Learn English Grammar: The Adverb Clause

Hi. Welcome back to www.engvid.com.

سلام. به www.engvid.com بازگردید.

I'm Adam.

من آدام هستم.

In today's lesson we're going to look at the adverb clause.

در درس امروز ما قصد داریم به بند قید نگاه کنیم.

Okay?

باشه؟

Now, this is one of the dependent clauses that we're going to look at.

اکنون، این یکی از بندهای وابسته است که ما به بررسی آن خواهیم پرداخت.

I also have a lesson about noun clauses and adjective clauses.

در مورد جملات اسمی و جملات صفتی هم درس دارم.

I have a lesson about the independent clause, which is different from all of these.

من یک درس در مورد بند مستقل دارم که با همه اینها متفاوت است.

Today we're looking at the adverb clause, which depends on the grammar book you're using.

امروز ما به بند قید نگاه می کنیم که به کتاب دستور زبانی که استفاده می کنید بستگی دارد.

Again, they like to use different words.

باز هم دوست دارند از کلمات مختلف استفاده کنند.

Some people call this the subordinate clause.

برخی از افراد به این بند فرعی می گویند.

"Subordinate" meaning under. Right?

«فرع» به معنای زیر. درست؟

"Sub" means under, it's under the independent clause, means it's...

«فرع» یعنی زیر، زیر قید مستقل است، یعنی...

The independent clause is the more important one, the subordinate clause is the second.

بند مستقل مهمتر است، بند فرعی دوم است.

Now, the thing to remember about adverb clauses: What makes them different from noun clauses

اکنون، چیزی که باید در مورد جملات قید به خاطر بسپاریم: چیزی که آنها را از جمله های اسمی یا صفتی متمایز می کند

or adjective clauses is that they don't modify words.

این است که کلمات را تغییر نمی دهند.

Okay?

باشه؟

A noun clause modifies or acts as a specific function to something in the independent clause.

یک بند اسمی چیزی را در عبارت مستقل تغییر می دهد یا به عنوان یک تابع خاص عمل می کند.

It could be the subject, it could be the object of the verb, for example.

می تواند فاعل باشد، مثلاً مفعول فعل باشد.

Or it could be a complement.

یا می تواند مکمل باشد.

But it's always working with some other word in the independent clause.

اما همیشه با یک کلمه دیگر در بند مستقل کار می کند.

The adjective clause-excuse me-always modifies or identifies a noun in the sentence,

بند صفت-ببخشید-همیشه یک اسم را در جمله،

in the clause, etc.

در جمله و غیره تغییر می دهد یا مشخص می کند.

The adverb clause shows a relationship, and that's very, very important to remember because

بند قید یک رابطه را نشان می دهد، و این بسیار بسیار مهم است که به خاطر بسپارید، زیرا

the subordinate conjunctions, the words that join the clause to the independent clause

حروف ربط فرعی، کلماتی که به بند ملحق می شوند بند مستقل

has a very specific function.

عملکرد بسیار خاصی دارد.

The two clauses, the independent clause and the subordinate clause have a very distinct

دو بند، بند مستقل و بند فرعی رابطه بسیار متمایزی

relationship.

دارند.

Okay?

باشه؟

So here are some of those relationships: Reason, contrast, condition, time, purpose, and comparison.

بنابراین در اینجا برخی از این روابط وجود دارد: دلیل، تضاد، شرایط، زمان، هدف و مقایسه.

Okay?

باشه؟

There are others, but we're going to focus on these because these are the more common ones.

موارد دیگری نیز وجود دارد، اما ما بر روی آنها تمرکز خواهیم کرد زیرا این موارد رایج تر هستند.

And there are many conjunctions, but I'm only going to give you a few here just so you have

و بسیاری از حروف ربط وجود دارد، اما من فقط چند مورد را در اینجا به شما می‌دهم تا

an idea how the adverb clause works.

بدانید که چگونه قید کار می‌کند.

Okay?

باشه؟

So, for example, when we're looking at reason...

مثلاً وقتی به عقل نگاه می کنیم...

Okay? Before I give you actual sentence examples, I'm going to talk to you about the conjunctions.

باشه؟ قبل از اینکه مثال‌های جملات واقعی را برایتان بیاورم، می‌خواهم در مورد حروف ربط با شما صحبت کنم.

These are called the subordinate conjunctions.

به این ربط های فرعی می گویند.

They very clearly show the relationship between the clauses, so you have to remember that.

آنها به وضوح رابطه بین بندها را نشان می دهند ، بنابراین باید آن را به خاطر بسپارید.

So: "because", okay?

بنابراین: "چون"، خوب؟

"Because" means reason.

«زیرا» به معنای دلیل است.

So, I did something because I had to do it.

بنابراین، من کاری انجام دادم زیرا باید آن را انجام می دادم.

Okay? So: "I did something"-independent clause-"because"-why?-"I had to do it".

باشه؟ بنابراین: "من کاری انجام دادم" - بند مستقل - "چون" - چرا؟ - "من مجبور بودم آن را انجام دهم".

I had no choice.

ناگزیر بودم.

That's the relationship between the two.

این رابطه بین این دو است.

"Since" can also mean "because".

از آنجا که می تواند به معنای "چون" نیز باشد.

"Since", of course, can also mean since the beginning of something, since a time, but

البته، «از آنجایی» می‌تواند به معنای «از آغاز چیزی، از یک زمان» نیز باشد،

it can also mean "because" when we're using it as an adverb clause conjunction.

اما می‌تواند به معنای «زیرا» نیز باشد، زمانی که از آن به عنوان ربط قید استفاده می‌کنیم.

Contrast.

تضاد.

"Contrast" means to show that there's a difference.

"تضاد" به معنای نشان دادن این است که تفاوت وجود دارد.

Now, it could be yes/no, positive/negative, but it doesn't have to be.

حالا، می تواند بله/خیر، مثبت/منفی باشد، اما لزومی ندارد.

It could be one idea and then a contrasting idea.

این می تواند یک ایده و سپس یک ایده متضاد باشد.

One expectation, and one completely different result.

یک انتظار و یک نتیجه کاملا متفاوت.

Okay?

باشه؟

You have to be very careful not to look for a positive or a negative verb, or a positive

شما باید بسیار مراقب باشید که به دنبال فعل مثبت یا منفی یا مثبت

or negative anything else, but we're going to look at examples for that.

یا منفی چیز دیگری نباشید، اما ما قصد داریم به مثال هایی برای آن نگاه کنیم.

The more common conjunctions for that is: "although" or "though"-both are okay,

حروف ربط رایج تر برای آن این است: "اگرچه" یا "اگرچه" - هر دو خوب هستند، به

mean the same thing-or "whereas".

معنای یک چیز هستند - یا "در حالی که".

Okay?

باشه؟

"Although I am very rich, I can't afford to buy a Lamborghini."

اگرچه من بسیار ثروتمند هستم، اما نمی توانم یک لامبورگینی بخرم.

Okay?

So, "rich" means lots of money.

باشه؟

بنابراین، "ثروتمند" به معنای پول زیاد است.

"Can't afford" means not enough money.

"نمی توانم بپردازم" به معنای پول کافی نیست.

Contrasting ideas.

ایده های متضاد

They're a little bit opposite from what one expects.

آنها کمی برعکس آن چیزی هستند که فرد انتظار دارد.

Contrast, reason.

تقابل، دلیل.

Condition.

وضعیت.

"Condition" means one thing must be true for something else to be true.

«شرط» یعنی یک چیز باید صادق باشد تا چیز دیگری صادق باشد.

So, for the part of the independent clause to be true-the situation, the action, the

بنابراین، برای اینکه بخشی از بند مستقل صادق باشد - موقعیت، عمل،

event, whatever-then the condition must first be true.

واقعه، هر چه باشد- پس شرط ابتدا باید صادق باشد.

"If I were a...

"اگر من یک ...

If I were a rich man, I would buy a Lamborghini."

اگر یک مرد ثروتمند بودم ، یک لامبورگینی می خریدم."

But I'm...

اما من ...

Even though I am a rich man...

با وجود اینکه من یک مرد ثروتمند هستم ... اگرچه من یک مرد ثروتمند

Although I am a rich man, I can't afford one.

هستم ، اما نمی توانم یکی از آنها را بپردازم.

So we use "if", "as long as".

بنابراین ما از "اگر"، "تا زمانی که".

Again, there are others.

باز هم دیگران هستند.

Time.

This is another relationship.

زمان.

این یک رابطه دیگر است.

When did something happen?

کی اتفاقی افتاد؟

We use "when", we use "while", we use other conjunctions as well.

ما از "when" استفاده می کنیم، از "while" استفاده می کنیم، از سایر حروف ربط نیز استفاده می کنیم.

"I will call you when I get home."

"وقتی به خانه رسیدم با شما تماس خواهم گرفت."

So this call that I will make to you will happen at the time that I get home.

بنابراین این تماسی که با شما خواهم داشت در زمانی که من به خانه برسم انجام می شود.

That's the relationship between the two.

این رابطه بین این دو است.

Purpose.

هدف.

"I asked my boss for a pay raise so that I could afford my Lamborghini."

من از رئیسم درخواست افزایش حقوق کردم تا بتوانم لامبورگینی خود را بخرم.»

Which I can't afford now.

که الان توان خرید آن را ندارم.

Comparison, if I want to compare two things.

مقایسه، اگر بخواهم دو چیز را با هم مقایسه کنم.

Now, you have to be very careful with comparisons because they don't always have to take a clause.

در حال حاضر، شما باید بسیار مراقب مقایسه ها باشید، زیرا آنها همیشه نباید یک بند را بگیرند.

But if you're comparing clause to clause, if you're comparing action to action, then

اما اگر بند به بند را مقایسه می کنید، اگر عمل را با عمل مقایسه می کنید،

you must use a comparison conjunction with an adverb clause to show.

باید از یک ربط مقایسه با یک بند قید برای نشان دادن استفاده کنید.

So: "I am not as able to do this as she is."

بنابراین: "من به اندازه او قادر به انجام این کار نیستم."

Right?

درست؟

"I am not as able as she"-subject-"is", verb.

"من به اندازه او قادر نیستم " - فاعل - "است"، فعل.

Comparing two situations, two actions, etc.

مقایسه دو موقعیت، دو عمل و غیره.

So now that we see some of the relationships we can use and some of the conjunctions we

پس حالا که برخی از روابطی را که می توانیم استفاده کنیم و برخی از ربط ها را

can use, let's look at some sentence examples to see how this works.

می بینیم، بیایید به چند مثال جمله نگاه کنیم تا ببینیم این کار چگونه کار می کند.

Okay, let's look at some examples now.

خوب، حالا به چند نمونه نگاه می کنیم.

I'm going to show you some dos and don'ts; things you should do, things you should not

من به شما چند باید و نباید نشان می دهم. کارهایی که باید انجام دهید، کارهایی که نباید

do.

انجام دهید.

But again, everything has an exception, we'll talk about that.

اما دوباره، همه چیز یک استثنا دارد، ما در مورد آن صحبت خواهیم کرد.

Let's look at three independent clauses.

بیایید به سه بند مستقل نگاه کنیم.

"I love pizza."

"من عاشق پیتزا هستم."

Very simple.

"I love pizza.", "I rarely eat it."

بسیار ساده.

"من عاشق پیتزا هستم."، "من به ندرت آن را می خورم."

I very, very seldom...

من خیلی خیلی بندرت

I almost never eat pizza.

... تقریباً هیچ وقت پیتزا نمی خورم.

"It's unhealthy."

"این ناسالم است."

"It" being pizza.

"این" پیتزا بودن.

Now, I want to combine all of these things together, but I want to make sure that there's

حالا، می‌خواهم همه این چیزها را با هم ترکیب کنم، اما می‌خواهم مطمئن شوم

a relationship between these two and this one, maybe even this one. Okay?

که رابطه‌ای بین این دو و این یکی، شاید حتی این یکی وجود دارد. باشه؟

"Although I love pizza," so right away you're expecting a contrast.

"اگرچه من عاشق پیتزا هستم"، بنابراین بلافاصله منتظر یک تضاد هستید.

"I love pizza."

"من عاشق پیتزا هستم."

So you're thinking if I love pizza, I eat it every day. Right?

بنابراین شما فکر می کنید اگر من عاشق پیتزا هستم، هر روز آن را می خورم. درست؟

Well, right away you understand probably not.

خوب، فوراً متوجه شدید که احتمالاً نه.

There's going to be a contrast coming up.

یک تضاد در راه است.

"I rarely eat it".

"من به ندرت آن را می خورم".

I love it, I rarely eat it.

من آن را دوست دارم، من آن را به ندرت می خورم.

It doesn't make sense. They're opposites.

معنی ندارد. آنها متضاد هستند

Well, there's your opposite conjunction.

خوب، ترکیب متضاد شما وجود دارد .

Why do I rarely eat it? "...because it's unhealthy."

چرا به ندرت آن را می خورم؟ "... چون ناسالم است."

So, I rarely eat it even though I love it, there's your contrast, because...

بنابراین، من به ندرت آن را می خورم، حتی اگر آن را دوست دارم، تضاد شما وجود دارد، زیرا...

There's your reason and why rarely eat.

دلیل شما وجود دارد و اینکه چرا به ندرت می خورید.

Okay?

باشه؟

I have a contrast between how I feel about pizza and how often I eat it.

من بین احساسم نسبت به پیتزا و دفعات خوردن آن تفاوت دارم.

I have a reason of why I rarely eat it because it's unhealthy.

دلیلی دارم که چرا به ندرت آن را می‌خورم زیرا ناسالم است.

So this sentence is perfect, everything works well together.

بنابراین این جمله کامل است، همه چیز با هم خوب کار می کند.

Another thing to keep in mind: One sentence can have many adverb clauses.

نکته دیگری که باید در نظر داشته باشید: یک جمله می تواند دارای قیدهای زیادی باشد.

As many relationships as you need, you can put into a sentence.

هر تعداد رابطه را که نیاز دارید، می توانید در یک جمله قرار دهید.

Again, once your sentence gets too long with too many clauses going on, then you're starting

مجدداً، هنگامی که جمله شما خیلی طولانی شود و بندهای زیادی در آن وجود دارد، آنگاه شروع

to get a little bit confusing to your reader.

به کمی گیج شدن برای خواننده خود می کنید.

Now, another thing I want to mention: You'll notice the comma here.

حالا نکته دیگری که می‌خواهم به آن اشاره کنم: اینجا متوجه کاما می‌شوید.

Generally speaking, when you begin a sentence with an adverb clause...

به طور کلی، وقتی یک جمله را با یک بند قید شروع می کنید ...

Generally speaking, you're going to put a comma.

به طور کلی، شما یک کاما می گذارید.

Now, in today's writing, more and more writers don't like commas.

حالا در نوشته‌های امروزی، نویسندگان بیشتری از ویرگول خوششان نمی‌آید.

If they can avoid it...

اگر می توانند از آن اجتناب کنند...

If I can take it out and still make sense, and it's still very clear and very easy to

اگر بتوانم آن را بیرون بیاورم و هنوز هم معنا پیدا کنم، و هنوز خیلی واضح و آسان است که

understand what's going on, take it out.

بفهمم چه اتفاقی دارد می افتد، آن را بیرون بیاور.

If you're not sure, if you're starting a sentence with an adverb, just put a comma at the end

اگر مطمئن نیستید، اگر جمله ای را با قید شروع می کنید، فقط قبل از بند مستقل خود یک کاما در

of the adverb clause before your independent clause.

انتهای بند قید قرار دهید.

When you get into mixed sentences where you have clauses inside clauses, then it starts

وقتی وارد جملات مختلط می‌شوید که در آن‌ها بندهایی در داخل بندها وجود دارد، آنگاه

becoming more confusing, but it's still very logical, but I'll do that in a separate lesson.

شروع به گیج‌کننده‌تر شدن می‌کند، اما هنوز هم بسیار منطقی است، اما من این کار را در یک درس جداگانه انجام خواهم داد.

Embedded clauses that everything sort of mixes up together.

بندهای جاسازی شده که همه چیز به نوعی با هم مخلوط می شود.

You have all three clauses in one sentence.

شما هر سه بند را در یک جمله دارید.

It's a little confusing.

کمی گیج کننده است.

Let's look at this sentence: "I rarely eat pizza, although I love it, because it's unhealthy."

بیایید به این جمله نگاه کنیم: «من به ندرت پیتزا می‌خورم، اگرچه آن را دوست دارم، زیرا ناسالم است».

Now, if you're saying this sentence, if you're speaking it, no problem, the person will understand you.

حالا اگر این جمله را می گویید، اگر آن را می گویید ، اشکالی ندارد، آن شخص شما را درک می کند.

This is not a good sentence to write out, in written English.

این جمله خوبی برای نوشتن به زبان انگلیسی نیست.

Why?

چرا؟

Because sometimes you want to place your clauses in a relationship that makes sense.

زیرا گاهی اوقات شما می خواهید بندهای خود را در یک رابطه منطقی قرار دهید.

"I rarely eat pizza, although I love it", okay, no problem.

«من به ندرت پیتزا می‌خورم، اگرچه آن را دوست دارم»، مشکلی نیست.

But if I put: "because it's unhealthy", now, the "because" is about the rarely eat, not

اما اگر بگویم: «چون ناسالم است»، حالا «چون» مربوط به کسانی است که به ندرت می‌خورند، نه

about the "I love it".

درباره «دوستش دارم».

I don't love it because it's unhealthy.

من آن را دوست ندارم زیرا ناسالم است.

I love it because it...

دوستش دارم چون...

Well, it's delicious.

خب خوشمزه است.

I don't eat it because it's unhealthy.

من نمی خورم چون ناسالم است.

So you have to be very careful about positioning your adverb clauses.

بنابراین شما باید در موقعیت یابی عبارات قید خود بسیار مراقب باشید.

Make sure that the relationship makes sense.

اطمینان حاصل کنید که رابطه منطقی است.

In this case, because this one is connected to this...

در این صورت، چون این یکی به این وصل است...

To this clause, it seems to go together and it seems to show the relationship there.

به این بند، به نظر می رسد با هم می رود و به نظر می رسد رابطه را آنجا نشان می دهد.

Again, when you're speaking it, then you will say:

دوباره، وقتی دارید آن را صحبت می کنید، می گویید:

"I rarely eat pizza, although I love it, because it's unhealthy."

"من به ندرت پیتزا می خورم، اگرچه آن را دوست دارم، زیرا ناسالم است."

So then to the person listening, this goes with this.

پس برای کسی که گوش می دهد، این با این همراه می شود.

This is the actual sentence, and this is an aside.

این جمله واقعی است و این یک کناره است.

But very difficult to make a reader understand that.

اما درک این موضوع برای خواننده بسیار دشوار است.

So go with the logical connections, try to put adverb clauses...

پس با اتصالات منطقی بروید، سعی کنید جملات قید را بچینید...

Or try to put clauses together so that the relationship is very clear.

یا سعی کنید بندهایی را کنار هم قرار دهید تا رابطه خیلی واضح باشد.

Okay?

باشه؟

Now, let's look at this one.

حالا بیایید به این یکی نگاه کنیم.

Just I want to drive this home about the relationship.

فقط می خواهم در مورد رابطه به این خانه بروم.

It's so important to understand the relationships between clauses.

درک روابط بین بندها بسیار مهم است.

"Although I love pizza I eat it often."

"اگرچه من عاشق پیتزا هستم، اغلب آن را می‌خورم."

Now, does this sentence make sense?

حالا این جمله معنی داره؟

No, of course not.

هیچ البته نه.

Because the reader or even the listener in this case, as soon as the reader or listener

زیرا خواننده یا حتی شنونده در این مورد، به محض اینکه خواننده یا شنونده

hears this word they're listening for two opposite things, two contrasting ideas, or

این کلمه را می شنود، به دو چیز متضاد، دو ایده، یا

actions, or whatever the case.

عمل متضاد یا هر چیز دیگری گوش می دهد.

So: "love", good; "eat often", good.

پس: «عشق»، خوب؛ "اغلب بخور"، خوب است.

Positive, positive.

مثبت، مثبت.

There's no contrast.

هیچ تضادی وجود ندارد

Right?

درست؟

So the thing you have to remember...

پس چیزی که باید به خاطر بسپارید...

So, what's the relationship here?

خب، اینجا چه رابطه ای وجود دارد؟

"Because".

"زیرا".

"Because I love pizza I eat it often."

"چون من عاشق پیتزا هستم، اغلب آن را می‌خورم."

Notice here I didn't put the comma.

توجه کنید اینجا کاما نگذاشتم.

With "because", very uncommon to use the comma, but again, you could.

با "زیرا"، استفاده از کاما بسیار غیر معمول است ، اما باز هم می توانید.

You don't need to because it's very clear, the relationship.

شما نیازی به این کار ندارید زیرا این رابطه بسیار واضح است.

It's very clear you have two separate clauses here.

خیلی واضح است که شما در اینجا دو بند مجزا دارید.

Leave it out, it's fine.

ولش کن، خوبه

Okay.

باشه.

Let's look at some more examples.

بیایید به چند نمونه دیگر نگاه کنیم.

Okay, a couple more notes I want to mention.

خوب، چند یادداشت دیگر می خواهم ذکر کنم.

Usually adverb clauses can go-excuse me-at the beginning of a sentence, or in the middle,

معمولاً جملات قید می توانند در ابتدای جمله، یا در وسط،

or at the end, etc.

یا در پایان و غیره

You can put it pretty much anywhere.

به من ببخشند. تقریباً می توانید آن را در هر جایی قرار دهید.

However, in some cases it's recommended to put it in the middle

با این حال، در برخی موارد توصیه می شود آن را

after the independent clause.

بعد از بند مستقل در وسط قرار دهید.

So, for example: "Joe took a week off work so that his wife could take a training course."

به عنوان مثال: "جو یک هفته مرخصی گرفت تا همسرش بتواند یک دوره آموزشی را بگذراند."

So he took a week off for the purpose of giving his wife time.

بنابراین یک هفته مرخصی گرفت تا به همسرش وقت بدهد.

Now, can I begin this sentence:

حالا می‌توانم این جمله را شروع کنم:

"So that his wife could take a training course, Joe took a week off work"?

«جو برای اینکه همسرش دوره آموزشی بگذراند، یک هفته مرخصی گرفت»؟

Can I say that? Yes.

آیا می توانم این را بگویم؟ آره.

Do I want to say that?

آیا من می خواهم این را بگویم؟

No.

I would rather start with this, because the purpose first of all is more important than

نه. ترجیح می دهم با این شروع کنم، زیرا هدف اول از همه مهمتر از

what he did.

کاری است که او انجام داده است.

Okay?

باشه؟

Unless I want to stress the time off, then I would switch it.

مگر اینکه بخواهم بر زمان استراحت تاکید کنم، آن را عوض می کنم.

But generally, with "so that", I always put the actual purpose second and the first action

اما به طور کلی، با "به طوری که" من همیشه هدف واقعی را در درجه دوم قرار می دهم و عمل

first, because you always do something...

اول را اول، زیرا شما همیشه کاری را انجام می دهید

It's like cause and effect.

... مثل علت و معلول است.

Why do you do this?

چرا این کار را می کنی؟

For this purpose.

به این منظور.

So it has a logical flow.

پس جریان منطقی دارد.

But again, you don't have to, you could put it at beginning, put the comma, finish it off,

اما باز هم، شما مجبور نیستید، می توانید آن را در ابتدا قرار دهید، کاما بگذارید، آن را تمام کنید،

perfectly okay.

کاملاً خوب است.

Now, one last thing I want to mention.

اکنون، آخرین موردی که می خواهم به آن اشاره کنم.

You can have sentences that have adverb clauses within adverb clauses.

شما می توانید جملاتی داشته باشید که دارای جملات قید در جملات قید هستند.

It can be a little bit confusing, but again, as long as you make sure you understand the

ممکن است کمی گیج کننده باشد، اما باز هم، تا زمانی که مطمئن شوید که

relationships between all the pieces, it works out.

روابط بین تمام قطعات را درک کرده اید، نتیجه می دهد.

"You should stay home because if you go there there will be trouble."

"شما باید در خانه بمانید زیرا اگر به آنجا بروید مشکل ایجاد می شود."

Okay?

باشه؟

You should stay home because there will be trouble.

شما باید در خانه بمانید زیرا مشکلی پیش خواهد آمد.

But there will only be trouble if you go.

اما فقط در صورت رفتن مشکل ایجاد می شود.

So, basically, what am I doing here?

بنابراین، اساسا، من اینجا چه کار می کنم؟

I'm emphasizing the first part: Stay home.

من روی قسمت اول تاکید دارم : در خانه بمانید.

If you don't stay home, there will be trouble.

اگر در خانه نمانید مشکلی پیش می آید.

So you should stay home because if you don't there will be trouble. Right?

بنابراین شما باید در خانه بمانید زیرا اگر این کار را نکنید مشکل ایجاد می شود. درست؟

So here the confusing part for some people is: "because if".

بنابراین در اینجا قسمت گیج کننده برای برخی افراد این است: "زیرا اگر".

You have two conjunctions.

شما دو حرف ربط دارید.

Right?

So, basically, what is going on here: This whole thing is the reason.

درست؟

بنابراین، اساساً آنچه در اینجا می گذرد: این همه دلیل است.

Okay?

باشه؟

"You should stay home". Now, the thing you want to do,

"شما باید در خانه بمانید". حال ، کاری که می خواهید انجام دهید،

you want to count your subjects and verbs.

می خواهید فاعل ها و افعال خود را بشمارید.

Subject: "You should stay".

موضوع: "باید بمونی".

Okay?

باشه؟

That's one clause.

این یک بند است.

"Because there will be", subject and verb.

«زیرا وجود خواهد داشت»، فاعل و فعل.

Well, subject...

خب فاعل...

Sorry, this is the conjunction and verb, and subject and verb.

ببخشید این حرف ربط و فعل و فاعل و فعل است.

As long as you have different clauses, each of these conjunctions...

تا زمانی که شما بند های مختلف دارید، هر کدام از این حرف های ربط...

This conjunction has a clause, this conjunction has a clause.

این حرف ربط یک جمله دارد، این حرف ربط یک جمله دارد.

They both work, they both work together.

هر دو کار می کنند، هر دو با هم کار می کنند.

"Because there will be trouble" is too general.

«چون مشکلی پیش خواهد آمد » خیلی کلی است.

"Because if you go there will be trouble".

چون اگر بری مشکلی پیش میاد.

I want to emphasize the going, which is why you should stay home.

من می خواهم بر رفتن تأکید کنم، به همین دلیل است که باید در خانه بمانید.

Okay?

باشه؟

So it works.

بنابراین کار می کند.

But, again, I'm going to look at more deeply at embedded clauses...

اما، دوباره، من می‌خواهم عمیق‌تر به بندهای تعبیه‌شده

I'm going to... You can watch that in a different lesson.

نگاه کنم... می‌خواهم... شما می‌توانید آن را در درس دیگری تماشا کنید.

It's very...

خیلی

It's a little bit confusing.

... کمی گیج کننده است.

It's definitely very advanced grammar, but you can watch it there and try to get a better idea.

قطعا گرامر بسیار پیشرفته ای است، اما می توانید آن را در آنجا تماشا کنید و سعی کنید ایده بهتری پیدا کنید.

Because sometimes, especially if you're reading academic material, you'll see very long sentences

زیرا گاهی اوقات، به خصوص اگر در حال خواندن مطالب آکادمیک هستید، جملات بسیار طولانی

with like five, six, seven clauses;

با پنج، شش، هفت بند را مشاهده خواهید کرد.

noun clauses, adjective clauses, adverb clauses, adverb clause inside an adjective clause.

جملات اسمی، جملات صفت، قیدها، قیدها در داخل یک بند صفت.

All kinds of mixed sentences.

انواع جملات مختلط.

As long as you can break all the pieces down, as long as you can understand the function

تا زمانی که بتوانید تمام قطعات را خرد کنید، تا زمانی که بتوانید

of each word, each clause, each phrase, you can understand any sentence in English.

عملکرد هر کلمه، هر بند، هر عبارت را درک کنید، می توانید هر جمله ای را به زبان انگلیسی درک کنید.

Okay?

باشه؟

So, if you like this lesson, please subscribe to my YouTube channel.

بنابراین، اگر این درس را دوست دارید، لطفاً در کانال یوتیوب من مشترک شوید.

If you have any questions about this lesson, please go to www.engvid.com.

اگر سوالی در مورد این درس دارید، لطفا به www.engvid.com مراجعه کنید.

You can join the discussion board.

می توانید به انجمن گفتگو بپیوندید.

Ask me any question, I'll gladly answer it.

هر سوالی از من بپرسید با کمال میل به آن پاسخ خواهم داد.

There's also a quiz where you can practice some of these adverb clauses and

همچنین یک مسابقه وجود دارد که در آن می توانید برخی از این جملات قید را تمرین

see more example sentences.

کنید و جملات نمونه بیشتری را مشاهده کنید.

And I'll see you next time.

و دفعه بعد میبینمت

Bye.

خدا حافظ.