Grammar: How to use IF & WHETHER properly

Hi again. Welcome back to www.engvid.com. My name's Adam. Welcome again. Today's lesson

سلام دوباره به www.engvid.com بازگردید. اسم من آدم است مجددا خوش آمدید. درس

is a grammar lesson, and this is a question that I am asked often. What is the difference

امروز یک درس گرامر است و این سوالی است که اغلب از من پرسیده می شود. تفاوت

between "if" and "whether"? Okay? It's a very good question. It's pretty simple, straightforward,

بین "اگر" و "آیا" چیست؟ باشه؟ سوال بسیار خوبی است . این بسیار ساده و سرراست است،

but we're going to look at both of these in relation to each other.

اما ما هر دوی این موارد را در ارتباط با یکدیگر بررسی خواهیم کرد.

First of all, let's make sure everybody understands "whether" is not spelled the same as "weather",

اول از همه، بیایید مطمئن شویم که همه متوجه می شوند که "آیا" مانند "آب و هوا"

like sunny, raining. This is about rain, sun, snow, wind, temperature; this is similar to

مانند آفتابی، بارانی نیست. این در مورد باران، خورشید، برف، باد، دما است. این شبیه

"if", it's about having choices. Okay?

"اگر" است، در مورد داشتن انتخاب است. باشه؟

So, in some situations, "if" and "whether" are interchangeable, but the best way to not

بنابراین، در برخی موقعیت‌ها، «اگر» و «آیا» قابل تعویض هستند، اما بهترین راه برای

make a mistake, not to mix them up in the wrong context is to always use "if" for conditionals;

اشتباه نکردن و قاطی نکردن آنها در متن نادرست این است که همیشه از «اگر» برای شرط‌ها استفاده کنید.

always use "whether" when you're talking about two alternatives, two choices. Okay? You'll

وقتی در مورد دو گزینه، دو گزینه صحبت می کنید، همیشه از "آیا" استفاده کنید . باشه؟

see what I mean.

منظورم را خواهید دید

When they can be interchanged. First of all, when they are used as noun clauses, means

زمانی که بتوان آنها را تعویض کرد. اول از همه، هنگامی که آنها به عنوان جملات اسمی استفاده

they can be the object or the subject of a sentence, they can mean the same thing. But

می شوند، یعنی می توانند مفعول یا فاعل یک جمله باشند، می توانند به همان معنی باشند. اما

again, avoid using them the same if you don't want to make mistakes. "Do you know if Dan

باز هم، اگر نمی‌خواهید اشتباه کنید، از استفاده مشابه آنها خودداری کنید . "میدونی

is coming?" Do you know what? If Dan is coming. "Do you know whether Dan is coming?" In this

دن میاد یا نه؟" میدونی چیه؟ اگر دن می آید. "میدونی دن میاد یا نه؟" در این

case, they basically mean the same thing. Yes or no: is he coming or is he not coming?

مورد، آنها اساساً به همین معنا هستند. بله یا خیر: می آید یا نمی آید؟

You could add the "or not?" here: "Do you know whether Dan is coming or not?" But the

شما می توانید "یا نه؟" را اضافه کنید. اینجا: " میدونی دن میاد یا نه؟" اما

word "whether" already gives you a choice between yes or no in this particular case,

کلمه "آیا" در این مورد خاص به شما امکان انتخاب بین بله یا خیر را می دهد،

so this is not necessary. It's understood. Okay?

بنابراین این کار ضروری نیست. قابل درک است. باشه؟

Now, let's look at these two sentences: "I don't know if the exam is on Friday or Saturday.",

حالا به این دو جمله نگاه می کنیم: «نمی دانم امتحان جمعه است یا شنبه.»،

"I don't know whether the exam is on Friday or Saturday." So here, we're looking directly

«نمی دانم امتحان جمعه است یا شنبه». بنابراین در اینجا، ما به طور مستقیم

at a choice. When I use "whether": "I don't know whether the exam is on Friday or Saturday."

به یک انتخاب نگاه می کنیم. وقتی از "آیا" استفاده می کنم: "نمی دانم امتحان جمعه است یا شنبه."

So again, you have two options when you look at "whether". Friday is one option, Saturday

بنابراین باز هم وقتی به "آیا" نگاه می کنید دو گزینه دارید. جمعه یک گزینه است، شنبه

is another option. The problem here is if you use "if", "if" is not limited to two options.

یک گزینه دیگر. مشکل اینجاست که اگر از "اگر" استفاده می کنید، "اگر" به دو گزینه محدود نمی شود.

"I don't know if the exam is on Friday or Saturday, or if it's next week sometime."

نمی دانم امتحان جمعه است یا شنبه یا هفته بعد.

So here, although they seem to mean the same thing, the "if" gives you other options that

بنابراین در اینجا، اگرچه به نظر می‌رسد منظورشان یکسان است، «اگر» گزینه‌های دیگری را به شما می‌دهد

the "whether" doesn't. "Whether": one, two. "If": one, two, or something completely different.

که «آیا» این گزینه را ندارد. « إِذا » : یک، دو . «اگر»: یک، دو یا چیزی کاملاً متفاوت.

So if you want to avoid making this mistake, use "whether" for the choices, use... Save

بنابراین اگر می‌خواهید از انجام این اشتباه جلوگیری کنید، برای انتخاب‌ها از «آیا» استفاده کنید، از

"if" for when you have your conditional sentence. Now, what is a conditional sentence? A conditional

«اگر» برای زمانی که جمله شرطی خود را دارید ذخیره کنید. حالا جمله شرطی چیست؟ یک

sentence is using "if" as an adverb clause. There's a condition. If "A" happens, "B" will

جمله شرطی از "اگر" به عنوان قید استفاده می کند. یه شرط داره اگر «الف» اتفاق بیفتد، «ب»

happen. Okay? One thing needs to happen for the second thing to happen, that's the condition.

اتفاق خواهد افتاد. باشه؟ یک اتفاق باید بیفتد تا اتفاق دوم بیفتد، این شرط است.

So: "Let me know", oh, sorry. I forgot this word, here. "Let me know if you're coming.",

بنابراین: "به من اطلاع دهید"، اوه، متاسفم. اینجا این کلمه را فراموش کردم "به من خبر بده اگر می آیی."،

"Let me know whether you're coming." In this case, they're both okay. "Let me know whether

"به من خبر بده که آیا می آیی." در این مورد، هر دو مشکلی ندارند. "به من خبر بده که

you're coming or not."

می آیی یا نه."

Now, what's the difference between: "Let me know if you're coming", "Let me know whether

حالا چه فرقی بین: "به من خبر بده اگر می آیی"، "به من خبر بده که

you're coming or not"? If you are coming, yes, let me know. This is a conditional. If

می آیی یا نه" چیست؟ اگه میای آره بهم خبر بده این یک شرط است. اگر

this is true, do this. "Let me know whether you're coming or not." If you're coming, let

این درست است، این کار را انجام دهید. "به من خبر بده که می آیی یا نه." اگر می آیی، به

me know; if you're not coming, let me know. So in this case, both apply. Okay? So, again,

من خبر بده؛ اگر نمی آیی به من خبر بده بنابراین در این مورد، هر دو اعمال می شوند. باشه؟ بنابراین، دوباره،

use this to... The condition. This is the condition, this is the result. Here, this

از این برای ... شرایط استفاده کنید. این شرایط است، این نتیجه است. در اینجا،

is going to happen regardless. So we're going to look at this in a second in more detail.

بدون توجه به این اتفاق می افتد. بنابراین ما در یک ثانیه با جزئیات بیشتری به این موضوع خواهیم پرداخت.

Okay?

باشه؟

"I'll come over if you want me to." If you want it, I will do it; if you don't want it,

"اگه بخوای میام." اگر بخواهی، انجامش می دهم. اگر شما آن را نمی خواهید،

I will not do it. So this is the condition. If you want me to, I'll come over. This is

من آن را انجام نمی دهم. پس شرط این است. اگه بخوای من میام

the condition, this is the result. So your best option is to always use "if" with conditionals,

این شرایط است، این نتیجه است. بنابراین بهترین گزینه شما این است که همیشه از "اگر" با شرطی ها

use "whether" to talk about two alternatives.

استفاده کنید، از "آیا" برای صحبت در مورد دو گزینه استفاده کنید.

Now, the other common use of "whether" is to mean "regardless". Doesn't matter what

حال، دیگر کاربرد رایج «آیا» به معنای «بی توجه» است. مهم نیست چه

happens, regardless of the situation, here's what I want you to do. "I'm coming over whether

اتفاقی می افتد، صرف نظر از موقعیت، این چیزی است که از شما می خواهم انجام دهید. "من میام خواه ناخواه

you like it or not." Okay. "Whether you like it or not" means if you like it, I'm coming

." باشه. «چه دوست داشته باشی چه نخواهی» یعنی اگر دوست داری، من می

over; if you don't like it, too bad, I'm coming over. So this verb is going to happen regardless

آیم. اگر شما آن را دوست ندارید، حیف است، من می آیم. بنابراین این فعل بدون توجه به این وضعیت اتفاق می افتد

of this situation. Okay? So that's when we must also use the "or not". Remember here,

. باشه؟ بنابراین در آن زمان است که ما باید از "یا نه" نیز استفاده کنیم. اینجا را به یاد داشته باشید،

I said "or not" can come out because it's understood here. Here are your two options.

گفتم "یا نه" می تواند بیرون بیاید زیرا اینجا فهمیده می شود. در اینجا دو گزینه شما وجود دارد.

Here, it's not about options. Here, it's about saying something is regardless. Doesn't matter

اینجا بحث گزینه ها نیست. در اینجا، این در مورد گفتن چیزی بدون توجه است. مهم نیست

what you like, what you don't like - I'm coming over. Okay? "I'm coming over if you like it",

چه چیزی را دوست دارید، چه چیزی را دوست ندارید - من می آیم. باشه؟ «من می آیم اگر دوست داری»

it means: you like it, I'm coming; you don't like it, I'm not coming. Okay?

، یعنی: خوشت می آید، می آیم. تو خوشت نمیاد من نمیام باشه؟

So: "whether", to talk about regardless, you must have the "or not". To give the options,

بنابراین: "آیا"، برای صحبت در مورد بدون توجه، باید "یا نه" را داشته باشید. برای دادن گزینه ها،

you don't need the "or not". If, in a noun clause-means this situation-is the object

به "یا نه" نیاز ندارید. اگر در یک بند اسمی - به معنای این وضعیت -

of "know". Know what? If he is coming. Yes or no. Here, it's a conditional. So first

مفعول "دانستن" باشد. میدونی چیه؟ اگه داره میاد آره یا نه. در اینجا، این یک شرط است. پس اول

of all, you must understand: is it a noun clause object or is it an adverb clause condition?

از همه، باید بفهمید: آیا این یک مفعول بند اسمی است یا یک شرط قید است؟

So, to avoid making mistakes, especially in written English: use "if" for conditionals,

بنابراین، برای جلوگیری از اشتباه، به خصوص در زبان انگلیسی نوشتاری: از «اگر» برای شرطی‌ها،

use "whether" for alternatives or to mean "regardless". Okay? It's a little bit tricky,

از «آیا» برای جایگزین‌ها یا به معنای «بدون توجه» استفاده کنید. باشه؟ کمی مشکل است،

but when you see more examples, it will become much clearer.

اما با دیدن نمونه های بیشتر، بسیار واضح تر می شود.

So if you want to see more examples, come to www.engvid.com. There's a quiz there that

پس اگر می خواهید نمونه های بیشتری را ببینید به www.engvid.com بیایید. یک مسابقه در آنجا وجود دارد که

will test your understanding of this. Ask any questions you have on the comments section.

درک شما را از این موضوع آزمایش می کند. هر سوالی دارید در قسمت نظرات بپرسید.

Don't forget to subscribe to my YouTube channel. Come back. I'll see you again. Bye.

فراموش نکنید که در کانال یوتیوب من مشترک شوید . برگرد. دوباره میبینمت خدا حافظ.