TO or FOR? Prepositions in English

Hi again. Welcome back to www.engvid.com. I'm Adam, and today's lesson is about prepositions;

سلام دوباره به www.engvid.com بازگردید. من آدم هستم و درس امروز درباره حروف اضافه است.

everybody's favourite little words that get in the middle of everything and cause you

کلمات کوچک مورد علاقه همه که در وسط همه چیز قرار می گیرند و برای شما

lots of troubles, and headaches, and confusion. Especially if you're writing, this is the

دردسرها، سردردها و سردرگمی های زیادی ایجاد می کنند. به خصوص اگر در حال نوشتن هستید، این

worst part, but even if you're not; always causes problems.

بدترین قسمت است، اما حتی اگر اینطور نباشید. همیشه باعث مشکلات می شود

Today's prepositions that we're going to look at: "to" and "for". Now, there isn't really

حروف اضافه امروزی که می خواهیم به آنها نگاه کنیم: "به" و "برای". در حال حاضر،

a set rule for these prepositions; they can be used in many different ways. What I'm going

واقعاً قانون مشخصی برای این حروف اضافه وجود ندارد. آنها را می توان به روش های مختلف استفاده کرد. چیزی

to try to show you today is when to use "to" instead of "for", when to use "for" instead

که امروز سعی خواهم کرد به شما نشان دهم این است که چه زمانی به جای "برای" از "به" استفاده کنید، چه زمانی به جای

of "to". Now, to do that, we first have to look at why or situations in which we use

"به" از "برای" استفاده کنید. حال، برای انجام این کار، ابتدا باید به چرایی یا موقعیت‌هایی که در آن از این حروف اضافه استفاده می‌کنیم، نگاه کنیم

these prepositions. So let's start. If you want to express a reason,

. پس بیایید شروع کنیم. اگر می خواهید دلیلی را بیان کنید،

- okay? -, then you're going to use "to" or "for".

- باشه؟ -، سپس از "به" یا "برای" استفاده می کنید.

"I went to the store", why? "To buy milk." "I went to the store", why? "For milk."

"من به فروشگاه رفتم"، چرا؟ "برای خرید شیر." "من به فروشگاه رفتم"، چرا؟ "برای شیر."

What's the difference between these two? Should be very clear I think. Here I have a verb,

تفاوت این دو چیست؟ به نظر من باید خیلی واضح باشه در اینجا من یک فعل

here I'm only talking about the noun so we use "to". Now, technically, this is not a

دارم، در اینجا من فقط در مورد اسم صحبت می کنم بنابراین از "to" استفاده می کنیم. حالا، از نظر فنی، این

preposition. Okay? This is an infinitive verb marker, but it looks like a preposition so

حرف اضافه نیست. باشه؟ این یک نشانگر فعل مصدر است، اما مانند یک حرف اضافه به نظر می رسد، بنابراین

we'll treat it as one for now. Verb, noun, that's the difference when you're talking

فعلاً آن را به عنوان یکی در نظر می گیریم. فعل، اسم، این تفاوت زمانی است که شما در مورد دلیل صحبت می کنید

about reason. Now, before we go to the next one, I want

. حالا، قبل از اینکه به سراغ بعدی برویم،

you to look at this: "I went to the store", whenever you have sort

می‌خواهم به این نگاه کنید: "من به فروشگاه رفتم"، هر زمان

of a movement, - sorry -, and you have a destination... So by movement I mean: "go", "walk", "drive",

که حرکتی داشتید - متاسفم - و مقصدی دارید ... بنابراین با حرکت من به معنای: برای مثال، "برو"، "پیاده روی"، "رانندگی"،

"take the bus", for example. Anything that involves you moving or going somewhere and

"ساخت اتوبوس". هر چیزی که شامل جابجایی یا رفتن شما به جایی می شود و

then you're talking about the destination, - means the place that you are going to -, it's

سپس در مورد مقصد صحبت می کنید، - یعنی جایی که می روید -،

always going to be "to". And this is very much a preposition showing direction. Okay?

همیشه "به" خواهد بود. و این یک حرف اضافه است که جهت را نشان می دهد. باشه؟

Now, there are of course exceptions. There are situations where you can use "for". "Head

در حال حاضر، البته استثنا وجود دارد. موقعیت هایی وجود دارد که می توانید از "برای" استفاده کنید. «

for the hills", "Make for the lobby", okay? But very, very specific situations, very specific

به سمت تپه‌ها بروید»، «برای لابی درست کنید»، باشه؟ اما موقعیت‌های بسیار بسیار خاص، افعال بسیار خاص

verbs and you're not going to use them that often because they're not as common. Easier

و شما نمی‌خواهید از آن‌ها اغلب استفاده کنید زیرا آنقدرها هم رایج نیستند.

to just use "go", okay? Next: if you want to point out a recipient.

استفاده از "برو" آسان تر است، خوب؟ بعدی: اگر می خواهید به گیرنده ای اشاره کنید.

What is a recipient? A person who receives something. Okay?

گیرنده چیست؟ شخصی که چیزی دریافت می کند. باشه؟

"Give this to her.", "This is for her." Now you're thinking: "Well, her, her, what's

"این را به او بده."، "این برای اوست." حالا شما فکر می کنید: "خب، او، او،

the difference? They look exactly the same." So here is why I wrote: "verb". In this situation,

چه تفاوتی دارند؟ آنها دقیقاً شبیه هم هستند." بنابراین اینجاست که چرا نوشتم: "فعل". در این شرایط

you're not worried about the preposition, you're worried about the verb. In this case:

، شما نگران حرف اضافه نیستید، نگران فعل هستید. در این صورت:

"give", in this case: "is". Okay? When you... Again, when you have motion... And here, "her"

«دادن»، در این صورت: «است». باشه؟ وقتی تو... باز هم وقتی حرکت داری... و اینجا «او»

or the person is like a destination; it's not a place, but it's the recipient. Recipient

یا شخص مثل مقصد است. این یک مکان نیست، اما گیرنده است.

is similar to a destination except you have place and person. Okay? If you have motion

گیرنده مشابه مقصد است به جز اینکه مکان و شخص دارید. باشه؟ اگر حرکت

and recipient, use "to". When you have situation, then you're going to use "for". Okay? So it

و گیرنده دارید، از "to" استفاده کنید. وقتی موقعیت دارید، از "برای" استفاده می کنید. باشه؟ بنابراین

all depends on the verb, not the preposition. Now, another example:

همه چیز به فعل بستگی دارد نه حرف اضافه. حالا یک مثال دیگر:

"Can you send this fax to her?" "Send" means motion, you're going to be doing something,

"آیا می توانید این فکس را برای او بفرستید؟" "ارسال" به معنای حرکت است، کاری را انجام می دهی،

you're going to be moving something. "I made this cake for her."

چیزی را حرکت می دهی. "من این کیک را برای او درست کردم."

"Made" -- you're not moving anything, nothing's changing hands. Right? You made it, this is

"ساخته شده" -- شما چیزی را جابجا نمی کنید، چیزی تغییر نمی کند. درست؟ تو موفق شدی،

the situation and it's for her. Eventually she will be the recipient. "I made this for

این وضعیت است و برای اوست. در نهایت او گیرنده خواهد بود. "من این را برای

her. Can you give it to her?" Right? So I'm using both: one motion "to", situation "for".

او درست کردم. می توانید آن را به او بدهید؟" درست؟ بنابراین من از هر دو استفاده می کنم: یک حرکت "به"، وضعیت "برای".

Here's another one: intention. What do you want the person to do? So:

در اینجا یک مورد دیگر وجود دارد: قصد. از آن شخص می خواهید چه کار کند؟ بنابراین:

"Ask John", or: "Could you please ask John to send me the file?", "Ask John for the file."

"از جان بپرس"، یا: "میشه لطفا از جان بخواهید فایل را برای من ارسال کند؟"، "پرونده را از جان بخواهید."

Again, we have two verbs, so the infinitive and we have "for" a noun. Now, the meaning

باز هم دو فعل داریم، پس مصدر و "برای" یک اسم داریم. حال، معنای

here is pretty much the same. It's all about the expectation. What do you expect? When

اینجا تقریباً یکسان است. همه چیز در مورد انتظار است. چه انتظاری دارید؟ وقتی

you say: "to send", you're expecting an action, you're concerned about this. You want John

می گویید: "ارسال"، منتظر یک اقدام هستید، نگران این هستید. شما از جان

to do this. If you're using "for", you care more about the file. You don't care how John

می خواهید این کار را انجام دهد. اگر از "for" استفاده می کنید، بیشتر به فایل اهمیت می دهید. برای شما مهم نیست که جان چگونه

gets it; if he like picks it up and walks it over, great. You care about the file. Here,

آن را دریافت می کند. اگر دوست داشت آن را برمی دارد و می برد، عالی است. شما به پرونده اهمیت می دهید. در اینجا،

you care about the action. Care about the action, here you care about the thing. Now,

شما به عمل اهمیت می دهید. به عمل اهمیت دهید، در اینجا شما به چیز اهمیت می دهید. حال

in this case, the verb is not too important; it's the meaning, the intention. But, I'm

در این مورد، فعل خیلی مهم نیست; این معنا، نیت است. اما، من

going to look at a few more examples where the verb makes all the difference.

قصد دارم به چند مثال دیگر نگاه کنم که در آن فعل همه تفاوت را ایجاد می کند.

Okay, so here are a few more examples. And remember what I said about the verbs: different

خوب، پس در اینجا چند نمونه دیگر وجود دارد. و آنچه را که در مورد افعال گفتم به یاد داشته باشید: افعال مختلف

verbs will use "to" and "for" differently. Right? "Invite".

از "to" و "for" متفاوت استفاده می کنند. درست؟ "دعوت".

"Invite someone to a party." But: "Invite someone for dinner."

"کسی را به یک مهمانی دعوت کنید." اما: «کسی را برای شام دعوت کن».

You could invite them to dinner, but it's a little bit different meaning. If you invite

شما می توانید آنها را به شام ​​دعوت کنید، اما معنای آن کمی متفاوت است. اگر

someone to dinner, means the event of the dinner. So this is about the event. Okay?

کسی را به شام ​​دعوت کردید، به معنای رویداد شام است. بنابراین این در مورد رویداد است. باشه؟

The social event like a party, a wedding, a dinner where many people come and sit together.

رویداد اجتماعی مانند یک مهمانی، یک عروسی، یک شام که در آن افراد زیادی می آیند و دور هم می نشینند.

"Invite someone for dinner." Means invite them to eat. Okay? Just to come and have food.

"کسی را برای شام دعوت کنید." یعنی آنها را به خوردن دعوت کنید. باشه؟ فقط برای اینکه بیای و غذا بخوری

If you invite someone to dinner, you're inviting them to the dinner party. It's a little bit

اگر کسی را به شام ​​دعوت می کنید، او را به مهمانی شام دعوت می کنید. کمی

different. Here you're inviting for a thing, here you're inviting for an event.

متفاوت است. اینجا شما برای یک چیز دعوت می کنید، اینجا برای یک رویداد دعوت می کنید.

Now, I put this in a question form and you'll understand why in a second.

حالا من این را در یک فرم سوال قرار دادم و در یک ثانیه دلیل آن را خواهید فهمید.

"What did you do to him?", "What did you do for him?" The first one: "What did you do

«با او چه کردی؟»، « برای او چه کردی؟» اولی:

to him?" means you directed some sort of action at him. You... "I yelled at him." Okay? "What

با او چه کردی؟ به این معنی است که شما نوعی اقدام را متوجه او کردید. تو... "من سرش داد زدم." باشه؟ "

did I do for him?" I did something on his behalf, instead of him. Okay? "I took the

من برای او چه کردم؟" من به جای او از طرف او کاری کردم. باشه؟ من

test for him." Now, so we'll... We'll call this a directed action. And we'll say on behalf,

برای او امتحان دادم. حالا، پس ما... ما این را یک اقدام جهت دار می نامیم. و ما از طرف می گوییم،

means in his place. Now, you notice the answers? Did you notice the answers? "What did you

یعنی به جای او. حالا متوجه پاسخ ها شدید؟ آیا به پاسخ ها توجه کردید؟ "تو

do to him?" -"I yelled at him." I'm not using "to" or "for" in the answer. I'm showing "at"

با او چه کردی؟" -"من سرش داد زدم." من در پاسخ از "به" یا "برای" استفاده نمی کنم. من نشان می دهم "در"

him means in that direction, the yelling. But: "What did you do for him?" -"I took his

او به معنای در آن جهت، فریاد است. اما: "برای او چه کردی؟" -"من

test for him." Okay? So there I could use "for him" in the answer, "to" I can't use

برایش امتحان دادم." باشه؟ بنابراین آنجا می‌توانم از «برای او» در پاسخ استفاده کنم، «به» نمی‌توانم

in the answer, only in the question with "do" - or sorry -, with "do". Okay?

در پاسخ، فقط در سؤال با «انجام» - یا متأسفم -، با «انجام» استفاده کنم. باشه؟

Now, we can also use "to" and "for" as a complement mean-... A complement is a phrase that completes

حال می توانیم از «به» و «برای» نیز به عنوان مکمل معنی استفاده کنیم ... متمم عبارتی است

the meaning of something before. So I want to say:

که معنای چیزی را قبل از آن کامل می کند. بنابراین می خواهم بگویم:

"To make a...", "Use spiced Clamato juice." For what? "To make a perfect Caesar." A Caesar

"برای درست کردن ..."، "از آب کلماتو ادویه دار استفاده کنید." برای چی؟ "برای ساختن یک سزار کامل."

is a drink, it's an alcoholic drink; vodka, Clamato juice, tabasco, a little spices, it's

سزار یک نوشیدنی است، یک نوشیدنی الکلی است. ودکا، آب کلماتو، تاباسکو، کمی ادویه،

very delicious. Very Canadian drink. "For a perfect Caesar, used spiced Clamato." Again,

خیلی خوشمزه است. نوشیدنی بسیار کانادایی "برای سزار کامل، از Clamato ادویه دار استفاده شده است." باز هم

I have the infinitive verb, I have the "for" thing, noun/verb, that's the only difference

، من فعل مصدر را دارم، چیز "برای" را دارم، اسم/فعل، این تنها تفاوت

when we're talking about complement. Okay, and finally let's look at: "used to",

زمانی است که در مورد متمم صحبت می کنیم. بسیار خوب، و در نهایت اجازه دهید نگاهی به: "استفاده شده به"،

so: "be used to", "be used for". Very different meanings and uses here. "Be used to", for

بنابراین: "به عادت"، "استفاده برای". معانی و کاربردهای بسیار متفاوت در اینجا. به

example: "I am used to the weather in Canada."

عنوان مثال: « به آب و هوای کانادا عادت کرده‌ام».

So for example: many people come to Canada in the winter, they're like: "Oh my God, it's

به عنوان مثال: بسیاری از مردم در زمستان به کانادا می آیند ، آنها مانند: "اوه خدای من،

so cold here." They're shocked. But me, I'm used to it, I'm comfortable with it, I'm familiar

اینجا خیلی سرد است." آنها شوکه شده اند. اما من، عادت کرده ام ، با آن راحت هستم، با آن آشنا هستم

with it. I can also be... I can also use: "Be used to" to show purpose. So: "This marker

. من هم می توانم باشم... همچنین می توانم برای نشان دادن هدف از: «به عادت» استفاده کنم. بنابراین: "این

is used to write things with." But with "for", I can only use it for a use or a purpose.

نشانگر برای نوشتن چیزهایی با آن استفاده می شود." اما با "برای"، من فقط می توانم از آن برای یک استفاده یا یک هدف استفاده کنم.

"This marker is used for writing. I can only talk about the purpose, the... What... How

"این نشانگر برای نوشتن استفاده می شود. من فقط می توانم در مورد هدف صحبت کنم، ... چه چیزی ... چگونه از

this tool is being used. What is the use of it? Okay? So that's the difference between:

این ابزار استفاده می شود. کاربرد آن چیست؟ خوب؟ پس این تفاوت بین:

"be used to" and "be used for". Now, I know it's still a little bit confusing,

"be used to " و "be used for". حالا، می دانم که هنوز کمی گیج کننده است،

but if you go to www.engvid.com, there's a quiz there that you can practice "to" and

اما اگر به www.engvid.com بروید، یک مسابقه در آنجا وجود دارد که می توانید "به" و

"for" and of course, check me out on YouTube, subscribe to my channel.

"برای" را تمرین کنید و البته بررسی کنید. من در یوتیوب هستم، در کانال من مشترک شوید

And I'll see you again real soon. Bye.

و به زودی دوباره شما را می بینم. خداحافظ.