5 Tips for University Applications: Essays, Letters, Statements, etc.

Hi everybody, welcome to www.engvid.com, I'm Adam.

سلام به همه، به www.engvid.com خوش آمدید، من آدام هستم.

Today's video is mostly targeting people who are going to be applying to universities in

ویدیوی امروز بیشتر افرادی را هدف قرار می دهد که قصد دارند برای دانشگاه های

English-speaking countries; Canada, US, UK, Australia, New Zealand, but also some other

کشورهای انگلیسی زبان درخواست دهند. کانادا، ایالات متحده، بریتانیا، استرالیا، نیوزلند، و همچنین برخی از

countries that have English-based schools that have a similar application process.

کشورهای دیگر که دارای مدارس انگلیسی هستند که روند درخواست مشابهی دارند.

Now, those of you who are applying to these schools, especially graduate schools, but

اکنون، کسانی از شما که برای این مدارس، به خصوص مقاطع تحصیلات تکمیلی، اما

even undergraduate schools, you understand that the application process includes a sample

حتی مدارس کارشناسی، درخواست می دهید، متوجه شده اید که فرآیند درخواست شامل یک نمونه

writing.

نگارش است.

Now, every school will have their own requirements, the things that they want from you, but all

اکنون، هر مدرسه ای ملزومات خاص خود را خواهد داشت ، چیزهایی که از شما می خواهند، اما

of them will have general basics that you need to send, and all the things I'm going

همه آنها دارای اصول کلی هستند که باید بفرستید، و همه چیزهایی که

to talk about today apply to any of the things that you're going to need to write.

امروز در مورد آنها صحبت خواهم کرد در مورد هر یک از موارد صدق می کند. که باید بنویسی

So, first, what are the types of things you're going to need to write as part of your university

بنابراین، ابتدا، چه چیزهایی را باید به عنوان بخشی از درخواست دانشگاه خود بنویسید

application?

؟

Some schools will ask for a personal statement, others will ask for a statement of purpose,

برخی از مدارس برای بیانیه شخصی درخواست می کنند، برخی دیگر برای بیانیه هدف،

especially graduate schools, or a letter of intent.

به ویژه مدارس فارغ التحصیل، یا یک نامه از قصد.

A statement of purpose and a letter of intent are essentially the same thing, okay?

بیانیه هدف و نامه قصد اساساً یکسان هستند، خوب؟

Some will ask for a cover letter, just like you're applying for a job, you send a cover

برخی از آنها یک نامه پوششی می خواهند، درست مانند اینکه شما برای کار درخواست می دهید، شما یک نامه پوششی می فرستید

letter, they want a cover letter with your application.

، آنها یک نامه همراه با درخواست شما می خواهند.

This is more similar to the personal statement.

این بیشتر شبیه بیانیه شخصی است.

Some of them will just give you supplementary essays, so a lot of the applications will

برخی از آنها فقط به شما مقالات تکمیلی می دهند ، بنابراین بسیاری از برنامه

have an essay question, or they'll automatically ask for a personal statement, and then each

ها یک سؤال مقاله دارند، یا به طور خودکار یک بیانیه شخصی می خواهند، و سپس هر

university will give you a few more questions that you have to write short essays for.

دانشگاه چند سؤال دیگر به شما می دهد که باید آنها را کوتاه بنویسید. انشا برای.

So, make sure you know exactly what you need to submit.

بنابراین، مطمئن شوید که دقیقاً می دانید چه چیزی را باید ارسال کنید.

Now, it's very, very important that you do not underestimate the importance of these

اکنون، بسیار بسیار مهم است که اهمیت این نوشته ها را دست کم نگیرید

pieces of writing.

.

Your application consists of transcripts, your resume, the actual application you're

درخواست شما شامل ریز نمرات، رزومه شما، درخواست واقعی که

filling out, all these things, and a sample of your writing that shows who you are, what

پر می کنید، همه این موارد و نمونه ای از نوشته شما است که نشان می دهد شما کی هستید، چه کاری

you want to do, why the university should accept you instead of someone else.

می خواهید انجام دهید، چرا دانشگاه باید شما را به جای شخص دیگری بپذیرد. .

So, it's very, very important.

بنابراین، بسیار بسیار مهم است.

Sometimes this is what's going to decide whether you are accepted to a university or not.

گاهی اوقات این چیزی است که تصمیم می گیرد شما در دانشگاه قبول شوید یا خیر.

If you're applying and there's a lot of other applicants with similar grades, similar experiences,

اگر متقاضی هستید و متقاضیان زیادی با نمرات مشابه، تجربیات

similar extracurricular activities, what is going to make you different from the others?

مشابه، فعالیت های فوق برنامه مشابه وجود دارند، چه چیزی شما را از بقیه متمایز می کند؟

This.

این.

The extra piece of writing that you need to submit.

نوشته اضافی که باید ارسال کنید.

So, the most important tip - I'm going to give you, actually, five major tips - but

بنابراین، مهم‌ترین نکته - در واقع، پنج نکته اصلی را به شما می‌دهم -

the most important thing that you need to understand right now, give yourself time to

اما مهم‌ترین چیزی که در حال حاضر باید درک کنید، به خودتان زمان بدهید

work on these writing pieces, okay?

تا روی این نوشته‌های نوشتاری کار کنید، خوب؟

It is very, very important.

بسیار بسیار مهم است.

Now, I've helped a lot of students with their application writing.

در حال حاضر، من به بسیاری از دانش آموزان در نوشتن برنامه کمک کرده ام.

It's amazing how many people contact me and say, "Can you help me with my personal statement?

شگفت آور است که چند نفر با من تماس می گیرند و می گویند: "آیا می توانید در مورد بیانیه شخصی ام به من کمک کنید؟

I need it by next week."

تا هفته آینده به آن نیاز دارم."

Next week is too late.

هفته آینده خیلی دیر است.

Like, if you haven't already thought about things, you might not have enough time.

مثلاً، اگر قبلاً به چیزهایی فکر نکرده‌اید، ممکن است زمان کافی نداشته باشید.

American students, Canadian students, UK students, etc., when they know they're going to be applying

دانشجویان آمریکایی، دانشجویان کانادایی، دانشجویان بریتانیایی و غیره، وقتی می‌دانند که قرار است

for university, they start writing these things a minimum of six months before the application

برای دانشگاه درخواست دهند، حداقل شش ماه قبل از

deadline or before they're ready to submit.

مهلت درخواست یا قبل از اینکه آماده ارسال شوند، شروع به نوشتن این موارد می‌کنند.

Some people start writing them a year before.

برخی افراد از یک سال قبل شروع به نوشتن آنها می کنند.

Don't leave it until the last few days or the last week or two.

آن را به چند روز آخر یا یکی دو هفته آخر نگذارید.

Give yourself two, three, four months, as much as possible.

تا حد امکان دو، سه، چهار ماه به خودتان فرصت دهید.

Now, I'm going to start with a few general tips, and then I'm going to get into some

اکنون، من قصد دارم با چند نکته کلی شروع کنم و سپس به

more specific tips that you need to know.

نکات خاص تری که باید بدانید، می پردازم.

Do not underestimate the value of good writing.

ارزش نوشتن خوب را دست کم نگیرید.

And good writing is built on good vocab, good grammar, good structure, etc.

و نوشتن خوب بر اساس واژگان خوب، گرامر خوب، ساختار خوب و غیره ساخته شده است.

So, the English is important.

بنابراین، انگلیسی مهم است.

You can't write a sloppy statement or letter and expect the university to be impressed

شما نمی توانید یک بیانیه یا نامه شلخته بنویسید و انتظار داشته باشید که دانشگاه تحت

by you.

تاثیر شما قرار بگیرد.

You can't have mistakes, grammar, vocab, or otherwise, and you have to be very clear,

شما نمی توانید اشتباهات، گرامر، واژگان یا موارد دیگر داشته باشید، و باید خیلی واضح

you have to be very convincing, and you can't be boring.

باشید، باید خیلی قانع کننده باشید و نمی توانید خسته کننده باشید.

All of this has to do with language, so make sure the English is very good.

همه اینها به زبان مربوط می شود، بنابراین مطمئن شوید که انگلیسی بسیار خوب است.

Do not send the first draft.

پیش نویس اول را ارسال نکنید.

Do not write a personal statement or a statement of purpose and then send it.

بیانیه شخصی یا بیانیه هدف ننویسید و سپس آن را ارسال نکنید.

Edit, rewrite, edit, rewrite.

ویرایش، بازنویسی، ویرایش، بازنویسی.

Do this a few times.

این را چند بار انجام دهید.

You should go through five, six, seven drafts before you have your final draft to send.

قبل از ارسال پیش نویس نهایی، باید پنج، شش، هفت پیش نویس را مرور کنید.

Sometimes people go 10, 15 drafts.

گاهی اوقات مردم 10، 15 پیش نویس می روند.

Definitely don't send your first draft or your second draft.

قطعا پیش نویس اول یا پیش نویس دوم خود را ارسال نکنید.

Know the requirements.

الزامات را بشناسید.

Make sure you understand exactly what they're asking for.

مطمئن شوید که دقیقاً متوجه شده اید که آنها چه چیزی می خواهند.

Is there a word limit, like a word count limit?

آیا محدودیتی مانند تعداد کلمات وجود دارد؟

For example, they say write no more than 1,000 words.

مثلاً می گویند 1000 کلمه بیشتر ننویس.

If you wrote 1,100 words already, you've already lost the opportunity to go to this university

اگر قبلاً 1100 کلمه نوشته اید، فرصت رفتن به این دانشگاه را از دست داده اید

because they're not even going to read your application.

زیرا آنها حتی قصد خواندن درخواست شما را ندارند.

If you can't read a simple instruction, how are you going to understand complex instructions

اگر نمی توانید یک دستورالعمل ساده را بخوانید، چگونه می خواهید دستورالعمل های پیچیده

from your professors?

اساتید خود را درک کنید؟

Make sure you understand what you need to do.

مطمئن شوید که متوجه شده اید چه کاری باید انجام دهید.

Word count, character count.

تعداد کلمات، تعداد کاراکترها.

Some of the supplementary essays will say in 300 characters or less.

برخی از مقالات تکمیلی در 300 کاراکتر یا کمتر می گویند.

Characters means each letter and space and punctuation.

کاراکترها یعنی هر حرف و فاصله و نقطه گذاری.

It's not 300 words.

300 کلمه نیست.

Make sure you know how much you're allowed to write.

مطمئن شوید که می دانید چقدر مجاز به نوشتن هستید.

If they say 12 font times new Roman, times new Roman font, 12 point size, make sure you

اگر می گویند 12 فونت ضرب نو رومن، بار فونت رومی جدید، اندازه 12 نقطه، مطمئن

don't write with a bigger font or a different font.

شوید که با فونت بزرگتر یا فونت دیگری ننویسید.

Margins.

حاشیه ها.

All these things.

همه این چیزها

Make sure you know exactly what they're asking you for, otherwise you're showing that you're

مطمئن شوید که دقیقاً می دانید چه چیزی از شما می خواهند، در غیر این صورت نشان می دهید که

not a very serious student.

دانش آموز خیلی جدی نیستید.

Do use the pronoun "I", okay?

آیا از ضمیر "من" استفاده کنید، خوب است؟

And these two things go together.

و این دو چیز با هم پیش می روند.

This is not an academic essay.

این یک مقاله علمی نیست.

This is a personal essay, so it's okay to use the pronoun "I", and you don't need to

این یک مقاله شخصی است، بنابراین استفاده از ضمیر "من" اشکالی ندارد، و نیازی نیست

worry about fancy vocabulary, and you don't need to worry about transitions and all these

نگران واژگان شیک باشید، و نیازی نیست نگران انتقال ها و همه این

things that you would use for the - you would need for the IELTS or TOEFL.

مواردی باشید که برای - استفاده می کنید - برای آیلتس یا تافل نیاز دارید.

This is more of a personal story, so you don't need to be too academic.

این بیشتر یک داستان شخصی است، بنابراین لازم نیست خیلی آکادمیک باشید.

You can be - you could use "I", although you can use "I" in academic essays anyway, too,

شما می توانید - می توانید از "من" استفاده کنید، اگرچه به هر حال می توانید از "من" در مقالات آکادمیک نیز استفاده کنید،

but don't be afraid of the "I", okay?

اما از "من" نترسید، باشه؟

So, this is a very general introduction.

بنابراین، این یک مقدمه بسیار کلی است.

Now, let's look at some more specific things.

حالا بیایید به موارد خاص تر نگاه کنیم.

Okay, so let's start looking at these statements and letters, etc.

بسیار خوب، پس بیایید شروع به بررسی این اظهارات و نامه ها و غیره کنیم

The most common mistake I see when people send me their draft of what they wrote, what

. رایج ترین اشتباهی که وقتی مردم پیش نویس خود را از آنچه نوشته اند، آنچه

they want to submit, is that people repeat a lot of information that the admissions officers

می خواهند ارسال کنند، می بینم این است که مردم اطلاعات زیادی را تکرار می کنند که افسران پذیرش

can see elsewhere.

می توانند در جای دیگر ببینید

So, don't forget, when you're applying, you're not only sending the statement, you're also

بنابراین، فراموش نکنید، هنگام درخواست، شما نه تنها بیانیه را

sending your transcript, you're sending your CV or resume, for most schools ask for this,

ارسال می کنید، بلکه کارنامه خود را نیز ارسال می کنید، شما در حال ارسال رزومه یا رزومه خود هستید، زیرا اکثر مدارس این درخواست را دارند،

and you're sending a reference letter.

و شما ارسال نامه مرجع

Somebody recommended you, like a professor or a co-worker or a boss, I mean, etc., so

کسی به شما توصیه کرده است، مثلاً یک استاد یا یک همکار یا یک رئیس، یعنی منظورم و غیره، بنابراین

make sure that anything that I can see here, I shouldn't see in your personal statement.

مطمئن شوید که هر چیزی را که می توانم اینجا ببینم، نباید در بیانیه شخصی شما ببینم.

Don't tell me about your grades, because I can see your transcripts.

نمراتت را به من نگو، چون می توانم ریز نمراتت را ببینم.

Don't tell me about the job you had and how long you were there and who was your boss,

در مورد شغلی که داشتید و مدت زمانی که آنجا بودید و رئیس شما چه کسی بود به من نگویید،

I can see that in your resume or your CV.

من می توانم این را در رزومه یا رزومه شما ببینم.

Don't tell me that your boss really liked you, because he will have said that in the

به من نگویید که رئیستان واقعاً شما را دوست داشته است، زیرا او این را در

reference letter.

نامه مرجع گفته است.

If you say your boss really liked you, but your boss didn't write you a reference letter,

اگر می گویید رئیستان واقعاً از شما خوشش آمده است، اما رئیستان برای شما نامه مرجع ننوشته است

that makes you look very bad.

، شما را بسیار بد جلوه می دهد.

Either you're lying, or maybe you misunderstood your boss's feelings, right?

یا دروغ می گویید، یا شاید احساسات رئیس خود را اشتباه متوجه شده اید، درست است؟

Anyway, all of these things, the admissions officers will see first, before they read

به هر حال، همه این موارد، افسران پذیرش قبل از اینکه

your statement or letter, so don't merely summarize something that they already know.

بیانیه یا نامه شما را بخوانند، ابتدا می‌بینند، بنابراین صرفاً چیزی را که قبلاً می‌دانند خلاصه نکنید.

You have to give them something new.

شما باید چیز جدیدی به آنها بدهید.

You have to make every word count and do something.

شما باید هر کلمه ای را به حساب بیاورید و کاری انجام دهید.

It has to have a purpose, it has to lead to some effect on the reader, okay?

باید هدفی داشته باشد، باید تأثیری روی خواننده داشته باشد، خوب؟

That's the most important thing.

این مهمترین چیز است.

Don't repeat information.

اطلاعات را تکرار نکنید

Then, and this is another thing that a lot of people fail to do, I think.

سپس، و این کار دیگری است که بسیاری از مردم در انجام آن شکست می خورند، من فکر می کنم.

When you're applying to a seat in a classroom in a university, it's very, very important

وقتی برای یک صندلی در یک کلاس در دانشگاه درخواست می دهید، بسیار بسیار مهم است

that you remember that hundreds, maybe even thousands of other people are applying for

که به یاد داشته باشید که صدها، شاید حتی هزاران نفر دیگر برای

that same seat.

همان صندلی درخواست می دهند.

Not all of you are going to get it.

قرار نیست همه شما آن را دریافت کنید.

Let's say for, in some programs, let's say they have 25 seats opening every year.

فرض کنید برای، در برخی از برنامه ها، فرض کنید که آنها هر سال 25 صندلی باز می کنند.

Two, three thousand students apply.

دو، سه هزار دانشجو درخواست می دهند.

That means that close to three thousand people are not going to be accepted, so you have

یعنی نزدیک به سه هزار نفر قرار نیست قبول شوند، پس باید

to ask yourself what makes you different from those hundreds or thousands of other applicants.

از خود بپرسید که چه چیزی شما را از آن صدها یا هزاران متقاضی دیگر متمایز می کند.

Now, I'll give you a bit of a case study.

اکنون، من یک مطالعه موردی را به شما ارائه می کنم.

I've helped a few students from a particular country.

من به چند دانش آموز از یک کشور خاص کمک کرده ام.

All of them applied to a particular program in the US, the same program.

همه آنها برای یک برنامه خاص در ایالات متحده، همان برنامه، اعمال شدند.

Different students, same country, all wanting to go study the same thing in the US.

دانش‌آموزان مختلف، یک کشور، همه می‌خواهند بروند همان رشته را در ایالات متحده تحصیل کنند.

And this were different times, like different years and all this stuff.

و این زمان‌های مختلف بود، مانند سال‌های مختلف و این همه چیز.

But every single one of them did the exact same thing.

اما تک تک آنها دقیقاً همین کار را کردند.

She told me about her experiences and how they were very valuable and how they changed

او در مورد تجربیاتش به من گفت که چگونه آنها بسیار ارزشمند بودند و چگونه

her perspective, then her work experience, and then what school she wants to go to, what

دیدگاه او را تغییر دادند، سپس تجربه کاری او، و سپس به چه مدرسه ای می خواهد برود، چه

she wants to study.

چیزی می خواهد بخواند.

But each of these students, three completely different students, all wrote the essentially

اما هر کدام از این دانش‌آموزان، سه دانش‌آموز کاملاً متفاوت، اساساً

same thing.

یک چیز را نوشتند.

So imagine how many hundreds of others are also writing the exact same thing.

بنابراین تصور کنید که چند صد نفر دیگر نیز دقیقاً همان چیزی را می نویسند.

So you need to stand out, right?

پس باید متمایز شوید، درست است؟

There's a crowd of students all saying the same thing.

انبوهی از دانش‌آموزان هستند که همگی همین را می‌گویند.

You need to stand out and say something different.

شما باید متمایز شوید و چیز دیگری بگویید.

Now, saying something different might sound easy to say.

اکنون، گفتن چیزی متفاوت ممکن است گفتن آن آسان به نظر برسد.

It's a very difficult thing to do.

کار بسیار سختی است.

You have to think very carefully about what makes you different, right?

شما باید خیلی با دقت فکر کنید که چه چیزی شما را متفاوت می کند، درست است؟

And this is especially for the statement of purpose, but when we come to the personal

و این به ویژه برای بیان هدف است، اما وقتی به بیانیه شخصی می رسیم

statement, which I'm going to talk about next, the personal statement, a lot of people forget

، که در ادامه در مورد آن صحبت خواهم کرد، بیانیه شخصی، بسیاری از

the word "personal".

مردم کلمه "شخصی" را فراموش می کنند.

It's about you.

این در مورد شماست.

It's not about where you've been, what you've done.

این مهم نیست که کجا بوده اید، چه کرده اید.

It's not about who you met, what sort of experiences you had.

مهم این نیست که چه کسی را ملاقات کرده اید، چه نوع تجربیاتی داشته اید.

All of these things don't matter because other students have been places.

همه این چیزها مهم نیست زیرا دانش آموزان دیگر مکان هایی بوده اند.

Other students have seen things, have met people, have had experiences.

دانش آموزان دیگر چیزهایی دیده اند، با مردم ملاقات کرده اند، تجربیاتی داشته اند.

Everybody goes places, does things, and has experiences.

همه جاها می روند ، کارهایی انجام می دهند و تجربیاتی دارند.

The question is how did these places, experiences, meetings change you?

سوال این است که چگونه این مکان ها، تجربیات، جلسات شما را تغییر داد؟

How did these things affect your life?

این چیزها چه تاثیری بر زندگی شما گذاشت؟

How did they make you the person you are today?

چگونه آنها شما را به فردی که امروز هستید تبدیل کردند؟

The person who is going to be a part of the student body at this university?

فردی که قرار است در این دانشگاه بخشی از بدنه دانشجویی باشد؟

Remember, the admissions officers, when they read these statements, they want to see a

به یاد داشته باشید، افسران پذیرش، وقتی این اظهارات را می خوانند، می خواهند یک

person.

نفر را ببینند.

They don't want to see a transcript.

آنها نمی خواهند متنی را ببینند.

They don't want to see a resume.

آنها نمی خواهند رزومه ای ببینند.

They don't want to see a copy of all the hundred of other students who are applying.

آنها نمی خواهند نسخه ای از صدها دانشجوی دیگر را که متقاضی هستند ببینند.

They want to see an individual who has something to offer, okay?

آنها می خواهند فردی را ببینند که چیزی برای ارائه دارد، خوب؟

So, tell me, who are you?

خب بگو تو کی هستی؟

That's your mission in this statement.

این ماموریت شما در این بیانیه است.

Basically, you're selling yourself.

در اصل، شما در حال فروش خود هستید.

You're selling yourself.

داری خودتو میفروشی

You are a product, and you're hoping that the admissions officers want to buy you.

شما یک محصول هستید و امیدوارید که افسران پذیرش بخواهند شما را بخرند.

Obviously, not money.

بدیهی است که نه پول.

There's no money involved here, but they want to choose you.

در اینجا پولی در کار نیست، اما آنها می خواهند شما را انتخاب کنند.

Why?

چرا؟

Because they think you can contribute to the university.

چون فکر می کنند شما می توانید به دانشگاه کمک کنید.

They think you will be good classmates with the other students there.

آنها فکر می کنند شما با سایر دانش آموزان آنجا همکلاسی خوبی خواهید بود.

You will get along with the professors.

با اساتید کنار می آیید.

You will work hard.

سخت کار خواهید کرد.

You will succeed.

شما موفق خواهید شد.

You will make the university look good.

دانشگاه را خوب جلوه خواهید داد.

At the end of the day, the university cares about the university.

در نهایت دانشگاه به فکر دانشگاه است.

They want students to come and succeed, not students to come and be part of the decorations

آنها می خواهند دانش آموزان بیایند و موفق شوند، نه اینکه دانش آموزان بیایند و بخشی از تزئینات

on the walls, right?

روی دیوارها باشند، درست است؟

So, you have to be very personal and very unique, and make sure that you stand out from

بنابراین، شما باید بسیار شخصی و بسیار منحصربه‌فرد باشید و مطمئن شوید که از

the crowd.

بین دیگران متمایز هستید.

These two things kind of go together, right, very, very, very important.

این دو چیز به نوعی با هم هماهنگ هستند، درست است، بسیار، بسیار، بسیار مهم است.

Don't forget there are others.

فراموش نکنید که دیگران هستند.

Who are you in relation to them, okay?

تو نسبت به آنها کی هستی، باشه؟

Very important.

خیلی مهم.

Two more tips coming up.

دو نکته دیگر در راه است.

Okay, so we're going to continue, but this is a little bit of a review.

بسیار خوب، پس ما ادامه می دهیم، اما این کمی یک بررسی است.

When we're talking about the personal statement, I'm sure a lot of people are thinking, "Well,

وقتی در مورد بیانیه شخصی صحبت می کنیم، مطمئن هستم که بسیاری از مردم به این فکر می کنند، "خب،

what can I say?"

چه می توانم بگویم؟"

Well, you have to think about yourself quite a bit.

خوب، شما باید کمی به خودتان فکر کنید.

You can think about what you have done, but think about how this has changed you.

می توانید به کارهایی که انجام داده اید فکر کنید، اما به این فکر کنید که چگونه این کار شما را تغییر داده است.

For example, were you on a sports team?

مثلا در یک تیم ورزشی بودید؟

People say that sports have become cliché, don't use it, but if that's who you are, that's

مردم می گویند ورزش تبدیل به کلیشه شده است، از آن استفاده نکنید، اما اگر شما این گونه هستید،

who you are.

همین هستید.

If you were there - if you were on a sports team and you made very good friends, and this

اگر آنجا بودید - اگر در یک تیم ورزشی بودید و دوستان بسیار خوبی پیدا کردید، و این

teamwork and this friendship changed your life and made you the person that you are,

کار گروهی و این دوستی زندگی شما را تغییر داد و شما را به فردی که هستید تبدیل کرد،

write about that.

در مورد آن بنویسید.

Explain it, show how it affected you and how this will basically continue on into university

آن را توضیح دهید، نشان دهید که چگونه روی شما تأثیر گذاشته است و چگونه این اساساً در دانشگاه ادامه خواهد یافت

and how being a friend will help you be a better student, will help other students be

و چگونه دوست بودن به شما کمک می کند دانشجوی بهتری باشید، به سایر دانشجویان کمک می کند تا دانشجویان بهتری باشند

better students, etc., things like that.

و غیره، مواردی از این قبیل.

On the other hand, if you're writing a statement of purpose or a letter of intent, you have

از سوی دیگر، اگر در حال نوشتن بیانیه هدف یا قصد نامه هستید، باید

to be very careful not to confuse the two issues.

بسیار مراقب باشید که این دو موضوع را با هم اشتباه نگیرید.

You still have to show them who you are as a person, but you very much have to tell them

شما هنوز باید به آنها نشان دهید که چه کسی هستید ، اما خیلی باید هدف خود را به آنها

your purpose, right?

بگویید، درست است؟

So, statement of purpose, okay?

بنابراین، بیانیه هدف، باشه؟

Letter of intent.

نیت نامه

Make sure you tell them what is your purpose in coming to this school, what is your intention,

حتما به آنها بگویید که هدفتان از آمدن به این مدرسه چیست، قصدتان چیست،

what do you want to do if you are accepted into this school.

اگر در این مدرسه قبول شدید می خواهید چه کار کنید.

And a lot of people make the mistake in the SOP or the LOI of talking about, "Oh, I did

و بسیاری از افراد در SOP یا LOI اشتباه می‌کنند که در مورد «اوه، من این کار را انجام

this and I learned that and I met..."

دادم و آن را یاد گرفتم و ملاقات کردم...»

That's not purpose, that's background.

این هدف نیست، این پیشینه است.

A little bit of background, sure, is very important, but make sure that you focus on

مطمئناً کمی پیش زمینه بسیار مهم است، اما مطمئن شوید که

the future.

روی آینده تمرکز می کنید.

What do you want to do?

میخوای چیکار کنی؟

Do you want - like, for example, you want to be a doctor?

آیا می خواهید - مثلاً می خواهید پزشک شوید؟

Do you want to have your own clinic?

آیا می خواهید کلینیک خود را داشته باشید؟

Do you want to work in a hospital?

آیا می خواهید در بیمارستان کار کنید؟

Do you want to specialize in a particular area?

آیا می خواهید در زمینه خاصی تخصص داشته باشید ؟

Do you want to work for Doctors Without Borders?

آیا می خواهید برای پزشکان بدون مرز کار کنید؟

Do you want to volunteer in, like, poor countries?

آیا می خواهید در کشورهایی مانند کشورهای فقیر داوطلب شوید؟

What do you want to do once you're educated and once you're licensed as a doctor?

وقتی تحصیل کردید و پس از دریافت مجوز به عنوان پزشک می خواهید چه کار کنید؟

Purpose, intent.

هدف، نیت.

Now, I also have a lot of people telling me, "Oh, I want - I'm applying to this university

الان هم خیلی‌ها به من می‌گویند: "اوه، من می‌خواهم - من برای این دانشگاه اپلای

because it's a very good school", and they go on and on and on.

می‌کنم چون مدرسه بسیار خوبی است" و آنها ادامه می‌دهند و ادامه می‌دهند.

But interestingly, they never actually say in their letter of intent or in their statement

اما جالب اینجاست که آنها هرگز در نامه قصد یا

of purpose what it is they want to study.

بیانیه هدف خود نمی گویند که می خواهند چه چیزی را مطالعه کنند. برای مثال

They're applying for dental school, for example.

، آنها برای دانشکده دندانپزشکی درخواست می دهند .

Okay, yeah, that's obvious.

خوب، بله، این واضح است.

That's where you send the application.

اینجاست که شما برنامه را ارسال می کنید.

They know you're applying to dental school.

آنها می دانند که شما برای دانشکده دندانپزشکی درخواست می دهید.

Do you just want to be a dentist?

آیا فقط می خواهید دندانپزشک شوید؟

Do you want to be an orthodontist?

آیا می خواهید متخصص ارتودنسی شوید؟

Do you want to specialize in this area or that area?

آیا می خواهید در این زمینه یا آن زمینه تخصص داشته باشید؟

You actually have to say what it is you want to study.

شما در واقع باید بگویید چه چیزی را می خواهید مطالعه کنید.

They know you want to go to dental school, you applied to a dental school.

آنها می دانند که شما می خواهید به دانشکده دندانپزشکی بروید، شما برای یک دانشکده دندانپزشکی درخواست دادید.

Tell them specifically what you want to do.

به طور مشخص به آنها بگویید که چه کاری می خواهید انجام دهید.

If they accept you, what are you going to do?

اگر قبولت کنند، چه کار می کنی؟

What are you going to do while you're in school?

در حالی که در مدرسه هستید چه کاری می خواهید انجام دهید؟

What do you hope to do, what do you hope to accomplish after you graduate from the program?

پس از فارغ التحصیلی از برنامه چه کاری را امیدوارید انجام دهید؟

What is your purpose?

مقصودت چیه؟

What is your intent?

قصد شما چیست؟

What are you going to do with this education?

با این آموزش چه کار خواهی کرد؟

And when I say during school, when you come to the university, what are you going to do

و وقتی می گویم در دوران مدرسه وقتی به دانشگاه می آیی آنجا چه کار می

there?

کنی؟

What do you want to accomplish?

می خواهی به چه چیز برسی؟

Do you want to just go to classes, take notes, pass the test, and go out and get your degree?

آیا می خواهید فقط به کلاس بروید، یادداشت برداری کنید، در آزمون قبول شوید و بیرون بروید و مدرک خود را بگیرید؟

Or do you want to engage, do you want to do research, do you want to contribute to the

یا می خواهید درگیر شوید، آیا می خواهید تحقیق کنید، آیا می خواهید به

growth of the program, etc.?

رشد برنامه کمک کنید و غیره؟

Lots of little details.

بسیاری از جزئیات کوچک.

You have to think very, very carefully about all these little details.

شما باید با دقت در مورد همه این جزئیات کوچک فکر کنید.

Because again, a thousand other people are writing the exact same thing you are.

چون باز هم هزار نفر دیگر دقیقاً همان چیزی را که شما هستید می نویسند.

You must stand out by being very detailed and very precise about what you want to accomplish.

شما باید با جزئیات بسیار و بسیار دقیق در مورد آنچه می خواهید به انجام برسانید متمایز شوید.

Okay?

باشه؟

And don't tell me why you want to accomplish this.

و به من نگویید چرا می خواهید این کار را انجام دهید.

This is part of the background.

این بخشی از پس زمینه است.

You can say, "Oh, I grew up watching my grandfather build all kinds of machines, that's why I

می توانید بگویید: "اوه، من با تماشای پدربزرگم در حال ساخت انواع ماشین ها بزرگ شدم، به همین دلیل

want to be an engineer."

می خواهم مهندس شوم."

Great.

عالی.

Two, three sentences, you're done.

دو، سه جمله، تمام شد .

How are you going to be an engineer?

چگونه می خواهید مهندس شوید؟

How are you going to contribute to the university?

چگونه می خواهید به دانشگاه کمک کنید؟

How are you going to graduate?

چگونه می خواهید فارغ التحصیل شوید؟

How are you going to make your dream come true?

چگونه می خواهید رویای خود را محقق کنید؟

How are you going to attain your purpose?

چگونه می خواهید به هدف خود برسید؟

Right?

درست؟

That's what you need to focus on.

این چیزی است که باید روی آن تمرکز کنید.

So, they know that you're motivated.

بنابراین، آنها می دانند که شما انگیزه دارید.

They know you're going to come and work hard.

آنها می دانند که شما می آیید و سخت کار می کنید.

They know you're going to succeed and make the university look good, which is what is

آنها می دانند که شما موفق خواهید شد و دانشگاه را خوب جلوه می دهید، این چیزی است که

important to them.

برای آنها مهم است.

And that's that.

همینه که هست.

Next, the essays.

بعد، مقالات.

Again, not every university application is going to give you supplementary essays, but

مجدداً، قرار نیست هر درخواست دانشگاهی به شما مقالات تکمیلی بدهد،

the ones that do, do not take lightly.

اما آنهایی که این کار را می کنند، ساده نگیرید.

Okay?

باشه؟

Put a lot of effort into these.

برای اینها تلاش زیادی کنید.

Usually they're going to be very short.

معمولاً آنها بسیار کوتاه خواهند بود.

Now, people think short essays are okay, easy, just write something.

حالا، مردم فکر می‌کنند که مقاله‌های کوتاه خوب، آسان هستند، فقط چیزی بنویسید.

The short essays are actually harder, because you have very few words with which to express

مقاله‌های کوتاه در واقع سخت‌تر هستند، زیرا شما کلمات بسیار کمی دارید که بتوانید

big ideas about yourself, right?

ایده‌های بزرگ درباره خود را با آن بیان کنید، درست است؟

You still have to stand out, you still have to express something, but you have very little

شما هنوز باید برجسته باشید، هنوز باید چیزی را بیان کنید، اما فضای بسیار کمی

space to do it in.

برای انجام آن دارید.

So, the writing has to be very, very tight, very clear, and very on point.

بنابراین، نوشتار باید بسیار بسیار فشرده، بسیار واضح و بسیار دقیق باشد.

The most important thing, and this is where a lot of people make a mistake, make sure

مهم‌ترین چیز، و این جایی است که بسیاری از افراد اشتباه می‌کنند، مطمئن

that you actually answer the question that they give you.

شوید که واقعاً به سؤالی که به شما می‌دهند پاسخ دهید.

The supplementary essays are always going to give you a question or a prompt.

مقالات تکمیلی همیشه به شما یک سوال یا یک درخواست می دهند.

Make sure that you answer the question.

مطمئن شوید که به سوال پاسخ می دهید.

Don't go writing about something else.

در مورد چیز دیگری ننویس

Answer the question and put a lot of information into very tight sentences.

به سوال پاسخ دهید و اطلاعات زیادی را در جملات بسیار فشرده قرار دهید.

Now, if I can only give you one piece of advice, well, I'll give you two pieces of advice.

حالا اگه فقط یه نصیحت بتونم بکنم خوب دوتا نصیحت میکنم.

One I already gave you, give yourself a lot of time to work on these essays and letters

یکی که قبلاً به شما داده بودم، به خودتان زمان زیادی بدهید تا روی این مقاله ها و نامه ها

and whatever else you need.

و هر چیز دیگری که نیاز دارید کار کنید.

Don't wait until the last few days or the last week or the last two weeks, two, three

تا چند روز آخر یا هفته آخر یا دو هفته آخر، دو، سه

months or more.

ماه یا بیشتر منتظر نمانید.

My second most important tip, don't try to impress the admissions officers.

دومین نکته مهم من، سعی نکنید افسران پذیرش را تحت تاثیر قرار دهید.

They're reading many, many, many applications.

آنها در حال خواندن برنامه های بسیار، بسیار، بسیاری هستند.

The only way you're going to impress them is by actually impressing them, by being an

تنها راهی که می‌توانید آنها را تحت تأثیر قرار دهید این است که واقعاً آنها را تحت تأثیر قرار دهید، با یک

individual.

فرد بودن.

Impress them by making them see you.

با وادار کردن آنها به دیدن شما، آنها را تحت تأثیر قرار دهید.

If you're writing the same as everybody else, they just toss you in the rejection pile.

اگر شما هم مثل بقیه می نویسید، فقط شما را در انبوه رد کردن می اندازند.

If your English is bad, rejection pile.

اگر انگلیسی شما بد است، رد انباشته.

If you're writing a personal statement but not saying anything personal, rejection pile.

اگر یک بیانیه شخصی می نویسید اما چیزی شخصی نمی گویید، رد انباشته است.

If you're writing a statement of purpose but you don't actually tell them what you want

اگر در حال نوشتن بیانیه هدف هستید، اما در واقع به آنها نمی گویید که چه کاری می

to do, rejection pile.

خواهید انجام دهید، رد انباشته می شود.

Don't try to do anything, just do.

سعی نکنید کاری انجام دهید، فقط انجام دهید.

Just sell yourself, be yourself, and make sure that they see you.

فقط خودت را بفروش، خودت باش و مطمئن شو که تو را می بینند.

Now, having said all that, I honestly do think, especially for the non-native speakers, but

اکنون، با گفتن همه اینها، صادقانه فکر می کنم، به خصوص برای افراد غیر بومی، اما

believe me, I've worked with native speakers as well who honestly just don't know how to

باور کنید، من با زبان مادری نیز کار کرده ام که صادقانه بگویم که نمی دانند چگونه

write these particular essays.

این مقالات خاص را بنویسند.

Very smart people, very capable people, they just don't know how to write these particular

افراد بسیار باهوش، افراد بسیار توانا، آنها فقط نمی دانند چگونه این چیزهای خاص را بنویسند

things.

.

If you're a non-native speaker, it's twice as hard, three times as hard.

اگر شما زبان مادری نیستید ، دو برابر سخت تر، سه برابر سخت تر است.

I strongly recommend that you find someone to work with.

اکیداً توصیه می کنم فردی را برای کار پیدا کنید.

If you're in a school now, go to the guidance counselor's office and ask for an appointment.

اگر در حال حاضر در مدرسه هستید، به دفتر مشاوره راهنمایی بروید و برای وقت ملاقات بخواهید.

Ask the guidance counselor to help you write these things.

از مشاور راهنمایی بخواهید که در نوشتن این موارد به شما کمک کند.

If you don't have access to a guidance counselor or you don't want to work with your guidance

اگر به مشاور راهنما دسترسی ندارید یا نمی خواهید با مشاور راهنمایی خود کار کنید

counselor, there are a lot of people online or probably in your area who are professionals

، افراد زیادی به صورت آنلاین یا احتمالاً در منطقه شما حرفه ای هستند

who can help you work on these essays and letters.

که می توانند به شما در کار روی این مقالات و نامه ها کمک کنند.

Okay?

باشه؟

Now, if you want, I also do this, I don't do it very much, but you can go to www.editorproof.com.

حالا اگه بخوای من هم این کارو میکنم زیاد انجام نمیدم ولی میتونید به www.editorproof.com مراجعه کنید.

You can get a bit more information, but keep in mind, this is not a cheap service.

می توانید کمی اطلاعات بیشتری به دست آورید، اما به خاطر داشته باشید که این یک سرویس ارزان نیست.

These letters, again, they take time, whereas most people spend months on them, the people

این نامه‌ها، باز هم زمان می‌برند، در حالی که بیشتر مردم ماه‌ها را صرف آن‌ها می‌کنند، افرادی

who help you write these will spend a few days maybe or maybe a couple of weeks going

که به شما کمک می‌کنند این نامه‌ها را بنویسید، شاید چند روز یا شاید چند هفته را به

back and forth, but they're going to spend a lot of hours.

عقب و جلو بگذرانند، اما آنها هزینه زیادی خواهند کرد. از ساعت ها

Do not expect to pay $20, $30, it doesn't work that way.

انتظار نداشته باشید 20، 30 دلار بپردازید، اینطوری کار نمی کند.

Either commit the time yourself or be prepared to pay someone to help you with it.

یا خودتان وقت بگذارید یا آماده باشید به کسی پول بدهید تا در این زمینه به شما کمک کند.

Either way, take these statements and letters very, very seriously.

در هر صورت، این اظهارات و نامه ها را بسیار بسیار جدی بگیرید.

They could be the difference between being accepted to university or being rejected.

آنها می توانند تفاوت بین قبولی در دانشگاه یا رد شدن باشند.

Okay?

باشه؟

Now, I did put a quiz on this lesson at www.engvid.com.

اکنون، من یک مسابقه در مورد این درس در www.engvid.com قرار دادم.

Just for those of you who are practicing your English and you need a little bit of practice

فقط برای کسانی از شما که در حال تمرین انگلیسی خود هستید و به کمی تمرین

and comprehension, there'll be questions about everything I said, just to test your understanding

و درک نیاز دارید، سوالاتی در مورد همه چیزهایی که گفتم وجود خواهد داشت، فقط برای اینکه درک شما

of what I said.

از آنچه گفتم آزمایش شود.

But if you have questions about any of this stuff, you can ask me at www.engvid.com as

اما اگر در مورد هر یک از این موارد سؤالی دارید، می توانید در www.engvid.com و همچنین در بخش نظرات از من بپرسید

well in the comments section, and I'll do my best to help everybody.

و من تمام تلاش خود را برای کمک به همه انجام خواهم داد.

Some people might ask, "Why didn't I put a sample letter?"

برخی از افراد ممکن است بپرسند، "چرا من یک نامه نمونه قرار ندادم؟"

I can't, because there's no such thing as a standard personal statement or statement

من نمی توانم، زیرا چیزی به عنوان بیانیه شخصی استاندارد یا

of purpose.

بیانیه هدف وجود ندارد.

Every letter is unique, because every applicant is unique, alright?

هر حرف منحصر به فرد است، زیرا هر متقاضی منحصر به فرد است، خوب؟

I can't give you one letter, because I would have to create a person in order to do that.

من نمی توانم یک نامه به شما بدهم، زیرا برای انجام این کار باید شخصی را ایجاد کنم.

I don't want to make up an imaginary person.

نمی‌خواهم آدم خیالی بسازم.

The letter is you.

نامه تو هستی

You are the letter, and I can't write you on the board here, so that's why there's no

شما نامه هستید و من نمی توانم شما را در اینجا روی تابلو بنویسم، به همین دلیل است که

sample.

نمونه ای وجود ندارد.

But keep that in mind when you're writing your own letter.

اما هنگام نوشتن نامه خود این را در نظر داشته باشید .

Anyway, I hope some of this stuff was helpful to you.

به هر حال امیدوارم برخی از این مطالب برای شما مفید بوده باشد.

If you liked the video, please give me a like.

اگه از ویدیو خوشتون اومد لطفا لایکم کنید

Don't forget to subscribe to my channel, and ring the bell if you want to get notifications

فراموش نکنید که در کانال من مشترک شوید و اگر می خواهید از ویدیوهای آینده اطلاعیه دریافت کنید، زنگ را بزنید

of future videos, and come back soon.

و به زودی بازگردید.

I'll have more useful tips for you to help you with your futures in English.

من نکات مفید بیشتری برای کمک به شما در مورد آینده خود به زبان انگلیسی خواهم داشت.

See you again soon.

به زودی میبینمت.

Bye-bye.

خداحافظ.