PHRASAL VERBS: How pronunciation changes their meaning

Hi, everybody. Welcome to www.engvid.com. I'm Adam. Today's lesson

سلام به همه. به www.engvid.com خوش آمدید . من آدام هستم. درس امروز

is a bit of a lesson in pronunciation. And it may be a little bit confusing, so

کمی درس تلفظ است. و ممکن است کمی گیج کننده باشد، بنابراین

I'm just giving you a little bit of a warning. But I'm going to show you how

من فقط به شما یک هشدار کوچک می دهم . اما من به شما نشان خواهم داد که چگونه

to pronounce... how to properly pronounce phrasal verbs. And, again,

به تلفظ... چگونه افعال عبارتی را به درستی تلفظ کنید. و دوباره،

what are "phrasal verbs"? These are verb and preposition combinations that often

"افعال عبارتی" چیست؟ اینها ترکیبات فعل و اضافه هستند که اغلب

have different meanings. So, today, I'm not going to show you phrasal verbs and

معانی مختلفی دارند. بنابراین، امروز قصد ندارم افعال عبارتی و

their different meanings. I'm going to show you how pronouncing these phrasal

معانی مختلف آنها را به شما نشان دهم. من قصد دارم به شما نشان دهم که چگونه تلفظ این

verbs can change their meanings, and can give you a bit of a clue as to what

افعال عبارتی می تواند معانی آنها را تغییر دهد، و می تواند به شما کمی سرنخی در مورد اینکه

meaning the person is intending, what the... when the person uses it. So, it's

شخص قصد دارد چه معنایی دارد، چه ... زمانی که آن شخص از آن استفاده می کند، به شما بدهد. بنابراین،

gonna be a little bit tricky to pick up little, slight differences. So, it's a

تشخیص تفاوت‌های کوچک و جزئی کمی دشوار خواهد بود . بنابراین،

little bit more of an advanced lesson, and especially for those living in... in

کمی بیشتر یک درس پیشرفته است، به ویژه برای کسانی که در... در

an English-speaking country. Right? Because you're going to hear these

یک کشور انگلیسی زبان زندگی می کنند. درست؟ زیرا شما این

phrasal verbs a lot, and sometimes they're not even phrasal verbs;

افعال عبارتی را زیاد خواهید شنید و گاهی اوقات آنها حتی افعال عبارتی نیستند.

sometimes they're actually just compound nouns or adjectives. So, you need to be

گاهی اوقات آنها در واقع فقط اسم های مرکب یا صفت هستند. بنابراین،

able to hear the difference when you can't actually see the words. Like,

زمانی که واقعا نمی توانید کلمات را ببینید، باید بتوانید تفاوت را بشنوید. مانند، در

here, you can very clearly see the two words are separated. Here, you can very

اینجا، شما می توانید به وضوح ببینید که دو کلمه از هم جدا شده اند. در اینجا، به وضوح می توانید

clearly see that it's one word. But when all you're doing is listening, you have

ببینید که این یک کلمه است. اما وقتی تنها کاری که انجام می دهید گوش دادن است، باید

to hear that gap; you have to hear that combination, that conjunction. Right?

این شکاف را بشنوید. شما باید آن ترکیب، آن ربط را بشنوید. درست؟

So, I'm gonna show you a few things to keep in mind. And then it's all about

بنابراین، من چند نکته را به شما نشان می دهم که باید در نظر داشته باشید. و سپس همه چیز در مورد

practice, practice, practice — speak with native speakers, watch movies,

تمرین، تمرین، تمرین است - با افراد بومی صحبت کنید، فیلم تماشا کنید،

watch TV shows, etcetera.

برنامه های تلویزیونی تماشا کنید، و غیره.

So, we're going to start with the phrasal verb: "come on". And you'll

بنابراین، ما می خواهیم با فعل عبارتی شروع کنیم: "بیا". و

notice I... I wrote it slightly different ways. This is a very common

متوجه خواهید شد که من... من آن را کمی متفاوت نوشتم. این یک عبارت بسیار رایج است

expression: "C'mon". And many people actually write it like this; in a very

: "بیا". و بسیاری از مردم در واقع آن را اینگونه می نویسند. به

informal style. This is technically not correct, but because this is how the

سبک بسیار غیر رسمی این از نظر فنی صحیح نیست، اما چون این

word is pronounced, many people just write it this way, and you will see it

کلمه تلفظ می شود، بسیاری از افراد فقط آن را به این شکل می نویسند و شما

sometimes in informal things. So, when someone says: "Come on", especially like

گاهی اوقات آن را در موارد غیررسمی خواهید دید. بنابراین، وقتی کسی می گوید: "بیا"، به خصوص

if you say to a dog: "C'mon, c'mon", or if you say to a little kid: "C'mon,

اگر به سگ بگویید: "بیا، بیا"، یا اگر به بچه کوچکی بگویید: "بیا،

c'mon". "Come to me", right? So, we're... we're not really pronouncing...

بیا". "بیا پیش من"، درست است؟ بنابراین، ما... ما واقعاً تلفظ نمی‌کنیم...

we're not stressing the full phrasal verb. We're not saying: "Come on". We

ما بر فعل عبارتی کامل تأکید نمی‌کنیم . ما نمی گوییم: "بیا". ما

don't separate. We make the first word very small, and we put a little bit more

جدا نمی شویم کلمه اول را خیلی کوچک می کنیم و کمی بیشتر

stress on the second part of it; on the second syllable, as the case may be,

روی قسمت دوم آن تاکید می کنیم. در هجای دوم، بر حسب مورد،

when we're saying them quickly. Right? So, and... and we're joining the two

زمانی که ما آنها را به سرعت بیان می کنیم. درست؟ بنابراین، و... و ما در حال پیوستن به این دو

sounds. And especially when... you'll notice you have a consonant and you have

صدا هستیم. و به خصوص هنگامی که... متوجه می شوید که یک صامت دارید و

a vowel — and whenever you have words that end in a consonant and a vowel, the

یک مصوت - و هر زمان که کلماتی دارید که به یک صامت و یک مصوت ختم می شوند،

consonant blends into the next vowel. But that's a... we have a video about

صامت با مصوت بعدی ترکیب می شود. اما این یک ... ما یک ویدیو در مورد

that as well. So: "C'mon" means come.

آن نیز داریم. پس: «بیا» یعنی بیا.

Now, sometimes... and this is not the correct spelling; I wrote it just to

حالا گاهی... و این املای درستی نیست. فقط برای اینکه

show you. "Come on, come on", right? If I say: "Come on", and I'm stressing the

بهت نشون بدم نوشتم "بیا، بیا"، درست است؟ اگر بگویم: "بیا" و روی

second syllable; not the verb. I'm stressing the preposition. And,

هجای دوم تاکید می کنم. نه فعل من روی حرف اضافه تاکید می کنم. و

generally, we put more stress on the preposition, because "come" has many

به طور کلی، ما روی حرف اضافه تاکید بیشتری می کنیم، زیرا "بیا"

phrasal verbs. Come... "Come on", "come out", "come in", "come over" — all kinds

افعال عبارتی زیادی دارد. بیا... "بیا"، "بیا بیرون"، "بیا داخل"، "بیا" - انواع

of different, so we put a little bit extra stress on the preposition, so we

مختلفی دارند، بنابراین ما کمی روی حرف اضافه تاکید می کنیم، بنابراین

have the correct phrasal verb that's understood. But when I say: "Come on,

فعل عبارتی درستی داریم که قابل درک است. . اما وقتی می گویم: "بیا،

come on". Okay. Actually, that's gonna be this one. "Come on". I'm showing that

بیا". باشه. در واقع، این یکی خواهد بود. "بیا دیگه". من نشان می دهم که در

I don't actually believe what you're saying. Something you're saying is

واقع به آنچه شما می گویید اعتقاد ندارم . چیزی که شما می گویید

unbelievable. Not that I think you're lying; just that the thing is so

غیر قابل باور است. نه اینکه فکر کنم دروغ می گویی. فقط این موضوع آنقدر

surprising that it's hard to believe. "Come on, come on". Like: "You're

تعجب آور است که باورش سخت است. "بیا، بیا". مثل: "

joking, right?" That's how the pronunciation would sound. And, again, a

شوخی میکنی، درسته؟" این طوری تلفظ می شود. و باز هم،

lot of it should be clear in terms of context. If somebody is saying something

بسیاری از آن باید از نظر زمینه روشن باشد . اگر کسی چیزی می‌گوید

that sounds unbelievable, and someone reacts like this, you understand they're

که غیرقابل باور به نظر می‌رسد، و کسی چنین واکنشی نشان می‌دهد، متوجه می‌شوید که او می‌گوید

saying: "Oh, you're kidding", or "that's unbelievable". Sometimes we do separate

: "اوه، شوخی می‌کنی" یا "این باور نکردنی است". گاهی اوقات ما

the two words, but we do this for emphasis. "Come on". If somebody says:

دو کلمه را از هم جدا می کنیم، اما این کار را برای تاکید انجام می دهیم. "بیا دیگه". اگر کسی بگوید:

"Come on", it means they're very frustrated. Right? Let's say I... I'm

"بیا"، به این معنی است که او بسیار ناامید است. درست؟ فرض کنید من... من

watching my favourite hockey team play, and they're doing well, doing well; and

بازی تیم هاکی مورد علاقه‌ام را تماشا می‌کنم، و آنها خوب کار می‌کنند. و

then suddenly, they start sucking — right? — and they're not playing so

سپس ناگهان، آنها شروع به مکیدن می کنند - درست است؟ - و آنها خیلی خوب بازی نمی کنند

well, and the other team starts scoring goals. And every time the other team

و تیم دیگر شروع به گلزنی می کند. و هر بار که تیم دیگر

starts... gets a goal: "Come on!" Like, I'm very frustrated and I'm very angry

شروع می کند ... یک گل می گیرد: "بیا!" مثلاً، من بسیار ناامید هستم و از دست تیمم بسیار عصبانی هستم،

with my team because they suck — right? — as the case may be. Sometimes we only

زیرا آنها بد هستند - درست است؟ - به عنوان مورد ممکن است. گاهی اوقات فقط روی

stress the second word: "Come on, come on, come on". It basically means hurry

کلمه دوم تاکید می کنیم: "بیا، بیا ، بیا". در اصل به معنای عجله

up; hurry. If I'm stressing this, I'm stressing the fact that I want the

کردن است. عجله کن اگر من بر این موضوع تاکید می کنم، بر این موضوع تاکید می کنم که می خواهم آن

person to hurry. And, again, you'll see four different meanings for the same

شخص عجله کند. و، دوباره، چهار معنی مختلف برای یک

phrasal verb; but a lot of the times, the way it sounds will tell you which of

فعل عبارتی مشابه خواهید دید. اما در بسیاری از مواقع، روشی که به نظر می رسد به شما می گوید که کدام یک از

the meanings is actually being used. Now, I'm gonna show you a few more

معانی واقعاً استفاده می شود. اکنون، من چند نمونه دیگر را به شما نشان می دهم

examples just to get a better idea of this.

تا ایده بهتری در این مورد داشته باشید .

So, "cut above". Now, if I... if someone says: "Cut above the line", it means cut

بنابراین، "برش در بالا". حال اگر من... اگر یکی بگوید: «برش بالای خط» یعنی برش

above a particular area. It's the straight... very straightforward verb.

بالای ناحیه خاصی. این فعل مستقیم... خیلی سرراست است.

It's not a phrasal verb in terms of idiomatic; it doesn't have a second

از نظر اصطلاحی یک فعل عبارتی نیست . معنای دومی ندارد

meaning. It's very literal. "Cut above a certain level". But if someone says: "a

خیلی تحت اللفظی است. "برش بالاتر از یک سطح مشخص". اما اگر کسی بگوید: "یک

cut above", "a cut above" — the "t"... again, remember: You have a consonant,

برش بالا"، "یک برش بالا" - "ت" ... دوباره، به یاد داشته باشید: شما یک صامت دارید،

you have a vowel, so it blends. "A cut above" sounds like it could be a

یک مصوت دارید، بنابراین ترکیب می شود. به نظر می رسد "برش در بالا" می تواند یک

compound noun, but it isn't. We have just the "cut". The "cut" is the noun;

اسم مرکب باشد، اما اینطور نیست. ما فقط "برش" را داریم. «قطع» اسم است;

"above" is basically like a adjective in this particular case. It is a

"بالا" اساساً مانند یک صفت در این مورد خاص است. این یک

preposition, but it's working like an adjective. This is an expression. If

حرف اضافه است، اما مانند یک صفت کار می کند. این یک بیان است. اگر

something is "a cut above", it means it's a little bit better than average.

چیزی "یک برش بالاتر" باشد، به این معنی است که کمی بهتر از حد متوسط ​​است.

So, first of all, the "a" should give you a hint that you're... you're hearing

بنابراین، اول از همه، "الف" باید به شما اشاره کند که شما ... شما در حال شنیدن

a noun; not a phrasal verb. And the fact that we blend it into one: "a cut above"

یک اسم هستید. نه یک فعل عبارتی و این واقعیت که ما آن را به یکی می‌آمیختیم: "یک برش بالا"

— I'm not stressing either one. I'm just using the expression: "a cut above".

- من روی هیچکدام تاکید نمی‌کنم. من فقط از عبارت استفاده می کنم: "یک برش در بالا".

Okay? That's how... it's a very flat stress. "Cut above the line". Here, I'm

باشه؟ اینطوری... استرس خیلی مسطح است . "برش بالای خط". در اینجا، من به

going to stress the "above" because I want to very clearly say where to make

"بالا" تأکید می کنم زیرا می خواهم به وضوح بگویم که کجا باید برش را انجام داد

the cut.

.

Now, "make up" and... "make up" and "makeup". The same thing. When I put it

حالا «آرایش» و... «آرایش» و «آرایش». همین موضوع. وقتی

very quickly together, even though the "k" and the "u" will blend... Okay?

خیلی سریع آن را کنار هم قرار دادم، حتی اگر "ک" و "u" با هم ترکیب شوند... باشه؟

"Just kiss and make up." I'm still stressing... I'm putting the stress on

"فقط ببوس و آرایش کن." من هنوز استرس دارم...

the... on the preposition to show that it's the meaning that I want to express.

روی حرف اضافه تاکید می کنم تا نشان دهم این معنایی است که می خواهم بیان کنم.

Whereas "makeup", I'm putting the stress more on the first syllable; but

در حالی که "آرایش"، من بیشتر روی هجای اول تاکید می کنم. اما

generally, it's pretty neutral. It's one word. Right? So it's a... it's a

به طور کلی، بسیار خنثی است. این یک کلمه است. درست؟ بنابراین این یک کلمه است ... این یک

two-syllable word, but with one stress on the whole word. So, "makeup" is the

کلمه دو هجایی است، اما با یک تاکید بر کل کلمه. بنابراین، "آرایش" چیزهایی است که

stuff you put on your face. "Make up" means to make peace. Like, if somebody

روی صورت خود می گذارید. «آرایش» به معنای صلح کردن است. مثلاً، اگر کسی

had a fight and then, suddenly, they're okay. Or: "You have to make up your

دعوا کرد و ناگهان، او مشکلی نداشت. یا: "شما باید امتحان خود را جبران کنید

test." In this case, I will put the stress on both. I want to stress the

." در این صورت استرس را روی هر دو می گذارم. من می‌خواهم روی

verb, but I also want to stress the "up" because that's the meaning I want to

فعل تاکید کنم، اما همچنین می‌خواهم روی "بالا" تاکید کنم زیرا این معنایی است که می‌خواهم

express. "You have to make up the test." You have to do the test that you missed;

بیان کنم. "شما باید امتحان را جبران کنید." شما باید آزمونی را که از دست داده اید انجام دهید.

maybe do it next week, etcetera. Or: "Don't make up stories." A little bit

شاید هفته آینده این کار را انجام دهید، و غیره. یا: «داستان نسازید». کمی

neutral. "Don't make up stories" — don't create stories out of nothing. "Make

خنثی "داستان نسازید" - از هیچ داستان نسازید. "

up". So, generally speaking, when you have a phrasal verb, you're going to

آرایش". بنابراین، به طور کلی، وقتی یک فعل عبارتی دارید، بر

stress the preposition, unless you want to emphasize the actual verb itself.

حرف اضافه تاکید می‌کنید، مگر اینکه بخواهید بر خود فعل واقعی تأکید کنید.

Same with: "back up and "backup". "Don't forget to back up your files on your

مشابه با: "پشتیبان گیری و "پشتیبان گیری". " فراموش نکنید از فایل های خود در

computer". "Back up" means back up. I'm stressing the "up" more — move

رایانه خود نسخه پشتیبان تهیه کنید". "پشتیبان گیری" به معنای پشتیبان گیری است. من روی "پشتیبان گیری" بیشتر تاکید می کنم — به سمت عقب حرکت کنید

backwards. "Back up" — I'm stressing the action of doing something, the backing,

. "پشتیبان گیری". "- من روی عمل انجام کاری، پشتیبان گیری،

the making the copy. Whereas "backup". If you have a "backup" — this is a noun;

ساختن کپی تاکید می کنم. در حالی که "پشتیبان گیری". اگر "پشتیبان" دارید - این یک اسم است

or a "backup copy" — adjective. Right? But then... And, again, it's blending

یا یک "کپی پشتیبان" - صفت. درست است؟ اما سپس... و، دوباره،

here, and it's also blending here. But, here, I don't... I don't hear the break:

اینجا در حال ترکیب است، و اینجا هم در حال ترکیب است. اما، اینجا، من نمی‌کنم... شکستن را نمی‌شنوم:

"backup", "backup". It sounds like one syllable for the one word. Whereas,

"پشتیبان"، "پشتیبان". به نظر می رسد یک هجا برای یک کلمه. در حالی که،

here, I definitely have a stress: "back up", "backup". I don't know if you can

اینجا، من قطعا استرس دارم: "پشتیبان گیری"،

hear the difference. "Back up your files". "Back up; move away." Different

"پشتیبان گیری". دور شوید."

meanings, depending on the stress. "Go for it". Now, "Go for it" means don't

معانی مختلف بسته به استرس. "برو ". حالا "برو" یعنی

hesitate; try. I'm stressing the "go". "Go for it"; "for it" I'm stressing

دریغ نکن؛ تلاش کن. من روی "برو" تاکید می کنم. " برو"؛ "برای"

the... When I stress the "for it", I'm stressing the thing you want to try; I'm

وقتی روی "برای آن" تاکید می‌کنم، روی چیزی که می‌خواهید امتحان کنید تاکید می‌کنم؛ من روی

stressing that thing. So, there's a... there's an opening for a job at Google.

آن چیز تاکید می‌کنم. در Google.

So: "Oh, go for it." Go for the job. There's a job at Google, but I'm not

بنابراین: "اوه، برو دنبالش." برو دنبال کار. یک شغل در گوگل وجود دارد، اما

sure if I should try it. "Go for it." I'm stressing the "go", like, don't

مطمئن نیستم که باید آن را امتحان کنم یا نه. "برو." من روی "برو" تاکید می کنم. مثلاً

hesitate. So, depends which one I stress will illustrate what... which meaning

دریغ نکن.پس بستگی داره به کدومشون تاکید کنم که چی رو نشون میده...یعنی

I'm trying to get across.

میخوام بهش برسم.البته

Now, of course, it's very easy for me to say all this stuff. You have to hear the

الان برای من خیلی راحته که همه این چیزا رو بگم.شما باید

different stresses; you have to pay attention to the context that the words

استرس‌های مختلف را بشنوید؛ باید به زمینه‌ای که کلمات

are being used in, in order to understand the meaning that the speaker

در آن استفاده می‌شوند توجه کنید تا معنایی را که گوینده

is trying to convey. Right? And the only way to do that is to practice. Now,

می‌خواهد منتقل کند، درک کنید. درست است؟ و تنها راه انجام این کار تمرین است.

unfortunately, because we don't have audio on the website, I can't make a

متأسفانه چون ما در وب سایت صوتی نداریم، نمی توانم

quiz for this lesson. But if you want to ask me questions about this, you can go

برای این درس امتحانی بسازم، اما اگر می خواهید در این مورد از من سؤال بپرسید، می توانید

to www.engvid.com, and there's a comment section — you can ask questions there.

به www.engvid.com مراجعه کنید و در قسمت نظرات وجود دارد. - می توانید در آنجا سؤال بپرسید.

You can also give each other other combinations and try to figure out:

همچنین می‌توانید ترکیب‌هایی را به یکدیگر بدهید و سعی کنید بفهمید:

"Which stress will we... will deliver which meaning?" But the most important

"کدام استرس را به کدام معنا خواهیم رساند؟" اما مهمترین

thing is: Watch movies, watch the news, speak to native speakers, and pay

چیز این است: تماشای فیلم، تماشای اخبار، صحبت با زبان مادری، و

attention to how they are using phrasal verbs and which meaning they're

توجه به نحوه استفاده آنها از افعال عبارتی و اینکه

definitely trying to express by how they say it; by which side they are

قطعاً سعی می کنند با نحوه بیان آن چه معنایی را بیان کنند. از کدام طرف آنها

stressing. Right? Again, I know it's not easy, but hopefully you'll train your

استرس دارند. درست؟ باز هم، من می دانم که آسان نیست، اما امیدوارم که شما

ear to get all these differences. Okay? If you liked the video — I hope you like

گوش خود را برای به دست آوردن تمام این تفاوت ها آموزش دهید. باشه؟ اگر ویدیو را دوست داشتید - امیدوارم از

this video — give me a like. Don't forget to subscribe to my channel and

این ویدیو خوشتان بیاید - به من لایک کنید. فراموش نکنید که در کانال من مشترک شوید و

I'll try to give you some more pronunciation lessons, vocab lessons,

من سعی خواهم کرد چند درس تلفظ، درس لغات

etcetera. Till next time, bye-bye.

و غیره را به شما ارائه دهم. تا دفعه بعد خداحافظ