Learn English Grammar: The Sentence

Hi again. I'm Adam. Welcome back to www.engvid.com. Today I have a very important lesson, I think,

سلام دوباره من آدام هستم. به www.engvid.com بازگردید. فکر می کنم امروز یک درس بسیار مهم

for all of you that will help you very much with your reading, but especially your writing

برای همه شما دارم که در خواندن، به خصوص مهارت های نوشتاری شما بسیار کمک خواهد کرد

skills. Okay?

. باشه؟

Today we're going to look at the sentence. What is a sentence? Now, I know that all of

امروز قصد داریم به این جمله نگاه کنیم. جمله چیست؟ حالا می دانم که همه

you are saying: "Well, we know what a sentence is. We've learned this a thousand times before."

شما می گویید: "خب ما می دانیم جمله چیست، ما قبلاً این را هزار بار یاد گرفته ایم."

Right? I know what you've learned and I know what you haven't learned, many of you; some

درست؟ من می دانم چه آموخته اید و چه چیزهایی را یاد نگرفته اید، بسیاری از شما. برخی

of you have, of course. The sentence has a very basic structure, there's a very basic

از شما، البته. جمله ساختار بسیار اساسی دارد، یک جزء بسیار اساسی وجود دارد

component that must be involved or included in a sentence, and a lot of grammar teachers,

که باید در یک جمله دخیل یا گنجانده شود ، و بسیاری از معلمان دستور زبان

a lot of English teachers don't teach this. Okay? All of you, I'm sure have by now heard

، بسیاری از معلمان انگلیسی این را آموزش نمی دهند. باشه؟ مطمئنم همه شما تا به حال نام

of "SVO", but have you heard of "SVsC"? Have you heard of "SVC"? Maybe yes, maybe no. But

"SVO" را شنیده اید، اما آیا نام "SVsC" را شنیده اید؟ آیا نام "SVC" را شنیده اید؟ شاید آره شاید نه. اما

I'm sure a lot of you are going: "What? I've never heard of these things before." Well,

من مطمئن هستم که بسیاری از شما می روید: "چی؟ من قبلاً در مورد این چیزها نشنیده بودم." خوب،

we're going to talk about this in one second.

ما در یک ثانیه در مورد این صحبت خواهیم کرد.

Before we talk about a sentence, we have to talk about a clause. Now, what is a clause?

قبل از اینکه در مورد یک جمله صحبت کنیم، باید در مورد یک بند صحبت کنیم. حالا بند چیست؟

I'm sure you've heard this word before as well, but just in case, a clause is any subject,

مطمئنم این کلمه را قبلا هم شنیده اید، اما در هر صورت، بند هر فاعل،

verb combination. It's a group of words that must include a subject and a verb. Now, also

ترکیب فعل است. این یک گروه از کلمات است که باید شامل یک فاعل و یک فعل باشد. در حال حاضر، همچنین

very important to remember: it must be a tense verb, meaning that it must take a time; past,

بسیار مهم است که به یاد داشته باشید: باید یک فعل زمان باشد، به این معنی که باید زمان ببرد. گذشته

present, future. Okay? No base verb, no infinitive verb. So that is a clause. Now, there are

حال آینده. باشه؟ بدون فعل پایه، بدون فعل مصدر. پس این یک بند است. اکنون

two types of clauses. Okay? We have independent clauses and we have dependent clauses. The...

دو نوع بند وجود دارد. باشه؟ ما بندهای مستقل داریم و بندهای وابسته داریم.

These are sometimes called subordinate clauses. Now, every sentence in English to be a grammatically

اینها را گاهی اوقات بندهای فرعی می نامند. حال، هر جمله در زبان انگلیسی برای اینکه یک

correct sentence must have an independent clause. It doesn't need a dependent clause,

جمله از نظر گرامری صحیح باشد باید یک بند مستقل داشته باشد. نیازی به بند وابسته ندارد،

but it could have one. The independent clause could include a dependent clause as the subject

اما می تواند یکی داشته باشد. بند مستقل می تواند شامل یک بند وابسته به عنوان موضوع

or object. We'll talk about that after.

یا مفعول باشد. بعد از آن در مورد آن صحبت خواهیم کرد.

So an independent clause has a subject and a verb, and it can stand by itself. It can

بنابراین یک بند مستقل دارای فاعل و فعل است و می تواند به تنهایی بایستد. می تواند

contain a complete idea by itself. Okay? So, technically, the shortest sentence you can

به خودی خود حاوی یک ایده کامل باشد. باشه؟ بنابراین، از نظر فنی، کوتاه‌ترین جمله‌ای که

have in English will be a... Will be an independent clause with a subject and verb. What is the

می‌توانید در زبان انگلیسی داشته باشید عبارت است از a... یک جمله مستقل با فاعل و فعل.

absolute shortest sentence that you can think of? Think of a sentence, the shortest you

کوتاه ترین جمله ای که می توانید به آن فکر کنید چیست؟ به یک جمله فکر کنید، کوتاه ترین جمله ای که

can possibly make it. Okay? Here's an example: "Go!" Is this a complete English sentence?

ممکن است بسازید. باشه؟ این یک مثال است: "برو!" آیا این یک جمله کامل انگلیسی است؟

Yes. Why? Because it contains an independent clause. Where? We have the implied subject:

آره. چرا؟ زیرا شامل یک بند مستقل است. جایی که؟ فاعل ضمنی داریم:

"you" and the tense verb: "go", the imperative tense "go". So this your basic English sentence.

«تو» و فعل زمان: «برو»، زمان امری «برو». بنابراین این جمله اصلی انگلیسی شماست.

Now, we have three other types, three basic types and we can of course play with these

حالا ما سه نوع دیگر داریم، سه نوع پایه و البته بعد از آن می توانیم با اینها بازی کنیم

after. Subject, verb, object. Some independent clauses must have an object, we'll talk about

. فاعل فعل مفعول. برخی از بندهای مستقل باید یک شی داشته باشند، ما

that in a second. Excuse me. Subject, verb, subject complement. Some sentences must have

در یک ثانیه در مورد آن صحبت خواهیم کرد. ببخشید. متمم فاعل، فعل، فاعل. برخی جملات باید

a subject complement. Subject, verb, complement. Okay? We're going to talk about each of these

مکمل موضوعی داشته باشند. فاعل، فعل، متمم. باشه؟ ما در یک لحظه در مورد هر یک از این موارد صحبت خواهیم کرد

in a moment. I have the "A" here because quite often, this complement is actually an adverb

. من در اینجا "A" را دارم زیرا اغلب اوقات، این مکمل در واقع یک

phrase or an adverbial. We'll talk about that in a second.

عبارت قید یا یک قید است. ما در یک ثانیه در مورد آن صحبت خواهیم کرد.

So your basic sentence can be any one of these three. Now, the reason we're looking at this...

بنابراین جمله اصلی شما می تواند یکی از این سه باشد. اکنون، دلیل اینکه ما به این موضوع نگاه می کنیم...

All these structures is because once you understand what must be contained in a sentence, then

همه این ساختارها به این دلیل است که وقتی فهمیدید چه چیزی باید در یک جمله باشد،

you can read any English sentence out there that is grammatically correct and be able

می توانید هر جمله انگلیسی را که از نظر گرامری صحیح است بخوانید و بتوانید

to understand the main idea of that sentence. Okay? So let's start with "SVO".

ایده اصلی را درک کنید. از آن جمله باشه؟ پس بیایید با "SVO" شروع کنیم.

Okay, let's look at our "SVO" type of independent clause: subject, verb, object. Now, first,

خوب، بیایید به نوع بند مستقل خود "SVO" نگاه کنیم : فاعل، فعل، مفعول. حال، اول

what is an object? Well, we have two types of objects to talk about. We have the direct

، یک شی چیست؟ خوب، ما دو نوع شی داریم که در مورد آنها صحبت کنیم. ما

object, we have the indirect object. Now, the thing to understand is that the object

مفعول مستقیم داریم، مفعول غیرمستقیم داریم. حال ، چیزی که باید فهمید این است که مفعول

always answers a question about the verb, it completes the meaning of the verb by asking

همیشه به سؤالی در مورد فعل پاسخ می دهد، با

the questions: "What?" or: "Who?" Now, keep in mind that technically, it's: "Whom?" But

پرسیدن سؤالات: "چی؟" معنای فعل را کامل می کند. یا: "چه کسی؟" اکنون، به خاطر داشته باشید که از نظر فنی، این عبارت است: "چه کسی؟" اما

if you say: "Who?" I'll let it go this time. Okay? Formal academic writing, "Whom?", "Whom?",

اگر بگویید: "چه کسی؟" این بار ولش میکنم باشه؟ نوشتن رسمی دانشگاهی، "چه کسی؟"، "چه کسی؟"،

"Whom?" IELTS, TOEFL, SAT, all that - "Whom?" not: "Who?" In the object position. But the

"چه کسی؟" آیلتس، تافل، SAT، همه اینها - "چه کسی؟" نه: "چه کسی؟" در موقعیت جسم. اما

direct object answers: "What?" or: "Who?" about the verb. Okay? We'll get back to that.

مفعول مستقیم پاسخ می دهد: "چی؟" یا: "چه کسی؟" در مورد فعل باشه؟ ما به آن برمی گردیم.

An indirect object answers the question: "To what?" or: "For what?" or: "Whom?", "To what?",

یک شی غیر مستقیم به این سوال پاسخ می دهد: "به چه؟" یا: "برای چه؟" یا: "به چه کسی؟"، "به چه؟"،

"For what?", "To whom?", "For whom?" Usually about the object, about the direct object.

"برای چه؟"، "به چه کسی؟"، "برای چه کسی؟" معمولاً در مورد شیء، در مورد شیء مستقیم.

You will never see an indirect object without a direct object in the sentence as well. Now,

شما هرگز یک مفعول غیرمستقیم را بدون مفعول مستقیم در جمله نخواهید دید. حالا

again, before I get back to the objects, let me explain this word: "transitive verb". I

دوباره قبل از اینکه به مفعول ها برگردم این کلمه را توضیح می دهم: «فعل متعدی». برایم

don't care if you remember this word or not; it's not important, that's just a grammar

مهم نیست که این کلمه را به خاطر می آوری یا نه. مهم نیست، این فقط یک

word. Understand the meaning of this situation. A transitive verb must take an object, a direct

کلمه دستوری است. معنی این وضعیت را درک کنید. یک فعل متعدی باید یک مفعول، یک مفعول مستقیم بگیرد

object. Okay?

. باشه؟

Look at this sentence here: "I want." Is this a complete sentence? I have a subject and

به این جمله در اینجا نگاه کنید: "من می خواهم." آیا این یک جمله کامل است؟ من فاعل و

verb. Right? Should be okay. "Want" is a transitive verb. There's no such thing as wanting without

فعل دارم. درست؟ باید باشه "خواستن" یک فعل متعدی است. چیزی به نام خواستن بدون

wanting something. Okay? So this is not a complete sentence. This sentence or this clause

خواستن چیزی وجود ندارد. باشه؟ پس این یک جمله کامل نیست. این جمله یا این بند

must take an object. "I want candy." Now it's complete because it answers the question:

باید یک مفعول بگیرد. "من شیرینی می خواهم." اکنون کامل است زیرا به این سؤال پاسخ می دهد:

"What?" about want. Not all verbs are transitive. Some are intransitive, means they don't take

"چی؟" در مورد خواستن همه افعال متعدی نیستند. برخی ناگذر هستند، به این معنی که آنها یک شی را نمی گیرند

an object. Some are called ambitransitive, means in some situations, they take an object;

. برخی را ambitransitive می گویند، یعنی در برخی موقعیت ها یک شی را می گیرند.

in some situations, they don't take an object. But that's for a different lesson altogether.

در برخی شرایط، آنها یک شی را نمی گیرند. اما این برای یک درس متفاوت است.

So we have "SVO" must have an object to the verb.

بنابراین ما "SVO" باید یک مفعول به فعل داشته باشد.

Now, here: "She gave Mary a letter." We have our subject "she", we have our verb, "gave",

حالا اینجا: "او به مریم نامه داد." ما فاعل خود را "او" داریم، فعل خود را داریم، "داد"،

past tense. "Mary", okay? She gave who? No. She gave what? A letter. We have our direct

زمان گذشته. "مریم" باشه؟ به کی داد؟ نه اون چی داد؟ یک نامه ما هدف مستقیم خود

object to Mary, indirect object. She gave a letter to Mary. She gave Mary a letter.

را به مریم داریم، مفعول غیرمستقیم. نامه ای به مریم داد. نامه ای به مریم داد.

Okay? So we have: she gave what? Again, this is a transitive verb, it must take an object,

باشه؟ بنابراین ما داریم: او چه چیزی را داد؟ باز هم، این یک فعل متعدی است، باید یک مفعول،

a direct object. She gave a letter to Mary, our indirect object. This is a complete independent

یک مفعول مستقیم بگیرد. او نامه ای به مریم، هدف غیر مستقیم ما داد. این یک بند مستقل کامل است

clause, a complete idea full of meaning, ready to be added on to.

، یک ایده کامل پر از معنا، آماده اضافه شدن به آن.

Now, what do you put before or what you put after, that's all complements basically. It's

حالا، چه چیزی را قبل یا بعد از آن قرار می دهید ، اینها اساساً مکمل هستند.

not important. You can have a lot more phrases, you can have other clauses, you can have subordinate

مهم نیست. شما می توانید عبارات بسیار بیشتری داشته باشید، می توانید بند های دیگری داشته باشید، می توانید

clauses added to this. This is your main idea of the sentence, that's your independent clause.

بند های فرعی به این اضافه کنید. این ایده اصلی شما از جمله است، این بند مستقل شماست.

Let's look at the other type: the subject, verb, subject complement.

بیایید به نوع دیگر نگاه کنیم: فاعل، فعل، متمم فاعل.

Okay, so now we're going to look at the other type of sentence, the other type of independent

خوب، حالا ما به نوع دیگر جمله نگاه می کنیم، نوع دیگری از

clause you can have. Subject, verb, subject complement. Before we look at it, I want you

جمله مستقل که می توانید داشته باشید. متمم فاعل، فعل، فاعل. قبل از اینکه به آن نگاه کنیم، از شما می خواهم

to notice very carefully this "e" here. Okay? We don't have "compliment". "Compliment",

با دقت به این "e" در اینجا توجه کنید. باشه؟ ما "تمجید" نداریم. "تمجید"،

"complement". This one means to complete something. This one means to say nice things about someone.

"تکمیل". این یکی به معنای کامل کردن چیزی است. این یکی به معنای گفتن چیزهای خوب در مورد کسی است.

"Oh, I look your shirt, it's very nice. It suits you." That's a compliment. "Complement",

"اوه، من به پیراهنت نگاه می کنم، خیلی خوب است. به شما می آید." این یک تعریف است. «تکمیل»

to complete. So a subject complement completes the meaning of something. Now, we had the

، تکمیل کردن. پس مکمل موضوعی معنای چیزی را کامل می کند. حالا، ما قبلاً آن

object before. The object answered the question about the verb. Right? It completed the meaning

شی را داشتیم. مفعول به سؤال در مورد فعل پاسخ داد. درست؟

of the verb. The subject complement completes the meaning or says something about the subject,

معنی فعل را کامل کرد. مکمل فاعل معنی را کامل می کند یا چیزی در مورد فاعل می گوید

not the verb. Okay? It also answers the question: "What?" about the subject. One way to think

نه فعل. باشه؟ همچنین به این سوال پاسخ می دهد: "چی؟" در مورد موضوع یکی از راه‌های فکر کردن به

about this is think of the verb, the "be" verb-and it's always going to be a "be" verb-think

این موضوع این است که فعل را در نظر بگیرید، فعل "be" - و همیشه یک فعل "be" خواهد بود

of it as an equal sign. Subject = the subject complement.

- آن را به عنوان علامت مساوی در نظر بگیرید. موضوع = مکمل موضوع.

So, for example... And many students still ask me this, I'll say it again. "I am Canadian."

به عنوان مثال ... و بسیاری از دانش آموزان هنوز این را از من می پرسند، من دوباره آن را می گویم. "من کانادایی هستم."

So "I" equals "Canadian", Canadian completes the meaning of "I", same thing. Right? This

پس "من" برابر "کانادایی" است، کانادایی معنای "من" را کامل می کند، همان چیز. درست؟

is the completion of me.

این تکمیل من است.

This sentence looks a little bit more complicated, but it's the exact same thing. "The weatherman

این جمله کمی پیچیده تر به نظر می رسد، اما دقیقاً همان است. هواشناس

must be wrong about today's forecast." I still have the "be" verb, this modal, "must" only

باید در مورد پیش بینی امروز اشتباه کند. من هنوز فعل "be" را دارم، این "باید" فقط

tells me something about the degree of the "be" verb; it doesn't tell me anything about

چیزی در مورد درجه فعل "be" به من می گوید . چیزی در مورد موضوع یا مکمل به من نمی گوید

the subject or the complement. So the weatherman, wrong. The weatherman is wrong "about today's

. بنابراین هواشناس اشتباه می کند. کارشناس هواشناسی "در مورد پیش بینی امروز" اشتباه می کند

forecast." This is just an extra piece of information. It is a complement to "wrong".

. این فقط یک اطلاعات اضافی است. مکمل «اشتباه» است.

Wrong about what? That's... We're going to talk about different types of complements

اشتباه در مورد چی؟ این ... ما در مورد انواع مختلف مکمل ها

like this one. "Wrong" is a complement to "weatherman". "About today's forecast" is

مانند این صحبت خواهیم کرد. «اشتباه» مکمل «آب و هوا» است. «درباره پیش بینی امروز

a complement to "wrong". A sentence can have many complements. Okay? An independent clause

» مکمل «اشتباه» است. یک جمله می تواند مکمل های زیادی داشته باشد. باشه؟ یک جمله مستقل

can only have one object, one subject, one verb. However, you can have many clauses in

فقط می تواند یک مفعول، یک فاعل، یک فعل داشته باشد. با این حال، شما می توانید بند های زیادی در

a sentence, you can only have one independent clause unless, of course, you have two independent

یک جمله داشته باشید، شما فقط می توانید یک بند مستقل داشته باشید، مگر اینکه، البته، شما دو بند مستقل داشته باشید

clause joined by a conjunction; "and", "but", "or", etcetera. We'll talk about that in a

که با یک ربط به هم وصل شده باشند. "و"، "اما"، "یا"، و غیره. در مورد آن نیز

little bit as well. So weatherman must be wrong about today's forecast. So this is your

کمی صحبت خواهیم کرد. بنابراین هواشناس باید در مورد پیش بینی امروز اشتباه کند. پس این

subject, verb... Subject, verb, subject complement. Now we're going to look at the last one: subject,

فاعل شماست، فعل... مضمون، فعل، متمم فاعل. حال به آخرین مورد نگاه می کنیم: فاعل،

verb, complement.

فعل، متمم.

Okay, let's look at our last one. We have "SVA". I put "A" because quite often when

خوب، بیایید به آخرین مورد خود نگاه کنیم. ما "SVA" داریم. من "الف" را قرار دادم زیرا اغلب اوقات

you have to have it, it's an adverbial, but technically, anything that's not an object

وقتی باید آن را داشته باشید، یک قید است، اما از نظر فنی، هر چیزی که مفعول

or a subject complement is just a complement. It is necessary to... For the completion of

یا مکمل فاعل نباشد، فقط یک مکمل است. لازم است ... برای

the sentence. Now, an adverbial. Why do we call it an "adverbial"? Because it answers

تکمیل جمله. حال، یک قید. چرا به آن «قید» می گوییم؟ زیرا

the questions: "Where?", "When?", "How?", "Why?" We saw that the object answers: "What?"

به سوالات: "کجا؟"، "چه زمانی؟"، "چگونه؟"، "چرا؟" پاسخ می دهد. دیدیم که شی جواب می دهد: "چی؟"

or: "Who?" Adverbial answers the other questions. About what? About the subject? No. It's about

یا: "چه کسی؟" قید به سؤالات دیگر پاسخ می دهد. در مورد چی؟ در مورد موضوع؟ نه

the verb again. Okay?

. دوباره در مورد فعل است. باشه؟

So, for example, if I say: "I went." Is this a complete sentence? No, because "go" means

مثلاً اگر بگویم: «رفتم». آیا این یک جمله کامل است؟ نه، چون «برو»

you have to go somewhere. Technically, in certain contexts, it could be an answer to

یعنی باید به جایی بروی. از نظر فنی، در زمینه های خاص، می تواند پاسخی به

another question. But as... By itself, it's not a complete sentence. I need to add something

سوال دیگری باشد. اما همانطور که ... به خودی خود یک جمله کامل نیست. من باید چیزی به آن اضافه کنم

to it. "I went to the store." I went where? To the store. "To the store" is a complement,

. "به مغازه رفتم." کجا رفتم؟ به فروشگاه. "به فروشگاه" یک مکمل است،

but it's acting as an adverb because it answers one of these questions. Remember: a complement,

اما به عنوان یک قید عمل می کند زیرا به یکی از این سوالات پاسخ می دهد. به یاد داشته باشید: یک مکمل،

and I just want to explain it here, completes the meaning of something. It could... In this case, it

و من فقط می خواهم آن را در اینجا توضیح دهم، معنای چیزی را کامل می کند. می تواند ... در این صورت

completes the meaning of the verb, but complements can also complete the meanings of something

معنای فعل را کامل می کند اما متمم ها می توانند معانی چیز دیگری را نیز کامل

else. We had "SVsC" completes the meaning of the subject. We can also have complements

کنند. ما "SVsC" را کامل کننده معنی موضوع داشتیم. همچنین می توانیم متمم هایی داشته باشیم

that complete the meaning of an object, or a preposition, or many other things. I'll

که معنای یک مفعول یا یک حرف اضافه یا خیلی چیزهای دیگر را کامل کنند.

give you a few examples soon.

به زودی چند نمونه برایتان می‌آورم.

"Bill lives in Hawaii." Bill lives where? In Hawaii.

بیل در هاوایی زندگی می کند. بیل کجا زندگی می کند؟ در هاوایی

Now, I want you to also look at this sentence: "Carl reads." Now, could this sent-... Could

حالا می‌خواهم به این جمله هم نگاه کنید: «کارل می‌خواند». حالا، آیا این ارسال می‌شود-... آیا

this clause-I should say, subject, verb-could this be a complete sentence? Sure. What does

این بند-می‌توانم بگویم، فاعل، فعل- می‌تواند یک جمله کامل باشد؟ مطمئن.

Carl do..? What does Carl do in his spare time? He reads. Now, what he reads, maybe

کارل چیکار میکنه..؟ کارل در اوقات فراغت خود چه می کند؟ او می خواند. حالا، آنچه می خواند، شاید

not important; I want the action more than the thing he reads. However, I see Carl, he's

مهم نباشد. من اکشن را بیشتر از چیزی که او می خواند می خواهم. با این حال، من کارل را می بینم، او همیشه در

reading all the time, and I think: "What? Is he in school?" No. "Carl reads for pleasure."

حال مطالعه است، و فکر می کنم: "چی؟ او در مدرسه است؟" نه. "کارل برای لذت می خواند."

I need this piece of information to complete the idea, to complete the meaning of this

من برای تکمیل ایده، برای تکمیل معنی این

sentence. "Carl reads books." and: "Carl reads for pleasure." are two completely different

جمله به این اطلاعات نیاز دارم. "کارل کتاب می خواند." و: "کارل برای لذت می خواند." دو جمله کاملا متفاوت

sentences; they have completely different meanings. If I want to specify a particular

هستند آنها معانی کاملا متفاوتی دارند. اگر بخواهم معنای خاصی را مشخص

meaning, I want to tell you why he reads, then I have to add this complement, I have

کنم، می خواهم به شما بگویم که چرا می خواند، سپس باید این متمم را اضافه کنم، باید

to add this adverbial to complete the meaning of this verb. "He reads newspapers.", "He

این قید را اضافه کنم تا معنی این فعل کامل شود. «روزنامه می‌خواند.»، «

reads comic books.", "He reads obituaries." Do you know what an "obituary" is? In the

کتاب‌های طنز می‌خواند»، «آثار درگذشت می‌خواند». آیا می دانید "مرحوم" چیست؟ در

newspaper, sometimes they put little notices of people who died. Some people like to read

روزنامه، گاهی اوقات اطلاعیه های کوچکی در مورد افرادی که فوت کرده اند می گذارند. بعضی ها دوست دارند این مطالب را بخوانند

these things, I don't know why, but some people do. But Carl, he reads for pleasure; he enjoys

، نمی دانم چرا، اما بعضی ها این کار را می کنند. اما کارل، او برای لذت می خواند. او از آن لذت می برد

it, it's fun for him. But this completes the meaning of that.

، برای او سرگرم کننده است. اما این معنای آن را کامل می کند.

So there you have the three types. Now, the thing to remember is that you can mix all

بنابراین شما سه نوع را دارید. اکنون، چیزی که باید به خاطر داشته باشید این است که می توانید همه اینها را مخلوط کنید

of these. You can have "SVAO". Well, no, you can't have "SVA". You can "SVOA", you can

. شما می توانید "SVAO" داشته باشید. خوب، نه، شما نمی توانید "SVA" داشته باشید. شما می توانید "SVOA"، می

have "SVOC", you can have "SVAAC", etcetera. You can mix them. I'm going to give you a

توانید "SVOC"، می توانید "SVAAC" و غیره داشته باشید. می توانید آنها را مخلوط کنید. من در اینجا قصد دارم

couple of examples here to see what I'm talking about.

چند مثال برای شما بیاورم تا متوجه شوید در مورد چه چیزی صحبت می کنم.

Okay, let's look at some examples here. I want... Keep in mind this is very basic stuff.

خوب، بیایید به چند نمونه در اینجا نگاه کنیم. من می خواهم... به خاطر داشته باشید که این چیزهای بسیار ابتدایی است.

You're going to see very, very complicated sentences in your readings, especially once

شما جملات بسیار بسیار پیچیده ای را در خواندن خود خواهید دید، به خصوص زمانی

you get into academic readings. But: "I went to the store to buy bread for breakfast this

که وارد مطالعه آکادمیک شوید. اما: « امروز صبح برای خرید نان صبحانه به مغازه

morning." Now, this might seem like a bit of a complicated sentence, but it's actually

رفتم». اکنون، ممکن است این جمله کمی پیچیده به نظر برسد ، اما در واقع

a simple sentence and it only has "SV", lots of "C's". Okay? "I went", subject, verb. Where?

یک جمله ساده است و فقط "SV" دارد، تعداد زیادی "C". باشه؟ «رفتم»، فاعل، فعل. جایی که؟

"To the store". This is an adverbial. Where? "To buy bread". Why? Why did I go to the store?

"به فروشگاه". این یک قید است. جایی که؟ "برای خرید نان". چرا؟ چرا به فروشگاه رفتم؟

"For breakfast". "Bread", for what? At the store, I bought bread. I bought bread for

"برای صبحانه". "نان" برای چه؟ در فروشگاه نان خریدم. برای صبحانه نان خریدم

breakfast. When? "This morning". This goes back to "went". Okay? All of these are complements

. چه زمانی؟ "امروز صبح". این به "رفت" برمی گردد. باشه؟ همه اینها مکمل

to the... to each other and to the verb: "went". You can have many complements. You don't want

های ... به یکدیگر و فعل: «رفت» هستند. می توانید مکمل های زیادی داشته باشید. شما نمی خواهید

to have too, too many because then your sentence becomes long, and a little bit boring, and

خیلی زیاد داشته باشید زیرا در این صورت جمله شما طولانی می شود و کمی خسته کننده می شود

a little bit in danger of being run-on. Okay? But you can add as many as you want. Now,

و کمی در معرض خطر قرار گرفتن است. باشه؟ اما می توانید هر تعداد که می خواهید اضافه کنید. حالا

the complements could be anything; could be infinitive phrase, or participle phrase, or

، مکمل ها می توانند هر چیزی باشند. می تواند عبارت مصدر، یا عبارت جزئی، یا

a clause, or a gerund, or noun phrase. Anything. Okay? As long as it's grammatically correct.

یک بند، یا یک جرون یا عبارت اسمی باشد. هر چیزی. باشه؟ به شرطی که از نظر گرامری درست باشد.

Here's another sentence. Now, this one also looks a little complicated, it's not either.

اینم یه جمله دیگه حالا این یکی هم کمی پیچیده به نظر می رسد، این هم نیست.

"What Sharon forgot to mention was that her husband was the CEO of Microsoft and makes

"چیزی که شارون فراموش کرد ذکر کند این بود که شوهرش مدیرعامل مایکروسافت بود و

a lot of money, which is why she can afford all of her holidays." Sorry, I forgot the

پول زیادی به دست می آورد، به همین دلیل است که او می تواند تمام تعطیلات خود را بپردازد." ببخشید

comma there. Okay. Now you're thinking: "Oh, wow. I have no idea." First thing, remember

کاما رو اونجا فراموش کردم باشه. حالا شما فکر می کنید: "اوه، وای. من هیچ نظری ندارم." اول یادت

what I said: you have to find your independent clause first. Now, keep in mind a subject

باشه چی گفتم: اول باید بند مستقلت رو پیدا کنی. حال، به خاطر داشته باشید که یک موضوع

can be a subordinate clause as well. What is the subject of this entire sentence? Is

می تواند یک جمله فرعی نیز باشد. موضوع کل این جمله چیست؟

it Sharon? No. Is it CEO, is it her husband, is it Microsoft? No. What we have here is

آیا شارون است؟ نه، مدیر عامل است، شوهرش است ، آیا مایکروسافت است؟ خیر. آنچه در اینجا داریم

a noun clause subject. This is your subject, a subject which is an independent clau-...

یک موضوع اسمی است. این موضوع شماست ، موضوعی که یک بند مستقل است-...

A dependent clause-sorry-this is called a noun clause. It has its own subject and verb.

یک جمله وابسته-ببخشید-به این بند اسمی می گویند. فاعل و فعل خودش را دارد.

Remember a dependent clause also has a subject and verb. Forgot what? "To mention", it has

به یاد داشته باشید که یک بند وابسته نیز دارای فاعل و فعل است. فراموش کردی چی؟ «ذکر»

an object to "forgot". Now, here's your verb: "was". Okay? "Her husband", "that her husband

مفعول به «فراموشی» دارد. حالا فعل شما اینجاست: "بود". باشه؟ "شوهرش"، "که

was the CEO of Microsoft and makes a lot of money". Sharon forg-... This is the subject,

شوهرش مدیر عامل مایکروسافت بوده و پول زیادی به دست می آورد". شارون فورگ-... این فاعل است،

this is the subject complement because we have a "be" verb. This is also a noun clause

این مکمل فاعل است چون فعل «بودن» داریم. این نیز یک بند اسمی

with its own subject and verb. "That her husband was the CEO" and that he "makes a lot of money."

با فاعل و فعل خاص خود است. «اینکه شوهرش مدیر عامل بوده» و اینکه «پول زیادی به دست می‌آورد».

Okay? "Which is why she can afford all of her holidays." We were wondering: "Sharon

باشه؟ "به همین دلیل است که او می تواند تمام تعطیلات خود را بپردازد." ما متعجب بودیم: "شارون همیشه

goes away on holiday all the time, but she doesn't work. How does she do that? She's

در تعطیلات می رود، اما کار نمی کند. چگونه این کار را انجام می دهد؟ او

never told us that she inherited money. Oh, what she forgot to mention last time she explained

هرگز به ما نگفته است که او پول را به ارث برده است. اوه، چیزی که فراموش کرد دفعه قبل که توضیح داد

was that", blah, blah, blah. Okay? So this is a complement.

این بود که بگوید." ، بلا ، بلا ، بلا باشه؟ پس این یک مکمل است.

Now, of course, this doesn't look too easy. Remember: a subject could be anything, an

در حال حاضر، البته، این به نظر می رسد خیلی آسان نیست. به یاد داشته باشید: یک موضوع می تواند هر چیزی باشد، یک

object could be anything. Not anything, but there's all kinds of subjects and objects.

شی می تواند هر چیزی باشد. چیزی نیست، اما انواع سوژه ها و اشیاء وجود دارد.

We'll discuss that another time. Find your subject, your main subject, find your main

ما در آن زمان دیگر بحث خواهیم کرد. فاعل خود، فاعل اصلی خود را بیابید،

verb, find your object, complement, etcetera.

فعل اصلی خود را بیابید، مفعول خود را بیابید، متمم و غیره.

Now, remember I said: every sentence must have at least one independent clause. It could

حالا یادتان باشد گفتم: هر جمله باید حداقل یک بند مستقل داشته باشد. می

have two, it could have three, as long as you have a coordinating conjunction, "and",

تواند دو داشته باشد، می تواند سه داشته باشد، به شرطی که یک ربط هماهنگ کننده، "و"،

"but", "or". "John loves Kate", John loves who? Kate. "and Kate loves John." Subject,

"اما"، "یا" داشته باشید. "جان کیت را دوست دارد"، جان چه کسی را دوست دارد؟ کیت "و کیت جان را دوست دارد."

verb, object. Subject, verb, object. Two independent clauses, one sentence, conjunction. Okay?

فاعل فعل مفعول. فاعل فعل مفعول. دو بند مستقل، یک جمله، ربط. باشه؟

This might seem a little bit difficult, but there's a quiz on www.engvid.com, go to it,

این ممکن است کمی دشوار به نظر برسد، اما یک مسابقه در www.engvid.com وجود دارد، به آن بروید،

check it out. And remember: this is all very good for your writing skills and your reading

آن را بررسی کنید. و به یاد داشته باشید: همه اینها برای مهارت های نوشتاری و مهارت های خواندن شما بسیار خوب است

skills. But if you need a little bit more help, check out my website: www.writetotop.com,

. اما اگر کمی بیشتر به کمک نیاز دارید، وب سایت من را بررسی کنید: www.writetotop.com

a lot more information there to help you out. And come again soon.

، اطلاعات بیشتری در آنجا وجود دارد تا به شما کمک کند. و به زودی دوباره بیا