Learn English Grammar: THE SUBJUNCTIVE – "I wish..."

Hi. Welcome again to engvid.com.

سلام. دوباره به engvid.com خوش آمدید.

I'm Adam. Today we're going to look at something that I know students sometimes get

من آدام هستم. امروز می خواهیم به چیزی نگاه کنیم که می دانم دانش آموزان گاهی اوقات

confused about. First of all, students ask me all the time,

در مورد آن گیج می شوند. اول از همه، دانش‌آموزان مدام از من

'What is the subjunctive, the subjunctive voice in grammar?' First of all let me tell

می‌پرسند، "صدای فرعی و فرعی در گرامر چیست؟" اول از همه، اجازه دهید به

you there are two different - or three even - different ways of looking at

شما بگویم که دو روش متفاوت - یا سه زوج - متفاوت برای نگاه

the subjunctive. Usually people think, "The doctor recommended he go to hospital".

کردن به فاعل وجود دارد. معمولاً مردم فکر می کنند، "دکتر به او توصیه کرد که به بیمارستان برود".

That is one example of the subjunctive.

این یکی از مصادیق فاعل است.

What I want to look at today is the word "wish",

چیزی که امروز می خواهم به آن نگاه کنم کلمه "آرزو کردن

the verb "to wish", and how it is used,

"، فعل "خواستن" و نحوه استفاده از آن است،

because this is sometimes very confusing to students.

زیرا گاهی اوقات برای دانش آموزان بسیار گیج کننده است.

So, here I have a few examples of how to use the verb "wish".

بنابراین، در اینجا چند مثال از نحوه استفاده از فعل "خواستن" دارم.

"I wish I were rich." "He wishes he were taller." So,

"کاش پولدار بودم." "ای کاش قدش بلندتر بود." بنابراین

the first thing you notice, I'm using "were",

، اولین چیزی که متوجه می شوید، من از "بودند" استفاده می کنم،

not "was". Now, why? Because.

نه "بود". حالا چرا؟ زیرا.

I'm sorry to say it like that,

متاسفم

but that's how it is.

که اینطوری میگم ولی اینطوریه.

Always use "were". Never use "was".

همیشه از "بودند" استفاده کنید. هرگز از "بود" استفاده نکنید.

I, you, he, she, it, they,

من، تو، او، او، آنها،

we, "were", always. "I wish it would rain",

ما، همیشه "بودیم". "کاش باران می آمد"،

now here we're talking about an action verb,

اکنون در اینجا ما در مورد یک فعل عمل صحبت می کنیم،

"rain", like, "to come down", "rain",

"باران"، مانند "پایین آمدن"، "باران"،

so we use "would". "Bill Clinton wishes Hillary would be President".

بنابراین از "wild" استفاده می کنیم. بیل کلینتون آرزو می کند که هیلاری رئیس جمهور شود.

Notice the capital P because President is a title here.

به P بزرگ توجه کنید زیرا رئیس در اینجا یک عنوان است.

It's specific. So, this is called the subjunctive voice.

خاص است. پس به این صوت فرعی می گویند.

What we are talking about when we use the verb "wish" is a hypothetical.

وقتی از فعل «آرزو» استفاده می کنیم، در مورد آن صحبت می کنیم، فرضی است.

What does hypothetical mean? Hypothetical means imaginary.

فرضی یعنی چه؟ فرضی یعنی خیالی.

It's not real. So, anytime we use the verb "wish",

این واقعی نیست. بنابراین، هر زمان که از فعل "خواستن" استفاده می

we're talking about something that isn't true and can't be true.

کنیم، در مورد چیزی صحبت می کنیم که درست نیست و نمی تواند درست باشد.

If it can be true, you'll probably use the word "hope",

اگر می تواند درست باشد، احتمالاً از کلمه "امید" استفاده می کنید،

but that's another story. So, how do we construct this? How do we set up

اما این داستان دیگری است. بنابراین، چگونه این را بسازیم؟ چگونه جملات را تنظیم کنیم

sentences? I'm going to write this down for you in a second and we'll look

؟ من قصد دارم این را در یک ثانیه برای شما بنویسم و

at how to do this.

نحوه انجام این کار را بررسی خواهیم کرد.

First, let's look at how we construct a sentence using "wish".

ابتدا، بیایید ببینیم چگونه با استفاده از "خواست" یک جمله می سازیم.

We begin with our subject, of course,

ما با فاعل خود شروع می کنیم، البته

our verb "wish", and then we always have to remember to go one tense back.

فعل "خواستن"، و سپس همیشه باید به یاد داشته باشیم که یک زمان به عقب برگردیم.

What does that mean? If you have a present tense verb in the real situation,

معنی آن چیست؟ اگر در موقعیت واقعی فعل زمان حال دارید،

when you talk about "wish", you talk about simple past.

وقتی از "آرزو" صحبت می کنید، از گذشته ساده صحبت می کنید.

If the real situation is simple past,

اگر وضعیت واقعی گذشته ساده باشد

the "wish" would be past perfect,

، "آرزو" گذشته کامل خواهد بود،

because it's two pasts back.

زیرا دو گذشته به عقب است.

Future, again, would become "would".

آینده، دوباره، تبدیل به "می شود".

Let's look at these examples.

بیایید به این نمونه ها نگاه کنیم.

"Right now, I am not rich." This is the real situation.

"در حال حاضر، من ثروتمند نیستم." این وضعیت واقعی است.

This is the fact. So, "I wish I were rich".

این واقعیت است. بنابراین "کاش ثروتمند بودم".

The "am" present becomes "were" past.

حال "ام" به گذشته "بودند" تبدیل می شود.

Again, remember, always "were", never "was".

باز هم، به یاد داشته باشید، همیشه "بودند"، هرگز "بودند".

That's the main thing to remember with "wish".

این مهمترین چیزی است که باید با "آرزو" به خاطر بسپارید.

High school, "I didn't study hard in high school.

دبیرستان، "من در دبیرستان سخت درس

I was a very bad student." You are a very good student.

نمی خواندم، دانش آموز بسیار بدی بودم." شما دانش آموز بسیار خوبی هستید.

That's why you come here, right? I didn't study hard in high school,

واسه همین اومدی اینجا، درسته؟ من در دبیرستان سخت مطالعه نکردم،

so "I wish I had studied harder",

بنابراین "کاش بیشتر درس می خواندم"،

simple past, past perfect. I go one step back.

گذشته ساده، گذشته کامل. یک قدم به عقب می روم

"It will by dry tomorrow", like,

"فردا خشک خواهد شد"، مانند

"The air will be very dry,

"هوا بسیار خشک،

sunny, hot, etc." Two ways that I can speak about it.

آفتابی، گرم و غیره خواهد بود." دو راه که می توانم در مورد آن صحبت کنم.

I can wish it would rain.

می توانم آرزو کنم که باران ببارد.

I can use the action verb,

من می توانم از فعل عمل استفاده کنم،

but the "will" becomes "would".

اما "will" تبدیل به "wild" می شود.

Or "I wish it would be rainy tomorrow." If I want to maintain the "be"

یا "ای کاش فردا بارانی بود." اگر بخواهم فعل "بودن" را حفظ

verb, I still use the "would".

کنم، همچنان از "wild" استفاده می کنم.

I just add the "be", go to the adjective "rainy",

من فقط "بودن" را اضافه می کنم، به صفت "بارانی" می روم

and talk about the hypothetical situation.

و در مورد وضعیت فرضی صحبت می کنم.

So, again, two very important things to remember about using "wish".

بنابراین، دوباره، دو نکته بسیار مهم را در مورد استفاده از "خواست" به خاطر بسپارید.

One, anything you say with the "wish" verb is not real.

یکی، هر چیزی که با فعل "آرزو" می گویید واقعی نیست.

Two, anything you say with the "wish" verb you're going back one tense from the

دو، هر چیزی که با فعل «آرزو» بگویید، یک زمان از وضعیت واقعی به عقب برمی‌گردید

real situation, and always remember "were" not "was".

و همیشه به یاد داشته باشید «بودند» نه «بود».

That's the main thing. So some of you will be taking whatever test,

نکته اصلی همین است. بنابراین برخی از شما در هر آزمونی

you're taking, IELTS, TOEFL, etc.

که شرکت می کنید، آیلتس، تافل، و غیره

- TOEIC. The subjunctive, this is a very common question on any test that has

- TOEIC شرکت خواهید کرد. این سوال در هر آزمونی که بخش گرامر دارد بسیار رایج است

a grammar section. It's almost guaranteed you'll have one question about "wish",

. تقریباً تضمین شده است که شما یک سؤال در مورد "آرزو" خواهید داشت،

and this especially is what they will be testing you on,

و این دقیقاً همان چیزی است که آنها شما را روی آن آزمایش خواهند کرد

the "were" not the "was".

، "بودند" نه "بود".

Now, many native speakers will say,

در حال حاضر، بسیاری از زبان مادری می گویند،

"I wish I was rich." You know what? That's okay for them to say.

"کاش من ثروتمند بودم." میدونی چیه؟ اشکالی ندارد که آنها بگویند.

They're native English speakers. It's not correct.

آنها انگلیسی زبان مادری هستند. درست نیست.

You want to be correct, you will say "were".

شما می خواهید درست بگویید، می گویید "بودند".

If you're not exactly clear about all this,

اگر دقیقاً در مورد همه اینها واضح نیستید،

go to engvid.com. There's a quiz.

به engvid.com بروید. یک مسابقه وجود دارد.

You can have more examples and test yourself and ask questions there.

می توانید نمونه های بیشتری داشته باشید و خودتان را تست کنید و در آنجا سوال بپرسید.

See you soon. Thanks.

به زودی میبینمت. با تشکر.