American Intonation and Public Speaking with Shonda Rhimes

Hey there it's Hadar and this is the Accent's Way.

سلام، این هادار است و این راه لهجه است.

Today we're going to talk about how to use your pitch, the level of your voice and your intonation,

امروز می خواهیم در مورد نحوه استفاده از زیر و بم، سطح صدا و لحن خود،

to engage people and to keep things interesting.

برای درگیر کردن افراد و جذاب نگه داشتن چیزها صحبت کنیم.

We are going to do that as we analyze a speech by Shonda Rhimes.

ما این کار را در حالی انجام می دهیم که سخنرانی شاندا رایمز را تحلیل می کنیم.

Shonda is the showrunner of big TV shows such as 'Grey's Anatomy' and 'Private Practice' and 'Scandal'

شوندا مجری برنامه های تلویزیونی بزرگی مانند "Grey's Anatomy" و "Private Practice" و "Scandal" است

and she's also the author of the Year of Yes'. It's one of my favorites books

و او همچنین نویسنده سال بله است. این یکی از کتاب های مورد علاقه من است

and if you decide to read it I highly recommend the audio version

و اگر تصمیم به خواندن آن دارید، نسخه صوتی آن را به شدت توصیه می کنم

because the way she reads it is just remarkable and so so funny

زیرا نحوه خواندن آن بسیار جالب و خنده دار است

and by the way if you want to get a free 30-day trial for audible

و به هر حال اگر می خواهید یک آزمایش 30 روزه رایگان برای شنیدن دریافت کنید.

which is where you listen to audiobooks

جایی است که به کتاب‌های صوتی گوش می‌دهید،

then click on the link below and then you get a free credit which you can use to listen to the 'Year of Yes'

سپس روی لینک زیر کلیک می‌کنید و سپس اعتبار رایگان دریافت می‌کنید که می‌توانید از آن برای گوش دادن به «سال بله» استفاده کنید

and practice it with her.

و آن را با او تمرین کنید.

Today we're going to analyze together the beginning of her TED talk

امروز می‌خواهیم شروع سخنرانی او در TED را با هم تجزیه و تحلیل کنیم

and there we'll listen to how she uses her pitch and the level of her voice

و در آنجا به نحوه استفاده او از زیر و بم و سطح صدایش گوش می‌دهیم

to make things really really interesting engaging

تا همه چیز را واقعاً جذاب کند

and creates the sense of anticipation like you can't wait to hear what she has to say.

و حس انتظاری را ایجاد کند که شما نمی‌توانید انجام دهید. صبر کن تا بشنوی چی میگه

We're also gonna pay attention to see the difference between

ما همچنین توجه خواهیم کرد تا تفاوت بین

what's more important and what's less important and how she does that effortlessly.

آنچه مهم تر است و آنچه کمتر مهم است و اینکه او چگونه این کار را بدون زحمت انجام می دهد را ببینیم.

So let's first watch the clip.

پس بیایید ابتدا کلیپ را تماشا کنیم.

And now let's break it down line by line.

و حالا بیایید خط به خط آن را بشکنیم.

The way I break it down is always I chunk it up.

روشی که من آن را تجزیه می کنم، همیشه آن را تکه تکه می کنم.

I divide it into small chunks.

من آن را به تکه های کوچک تقسیم می کنم.

When we look at chunks, those small units in a sentence,

وقتی به تکه‌ها، آن واحدهای کوچک در یک جمله نگاه می‌کنیم، می‌بینیم

we see that all the words within the chunk are connected.

که همه کلمات داخل قطعه به هم متصل هستند.

So we want to connect all of them, stress the more important words and reduce

بنابراین می‌خواهیم همه آنها را به هم وصل کنیم، روی کلمات مهم‌تر تاکید کنیم و

and pronounce softly the less important words.

کلمات کم‌اهمیت‌تر را کاهش دهیم و به آرامی تلفظ کنیم.

So a while ago I tried an experiment

پس چندی پیش آزمایشی را امتحان کردم،

So a while ago so a while ago

پس چندی پیش، چندی پیش،

Now she starts her talk with the word 'so'.

اکنون او صحبت خود را با کلمه "پس" آغاز می کند.

'So' is a filler word, 'so' is meant to transition from one subject to another.

«پس» یک کلمه پرکننده است، «پس» به معنای انتقال از یک موضوع به موضوع دیگر است.

It makes it seem as if we were in the middle of a discussion

این طوری به نظر می‌رسد که ما در وسط بحث هستیم

and we're just continuing the talk, okay.

و داریم صحبت را ادامه می‌دهیم، باشه.

It makes it sound more natural.

این باعث می شود صدای آن طبیعی تر باشد.

'So a while ago'.

"پس چند وقت پیش".

Here in this chunk, the word 'WHILE' is the stressed word.

در اینجا در این بخش، کلمه "WHILE" کلمه تاکید شده است.

So, see how she goes higher in pitch. Let's listen to it again

بنابراین، ببینید که چگونه او در زمین بالاتر می رود. بیایید دوباره به آن گوش کنیم

'So a while ago'

'So a while ago'

'So a while ago' and then she drops on 'ago'.

'So a while ago' و سپس او 'ago' را رها می کند.

'I tried an experiment' are the stressed words and 'an' is really reduced.

"من آزمایشی را امتحان کردم" کلمات تاکیدی هستند و "an" واقعاً کاهش یافته است.

'I tried an experiment'

"من آزمایشی را امتحان کردم"

and it feels like something else is coming up.

و به نظر می رسد چیز دیگری در راه است.

It's left open at the end and something else is coming up.

در پایان باز می ماند و چیز دیگری در راه است.

'For one year I would say 'yes' to all the things that scared me, right.

"به مدت یک سال به همه چیزهایی که مرا می ترساند "بله" می گفتم، درست است.

She starts kind of high 'so a WHILE ago'

او یک جورهایی بالا شروع می کند "خیلی وقت پیش"

and then she goes a little lower

و سپس کمی پایین تر می رود

because that's serious and that's profound

زیرا این جدی است و عمیق است "

'For one year'

به مدت یک سال"

and the way she stresses is not by going high in pitch

و روشی که او تاکید می کند با بالا رفتن سطح زمین نیست،

but she just says it a little longer with more intention

بلکه فقط آن را کمی طولانی تر می گوید. قصد بیشتر

'For one YEAR I would say YES (pause) to all the things that SCARED me'.

"به مدت یک سال به همه چیزهایی که مرا می ترساند بله می گویم (مکث).

And we see what the words that matter here:

و ما می بینیم که چه کلماتی در اینجا مهم هستند:

YEAR, YES, SCARED.

سال، بله، ترسیده.

Just by listening to these three words or looking at these three words

فقط با گوش دادن به این سه کلمه یا نگاه کردن به این سه کلمه

we kind of get what the meaning of the sentence is, right.

به نوعی متوجه می شویم که معنای جمله چیست، درست است. به همین

That's why everything else can be faster, lower in pitch, less emphasized

دلیل است که هر چیز دیگری می‌تواند سریع‌تر باشد، سرعت پایین‌تری داشته باشد، کمتر تأکید شود

'For one YEAR I would say 'YES'

«به مدت یک سال می‌گفتم «بله»، «

'I w'd, w'd' reduced, 'I would say 'yes' to all the things that SCARED me.

می‌توانم، می‌توانم» کاهش می‌دهم، «به همه چیزهایی که مرا می‌ترسانند، «بله» می‌گویم. .

Make sure you pronounce the TH is here 'the things', 'the things'

مطمئن شوید که TH را اینجا تلفظ می‌کنید «چیزها»، «چیزها»

connect it together: 'th'things'

آن را به هم متصل می‌کنند: «th'things» «

'tu(w)all th'things' that scared me.

tu(w) all th'things» که من را می‌ترساند.

Anything that made me nervous

هر چیزی که من را عصبی کرد

Anything that made me nervous

هر چیزی که مرا عصبی کرد

'ANYTHING', 'NERVOUS' these are at the stress words in the middle we go a little faster

"هر چیزی"، "عصبی" اینها در کلمات استرس زا در وسط هستند، ما کمی سریعتر پیش می رویم

ANYHTING that made me NERVOUS

'THat', 'THat'.

.

Stick the tongue up for the TH, the 'a' is reduce, 'that made'

زبان را برای TH به بالا بچسبانید، "a" کاهش است، "that made"

So you connect those two together 'thtmademe', 'thtmademe', 'thtmademe'.

بنابراین شما این دو را به هم متصل می کنید "thtmademe"، "thtmademe"، "thtmademe".

'ANYTHING thtmademe NERVOUS'

«هر چیزی که عصبی می‌شود»

'took me out of my comfort zone',

«من را از منطقه راحتم خارج کرد»، «

'took me out of my comfort zone',

من را از منطقه راحتم خارج کرد»، «

'took' we have a relaxed ʊ sound not 'tuk', 'tʊk', 'tʊk' me.

گرفت» صدای آرامی داریم نه «توک»، «تک»، «تک» من.

'me' is lower in pitch because 'me' is less stressed.

صدای "من" کمتر است زیرا "من" استرس کمتری دارد .

'out of my' turns into 'adda my', 'adda my', 'adda'.

«خارج از من» به «ادا من»، «ادا من»، «اددا» تبدیل می‌شود.

So you actually drop your jaw for the 'a'-sound, the T becomes a flap T(D) - adda

بنابراین شما در واقع فک خود را برای صدای "a" رها می کنید، T تبدیل به یک فلپ T(D) می شود - adda "

the 'əv' turns into just a simple 'a', 'adda my', 'adda my', 'adda my'. So she says it fast.

əv" فقط به یک "a" ساده، "adda my"، "adda my"، "adda" تبدیل می شود. من. بنابراین او آن را سریع می گوید.

'comfort zone' that's a set phrase and a set phrase is usually a word with two digits, comprised of two words

"منطقه راحتی" که یک عبارت تنظیم شده است و یک عبارت مجموعه معمولاً کلمه ای با دو رقم است که از دو کلمه تشکیل شده است

and then the first word is more stressed like 'HIGH school' or 'TEAM leader'

و سپس کلمه اول بیشتر تاکید می شود مانند "HIGH school" یا "TEAM leader"

or 'COMFORT zone'.

یا "منطقه راحتی".

'comfort', 'COMFORT zone'.

'راحتی'، 'منطقه COMFORT'.

'took me out of my COMFORT zone'.

"من را از منطقه COMFORT خود خارج کرد".

I forced myself to say YES to.

خودم را مجبور کردم بله بگویم.

I forced myself to say YES to.

خودم را مجبور کردم بله بگویم.

Again she's really low here. 'Yes' is slightly higher in pitch.

دوباره او اینجا واقعا پایین است. صدای "بله" کمی بالاتر است.

That's the main point here okay. That's the key word.

نکته اصلی اینجاست خب این کلمه کلیدی است.

So she's gonna go higher and pitch for that one.

بنابراین او می‌خواهد بالاتر برود و به دنبال آن یکی باشد.

I forced myself to say YES to.

خودم را مجبور کردم بله بگویم.

Make sure that when you say the word 'forced' it doesn't sound like 'first' because that's a different word.

اطمینان حاصل کنید که وقتی کلمه "اجباری" را می گویید مانند "اول" به نظر نمی رسد زیرا این کلمه متفاوت است.

To do that you want to make sure that the o-sound is fully pronounced

برای انجام این کار، باید مطمئن شوید که صدای o به طور کامل

'for-, for- and then you bring the tongue up for the R only at the end after you pronounce the o-.

"for-، for-" تلفظ می شود و سپس زبان را برای R فقط در انتها پس از تلفظ o- به بالا می آورید.

'I forced myself t'say', 'tə' is reduced.

"من خودم را مجبور کردم بگویم"، "tə" کاهش می یابد.

I forced myself t'say yes (pause) to.

من خودم را مجبور کردم بله (مکث) بگویم.

The word 'to' is not reduced when it's at the end. So you pronounce it with a pure u sound.

کلمه "به" وقتی در پایان باشد کاهش نمی یابد. بنابراین شما آن را با صدای u خالص تلفظ می کنید.

t'say YES to.

بله بگو

Now notice that because there is a period, that's the end of the paragraph,

اکنون توجه کنید که چون یک نقطه وجود دارد، این پایان پاراگراف است،

the intonation drops down: I forced myself to say yes to.

لحن پایین می‌آید: من خودم را مجبور کردم که بله را بگویم.

Unlike 'Anything that made me nervous'

بر خلاف «هر چیزی که مرا عصبی می کرد»

when she went up because something else is coming up

وقتی او بالا رفت چون چیز دیگری در راه است،

but here it's the end of the paragraph, she closed it and it kind of organizes things in our heads.

اما اینجا انتهای پاراگراف است، او آن را بست و به نوعی چیزها را در سر ما سازماندهی می کند.

You want to think of your speech as if you're writing an email right

شما می خواهید به سخنرانی خود به گونه ای فکر کنید که گویی در حال نوشتن یک ایمیل درست هستید،

You wouldn't just put a bulk of text you would break it down into different paragraphs

فقط یک متن انبوه را قرار نمی دهید، بلکه آن را به پاراگراف های مختلف تقسیم می کنید

and put a comma in between ideas and a period at the end

و بین ایده ها و نقطه در پایان یک کاما قرار می دهید

and you do the same thing when you speak only you use intonation for that.

و این کار را انجام می دهید. همان چیزی که وقتی فقط صحبت می کنید از لحن برای آن استفاده می کنید.

So that rising intonation: 'Anything that made me nervous' right, when you lift it up

به‌طوری‌که این لحن افزایشی: «هر چیزی که من را عصبی می‌کند» درست است، وقتی آن را بلند می‌کنید

it's like a comma and then 'I force myself to say 'yes' to' period.

مانند یک کاما است و سپس «خودم را مجبور می‌کنم به نقطه «بله» بگویم.

I know as a listener that the idea has ended

من به عنوان یک شنونده می دانم که این ایده به پایان رسیده است،

even though she's gonna continue with the same argument or the same idea

حتی اگر او با همان استدلال یا همان ایده ادامه دهد،

it's a new start of a new sentence so I'm preparing for it differently.

این شروع جدیدی از یک جمله جدید است، بنابراین من برای آن متفاوت آماده می شوم.

Now as you can see she asks three questions:

اکنون همانطور که می بینید او سه سوال می پرسد:

And the answer is the same for each question:

و پاسخ برای هر سوال یکسان است:

So to make it interesting she asks it differently every single time.

بنابراین برای اینکه آن را جالب کند هر بار آن را متفاوت می پرسد.

Because if she were to ask you the same it would be boring.

چون اگر او هم همین را از شما بپرسد کسل کننده خواهد بود.

Did I want to speak in public? Did I want to be on live TV? Did I want to try acting?

آیا می خواستم در جمع صحبت کنم؟ آیا می خواستم در تلویزیون زنده باشم؟ آیا می خواستم بازیگری را امتحان کنم؟

Right, that's boring and it's not interesting

درست است، این خسته کننده است و جالب نیست،

So she escalates her intention, and the tension, and the pitch.

بنابراین او قصد خود، تنش و زمین را افزایش می دهد.

And that's how she creates engagement and interest, and anticipation to hear what the answer would be.

و به این ترتیب است که او درگیر شدن و علاقه و انتظار برای شنیدن پاسخ آن را ایجاد می کند.

So let's look at it.

پس بیایید به آن نگاه کنیم.

The first question is kind of casual. She has to start low so she has where to go right, later on.

سوال اول یه جورایی عادیه. او باید کم شروع کند تا بعداً به کجا برود.

Did I want to speak in public?

آیا می خواستم در جمع صحبت کنم؟

That's a yes-no question rising-rising intonation intonation: 'No'.

این یک سوال بله-نه است لحن افزایش-افزایش آهنگ: "نه".

Again rising-rising intonation.

باز هم لحن بالارونده.

I know it's not over yet, something else is coming up.

می دانم که هنوز تمام نشده است، چیز دیگری در راه است.

'But yes'.

'اما بله'.

Then the next question there is more attention there. How do we know that?

سپس به سؤال بعدی توجه بیشتری وجود دارد. از کجا بدانیم؟

Because she goes a little higher for a high 'live TV'

چون او برای یک تلویزیون زنده بالا کمی بالاتر می رود

'Did I wanna be on live TV?' Closing.

"آیا می خواستم در تلویزیون زنده باشم؟" بسته شدن

'Did I wanna be on live TV?' and then the answer is the same:

"آیا می خواستم در تلویزیون زنده باشم؟" و سپس پاسخ یکسان است:

Right, it's more heightened: 'No, but yes.'

درست است، تشدیدتر است: "نه، اما بله."

Again rising intonation: 'No, but yes.' Open - closed.

صدای بلند دوباره: "نه، اما بله." باز - بسته.

And then the last question: 'Did I want to try acting?'

و سپس آخرین سوال: "آیا می خواستم بازیگری را امتحان کنم؟"

The highest note.

بالاترین نت.

Now here this is smart cuz instead of saying 'No!'

حالا اینجا به جای گفتن "نه!"

because it's not for her, she was like chill and mellow, so she just says the word a few times

چون برای او نیست، او مثل سرد و آرام بود، بنابراین او فقط کلمه را چند بار می گوید

No, no, no, but yes, yes, yes.

نه، نه، نه، اما بله، بله، بله.

Right, 'No, no, no' open-open-open but 'yes, yes, yes' and then she's closing it.

درست است، «نه، نه، نه» باز-باز، اما «بله، بله، بله» و سپس او در حال بستن آن است.

'And a crazy thing happened.' She ends it at the end with a rising-falling intonation.

"و یک اتفاق دیوانه کننده رخ داد." او آن را در انتها با یک لحن بالارونده پایان می دهد.

uh-na, uh-na reduced 'uh-na crazy thing happened'. These three words are stressed.

اوه-نا، اوه-نا "اوه-نا اتفاق دیوانه وار اتفاق افتاد" را کاهش داد. این سه کلمه تاکید دارند.

'uh-na crazy thing happened.' Stick the tongue out for the THing.

"اوه-نا اتفاق دیوانه وار رخ داد." زبان را برای چیزی بیرون بیاورید.

The very act (pause) of doing the thing that scared me undid the fear.

همان عمل (مکث) انجام کاری که مرا ترساند، ترس را از بین برد.

Beautiful sentence!

جمله زیبا!

'The very ACT', 'act' is stressed. the-the stick the tongue out

"عمل بسیار"، "عمل" تاکید شده است. زبان را بیرون می‌کشد

'The very act of doing the thing that scared me'

«انجام کاری که مرا می‌ترساند»

v' doing th-thing, v' doing th-thing,

v» انجام این کار، v» انجام این کار،

v' doing , 'doing' is somewhat stressed, 'of' is reduced. '

v» انجام دادن، «انجام دادن» تا حدودی تاکید دارد، «از» کاهش می‌یابد. '

v'doing th-thing' stick the tongue up for the th and connect those two words together.

v'doing th-thing' زبان را به سمت بالا بچسبانید و این دو کلمه را به هم وصل کنید.

'that scared me', scared really sticks out, that's another key word here.

"این من را ترساند"، "ترس" واقعاً آشکار است، این کلمه کلیدی دیگری است در اینجا.

of doing the thing that SCARED me

از انجام کاری که مرا می ترساند

of doing the thing that SCARED me

از انجام کاری که مرا می ترساند

And then she stresses those two words really nicely: 'undid the fear.'

و سپس به خوبی روی این دو کلمه تاکید می کند: "ترس را از بین برد."

'UNDID the FEAR'. Relaxed E for 'did'.

"ترس را از بین برد". آرامش E برای 'انجام'.

Undid the fear.

ترس را از بین برد.

Now she's not closing it here yet. You can hear the tail going up: undid the fear

حالا او هنوز اینجا را نمی بندد. می توانید صدای بلند شدن دم را بشنوید: ترس

'made it not scary'.

"آن را ترسناک نکرد".

made it not scary.

باعث شد ترسناک نباشد

So she goes really low in pitch, it's kinda like she's explaining it, right.

بنابراین او خیلی کم حرف می‌زند، مثل این است که دارد آن را توضیح می‌دهد، درست است.

'Undid the fear.' What does that mean? Made it not scary.

ترس را از بین برد. معنی آن چیست؟ باعث شد ترسناک نباشه

So she says that a little faster and lower in pitch.

بنابراین او می گوید که کمی سریع تر و در زیر و بمی پایین تر.

It's like she puts it in brackets but it's important for her to say it

مثل این است که او آن را در پرانتز قرار داده است، اما برای او مهم است که آن را بگوید

and then she closes it with that period without rising-falling intonation: made it not scary.

و سپس آن را با آن دوره بدون لحن بالا و پایین ببندد: باعث شد ترسناک نباشد.

My fear of public speaking, my social anxiety, right.

ترس من از سخنرانی در جمع، اضطراب اجتماعی من، درست است.

Again she's listing and notice how every time she hits a different note so it doesn't get boring

او دوباره فهرست می‌کند و متوجه می‌شوید که چگونه هر بار یک نت متفاوت می‌زند تا خسته‌کننده نشود

My fear of public speaking, my social anxiety, right. 'Anxiety' doesn't sound exactly like 'speaking'

ترس من از سخنرانی در جمع، اضطراب اجتماعی من، درست است. «اضطراب» دقیقاً شبیه «صحبت کردن» به نظر نمی رسد

and for both she goes up in pitch.

و برای هر دو او به زمین می رود.

And then she closes it. Poof - falling intonation, 'gone'.

و سپس آن را می بندد. پوف - آهنگ سقوط، "رفته".

Falling intonation has a lot more certainty and confidence,

لحن در حال سقوط دارای اطمینان و اطمینان بسیار بیشتری است،

rising-rising intonation: 'wait something else is coming up', it sounds like a question

لحن بالارونده: "صبر کن چیز دیگری در راه است"، به نظر می رسد یک سوال

not sure, wait a minute, it's not over yet, okay.

مطمئن نیستم، یک دقیقه صبر کنید، هنوز تمام نشده است، خوب.

You need to understand that when you speak is sometimes

باید درک کنید که وقتی صحبت می‌کنید، گاهی اوقات

a lot of people use this rising intonation at the end when they're not asking questions

بسیاری از افراد از این لحن بالارونده در پایان استفاده می‌کنند، وقتی سؤال نمی‌پرسند

when they are done saying the sentence and then it feels like something else is coming up okay

وقتی جمله را تمام می‌کنند و بعد احساس می‌کنند چیز دیگری در راه است

and people don't know that they're done.

و مردم نمی‌پرسند. نمی دانم که آنها تمام شده اند.

So you want to be able to understand or recognize the difference

بنابراین می‌خواهید بتوانید تفاوت

between rising intonation and rising-falling intonation and when you

بین لحن بالارونده و لحن صعودی-افتی را درک یا تشخیص دهید و وقتی

get to the end of your sentence or when you're done make sure to close it

به پایان جمله خود رسیدید یا وقتی کارتان تمام شد، مطمئن شوید که آن را ببندید

and reach the bottom of your pitch.

و به پایین ترین حد خود برسید.

It's amazing the power of one word.

قدرت یک کلمه شگفت انگیز است.

So the word 'AMAZING' really sticks out here and the way she emphasizes it

بنابراین کلمه "شگفت انگیز" واقعاً در اینجا به چشم می خورد و روشی که او بر آن تأکید می کند

is by emphasizing not only the vowel in it but also all the consonants.

نه تنها بر مصوت موجود در آن، بلکه بر تمام صامت ها نیز تأکید می کند.

'It's ammmmmm' . Her M-mmm- is so long. It's amazing.

"این اممممم" M-mmm- او خیلی طولانی است. این شگفت انگیز است.

Also the 'NG'. It's amazzing. Okay, because this is a strong word and she really wants to emphasize it.

همچنین "NG". شگفت انگیز است. بسیار خوب، زیرا این کلمه قوی است و او واقعاً می خواهد بر آن تأکید کند.

'The power of one word'

"قدرت یک کلمه"

So a lot of reductions here. 'the-power'v- reduced the 'of'.

بنابراین کاهش های زیادی در اینجا وجود دارد. 'the-power'v- 'of' را کاهش داد.

'one word' and 'word' is stressed but it's stressed by prolonging it, maybe putting a little bit of emphasis there

"یک کلمه" و "کلمه" تاکید می شود، اما با طولانی کردن آن تاکید می شود، شاید کمی تاکید در آنجا

and slightly higher in pitch. 'the power of one word'.

و کمی بلندتر از آن باشد. "قدرت یک کلمه".

So two profound sentences, two different sentences and listen to the melody

پس دو جمله عمیق، دو جمله متفاوت و گوش دادن به ملودی

it is different, it has to be different. So it's not repetitive.

متفاوت است، باید متفاوت باشد. پس تکراری نیست

So it shows the escalation, the growth,

بنابراین تشدید، رشد،

the importance of what comes after.

اهمیت آنچه پس از آن می آید را نشان می دهد.

'Yes changed my life', okay.

"بله زندگی من را تغییر داد"، خوب.

That's kind of like the fact. "Yes changed ME', right.

این چیزی شبیه به واقعیت است. "بله، من را تغییر داد"، درست است.

In addition to that and to be even more specific 'it changed me'.

علاوه بر آن و به بیان دقیق تر، "من را تغییر داد".

So she's only using the pitch to indicate that

بنابراین او فقط از زیر و بم برای نشان دادن آن استفاده می کند

and we get it, we get this just by simply pronouncing it a little differently or

و ما آن را دریافت می کنیم، این را فقط با تلفظ کمی متفاوت یا متفاوت می گیریم.

using a different intonation and different melody: 'YES changed my life,

با استفاده از لحن متفاوت و ملودی متفاوت: "بله زندگی من را تغییر داد،

yes changed ME', okay.

بله من را تغییر داد"، بسیار خوب.

You understand that there is this sense of importance here

شما درک می کنید که این احساس اهمیت در اینجا وجود دارد "

'But-there w’z one, 'but-there w’z one' 'but-there w’z one'

اما وجود دارد، یکی، "اما وجود دارد و یک نفر" اما - یک نفر -

everything's reduced here, she's moving on to the next subject in a way 'but-there w’z one'

همه چیز اینجا کاهش یافته است، او به روشی به سوژه بعدی می رود "اما یک نفر وجود دارد" "

'but-there w’z one' T-TH place your tongue on the teeth for the T

اما یک نفر وجود دارد" T-TH زبان خود را روی دندان ها بگذارید تا T

but 'there' then move on to the 'th', 'but there was' reduced 'one'

اما «آنجا» سپس به «ام» بروید، «اما وجود داشت» کاهش یافته «یک» «

'particular' Listen to how she pronounces the word 'particular'

خاص» به نحوه تلفظ کلمه «خاص» «

'particular yes'. Every consonant is enunciated because this is the stressed word

بله خاص» گوش دهید. هر صامت تلفظ می‌شود، زیرا کلمه تاکید شده

So she uses different ways to stress words. It's not always higher in pitch and long.

پس او از روش های مختلفی برای تاکید بر کلمات استفاده می کند. همیشه بلندتر و بلندتر نیست.

Sometimes the consonants are long, sometimes the consonants are strong

گاهی اوقات صامت ها طولانی هستند، گاهی اوقات صامت ها قوی هستند

sometimes the word is really high in pitch, sometimes it's just louder.

گاهی اوقات کلمه واقعاً بلند است. در زمین، گاهی اوقات صدای آن بیشتر است.

So you have all these means to emphasize the words that convey your main message.

بنابراین شما تمام این ابزارها را برای تأکید بر کلماتی که پیام اصلی شما را منتقل می کنند، دارید.

Par-ti-cu-lar. Like she slows down on it.

پارتی کولار. مثل اینکه سرعتش را کم می کند.

Yes, but there was one par-ti-cu-lar yes that affected my life in the most profound way.

بله، اما یک بله وجود داشت که زندگی من را به عمیق ترین شکل تحت تاثیر قرار داد.

that affected my life in the most profound way

که زندگی من را به عمیق ترین شکل تحت تاثیر قرار داد

'that affected my life' - fast and then slow.

"که بر زندگی من تأثیر گذاشت" - سریع و سپس کند.

See how she constantly shifts between fast, less important 'that affected my life'

ببینید که چگونه او دائماً بین "آنهایی که زندگی من را تحت تاثیر قرار داد" سریع و کم اهمیت تر تغییر می کند "

'in the most profound way'

به عمیق ترین شکل" "

'that affected my life in the most profound way'

که زندگی من را به عمیق ترین شکل تحت تاثیر قرار داد"

And again she goes down, she explains it: 'in a way I never imagined'.

و دوباره پایین می آید و آن را توضیح می دهد: "به نحوی که من هرگز تصور کرد'.

So she goes a little faster lower in pitch/ It's like she puts it in brackets.

بنابراین او کمی سریع‌تر پایین‌تر می‌رود/ مثل این است که آن را در پرانتز قرار داده است.

In the most profound way. In a way I never imagined.

به عمیق ترین شکل به شکلی که هرگز تصورش را نمی کردم.

Repetition for emphasis. So she does it - using different words - but she makes sure not to use the same melody.

تکرار برای تاکید بنابراین او این کار را می کند - با استفاده از کلمات مختلف - اما مطمئن می شود که از یک ملودی استفاده نمی کند.

Because listen to this: 'in the most profound way, in the way I never imagined.'

زیرا به این گوش دهید: "به عمیق ترین روش، به روشی که هرگز تصور نمی کردم."

It feels like I've just said the same thing, right. But if I say something like this:

انگار همین را گفتم، درست است. اما اگر چیزی شبیه این بگویم:

'in the most profound way, in a way I never imagined'.

"به عمیق ترین شکل، به روشی که هرگز تصور نمی کردم".

It triggers my brain to think about it as different as if it's two different things which they aren't

مغز من را تحریک می کند تا درباره آن به همان اندازه متفاوت فکر کند که انگار دو چیز متفاوت است که نیستند،

but it helps me understand it even better.

اما به من کمک می کند آن را حتی بهتر درک کنم.

'And it started with a question for my toddler'.

"و با یک سوال برای کودک نوپای من شروع شد".

STARTED, QUESTION, TODDLER

STARTED، QUESTION، TODDLER

these are the three stressed words.

اینها سه کلمه تاکیدی هستند.

"Uh-nit started' see how she reduces the beginning 'uh-nit', ' Uh-nit' , 'uh-nit.

"اوه-نیت شروع شد" ببینید او چگونه شروع "آه-نیت"، "اوه-نیت"، "اوه-نیت" را کاهش می دهد.

'started' is the stressed word. 'With a question', 'witha', whiha', whiha' reduced, 'question' is stressed,

whiha" کاهش یافته است، "سوال" تاکید شده است،

fr'-my, fr-my, fr-my - reduced, fast, effortless 'TODdler', okay.

fr'-my، fr-my، fr-my - کاهش یافته، سریع، بی دردسر،

'TODdler' and then it feels like there is a tail that is continuing something else is coming up

"TODdler"، بسیار خوب. دیگری در راه است

and indeed then she starts telling a story

و در واقع سپس او شروع به گفتن داستان می کند،

but if you want to watch the story you need to watch the TED talk.

اما اگر می خواهید داستان را تماشا کنید باید سخنرانی TED را تماشا کنید.

Of course, I'll post a link to it right in the description below.

البته، من لینک آن را دقیقاً در توضیحات زیر ارسال می کنم.

Okay, as you can see, you have all these ways to convey your message and to stay interesting.

بسیار خوب، همانطور که می توانید ببینید، شما همه این راه‌ها را برای انتقال پیام و جذاب ماندن دارید.

How you pronounce the words, how long you stretch them,

چگونه کلمات را تلفظ می‌کنید، چقدر آنها را دراز می‌کنید،

How you pronounce the consonants and the vowels in the words,

چگونه صامت‌ها و مصوت‌ها را در کلمات تلفظ می‌کنید،

The pitch that you're using and when you're explaining something

گامی که استفاده می‌کنید و چه زمانی "در حال توضیح چیزی است که

it's so important to keep your intonation varied so it's not monotone

بسیار مهم است که لحن خود را متنوع نگه دارید تا یکنواخت نباشد،

because when you use the same patterns whether you're a non-native speaker or a native speaker

زیرا وقتی از الگوهای یکسانی استفاده می کنید، چه غیر بومی باشید و چه زبان مادری،

it becomes repetitive and people kind of feel that they know what you're about to say

تکراری می شود و مردم به نوعی احساس می کنند که می دانند شما چه می خواهید بگویید

cuz everything sounds the same. Also, when you change the intonation people

زیرا همه چیز یکسان است. همچنین، وقتی لحن را تغییر می‌دهید، افراد

if they zone out now they come back to you okay

اگر اکنون منطقه‌بندی شوند، خوب به شما باز می‌گردند،

because they feel that every time there is something different.

زیرا احساس می‌کنند که هر بار چیز متفاوتی وجود دارد.

So when it's repetitive PEOPLE may lose you, YOU may lose people.

بنابراین وقتی تکراری است مردم ممکن است شما را از دست بدهند، شما ممکن است افراد را از دست بدهید.

So it's really important to understand those nuances

بنابراین درک این تفاوت‌ها بسیار مهم است

and sometimes intonation, pitch, variation is more important than accurate pronunciation of sounds.

و گاهی اوقات لحن، زیر و بم، تنوع مهم‌تر از تلفظ دقیق صداها است.

Because people will understand the substitution that you're making with the R

زیرا مردم جایگزینی را که شما با R یا شاید با TH انجام می دهید، درک خواهند کرد،

or maybe with the TH

but if everything is repetitive and you are not using the melody and the pitch

اما اگر همه چیز تکراری باشد و از ملودی و زیر و بم

to distinguish between the more important and the less important

برای تمایز بین مهمتر و کم اهمیت تر استفاده نکنید،

if you're not going faster and slower for whenever it's more important and less important

اگر نمی خواهید بروید. سریعتر و آهسته تر برای هر زمان که مهم تر و کمتر مهم است،

then the message is not going to be clearly delivered.

پیام به وضوح ارائه نمی شود.

And the only, the best way to do that is by first observing how people speak.

و تنها و بهترین راه برای انجام این کار این است که ابتدا نحوه صحبت افراد را مشاهده کنید.

You pick someone that you like and you listen to how they speak and you analyze it.

شما فردی را که دوست دارید انتخاب می کنید و به نحوه صحبت او گوش می دهید و آن را تحلیل می کنید.

And you break it down like we just did here okay.

و شما آن را خراب می کنید، همانطور که ما اینجا انجام دادیم.

And then when you start hearing it you can start making it.

و وقتی شروع به شنیدن آن کردید، می توانید شروع به ساختن آن کنید.

If you want to practice the speech you can download the script I've prepared it for you.

اگر می خواهید سخنرانی را تمرین کنید، می توانید اسکریپتی را که برای شما آماده کرده ام دانلود کنید.

It's on my website, I'll post a link to it below. So you can go and grab it

این در وب سایت من است، من لینک آن را در زیر قرار خواهم داد. بنابراین می توانید بروید و آن را بگیرید

and repeat it and do it over and over again and think of all those nuances

و آن را تکرار کنید و آن را بارها و بارها انجام دهید و به تمام آن نکات ظریفی

that we talked about here,

که در اینجا صحبت کردیم فکر کنید،

Now I'd love to hear from you.

حالا من دوست دارم از شما بشنوم.

So in the comments below let me know what was new for you today

بنابراین در نظرات زیر به من اطلاع دهید که امروز چه چیز جدیدی برای شما

when it comes to intonation or pitch or rhythm: everything that we talked about.

در مورد لحن یا زیر و بم یا ریتم وجود دارد: همه چیزهایی که در مورد آن صحبت کردیم.

And what is the one thing that you're going to take and practice and apply it in your day-to-day speech, okay?

و تنها چیزی که قرار است بردارید و تمرین کنید و آن را در گفتار روزانه خود به کار ببرید، چیست؟

So these two things. Let me know in the comments below.

پس این دو مورد با گذاشتن کامنت در ادامه به من اطلاع دهید.

Remember that if you really want to change you have to take action

به یاد داشته باشید که اگر واقعاً می خواهید تغییر کنید، باید اقدام کنید،

you have to understand something but then to do something about it right away, okay.

باید چیزی را بفهمید، اما بلافاصله کاری در مورد آن انجام دهید، خوب.

So don't wait with it. Go practice right now.

پس با آن منتظر نباشید. همین الان برو تمرین

Again you can grab the script and practice with a script but you can do it with any other script that is out there.

دوباره می توانید اسکریپت را بگیرید و با یک اسکریپت تمرین کنید، اما می توانید این کار را با هر اسکریپت دیگری که وجود دارد انجام دهید.

If you want to grab my script of the Shonda Rhimes TED talk click on the link below or up here.

اگر می خواهید اسکریپت من از سخنرانی شوندا رایمز TED را بگیرید، روی پیوند زیر یا اینجا کلیک کنید.

If you like this speech analysis and you like this video be sure to check out my playlist of American intonation

اگر این تحلیل گفتار را دوست دارید و این ویدیو را دوست دارید، حتماً لیست پخش من از لحن آمریکایی را ببینید

where I analyze many different speeches and I talk about intonation and rhythm and stress.

که در آن من سخنرانی های مختلف را تجزیه و تحلیل می کنم و در مورد لحن و ریتم و استرس صحبت می کنم.

And that's it. Practice! The more you practice the better you get!

و بس. تمرین! هر چه بیشتر تمرین کنید بهتر می شوید!

Have a beautiful week and I'll see you next week in the next video,

هفته زیبایی داشته باشید و هفته آینده در ویدیوی بعدی شما را می بینم،

bye.

خداحافظ.