How to stop feeling FAKE and start sounding NATURAL in English

Hey, it's Hadar and this is the Accent's Way.

هی، این هادر است و این راه لهجه است.

And today we are going to talk about how to sound natural in English.

و امروز میخواهیم در مورد چگونگی به نظر رسیدن طبیعی در زبان انگلیسی صحبت کنیم.

I hear my students complain all the time that when they practice their English or when they

من می‌شنوم که دانش‌آموزانم همیشه شکایت می‌کنند که وقتی انگلیسی خود را تمرین می‌کنند یا وقتی

try to apply the things that we learn about American sounds and intonation and rhythm, they always

سعی می‌کنند چیزهایی را که ما در مورد صداها، لحن و ریتم آمریکایی یاد می‌گیریم به کار ببرند، همیشه

feel fake, and they always feel like they're not natural.

احساس می‌کنند جعلی هستند، و همیشه احساس می‌کنند که طبیعی نیستند.

Something's missing that prevents them from having this nice flow and freedom in English, even though

چیزی کم است که آنها را از داشتن این جریان خوب و آزادی در زبان انگلیسی باز می دارد، حتی اگر

they know exactly what they need to do. So today I'd like to share with you the five tips

آنها دقیقاً می دانند چه کاری باید انجام دهند. بنابراین امروز می‌خواهم پنج نکته را با شما به اشتراک بگذارم که به

I give them to help them sound more natural and effortless in English.

آنها کمک می‌کند در زبان انگلیسی طبیعی‌تر و بدون دردسرتر به نظر برسند.

Number one: It's okay to feel fake at first.

شماره یک: اشکالی ندارد که در ابتدا احساس تقلبی کنید.

Here's the thing, when you're learning a new sound you're using different muscles.

نکته اینجاست که وقتی در حال یادگیری یک صدای جدید هستید از عضلات مختلف استفاده می کنید.

You're doing things that you're not used to doing.

شما کارهایی را انجام می دهید که عادت به انجام آنها ندارید.

Considering you don't have the sound in your native tongue.

با توجه به اینکه شما صدا را در زبان مادری خود ندارید.

So it's going to feel unnatural. It's going to feel fake and it's going to feel effortful.

بنابراین احساس غیرطبیعی خواهد داشت. به نظر می رسد ساختگی است و احساس زحمت می کند. با

However, the more you practice, and yes it always comes down to practice, the more you practice

این حال، هر چه بیشتر تمرین کنید، و بله، همیشه به تمرین برمی‌گردد، هرچه بیشتر تمرین کنید،

the more you make it your own, the more comfortable and natural you feel with the new sounds

بیشتر آن را مال خود می‌کنید، با صداهای جدید

and new melody patterns and new rhythm.

و الگوهای ملودی جدید و ریتم جدید احساس راحتی و طبیعی‌تری خواهید داشت.

Number two: You're mispronouncing important sounds.

شماره دو: شما صداهای مهم را اشتباه تلفظ می کنید.

Now English is a very efficient language. Sometimes there is a lot of tension

اکنون انگلیسی زبان بسیار کارآمدی است. گاهی اوقات تنش زیادی وجود دارد

but only in one part of the mouth.

اما فقط در یک قسمت از دهان.

When we pronounce all those tense, sounds like the 'r' and the 'l' and the 'th' sound

وقتی تمام آن زمان‌ها را تلفظ می‌کنیم، صداهایی مانند صدای «ر» و «ل» و «ام»

we don't need to use too many muscles. Let me give you an example.

نیازی به استفاده از ماهیچه‌های زیادی نداریم. بگذارید برای شما مثالی بزنم.

Let's say you don't have the 'th' sound in your native tongue

فرض کنید صدای 'th' را در زبان مادری خود ندارید،

so you need to get used to sticking your tongue out when you pronounce the 'th'.

بنابراین باید عادت کنید هنگام تلفظ 'th' زبان خود را بیرون بیاورید.

However, I see a lot of my students, because they're not used to the 'th', they're compensating

با این حال، من بسیاری از دانش‌آموزانم را می‌بینم، چون به "ام" عادت ندارند،

for this weird sound with tensing up everything around your tongue.

این صدای عجیب و غریب را با تنش کردن همه چیز در اطراف زبان شما جبران می‌کنند.

So they'll do something like this

بنابراین آنها کاری شبیه به این "TH" انجام می دهند و

'TH'

They'll tense up their lips.

لب های خود را منقبض می کنند.

'TH'

'TH'

'TH'

Or stick the tongue out too much.

'TH'

یا زبان را بیش از حد بیرون بیاورید.

'TH'

'TH' '

'TH'

TH'

Tense up the cheek muscles.

عضلات گونه را منقبض کنید.

'TH'

'TH'

Instead of just sticking the tongue out

به جای اینکه فقط زبان را

'th'

'th' بیرون بیاورید

and relaxing everything else.

و همه چیز را آرام کنید.

'think'

«نظریه»

'authentic'

«معتبر

'theory'

»

and not

و نه

'THeory'

«نظریه»

Right? When I'm engaging a lot of muscles and when I'm tense, when some of my muscles

درست است؟ وقتی ماهیچه‌های زیادی را درگیر می‌کنم و زمانی که تنش دارم، زمانی که برخی از ماهیچه‌هایم

are tense when they don't need to be, that creates tension.

منقبض هستند در حالی که نیازی به این کار ندارند، این باعث ایجاد تنش می‌شود.

And that sounds full of effort. And this is exactly the opposite of what we're trying to achieve.

و این به نظر پر از تلاش است. و این دقیقاً برعکس چیزی است که ما در تلاش برای رسیدن به آن هستیم.

Let's take the 'r' for example, if your tongue is not in the right place, you'll invest a lot more energy than needed.

بیایید برای مثال "r" را در نظر بگیریم، اگر زبان شما در جای مناسبی قرار نگرفته باشد، انرژی بسیار بیشتری از آنچه لازم است صرف خواهید کرد.

The tongue needs to be in that perfect place to create that nice tense strong sound.

زبان باید در آن مکان عالی باشد تا صدای قوی تنش را ایجاد کند.

'r'

'r'

It is strong, not because I'm investing a lot of energy, just because my tongue has clicked to the right position.

قوی است، نه به این دلیل که انرژی زیادی صرف می کنم، فقط به این دلیل که زبانم در موقعیت درست کلیک کرده است.

'r'

'r'

If my tongue is not in the right position

اگر زبان من در موقعیت درست قرار نگیرد

'uuu'

'uuu'

It's gonna sound hollow and I'm probably gonna try and compensate for it by investing more energy.

صدای توخالی می‌آید و احتمالاً سعی می‌کنم آن را با صرف انرژی بیشتر جبران کنم.

'UUU'

I haven't changed the tongue position. I'm just saying it a little louder.

"UUU"

من وضعیت زبان را تغییر نداده ام. فقط کمی بلندتر می گویم.

'UUU'

'UUU'

I'm tensing the lips more.

من بیشتر لب ها را فشار می دهم.

'UUU'

'UUU'

Which doesn't help me with getting the right sound and it definitely doesn't help me with sounding natural

که به من در دریافت صدای مناسب کمک نمی کند و قطعاً به من کمک نمی کند که طبیعی به نظر برسم

because I'm investing way too much energy.

زیرا انرژی زیادی صرف می کنم.

It's okay when you're learning the sound, it's okay when you're trying to find it, to discover it and then

وقتی صدا را یاد می‌گیرید اشکالی ندارد، وقتی سعی می‌کنید آن را پیدا کنید، آن را کشف کنید، اشکالی ندارد و سپس

you need to practice it and gradually reduce tension in your lips.

باید آن را تمرین کنید و به تدریج تنش را در لب‌هایتان کاهش دهید.

And it's important to remember that it's not about those people who listen to you and say

و مهم است که به یاد داشته باشید که این مربوط به افرادی نیست که به شما گوش می دهند و می گویند

'Oh he or she sounds so full of effort'. No, it's not about that. It's about you.

"اوه او بسیار پر تلاش است". نه، در مورد آن نیست. این در مورد شماست.

It's about you feeling that you're investing way too much energy, that you're not natural, right?

این در مورد این است که شما احساس می کنید که انرژی زیادی صرف می کنید، که طبیعی نیستید، درست است؟

And then we become self-conscious.

و سپس ما خودآگاه می شویم.

And most importantly you'll be exhausted after speaking because as I said English should be more efficient

و مهمتر از همه شما بعد از صحبت کردن خسته خواهید شد زیرا همانطور که گفتم انگلیسی باید کارآمدتر باشد

and if you're not being efficient when you speak you will invest too much energy, way too much energy

و اگر هنگام صحبت کردن کارآمد نباشید انرژی زیادی صرف می کنید، انرژی بسیار زیادی را صرف می کنید

and feel exhausted at the end.

و در پایان احساس خستگی می کنید.

And that's not the purpose we want you speaking for hours and hours on end

و این هدفی نیست که از شما بخواهیم ساعت‌ها و ساعت‌ها متوالی صحبت کنید

Number three: You're pronouncing all words the same.

شماره سه: شما همه کلمات را یکسان تلفظ می‌کنید.

So I already talked about it in my intonation video and I will post a link to it in the description below.

بنابراین من قبلاً در ویدیوی آهنگسازی خود در مورد آن صحبت کردم و پیوندی به آن در توضیحات زیر ارسال خواهم کرد.

Not every word is pronounced the same and not every word is pronounced with the same amount of energy.

نه هر کلمه ای یکسان تلفظ می شود و نه هر کلمه ای با یک مقدار انرژی تلفظ می شود.

So words that carry content, words that are more important, words that deliver the message

بنابراین کلماتی که محتوا دارند، کلماتی که اهمیت بیشتری دارند، کلماتی که پیام را ارائه می دهند

are going to be longer and higher in pitch.

طولانی تر و بلندتر خواهند بود.

Words that are less important, that are there just to connect the important words are soft.

کلماتی که اهمیت کمتری دارند، که فقط برای اتصال کلمات مهم وجود دارند، نرم هستند.

The consonants are soft and the vowel is reduced.

صامت ها نرم و مصوت کم می شود.

So all the 'am, is, are, could, would, should' right? They are not

بنابراین همه «ام، است، هستند، می‌توانم، باید، باید» درست است؟ آنها

'COULD, WOULD'

«می توانند، می توانند» نیستند، «می

They're

'could, would, should'

توانند، باید، باید» هستند،

Right? I'm investing very little energy in those words and let me tell you this even more than that

درست است؟ من انرژی بسیار کمی روی آن کلمات می گذارم و اجازه دهید این را به شما بگویم حتی بیشتر از آن

parts, longer parts not just words, but long parts in a phrase or a sentence are

قسمت ها، قسمت های طولانی تر نه فقط کلمات، بلکه قسمت های طولانی یک عبارت یا جمله

delivered with less energy if they're less important.

اگر اهمیت کمتری داشته باشند با انرژی کمتری ارائه می شوند.

So parts that are a little less important, that are just there to get you to

بنابراین بخش هایی که کمی اهمیت کمتری دارند، فقط برای رساندن شما به

your main point, that is usually at the end. Those parts are quicker, those parts are more effortless.

نقطه اصلی شما وجود دارند، که معمولاً در پایان است. آن قطعات سریعتر هستند، آن قطعات بدون زحمت ترند.

Those parts are softer.

اون قسمت ها نرم ترن

And to illustrate that, let me read you a sentence or two from a book.

و برای نشان دادن آن، اجازه دهید یکی دو جمله از یک کتاب را برای شما بخوانم.

The first time all stressed, all words the same.

دفعه اول همه استرس، همه کلمات یکسان.

Both content words and function words, both the more important parts and the less important parts.

هم کلمات محتوا و هم کلمات کارکردی، هم بخش‌های مهم‌تر و هم بخش‌های کم‌اهمیت.

And the second time I'll do it with putting the right emphasis on the right words and parts of speech.

و بار دوم این کار را با تأکید درست بر کلمات و بخش‌های گفتار درست انجام خواهم داد. من

'Caroline and I sat side by side in the darkened auditorium, waiting for the music to start.'

و کارولین در سالنی تاریک کنار هم نشستیم و منتظر شروع موسیقی بودیم.

'I've always loved that hush, the hush of nerves and excitement that comes'

"من همیشه آن سکوت، سکوت اعصاب و هیجانی که به وجود می آید را دوست داشتم" "

'with the dimming of the lights, the last few coughs as people prepare themselves for the performance.'

با کم شدن نورها، چند سرفه آخر که مردم خود را برای اجرا آماده می کنند."

Now let's try it again, with investing less energy in parts that are a little less important.

حالا بیایید دوباره آن را امتحان کنیم، با صرف انرژی کمتر در بخش هایی که کمی اهمیت کمتری دارند.

Investing less energy and reducing the vowels.

صرف انرژی کمتر و کاهش حروف صدادار. من

'Caroline and I sat side by side in the darkened auditorium, waiting for the music to start.'

و کارولین در سالنی تاریک کنار هم نشستیم و منتظر شروع موسیقی بودیم.

'I've always loved that hush, the hush of nerves and excitement that comes

"من همیشه آن سکوت را دوست داشتم، سکوت اعصاب و هیجانی که

'with the dimming of the lights, the last few coughs as people prepare themselves for the performance.'

"با کم شدن نورها، چند سرفه آخر زمانی که مردم خود را برای اجرا آماده می کنند" به وجود می آید.

So as you can see, I reduce a lot of words for example instead of

بنابراین همانطور که می بینید، من تعداد زیادی از کلمات را به عنوان مثال به جای

'Caroline And I'

"Caroline And I" "

'Caroline-an-I'

Caroline-an-I"

Instead of

به جای "

'In the darkened auditorium'

In the darkened auditorium" "

'in the darkened auditorium'

in the darkened auditorium" "

'in the'

in the" "

'in the'

'in the darkened auditorium'

in the" کاهش می دهم.

"در سالن تاریک"

'WAITING FOR THE MUSIC TO START'

"انتظار برای شروع موسیقی"

'WAITING for the music to START'

"انتظار برای شروع موسیقی"

So here, I reduce the

بنابراین در اینجا،

'for the'

"برای" "

'for the'

برای" را کاهش می‌دهم

and I stress the 'WAITING' and 'START'.

و روی "انتظار" و "شروع" تاکید می‌کنم.

'music' is a content word, but I also set it softer and lower in pitch.

«موسیقی» یک کلمه محتوایی است، اما من آن را نرم‌تر و با صدای پایین‌تر تنظیم می‌کنم.

I invested a lot less energy in the word 'music' than the word 'start', because 'start' is the important word, right?

من انرژی بسیار کمتری را روی کلمه "موسیقی" نسبت به کلمه "شروع" سرمایه گذاری کردم، زیرا "شروع" کلمه مهمی است، درست است؟

It's not about just the music. It's about when it's going to start.

این فقط در مورد موسیقی نیست. این مربوط به زمانی است که قرار است شروع شود.

'WAITING for the music to START.' Right

"در انتظار شروع موسیقی." درست است

So I only invest more energy in the words that help me carry the message across.

بنابراین من فقط انرژی بیشتری را روی کلماتی سرمایه گذاری می کنم که به من کمک می کند پیام را منتقل کنم.

Number four: You're trying to be clear.

شماره چهار: شما سعی می کنید شفاف باشید.

You are pronouncing everything perfectly, your consonants are very strong and sharp.

شما همه چیز را عالی تلفظ می کنید، صامت های شما بسیار قوی و تیز هستند.

You are enunciating every single sound and maybe you are separating words to be clear

شما در حال تلفظ تک تک صداها هستید و شاید کلمات را برای واضح بودن از هم جدا می کنید

because you've spent all this time practicing your pronunciation.

زیرا تمام این مدت را صرف تمرین تلفظ خود کرده اید.

Okay, so it's a great stage to be at.

بسیار خوب، پس مرحله بسیار خوبی برای حضور در آن است.

Okay, Don't get me wrong, at some point you do need to be at a stage where you're fully

بسیار خوب، اشتباه نکنید، در برخی مواقع باید در مرحله ای باشید که

articulating all the sounds, that you're super accurate because you're teaching your tongue

همه صداها را به طور کامل بیان می کنید، که بسیار دقیق هستید، زیرا به زبان خود یاد می دهید که به

to reach those new places, going back to tip number one, right.

آن مکان های جدید برسد، و بروید برگشت به نکته شماره یک، درست است.

It's okay to feel artificial and tense at the beginning.

اشکالی ندارد که در ابتدا احساس مصنوعی و تنش کنید.

But at some point, once you created those new habits, you need to take it down a notch.

اما در مقطعی، زمانی که آن عادات جدید را ایجاد کردید، باید آن را یک درجه پایین بیاورید.

Dial it down, my friend! Invest less energy in the pronunciation of the sounds.

شماره گیری کن دوست من! انرژی کمتری در تلفظ صداها صرف کنید.

That means your consonants need to be a lot softer, so you are not supposed to say something like

این بدان معناست که صامت‌های شما باید بسیار نرم‌تر باشند، بنابراین قرار نیست چیزی مانند

'PAY THE PRICE'

"PAY THE PRICE" "

'Pay the PRICE '

Py the PRICE" "

The 'p' is softer, the 'a' is with less energy, 'the' is really really soft, not

p" نرم‌تر است، "a" با انرژی کمتر، "the" است. واقعاً خیلی نرم است، نه

'The'

"The" "The" "The" "The" "The" "The" "The" "The" "The" "The" "The" "Price" "Price" "

'The'

'the price'

'price'

'pay the price'

Pay the price"

Now if you're investing a lot of energy in your consonants it will be harder for you

اکنون اگر انرژی زیادی را روی همخوان‌های خود سرمایه‌گذاری می‌کنید، اتصال کلمات به یکدیگر برای شما سخت‌تر خواهد بود

to connect words together. For example

. به عنوان مثال

'What Did You Do Today?'

"امروز چه کردی؟"

If I'm pronouncing every sound clearly and perfectly.

اگر من هر صدا را واضح و عالی تلفظ کنم.

'What Did You Do Today?'

'امروز چه کار کردی؟'

Maybe my pronunciation is accurate, but I won't sound natural.

شاید تلفظ من دقیق باشد، اما طبیعی به نظر نمی رسم.

Right? Because the consonants, especially consonants of words that need to be reduced

درست؟ زیرا صامت‌ها، به‌ویژه همخوان‌های کلماتی که باید کاهش یابند،

should be super soft, almost like you're mumbling them.

باید بسیار نرم باشند، تقریباً مثل این‌که در حال زمزمه کردن آنها هستید.

'What did you...'

"چیکار کردی..." "

'What did you...' 'What did you do today?' 'What did you do today?'

چیکار کردی..." "امروز چیکار کردی؟" 'امروز چه کار کردی؟'

Like I just got out of the dentist, and my mouth is a little numb.

مثل اینکه تازه از دندانپزشکی بیرون آمدم و دهانم کمی بی حس شده است.

And I'm I don't have the energy to invest in it or like I just had a glass of wine.

و من انرژی لازم برای سرمایه گذاری روی آن را ندارم یا انگار فقط یک لیوان شراب خوردم.

'What did you...' 'What did you do today?'

"چیکار کردی..." "امروز چیکار کردی؟"

In English, there are so many sounds, so many consonants in one phrase or sentence

در زبان انگلیسی، صداهای زیادی، آنقدر صامت در یک عبارت یا جمله وجود دارد که

we cannot try and pronounce everything perfectly because then as I said, it's not going to feel natural.

ما نمی‌توانیم همه چیز را به طور کامل تلفظ کنیم، زیرا همانطور که گفتم، طبیعی نیست.

Invest less energy, especially, especially in words that are less important.

انرژی کمتری سرمایه گذاری کنید، به ویژه، به ویژه در کلماتی که اهمیت کمتری دارند.

Number five: Use your pitch, not your volume.

شماره پنج: از صدای خود استفاده کنید، نه از صدایتان.

A lot of speakers in order for them to stress words or parts of speech, they will just go a little louder.

بسیاری از سخنرانان برای اینکه به کلمات یا قسمت هایی از گفتار تاکید کنند، فقط کمی بلندتر می شوند.

'So I TOLD HER that THIS is what she needs TO DO'

"بنابراین من به او گفتم که این همان کاری است که او باید انجام دهد"

In English when you stress words, you go higher in pitch.

در زبان انگلیسی وقتی روی کلمات تاکید می‌کنید، در زیر و بم بالاتر می‌روید.

'So I told her this is what you need to do'

"بنابراین به او گفتم این کاری است که شما باید انجام دهید"

So a lot of English learners know that, so they go higher in pitch, but they still keep their habits

بنابراین بسیاری از زبان‌آموزان انگلیسی این را می‌دانند، بنابراین در سطح بالاتری پیش می‌روند، اما همچنان عادات خود را

from their native tongue and also say those words a little stronger.

از زبان مادری خود حفظ می‌کنند و همچنین آن کلمات را کمی قوی‌تر می‌گویند.

So all of a sudden they're both going higher in pitch and pronouncing the word a lot louder.

بنابراین یکدفعه هر دو از نظر صدایی بالاتر می روند و کلمه را خیلی بلندتر تلفظ می کنند.

'So I TOLD HER THIS is what she needs TO DO'

«بنابراین به او گفتم این همان کاری است که او باید انجام دهد» «

'So I TOLD HER THIS is what she needs TO DO'

پس به او گفتم این چیزی است که او باید انجام دهد»

Instead of

به جای «پس به او

'So I told her this is what she needs to do'

گفتم این کاری است که او باید انجام دهد»

I'm almost whispering the stressed words. I'm not saying them louder

تقریباً دارم کلمات تاکید شده را زمزمه می کنم. من آنها را بلندتر نمی گویم،

I'm just saying them higher in pitch and that's enough to stress a word.

بلکه آنها را با صدای بلندتر می گویم و این برای تاکید بر یک کلمه کافی است.

You don't need to go both louder and higher in pitch, you do go a little louder and that's okay.

شما نیازی ندارید که هم بلندتر و هم بلندتر بروید، کمی بلندتر بروید و این اشکالی ندارد.

But if your tendency is to go louder anyway for stress words, don't focus on that, focus only on

اما اگر تمایل شما به این است که به هر حال برای کلمات استرس زا بلندتر صحبت کنید، روی آن تمرکز نکنید، فقط روی

raising your pitch and in fact, I want you to focus on reducing your volume rather than saying it a little louder.

بالا بردن صدای خود تمرکز کنید و در واقع، من از شما می خواهم به جای بلندتر گفتن آن، روی کاهش صدا تمرکز کنید.

Okay, that's it! Thank you so much for watching

باشه همین! از تماشای شما بسیار سپاسگزارم

If you liked this video, consider sharing it with your friends and let me know in the comments below

اگر این ویدیو را دوست داشتید، آن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید و در نظرات زیر به من اطلاع دهید که

what are the things that you find yourself doing, when speaking English, that prevent you

چه کارهایی در هنگام صحبت کردن به زبان انگلیسی انجام می دهید که مانع

from sounding natural and effortless in English.

از طبیعی و بی دردسر به نظر رسیدن شما در زبان انگلیسی می شود. .

Have a wonderful week and I'll see you next week in the next video.

هفته فوق العاده ای داشته باشید و هفته آینده در ویدیوی بعدی شما را می بینم.