American English INTONATION - How to Understand Native English Speakers Better

Hi. What's up? How are you? Hey guys, it's Hadar and this is The Accent's Way. Today

سلام. چه خبر؟ چطور هستید؟ سلام بچه ها، این Hadar است و این هم The Accent's Way. امروز می

we are going to talk about American intonation. Now I know that usually in

خواهیم در مورد لحن آمریکایی صحبت کنیم . حالا می دانم که معمولا در

this channel I talk about pronunciation, but don't get me wrong.

این کانال در مورد تلفظ صحبت می کنم، اما اشتباه نکنید.

American intonation is not less important, and sometimes more important,

لحن آمریکایی اهمیت کمتری ندارد و گاهی مهمتر

than pronunciation and this is why I figured it is time to talk about

از تلفظ است و به همین دلیل است که فهمیدم وقت آن است که در مورد

American intonation. So today I'm going to open the wonders of American

لحن آمریکایی صحبت کنم. بنابراین امروز می‌خواهم شگفتی‌های لحن آمریکایی را باز کنم

intonation so you can start listening to English rather differently. When we talk

تا بتوانید به طور متفاوتی به انگلیسی گوش دهید. وقتی

about intonation we are talking about three things. One is the melody - the music

از لحن صحبت می کنیم در مورد سه چیز صحبت می کنیم. یکی ملودی است - موسیقی

of the language. When I go up in pitch. When I go down - "Ha-dar" - tuh-TAH. If I take

زبان. وقتی به زمین می روم. وقتی فرود می روم - «هادر» - توح-طه. اگر

away the words and I just play it, it's just like a song or a tune that I'm

کلمات را بردارم و فقط آن را بنوازم، درست مانند یک آهنگ یا آهنگی است که می

playing - Tah ta-ta-dah ta ta-ta-dah-ta-tah. So when you're listening to English

نوازم - طه تا تا داه تا تا تا ده تا ته. بنابراین وقتی به انگلیسی گوش می‌دهید

or when you're speaking English you also want to consider the melody, the notes

یا زمانی که انگلیسی صحبت می‌کنید، می‌خواهید ملودی، نت‌هایی را

that you're using. We're also going to talk about stress. Stress is what words

که استفاده می‌کنید نیز در نظر بگیرید. همچنین در مورد استرس صحبت خواهیم کرد. استرس همان کلماتی است که

you choose to stress in a given sentence. What are you doing? Or, what are you doing?

شما برای تاکید در یک جمله انتخاب می کنید. چه کار می کنی؟ یا، شما چه کار می کنید؟

'What' verses 'doing'. While there are some patterns and a neutral way of saying

آیات «چه می کنند». در حالی که برخی الگوها و روشی خنثی برای بیان

things, there's also a lot of freedom. Of course, it depends on the context, the

چیزها وجود دارد، آزادی زیادی نیز وجود دارد. البته بستگی به زمینه،

attitude, and many other things, but you first need to know the building blocks

نگرش و خیلی چیزهای دیگر دارد، اما ابتدا باید عناصر سازنده

and the basis of what words are usually stressed and what words are not stressed

و اساس این که معمولاً روی چه کلماتی تأکید می‌شود و بیشتر روی چه کلماتی تأکید نمی‌شود، بدانید

for the most part. Now, lastly, we have rhythm. Rhythm is the real deal. Its the

. حالا بالاخره ما ریتم داریم. ریتم یک معامله واقعی است. آن

feel of the language. It's really owning it once you start using American rhythm.

احساس زبان است. وقتی شروع به استفاده از ریتم آمریکایی کنید واقعاً صاحب آن است.

Now, you have to understand that English is a perfect balance between the long

اکنون، باید درک کنید که انگلیسی تعادل کاملی بین طولانی در

versus short, the high versus low, the stressed versus the effortless, and when

مقابل کوتاه، زیاد در مقابل کم، استرس در مقابل بی دردسر است و زمانی که

you are able to balance between all these things in an effortless

بتوانید بین همه این موارد به

and clear way, this is when you become a strong speaker who is able to

روشی ساده و واضح تعادل برقرار کنید، این زمانی است که شما تبدیل به یک سخنران قوی می شوید که می تواند

communicate their message in a clear and confident way. Now today, we're going to

پیام خود را به روشی واضح و مطمئن منتقل کند. اکنون امروز، ما قصد داریم در مورد

discuss all of these elements but in the future I will release more in-depth

همه این عناصر بحث کنیم، اما در آینده ویدیوهای عمیق تری را

videos about each and every subject with many, many examples and more explanation.

در مورد هر موضوعی با مثال های بسیار، و توضیحات بیشتر منتشر خواهم کرد.

Before we talk about these elements, I want to talk about the different types

قبل از اینکه در مورد این عناصر صحبت کنیم، می خواهم در مورد انواع مختلف

of words. So, in English, actually in any language, the words in the language are

کلمات صحبت کنم. بنابراین، در زبان انگلیسی، در واقع در هر زبانی، کلمات موجود در زبان

divided into two main groups: content words and function words. Content words

به دو گروه اصلی تقسیم می شوند: کلمات محتوا و کلمات تابع. کلمات محتوا

are words that deliver the content nouns, like 'sister', 'table', 'school'; verbs 'go', 'run'

کلماتی هستند که اسامی محتوا را ارائه می دهند، مانند "خواهر"، "میز"، "مدرسه". افعال 'رفتن'، 'دویدن'

'swim', 'think'; adjectives 'beautiful', 'red', 'clean'; and adverbs 'slowly', 'sometimes',

'شنا کردن'، 'فکر کردن'; صفت "زیبا"، "قرمز"، "تمیز"؛ و قیدهای "به آرامی"، "گاهی"،

'beautifully' and 'fast'. The other group is function words. These are all the small

"زیبا" و "سریع". گروه دیگر کلمات تابعی هستند. اینها همه کلمات کوچکی هستند

words that connect content words. They're essential to create a grammatically

که کلمات محتوایی را به هم متصل می کنند. آنها برای ایجاد یک

correct sentence, but when they stand alone they don't signify anything. We

جمله گرامری صحیح ضروری هستند، اما وقتی به تنهایی می ایستند چیزی را نشان نمی دهند. ما

don't know exactly what they mean. We are talking here about prepositions like 'on',

دقیقاً نمی دانیم منظور آنها چیست. ما در اینجا در مورد حروف اضافه مانند 'on'،

'in', 'at'; verb be - 'am', 'is', 'are'; articles 'a', 'an'; determiners like 'the', 'this', 'that'. These

'in'، 'at' صحبت می کنیم. فعل be - 'am'، 'is'، 'are'; مقالات 'a'، 'an'; تعیین کننده هایی مانند "the"، "این"، "آن". اینها

are the words that non-native speakers struggle with when they're trying to

کلماتی هستند که غیر بومی‌ها وقتی می‌خواهند جمله بسازند با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند،

construct a sentence because, is it "have been", "has been", "had been"? So, when we speak, there

زیرا آیا «بوده»، «بوده»، «بوده است»؟ بنابراین، وقتی صحبت می‌کنیم،

is always a strong preference towards stressing content words. Content words

همیشه ترجیح زیادی نسبت به کلمات محتوای تاکیدی وجود دارد. کلمات محتوا

are the important words. If you say "had been" versus "have been" the message is still

کلمات مهم هستند. اگر بگویید " بوده است" در مقابل "بوده"، پیام همچنان

going to be clear. But, if you say "red" instead of "blue", that's something

روشن خواهد بود. اما، اگر به جای «آبی» بگویید «قرمز»، چیزی

completely different. So content words are always more important and that's how

کاملاً متفاوت است. بنابراین کلمات محتوایی همیشه مهم‌تر هستند و

we treat them when we think about intonation because content words are the

زمانی که به لحن فکر می‌کنیم با آن‌ها رفتار می‌کنیم زیرا کلمات محتوا

words that are stressed usually, whereas function words

معمولاً کلماتی هستند که تاکید دارند، در حالی که کلمات تابعی

are unstressed. And not only that they're unstressed, they were reduced to a point

بدون تاکید هستند. و نه تنها استرس ندارند، بلکه به حدی کاهش یافتند

that it's even not clear anymore and I'll give you a few more examples in a

که حتی دیگر مشخص نیست و من در یک ثانیه چند نمونه دیگر را برای شما می‌آورم

second. Let's take for example the sentence, and I'm going to say it broken

. بیایید به عنوان مثال جمله را در نظر بگیریم، و من می خواهم بگویم که آن را

down a little bit, "The glass is on the table." "The glass is on the table." And now

کمی شکسته، "لیوان روی میز است." لیوان روی میز است. و اکنون

I'm gonna talk about all three elements: melody, word stress and rhythm. So first

در مورد هر سه عنصر صحبت خواهم کرد: ملودی، تاکید کلمه و ریتم. پس اول

of all stress. We need to decide what are the stressed words in the sentence. So

از همه استرس. باید تصمیم بگیریم که کلمات تاکید شده در جمله کدامند. پس

let's first recognize what are the content words. "The glass is on the table."

بیایید ابتدا تشخیص دهیم که کلمات محتوا چیست. لیوان روی میز است.

we have 'glass' and 'table', two nouns. And these are the words that I'm going to

ما "شیشه" و "میز"، دو اسم داریم. و اینها کلماتی است که

stress in this sentence. Not every content word is stressed the same, but

در این جمله بر آن تاکید خواهم کرد. روی هر کلمه محتوایی یکسان تاکید نمی شود، اما

for now let's agree that these two words are the words that I choose to stress.

در حال حاضر اجازه دهید توافق کنیم که این دو کلمه کلماتی هستند که من برای تاکید انتخاب می کنم.

This is where melody and rhythm comes into play. Stressed words are higher in

اینجاست که ملودی و ریتم وارد عمل می شود. کلمات تاکیدی بلندتر

pitch and longer. Higher in pitch, so they get a higher note TAH-dah. The first note

و بلندتر هستند. در زیر و بم بالاتر، بنابراین آنها یک نت بالاتر TAH-dah دریافت می کنند. نت اول

was higher in pitch - TAH-dah - and they're longer. Okay. "The GLASSs is on

بلندتر بود - TAH-dah - و بلندتر هستند. باشه. "لیوان روی

the TABLE." So notice that I raised the pitch for 'glass' and 'table'. "The glass is

میز است." بنابراین توجه کنید که من زمین را برای "شیشه" و "میز" افزایش دادم. لیوان

on the table." Okay. So in terms of melody, when words are stressed they're also

روی میز است. باشه. بنابراین از نظر ملودی، هنگامی که کلمات تحت تاکید قرار می گیرند،

higher in pitch. Now one more thing I want to tell you about melody is that

از نظر آهنگ نیز بالاتر هستند. حالا یک چیز دیگر که می خواهم در مورد ملودی به شما بگویم این است که

every syllable receives a different note in English. It is not "The glass is on the

هر هجا یک نت متفاوت در انگلیسی دریافت می کند. این "لیوان روی

table" - ta-ta-ta-ta-ta-ta-ta. "The glasses on the table." It's not "The GLASS

میز است" نیست - تا-تا-تا-تا-تا-تا. " لیوان های روی میز." این "شیشه

is ON the TABLE." Its not every word is going up and down, but I choose the

روی میز است" نیست. هر کلمه بالا و پایین نمی‌رود، اما من

stress words and then these are the words that are going to be higher in

کلمات استرس‌زا را انتخاب می‌کنم و سپس اینها کلماتی هستند که

pitch and from there I either go down or I go up. Every syllable takes me one step

سطح بالاتری دارند و از آنجا یا پایین می‌روم یا بالا می‌روم. هر هجا مرا یک قدم

lower or higher. In this case, "The GLASS is on

پایین تر یا بالاتر می برد. در این مورد، "شیشه روی شیشه است

the" - so I keep going down because these are not stressed words - "TAY", I'm starting

" - بنابراین به پایین آمدن ادامه می‌دهم زیرا این کلمات تاکیدی نیستند - "TAY"، من

a new word that is stressed so I'm gonna go high in pitch. "TAY-ble". "The glass is on

یک کلمه جدید را شروع می‌کنم که استرس دارد، بنابراین می‌خواهم در سطح بالایی صحبت کنم. "TAY-ble". لیوان روی

the table." So that's melody what words I choose to

میز است. بنابراین این ملودی است که کلماتی را انتخاب می‌کنم که بر آن

stress and go high in pitch for. Now, while we choose to shine on the content

تاکید کنم و به آن‌ها بالا بروم. حال، در حالی که ما انتخاب می‌کنیم تا بر روی کلمات محتوا بدرخشیم،

words, the words that bring the content, in this case glass and tea bowl, by going

کلماتی که محتوا را به ارمغان می‌آورند، در این مورد لیوان و کاسه چای، با

higher in pitch and prolonging them, function words play a smaller role in

بلندتر رفتن و طولانی‌شدن آنها، واژه‌های کاربردی نقش کمتری در

this show. They are reduced. We kind of want to hide them. We want to reduce them

این نمایش دارند. کاهش می یابند. ما به نوعی می خواهیم آنها را پنهان کنیم. می خواهیم آنها را

to a point where they don't interfere or they don't compete with content words. So,

به حدی تقلیل دهیم که دخالت نکنند یا با کلمات محتوایی رقابت نکنند. بنابراین،

if we're going back to "The glass is on the table", function words are "the", "is", "on",

اگر به «لیوان روی میز است» برگردیم، کلمات تابع عبارتند از «the»، «is»، «on»

and another "the". We reduce the vowel in those words to a schwa. A schwa is a

و دیگری «the». مصوت آن کلمات را به schwa کاهش می دهیم. schwa یک

really reduced vowel sound. It sounds something like this: "uh". To make the sound, we

صدای واکه واقعا کاهش یافته است. چیزی شبیه این به نظر می رسد: "اوه". برای ایجاد صدا،

just drop the jaw a little bit, the tongue rests on the bottom of the mouth

فقط کمی فک را رها می کنیم، زبان در پایین دهان قرار می گیرد و

the lips are relaxed, and we release sound - "uh" "uh". So the vowels and the function

لب ها شل می شوند و صدا را آزاد می کنیم - "اوه" "اوه". بنابراین حروف صدادار و

words reduce through this "uh" sound. Therefore the word "the", okay we don't say

کلمات تابع از طریق این صدای "اوه" کاهش می یابد. بنابراین کلمه "the"، خوب ما نمی گوییم

"thee glass", we say "thuh glass." So the vowel there is a schwa sound - "thuh" "thuh" -

"thee glass"، ما می گوییم "thuh glass." بنابراین صدادار وجود دارد یک صدای شوا - "thuh" "thuh" -

and we connected it. It feels as if it's one word "the glass". "Is" turns into "uhz".

و ما آن را به هم وصل کردیم. انگار یک کلمه "لیوان" است. "هست" به "اوهز" تبدیل می شود.

"On" turns into "uhn", and again we have another "thuh". So it's not "is on the", its

«روشن» به «uhn» تبدیل می‌شود و دوباره «توه» دیگری داریم. پس «روی است»،

"zun-thuh", "zun-thuh". We reduce the vowel and we connect the words together - "zun-thuh", "zun-thuh".

«زون-ثوه»، «زون-ثوه» آن نیست. مصوت را کم می کنیم و کلمات را به هم وصل می کنیم - "زون-ثوح" ، "زون-ثوح".

"Th'glass z'n'th table". "The glass on the table." "The glass on the table."

"میز Th'glass z'n'th". "لیوان روی میز." "لیوان روی میز."

Now notice what happens, the "is" merges with "the glass" - "the glass'z".

حالا توجه کنید که چه اتفاقی می‌افتد، "است" با "شیشه" - "glas'z" ادغام می‌شود.

"On" becomes 'mm' - "the glass'z'm". The N and TH connect - "the glass'n'th". Okay? So we can like

"روشن" به "mm" تبدیل می شود - "glas'z'm". N و TH متصل می شوند - "the glass'n'th". باشه؟ بنابراین می‌توانیم

took these three words and squeeze them into one utterance "zun-thuh" "zun-thuh".

این سه کلمه را گرفته و در یک گفتار «زون-ثوه» «زون-ثوه» فشرده کنیم.

"The glass on the table." So you get a sentence that is a perfect balance between the high

"لیوان روی میز." بنابراین شما یک جمله می گیرید که تعادل کاملی بین بالا

and the low - "glass is on the" - between the long and the short - "glass is" - right? "Glass"

و پایین است - "شیشه روی است" - بین بلند و کوتاه - "شیشه است" - درست است؟ "شیشه"

is long, although it's one syllable, and "is" is really reduced and also the stress. So

بلند است، اگرچه یک هجا است، و "است" واقعا کاهش یافته است و همچنین استرس. بنابراین

I invest more energy and I say a little louder - "GLASS z'n'th" - to be able to connect

من انرژی بیشتری سرمایه گذاری می کنم و کمی بلندتر می گویم - "GLASS z'n'th" - تا بتوانم

the words and to reduce them I have to say the consonants softer - okay? It's

کلمات را به هم وصل کنم و برای کاهش آنها باید صامت ها را آرام تر بگویم - باشه؟ این

not enough so I have to invest less energy in those function words to be

کافی نیست، بنابراین من باید انرژی کمتری را روی آن کلمات تابعی سرمایه گذاری کنم تا

able to go through them smoothly and then be ready for the next content word

بتوانم آنها را به آرامی مرور کنم و سپس برای کلمه محتوای بعدی آماده باشم،

where I'm gonna go higher pitch and I'm gonna prolong them. Let's look at another

جایی که می خواهم سطح بالاتری داشته باشم و آنها را طولانی تر می کنم. بیایید به مثال دیگری نگاه کنیم

example, what if I told you that five words can be shorter than one word with

، اگر به شما بگویم که پنج کلمه می تواند کوتاهتر از یک کلمه با

one syllable. Five words are going to be shorter than one word with one syllable.

یک هجا باشد، چه می شود. پنج کلمه کوتاهتر از یک کلمه با یک هجا هستند.

How? Let's look at the next example: What are you going to do? The "do" is the verb

چگونه؟ بیایید به مثال بعدی نگاه کنیم: چه کاری می خواهید انجام دهید؟ "do"

here and that's the word that I'm going to stress, okay?

در اینجا فعل است و این کلمه ای است که قرار است بر آن تاکید کنم، خوب؟

Stress? Check! I know what word I'm stressing. Then, I know that in terms of

فشار؟ بررسی! می دانم روی چه کلمه ای تاکید می کنم. سپس، من می دانم که از نظر

melody, this word is going to be higher in pitch because that's the word I want to

ملودی، این کلمه از نظر آهنگ بالاتر خواهد بود زیرا این کلمه ای است که می خواهم بر آن

stress - "do" "do". So I already know the ending. The beginning is a bunch of

تاکید کنم - "انجام" "انجام". بنابراین من از قبل پایان آن را می دانم . شروع یک دسته از

function words, so I'm going to reduce them. "What" turns into "wh't". "Are" turns into

کلمات تابعی است، بنابراین من آنها را کاهش می دهم. "چی" به "چی" تبدیل می شود. "Are" به

"r". "You" turns into "yuh". "Going" to turns into "gunna" "gunna". So instead of saying

"r" تبدیل می شود. "تو" تبدیل به "یوح" می شود. «رفتن» به «گوننا» «گونا» تبدیل می‌شود. بنابراین به جای اینکه بگوییم

"what are you going to", we say "wadaya gonna" "wadaya gonna". "Wadaya gonna do?"

"چی می روی"، می گوییم "وادایا گونا" "وادایا گونا". "وادایا انجام میده؟"

"Wadaya gonna do?" "Wadaya gonna do?"

"وادایا انجام میده؟" "وادایا انجام میده؟"

"Wadaya gonna do?" "Wadaya gonna do?" So the "do" is longer than the entire

"وادایا انجام میده؟" "وادایا انجام میده؟" بنابراین "do" طولانی تر از کل

first part of the sentence. It's longer than the entire sentence because five

قسمت اول جمله است. از کل جمله طولانی تر است زیرا پنج

words versus one, one word with one syllable is longer than the first five,

کلمه در مقابل یک کلمه، یک کلمه با یک هجا طولانی تر از پنج کلمه اول است،

and this is why it's important to remember that rhythm is a result of your

و به همین دلیل مهم است که به یاد داشته باشید که ریتم نتیجه پیام شما است

message - what you're trying to say. The words that you stress are going to be

- چیزی که می خواهید بگویید. کلماتی که بر آنها تاکید می کنید

longer and louder and higher in pitch. The words that are less important for

طولانی تر و بلندتر و بلندتر خواهند بود. کلماتی که برای ارسال پیام شما اهمیت کمتری دارند،

delivering your message are going to be reduced to allow everything else to

کاهش می‌یابند تا همه چیز

stick out. In many languages, every syllable has the same beat. It doesn't

باقی بماند. در بسیاری از زبان ها، هر هجا ضربان یکسانی دارد.

matter if it's a content word or a function word, if it's stressed or

فرقی نمی کند که یک کلمه محتوا باشد یا یک کلمه تابع، اگر تاکید یا

unstressed, it receives the same length. So a sentence like this is going to

بدون تاکید باشد، طول یکسانی دریافت می کند. بنابراین جمله ای مانند این قرار است

sound something like "what are you going to do", "what are you going to do." Okay? So "do" is gonna be super short. "What" is going to have the same length.

چیزی شبیه به "چه می خواهید انجام دهید"، "چه می خواهید انجام دهید." باشه؟ بنابراین "do" بسیار کوتاه خواهد بود. "چه" طول یکسانی خواهد داشت.

"To" have the same length as "do" - "what are you going to do" - and then it's hard

"به" طولی برابر با "انجام" دارد - "چه می خواهی انجام دهی" - و سپس

to understand what is the important part here. Okay, of course it's a simple

درک بخش مهم اینجا دشوار است. بسیار خوب، البته این یک جمله ساده است،

sentence but if we're talking about more complex sentences and there is no

اما اگر ما در مورد جملات پیچیده تر صحبت می کنیم و

hierarchy between the words, it's really hard to get your point. "What are you

سلسله مراتبی بین کلمات وجود ندارد، واقعاً سخت است که منظور شما را دریافت کنید. "چیکار

gonna do" "what are you gonna do" "what are you going to do" "what are you gonna do".

خواهی کرد" "چیکار خواهی کرد" "چیکار خواهی کرد" "چیکار خواهی کرد".

Let's take a look at a sentence with several content words: There are three

بیایید نگاهی به جمله ای با چند کلمه محتوایی بیاندازیم:

coins in the box. "There are three coins in the box" Here, I chose to stress "coins"

در جعبه سه سکه وجود دارد. "در جعبه سه سکه وجود دارد " در اینجا، من ترجیح دادم روی "سکه"

and "box", so these words are high in pitch. "There are three COINS in the BOX." "There are"

و "جعبه" تاکید کنم، بنابراین این کلمات با صدای بلند هستند. "سه سکه در جعبه وجود دارد." "وجود دارد" "

"there are" "there are" - that's reduced - "there'r three coins in the box."

وجود دارد" "وجود دارد" - کاهش یافته است - "سه سکه در جعبه وجود دارد."

"N-thuh" "N-thuh" "N-thuh" - also reduced. "There are three coins in the box." I can also say "There

"N-thuh" "N-thuh" "N-thuh" - همچنین کاهش یافته است. "در جعبه سه سکه است." من همچنین می توانم بگویم "

are THREE coins in the box." And when you hear that you know that maybe someone

سه سکه در جعبه وجود دارد." و وقتی می شنوید که می دانید شاید شخص

else thinks that there are five coins. No, there are three coins in the box. Why are

دیگری فکر می کند که پنج سکه وجود دارد. نه، سه سکه در جعبه وجود دارد. چرا منو

you confusing me? There are three coins. Why did you say there were

گیج میکنی؟ سه سکه وجود دارد. چرا گفتی

five? Okay, so it's the same sentence but stressing a different word means

پنج نفر هستند؟ بسیار خوب، پس این همان جمله است، اما تاکید بر کلمه متفاوت به معنای

something slightly different. Now, I want you to listen up here, and this is really

چیزی کمی متفاوت است. حالا، من از شما می خواهم که اینجا گوش کنید، و این واقعا

important. When we speak with a foreign accent, what we do is we apply patterns

مهم است. وقتی با لهجه خارجی صحبت می کنیم ، کاری که انجام می دهیم این است که الگوهایی را

that we know from our native tongue on to English. We don't do it consciously, its

که از زبان مادری خود می دانیم در انگلیسی به کار می بریم. ما آگاهانه این کار را انجام نمی دهیم،

just that's what comes out organically. Now if we do that, if the patterns of our

فقط این چیزی است که به صورت ارگانیک ظاهر می شود. حال اگر این کار را انجام دهیم، اگر الگوهای

native tongue are different from English and sometimes contradictory to the

زبان مادری ما با انگلیسی متفاوت باشد و گاهی با

patterns of English, the result is that the stress is not going to be clear. The

الگوهای انگلیسی متناقض باشد، نتیجه این است که استرس مشخص نمی شود.

message is not going to be clear, because if you're applying external intonation

پیام واضح نخواهد بود، زیرا اگر از لحن بیرونی استفاده می‌کنید

and stressing things, let's say at the beginning rather than the end, and in

و چیزهایی را تحت فشار قرار می‌دهید، بیایید بگوییم در ابتدا به جای پایان، و در

English you want to stress the ending usually, then what happens is that you

زبان انگلیسی معمولاً می‌خواهید به پایان آن تأکید کنید ، آنگاه اتفاقی که می‌افتد این است که به

end up stressing the wrong words. although you know how to construct the

پایان می‌رسید. تاکید بر کلمات اشتباه اگرچه می دانید که چگونه

sentence,, the words are accurate, you don't make any grammar mistakes. But if

جمله را بسازید، اما کلمات دقیق هستند، هیچ اشتباه گرامری مرتکب نمی شوید. اما اگر

you don't distinguish the right words, if you don't stress the right words, if you

کلمات درست را تشخیص ندهید، اگر روی کلمات درست تاکید نکنید، اگر

don't put the emphasis on the words that are stressed then you become unclear

روی کلماتی که تاکید دارند تاکید نکنید، نامشخص می شوید،

then people may get something that is a little different from what you mean. So

آنگاه ممکن است افراد چیزی دریافت کنند که کمی متفاوت از منظورت چیه. بنابراین

understanding that, recognizing your patterns, and listening to how native

درک آن، شناخت الگوهای خود و گوش دادن به نحوه

speakers speak, really helps you understand how English should be spoken

صحبت افراد بومی، واقعاً به شما کمک می کند تا بفهمید انگلیسی چگونه باید صحبت شود

and advances you in becoming a stronger, a more confident and a clearer speaker.

و شما را در تبدیل شدن به یک سخنران قوی تر، با اعتماد به نفس تر و واضح تر پیشرفت می دهد.

Now I want to ask you - what, from everything that I discussed today, melody,

حالا می‌خواهم از شما بپرسم - از همه چیزهایی که امروز بحث کردم، ملودی،

rhythm, stress, is the most challenging for you? What are you still struggling

ریتم، استرس، چه چیزی برای شما چالش‌برانگیزترین است؟ هنوز با چه چیزی دست و پنجه نرم می کنید

with? Please let me know in the comments below and don't forget to tell me where

؟ لطفاً در نظرات زیر به من اطلاع دهید و فراموش نکنید که به من بگویید اهل کجا هستید

you're from and what is your native tongue and I

و زبان مادری شما چیست و من تمام

will do my best to create more content and lessons that will help you resolve

تلاش خود را می کنم تا مطالب و درس های بیشتری ایجاد کنم که به شما در حل

all the issues that you're facing. Thank you so much for watching. Please share

همه مشکلات کمک کند. مواجه از اینکه تماشا کردید خیلی متشکریم. لطفا

the video with your friends if you liked it and you think that they may benefit

اگر ویدیو را دوست داشتید با دوستان خود به اشتراک بگذارید و فکر می کنید ممکن است

from it. And don't forget to subscribe to my YouTube channel and click on the bell

از آن بهره مند شوند. و فراموش نکنید که در کانال یوتیوب من مشترک شوید و روی زنگ کلیک کنید

to get notifications so you know when I'm releasing

تا اعلان ها را دریافت کنید تا بدانید چه زمانی

a new video. Have a wonderful week and I will see you next week in the next video.

یک ویدیوی جدید منتشر می کنم. هفته فوق العاده ای داشته باشید و هفته آینده در ویدیوی بعدی شما را می بینم.