Teaching Pronunciation in 8 Steps

Hey there. It's Hadar, and this is The Accent's Way.

سلام. این هادار است، و این راه لهجه است.

Thank you for joining me. And today we're going to talk about how to teach American

از این که من را همراهی میکنید متشکرم. و امروز قصد داریم در مورد نحوه آموزش تلفظ آمریکایی صحبت کنیم

pronunciation. This video is for you if you are an English teacher looking to improve

. اگر یک معلم زبان انگلیسی هستید که به دنبال بهبود

the way you teach pronunciation, and you'd like to use my framework that has been working

نحوه آموزش تلفظ خود هستید و می خواهید از چارچوب من استفاده کنید که

for me for over 10 years. But this video is also for you if you're an

بیش از 10 سال است که برای من کار کرده است، این ویدیو برای شما مناسب است. اما اگر یک

English learner looking to improve your pronunciation, and you need to know what are the steps that

زبان آموز انگلیسی هستید که به دنبال بهبود تلفظ خود هستید و باید بدانید که

you need to take in order to improve your clarity and confidence in English.

برای بهبود وضوح و اعتماد به نفس در زبان انگلیسی چه مراحلی را باید طی کنید، این ویدیو برای شما مناسب است.

So let's get started. Let's begin with the fact that pronunciation is an essential component

پس بیایید شروع کنیم. بیایید با این واقعیت شروع کنیم که تلفظ جزء ضروری

of learning a new language. First, because it increases the intelligibility of the speaker.

یادگیری یک زبان جدید است. اول به این دلیل که درک گوینده را افزایش می دهد.

So the speaker is clear, and actually all the knowledge of English is conveyed in a

بنابراین گوینده واضح است و در واقع تمام دانش انگلیسی به گونه ای منتقل می شود

way that people can understand. Second, it really improves and increases the

که مردم بتوانند آن را درک کنند. دوم اینکه واقعاً باعث بهبود و افزایش

confidence of the speaker. The speaker feels better and more empowered when speaking, but

اعتماد به نفس گوینده می شود. گوینده هنگام صحبت کردن، و

also when listening to native speakers. Because when you understand pronunciation, or the

همچنین هنگام گوش دادن به سخنرانان بومی، احساس بهتر و قدرت بیشتری می کند. زیرا وقتی تلفظ یا

pronunciation of the language, you understand the native speakers better.

تلفظ زبان را می فهمید، زبان مادری را بهتر درک می کنید.

Another reason is that when students are able to achieve something that seems unattainable.

دلیل دیگر این است که وقتی دانش آموزان می توانند به چیزی دست یابند که دست نیافتنی به نظر می رسد.

Like mastering pronunciation or sounding really, really clear in English, it makes them feel

مانند تسلط بر تلفظ یا صدایی واقعاً، واقعاً واضح در انگلیسی، باعث می شود آنها احساس

competent and capable and that will keep motivating them on their way to achieving their goals.

شایستگی و توانمندی داشته باشند و در مسیر رسیدن به اهدافشان به آنها انگیزه می دهد.

Now while a lot of teachers want and know that they should incorporate pronunciation

در حال حاضر در حالی که بسیاری از معلمان می خواهند و می دانند که باید تلفظ را

more in their teaching and their classes, they fail to do so.

بیشتر در تدریس و کلاس های خود بگنجانند، اما در انجام این کار شکست می خورند.

One of the reasons is that pronunciation is kind of vague and more challenging to teach.

یکی از دلایل این است که تلفظ به نوعی مبهم و چالش برانگیزتر برای آموزش است.

Because on one hand you have to teach them how to recognize those sounds and to even

زیرا از یک طرف باید به آنها یاد دهید که چگونه آن صداها را تشخیص دهند و حتی

hear them, and at the same time, how to apply them properly.

آنها را بشنوند و در عین حال چگونه آنها را به درستی اعمال کنند.

And then, once they apply the sounds you have to give them precise feedback and to be able

و سپس، هنگامی که آنها صداها را به کار می برند، باید به آنها بازخورد دقیق بدهید و بتوانید

to recognize their mistakes. And that's when you, as a teacher, may doubt yourself in your

اشتباهات آنها را تشخیص دهید. و این زمانی است که شما، به عنوان یک معلم، ممکن است در

ability to actually give concise and concrete feedback.

توانایی خود در ارائه بازخورد مختصر و مشخص شک کنید.

Also, you have time constraints. You have the materials that you need to teach, you

همچنین، شما محدودیت زمانی دارید. شما مطالبی را دارید که باید آموزش دهید،

have the curriculum and you don't know how to incorporate that in your day-to-day teaching

برنامه درسی دارید و نمی دانید چگونه آن را در تدریس روزانه خود بگنجانید

because you have to go through certain materials and there is not enough time for everything.

زیرا باید مطالب خاصی را مرور کنید و زمان کافی برای همه چیز وجود ندارد.

So, let's begin with the teaching pronunciation framework that I've developed of the 8 P's

بنابراین، بیایید با چارچوب تلفظ آموزشی که من از 8 P ایجاد کرده‌ام شروع کنیم

that has served me well in the 10 years that I've been teaching the American accent.

که در 10 سالی که لهجه آمریکایی را آموزش می‌دهم به خوبی به من خدمت کرده است .

The first P is Perception. You have to teach them how to recognize the

P اول ادراک است.

sound before you start teaching them how to make the sound. You want to make sure that

قبل از اینکه شروع به آموزش ساختن صدا کنید، باید به آنها یاد دهید که چگونه صدا را تشخیص دهند. شما می خواهید مطمئن شوید که

they see that there is a difference between what they hear and what they perceive. Because

آنها می بینند که بین آنچه می شنوند و آنچه که درک می کنند تفاوت وجود دارد. زیرا

while they may hear the actual sound, they may categorize it as another sound, a sound

در حالی که ممکن است صدای واقعی را بشنوند، ممکن است آن را به عنوان صدای دیگری دسته بندی کنند، صدایی

that does exist in their native tongue. So for example, when trying to teach, let's

که در زبان مادری آنها وجود دارد. به عنوان مثال، در هنگام تلاش برای آموزش،

say, a French speaker. In French, there is no difference between the two 'i' sounds like

فرض کنید، یک فرانسوی زبان. در زبان فرانسه، تفاوتی بین دو صدای "i" مانند

in American English or in English. For example, the tense 'i' as in 'sheep' and the relaxed

انگلیسی آمریکایی یا انگلیسی وجود ندارد. به عنوان مثال، زمان "i" در "گوسفند" و

'ɪ' if as in ship. There is only one 'i'. So, it is very likely that a French speaker

"ɪ" آرام اگر مانند کشتی است. فقط یک "من" وجود دارد. بنابراین، بسیار محتمل است که یک فرانسوی زبان

won't immediately recognize that there is a difference between 'sheep' and how he or

فوراً تشخیص ندهد که تفاوتی بین «گوسفند» و نحوه

she may be pronouncing it as 'ship'. And you want to say it clearly or show them examples

تلفظ آن به عنوان «سفینه» وجود دارد. و شما می خواهید آن را به وضوح بگویید یا نمونه هایی را به آنها نشان دهید

till they hear that there is a difference. i - ɪ. Or the difference between 'sheep'

تا زمانی که آنها بشنوند که تفاوت وجود دارد. من - ɪ. یا تفاوت بین "گوسفند"

and 'ship'. And it's not 'sheep' and 'sheep', right? So when you do that slowly and you

و "کشتی". و "گوسفند" و "گوسفند" نیست، درست است؟ بنابراین وقتی این کار را به آرامی انجام می‌دهید و

first, you're not asking them to make any sounds just to hear the difference, you're

ابتدا از آن‌ها نمی‌خواهید فقط برای شنیدن تفاوت صدا ایجاد کنند، بلکه

developing their perception. Which is the first and more fundamental stage of teaching

درک آن‌ها را توسعه می‌دهید. که اولین و اساسی‌ترین مرحله آموزش

pronunciation, because if they can't hear it, they can't make it.

تلفظ است، زیرا اگر نتوانند آن را بشنوند، نمی‌توانند آن را بسازند.

Even if they can imitate the sound, but they still don't hear it on a regular basis, it

حتی اگر بتوانند صدا را تقلید کنند، اما باز هم آن را به طور منظم نشنوند،

won't be effective. They won't be able to implement it in their day-to-day speech. There'll

تاثیرگذار نخواهد بود. آنها نمی توانند آن را در سخنرانی روزمره خود پیاده کنند. می‌توانند به

be able to imitate your clearly, but they won't be able to transform the way they pronounce

وضوح از شما تقلید کنند، اما نمی‌توانند نحوه تلفظ

the sound. So you really have to focus on perception before starting anything else.

صدا را تغییر دهند. بنابراین شما واقعاً باید قبل از شروع هر کاری روی ادراک تمرکز کنید.

The 2nd P is Pronunciation. This is a place where you teach them exactly

P دوم تلفظ است. اینجا مکانی است که دقیقاً به آنها یاد می‌دهید که از نظر

what they need to do physically inside their mouth to make the sound. But it doesn't end

فیزیکی در داخل دهان خود چه کاری انجام دهند تا صدا ایجاد کنند. اما به همین جا ختم نمی شود

there. Because when I teach pronunciation, I first start with the basics: your jaw is

. چون وقتی تلفظ را آموزش می‌دهم، ابتدا با اصول اولیه شروع می‌کنم: فک شما

open, the tongue is forward, the lips pull to the sides, and the back of the tongue is

باز است، زبان جلوتر است، لب‌ها به طرفین کشیده می‌شوند و پشت زبان

high, the front of the tongue is low. But for most students, that's just not going

بالاست، جلوی زبان پایین است. اما برای اکثر دانش‌آموزان، این

to mean anything to them. They'd be like, uh, okay, let me try to do this thing with my mouth.

برای آنها معنایی ندارد. آنها می خواهند، اوه، خوب، اجازه دهید من سعی کنم این کار را با دهانم انجام دهم.

And the thing that they around the lips, but they don't really. So just telling

و چیزی که آنها در اطراف لب، اما آنها واقعا نه. بنابراین فقط گفتن

them what they need to do is not enough. It's a great starting point and you have to

آنچه که باید انجام دهند کافی نیست. این یک نقطه شروع عالی است و شما باید

understand what the mouth is doing and to communicate that clearly, but you need to

درک کنید که دهان چه کاری انجام می دهد و آن را به وضوح بیان کنید، اما باید

understand that that's not going to cut it for most students. So you might want to use

درک کنید که این کار برای اکثر دانش آموزان قطع نمی شود. بنابراین ممکن است بخواهید از

some imageries or ways for them to measure their progress.

برخی تصاویر یا راه هایی برای اندازه گیری پیشرفت خود استفاده کنید.

For example, I tell my students to use a mirror to see that they actually round their lips

برای مثال، به دانش‌آموزانم می‌گویم که از آینه استفاده کنند تا ببینند

when they pronounce the sound. Or I may tell them, imagine like you have a hot potato in

هنگام تلفظ صدا، لب‌هایشان را گرد می‌کنند. یا ممکن است به آنها بگویم، تصور کنید که یک سیب زمینی داغ در

your mouth, and that immediately gets them to open the mouth. And they don't need to

دهان دارید، و این بلافاصله آنها را وادار می کند که دهان خود را باز کنند. و آنها نیازی به

focus so much on the position of the jaw and the tongue because that imagery just completely

تمرکز روی موقعیت فک و زبان ندارند زیرا این تصاویر به طور کامل به

help them get to that position without being too physical.

آنها کمک می کند بدون اینکه خیلی فیزیکی باشند به آن موقعیت برسند.

So start with the physical aspects of pronouncing the sounds, but give them other ways to understand

بنابراین با جنبه های فیزیکی تلفظ صداها شروع کنید، اما راه های دیگری را به آنها بدهید تا بفهمند

how to pronounce and make a certain sound that will work for them.

چگونه تلفظ کنند و صدای خاصی را بسازند که برای آنها مفید باشد.

The next P is Predict.

P بعدی پیش بینی است.

Predict the pitfalls of your students by knowing

مشکلات دانش‌آموزان خود را با دانستن

what your student is likely to do, you are able to give them feedback before even making

اینکه احتمالاً دانش‌آموزتان چه کاری انجام می‌دهد، پیش‌بینی کنید، می‌توانید حتی قبل از انجام اشتباه به آنها بازخورد بدهید

the mistake. For example, if you have an Arabic-speaking

. به عنوان مثال، اگر دانش آموز عرب زبانی دارید

student and you're trying to teach them how to pronounce the American R. Now in Arabic,

و می خواهید به او یاد دهید که چگونه R آمریکایی را تلفظ کند. اکنون در عربی،

the R is trilled in comparison to American English where the tongue pulls back for the

R در مقایسه با انگلیسی آمریکایی که زبان برای

R - UR. So when teaching them how to pronounce the

R - UR عقب می کشد، تریل می شود. بنابراین، وقتی به آنها یاد می دهید که چگونه

American R, you want to tell them something like, "Make sure if the tip of the tongue

R آمریکایی را تلفظ کنند، می خواهید به آنها چیزی شبیه این بگویید: "مطمئن شوید که اگر نوک زبان

doesn't touch the upper palate ever for the R, this is an indication that you are pronouncing

هرگز کام بالایی را برای R لمس نمی کند ، این نشانه این است که شما

the right sound." This is how I predicted their possible mistake

درست تلفظ می کنید. صدا." اشتباه احتمالی آنها را اینگونه

by understanding their tendencies. So I need to understand something about my students

با درک تمایلات آنها پیش بینی کردم. بنابراین من باید چیزی در مورد دانش آموزانم بفهمم

to be able to give them feedback before even making the mistake or the mispronunciation.

تا بتوانم حتی قبل از اشتباه یا تلفظ اشتباه به آنها بازخورد بدهم.

Let me give you an example. I once had a student who used to speak with his job really, really

بگذارید برای شما مثالی بزنم. من یک بار دانش آموزی داشتم که قبلاً با شغل خود بسیار

close. It was really hard for him to open the mouth, and he used to do that for all

نزدیک صحبت می کرد. باز کردن دهان برای او واقعاً سخت بود و این کار را برای همه

sounds, both in English and in Hebrew. He was a Hebrew speaker.

صداها چه به زبان انگلیسی و چه به زبان عبری انجام می داد. او یک زبان عبری بود.

And when I started teaching him the A in cat and the AH as in father - the two open vowel

و هنگامی که شروع کردم به آموزش A در گربه و AH مانند پدر - دو صدای باز صدادار

sounds - the first thing I said before even hearing him: "You need to make sure that your

- اولین چیزی که حتی قبل از شنیدن او گفتم: "شما باید مطمئن شوید که

mouth is super relaxed here and that you drop your jaw and you create more space. You want

دهان شما در اینجا فوق العاده آرام است و می افتید. فک و فضای بیشتری ایجاد می‌کنید. می‌خواهید

to see it. You want to use your fingers to make sure you create space, otherwise you

آن را ببینید. می‌خواهید از انگشتانتان استفاده کنید تا مطمئن شوید که فضا ایجاد می‌کنید، در غیر این صورت

won't be able to pronounce the sound clearly." So I gave him feedback before even having

نمی‌توانید صدا را به وضوح تلفظ کنید." بنابراین من حتی قبل از اینکه او را بشنوم به او بازخورد دادم

heard him because I predicted what his possible mistakes are going to be and that gave him

زیرا پیش‌بینی کرده بودم که اشتباهات احتمالی او چه خواهد بود و این باعث

focus. He was able to just work on that aspect and come a lot closer to the target pronunciation.

تمرکز او شد. او توانست فقط روی آن جنبه کار کند و به تلفظ هدف بسیار نزدیکتر شود.

It was a lot easier for him to finally pronounce a sound, then trying it out himself without

برای او خیلی راحت‌تر بود که بالاخره یک صدا را تلفظ کند، سپس خودش آن را بدون

concrete feedback, to begin with. Or without something to hold onto as he's

بازخورد مشخص امتحان کند. یا بدون چیزی برای نگه داشتن آن در حالی که او در

working towards finding the right placement for the sound. So predicting the possible

حال تلاش برای یافتن مکان مناسب برای صدا است. بنابراین پیش‌بینی

pitfalls is something that is extremely helpful when coaching your students.

تله‌های احتمالی چیزی است که هنگام مربیگری شاگردانتان بسیار مفید است.

The next P is Performance. Here, you want to observe the performance

P بعدی Performance است. در اینجا، شما می خواهید عملکرد

of your students and to give them precise and concrete feedback. You don't want to just

دانش آموزان خود را مشاهده کنید و به آنها بازخورد دقیق و ملموس بدهید. شما نمی خواهید فقط به

tell them, "This is not good enough. It's close, but it's not there yet." Or something

آنها بگویید: "این به اندازه کافی خوب نیست. نزدیک است، اما هنوز آنجا نیست." یا چیزی

like, "It's just doesn't sound right" because that's vague feedback.

شبیه به "این فقط به نظر نمی رسد" زیرا بازخورد مبهم است.

Like they won't be able, it's not tangible. They won't know what to do with it. You've

مثل اینکه قادر نخواهند بود، محسوس نیست. آنها نمی دانند با آن چه کنند. شما

got to give them concrete and precise feedback. Like, "Your tongue is too far back. You've

باید به آنها بازخورد دقیق و دقیق بدهید. مانند "زبان شما خیلی عقب است.

got to push it a bit more forward." Or "round your lips a bit more, your lips are completely

باید آن را کمی بیشتر به جلو فشار دهید." یا « لب‌هایتان را کمی بیشتر گرد کنید، لب‌هایتان کاملاً

relaxed, or "your mouth is really closed, open it a bit more."

ریلکس هستند، یا «دهانتان واقعاً بسته است، آن را کمی بیشتر باز کنید.»

Even if you're uncertain with the exact feedback should be, you kinda try different things.

حتی اگر از بازخورد دقیق آن مطمئن نیستید ، چیزهای مختلفی را امتحان می‌کنید.

One of the things that I do, if I don't know what to say exactly, I try to imitate the

از کارهایی که انجام می‌دهم، اگر نمی‌دانم دقیقاً چه بگویم، سعی می‌کنم

sound and to make it myself. And then I tried to understand what my mouth is doing. And

صدا را تقلید کنم و خودم آن را بسازم و سپس سعی کردم بفهمم دهانم چه می‌کند و

from there what they need to do in order to pronounce the right sound.

از آنجا باید چه کار کنند. برای تلفظ صدای مناسب.

And this was one of the ways that I discover what feedback to actually give. Either way,

و این یکی از راه‌هایی بود که من کشف کردم که واقعاً چه بازخوردی باید ارائه دهم. در هر صورت،

you've got to give them something to work with, so don't be vague, and don't say general

باید به آن‌ها چیزی بدهید تا با آن کار کنند، بنابراین مبهم نباشید و ندهید.

comments like, "it's not good enough" or "it doesn't sound right".

نظرات کلی مانند "به اندازه کافی خوب نیست" یا "به نظر درست نمی رسد" را بیان کنید،

Because it will just overwhelm them and make them feel discouraged, and when they feel

زیرا آنها را تحت تأثیر قرار می دهد و باعث دلسردی آنها می شود و وقتی احساس

discouraged, you lose them. They won't be motivated, and then they won't want to continue

دلسردی می کنند آنها را از دست می دهید . و سپس آنها نمی خواهند

on doing this work. So you've got to give them hope.

به انجام این کار ادامه دهند. پس باید به آنها امید بدهید.

The next P is Practice. Of course, practice makes better. Better - because

P بعدی تمرین است. البته، تمرین باعث بهتر شدن می شود. بهتر - زیرا

perfection is overrated, and we want to communicate that to our students. That whenever they practice

کمال بیش از حد ارزیابی شده است، و ما می خواهیم آن را به دانش آموزان خود منتقل کنیم. این که هر زمان که

this sound, it does not need to be perfect, especially when they're first starting out.

این صدا را تمرین می کنند، نیازی به کامل بودن آن نیست، به خصوص زمانی که برای اولین بار شروع به کار می کنند.

They got to test it and try it and see how it works for them, and then train the tongue

آنها باید آن را آزمایش کنند و امتحان کنند و ببینند که چگونه برای آنها کار می کند، و سپس زبان را

to do different things as they're practicing because practice makes better.

برای انجام کارهای مختلف در حین تمرین آموزش دهند زیرا تمرین باعث بهتر شدن آن می شود.

So, first of all, you've got to communicate why it's so important to practice. Because

بنابراین، اول از همه، شما باید به شما بگویید که چرا تمرین کردن بسیار مهم است. چون

if they want to use the sound spontaneously, they have to develop the muscle memory, and

اگر بخواهند خود به خود از صدا استفاده کنند باید حافظه عضلانی را توسعه دهند و

it only happens with practice. Also, if the way they pronounce the sound

این فقط با تمرین اتفاق می افتد. همچنین اگر نحوه تلفظ آنها

is not great yet, practice will solve it. It'll help them understand what they're doing

هنوز عالی نیست، تمرین آن را حل می کند. این به آن‌ها کمک می‌کند بفهمند چه کاری را

right, what they're doing wrong, and gradually move into the place or the placement of the target sound.

درست انجام می‌دهند، چه کاری را اشتباه انجام می‌دهند، و به تدریج به سمت مکان یا محل قرارگیری صدای هدف حرکت کنند.

Also, you want to develop realistic expectations.

همچنین، شما می خواهید انتظارات واقع بینانه ایجاد کنید.

If your students work 14- hour days and you ask them to practice for one hour every single

اگر دانش آموزان شما 14 ساعت در روز کار کنند و از آنها بخواهید هر روز یک ساعت تمرین کنند

day, it's just not going to happen. And then they'll feel like they're always behind, like

، این اتفاق نمی افتد. و سپس احساس می‌کنند که همیشه عقب هستند، مثل اینکه کاری را که

they're not doing what they need to do. They'll feel overwhelmed and then they'll quit.

باید انجام دهند، انجام نمی‌دهند. آنها احساس غرق شدن خواهند کرد و سپس ترک خواهند کرد.

If your students feel overwhelmed, they'll quit, that's just how it works. So you want

اگر دانش‌آموزان شما احساس غرق شدن کنند، کار را ترک می‌کنند، این دقیقاً چگونه کار می‌کند. بنابراین شما می خواهید

to make sure that they're constantly feeling capable. One of the things that I do is I

مطمئن شوید که آنها دائماً احساس توانایی می کنند. یکی از کارهایی که من انجام می‌دهم این است که

just create really short recordings and practices for my students to work with, and then I tell

فقط ضبط‌ها و تمرین‌های بسیار کوتاهی را برای دانش‌آموزانم ایجاد می‌کنم تا با آنها کار کنند، و سپس به

them, "even if you have 10 minutes a day, then just go into the drive and listen to

آنها می‌گویم: «حتی اگر روزی 10 دقیقه وقت دارید، فقط به درایو بروید و به

those recordings, and work with the recordings, and do the work.

آن ضبط‌ها گوش دهید. و با ضبط‌ها کار کنید، و کار را انجام دهید.

They'll feel accomplished because they've done something. It will help them improve

آنها احساس می‌کنند که موفق هستند زیرا کاری انجام داده‌اند. این به آنها کمک می‌کند تا پیشرفت کنند

because they practice, and, also, it's possible. They'll come back to it the next day because

زیرا تمرین می‌کنند، و همچنین ممکن است. روز بعد دوباره به آن کار بازخواهند گشت. زیرا

they know it's not a big deal to do that. So set realistic expectations and understand

آنها می دانند که انجام این کار مشکلی نیست. پس انتظارات واقع بینانه را تعیین کنید و

your students' schedule and work around it. But the most important thing is that you gotta

برنامه دانش آموزان خود را درک کنید و در اطراف آن کار کنید. اما مهمترین چیز این است که شما باید

be very clear about what they need to practice exactly, where are they going to find those

کاملاً واضح بدانید که آنها دقیقاً چه چیزی را باید تمرین کنند ، آنها کجا هستند. قرار است آن منابع را پیدا کند

resources, and how much time they need to spend every single day.

، و هر روز چقدر زمان باید صرف کند.

People need those guidelines. And when you give them guidelines they'll be like, "okay,

مردم به این دستورالعمل ها نیاز دارند. و وقتی به آنها دستورالعمل هایی بدهید، این گونه خواهند بود، "خوب،

I think I can come into it, I think I can do it". And make it a dialogue. So, ask them,

فکر می کنم می توانم وارد آن شوم، فکر می کنم می توانم این کار را انجام دهید. و آن را به یک دیالوگ تبدیل کنید. بنابراین، از آنها بپرسید،

"does this sound feasible to you?" And if they say 'no', you have to work with them

"آیا این برای شما امکان پذیر است؟ و اگر آنها گفتند "نه"، باید با آنها کار کنید

to see what needs to be done in order for them to actually follow through and do the work.

تا ببینید چه کاری باید انجام شود تا آنها واقعاً کار را دنبال کنند و انجام دهند.

Now, as I've told you, my framework consists

اکنون همانطور که به شما گفتم فریمورک من

of 8 P's, and so far we've covered 5. Do you remember where they were? Perception, Pronunciation,

از 8 P تشکیل شده است و تا به حال 5 مورد را پوشش داده ایم. آیا یادتان هست کجا بودند؟ ادراک، تلفظ،

Predict - predict the mistakes - Performance, and the 5th - Practice.

پیش بینی - پیش بینی اشتباهات - عملکرد، و پنجم - تمرین.

If you want to find out what the other 3 P's are, you'll have to go and download my PDF

اگر می خواهید بدانید 3 P دیگر چیست ، باید بروید و برگه PDF من را

sheet with my teaching pronunciation framework. It's completely free, and you can download

با چارچوب تلفظ آموزشی من دانلود کنید. این کاملا رایگان است و می توانید

it by clicking the link in the description below or right up here. And you will have

آن را با کلیک بر روی لینک در توضیحات زیر یا همینجا دانلود کنید. و شما

the 8 P's with my insights and thoughts, and notes.

8 P را با بینش ها و افکار و یادداشت های من خواهید داشت.

Okay, that's it. Thank you so, so much for watching. If you're an English teacher, let

باشه همین. خیلی ممنون که تماشا کردید اگر معلم زبان انگلیسی هستید،

me know in the comments below. What is the one thing that you love most about teaching English?

در نظرات زیر به من اطلاع دهید. چیزی که در آموزش زبان انگلیسی بیشتر از همه دوست دارید چیست؟

And if you're an English learner, put 'yes'

و اگر شما یک زبان آموز انگلیسی هستید،

in the comments below if you've been following this framework that I suggested of the 5 P's.

اگر از این چارچوبی که من از 5 P پیشنهاد دادم پیروی می کنید، "بله" را در نظرات زیر بنویسید.

Or 'no' if you've skipped some of the P's, and let me know which one you skipped and

یا اگر برخی از P ها را رد کرده اید، «نه»، و به من اطلاع دهید که کدام یک را نادیده گرفته اید و

you haven't done, whether it's Perception, or Predict, or Practice.

انجام نداده اید، چه ادراک باشد، چه پیش بینی، یا تمرین.

Also, I wanted to let you know that I'm starting a membership program for English teachers

همچنین می خواستم به شما اطلاع دهم که در حال شروع یک برنامه عضویت برای معلمان زبان انگلیسی

called "English Teachers Academy". And if you're an English teacher and you want to

به نام "English Teachers Academy" هستم. و اگر شما یک معلم انگلیسی هستید و می خواهید

improve your skills as a teacher, you want to become more confident, you want to ask

مهارت های خود را به عنوان یک معلم بهبود بخشید، می خواهید اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید، می خواهید

questions, you want to find a community around you that will support you with any question

سوال بپرسید، می خواهید جامعه ای در اطراف خود پیدا کنید که از شما در هر سوال

or struggle that you may have. If you want to save time and get done for

یا مبارزه ای حمایت کند. ممکن است داشته باشید اگر می‌خواهید در زمان خود صرفه‌جویی کنید و به پایان برسانید،

you lesson plans and practice exercises and slides, and you want to learn how to teach

برنامه‌های درسی و تمرین‌ها و اسلایدها را تمرین کنید و می‌خواهید یاد بگیرید که چگونه

pronunciation with confidence. And how to give feedback, and how to teach in a classroom,

تلفظ را با اطمینان آموزش دهید. و اینکه چگونه بازخورد بدهید، و چگونه در کلاس درس تدریس کنید،

and how to start your own business - all of that is going to be in my fun and valuable

و چگونه کسب و کار خود را راه اندازی کنید - همه اینها در برنامه سرگرم کننده و ارزشمند من خواهد بود

program. So, if that seems exciting to you and you

. بنابراین، اگر برای شما هیجان انگیز به نظر می رسد و

want to learn more, then you get on the list to be notified when I open doors to "English

می خواهید بیشتر بیاموزید، در این لیست قرار می گیرید تا وقتی درهای "آکادمی معلمان انگلیسی" را باز می کنم به شما اطلاع داده شود

Teachers Academy". Thank you so much for watching. Have a beautiful,

. از اینکه تماشا کردید خیلی متشکریم.

beautiful week and I'll see you next week in the next video.

هفته ای زیبا و زیبا داشته باشید و هفته آینده در ویدیوی بعدی شما را می بینم.

Bye.

خدا حافظ.