How to Teach Children English (when you are also an English learner)

Hey, it's Hadar.

Thank you so much for joining me.

هی، هادر است.

از اینکه به من پیوستید بسیار سپاسگزارم

Today we're going to talk about how to teach your kids English.

امروز قصد داریم در مورد نحوه آموزش زبان انگلیسی به کودکان خود صحبت کنیم.

As English learners, you know how important it is to start learning

به‌عنوان زبان‌آموز انگلیسی، می‌دانید که چقدر مهم است که یادگیری

English early, so you can get a head start when it comes to English.

زبان انگلیسی را زود شروع کنید، بنابراین می‌توانید در مورد انگلیسی شروع کنید.

At the same time, as English learners, you're probably thinking to yourself

در همان زمان، به عنوان زبان آموزان انگلیسی، احتمالاً با خود فکر می کنید

that you are not enough or capable enough to teach your kids English.

که برای آموزش زبان انگلیسی به فرزندان خود کافی یا توانایی کافی ندارید.

And this is why I created this video.

و به همین دلیل این ویدیو را ساختم.

Because as English learners, not only that you can teach your kids English but you

زیرا به عنوان زبان آموزان انگلیسی، نه تنها می توانید به فرزندان خود انگلیسی بیاموزید، بلکه

should teach your kids English as well.

باید به فرزندان خود نیز انگلیسی بیاموزید.

Learning from you is totally different than learning from a teacher.

یادگیری از شما با یادگیری از یک معلم کاملا متفاوت است.

And before you go and spend money on teachers or on schools, I want to give

و قبل از اینکه بروید و برای معلمان یا مدارس پول خرج کنید، می‌خواهم

you a few ideas that you can implement in your home to help them associate a

چند ایده به شما بدهم که می‌توانید در خانه‌تان پیاده‌سازی کنید تا به آن‌ها کمک کنید یک

good experience with English, and allow the bond that you have contribute to this

تجربه خوب را با زبان انگلیسی مرتبط کنند، و اجازه دهید پیوندی که دارید در این

good experience around learning English.

تجربه خوب کمک کند. پیرامون یادگیری زبان انگلیسی

Because you don't have to have perfect grammar or perfect

زیرا برای

pronunciation to teach your kids.

آموزش به کودکان خود نیازی به گرامر یا تلفظ کامل ندارید.

And nothing guarantees that if you send them to a teacher, that teacher

و هیچ چیز تضمین نمی کند که اگر آنها را برای معلمی بفرستید، آن معلم

would do a better job than you.

بهتر از شما کار می کند.

You don't know what happens there.

نمیدونی اونجا چی میشه

And while there are fantastic teachers, sometimes there are teachers who don't

و در حالی که معلمان فوق العاده ای وجود دارند، گاهی معلمانی هستند که

really know what your kid or kids need.

واقعاً نمی دانند فرزند یا فرزندان شما به چه چیزی نیاز دارند.

And then it's just a waste of time, a waste of money, and your kids might

و پس از آن این فقط اتلاف وقت، اتلاف پول است، و بچه‌های شما ممکن است

associate a negative experience with learning English cause they won't be

تجربه‌ای منفی را با یادگیری زبان انگلیسی مرتبط کنند، زیرا

willing to do that or excited to do it.

تمایلی به انجام آن ندارند یا برای انجام آن هیجان‌زده نخواهند شد.

And that's exactly what we want them to feel and experience

و این دقیقاً همان چیزی است که ما می‌خواهیم آن‌ها

excited, curious, interested.

هیجان‌زده، کنجکاو، علاقه‌مند احساس و تجربه کنند.

And they need to have fun.

و آنها نیاز به تفریح ​​دارند.

So even if English is not your native language, you definitely should

بنابراین حتی اگر انگلیسی زبان مادری شما نیست ، قطعا باید

and can teach your kids English.

و می توانید به فرزندان خود انگلیسی آموزش دهید.

Especially these days I'm recording this episode during Covid-19 where

مخصوصاً این روزها دارم این قسمت را در طول کووید-19 ضبط می‌کنم که

so many families are at home, parents are with their kids.

خانواده‌های زیادی در خانه هستند، والدین با بچه‌هایشان هستند.

And not all parents have the time to teach their kids during these times.

و همه والدین در این مواقع وقت ندارند به فرزندان خود آموزش دهند.

A lot of parents work from home and they're just trying to get by.

بسیاری از والدین از خانه کار می کنند و فقط سعی می کنند از پس زندگی برآیند.

So if that's you, don't worry about it.

پس اگر این شما هستید، نگران آن نباشید.

There's a ton of resources online on YouTube, on television that can help

منابع زیادی به صورت آنلاین در YouTube و تلویزیون وجود دارد که می تواند به

your kids get comfortable with English.

فرزندان شما کمک کند تا با زبان انگلیسی راحت باشند.

But if you do have the 20 minutes, 30 minutes a day to work with your kids on

اما اگر 20 دقیقه و 30 دقیقه در روز برای کار با بچه های خود در مورد

English, I want to give you a few tips to make it effective and fun for both of you.

زبان انگلیسی دارید، می خواهم چند نکته را به شما ارائه کنم تا آن را برای هر دوی شما مؤثر و سرگرم کننده کند.

So let's get started.

پس بیایید شروع کنیم.

Well, first, I want to go back to the fact that you have all the permission

خوب، اول، من می خواهم به این واقعیت برگردم که شما تمام مجوزهای

in the world to teach your kids English, even if your English is still

دنیا را دارید که به بچه های خود انگلیسی آموزش دهید ، حتی اگر انگلیسی شما هنوز

broken, even if it's not perfect.

خراب باشد، حتی اگر کامل نباشد.

They don't need to speak to native speakers, especially when they're

آنها نیازی به صحبت با زبان مادری ندارند ، به خصوص زمانی که آنها

just starting out, using words and simple phrases, and sentences, and

تازه شروع به کار می کنند، با استفاده از کلمات و عبارات ساده، و جملات، و

isolated sounds where it's easier for you to make those sounds rather than

صداهای جدا شده در جایی که برای شما راحت تر است آن صداها را به جای

in a word or in context of speaking.

یک کلمه یا در متن استفاده کنید. صحبت كردن.

I mean, that is enough for them.

منظورم این است که برای آنها کافی است.

I have a bunch of videos and I'm going to link to it in the description below.

من یکسری ویدیو دارم و در توضیحات زیر به آن لینک می دهم.

A bunch of videos where you can actually download a list of

مجموعه ای از ویدیوها که در واقع می توانید لیستی از

words with, with the recording.

کلمات را با ضبط بارگیری کنید.

So you can practice it with them.

بنابراین می توانید آن را با آنها تمرین کنید.

Because as an English learner, I think it's extremely valuable to do it together.

زیرا به عنوان یک زبان آموز انگلیسی، فکر می کنم انجام آن با هم بسیار ارزشمند است.

They see you learning, they learn with you, you practice words together.

آنها شما را در حال یادگیری می بینند، با شما یاد می گیرند، کلمات را با هم تمرین می کنید.

They see that you are too, and you are their role model, right?

آنها می بینند که شما هم هستید و الگوی آنها هستید، درست است؟

They want to be like you.

آنها می خواهند مانند شما باشند.

They learn from you.

آنها از شما یاد می گیرند.

What it means to be, to be learning, to be a self learner and to be in this

بودن، یاد گرفتن، خودآموز بودن و در این

constant state of self-improvement.

وضعیت دائمی خودسازی به چه معناست.

So do it with them, improve your English, and improve theirs as well.

پس این کار را با آنها انجام دهید، زبان انگلیسی خود را بهبود ببخشید، و همچنین زبان آنها را بهبود ببخشید.

Which leads me to the next point, where what you want to do when teaching is to

که من را به نقطه بعدی هدایت می کند، جایی که آنچه شما می خواهید در هنگام تدریس انجام دهید این است که

really associate a positive experience around English, around communicating in

واقعاً یک تجربه مثبت در مورد انگلیسی، در مورد برقراری ارتباط به

English and around speaking in English.

زبان انگلیسی و در مورد صحبت کردن به زبان انگلیسی تداعی کنید.

Because here's the thing.

چون موضوع اینجاست.

When they're going to go to school and learn English, they're going to learn

وقتی قرار است به مدرسه بروند و انگلیسی بیاموزند،

all the grammar rules, and they're going to get lists of words, and

تمام قواعد گرامری را یاد می‌گیرند، و فهرستی از کلمات را دریافت می‌کنند، و

they're going to fill out exercises and learn how to read and write.

تمرین‌ها را پر می‌کنند و یاد می‌گیرند که چگونه بخوانند و نوشتن.

So maybe this is not what you need to teach them.

بنابراین شاید این چیزی نباشد که شما باید به آنها آموزش دهید.

Maybe what you need to focus on is the experience and building

شاید چیزی که باید روی آن تمرکز کنید تجربه و

up that confidence in speaking.

ایجاد اعتماد به نفس در صحبت کردن باشد.

Because when they get to school, they learn that there

چون وقتی به مدرسه می‌رسند، یاد می‌گیرند که

is right and wrong in English.

در انگلیسی درست و غلط وجود دارد.

Instead, teaching them English and supporting them while making mistake

درعوض، آموزش زبان انگلیسی به آنها و حمایت از آنها در حالی که اشتباه می کنند

and while not having the right answers, might be the best thing for them.

و پاسخ درستی ندارند، ممکن است بهترین کار برای آنها باشد.

So they can build up that confidence and will learn that

بنابراین آنها می توانند این اعتماد به نفس را ایجاد کنند و یاد خواهند گرفت که

it's okay to make mistakes.

اشتباه کردن اشکالی ندارد.

No one's angry.

هیچکس عصبانی نیست

And even though kids tend to be perfectionists my daughter is an extreme

و با وجود اینکه بچه‌ها تمایل دارند کمال‌گرا باشند، دخترم یک کمال‌گرای افراطی است،

perfectionist, I don't know who she got this from but it's hard for her to make

نمی‌دانم او این را از چه کسی دریافت کرده است، اما

mistakes or not have the right answers.

اشتباه کردن یا نداشتن پاسخ‌های درست برای او سخت است.

And I do my best to support her and not fuel that there is a problem.

و من تمام تلاشم را می کنم که از او حمایت کنم و به مشکلی دامن نزنم.

Not with this feeling of, "Ooh, I just messed up", but also with the

نه با این احساس "اوه، من فقط خراب کردم"، بلکه با این

fact that she messed up and it's okay.

واقعیت که او بهم ریخته است و اشکالی ندارد.

Because what is messing up anyway when it comes to English?

چرا که به هر حال وقتی صحبت از انگلیسی می شود، چه چیزی خراب است؟

It's not a thing.

این یک چیز نیست.

It's a thing if you decide that it's a thing.

این یک چیز است اگر تصمیم بگیرید که یک چیز است.

But trying to communicate is all that we're looking for.

اما تلاش برای برقراری ارتباط تنها چیزی است که ما به دنبال آن هستیم.

And if you've followed me for a little bit, you know that when I

و اگر کمی مرا دنبال کرده باشید ، می‌دانید که وقتی در

talk about communicating in English, I first and foremost talk about

مورد برقراری ارتباط به زبان انگلیسی صحبت می‌کنم، اول از همه در مورد

the mindset and the confidence.

طرز فکر و اعتماد به نفس صحبت می‌کنم.

And this is what you need to pass on to your kids when

و این همان چیزی است که باید هنگام

working with them on English.

کار با کودکان خود در مورد انگلیسی به آنها منتقل کنید.

So, there is no real right and wrong as long as you're trying, even if you mess

بنابراین، تا زمانی که شما تلاش می کنید، هیچ درست و غلطی وجود ندارد ، حتی اگر به هم ریخته باشید

up, that's what needs to lead you as you're working with your kids on English.

، این همان چیزی است که باید شما را در حالی که با بچه هایتان در مورد انگلیسی کار می کنید هدایت کند.

Also, as I said, it needs to be fun, engaging and it needs to get

همچنین، همانطور که گفتم، باید سرگرم کننده، جذاب باشد و

them curious about the language.

آنها را در مورد زبان کنجکاو کند.

So you need to see what your child needs, loves, wants.

بنابراین باید ببینید فرزندتان به چه چیزی نیاز دارد، دوست دارد، چه می خواهد.

Do they like to play physical games?

آیا آنها دوست دارند بازی های فیزیکی انجام دهند؟

Do they like to play with small toys?

آیا آنها دوست دارند با اسباب بازی های کوچک بازی کنند؟

Do they like walking around and running around or cooking?

آیا آنها راه رفتن و دویدن را دوست دارند یا آشپزی؟

Like what can you do that your kid loves doing anyway and how can

مثلاً چه کاری می توانید انجام دهید که به هر حال فرزندتان دوست دارد انجام دهد و چگونه می توانید

you incorporate English into that?

انگلیسی را در آن بگنجانید؟

So it doesn't need to be like, "Oh, let's sit at the table, open up

بنابراین نیازی به این نیست که "اوه، بیا سر میز بنشینیم،

the notebooks and learn English".

دفترچه ها را باز کنیم و انگلیسی یاد بگیریم".

Because that is not going to serve them as well as doing something

زیرا انجام کاری

that creates an experience.

که باعث ایجاد تجربه می شود به آنها خدمت نمی کند.

Also, I think that approaching pronunciation, something that usually kids

همچنین، من فکر می کنم نزدیک شدن به تلفظ، چیزی که معمولا بچه ها

don't learn in school is very important.

در مدرسه یاد نمی گیرند، بسیار مهم است.

So it doesn't need to be, "Okay.

بنابراین نیازی نیست که "باشه.

Let's drill sounds right now", but playing with sounds.

بیایید همین الان صداها را دریل کنیم "، بلکه نیازی به بازی با صداها نیست.

So, for example, I don't teach my girls English.

مثلا من به دخترانم انگلیسی یاد نمی دهم.

I don't speak English at home.

من در خانه انگلیسی صحبت نمی کنم.

I do incorporate English on the go.

من انگلیسی را در حال حرکت ترکیب می کنم.

I read them in English, I say words in English every now and then.

من آنها را به انگلیسی می خوانم، هر از چند گاهی کلمات را به انگلیسی می گویم.

I speak sometimes in English to them, but I don't deliberately teach them,

من گاهی با آنها انگلیسی صحبت می کنم، اما عمدا به آنها آموزش نمی دهم

and I don't only speak English at home.

و فقط در خانه انگلیسی صحبت نمی کنم.

But what I do do consistently is play with sounds.

اما کاری که من به طور مداوم انجام می دهم بازی با صداها است.

So for example, if I want them to learn the R sound, and I have

بنابراین، برای مثال، اگر من بخواهم صدای R را یاد بگیرند، و

seen, like at first when they just started doing it, it was impossible

دیدم، مانند ابتدا که تازه شروع به انجام آن کردند، برایشان غیرممکن بود که

for them to make the 'ur' sound.

صدای "ur" را بسازند.

But just by repetition and saying words and playing around with it,

اما فقط با تکرار و گفتن کلمات و بازی کردن با آن،

they have gotten to pronounce this sound super clearly, accurately,

آنها این صدا را فوق العاده واضح و دقیق تلفظ می کنند،

it's so much easier for a kid.

برای یک بچه خیلی راحت تر است.

So when you introduce them to sounds of English, especially tricky sounds

بنابراین وقتی آنها را با صداهای انگلیسی آشنا می کنید، به خصوص صداهای پیچیده

like the R and the TH, and the open vowel sounds like 'aa' and 'ah'.

مانند R و TH، و مصوت باز مانند "aa" و "ah" به نظر می رسد.

Like when you associate sounds that don't exist in your native language

مثل زمانی که صداهایی را که در زبان مادری شما وجود ندارند مرتبط می کنید

and you just say words without even talking about the definition, right?

و فقط کلماتی را بدون صحبت درباره تعریف می گویید، درست است؟

Like let's just play an imitation game, when, where

مثل اینکه بیایید فقط یک بازی تقلیدی انجام دهیم، وقتی، جایی که

you say a word and they repeat.

یک کلمه می گویید و آنها تکرار می کنند.

I think that's extremely valuable, and they start recognizing the sounds,

من فکر می کنم این بسیار ارزشمند است، و آنها شروع به تشخیص صداها می کنند،

which is something that people lose the ability of doing that, especially

چیزی که مردم توانایی انجام آن را از دست می دهند، به خصوص

when they encounter spelling.

زمانی که با املا مواجه می شوند.

So by the fact that you are giving them the gift of recognizing sounds, I think

بنابراین با توجه به اینکه شما به آنها هدیه تشخیص صداها را می دهید، فکر می کنم

it's extremely valuable, and it's also a lot easier for them to hear something and

بسیار ارزشمند است، و همچنین شنیدن چیزی و

automatically produce it or reproduce it.

تولید خودکار یا بازتولید آن برای آنها بسیار آسان تر است.

It's so much easier for them when they're kids and when they're younger, than

وقتی بچه هستند و وقتی کوچکتر هستند، برای آنها خیلی راحت تر از

when they grow up and they're more stuck on the sounds that they already know.

زمانی است که بزرگ می شوند و بیشتر به صداهایی که قبلاً می شناسند چسبیده اند.

So having them repeat sounds or listen to words and then just repeat

بنابراین این که آنها صداها را تکرار کنند یا به کلمات گوش دهند و سپس فقط

it without even talking about the meaning of them is such an incredible

بدون صحبت در مورد معنای آنها آن را تکرار کنند،

gift when they're just starting out.

وقتی تازه شروع به کار می کنند، هدیه باورنکردنی است.

Because that would serve them a lot more than just learning more words.

زیرا این کار بسیار بیشتر از یادگیری کلمات بیشتر به آنها کمک می کند.

Now, as we talked about the mindset and the experience, it's really important to

در حال حاضر، همانطور که در مورد طرز فکر و تجربه صحبت کردیم ،

create that mistakes-are-okay atmosphere.

ایجاد این فضای اشتباهات - اشکالی ندارد - واقعاً مهم است.

Today I was reading Dr.

امروز داشتم دکتر

Seuss for my kids, Sam-I-Am, and my daughter got confused

سوس را برای بچه هایم می خواندم، Sam-I-Am، و دخترم

with "house" and "mouse".

با "خانه" و "موش" اشتباه گرفته شد.

So I read it once and then I read it again, and then

پس یک بار خواندم و بعد دوباره خواندم و بعد

I said, "So what is house?"

گفتم پس خانه چیست؟

And she said "mouse" in Hebrew, so she got confused.

و او به عبری گفت "موش" ، بنابراین گیج شد.

And then the next time I asked her, she didn't answer,

و دفعه بعد که از او پرسیدم، جوابی نداد،

she was kinda like thinking.

انگار فکر می کرد.

And I knew that this is a point where she can lose her temper really easily.

و من می دانستم که این نقطه ای است که او می تواند به راحتی عصبانیت خود را از دست بدهد.

Like, "Oh, I don't get it.

مانند "اوه، متوجه نشدم.

I don't want you to read it anymore for me".

نمی خواهم دیگر آن را برای من بخوانی".

Because she gets frustrated when she doesn't get it right or

زیرا زمانی که آن را به درستی انجام نمی دهد یا

when it becomes too challenging.

زمانی که خیلی چالش برانگیز می شود، ناامید می شود.

So we got a balance between "I don't want it to get too challenging", but

بنابراین ما بین «نمی‌خواهم خیلی چالش برانگیز شود» تعادل برقرار کردیم، بلکه

also get them to think a little bit.

آنها را وادار کنیم تا کمی فکر کنند.

But if you're just starting out and you know that your kid might be upset

اما اگر تازه شروع کرده‌اید و می‌دانید که ممکن است فرزندتان

about not getting it right, so I would recommend helping them and not

از درست نشدن آن ناراحت باشد، بنابراین توصیه می‌کنم به او کمک کنید و

putting them on the spot for too long.

او را برای مدت طولانی در محل قرار ندهید.

So maybe you're asking a question and you want them to answer, don't wait too long.

بنابراین شاید شما سوالی می‌پرسید و می‌خواهید پاسخ دهند، زیاد منتظر نمانید.

Help them with the answers.

در پاسخ به آنها کمک کنید.

The thing is, they will get it eventually.

مسئله این است که آنها در نهایت آن را خواهند گرفت.

But also, if they say the wrong answer, then don't be like, "No, that's not

اما همچنین، اگر آنها پاسخ اشتباه را می‌گویند، اینگونه نباشید که «نه، این

right", but be more like, just tell them what the right answer is and not make

درست نیست»، بلکه بیشتر شبیه آن‌ها باشید، فقط به آنها بگویید که پاسخ درست چیست و کاری نکنید که

them feel like they did something wrong.

احساس کنند کار اشتباهی انجام داده‌اند.

Just like, "good for trying", but here's the actual answer.

درست مانند "برای تلاش خوب است"، اما پاسخ واقعی اینجاست.

Okay.

It really depends what you're talking about.

باشه.

این واقعا بستگی دارد که شما در مورد چه چیزی صحبت می کنید.

Let's say, I'll give you a different example.

بیایید بگوییم، من یک مثال متفاوت برای شما می زنم.

Um, if you're trying to teach them how to use verb "be".

اوم، اگر می خواهید به آنها یاد دهید که چگونه از فعل "be" استفاده کنند.

And you want to say "you are" and "she is", right.

و شما می خواهید بگویید "تو هستی" و "او هست"، درست است.

"You are happy", "you are sad", "she is happy", "she is sad".

«شادی»، «غمگینی»، « او شاد است»، «او غمگین است».

And then your kid says "she are happy", and you are like, "Good!

و سپس بچه شما می گوید "او خوشحال است" و شما می گویید "خوب است!

You said "happy" really nicely".

خیلی خوب گفتی "خوشحال"".

"She is happy".

"او خوشحال است".

And you just say the right form without telling them "no, that was wrong".

و شما فقط فرم درست را می گویید بدون اینکه به آنها بگویید "نه، اشتباه بود".

Maybe you give them a positive comment on something that they did do okay, and

شاید به آنها نظر مثبتی در مورد کاری بدهید که آنها درست انجام داده اند، و

then just repeat the right and the correct form and ask them to repeat after you.

سپس فقط شکل درست و صحیح را تکرار کنید و از آنها بخواهید که بعد از شما تکرار کنند.

Even without pointing out that they made a mistake, they'll get

حتی بدون اشاره به اینکه آنها اشتباه کرده اند، با

it as they go along with you.

همراهی شما آن را دریافت خواهند کرد.

It also depends how old they are and how aware they are of the situation.

همچنین بستگی به سن آنها و میزان آگاهی آنها از وضعیت دارد.

So of course, a conversation can change whether you're speaking to a

بنابراین مسلماً، یک مکالمه می تواند تغییر کند چه با یک کودک

six-year-old, a three-year-old, or an eight-year-old, it really changes.

شش ساله صحبت کنید، چه با یک کودک سه ساله یا هشت ساله، واقعاً تغییر می کند.

But at the same time, never put them on the spot for not knowing

اما در عین حال هرگز آنها را به دلیل ندانستن

something or for making a mistake.

چیزی یا اشتباه در محل قرار ندهید.

I think is the most valuable thing you can give to your kids

فکر می‌کنم باارزش‌ترین چیزی است که می‌توانید به بچه‌هایتان

as you are teaching them English.

در حین آموزش انگلیسی به آنها بدهید.

Now, if your kids are already learning with a teacher at school, then I would

حالا، اگر بچه‌های شما قبلاً با معلمی در مدرسه یاد می‌گیرند،

recommend doing something very different than what they're already doing in school.

توصیه می‌کنم کاری بسیار متفاوت از آنچه قبلاً در مدرسه انجام می‌دهند انجام دهید.

Because they're very focused on reading and writing I would

از آنجایی که آنها روی خواندن و نوشتن بسیار متمرکز هستند،

recommend just don't deal with it.

توصیه می کنم فقط با آن کار نکنید.

Get them to speak, get them to experience English in a fun way.

آنها را وادار به صحبت کنید، آنها را وادار کنید انگلیسی را به روشی سرگرم کننده تجربه کنند. از

Have them repeat after you have them repeat after their favorite shows, but

آن‌ها بخواهید بعد از نمایش‌های مورد علاقه‌شان تکرار کنند، اما

don't do stuff that they're already doing or anyway doing in school.

کارهایی را که قبلاً انجام می‌دهند یا به هر حال در مدرسه انجام می‌دهند، انجام ندهید.

Because first of all, they'll do it there.

زیرا اول از همه، آنها این کار را در آنجا انجام خواهند داد.

Let the teachers do it with them, and you provide something

بگذارید معلمان این کار را با آنها انجام دهند ، و شما چیزی را ارائه می دهید

that is a little different.

که کمی متفاوت است.

It would be refreshing to them and, of course, more interesting.

برای آنها طراوت و البته جالب تر خواهد بود.

And they will stick with you rather than being like, "I'm

و آنها به جای این که بگویند "من

bored, I just want to watch TV".

حوصله ام سر رفته است، فقط می خواهم تلویزیون تماشا کنم" به شما می چسبند.

So ask your kids what they're learning, ask their teachers, and see how you can

بنابراین از فرزندان خود بپرسید که چه چیزی یاد می گیرند، از معلمان آنها بپرسید و ببینید چگونه می توانید

do something that is completely different.

کاری را انجام دهید که کاملاً متفاوت است.

Now, if you want to teach them every day or every other day, whether

حالا اگر بخواهید هر روز یا یک روز در میان به آنها آموزش دهید، چه

you have time or you don't have time, it really doesn't matter.

وقت داشته باشید و چه وقت نداشته باشید، واقعاً مهم نیست.

I would recommend keeping it short.

من توصیه می کنم آن را کوتاه نگه دارید.

Both for you and for your kids.

هم برای شما و هم برای بچه هایتان.

I say, up until 30 minutes a day that is more than valuable.

من می گویم، تا 30 دقیقه در روز که بیشتر از ارزش است.

30 minutes, 40 minutes tops if you include videos or TV shows

اگر ویدیوها یا برنامه‌های تلویزیونی را

that you learn with and from.

که با و از آنها یاد می‌گیرید، اضافه کنید، 30 دقیقه، 40 دقیقه برتر است.

But other than that, don't overdo it.

اما به غیر از این، زیاده روی نکنید.

Even if they get excited about it, even if they have fun with it, then you can just

حتی اگر آنها در مورد آن هیجان زده شوند، حتی اگر با آن سرگرم شوند، می توانید

make it a little longer, but not too much.

آن را کمی طولانی تر کنید، اما نه بیش از حد.

Why?

Because the next day they'll be like, "Ah, that was too long.

چرا؟

زیرا روز بعد آنها می گویند: "آه، این خیلی طولانی بود.

I don't want to do it again".

من نمی خواهم دوباره آن را انجام دهم".

It's harder for them to get into it.

ورود به آن برای آنها سخت تر است.

So if you keep it short and sweet, they will be more willing to do it

بنابراین اگر آن را کوتاه و شیرین نگه دارید، آنها تمایل بیشتری به انجام آن

on a regular basis, and so will you.

به طور منظم خواهند داشت و شما هم همینطور.

So it won't be also too demanding and overwhelming for you

بنابراین برای شما خیلی سخت و طاقت فرسا نخواهد بود

because you are important too.

زیرا شما نیز مهم هستید.

Now.

اکنون.

When teaching kids, you have to remember that repetition is key.

هنگام آموزش به کودکان، باید به یاد داشته باشید که تکرار کلید اصلی است.

To be honest, when teaching adults, it's also important.

صادقانه بگویم، هنگام آموزش به بزرگسالان نیز مهم است.

But with kids, that's the best way for you to actually get them to

اما در مورد بچه‌ها، این بهترین راه برای شماست که واقعاً آن‌ها را

understand and to experience it because it doesn't stick that easily.

بفهمند و تجربه کنند، زیرا به این راحتی نمی‌چسبند.

So if you want to teach them a new word, let's say you want

بنابراین اگر می خواهید کلمه جدیدی را به آنها آموزش دهید ، فرض کنید می خواهید

to teach them the word "apple".

کلمه "سیب" را به آنها آموزش دهید.

So, you might actually bring them an apple, because when you use

بنابراین، ممکن است در واقع یک سیب برای آنها بیاورید، زیرا وقتی از

physical objects, it's the best.

اشیاء فیزیکی استفاده می کنید، بهترین است.

And then you may say a bunch of things about this apple.

و سپس ممکن است چیزهای زیادی در مورد این سیب بگویید.

"Oh, it's a red Apple.

"اوه، این یک سیب قرمز است. این یک

It's a big apple.

It's a delicious apple.

سیب بزرگ است. این یک

It's a small apple.

سیب خوشمزه است. این یک سیب کوچک است.

It's a disgusting apple.

It's a sour apple.

It's a great apple".

این یک سیب نفرت انگیز است.

Right?

So you're actually not trying to teach them all those adjectives that

درست؟

بنابراین شما در واقع سعی نمی کنید تمام صفاتی را که

you just used, but you want them to understand that this is an apple.

استفاده کرده اید به آنها آموزش دهید، بلکه می خواهید آنها بفهمند که این یک سیب است.

By doing all of that, eventually the word "apple" will stick by repetition.

با انجام همه این کارها، در نهایت کلمه "سیب" با تکرار خواهد ماند.

Right?

When I teach my girls to ask for something, I talk about "I want", right?

درست؟

وقتی به دخترانم یاد می دهم که چیزی بخواهند، در مورد "من می خواهم" صحبت می کنم، درست است؟

Like if they want something: "I want food, I want water, I want to play".

مثل اگر چیزی می خواهند: "من غذا می خواهم، آب می خواهم، می خواهم بازی کنم".

And I want them to understand what is "I want" means.

و من می خواهم آنها بفهمند که "من می خواهم" به چه معناست.

I'm not expecting them to remember what "to play" means.

من انتظار ندارم آنها به یاد داشته باشند که "بازی کردن" به چه معناست.

I'm not expecting them to remember what "food" means at this point.

من انتظار ندارم که آنها در این مرحله به یاد داشته باشند که "غذا" به چه معناست.

If I'm trying to teach them the phrase "I want", I'm asking, maybe I'll present

اگر بخواهم عبارت "من می خواهم" را به آنها آموزش دهم، می پرسم، شاید

a bunch of stuff, like an apple, and water, and a sandwich, and a toy.

یک دسته چیز مانند سیب و آب و ساندویچ و اسباب بازی ارائه کنم.

And I would ask them to ask for each and every one of them.

و از آنها می خواهم که تک تک آنها را بخواهند.

Now, when they say "I want apple", let's say they don't know how to use

حالا وقتی می گویند «من سیب می خواهم»، فرض کنید که استفاده از

"an", and I don't care about it so much right now, I'll repeat the right form.

«an» را بلد نیستند و فعلاً آنقدر به آن اهمیت نمی دهم ، شکل درست را تکرار می کنم.

But when they ask it, I'm totally fine with them just saying, "I want

اما وقتی آن‌ها این را می‌پرسند، من کاملاً خوبم که فقط می‌گویند: «من

apple", I want water, I want sandwich, I want toy" or "I want to play".

سیب می‌خواهم»، من آب می‌خواهم، من می‌خواهم ساندویچ می‌خواهم، می‌خواهم اسباب‌بازی کنم یا «می‌خواهم بازی کنم».

Right?

So, as I said, they will probably forget how to say each and every item here, but

آنها احتمالاً فراموش خواهند کرد که چگونه تک تک موارد را در اینجا بگویند، اما

they will remember how to say "I want".

یادشان خواهند رفت که چگونه بگویند "من می خواهم".

And I'll keep coming back to it.

Here's another thing about teaching your kids English.

You have that 20 minutes, 30 minutes a day that you intentionally

30 دقیقه در روز که شما عمداً

learning and teaching them.

آنها را یاد می‌گیرید و آموزش می‌دهید.

But what I do is I just incorporate English on a regular basis at home.

اما کاری که من انجام می‌دهم این است که من فقط انگلیسی را به طور منظم در خانه استفاده می‌کنم.

So, for example, if we're sitting down for a meal, and yesterday we

بنابراین، برای مثال، اگر برای یک وعده غذایی نشسته‌ایم، و دیروز

talked about how to say "water", then when they ask for water, I would,

در مورد چگونگی انجام این کار صحبت کردیم. بگویم «آب»، سپس وقتی آب می‌خواهند،

maybe they would say "Efshar mayim?"

شاید می‌گویند «افشار ماییم؟»

in Hebrew "Can I have some water?"

به عبری «می‌توانم آب بخورم؟»

And as a response, I would say, "You want water?"

و در جواب می‌گویم : «آب می‌خواهی؟»

Right?

So I respond to them out of context, right?

درست است.

بنابراین من خارج از متن به آنها پاسخ می دهم، درست است؟

They're not learning, but we are having dinner.

آنها یاد نمی گیرند، اما ما داریم شام می خوریم.

And yesterday we talked about how to ask for water, and I would respond to them

و دیروز در مورد چگونگی درخواست آب صحبت کردیم، و من به آنها

with something that they already know.

با چیزی پاسخ خواهم داد که قبلاً آنها را می خواستند. اکنون.

So I start to incorporate that without asking them to do anything in return.

بنابراین من شروع به ترکیب آن می کنم بدون اینکه از آنها بخواهم در ازای آن کاری انجام دهند.

Usually they're very excited to repeat it cause they remember it.

معمولاً از تکرار آن بسیار هیجان زده می شوند زیرا آن را به یاد می آورند.

And that's how I make it stick for them.

و اینگونه است که آن را برای آنها چسبانده ام.

And that's how they remember it, if I keep coming back to it and it's not just

و اگر من مدام به آن برگردم و فقط

those 20 minutes or 30 minutes a day.

آن 20 دقیقه یا 30 دقیقه در روز نباشد، آن را به یاد می آورند.

Of course, I don't overdo it and I don't force them to participate if

البته من زیاده روی نمی کنم و اگر اینطور عمدی نباشد آنها را مجبور به شرکت نمی کنم

it's not like this intentional lesson.

.

And in general, I would just like maybe say a sentence and then

و به طور کلی، من فقط می خواهم شاید یک جمله بگویم و سپس به

instead of one word in Hebrew, I will flip it and use the English word.

جای یک کلمه به زبان عبری، آن را ورق بزنم و از کلمه انگلیسی استفاده کنم.

And because of the context, they'll understand.

و به دلیل زمینه، آنها را درک خواهند کرد.

Sometimes they would ask me what do I want.

گاهی از من می پرسیدند که چه می خواهم؟

Sometimes they would be like, "Mom, I don't want to speak English!"

گاهی اوقات می گفتند: "مامان، من نمی خواهم انگلیسی صحبت کنم!"

cause that happens too.

زیرا این اتفاق نیز می افتد

And sometimes they would just carry on as if I just said it in Hebrew, right?

و گاهی اوقات آنها به گونه ای ادامه می دادند که گویی من آن را به عبری گفتم، درست است؟

So I try to incorporate it and insert words here and there.

بنابراین سعی می‌کنم آن را ترکیب کنم و کلمات را اینجا و آنجا درج کنم.

Or respond to them with a small phrases or short phrases in English.

یا با عبارات کوچک یا عبارات کوتاه انگلیسی به آنها پاسخ دهید.

And as I said, I'm not expecting them to remember it, but I want them to be

و همانطور که گفتم، من انتظار ندارم که آنها آن را به خاطر بسپارند، اما می خواهم آنها را

surrounded with English, to hear the sounds, and also remember those short

با زبان انگلیسی احاطه کنند، صداها را بشنوند، و همچنین

phrases that I keep repeating during the lesson, but also during the day.

عبارات کوتاهی را که در طول درس و همچنین در طول روز تکرار می کنم، به خاطر بسپارند.

Now, one of the things that I love, love, love doing and I think is super effective,

اکنون یکی از کارهایی که دوست دارم، دوست دارم، انجامش را دوست دارم و فکر می کنم فوق العاده موثر است،

is using movement when teaching.

استفاده از حرکت در هنگام تدریس است.

So, again, to create that nice fun experience around learning English, you

بنابراین، دوباره، برای ایجاد آن تجربه سرگرم کننده خوب در مورد یادگیری زبان انگلیسی، از

want them to do something that is fun and not like just sitting by the table.

آنها می خواهید کاری انجام دهند که سرگرم کننده باشد و مانند نشستن کنار میز نباشد.

And kids, they love to move, they love to play.

و بچه ها، آنها عاشق حرکت هستند، آنها عاشق بازی هستند.

So I would just like stand up with them and then practice jumping.

بنابراین من فقط می خواهم با آنها بایستم و سپس پریدن را تمرین کنم.

So I would say "jump" and jump with them.

بنابراین من می گویم "پرش" و با آنها می پرم.

So they associate the word with the physical activity.

بنابراین آنها این کلمه را با فعالیت بدنی مرتبط می دانند.

"Sit, walk, run, skip, turnaround", right?

"بنشین، راه برو، بدو، بپری، برگرد"، درست است؟

Like physical activities, again, when they associate it, they have to repeat it.

مثل فعالیت های بدنی، دوباره وقتی آن را تداعی می کنند، باید آن را تکرار کنند.

So they repeat it and they do it with me.

بنابراین آنها آن را تکرار می کنند و آن را با من انجام می دهند.

And then I start messing around with them and I have them like jump

و بعد شروع می کنم به سر و کله زدن با آنها و آنها را مانند پریدن

and sit at the same time and skip and turn around simultaneously.

و نشستن همزمان و پرش و چرخش همزمان دارم.

So it's, uh, it's funny, it's fun for me as well.

بنابراین، خنده دار است، برای من هم سرگرم کننده است.

Like I get to move with them, but also they remember it.

مثل اینکه من می توانم با آنها حرکت کنم، اما آنها هم آن را به خاطر می آورند.

And then next time I would just say it without doing it, and

و دفعه بعد بدون انجام آن فقط می گویم و

I expect them to remember it because their body remembers it.

انتظار دارم که آن را به خاطر بسپارند زیرا بدنشان آن را به یاد می آورد.

The last thing I want to talk about is do not project your own fears

آخرین چیزی که می‌خواهم در مورد آن صحبت کنم این است که ترس‌ها

and limiting beliefs onto your kids.

و باورهای محدودکننده خود را به بچه‌هایتان القا نکنید.

So even if they struggle, even if something is hard, try to avoid saying

بنابراین حتی اگر آنها مشکل دارند، حتی اگر چیزی سخت است، سعی کنید از گفتن

stuff like "English is hard", "I don't know English but you will", right?

مطالبی مانند "انگلیسی سخت است"، "من انگلیسی بلد نیستم اما شما می خواهید" اجتناب کنید، درست است؟

Like when you talk about your difficulties and your challenges.

مانند زمانی که در مورد مشکلات و چالش های خود صحبت می کنید.

Because if you share it with them in a way that is limiting, it will

زیرا اگر آن را به گونه ای با آنها به اشتراک بگذارید که محدود کننده باشد، به

become their limiting belief as well.

باور محدود کننده آنها نیز تبدیل می شود.

They will grow up thinking and knowing that English is tough and it's not

آنها با فکر و دانستن اینکه انگلیسی سخت است و برقراری

easy to communicate in English, and there is a lot of fear around English.

ارتباط به زبان انگلیسی آسان نیست و ترس زیادی در اطراف انگلیسی وجود دارد بزرگ خواهند شد.

So before you go on to teaching them, I want you to think real deep about the

بنابراین قبل از اینکه به آموزش آنها بپردازید، از شما می‌خواهم در مورد

words that you use, the vocabulary that you use, how open your voice is, how

کلماتی که استفاده می‌کنید، واژگانی که استفاده می‌کنید، میزان باز بودن صدای شما، میزان

open your body is when you are speaking in English and teaching English and

باز بودن بدن شما زمانی که به زبان انگلیسی صحبت می‌کنید و انگلیسی تدریس می‌کنید، عمیق فکر کنید.

encouraging them to speak in English.

تشویق آنها به صحبت کردن به زبان انگلیسی

Because if you decide to teach your kids English, it has to come from a place of

زیرا اگر تصمیم دارید به فرزندان خود زبان انگلیسی بیاموزید، باید از محل

love, and openness, and no judgment, and there is no room for fear, only room for

عشق و صراحت و بدون قضاوت باشد و جایی برای ترس وجود ندارد، تنها جایی برای

improvement and mistakes and acceptance.

پیشرفت و اشتباه و پذیرش وجود دارد.

Because you have to accept yourself.

چون باید خودت را بپذیری.

Otherwise, it would be very hard for you to accept the

در غیر این صورت، پذیرش

mistakes that your child makes.

اشتباهاتی که فرزندتان مرتکب می شود برای شما بسیار سخت خواهد بود.

And it would be hard for them to accept their own mistakes.

و پذیرش اشتباهات خود برای آنها سخت خواهد بود .

And as we said, giving them a head start in English doesn't mean to

و همانطور که گفتیم، شروع کردن به آنها در زبان انگلیسی به معنای

teach them more words, doesn't mean to give them the right grammar rules.

آموزش کلمات بیشتر به آنها نیست، به این معنی نیست که قواعد گرامری درست را به آنها ارائه دهید.

No, it means to build up their confidence and their ability to

نه، این به معنای تقویت اعتماد به نفس و توانایی آنها برای برقراری

communicate freely, without thinking that there is something wrong about

ارتباط آزادانه است، بدون اینکه فکر کنند چیزی در

their accent or about their mistakes.

لهجه یا اشتباهات آنها وجود دارد.

That is the most valuable lesson that you can teach your kids.

این ارزشمندترین درسی است که می توانید به فرزندان خود بیاموزید.

Okay, that's it.

باشه همین.

Now, let me know in the comments below what have you been doing to

اکنون، در نظرات زیر به من اطلاع دهید که

teach your kids English, if you have.

در صورت انجام چه کاری برای آموزش زبان انگلیسی به فرزندان خود انجام داده اید.

If you haven't, what has stopped you so far?

اگر این کار را نکرده اید، چه چیزی تا کنون مانع شما شده است؟

And not enough time is a good enough answer.

و زمان کافی پاسخ کافی نیست.

Let me know in the comments below.

با گذاشتن کامنت در ادامه به من اطلاع دهید.

I can't wait to get into that discussion with you.

من نمی توانم صبر کنم تا وارد آن بحث با شما شوم.

Also, if you liked this video, please click "Like" and share it

همچنین اگر از این ویدیو خوشتان آمد لطفا روی "لایک" کلیک کنید و آن را

with your friends and subscribe to my channel, if you haven't yet.

با دوستان خود به اشتراک بگذارید و اگر هنوز این ویدیو را پسندیده اید در کانال من عضو شوید.

Also, if you want more information or if you want to get all the practice drills

همچنین، اگر اطلاعات بیشتری می‌خواهید یا اگر می‌خواهید تمام تمرین‌ها

and resources to help you improve your English and pronunciation and your kids

و منابع را برای کمک به بهبود زبان انگلیسی و تلفظ و

as well, come on over to my website and check it out theaccentsway.com or

همچنین کودکانتان به دست آورید، به وب‌سایت من بیایید و آن را بررسی کنید theaccentsway.com یا روی

click the link here to get access to all of the stuff that I've created

پیوند کلیک کنید. در اینجا برای دسترسی به همه چیزهایی که

for you to support you and that you can use to support your kids.

برای حمایت از شما ایجاد کرده ام و می توانید از آنها برای حمایت از فرزندان خود استفاده کنید، دسترسی پیدا کنید.

Have a beautiful week and I will see you next week in the next video.

هفته خوبی داشته باشید و هفته آینده در ویدیوی بعدی شما را می بینم.

Bye.

خدا حافظ.