What makes a voice sound natural?🤔| Intonation Analysis of Google Assistant | American Accent

Hey guys it's Hadar and this is the Accent's Way. A few days ago Google CEO, Sundar Pichai, presented

سلام بچه ها این Hadar است و این راه لهجه است. چند روز پیش، ساندار پیچای، مدیر عامل گوگل،

an extraordinary demo showing the new capabilities of the Google assistant.

یک نسخه ی نمایشی فوق العاده ارائه کرد که قابلیت های جدید دستیار گوگل را نشان می داد.

In the demo, he played a real conversation between the Google assistant

در دمو، او یک مکالمه واقعی را بین دستیار گوگل

which is a robot, AI technology and a real human being.

که یک ربات است، فناوری هوش مصنوعی و یک انسان واقعی انجام داد.

The stunning thing was that in the conversation the person could not detect

نکته خیره کننده این بود که در مکالمه فرد نمی توانست تشخیص دهد

that she was not speaking to a real person but to a machine.

که او با یک شخص واقعی صحبت نمی کند بلکه با یک دستگاه صحبت می کند.

And the reason for that is, of course, the algorithm and the ability to use the right sentences according to the

و دلیل آن البته الگوریتم و توانایی استفاده از جملات مناسب با توجه به

nuances in the conversation, but also the way it was executed, the sound of the voice, the intonation.

نکات ظریف در مکالمه و همچنین نحوه اجرای آن، صدای صدا و لحن است.

What makes a voice sound natural?

چه چیزی باعث می شود صدا طبیعی به نظر برسد؟

What did they do, over there at Google, that made the voice sound so natural that the person could not

آنها در آنجا در گوگل چه کردند که صدا را آنقدر طبیعی کرد که فرد نمی توانست

imagine they were speaking to a robot?

تصور کند با یک ربات صحبت می کند؟

So what we're going to do, is we're gonna analyze the

بنابراین کاری که می‌خواهیم انجام دهیم، این است که

conversation together and I'm going to pinpoint the places where the Google voice sounds so natural

گفتگو را با هم تجزیه و تحلیل می‌کنیم و مکان‌هایی را که صدای گوگل بسیار طبیعی به نظر می‌رسد را مشخص می‌کنم

and explain why it makes it sound like a real human being.

و توضیح می‌دهم که چرا صدای آن را شبیه یک انسان واقعی می‌کند.

Okay, so she starts with, that's Google assistant right, it's a machine it's not a real person, I know it's crazy.

خوب، پس او با آن شروع می کند، درست است که دستیار گوگل است، این یک ماشین است که یک شخص واقعی نیست، می دانم که دیوانه است.

'Hi'

"سلام"

'Hi', right.

"سلام"، درست است.

The way of saying 'Hi' this way, is a very welcoming, nice, warm, friendly way of saying it.

نحوه گفتن «سلام» به این روش، روشی بسیار خوشایند، زیبا، گرم و دوستانه برای گفتن آن است.

There's always a glide from high to low.

همیشه یک سر خوردن از بالا به پایین وجود دارد.

'Hi'

"سلام"

And listen to the ending.

و به پایان گوش دهید.

'Hi'

"سلام"

I'm going down. It's not 'Hi'.

من دارم میرم پایین. "سلام" نیست.

I'm going up

من "سلام" را بالا می روم

'Hi'

And then there is a little tail going up at the end.

و سپس یک دم کوچک در انتها بالا می رود.

'Hi'

"سلام"

That means that something else is coming up, I'm not done. And then she says something like this.

این بدان معنی است که چیز دیگری در راه است، من تمام نشده ام. و بعد یه چیزی شبیه این میگه

'Hi'

«سلام» «

'I'm calling to book a woman's haircut for a client'

من برای رزرو مدل موی زنانه برای یک مشتری تماس می‌گیرم»

Now in English, when you start a new idea, when you start a conversation, when you have a question, you

حالا به زبان انگلیسی، وقتی ایده جدیدی را شروع می‌کنید، وقتی مکالمه‌ای را شروع می‌کنید، وقتی سؤالی دارید، به نوعی با

kind of start high in pitch.

صدای بلند شروع می‌کنید.

'I'm calling...'

"من تماس می‌گیرم..."

It's not

این نیست که "

'I'm calling to book a woman's haircut for a client.'

من تماس می‌گیرم تا مدل موی زنانه را برای مشتری رزرو کنم."

'I'm calling to book a....'

"من برای رزرو یک... تماس می‌گیرم"

It's like asking for permission or telling you something new.

مثل این است که اجازه بگیرم یا چیز جدیدی به شما بگویم.

'Hi'

"سلام"

And notice it, now like start listening to how people start asking questions

و به آن توجه کنید، اکنون مانند شروع به گوش دادن به نحوه شروع سوال پرسیدن

or starting sentences or new ideas.

یا شروع جملات یا ایده های جدید توسط مردم باشید.

There's always this wavy thing at the beginning, like a really high-pitched tone that they begin with

همیشه این چیز مواج در ابتدا وجود دارد، مانند یک لحن واقعاً بلند که

regardless to what words they're choosing to stress.

بدون توجه به کلماتی که برای تأکید بر آن انتخاب می کنند، با آن شروع می کنند.

Now in the sentence

اکنون در جمله

'Hi, I'm calling to book a woman's haircut for a client.'

"سلام، من برای رزرو مدل موی زنانه برای مشتری تماس می گیرم."

'I'm calling to book a woman's haircut for a client.'

"من تماس می‌گیرم تا مدل موی زنانه را برای مشتری رزرو کنم."

So there is this rise in pitch at the beginning.

بنابراین این افزایش در زمین در ابتدا وجود دارد.

'I'm calling...'

«من تماس می‌گیرم...»

And 'calling' is a stress word.

و «تماس زدن» یک کلمه استرس‌زا است.

'...to book...'

«... رزرو کردن...»

That's a little less stress. So it goes down

این استرس کمی کمتر است. بنابراین کاهش می یابد

'...a woman's haircut...'

"... کوتاهی موی یک زن..."

Right, that's the subject, that's what I'm calling to book, that goes higher in pitch

درست است، موضوع این است، این چیزی است که من برای رزرو آن تماس می گیرم، که سطح بالاتری دارد

'...for a client...'

"...برای یک مشتری..."

And then there is this rising-rising intonation, the up-speak, where I go up.

و سپس وجود دارد این لحن بالارونده، صدای بالا، جایی که من بالا می روم.

That means that there is something else coming up, and then she continues

این بدان معنی است که چیز دیگری در راه است، و سپس او ادامه می دهد

'I'm looking for something on May 3rd'

"من در 3 می به دنبال چیزی هستم"

So she stresses the word looking, she starts again high in pitch at the beginning of the sentence

بنابراین او بر کلمه نگاه تاکید می کند، او دوباره با صدای بلند در ابتدای جمله

'I'm looking for something on May 3rd.'

"من به دنبال چیزی هستم" شروع می کند. چیزی در 3 می.

And then she goes up in pitch at the end.

و سپس او در پایان به زمین می رود.

Now, look, it's totally okay, and sometimes even better to end it like a statement.

حالا، ببینید، کاملاً اشکالی ندارد، و گاهی حتی بهتر است آن را مانند یک بیانیه به پایان برسانید.

'I'm looking for something on May 3rd'

"من به دنبال چیزی در 3 مه هستم"

Right, and then it's a rising intonation and then you drop it down.

درست است، و سپس آن یک آهنگ افزایشی است و شما آن را پایین می اندازید.

However, this rising-rising intonation at the end of a sentence

با این حال، این لحن بالارونده در پایان یک جمله

even if it's not a question, it's a very common speech pattern in America nowadays.

حتی اگر سوالی نباشد، این یک الگوی گفتاری بسیار رایج در آمریکای امروزی است.

Which made it sound even more natural than just a regular ending statement.

که باعث شد حتی طبیعی تر از یک جمله پایانی معمولی به نظر برسد.

'I'm looking for something on May 3rd'

"من به دنبال چیزی در 3 مه هستم"

And that open ending leaves more room for an answer.

و این پایان باز جای بیشتری برای پاسخ می گذارد.

It means that I'm waiting for an answer from you, but it's sort of like a question.

یعنی منتظر جواب شما هستم، اما این یک سوال است.

And then there is thi s part

و سپس این قسمت

'Mm-hmm'

"Mm-hmm" وجود دارد

Which is fantastic. What sounds more natural than

که فوق العاده است. چه چیزی طبیعی‌تر از

'Mm-hmm'

"Mm-hmm" به نظر می‌رسد

That's what we say, notice even here there is this glide in intonation.

این چیزی است که ما می‌گوییم، حتی در اینجا هم این لغزش در لحن وجود دارد.

'Mm-hmm'

"Mm-hmm"

Again going up in pitch, making it sound more natural.

دوباره در زمین بالا می رود، و باعث می شود که صدا طبیعی تر به نظر برسد.

Like someone would actually say it like that.

مثل اینکه کسی واقعاً اینطور می گوید.

'At 12 pm'

«ساعت 12 بعدازظهر»

Now we can learn a lot just from this one statement.

اکنون می‌توانیم چیزهای زیادی را فقط از این یک جمله بیاموزیم.

Notice that every syllable hits a different note. It's not all on the same note.

توجه داشته باشید که هر هجا نت متفاوتی دارد. این همه در یک یادداشت نیست.

'At 12 pm'

«ساعت 12 بعدازظهر» «ساعت

'At 12 pm'

12 بعدازظهر» «ساعت

'At 12 pm'

12 بعدازظهر»

Right and even the 'm' is kind of like gliding down.

راست و حتی «m» به نوعی شبیه به پایین سر خوردن است.

Okay, so it goes up in pitch and then it goes down.

خوب، پس در زمین بالا می رود و سپس پایین می آید.

'At 12 pm'

"در ساعت 12 بعد از ظهر"

'Do you have anything between...'

"آیا چیزی بین..." "

'Do you have anything between...'

آیا چیزی بین..."

A question

یک سوال "

'Do you have...'

Reduction at the beginning

آیا دارید..."

کاهش در ابتدا

'Do you have anything between...'

"آیا چیزی بین... دارید"

Again starting with a higher pitch.

دوباره با گام بالاتر شروع کنید

'Do you have anything between 10 am...'

"آیا چیزی بین ساعت 10 صبح دارید..."

Pause

مکث

Because people pause, they want to think about what they want to say

چون مردم مکث می کنند، می خواهند به آنچه می خواهند بگویند فکر کنند

'...and 12 pm'

"...و ساعت 12 بعد از ظهر"

Okay, so it's not 'between 10 am and 12 pm'

بسیار خوب، بنابراین "بین ساعت 10 صبح تا 12 بعد از ظهر" نیست.

The system knows what hours it's going to suggest, but it takes that little pause to make it sound more natural.

می‌داند چه ساعت‌هایی قرار است به شما پیشنهاد کند، اما برای طبیعی‌تر کردن صدای آن کمی مکث می‌کند.

So phrasing is crucial when we speak English.

بنابراین زمانی که ما انگلیسی صحبت می کنیم، جمله بندی بسیار مهم است.

Phrasing, filler words, intonation patterns, stressed words, so the rising-rising intonation.

عبارات، کلمات پرکننده، الگوهای آهنگ، کلمات تاکیدی، به طوری که لحن افزایش-افزایش.

But then also the falling intonation at the end, to indicate that I'm done.

اما سپس لحن سقوطی در پایان نیز نشان می دهد که کارم تمام شده است.

'Just a woman's haircut for now'

«فعلاً فقط یک مدل موی زنانه»

So again, this glide at the beginning, this high pitch at the beginning, just a woman's, and then she goes down

بنابراین دوباره، این سر خوردن در ابتدا، این گام بلند در آغاز، فقط یک زن، و سپس او پایین می‌رود

'...haircut for now.'

«...فعلاً مدل مو».

The assistant could have answered 'a woman's haircut'

دستیار می‌توانست به «کوتاه کردن موی یک زن» پاسخ دهد،

but they added the 'just' and for 'now'.

اما «فقط» و «اکنون» را اضافه کردند.

So 'just a woman's haircut'

بنابراین «فقط کوتاه کردن موی زنانه»،

the 'just' is not an essential word here

«فقط» یک کلمه ضروری در اینجا نیست،

but it's a filler word that a lot of people use, which made it sound more natural.

اما یک کلمه پرکننده است که بسیاری از مردم از آن استفاده می‌کنند، که باعث شده طبیعی‌تر به نظر برسد.

'Just a woman's haircut for now'

"فعلا فقط مدل موی یک زن"

And 'for now' is just another filler word that says well, let's begin with that and see where we go.

و "فعلا" فقط یک کلمه پرکننده دیگر است که خوب می گوید، بیایید با آن شروع کنیم و ببینیم به کجا می رویم.

It's a polite way of saying 'that's it'. I don't need anything else.

این یک روش مودبانه برای گفتن "همین است". من به هیچ چیز دیگری نیاز ندارم.

'just a woman's haircut for now'

«فعلاً فقط مدل موی یک زن»

So those extra words

بنابراین این کلمات اضافی،

extra phrases, extra sounds, make it sound more natural and not like a robot.

عبارات اضافی، صداهای اضافی، آن را طبیعی‌تر می‌کنند و شبیه یک روبات نیست.

And the thing is that these extra sounds and extra words are not usually used by non-native

و نکته این است که این صداهای اضافی و کلمات اضافی معمولاً توسط افراد غیر بومی استفاده نمی شود

speakers because we use efficient English. The way English is being taught is by very concise sentences

زیرا ما از انگلیسی کارآمد استفاده می کنیم. روشی که انگلیسی آموزش داده می شود با جملات بسیار مختصر

'this is how you say it'

"این طوری می گویید" است

and then you learn that people use all these extra phrases and sounds

و سپس یاد می گیرید که مردم از همه این عبارات اضافی و صداهای "

'hmm'

هوم" "

'aah'

آآآ" "

'well'

خوب" "

'for now'

فعلا" "

'just'

فقط" استفاده می کنند

Okay, all these extra phrases that make it sound more conversational and that's a way to communicate

. همه این عبارات اضافی که باعث می شود آن را محاوره ای تر به نظر برسانید و این راهی برای برقراری ارتباط است

and make it sound more friendly and polite.

و باعث می شود دوستانه تر و مودبانه تر به نظر برسد.

'10 am is fine'

'10 صبح خوب است'

Again, that rising, rising intonation. She could have said

دوباره، آن صدای بلند شدن، افزایش می یابد. او می توانست بگوید

'10 am is fine.'

"10 صبح خوب است."

'10 am is fine.'

'10 صبح خوب است.'

but

اما

'10 am is fine.'

'10 صبح خوب است.'

makes it sound a little more friendly, a little less aggressive, a little less determined

باعث می شود کمی دوستانه تر به نظر برسد، کمی کمتر تهاجمی باشد، کمی مصمم تر به نظر برسد "

'10 am is fine.'

10 صبح خوب است."

I'm still waiting for an answer. I need you to approve it still.

من هنوز منتظر جواب هستم. من به شما نیاز دارم که هنوز آن را تأیید کنید.

'10 am is fine.'

'10 صبح خوب است.'

And again notice that high pitch at the beginning

و دوباره توجه کنید که صدای بالا در آغاز

'10 am is fine.'

'10 صبح خوب است'.

Again, up-speak at the end.

باز هم در پایان صحبت کنید.

'The first name is Lisa'

"نام اول لیزا است"

It's not a question. So why does she go up in pitch?

این یک سوال نیست. پس چرا او به میدان می رود؟

Because that's a common speech pattern which makes it sound so natural.

زیرا این یک الگوی گفتاری رایج است که آن را بسیار طبیعی می کند.

You as a non-native speaker don't have to use it.

شما به عنوان یک فرد غیر بومی نیازی به استفاده از آن ندارید.

You can definitely go high in pitch and drop down at the end.

مطمئناً می‌توانید در سطح بالایی پیش بروید و در پایان پایین بیایید.

'The first name is Lisa.'

نام اول لیزا است.

I'm a fond of this kind of conversation, where you go up and close it at the end.

من عاشق این نوع مکالمه هستم، جایی که شما بالا بروید و در آخر آن را ببندید.

But notice that these are the patterns that they chose to use, knowing that it would make it sound more natural.

اما توجه داشته باشید که اینها الگوهایی هستند که آنها انتخاب کردند تا از آن استفاده کنند، زیرا می دانستند که آن را طبیعی تر می کند.

'Okay, great!'

'باشه عالیه!'

'Okay, great!'

'باشه عالیه!'

She could have said just

او می توانست فقط بگوید

'Thank you!'

"متشکرم!"

'Okay, great!'

'باشه عالیه!'

That's how people comment on something that they're happy about.

اینگونه است که مردم در مورد چیزی اظهار نظر می کنند که از آن خوشحال هستند.

'Okay, great!'

'باشه عالیه!'

'Thanks!'

And there is a build up here in terms of the intonation.

'با تشکر!'

و در اینجا از لحاظ لحن و لحن ایجاد شده است.

That shows that, one thing is a little more important than the other.

این نشان می دهد که یک چیز کمی مهمتر از دیگری است.

'Okay, great!'

'باشه عالیه!'

'Thanks!'

'با تشکر!'

Rising, falling and then rising intonation at the end.

بالا رفتن، سقوط و سپس بالا رفتن آهنگ در پایان.

So to conclude, in order to answer our question

بنابراین برای نتیجه گیری، برای پاسخ به سوال ما

What makes a voice sound more natural?

چه چیزی باعث می شود صدا طبیعی تر به نظر برسد؟

We look at what the people at Google did, to make their Google assistant sound like a real human being.

ما به کارهایی که افراد در گوگل انجام دادند، نگاه می‌کنیم تا دستیار Google آنها شبیه یک انسان واقعی به نظر برسد.

So when it comes to intonation, it wasn't monotonous.

بنابراین وقتی صحبت از لحن می شود، یکنواخت نبود.

'Hi, I'd like to book a woman's haircut'

«سلام، من می‌خواهم مدل موی زنانه را رزرو کنم»

But it had that nice glide

اما آن سرخوردن خوبی داشت «

'Hi, I'd like to book a woman's haircut'

سلام، من می‌خواهم مدل موی زنانه را رزرو کنم»

So every syllable had a different note.

بنابراین هر هجا نت متفاوتی داشت.

Also, at the beginning of an idea or a sentence, it started high in pitch.

همچنین در ابتدای یک ایده یا یک جمله، با صدای بلند شروع می شد.

Every important word stuck out.

هر کلمه مهمی از بین رفت.

So it was a little higher in pitch and longer.

بنابراین کمی بلندتر و طولانی تر بود.

And at the end, every sentence ending, ended up with rising - rising intonation.

و در پایان، هر جمله ای که به پایان می رسد، با افزایش - لحن افزایشی به پایان می رسد.

Almost like a question even though it wasn't always a question.

تقریباً مانند یک سؤال حتی اگر همیشه سؤال نبود.

Why? Because up-speak is a common speech pattern in U.S. today, whether you like it or not.

چرا؟ از آنجا که صحبت کردن، یک الگوی گفتاری رایج در ایالات متحده است، چه بخواهید یا نه.

Another thing they added is those extra words

چیز دیگری که آنها اضافه کردند آن کلمات اضافی "

'just'

'for now'

فقط" "

فعلا" "

'hmm'

هوم"

Extra sounds.

صداهای اضافی است.

'Mm-hmm', that made it sound more natural and even here intonation played a major role.

"Mm-hmm"، این باعث می‌شود که صدا طبیعی‌تر به نظر برسد و حتی در اینجا لحن صدا نقش اصلی را بازی می‌کند.

Because it wasn't flat. '

چون صاف نبود

'Mm-hmm'

"Mm-hmm"

'Mm-hmm'

"Mm-hmm"

Right, it was really like music.

درست است، واقعاً شبیه موسیقی بود.

'hmm'

"هوم"

And the last thing was phrasing, taking small pauses to indicate that the person is thinking

و آخرین چیز عبارت بود، مکث های کوچک برای نشان دادن اینکه فرد در حال فکر کردن است، منظورم این است که

I mean the machine is thinking, I mean the assistant is thinking.

دستگاه در حال فکر کردن است، منظورم دستیار در حال فکر کردن است.

I don't even know how to call it anymore. This is how actually people speak. They take small pauses between

من حتی نمی دانم چگونه آن را صدا کنم. در واقع مردم اینگونه صحبت می کنند. آنها مکث های کوچکی بین

chunks, parts of the sentence, not between words and not only at the end of the sentence.

تکه ها، قسمت هایی از جمله، نه بین کلمات و نه تنها در انتهای جمله انجام می دهند.

As I said, we want to recognize these patterns as we just did today and recognize what makes it sound more

همانطور که گفتم، ما می‌خواهیم این الگوها را همانطور که امروز انجام دادیم بشناسیم و تشخیص دهیم که چه چیزی باعث می‌شود

natural, more conversational and then take these elements and add them to our speech in English.

طبیعی‌تر، محاوره‌ای‌تر به نظر برسد و سپس این عناصر را بگیریم و به گفتارمان به زبان انگلیسی اضافه کنیم.

And it's also great for you as a speaker, because sometimes you need to come up with the right words

و همچنین برای شما به عنوان یک گوینده عالی است، زیرا گاهی اوقات لازم است کلمات مناسب را بیان کنید

so it doesn't have to be 100% concise.

تا 100٪ مختصر نباشد.

Because it's not concise for American speakers as well and it can give you time, those extra filler words like

از آنجا که برای سخنرانان آمریکایی نیز مختصر نیست و می تواند به شما زمان بدهد، آن کلمات پرکننده اضافی مانند

'hmm' and 'well'

"هوم" و "خوب"

And the phrases and the pauses and the extra words like

و عبارات و مکث ها و کلمات اضافی مانند "

'just' and 'okay'

فقط" و "خوب"

That can give you some, that can buy you some time to come up with a right word, in order to

می توانند به شما فرصت دهند. برخی، که می توانند برای شما زمان بخرند تا به یک کلمه درست برسید تا

convey what you want to say.

آنچه را که می خواهید بگویید بیان کنید.

And as a side note, to all you non-native speakers out there

و به عنوان یک یادداشت جانبی، برای همه شما غیر بومی‌ها

when we look at the presentation, we see that Sundar, Google CEO, is not a native English speaker.

وقتی به ارائه نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که ساندار، مدیر عامل گوگل، انگلیسی زبان مادری نیست.

And he is a phenomenal presenter.

و او یک مجری فوق العاده است.

This is to say, that you don't have to lose your accent to be a great speaker in English.

این بدان معناست که برای اینکه یک سخنران عالی در زبان انگلیسی باشید، لازم نیست لهجه خود را از دست بدهید.

In fact, the accent is an advantage, it reveals some layers that you have as a speaker

در واقع لهجه یک مزیت است، لایه هایی را که شما به عنوان گوینده دارید نشان می دهد و

It shows that you carry your history behind you, that you have an interesting story.

نشان می دهد که تاریخ خود را پشت سر می گذارید، داستان جالبی دارید.

You don't want to lose your accent. You don't want to hide your accent.

شما نمی خواهید لهجه خود را از دست بدهید. شما نمی خواهید لهجه خود را پنهان کنید.

You do want to use the elements of speech to sound great.

شما می خواهید از عناصر گفتار برای عالی به نظر رسیدن استفاده کنید.

To convey your message, to be a strong speaker, to speak slowly, to be clear, to be understood.

برای رساندن پیام، سخنران قوی بودن، آهسته صحبت کردن، واضح بودن، درک شدن.

But it doesn't mean that you need to lose your accent.

اما این بدان معنا نیست که باید لهجه خود را از دست بدهید.

So when you work on your accent, and intonation, and rhythm, and stress, your goal should not necessarily be

بنابراین وقتی روی لهجه و لحن و ریتم و استرس خود کار می کنید، هدف شما نباید لزوماً

lose your accent, speak like a native speaker.

از دست دادن لهجه باشد، مانند یک زبان مادری صحبت کنید.

But be the best speaker that you can.

اما بهترین گوینده ای باشید که می توانید.

With or without a foreign accent, because that doesn't really matter.

با لهجه خارجی یا بدون لهجه، زیرا واقعاً مهم نیست.

What matters is how you feel about yourself and how you convey your message

آنچه مهم است این است که چه احساسی نسبت به خود دارید و چگونه پیام خود را منتقل می کنید

and if you're clear and communicative.

و اینکه آیا شفاف و ارتباطی هستید یا خیر.

Now I have a question for you.

حالا من یک سوال از شما دارم.

What other elements of speech, whether it's specific words or phrases or intonation patterns, do people use

افراد از چه عناصر دیگری از گفتار، چه کلمات یا عبارات خاص یا الگوهای

that make them sound more natural? What have you noticed? What are you using?

لحنی استفاده می کنند که آنها را طبیعی تر به نظر می رساند؟ به چه چیزی توجه کرده اید؟ از چه چیزی استفاده می کنید؟

So let me know in the comments below

بنابراین در نظرات زیر به من اطلاع دهید

'So' is one of them, I use 'so' all the time, you've probably noticed.

"پس" یکی از آنهاست، من همیشه از "so" استفاده می کنم، احتمالاً متوجه شده اید.

That's it! Thank you so much for watching.

خودشه! از اینکه تماشا کردید خیلی متشکریم.

Please share this video with your friends if you liked it and don't forget to subscribe to my YouTube channel

لطفاً اگر این ویدیو را دوست داشتید با دوستان خود به اشتراک بگذارید و فراموش نکنید که در کانال یوتیوب من مشترک شوید

and click on the belt to get notifications

و روی کمربند کلیک کنید تا اعلان ها را دریافت کنید.

there are a lot more videos coming up about American intonation, so you don't want to miss it out.

ویدیوهای بیشتری در مورد لحن آمریکایی در راه است، بنابراین نمی خواهید از دست بدهید آن را بیرون

Have a wonderful week and I'll see you next week, in the next video.

هفته فوق العاده ای داشته باشید و هفته آینده در ویدیوی بعدی شما را می بینم.

Bye.

خدا حافظ.