Compare ALL English Conditional Sentences (with examples!)

Well, hey there. I'm Emma from mmmEnglish.

خوب، هی وجود دارد. من اِما هستم از mmmEnglish.

Today we are going to go through everything you need to know about English

امروز همه چیزهایی را که در مورد شرطی های انگلیسی باید بدانید را مرور می کنیم

conditionals. We'll cover the zero conditional, the first conditional,

. ما جملات شرطی صفر، شرطی اول،

the second, the third,

دوم، سوم

and mixed conditional sentences all here in this one lesson.

و جملات شرطی مختلط را در اینجا در این یک درس پوشش خواهیم داد.

So there's a fair bit to cover, but by the end of this lesson,

بنابراین مقداری برای پوشش دادن وجود دارد، اما در پایان این درس،

you are going to have everything you need to know about English conditional

شما همه چیزهایی را که باید در مورد جملات شرطی انگلیسی بدانید، خواهید داشت

sentences. Plus,

. به علاوه،

I've made you a complete workbook that you can download and use to practise

من برای شما یک کتاب کار کامل ساخته ام که می توانید آن را دانلود کرده و برای تمرین

everything you learn in this lesson.

هر آنچه در این درس یاد می گیرید، استفاده کنید.

It's completely free so that you can study and practise to your heart's content.

این کاملا رایگان است تا بتوانید در حد دلخواه مطالعه و تمرین کنید.

Just follow the link down in the description.

فقط لینک پایین در توضیحات را دنبال کنید.

But what I recommend is that you stay right here,

اما چیزی که من توصیه می کنم این است که همین جا بمانید،

you get your notebook out, stay focused,

دفترچه یادداشت خود را بیرون بیاورید، متمرکز بمانید

and you do your best to stay with me through the whole lesson.

و تمام تلاش خود را بکنید تا در کل درس با من بمانید.

I know it's long, I know it's hard,

می‌دانم طولانی است، می‌دانم سخت است،

but after that you can go and take the quiz to test what you know and also

اما بعد از آن می‌توانید بروید و در آزمون شرکت کنید تا آنچه را که می‌دانید آزمایش کنید و همچنین

find out which conditional sentences you might need to review and practise

بفهمید که کدام جملات شرطی ممکن است نیاز به مرور و تمرین

again. Are you ready? Let's dive in.

مجدد داشته باشید. اماده ای؟ بیایید شیرجه بزنیم.

Meet English speaking friends with Hey Lady!

دوستان انگلیسی زبان را با هی لیدی ملاقات کنید!

an online community connecting women around the world through English.

یک جامعه آنلاین که زنان در سراسر جهان را از طریق انگلیسی به هم متصل می کند.

We make it easy for you to meet fantastic English speaking partners from

ما ملاقات با شرکای فوق العاده انگلیسی زبان از کشورهای مختلف را برای شما آسان می کنیم

different countries to practise speaking English with regularly in the

تا به طور منظم صحبت کردن به زبان انگلیسی را در

warmth and the safety of a women only environment.

محیط گرم و ایمن فقط برای زنان تمرین کنید.

To learn more about what we do,

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد کاری که انجام می‌دهیم،

just click the link down in the description below.

کافی است روی پیوند در توضیحات زیر کلیک کنید.

The zero conditional is also called the factual or the real conditional

شرطی صفر، شرطی واقعی یا واقعی نیز نامیده می شود،

because we use it to talk about truths and facts,

زیرا ما از آن برای صحبت در مورد حقایق و حقایق استفاده می کنیم،

things that are real in the world.

چیزهایی که در جهان واقعی هستند.

We also use it to talk about habits and rules and to give

ما همچنین از آن برای صحبت در مورد عادات و قوانین و ارائه

instructions that are the result of something else happening first.

دستورالعمل هایی استفاده می کنیم که نتیجه اتفاق دیگری است که ابتدا اتفاق افتاده است.

So in other words, if this happens,

بنابراین، به عبارت دیگر، اگر این اتفاق بیفتد،

then this is the result. Always. Okay?

نتیجه این است. همیشه. باشه؟

It's a fact. It's the truth. It's just how it is.

این یه حقیقته. این حقیقت است. همین طور است.

It's what happens. Let's take a closer look at what it looks like

این چیزی است که اتفاق می افتد. بیایید نگاهی دقیق تر به ظاهر آن بیندازیم

because it's really simple.

زیرا واقعاً ساده است.

We use the present simple in both clauses. Now,

در هر دو بند از حال ساده استفاده می کنیم. حالا

why does it say if or when can be used in the

چرا می گوید if یا when می تواند در

if clause? That's a good question. In the zero conditional,

بند if استفاده شود؟ این سوال خوبی است. در شرطی صفر،

you can use either if or when in the if clause.

می توانید از if یا when در بند if استفاده کنید.

And the meaning with either word is pretty similar,

و معنی هر دو کلمه تقریباً مشابه است،

but we use if when there is a chance that the action will happen,

اما از if استفاده می‌کنیم، زمانی که احتمال وقوع آن عمل وجود دارد،

but it might not happen as well. Okay? If it does happen,

اما ممکن است این اتفاق نیز رخ ندهد. باشه؟ اگر این اتفاق بیفتد،

then we know exactly what the result will be. If I work out, I feel healthier.

ما دقیقاً می دانیم که نتیجه چه خواهد بود. اگر ورزش کنم، احساس سلامتی بیشتری می کنم.

So I work out and the result is pretty obvious. When I do work out,

بنابراین من تمرین می کنم و نتیجه کاملاً واضح است. وقتی ورزش می کنم،

I feel healthier, I feel better about myself. It's true,

احساس سلامتی بیشتری می کنم، احساس بهتری نسبت به خودم دارم. درست است،

but that doesn't mean that I do it all the time, right?

اما این بدان معنا نیست که من همیشه این کار را انجام می دهم، درست است؟

I don't always feel healthy,

من همیشه احساس سلامتی نمی کنم،

especially if I don't work out. We use when we know for

به خصوص اگر ورزش نکنم. زمانی استفاده می کنیم که

sure that that action is going to happen.

مطمئن باشیم که آن عمل قرار است اتفاق بیفتد.

We might not know exactly when it's going to happen, but we know that it will.

ممکن است دقیقاً ندانیم چه زمانی قرار است اتفاق بیفتد، اما می دانیم که این اتفاق خواهد افتاد.

Okay? When I work out, I feel healthier.

باشه؟ وقتی ورزش می کنم، احساس سلامتی بیشتری می کنم.

So I've removed the possibility that it's not going to happen.

بنابراین من این احتمال را حذف کردم که این اتفاق نمی افتد.

There's no question about it. I will work out the specific time. Doesn't matter.

هیچ سوالی در موردش نیست زمان مشخص را انجام خواهم داد. مهم نیست

We just know that it's going to happen in the future.

ما فقط می دانیم که در آینده این اتفاق خواهد افتاد.

So it's a subtle difference. Very, very subtle.

بنابراین این یک تفاوت ظریف است. خیلی خیلی ظریف

And the same difference actually applies in the first conditional.

و همین تفاوت در واقع در شرط اول صدق می کند.

We can use if or when as well in the first conditional, but we'll get to that.

می‌توانیم از if یا when نیز در شرط اول استفاده کنیم، اما به آن می‌رسیم.

Back to forming the zero conditional.

بازگشت به تشکیل صفر شرطی.

Let's look at a few examples to help us do that.

بیایید به چند مثال نگاه کنیم تا به ما در انجام این کار کمک کند.

When the sun sets, it gets dark.

وقتی خورشید غروب می کند هوا تاریک می شود.

If you leave milk out, it spoils. If the power goes out,

اگر شیر را کنار بگذارید، خراب می شود. اگر برق قطع شود،

we can't watch tv.

نمی توانیم تلویزیون تماشا کنیم.

So these are all facts and truths right? Now,

پس اینها همه حقایق و حقایق هستند درست است؟ حالا

what about this sentence. In winter it's cold.

این جمله چطور. در زمستان هوا سرد است.

Is it a zero conditional sentence? It's a fact.

آیا جمله شرطی صفر است؟ این یه حقیقته.

It has the present simple verb,

فعل ساده فعلی را دارد،

but it's not a conditional sentence. Can you tell me why

اما یک جمله شرطی نیست. می توانید به من بگویید چرا

We don't have two clauses? It is a fact,

ما دو بند نداریم؟ این یک واقعیت است،

but we don't have the condition and the result clause.

اما شرط و بند نتیجه را نداریم.

It's just a present simple sentence.

این فقط یک جمله ساده در حال حاضر است.

But what about now if it's cold, light the fire.

اما حالا اگر هوا سرد است، آتش را روشن کن.

Now we've got a condition and the result,

حالا ما یک شرط و نتیجه داریم،

and this is a good example of how the zero conditional can be used to give

و این مثال خوبی است از اینکه چطور می توان از شرطی صفر برای ارائه

instructions,

دستورالعمل استفاده کرد،

and I'm using the imperative form to do that.

و من از فرم دستوری برای این کار استفاده می کنم.

I'm telling you what to do, instructing you.

من به شما می گویم چه کار کنید، به شما دستور می دهم.

We also use the zero conditional to talk about rules.

ما همچنین از شرطی صفر برای صحبت در مورد قوانین استفاده می کنیم.

Children can swim if an adult is with them,

اگر یک بزرگسال همراه آنها باشد، بچه ها می توانند شنا کنند

and we use it to talk about habits. If it's hot,

و ما از آن برای صحبت در مورد عادت ها استفاده می کنیم. اگر هوا گرم است

I go to the beach. This is something that I usually do. It's a habit, right?

به ساحل می روم. این کاری است که من معمولا انجام می دهم. این یک عادت است، درست است؟

It happens often.

اغلب اتفاق می افتد. آیا

Can you see how in all of these examples that the two separate parts of the

می توانید ببینید که در همه این مثال ها چگونه دو قسمت مجزای

sentence are connected?

جمله به هم متصل شده اند؟

We're stating a fact or a truth in the main clause,

ما یک واقعیت یا یک حقیقت را در بند اصلی بیان می کنیم،

but it's only possible on the condition that the if

اما فقط به شرطی امکان پذیر است که

clause occurs.

بند if وجود داشته باشد.

So now we know that the zero conditional is the factual or the real

بنابراین اکنون می دانیم که شرط صفر، شرطی واقعی یا واقعی است

conditional. What about the first conditional?

. در مورد شرط اول چطور؟ به

It's also called the possible conditional. Now,

آن شرط ممکن نیز گفته می شود. اکنون،

we're not talking about facts anymore,

ما دیگر در مورد حقایق صحبت نمی کنیم،

things that are absolutely 100% true.

چیزهایی که کاملاً 100٪ درست هستند.

Now we're talking about possible future results.

اکنون در مورد نتایج احتمالی آینده صحبت می کنیم.

They might happen, but they might not happen as well.

آنها ممکن است اتفاق بیفتند، اما ممکن است اتفاق نیفتند.

So can you guess when it might be useful to use the first conditional a

بنابراین آیا می توانید حدس بزنید که چه زمانی ممکن است استفاده از شرطی اول مفید باشد،

time when you are thinking about what's possible in the future?

زمانی که در مورد آنچه در آینده ممکن است فکر می کنید؟ می‌توانیم از

We can use it to talk about predictions, superstitions plans,

آن برای صحبت در مورد پیش‌بینی‌ها، برنامه‌های خرافات،

promises, offers, suggestions,

وعده‌ها، پیشنهادها، پیشنهادها

and warnings.

و هشدارها استفاده کنیم.

There's a lot of different ways that we can use the first conditional.

راه های مختلفی وجود دارد که می توانیم از شرطی اول استفاده کنیم.

So all of these things talk about what is likely to happen in the

بنابراین همه این چیزها در مورد آنچه که احتمالاً در آینده اتفاق می افتد صحبت می کنند

future, a likely outcome. So in the first conditional,

، یک نتیجه محتمل. بنابراین در شرطی اول،

we're not just using the present simple anymore, right?

ما دیگر فقط از حال ساده استفاده نمی کنیم، درست است؟

Because we're talking about the future. In the if clause,

زیرا ما در مورد آینده صحبت می کنیم. در بند if،

we still use a present simple verb,

ما همچنان از یک فعل ساده استفاده می کنیم،

but in the main clause we use the future tense. Well,

اما در بند اصلی از زمان آینده استفاده می کنیم. خوب،

if this thing happens, then this will likely happen.

اگر این اتفاق بیفتد، احتمالاً این اتفاق خواهد افتاد.

It will probably happen.

احتمالا این اتفاق خواهد افتاد.

We can't be absolutely sure you think so

ما نمی توانیم کاملاً مطمئن باشیم که شما اینطور فکر می کنید

If you don't eat now, you'll be hungry later.

اگر الان غذا نخورید، بعداً گرسنه خواهید شد.

If she doesn't call, I'll be annoyed.

اگه زنگ نزنه اذیت میشم

And just like in the zero conditional,

و درست مانند شرطی صفر،

we can still use if or when in the if clause,

ما همچنان می‌توانیم از if یا when در بند if استفاده کنیم،

and it depends on how sure we are that something is going to happen.

و بستگی به این دارد که چقدر مطمئن باشیم که چیزی قرار است اتفاق بیفتد.

And when tells us that we're very,

و وقتی به ما می گوید که ما بسیار بسیار

very confident that the action in the if clause is going to happen

مطمئن هستیم که عمل در بند if قرار است اتفاق بیفتد

and the result in the main clause is the most likely outcome

و نتیجه در بند اصلی محتمل ترین نتیجه

when the sun sets, it will get cold. Now,

زمانی است که خورشید غروب کند، هوا سرد می شود. حالا

what about this sentence? If aliens arrive on

این جمله چطور؟ اگر موجودات فضایی به

earth, I will greet them. Now, I'll give you a clue.

زمین بیایند به آنها سلام می کنم. حالا، من به شما یک سرنخ می دهم.

There is something not quite right about this sentence,

چیزی در مورد این جمله درست نیست،

something about it sounds strange,

چیزی در مورد آن عجیب به نظر می رسد،

but it has a present simple verb and will with the base verb following.

اما یک فعل ساده فعلی و اراده با فعل پایه زیر دارد.

So it looks right, but this isn't a possible situation.

بنابراین درست به نظر می رسد، اما این یک موقعیت ممکن نیست.

Well, not really.

خوب، نه واقعا.

I could be unintentionally starting a debate about the existence of alien life

من ممکن است ناخواسته بحثی را درباره وجود حیات بیگانه

right here.

در اینجا شروع کنم.

But this is more of a hypothetical situation.

اما این بیشتر یک وضعیت فرضی است.

So it would be better to use the second conditional to talk about this

پس بهتر است از شرط دوم برای صحبت در مورد این

hypothetical situation.

وضعیت فرضی استفاده کنیم.

So we talked about the zero conditional.

بنابراین ما در مورد صفر شرطی صحبت کردیم.

We've talked about the first conditional,

ما در مورد شرط اول صحبت کرده ایم،

but what's the difference between them and why would you choose one over the

اما تفاوت آنها چیست و چرا یکی را بر دیگری انتخاب می کنید

other? Let's take a look.

؟ بیا یک نگاهی بیندازیم.

If you leave the milk out, it spoils.

اگر شیر را کنار بگذارید، خراب می شود.

If you leave the milk out,

اگر شیر را کنار بگذارید،

it will spoil which one's correct.

خراب می شود که کدام یک درست است.

It's a trick question. They're both correct. They're both possible.

این یک سوال ترفند است. هر دو درست هستند هر دوی آنها ممکن است

But choosing to use the zero or the first conditional does change the

اما انتخاب استفاده از صفر یا شرط اول

meaning of the sentence a little. So in the first sentence,

معنای جمله را کمی تغییر می دهد. بنابراین در جمله اول،

we're stating a general fact. It's true, right?

یک واقعیت کلی را بیان می کنیم. درست است، درست است؟

In general, in life,

کلا تو زندگی

at any moment when you leave milk out of the fridge,

هر لحظه که شیر رو بیرون از یخچال بذاری

it spoils.

خراب میشه.

So I might use the zero conditional to explain to a child that milk

بنابراین من ممکن است از شرطی صفر برای توضیح به یک کودک استفاده کنم که شیر

spoils when it's not in the fridge, right?

وقتی در یخچال نیست فاسد می شود، درست است؟

The child didn't know that fact beforehand.

کودک از قبل این واقعیت را نمی دانست.

I'm telling them so that they know in the future when I use the first

من به آنها می گویم تا بدانند در آینده وقتی اولین

conditional sentence,

جمله شرطی را به کار می برم،

I'm telling you about a possible outcome based on the

یک نتیجه احتمالی را بر اساس وضعیت فعلی به شما می گویم

current situation.

.

So it's like advice or warning about a present situation,

بنابراین مانند توصیه یا هشدار در مورد وضعیت فعلی است،

something that is specific. So imagine that you've just made a coffee,

چیزی که خاص است. بنابراین تصور کنید که تازه یک قهوه درست کرده اید،

you left the milk on the bench,

شیر را روی نیمکت گذاشته اید

and then you've gone off to the living room to watch some telly.

و سپس به اتاق نشیمن رفته اید تا تلویزیون تماشا کنید.

So I'm using the first conditional now to warn you or remind you

بنابراین من اکنون از شرط اول استفاده می کنم تا به شما هشدار دهم یا یادآوری کنم که

about what might happen if you don't put the milk in the fridge.

اگر شیر را در یخچال نگذارید چه اتفاقی می افتد.

So I'm not telling you a general life lesson or a fact about life,

بنابراین من یک درس عمومی زندگی یا واقعیتی در مورد زندگی به شما نمی گویم،

you probably already know that milk spoils,

احتمالاً از قبل می دانید که شیر فاسد می شود،

but I'm giving you a suggestion or a reminder that you should put it in the

اما من به شما یک پیشنهاد یا یادآوری می کنم که باید آن را در

fridge. Now, let's look at a few more comparisons.

یخچال بگذارید. حالا بیایید به چند مقایسه دیگر نگاه کنیم.

When the sun sets, it gets cold,

وقتی خورشید غروب می کند، سرد می شود،

compare it to when the sun sets it will get cold.

مقایسه کنید با غروب خورشید سرد می شود.

So I'm using the zero conditional again to talk about a general fact,

بنابراین من دوباره از شرطی صفر برای صحبت در مورد یک واقعیت کلی استفاده می کنم،

all right? Around the world in general,

خوب است؟ به طور کلی در سراسر جهان

it gets colder when the sun sets.

با غروب خورشید هوا سردتر می شود.

But if you are about to leave the house and you're wearing just a t-shirt,

اما اگر می خواهید از خانه خارج شوید و فقط یک تی شرت به تن دارید

and I might be a little bit worried that you're going to get cold,

و من ممکن است کمی نگران باشم که سردتان شود،

then I might use the first conditional sentence to remind you that

ممکن است از اولین جمله شرطی برای یادآوری به شما استفاده کنم که

in a few hours when the sun sets,

در چند ساعتی که خورشید غروب می کند،

it's probably going to get cold. And maybe you should bring a jacket.

احتمالاً سرد خواهد شد. و شاید شما باید یک ژاکت بیاورید.

Let's try one more. If she doesn't call, I'm annoyed.

بیایید یکی دیگر را امتحان کنیم. اگه زنگ نزنه اذیت میشم

If she doesn't call, I'll be annoyed.

اگه زنگ نزنه اذیت میشم

So in the first situation,

بنابراین در موقعیت اول،

the zero conditional is used because it's something that happens a lot, right?

شرطی صفر استفاده می شود زیرا این چیزی است که زیاد اتفاق می افتد، درست است؟

She often doesn't call, and every time I'm annoyed,

او اغلب زنگ نمی زند و هر بار که من اذیت می شوم،

every time she doesn't call, I'm annoyed.

هر بار که او زنگ نمی زند، من اذیت می شوم.

It's a really general statement about how I feel on many occasions.

این یک بیانیه واقعا کلی در مورد احساس من در بسیاری از مواقع است.

In the first conditional example though,

اگرچه در اولین مثال شرطی،

I'm talking about a specific phone call.

من در مورد یک تماس تلفنی خاص صحبت می کنم.

Maybe I'm waiting for a colleague to call. I'm waiting for some information,

شاید منتظر تماس یکی از همکاران هستم. من منتظر اطلاعاتی هستم،

information that I need to finish writing my report by the deadline,

اطلاعاتی که باید نوشتن گزارشم را تا مهلت مقرر تمام کنم،

and she promised to call me this afternoon.

و او قول داد امروز بعدازظهر با من تماس بگیرد.

So I'm not talking about her general calling habits.

بنابراین من در مورد عادت های عمومی او صحبت نمی کنم.

I don't always get annoyed with her,

من همیشه از او ناراحت نمی شوم،

but I am talking about right now in this moment,

اما در حال حاضر در این لحظه صحبت می کنم،

I'm worried that my colleague's not going to call,

نگران هستم که همکارم تماس نگیرد

and I'm just expressing that it's really annoying

و فقط می گویم که واقعاً آزاردهنده است

because I'm trying to finish my report.

زیرا سعی می کنم تمام کنم گزارش من.

I hope that you're feeling a bit more confident about using the zero and first

امیدوارم اکنون در مورد استفاده از شرطی صفر و اول کمی اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید

conditional now because it's time to practise. So what I'm going to

زیرا زمان تمرین فرا رسیده است. بنابراین کاری که می‌خواهم

do is I'll give you a situation and you're going to have to write

انجام دهم این است که به شما موقعیتی می‌دهم و شما باید

either a zero conditional sentence or a first conditional sentence to go with

یا یک جمله شرطی صفر یا یک جمله شرطی اول را بنویسید

it, whichever one you think is the most appropriate one. All right?

، هر کدام که فکر می‌کنید مناسب‌تر است. خیلی خوب؟ از

I want you to write your sentences in the comments below for now.

شما می خواهم فعلاً جملات خود را در نظرات زیر بنویسید.

Let's start with this one.

بیایید با این یکی شروع کنیم.

You're a teacher and you want to warn your students that they need to

شما یک معلم هستید و می خواهید به دانش آموزان خود هشدار دهید که باید

do their homework or tomorrow there's going to be trouble.

تکالیف خود را انجام دهند وگرنه فردا مشکلی پیش می آید.

They're going to get in trouble, right?

آنها به دردسر خواهند افتاد، درست است؟

So should you use the zero or the first conditional

بنابراین باید از صفر استفاده کنید یا اولین شرطی

Good should be the first conditional. Now,

Good باید اولین شرطی باشد. اکنون،

this is a warning about a specific situation,

این یک هشدار در مورد یک موقعیت خاص است،

not a general truth, because we're talking about tomorrow.

نه یک حقیقت کلی، زیرا ما در مورد فردا صحبت می کنیم.

Okay? So you could say something like, if you don't do your homework,

باشه؟ بنابراین می توانید چیزی مانند این بگویید، اگر تکالیف خود را انجام ندهید،

you will be in trouble. All right?

دچار مشکل خواهید شد. خیلی خوب؟

Let's get started with this lesson.

بیایید با این درس شروع کنیم. چه

When can you use the second conditional?

زمانی می توانید از شرطی دوم استفاده کنید؟

We use it in a few ways to imagine that our lives or

ما از آن به چند روش استفاده می کنیم تا تصور کنیم زندگی ما یا

someone else's life is different.

زندگی دیگران متفاوت است.

We use it to ask hypothetical questions,

ما از آن برای پرسیدن سؤالات فرضی،

to give advice and to give reasons why you can't do something.

مشاوره و ارائه دلایلی که چرا نمی توانید کاری را انجام دهید استفاده می کنیم.

So you might have practised a little with the first two,

بنابراین ممکن است با دو مورد اول کمی تمرین کرده باشید،

but the third and the fourth are both interesting and different ways to

اما سومی و چهارمی هر دو روش های جالب و متفاوتی برای

use the second conditional. So I'm really excited to get into those.

استفاده از شرطی دوم هستند. بنابراین من برای ورود به آن ها بسیار هیجان زده هستم.

But let's start with number one.

اما بیایید با شماره یک شروع کنیم.

We use the second conditional to talk about things in the future that are

ما از شرط دوم برای صحبت در مورد چیزهایی در آینده استفاده می کنیم که

unlikely or things that are impossible in the present. So

بعید هستند یا چیزهایی که در زمان حال غیرممکن هستند. بنابراین

we use it to imagine and to dream that the present situation is

ما از آن برای تصور و رویاپردازی استفاده می کنیم که وضعیت کنونی

different than it really is. Now,

با آنچه واقعاً هست متفاوت است. اکنون،

this could be because it's impossible now or because it's really

این می تواند به این دلیل باشد که اکنون غیرممکن است یا به این دلیل که واقعاً

unlikely to become real in the future. Not completely impossible,

بعید است در آینده واقعی شود. کاملا غیر ممکن نیست،

but unlikely. So with the second conditional, we say,

اما بعید است. پس با شرط دوم، می گوییم،

if this happened, then that would happen.

اگر این اتفاق می افتاد، پس آن اتفاق می افتاد.

So for example, if I had enough money,

مثلاً اگر پول کافی داشتم،

I would buy a house. If the present situation was different,

خانه می خریدم. اگر شرایط فعلی متفاوت بود،

then I would do that. If I won the lottery,

آن وقت این کار را می کردم. اگر در لاتاری برنده می شدم،

I'd buy a house. Now,

خانه می خریدم. در حال حاضر،

this is an unlikely event in the future, right?

این یک رویداد بعید در آینده است، درست است؟

Because it's unlikely I'm going to win the lottery possible, but unlikely.

چون بعید است که در قرعه کشی برنده شوم، اما بعید است.

But before we keep going with the other ways to use the second conditional,

اما قبل از اینکه به راه های دیگر برای استفاده از شرطی دوم ادامه دهیم،

let's spend a little bit of time focusing on what it looks like.

اجازه دهید کمی زمان را صرف تمرکز بر ظاهر آن کنیم.

Conditional sentences all have an if clause and a

جملات شرطی همگی یک بند if و یک

main clause, which is sometimes also called the result clause,

بند اصلی دارند که گاهی اوقات به آن بند نتیجه نیز می گویند،

because it can only happen if

زیرا فقط در صورت وقوع بند می تواند اتفاق بیفتد

clause occurs. It's a condition, right?

. این یک شرط است، درست است؟

If this happens, then that happens. Now,

اگر این اتفاق بیفتد، پس آن اتفاق می افتد. حال،

what exactly makes a conditional sentence? The second conditional.

دقیقاً چه چیزی یک جمله شرطی را می سازد؟ شرط دوم.

So the second conditional uses a past simple verb in the if

بنابراین شرط دوم از یک فعل گذشته ساده در بند if استفاده می کند و

clause then would followed by the Infiniti

سپس از

verb in the main clause. If she lived in London,

فعل Infiniti در بند اصلی استفاده می کند. اگر او در لندن زندگی می کرد،

she would have English friends.

دوستان انگلیسی داشت.

If clause is the condition, does she live in London?

اگر شرط شرط است، آیا او در لندن زندگی می کند؟

No, we're talking about a hypothetical situation here, right?

نه، ما در اینجا در مورد یک موقعیت فرضی صحبت می کنیم، درست است؟

So the result clause suggests what would be different

بنابراین بند نتیجه نشان می‌دهد که چه چیزی متفاوت است

and would tells us that where imagining the result,

و به ما می‌گوید که در صورتی که نتیجه را تصور کنیم،

or she would have English friends, it's not real.

یا او دوستان انگلیسی داشته باشد، واقعی نیست.

She doesn't have English friends now,

او اکنون دوستان انگلیسی ندارد،

but it could happen ifshe lived in London.

اما اگر در لندن زندگی می کرد ممکن بود این اتفاق بیفتد.

If she lived in London, she would have English friends.

اگر او در لندن زندگی می کرد، دوستان انگلیسی داشت.

Now you can definitely make one or both clauses

حالا شما قطعا می توانید یک یا هر دو بند را

negative in a second conditional sentence. If I didn't want to go,

در یک جمله شرطی دوم منفی کنید. اگر نمی خواستم بروم به

I would tell you

شما می گفتم

if I didn't finish my homework, I wouldn't tell my teacher.

اگر تکالیفم را تمام نکردم به معلمم نمی گفتم.

And of course we can ask second conditional questions too

و البته ما می‌توانیم سؤالات شرطی دوم را بپرسیم،

hypothetical questions to ask someone to imagine what they would

سؤالات آنقدر فرضی که از کسی بخواهیم تصور کند

do in a different situation. So these situations are not real,

در یک موقعیت متفاوت چه می‌کند. بنابراین این موقعیت‌ها واقعی نیستند،

but it's kind of fun to ask these types of questions, right?

اما پرسیدن این نوع سؤال‌ها به نوعی سرگرم‌کننده است، درست است؟

Really helps to keep conversations going sometimes.

واقعاً گاهی اوقات به ادامه مکالمات کمک می کند.

What would you do if you quit your job,

اگر یک میلیون دلار برنده شوید، اگر شغلتان را رها کنید، چه کار می کنید

if you won a million dollars? Would you travel the world?

؟ آیا به دنیا سفر می کنید؟

If you only had one day in Singapore, what would you do?

اگر فقط یک روز در سنگاپور وقت داشته باشید، چه کار می کنید؟

See how fun these types of questions can be.

ببینید این نوع سوالات چقدر می توانند سرگرم کننده باشند.

Choose one of them to answer in the comments below,

یکی از آنها را برای پاسخ در نظرات زیر انتخاب کنید،

but make sure you write your answer as a full second conditional sentence

اما مطمئن شوید که پاسخ خود را به عنوان یک جمله شرطی دوم کامل

to practise the structure. Okay,

برای تمرین ساختار بنویسید. خوب،

if I only had one in Singapore, I would.

اگر من فقط در سنگاپور داشتم، این کار را می کردم.

Now you can actually use could in the if clause to ask a similar

اکنون می توانید در واقع از can در عبارت if برای پرسیدن یک سوال مشابه استفاده کنید

question.

.

So you would be saying if you were able to or if it were

بنابراین می‌گویید اگر بتوانید یا اگر

possible to, if you could travel to any country,

امکانش بود، اگر می‌توانید به هر کشوری سفر کنید،

where would you go?

کجا می‌روید؟

Now notice that when you use could in the if clause,

حال توجه کنید که وقتی از can در عبارت if استفاده می کنید،

the verb that follows could is in the infinity form,

فعل زیر ممکن است به شکل بی نهایت است

not in the past. Simple. And that's because it's a modal verb, right?

نه در گذشته. ساده. و این به این دلیل است که یک فعل معین است، درست است؟

Standard English grammar rule after modal verbs,

قاعده گرامر استاندارد انگلیسی بعد از افعال معین،

we always have the definitive.

همیشه قاعده قطعی را داریم.

Now we've been talking about hypothetical situations so far,

حالا تا به حال در مورد موقعیت های فرضی صحبت کرده ایم،

but what are these other uses?

اما این موارد دیگر چه کاربردهایی دارند؟

Because we can use the second conditional to give advice.

زیرا می توانیم از شرط دوم برای نصیحت استفاده کنیم.

And if you think about it, when someone asks you for advice,

و اگر به آن فکر کنید، وقتی کسی از شما راهنمایی می‌خواهد،

you usually try to imagine what you would do in their situation and share

معمولاً سعی می‌کنید تصور کنید در موقعیت او چه می‌کنید و

that with them. So for example, if I were you,

آن را با او در میان بگذارید. به عنوان مثال، اگر من جای شما بودم،

I'd talk to my boss before I quit my job,

قبل از اینکه کارم را ترک کنم با رئیسم صحبت می کردم،

or if I were her, I'd break up with him. Now,

یا اگر جای او بودم، از او جدا می شدم. حالا،

if you're wondering why in both of those examples I was using were with

اگر تعجب می‌کنید که چرا در هر دو نمونه‌ای که استفاده می‌کردم،

the subject I,

موضوع I بود،

I'm going to talk about that in a few minutes. But lastly,

چند دقیقه دیگر در مورد آن صحبت خواهم کرد. اما در نهایت،

you can use the second conditional to give reasons why you can't do something.

می توانید از شرط دوم برای ارائه دلایلی که چرا نمی توانید کاری را انجام دهید استفاده کنید.

You've probably already noticed that English speakers are usually quite polite

احتمالاً قبلاً متوجه شده اید که انگلیسی زبانان معمولاً با یکدیگر بسیار مودب هستند

to each other. Instead of just saying no,

. به‌جای نه گفتن،

we often try and soften our responses by explaining why we can't

اغلب سعی می‌کنیم پاسخ‌هایمان را با توضیح اینکه چرا نمی‌توانیم

do something.

کاری انجام دهیم، ملایم‌تر کنیم.

And sometimes you might just want to explain a situation a little more.

و گاهی اوقات ممکن است بخواهید یک موقعیت را کمی بیشتر توضیح دهید.

So the second conditional can really help you to do this. So for example,

بنابراین شرط دوم واقعا می تواند به شما در انجام این کار کمک کند. به عنوان مثال،

if I had the money, I'd lend it to you.

اگر من پول داشتم، آن را به شما قرض می دادم.

I don't have to explain myself any further here.

من نیازی به توضیح بیشتر در اینجا ندارم.

This sentence already explains that I don't have the money, so I can't help.

این جمله قبلاً توضیح می دهد که من پول ندارم، بنابراین نمی توانم کمکی کنم.

But it suggests that maybe you want to that maybe you

اما نشان می دهد که شاید شما می خواهید که شاید

would if you could.

اگر می توانستید.

If I wasn't so busy, I'd invite you over for dinner,

اگر خیلی سرم شلوغ نبود، شما را برای شام دعوت می‌کردم،

but I am really busy so I can't invite you over.

اما واقعاً سرم شلوغ است، بنابراین نمی‌توانم شما را دعوت کنم.

So we've covered what the second conditional looks like and when you can use

بنابراین ما توضیح داده‌ایم که شرطی دوم چگونه به نظر می‌رسد و چه زمانی می‌توانید از

it,

آن استفاده کنید،

but now I want to share some extra tips to help you understand it better

اما اکنون می‌خواهم نکات اضافی را برای درک بهتر آن

and to help you use it accurately. So the first one I want to mention is

و استفاده دقیق از آن به اشتراک بگذارم. بنابراین اولین موردی که می خواهم به آن اشاره کنم این است

that if is a conjunction, right?

که اگر یک ربط است، درست است؟

The purpose of conjunctions is to join two sentences or two

هدف از حروف ربط، به هم پیوستن دو جمله یا دو

different clauses together.

بند مختلف به یکدیگر است.

There's a really strong relationship between the two clauses in a conditional

یک رابطه واقعاً قوی بین دو بند در یک جمله شرطی وجود دارد

sentence, right? They're really connected.

، درست است؟ آنها واقعاً به هم مرتبط هستند.

The if clause contains a condition and the main clause contains the

بند if شامل یک شرط و بند اصلی حاوی

result, right? They rely on each other. Now,

نتیجه است، درست است؟ آنها به یکدیگر متکی هستند. اکنون،

you may know that with all conditional sentences you can change the order of

ممکن است بدانید که با تمام جملات شرطی می توانید ترتیب

your clauses. When this happens, it doesn't change the meaning,

بندهای خود را تغییر دهید. وقتی این اتفاق می افتد، معنی را تغییر نمی دهد،

but there is an important punctuation change that you need to make.

اما یک تغییر مهم در نقطه گذاری وجود دارد که باید ایجاد کنید.

If it stopped raining, I would go for a walk.

اگر باران قطع می شد، می رفتم پیاده روی. اگر باران متوقف شود،

I would go for a walk if it stopped raining.

می روم پیاده روی .

Now the meaning in these two sentences is exactly the same.

حالا معنی در این دو جمله دقیقاً یکی است.

But notice that when the main clause comes first,

اما توجه داشته باشید که وقتی بند اصلی اول می آید،

we don't include that comma before the if clause. Now to be honest,

آن کاما را قبل از عبارت if قرار نمی دهیم. حالا راستش را بخواهید،

this is really only significant if you're sitting in English exam or you're

این فقط در صورتی مهم است که در امتحان زبان انگلیسی شرکت کرده باشید یا

doing academic writing.

در حال نوشتن آکادمیک باشید.

You're going to get marked down for that type of punctuation error.

شما برای آن نوع خطای نقطه گذاری علامت گذاری خواهید شد.

But generally it's not really something you need to lose sleep over.

اما به طور کلی واقعاً چیزی نیست که نیاز به از دست دادن خواب داشته باشید.

Now in spoken English, the subject and wood,

در حال حاضر در گفتار انگلیسی، موضوع و چوب،

they're usually contracted, I'd, you'd, she'd, he'd

آنها معمولا قراردادی هستند، I'd، you'd، she'd، he'd they'd

they'd, we'd. Now,

, we'd. اکنون،

it's much easier to say this type of sentence quickly and it helps

گفتن سریع این نوع جملات بسیار ساده تر است و به شما کمک می کند

you to sound a little more relaxed as well. But these contractions,

کمی آرام تر به نظر برسید. اما این انقباضات

very common in spoken English, common in informal written English.

در زبان انگلیسی گفتاری بسیار رایج است و در انگلیسی نوشتاری غیررسمی رایج است.

But you shouldn't be using contractions in formal written English, right?

اما شما نباید از انقباضات در انگلیسی نوشتاری رسمی استفاده کنید، درست است؟

Just steer clear completely. Now,

فقط کاملاً خلاص شوید. حال،

one of the most interesting parts about the second conditional is that it breaks

یکی از جالب‌ترین بخش‌ها در مورد شرط دوم این است که

some standard B verb grammar rules, right?

برخی از قوانین دستور زبان استاندارد فعل B را زیر پا می‌گذارد، درست است؟

We can actually use were instead of was with

ما در واقع می توانیم از were به جای was with

i, he she and it, right?

i، he she and it استفاده کنیم، درست است؟

Both of them are grammatically correct,

هر دوی آنها از نظر گرامری درست هستند،

but I guess is a little more formal. All right?

اما حدس می‌زنم کمی رسمی‌تر باشند. خیلی خوب؟

So we would use it in more formal situations. If I was you,

بنابراین ما از آن در موقعیت های رسمی تر استفاده می کنیم. من اگر جای تو بودم

I would break up with him. If I were you,

از او جدا می شدم. من اگر جای تو بودم

I would break up with him. Both of those sentences are the same.

از او جدا می شدم. هر دوی این جمله ها یکی هستند.

If she was taller, if she were taller,

اگر قدش بلندتر بود، اگر بلندتر بود،

she would be an air hostess. So again, we can use either,

مهماندار هوا بود. بنابراین دوباره، ما می‌توانیم از هر کدام استفاده کنیم،

it's totally okay. Wear is a little more formal.

کاملاً اشکالی ندارد. لباس پوشیدن کمی رسمی تر است.

Today we're going to go a little deeper on the first and the second conditional,

امروز می خواهیم در مورد شرط اول و دوم کمی عمیق تر بپردازیم،

I'm going to give you lots of examples to help you understand when to use the

مثال های زیادی را به شما می زنم تا به شما کمک کند بفهمید چه زمانی از

first and when to use the second plus.

اولی و چه زمانی از پلاس دوم استفاده کنید.

I'll also be talking about how to use conditionals without if,

من همچنین در مورد نحوه استفاده از شرطی ها بدون if صحبت خواهم کرد،

which is pretty shocking.

که بسیار تکان دهنده است.

I know because if is the star of conditional

من می دانم زیرا if ستاره جملات شرطی است

sentences,

،

but actually you can use other words in place of if as well.

اما در واقع شما می توانید به جای if از کلمات دیگری نیز استفاده کنید.

So I'm going to go through all of that right here during this lesson.

بنابراین من در طول این درس می خواهم همه اینها را اینجا مرور کنم.

So I want you to tell me what's the difference between the first conditional

بنابراین از شما می خواهم به من بگویید که تفاوت بین شرطی اول

and the second conditional.

و شرطی دوم چیست.

So the best way to think about it is the first conditional is real.

بنابراین بهترین راه برای فکر کردن در مورد آن شرط اول واقعی است.

We use it to talk about things that are possible in the future and

ما از آن برای صحبت در مورد چیزهایی که در آینده امکان پذیر است و

there's a likely chance of it happening.

احتمال وقوع آن وجود دارد استفاده می کنیم.

So to make the first conditional, it's simple.

بنابراین برای شرطی کردن اولین مورد، ساده است.

We use the present simple verb in our if clause and we use the

ما از فعل ساده فعلی در بند if استفاده می کنیم و از زمان

future tense will in our main clause.

آینده will در بند اصلی استفاده می کنیم.

So we use will along with a bare Infiniti verb.

بنابراین ما از will همراه با یک فعل Infiniti برهنه استفاده می کنیم.

If I miss the bus, I will take a taxi.

اگر اتوبوس را از دست بدهم، سوار تاکسی می شوم.

If they lose the game, they won't go to the finals.

اگر بازی را ببازند به فینال نمی روند.

If you get too close to the flames, you'll get burned.

اگر خیلی به شعله های آتش نزدیک شوید، می سوزید.

So notice that with all of these examples, these are real,

بنابراین توجه کنید که با همه این مثال ها، اینها واقعی هستند،

they are possible and they're likely to happen in the future.

امکان پذیر هستند و احتمالاً در آینده اتفاق خواهند افتاد.

Now, when we move to the second conditional,

حال، وقتی به شرطی دوم می رویم، در

we actually have to leave the real world,

واقع باید دنیای واقعی،

the actual world behind us because although there is a

دنیای واقعی را پشت سر خود رها کنیم، زیرا اگرچه

possibility of the result happening, when we use the second conditional,

احتمال وقوع نتیجه وجود دارد، اما وقتی از شرطی دوم استفاده می کنیم، به

it tells us that the action is quite unlikely. So it's often called the

ما می گوید که عمل کاملاً انجام شده است. بعید. بنابراین اغلب به آن

unreal tense.

زمان غیر واقعی می گویند.

So we use the second conditional to talk about imaginary situations in the

بنابراین از شرط دوم برای صحبت در مورد موقعیت های خیالی در

present. So these are unreal situations,

زمان حال استفاده می کنیم. بنابراین این موقعیت‌ها غیر واقعی هستند،

but we also use it to talk about unlikely future outcomes as well.

اما ما همچنین از آن برای صحبت در مورد نتایج بعید آینده نیز استفاده می‌کنیم.

So it looks like if and the past,

بنابراین به نظر می‌رسد اگر و گذشته،

simple in our if clauses,

در بندهای if ما ساده است،

and then would with the bare infinity verb following in our main clause,

و سپس با فعل بی‌نهایت خالی که در عبارت اصلی ما دنبال می‌شود،

if I missed the bus, I would take a taxi.

اگر اتوبوس را از دست بدهم، سوار تاکسی می‌شوم.

If they lost the gain, they wouldn't go to the finals.

اگر برد را از دست می دادند، به فینال نمی رفتند.

If you got too close to the flames, you'd get burned.

اگر خیلی به شعله های آتش نزدیک می شدی، می سوزی.

Wait a second.

یک لحظه صبر کن.

These examples look pretty similar to the first conditional examples.

این مثال ها بسیار شبیه به اولین نمونه های شرطی هستند.

So with just a couple of little edits,

بنابراین تنها با چند ویرایش کوچک،

we have subtly changed these results to seem less

ما این نتایج را به‌طور نامحسوس تغییر داده‌ایم تا محتمل‌تر به نظر برسند

likely.

.

Suddenly we've got a set of hypothetical or imaginary

ناگهان مجموعه‌ای از موقعیت‌های فرضی یا تخیلی

situations and their results,

و نتایج آن‌ها را داریم،

but those results are unlikely to actually happen,

اما بعید است که این نتایج واقعاً اتفاق بیفتند،

right? Such is the second conditional.

درست است؟ چنین است شرط دوم.

Many ideas can be correctly expressed in English using both the

بسیاری از ایده ها را می توان با استفاده از

first and the second conditional sentence structure.

ساختار جمله شرطی اول و دوم به درستی در انگلیسی بیان کرد.

But each type of sentence changes the meaning noticeably.

اما هر نوع جمله معنی را به طرز محسوسی تغییر می دهد.

So you really need to be careful about which type of

بنابراین شما واقعا باید مراقب نوع

sentence structure you're using. You've got to carefully choose.

ساختار جمله ای که استفاده می کنید باشید. شما باید با دقت انتخاب کنید

So let's look at a couple of examples to help you out.

بنابراین بیایید به چند مثال برای کمک به شما نگاه کنیم.

So if I missed the bus, I will take a taxi.

بنابراین اگر اتوبوس را از دست دادم، سوار تاکسی خواهم شد.

If I missed the bus, I would take a taxi. Now,

اگر اتوبوس را از دست می دادم، سوار تاکسی می شدم. حال

in the first example, this is real and possible.

در مثال اول این امر واقعی و ممکن است.

It's based on an actual situation.

این بر اساس یک وضعیت واقعی است.

Just imagine that you are walking down the street quite quickly towards the bus

فقط تصور کنید که در خیابان به سرعت به سمت ایستگاه اتوبوس قدم می زنید

stop because it's actually the exact time that the bus is supposed to

زیرا در واقع دقیقاً زمان

arrive and there is a chance it's pulling up at the bus stop right now you're

رسیدن اتوبوس است و این احتمال وجود دارد که در حال حاضر در ایستگاه اتوبوس بالا بیاید و

hoping that it's not because you're going to be late,

امیدوارید که این به این دلیل نیست. قرار است دیر بیایید،

otherwise you still want to make it to work on time. But in your

در غیر این صورت هنوز هم می خواهید به موقع کار را انجام دهید. اما در

head, as you are walking, you're coming up with a backup plan, right?

ذهن خود، همانطور که راه می روید، یک طرح پشتیبان ارائه می کنید، درست است؟

A plan B, here's what you're going to do.

برنامه B، این چیزی است که می خواهید انجام دهید.

If I miss the bus, I will take a taxi.

اگر اتوبوس را از دست بدهم، سوار تاکسی می شوم.

So this situation is based on a real life scenario,

بنابراین این وضعیت بر اساس یک سناریوی واقعی زندگی است،

something that is likely to happen.

چیزی که احتمال وقوع دارد.

It's a good chance that bus has already come to the bus stop and you are

این شانس خوبی است که اتوبوس قبلاً به ایستگاه اتوبوس آمده است و شما

not there. But the second example, in the second conditional,

آنجا نیستید. اما مثال دوم، در مورد دوم شرطی،

totally imaginary. Maybe I've got no plans at all to take the bus.

کاملاً خیالی است. شاید اصلاً برنامه ای برای سوار شدن به اتوبوس نداشته باشم.

Maybe I don't even take the bus to work,

شاید حتی با اتوبوس به محل کارم نمی روم

or perhaps I'm extremely punctual.

یا شاید خیلی وقت شناس هستم.

I'm almost never late to the bus.

من تقریبا هیچ وقت به اتوبوس دیر نمی رسم.

But for whatever reason, this thing,

اما به هر دلیلی، این اتفاق،

the outcome is very unlikely to happen,

نتیجه خیلی بعید است اتفاق بیفتد،

and we know that because we're using the second conditional.

و ما می دانیم که چون از شرط دوم استفاده می کنیم.

So you can see how powerful this decision is, right?

بنابراین می توانید ببینید که این تصمیم چقدر قدرتمند است، درست است؟

The grammar structure that you choose influences the meaning of your sentence.

ساختار دستور زبانی که انتخاب می کنید بر معنای جمله شما تأثیر می گذارد.

Let's do a few more examples together just to make sure you've got it.

بیایید چند مثال دیگر را با هم انجام دهیم تا مطمئن شویم آن را به دست آورده اید.

If I run out of butter, I'll just use oil. So again,

اگه کره تموم شد فقط از روغن استفاده میکنم. پس دوباره

imagine that you're baking and there isn't much butter

تصور کنید که در حال پخت هستید و کره زیادی

left. You can't be bothered going to the shops. So I've got a plan.

باقی نمانده است. حوصله رفتن به مغازه ها را ندارید. بنابراین من یک برنامه دارم.

If I run out of butter, I know what I'm going to do and this is a likely event.

اگر کره‌ام تمام شود، می‌دانم که قرار است چه کار کنم و این یک اتفاق محتمل است.

If I ran out of butter, I just use oil. Now,

اگر کره ام تمام شد فقط از روغن استفاده می کنم. حال،

this is a hypothetical situation.

این یک وضعیت فرضی است.

I'm not talking about a specific baking event that's happening now.

من در مورد یک رویداد پخت خاص که در حال حاضر اتفاق می افتد صحبت نمی کنم.

I'm just talking about what I would hypothetically do if this

من فقط در مورد این صحبت می کنم که اگر

ever happened to me while I was baking. I could be giving advice to someone

در حین پختن این اتفاق برای من بیفتد، فرضاً چه کاری انجام می دهم. می‌توانم به کسی توصیه کنم که می‌پرسد،

who's asking, oh, if I ran out of butter, I'd just use oil.

اوه، اگر کره‌ام تمام شود، فقط از روغن استفاده می‌کنم.

You won't notice the difference. If she finds a dog on the street,

متوجه تفاوت نخواهید شد اگر سگی در خیابان پیدا کند،

she'll adopt it. She loves dogs, right?

آن را به فرزندی قبول می کند. او عاشق سگ است، درست است؟

She has plans to adopt a dog. In fact,

او قصد دارد یک سگ را به فرزند خواندگی بپذیرد. در واقع،

she's looking for a dog and there are lots of street dogs in her area.

او به دنبال یک سگ است و تعداد زیادی سگ خیابانی در منطقه او وجود دارد.

So it's quite likely that if she finds a dog on the street that doesn't

بنابراین بسیار محتمل است که اگر سگی را در خیابان بیابد که

have a home, it's quite likely that she'll adopt it.

خانه ندارد، به احتمال زیاد آن را به فرزندی قبول خواهد کرد.

If she found a dog on the street, she'd adopt it. So again,

اگر سگی در خیابان پیدا می کرد، آن را به فرزندی قبول می کرد. پس باز هم

she loves dogs. Perhaps there's actually not many street dogs in her area,

سگ ها را دوست دارد. شاید در واقع سگ های خیابانی زیادی در منطقه او وجود نداشته باشد،

which makes the outcome quite unlikely.

که نتیجه را کاملا بعید می کند.

If she were taller, she would play basketball.

اگر قدش بلندتر بود بسکتبال بازی می کرد.

So this is the second conditional, right?

پس این شرط دوم است، درست است؟

And she's imagining what she would do if she had been born taller,

و او دارد تصور می کند که اگر قد بلندتر به دنیا می آمد چه می کرد،

but she wasn't right? She can't change her height.

اما درست نبود؟ او نمی تواند قد خود را تغییر دهد.

So this situation has to be unreal. So for that reason,

بنابراین این وضعیت باید غیر واقعی باشد. بنابراین به همین دلیل،

be careful because we can't write a version of this in the first conditional.

مراقب باشید زیرا ما نمی توانیم نسخه ای از این را در شرط اول بنویسیم.

There isn't a likely chance or a likely outcome

شانس یا نتیجه محتملی وجود ندارد

where this would happen.

که این اتفاق بیفتد.

She can't change the way that she is.

او نمی تواند حالت خود را تغییر دهد.

However, we can make a couple of changes to make it possible.

با این حال، ما می توانیم چند تغییر ایجاد کنیم تا امکان پذیر شود. می‌توانیم

We can say if we're talking about a child who is still growing,

بگوییم اگر در مورد کودکی صحبت می‌کنیم که هنوز در حال رشد است،

then it's possible, but we might have to change the verb and say,

این امکان وجود دارد، اما ممکن است مجبور باشیم فعل را تغییر دهیم و بگوییم،

if she grows taller, she will play basketball.

اگر او قد بلندتر شود، بسکتبال بازی می‌کند.

It's really important to keep in mind that many ideas can be expressed in the

این واقعا مهم است که به خاطر داشته باشید که بسیاری از ایده ها را می توان در

first or the second conditional,

شرط اول یا دوم،

depending on whether they're real or imaginary.

بسته به واقعی یا خیالی بودن آنها بیان کرد.

But not all ideas can be expressed in both tenses,

اما همه ایده ها را نمی توان در هر دو زمان بیان کرد،

right? So be careful about that real versus imaginary.

درست است؟ پس مراقب آن واقعی در مقابل خیال باشید.

Hopefully you're starting to feel pretty good about the difference between the

امیدوارم در مورد تفاوت بین

first and the second conditional, right?

شرطی اول و دوم احساس خوبی داشته باشید، درست است؟

But I've got one extra thing that I want you to keep in mind.

اما من یک چیز اضافی دارم که می خواهم آن را در نظر داشته باشید.

So take a look at this sentence here. Is it a conditional sentence?

پس به این جمله در اینجا نگاه کنید. آیا حکم شرطی است؟

It has two clauses. It has a present tense verb. In the first clause,

دو بند دارد. فعل زمان حال دارد. در بند اول،

it has will and the base verb in the main clause,

دارای will و فعل پایه در بند اصلی است،

but it doesn't have the word if

اما اگر در

It actually doesn't matter. This sentence is still a conditional sentence,

واقع مهم نباشد، کلمه ندارد. این جمله هنوز یک جمله شرطی است،

a first conditional sentence,

یک جمله شرطی اول،

and there are a couple of very specific words that you can use to

و چند کلمه بسیار خاص وجود دارد که می توانید برای

replace if in the first and also the second

جایگزینی if در ساختار جمله شرطی اول و همچنین دوم استفاده کنید

conditional sentence structure. It's still a conditional sentence,

. این هنوز یک جمله شرطی است،

but the word that you choose of course has the ability to

اما کلمه ای که انتخاب می کنید البته این قابلیت را دارد که

change the meaning of your sentence slightly.

معنای جمله شما را کمی تغییر دهد.

Unless it rains soon the lake will dry up.

مگر اینکه به زودی باران ببارد دریاچه خشک می شود.

Or if it rains soon, the lake won't dry up.

یا اگر زود باران ببارد دریاچه خشک نمی شود.

Both of these sentences are okay, they're great,

هر دوی این جملات خوب هستند، عالی هستند،

but of course the change affects the meaning of our sentence slightly.

اما البته این تغییر کمی بر معنای جمله ما تأثیر می گذارد.

So we need to be aware of that. So you can definitely replace if with the word,

بنابراین ما باید از آن آگاه باشیم. بنابراین شما قطعا می توانید if را با کلمه جایگزین کنید،

unless, but the meaning is slightly different.

مگر، اما معنی کمی متفاوت است. به

It means if not or accept if,

معنی اگر نه یا قبول اگر است

and you can use unless in the first and the second conditional sentence

و می توانید از ساختار جمله شرطی اول و دوم استفاده کنید

structure.

.

But it can't be used to talk about past situations that can't be

اما نمی توان از آن برای صحبت در مورد موقعیت های گذشته که قابل تغییر نیستند استفاده کرد

changed. So you can't use unless in the third conditional sentence structure,

. بنابراین شما نمی توانید استفاده کنید مگر اینکه در ساختار جمله شرطی سوم،

for example, check out some examples.

برای مثال، چند نمونه را بررسی کنید.

Unless she apologises, I will not forgive her

تا زمانی که معذرت خواهی نکند، نمی بخشمش

unless it gets below zero degrees, the water won't freeze

مگر اینکه دمای هوا زیر صفر درجه باشد، آب یخ نمی زند

unless they fired me. I wouldn't leave the company

مگر اینکه مرا اخراج کنند. من شرکت را ترک نمی کنم

Besides unless. And if we can also use as long as,

مگر اینکه. و اگر می‌توانیم از as استفاده کنیم،

which is really,

که واقعاً

really useful if you want to set a limit or a condition on the

بسیار مفید است اگر بخواهید یک محدودیت یا شرطی برای عبارت تعیین کنید

expression.

.

So this is like saying if and only if the

بنابراین این مانند این است که بگوییم اگر و فقط در صورتی که

condition happens. So if the condition doesn't happen,

شرایط اتفاق بیفتد. بنابراین اگر شرط اتفاق نیفتد،

then the result is not possible or it's not allowed as long as

نتیجه ممکن نیست یا تا زمانی که

is usually used with the first conditional because it's used

معمولاً با شرط اول استفاده می‌شود، مجاز نیست، زیرا زمانی استفاده می‌شود که

when the result is expected.

نتیجه مورد انتظار است.

As long as I get time off work, I'll come for a visit.

تا زمانی که مرخصی بگیرم، برای بازدید می آیم.

As long as it's not too crowded, we'll stay for dinner.

تا زمانی که خیلی شلوغ نباشد، برای شام می مانیم.

As long as he finishes his homework, he'll join you at the skate park.

تا زمانی که تکالیفش را تمام کند، در پارک اسکیت به شما خواهد پیوست.

Great work. We're almost done. We've got one more option to replace if with,

کار عالی ما تقریباً تمام شده ایم. ما یک گزینه دیگر برای جایگزین کردن if with داریم،

and that is using supposing or

و آن استفاده از فرض یا

supposing that.

فرض کردن آن است.

So using supposing that helps the listener to imagine

بنابراین استفاده از فرضی که به شنونده کمک می کند تا

a situation. So it's really similar to using if,

یک موقعیت را تصور کند. بنابراین واقعاً شبیه به استفاده از if است،

but just with a bit of extra command to really tell the listener that you want

اما فقط با کمی دستور اضافی به شنونده بگویید که می‌خواهید

them to imagine turn on their imagination. Now,

تصور کند تخیلش را روشن کنید. در حال حاضر،

it can be used in either the first or the second conditional,

آن را می توان در شرطی اول یا دوم استفاده کرد،

but it's much more comfortable in the second conditional for sure,

اما مطمئناً در شرطی دوم بسیار راحت تر است،

because you're imagining, right,

زیرا شما تصور می کنید، درست است،

supposing I can change my flight. I'll come a few days earlier.

فرض کنید من می توانم پروازم را تغییر دهم. چند روز زودتر میام

Supposing you got a huge Christmas bonus, would you go on a holiday?

با فرض اینکه یک جایزه بزرگ کریسمس دریافت کنید، آیا به تعطیلات می روید؟

Like all conditional sentences.

مثل تمام جملات شرطی.

The third conditional has two clauses,

شرط سوم دو بند دارد،

the if clause and the main clause.

بند if و بند اصلی.

But unlike the zero, the first and the second conditionals,

اما بر خلاف شرط صفر، اول و دوم،

this one talks about the past and specifically an

این یکی در مورد گذشته و به طور خاص یک

unreal past, not a true past, an unreal one.

گذشته غیر واقعی صحبت می کند، نه یک گذشته واقعی، یک گذشته غیر واقعی. از

We use the third conditional to imagine a situation in the

شرط سوم برای تصور موقعیتی در

past and the imaginary result,

گذشته و نتیجه خیالی استفاده می کنیم

which is also in the past. Okay? So it's imaginary. It's not real.

که آن هم در گذشته است. باشه؟ پس خیالی است. این واقعی نیست.

It's not true, okay? Because we can't change the past.

درست نیست، باشه؟ چون ما نمی توانیم گذشته را تغییر دهیم.

Sometimes we wish we could, but we can't.

گاهی اوقات آرزو می کنیم که می توانیم، اما نمی توانیم. به همین

So that's why you'll often hear the third conditional being used to talk about

دلیل است که اغلب می شنوید که از سومین شرطی برای صحبت در مورد

regrets, things that we wish were different.

پشیمانی استفاده می شود، چیزهایی که آرزو می کنیم متفاوت باشند.

So let's look at a few examples to get started.

بنابراین برای شروع به چند نمونه نگاه می کنیم.

If I had left earlier, I wouldn't have missed my flight.

اگر زودتر می رفتم، پروازم را از دست نمی دادم.

So I'm a bit upset about that, right? I'm upset I missed my flight.

بنابراین من از این موضوع کمی ناراحت هستم، درست است؟ من ناراحتم که پروازم را از دست دادم.

I wish that I had have left my house a little bit earlier and not run late.

کاش کمی زودتر از خانه ام بیرون می رفتم و دیر نمی دویدم. ای

I wish that I could go back in time and be on the plane,

کاش می توانستم به گذشته برگردم و در هواپیما باشم،

but I can't because my flight's gone.

اما نمی توانم چون پروازم تمام شده است.

There's nothing that I can do about it now except buy another ticket. Well,

در حال حاضر هیچ کاری نمی توانم در مورد آن انجام دهم جز اینکه یک بلیط دیگر بخرم. خب،

we can use the third conditional to show how angry or how frustrated we are

می‌توانیم از شرط سوم برای نشان دادن میزان عصبانیت یا ناامیدی خود

about this situation right now. Look, if you hadn't been so rude,

از این وضعیت استفاده کنیم. ببین، اگر اینقدر بی ادب نبودی،

they would've invited you back.

تو را دوباره دعوت می کردند.

You were rude. Well, obviously that didn't work out well for you did it.

تو بی ادب بودی خب، بدیهی است که برای شما خوب کار نکرد.

Now they're not going to invite you back again in the future.

حالا دیگر در آینده شما را دعوت نخواهند کرد.

You can't go back and change it. Now can you, whether you want to or not.

شما نمی توانید به عقب برگردید و آن را تغییر دهید. حالا می توانید، چه بخواهید چه نخواهید.

So I'm just going to use the third conditional. Now to tell you off,

بنابراین من فقط می خواهم از شرطی سوم استفاده کنم. حالا به شما بگویم،

if I hadn't been going so fast, I wouldn't have been fined.

اگر به این سرعت نمی رفتم، جریمه نمی شدم.

Yeah, I got fined, which is annoying, but it's already happened.

بله، جریمه شدم، که آزاردهنده است، اما قبلاً اتفاق افتاده است.

I can't change it now, right? That's something you definitely can't change.

الان نمیتونم عوضش کنم درسته؟ این چیزی است که شما قطعا نمی توانید تغییر دهید.

So we use the third conditional to talk about things that we regret,

بنابراین از شرط سوم برای صحبت در مورد چیزهایی استفاده می کنیم که پشیمان هستیم،

things that we wish we could change about the past,

چیزهایی که آرزو می کنیم می توانستیم در گذشته تغییر دهیم،

and also to tell someone off for something that they did in the

و همچنین برای صحبت کردن به کسی برای کاری که در گذشته انجام داده است

past. So it's pretty useful, right?

. بنابراین بسیار مفید است، درست است؟

It's a really handy structure to have up your sleeve to know. All right,

این یک ساختار واقعا مفید است که در آستین خود بدانید. بسیار خوب،

so let's talk about what it looks like now.

پس بیایید در مورد ظاهر آن در حال حاضر صحبت کنیم.

So to make the third conditional, we need a few things.

پس برای مشروط کردن سوم به چند چیز نیاز داریم.

We need if and the past, perfect.

ما به اگر و گذشته، کامل نیاز داریم.

Then we need a comma, and then we need the perfect conditional.

سپس به یک کاما نیاز داریم و سپس به شرطی کامل نیاز داریم.

You might be wondering what the heck is the past perfect or the perfect

ممکن است تعجب کنید که گذشته کامل یا

conditional. So think about it this way,

شرطی کامل چیست؟ پس اینگونه فکر کنید،

the past perfect is subject with had

گذشته کامل فاعل با had

and the past participant verb. If I had left earlier,

و فعل شرکت کننده گذشته است. اگر من زودتر رفته بودم،

if you hadn't been so rude if I hadn't been going so

اگر شما اینقدر بی ادب نبودید، اگر من به این سرعت نمی رفتم،

fast, okay, these are all examples of the past, perfect.

باشه، اینها همه نمونه های گذشته هستند، عالی.

Now the perfect conditional is subject

حال شرط کامل فاعل

with wood have and the pastable verb.

با wood have و فعل pastable است.

So it's just the present, perfect with wood in front of it.

بنابراین این فقط زمان حال است، با چوب جلوی آن عالی است.

I wouldn't have missed my flight.

من پروازم را از دست نمی دادم.

They would have invited you back. I wouldn't have got that

آنها شما را دوباره دعوت می کردند. من آن بلیط را نمی گرفتم

ticket. So let's put the third conditional all together.

. پس بیایید شرط سوم را همه با هم قرار دهیم.

We need,

ما نیاز داریم،

if the subject had and the past

اگر موضوع و

participant, then our comma, very important,

شرکت کننده گذشته، ویرگول ما، بسیار مهم، و به

followed by our subject,

دنبال آن موضوع ما،

would have a past participant.

یک شرکت کننده گذشته داشته باشد.

That's the third conditional.

این سوم مشروط است.

So let's look at some examples to help it sink in a little. All right,

پس بیایید به چند نمونه نگاه کنیم تا به فرورفتن آن کمک کند. بسیار خوب،

let's do our third conditional checks first. All right?

بیایید ابتدا بررسی های مشروط سوم خود را انجام دهیم. خیلی خوب؟

Are we talking about the past or the present here?

اینجا درباره گذشته صحبت می کنیم یا حال؟

It was in the past. Did it actually happen?

در گذشته بود. آیا واقعاً اتفاق افتاده است؟

No, you didn't call. So I didn't come.

نه زنگ نزدی پس من نیومدم ای

I wish that I could change this because I'd love to come.

کاش می توانستم این را تغییر دهم زیرا دوست دارم بیایم.

If she had replied to my message, I wouldn't have been so worried.

اگر او به پیام من پاسخ می داد، من اینقدر نگران نمی شدم.

So I'm kind of telling her off here, right? I'm a bit frustrated.

بنابراین من به نوعی به او می گویم اینجا، درست است؟ من کمی ناامید هستم.

Did she reply to my message,

آیا او به پیام من پاسخ داد،

but was I worried? Yeah,

اما آیا من نگران بودم؟ آره، ای

I wish that she had so that I didn't have to worry.

کاش اون داشت تا من نگران نباشم.

If I had taken better care of myself, I wouldn't have got sick.

اگر بهتر از خودم مراقبت می کردم، مریض نمی شدم.

So I'm expressing regret about the past here.

بنابراین من در اینجا از گذشته ابراز پشیمانی می کنم.

I wish I'd taken better care of myself. Now,

کاش بهتر مواظب خودم بودم اکنون،

you'll remember from some of my other conditional lessons that we can actually

از برخی از درس‌های شرطی دیگر من به یاد خواهید آورد که ما در واقع می‌توانیم از

use different modal verbs in the main claws.

افعال مختلف در پنجه‌های اصلی استفاده کنیم.

So we can replace would have with other modal,

بنابراین ما می توانیم دارای را با مودال های دیگر

like might and could.

مانند may و can جایگزین کنیم.

So we use might have to show probability or certainty

بنابراین ما از ممکن است برای نشان دادن احتمال یا قطعیت استفاده می کنیم

If she'd studied more, she might have passed,

اگر او بیشتر مطالعه می کرد، ممکن بود قبول شده باشد،

but she might have also failed. Again, we are not sure. We're not certain,

اما ممکن است شکست بخورد. باز هم مطمئن نیستیم. ما مطمئن نیستیم،

right? If we were certain about that imaginary result in the past,

درست است؟ اگر در گذشته در مورد آن نتیجه خیالی مطمئن بودیم، از این نتیجه

then we would use would have. That's more certain.

استفاده می کردیم. این مطمئن تر است.

Since we're not exactly sure about what the result would've been.

از آنجایی که ما دقیقاً در مورد اینکه نتیجه چه خواهد بود مطمئن نیستیم.

Then using might have is probably the better option. Now,

سپس استفاده از may have احتمالاً گزینه بهتری است. در حال حاضر،

we use could have to talk about possibility and ability.

ما می توانیم در مورد امکان و توانایی صحبت کنیم.

If you had lent me your car, I could have got there faster.

اگر ماشینت را به من قرض داده بودی، می توانستم سریعتر به آنجا برسم.

Now, I'm not promising that I absolutely would've.

حالا، من قول نمی دهم که قطعا این کار را می کردم.

I'm just saying that I would've been able to get there

من فقط می گویم که می توانستم

faster with a car.

با ماشین سریعتر به آنجا برسم.

I would have the ability to arrive sooner.

من این توانایی را دارم که زودتر برسم.

So now that we've broken it down a little bit,

خب حالا که کمی آن را تفکیک کردیم،

how are you feeling about the third conditional?

در مورد سومین شرطی چه احساسی دارید؟

And if you are thinking something along the lines of,

و اگر به چیزی در این زمینه فکر می کنید،

if I'd seen this video earlier, I wouldn't have been so confused.

اگر من این ویدیو را قبلا دیده بودم، اینقدر گیج نمی شدم.

Well, I must be doing something right.

خب من باید یه کاری رو درست انجام بدم

I know that conditionals can be a little overwhelming because of the

من می‌دانم که شرط‌ها به دلیل

subtle differences between all of the different types of conditionals,

تفاوت‌های ظریف بین انواع مختلف شرطی‌ها،

but also the significant differences in meaning.

اما همچنین تفاوت‌های معنادار در معنا، می‌توانند کمی سخت باشند.

So hopefully with each of my conditional lessons,

بنابراین امیدوارم با هر یک از درس های مشروط من،

it's becoming a little clearer. So if you're enjoying this series,

کمی واضح تر شود. بنابراین اگر از این مجموعه لذت می برید،

make sure you share this lesson, like the lesson,

مطمئن شوید که این درس را به اشتراک می گذارید، درس را دوست دارید،

share it with anyone that you think will find it useful.

آن را با هرکسی که فکر می کنید مفید است به اشتراک بگذارید.

Mixed conditionals are exactly what they sound like a conditional sentence

شرط های مختلط دقیقاً همان چیزی است که شبیه یک جمله شرطی است

that mixes two different times in one sentence.

که دو زمان مختلف را در یک جمله ترکیب می کند.

Now it sounds a little tricky,

حالا کمی مشکل به نظر می رسد،

but I'm here to go over it with you and to help you practise with me later on in

اما من اینجا هستم تا با شما آن را بررسی کنم و به شما کمک کنم تا بعداً در این درس با من تمرین کنید

this lesson. So don't worry.

. پس نگران نباشید.

If you had learned how to use mixed conditionals already,

اگر قبلاً نحوه استفاده از شرطی های مختلط را یاد گرفته بودید،

you wouldn't need to watch this lesson. Check it out.

نیازی به تماشای این درس نداشتید. آن را بررسی کنید.

That is a mixed, conditional sentence. And by the end of this video,

این یک جمله مختلط و شرطی است. و در پایان این ویدیو، در

you'll be feeling much more confident about using mixed conditionals as you

مورد استفاده از شرطی های مختلط هنگام

speak in English. So let's go. If you've watched some of my previous lessons,

صحبت به زبان انگلیسی، اعتماد به نفس بیشتری خواهید داشت. پس بزن بریم. اگر برخی از درس های قبلی من را تماشا کرده باشید،

or perhaps you've studied conditionals at school, well,

یا شاید در مدرسه مشروط ها را مطالعه کرده باشید، خوب،

you'll know that the zero conditional is used to talk about facts and things

می دانید که شرطی صفر برای صحبت در مورد حقایق و چیزهایی

that are generally true.

که به طور کلی درست هستند استفاده می شود.

The first conditional talks about a likely present situation.

مشروط اول در مورد وضعیت احتمالی فعلی صحبت می کند.

The second talks about hypothetical or highly unlikely

دومی در مورد موقعیت های فرضی یا بسیار بعید

present or future situations.

حال یا آینده صحبت می کند.

And the third conditional is a past situation which didn't happen.

و شرط سوم یک وضعیت گذشته است که اتفاق نیفتاده است.

So these are all useful for talking about situations that relate to

بنابراین، همه اینها برای صحبت در مورد موقعیت هایی مفید هستند که به

actions in isolation in their own time.

اعمال مجزا در زمان خودشان مربوط می شوند.

So the third conditional relates to the past,

بنابراین شرط سوم مربوط به گذشته است،

but mixed conditionals help you to move through time.

اما شرط های مختلط به شما کمک می کند تا در زمان حرکت کنید.

So a past action with a present result gets exciting.

بنابراین یک عمل گذشته با نتیجه حال هیجان انگیز می شود.

As I mentioned earlier,

همانطور که قبلاً اشاره کردم،

a key idea when we use mixed conditionals is time,

یک ایده کلیدی زمانی که از شرط های مختلط استفاده می کنیم زمان است،

but don't confuse time with verb tense. So of course,

اما زمان را با زمان فعل اشتباه نگیرید. پس البته

we use different verb tenses to express different times. That's true.

برای بیان زمان های مختلف از زمان های مختلف فعل استفاده می کنیم. درست است.

But time and tense are not always the same thing.

اما زمان و زمان همیشه یکسان نیستند.

So if we take a look at a couple of sentences,

بنابراین اگر به چند جمله نگاهی بیندازیم،

I had a dog when I was a child.

من در کودکی سگ داشتم.

She was cleaning all day yesterday.

دیروز تمام روز را تمیز می کرد.

So are these two sentences using the same verb tense?

پس آیا این دو جمله از زمان فعل مشابهی استفاده می کنند؟

This is the past simple, and this one is the past continuous.

این گذشته ساده است و این گذشته استمراری است.

They're not using the same tenses,

آنها از زمان های یکسانی استفاده نمی کنند،

but they are referring to the same time.

بلکه به یک زمان اشاره می کنند.

They both take place in the past. So they have the same time reference.

هر دو در گذشته اتفاق می افتند. بنابراین مرجع زمانی یکسانی دارند.

And like I said earlier,

و همانطور که قبلاً گفتم،

mixed conditionals are conditional sentences that use two different

شرط های مختلط جملات شرطی هستند که از دو

times in them. They help us to move between two times.

زمان مختلف در آنها استفاده می کنند. آنها به ما کمک می کنند تا بین دو زمان حرکت کنیم.

So if clause and the main clause in a mixed conditional sentence have

بنابراین اگر بند و بند اصلی در یک جمله شرطی مختلط

different times that work together, if I had woken up earlier,

زمان‌های متفاوتی دارند که با هم کار می‌کنند، اگر زودتر از خواب بیدار می‌شدم،

I wouldn't have missed the bus.

اتوبوس را از دست نمی‌دادم.

So both these clauses take place in the past, right?

بنابراین هر دو این بند در گذشته اتفاق می افتد، درست است؟

I'm talking about this morning, yesterday morning,

من در مورد امروز صبح، دیروز صبح

or some other morning in the past, and the result that I missed,

یا یک صبح دیگر در گذشته صحبت می کنم و نتیجه ای که از دست دادم،

the bus also happened in the past.

اتوبوس نیز در گذشته اتفاق افتاده است.

So I already missed the bus. I can't change that now.

بنابراین من قبلاً اتوبوس را از دست داده بودم. الان نمیتونم تغییرش بدم

So let's change the sentence a little to make it a mixed conditional.

پس بیایید جمله را کمی تغییر دهیم تا آن را یک شرط مختلط کنیم.

To do that, we need one of the clauses to be in a different time.

برای انجام این کار، ما نیاز داریم که یکی از بندها در زمان متفاوتی باشد.

So if clause is happening in the past,

بنابراین اگر بند در گذشته اتفاق می افتد،

so let's make our main clause about the present.

پس بیایید بند اصلی خود را در مورد حال بسازیم.

If I had woken up earlier, I would be at work already.

اگر زودتر از خواب بیدار شده بودم، الان سر کار بودم.

I wouldn't have missed the bus, so I would be at work already.

من اتوبوس را از دست نمی دادم، بنابراین از قبل سر کار بودم. در

Now in the present. So now we've got a mixed conditional sentence.

حال حاضر در حال حاضر. بنابراین اکنون یک جمله شرطی مختلط داریم.

One clause refers to a past action, and the other refers to the present.

یک بند به عمل گذشته اشاره دارد و دیگری به زمان حال.

See, it's not as hard as you think once you break it down,

ببینید، آنقدرها هم که فکر می‌کنید سخت نیست وقتی آن را از بین ببرید،

but it takes practise. So let's keep going.

اما به تمرین نیاز دارد. پس بیایید ادامه دهیم.

There are a few different ways that we can do this.

چند راه مختلف وجود دارد که می توانیم این کار را انجام دهیم.

You can mix and match several tenses and times together

می توانید چندین زمان و زمان را با هم ترکیب کنید و

to make a mixed conditional sentence.

یک جمله شرطی مختلط بسازید.

But I want to focus on the two most common combinations.

اما من می خواهم روی دو ترکیب رایج تمرکز کنم.

So a past action and a present result,

بنابراین یک عمل گذشته و یک نتیجه حال،

which is just the example that we just looked at,

که فقط مثالی است که ما فقط به آن نگاه کردیم،

and then a present condition and a past result.

و سپس یک شرایط حال و یک نتیجه گذشته.

So remember in both of these sentences,

بنابراین به یاد داشته باشید که در هر دوی این جمله ها،

we're talking about something that's unreal. In the first,

ما در مورد چیزی صحبت می کنیم که غیر واقعی است. در مورد اول،

we're talking about changing a past action and the

ما در مورد تغییر یک عمل گذشته و

hypothetical present result that would happen,

نتیجه فرضی حال صحبت می کنیم که اتفاق می افتد،

but it can't happen because we can't change the past.

اما نمی تواند اتفاق بیفتد زیرا ما نمی توانیم گذشته را تغییر دهیم.

And in the second we imagine that the present were

و در دوم تصور می کنیم که حال

different. Now it's not. But if it were,

متفاوت است. حالا اینطور نیست. اما اگر چنین بود،

then how would the past hypothetically have been

پس چگونه گذشته به طور فرضی

different as a result? It's a little confusing. I know.

در نتیجه متفاوت بود؟ کمی گیج کننده است. میدانم. بیا

Let's keep going. So to create the first one,

ادامه بدیم. بنابراین برای ایجاد اولین مورد، به

we need the past perfect in the if clause and the present,

گذشته کامل در بند if و حال،

conditional in the main clause.

مشروط در بند اصلی نیاز داریم.

So if this thing had happened,

پس اگر این اتفاق می افتاد،

then that thing would happen.

آن اتفاق می افتاد.

If I had saved more money, I would own this house.

اگر پول بیشتری پس انداز کرده بودم، صاحب این خانه می شدم.

If you hadn't taken that job, we would be travelling together.

اگر آن کار را نمی گرفتی، با هم سفر می کردیم.

If they had paid more attention, they wouldn't be failing in class.

اگر توجه بیشتری می کردند در کلاس شکست نمی خوردند.

And don't that like all conditionals,

و این را مانند همه شرط ها نکنید،

you can change the order of the if clause and the main clause.

می توانید ترتیب بند if و بند اصلی را تغییر دهید.

This thing would happen if this thing had

اگر این اتفاق می افتاد این اتفاق می

happened. So you can swap the order of the clauses,

افتاد. بنابراین می توانید ترتیب بندها را عوض کنید،

but all of the information is still there.

اما همه اطلاعات هنوز وجود دارد.

I would own this house if I had saved more money.

اگر پول بیشتری پس انداز کرده بودم صاحب این خانه می شدم.

We still have a hypothetical past action in the if clause

ما هنوز یک عمل گذشته فرضی در بند if داریم

and the hypothetical present result in the main clause.

و حال فرضی در بند اصلی نتیجه می شود.

The other common mixed conditional sentence is a present condition

جمله مشروط مختلط رایج دیگر شرط حال

and a past result.

و نتیجه گذشته است.

So this is an unreal present condition to imagine

بنابراین این یک شرایط کنونی غیر واقعی است تا تصور کنیم

what the result would've been in the past,

نتیجه در گذشته چه می شد،

but we'll never really know because this is imaginary, right?

اما ما هرگز واقعاً نمی دانیم زیرا این یک حالت خیالی است، درست است؟

So imagine if this thing happened,

بنابراین تصور کنید اگر این اتفاق می افتاد،

then this would've happened.

پس این اتفاق می افتاد.

Now, all right, let's talk about this for a minute.

خوب، بیایید یک دقیقه در مورد این موضوع صحبت کنیم.

Because we're talking about a present condition, right?

چون ما در مورد شرایط فعلی صحبت می کنیم، درست است؟

But we're using the past simple tense in the if clause,

اما ما از زمان گذشته ساده در بند if استفاده می کنیم،

but that's not a real past, right?

اما این یک گذشته واقعی نیست، درست است؟

This is how we use the second conditional to express a

اینگونه است که از شرط دوم برای بیان

hypothetical present situation. If I were more outgoing,

وضعیت فعلی فرضی استفاده می کنیم. اگر من برون‌گراتر بودم،

I would've introduced myself. If he wasn't injured,

خودم را معرفی می‌کردم. اگر مصدوم نمی شد،

he would've played the game.

بازی را انجام می داد.

If I wasn't so busy, I would've offered to help. Now,

اگر اینقدر سرم شلوغ نبود، پیشنهاد کمک می دادم. اکنون،

you can also use this same general form to talk about a future

می‌توانید از همین فرم کلی برای صحبت در مورد یک

action and a hypothetical past result. Now,

عمل آینده و یک نتیجه فرضی گذشته نیز استفاده کنید. اکنون،

this is pretty advanced,

این بسیار پیشرفته است،

but you'll see how it can be a useful way of expressing yourself.

اما خواهید دید که چگونه می تواند روش مفیدی برای بیان خود باشد.

Just imagine that tomorrow you had a really important meeting at work,

فقط تصور کنید که فردا یک جلسه واقعا مهم در محل کار دارید،

a meeting that you've planned and you've organised and set it up for the future.

جلسه ای که برنامه ریزی کرده اید و آن را برای آینده سازماندهی و تنظیم کرده اید.

So you can't go out dancing tonight, obviously,

بنابراین، بدیهی است که نمی توانید امشب برای رقصیدن بیرون بروید،

because you want to be well rested and alert for this meeting.

زیرا می خواهید برای این جلسه به خوبی استراحت کرده و هوشیار باشید.

Your boss is going to be there,

رئیس شما قرار است آنجا باشد،

but if I didn't have an important meeting tomorrow,

اما اگر فردا جلسه مهمی نداشتم،

I would've gone out dancing. If she wasn't going on holiday next month,

می‌رفتم بیرون و میرقصیدم. اگر او ماه بعد به تعطیلات نمی رفت،

she would've asked for a day off.

یک روز مرخصی می خواست.

If you weren't going on a big hike tomorrow,

اگر فردا به یک پیاده روی بزرگ نمی رفتید، آیا

would you have come on a bike ride today?

امروز با دوچرخه می آمدید؟

So how are you feeling about mixed conditionals now?

پس الان در مورد شرایط مختلط چه احساسی دارید؟

I always think that it's easier if you focus less on the complicated grammar

من همیشه فکر می کنم که اگر کمتر روی زمان های پیچیده گرامری تمرکز کنید

tenses and more on the relationships with time.

و بیشتر روی روابط با زمان تمرکز کنید آسان تر است.

And the three most commonly used mixed conditional sentences are simply

و سه جمله‌ی شرطی مختلط که معمولاً استفاده می‌شوند، صرفاً

a past action with a present result,

یک عمل گذشته با نتیجه حال،

a present condition with a past result,

یک شرط حال با یک نتیجه گذشته

and a future action and a past result.

و یک عمل آینده و یک نتیجه گذشته هستند.

So now that you know all of this,

بنابراین اکنون که همه اینها را می دانید،

I think it's time that we practise a little together.

فکر می کنم وقت آن رسیده است که کمی با هم تمرین کنیم.

Phew.

فوو

Grammar lessons like this one can sometimes leave you feeling like your brain

دروس گرامر مانند این گاهی اوقات می‌تواند باعث شود که مغزتان

has completely turned to mush,

کاملاً به حالت خیس درآمده باشد،

but don't let conditional sentences scare you. Of course,

اما اجازه ندهید جملات شرطی شما را بترسانند. البته،

it will take time and it will take effort to understand how these English

درک نحوه

sentences work and how to use them accurately,

کار این جملات انگلیسی و نحوه استفاده دقیق از آنها به زمان و تلاش نیاز دارد،

but play around with them.

اما با آنها بازی کنید.

Keep the time and the tenses in mind. If you're reading a book,

زمان و زمان ها را در نظر داشته باشید. اگر در حال خواندن کتابی هستید،

highlight a conditional sentence that you read,

یک جمله شرطی را که خوانده اید برجسته کنید

and then just think about it for a moment.

و سپس برای لحظه ای به آن فکر کنید.

Try to understand how the two clauses relate to each other.

سعی کنید درک کنید که این دو بند چگونه با یکدیگر ارتباط دارند.

And don't forget that I've created the complete conditional workbook so you can

و فراموش نکنید که من کتاب کار شرطی کامل را ایجاد کرده ام تا بتوانید

start to think about and use these sentences on your own.

به تنهایی شروع به فکر کردن و استفاده از این جملات کنید.

The link is down below.

لینک در پایین است.

I hope that you enjoyed this lesson and that you found it useful. Like it,

امیدوارم از این درس لذت برده باشید و برایتان مفید بوده باشد. لایک کنید،

share it, subscribe. You know what to do.

به اشتراک بگذارید، مشترک شوید. شما می دانید چه باید بکنید.

I'll see you in the next lesson.

در درس بعدی می بینمت.