ENGLISH PODCAST: MASTER ENGLISH CONDITIONALS IN UNDER 23 MINUTES

- [Jack] Today, you're gonna learn all

- [جک] امروز، شما همه چیز را

about the various conditionals in English,

در مورد شرطی های مختلف در زبان انگلیسی یاد خواهید گرفت،

and I like teaching this lesson because the examples

و من دوست دارم این درس را آموزش دهم، زیرا مثال هایی

that you give can be quite inventive, quite fun,

که شما می آورید می تواند کاملا مبتکرانه، بسیار سرگرم کننده

and a great idea with this,

و ایده ای عالی باشد،

just like any of the lesson that I give,

درست مانند هر یک از آنها. درسی که من می دهم این

is for you to practice some sentences

است که شما جملاتی را تمرین

and use the app that I recommend.

کنید و از برنامه ای که من توصیه می کنم استفاده کنید.

I'll leave a link in the description for that,

من پیوندی را در توضیحات برای آن می‌گذارم،

so then they can correct sentences for you

بنابراین آنها می‌توانند جملات را برای شما تصحیح کنند،

but yeah, we're gonna talk about conditionals in English,

اما بله، ما در مورد شرط‌ها به زبان انگلیسی صحبت می‌کنیم،

and I'm gonna start with one right now by just saying,

و من همین الان با یکی از آنها شروع می‌کنم و فقط

I, personally, do not like wearing suits.

می‌گویم، من، شخصاً ، پوشیدن کت و شلوار را دوست ندارند.

So a suit is that formal attire with the pants

بنابراین کت و شلوار همان لباس رسمی با شلوار

and the jacket, a shirt, and, normally, a tie as well,

و ژاکت، پیراهن ، و معمولاً کراوات است،

and I don't like wearing suits

و من دوست ندارم کت و شلوار بپوشم،

because they're uncomfortable.

زیرا آنها ناراحت کننده هستند.

I don't know about you, if you are male,

شما را نمی دانم، اگر مرد هستید،

if you like wearing suits, but I don't like wearing them,

دوست دارید کت و شلوار بپوشید، اما من دوست ندارم آنها را

but I wear a suit when I go to a wedding.

بپوشم، اما وقتی به عروسی می روم کت و شلوار می پوشم.

I wear a suit when I go to a wedding.

وقتی به عروسی می روم کت و شلوار می پوشم.

Now, this is called the zero conditional,

حالا به این صفر شرطی

and I'll explain it in a minute, but before I do.

می گویند و من یک دقیقه دیگر آن را توضیح خواهم داد ، اما قبل از اینکه انجام دهم.

Hello, my name is Jack from tofluency.com.

سلام، اسم من جک از سایت tofluency.com است.

Welcome to you.

به شما خوش آمدید.

If you are new here, or if you haven't done so already,

اگر در اینجا تازه کار هستید، یا اگر قبلاً این کار را نکرده اید،

subscribe to this channel.

در این کانال مشترک شوید.

Right now, we release a lesson every Thursday.

در حال حاضر، ما هر پنجشنبه یک درس را منتشر می کنیم.

I'm thinking about changing this to Tuesdays,

من به تغییر این به سه شنبه فکر می کنم،

but, you know, that might come in the future.

اما، می دانید، ممکن است در آینده اتفاق بیفتد.

It might not.

ممکن است نباشد.

And also, share this lesson

و همچنین در

with a friend if you find it useful.

صورت مفید بودن این درس را با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

So that's another conditional,

پس این یک شرط مشروط دیگر است، اگر آن را مفید یافتید

share this lesson with a friend if you find it useful.

، این درس را با یک دوست به اشتراک بگذارید .

So when we're using conditionals, we have two clauses,

بنابراین وقتی از شرطی ها استفاده می کنیم، دو بند داریم،

two parts to the conditional.

دو قسمت به شرطی.

The if clause, If something happens,

بند if، اگر اتفاقی بیفتد،

and then we have the result clause

و سپس بند نتیجه

or the consequence of that.

یا نتیجه آن را داریم.

So what I'm saying is, "if you find this useful,

بنابراین آنچه من می گویم این است که "اگر این را مفید یافتید،

then share it with a friend,"

آن را با یک دوست به اشتراک بگذارید"

and I'm using the imperative here, "share it with a friend."

و من در اینجا از دستور "اشتراک گذاری با یک دوست" استفاده می کنم.

I'm not saying, "will you share it?"

من نمی گویم "آیا آن را به اشتراک می گذاری؟"

Using the will.

با استفاده از اراده

So a lot of people always think about will,

بنابراین بسیاری از مردم همیشه به اراده،

with conditionals, but you're gonna see

با شرطی فکر می کنند، اما

so many examples today where we don't use will,

امروز نمونه های زیادی را خواهید دید که در آنها از اراده استفاده نمی کنیم،

just like the example I gave before.

درست مانند مثالی که قبلاً گفتم.

"When I go to weddings, I wear a suit."

وقتی به عروسی می روم، کت و شلوار می پوشم».

Now, this is a zero conditional,

اکنون، این یک شرط شرطی صفر است،

and this is used to talk about things you normally do,

و برای صحبت در مورد کارهایی که معمولاً انجام می دهید،

things that you normally do, in general habits.

کارهایی که معمولاً انجام می دهید، در عادات کلی استفاده می شود.

It's quite simple.

این کاملا ساده است.

It's just saying, if I do this, then I do that.

فقط می گوید، اگر این کار را انجام دهم، آن را انجام می دهم.

When I do this, then I do that.

وقتی این کار را می کنم، آن وقت آن را انجام می دهم.

For example, I can say, "when my wife

مثلاً می‌توانم بگویم: «وقتی

and I have a babysitter, we normally go to a restaurant."

من و همسرم پرستار بچه داریم، معمولاً به رستوران می‌رویم».

"When my wife and I have a babysitter for our children,

وقتی من و همسرم برای بچه هایمان پرستار بچه داریم،

we normally go to a restaurant."

معمولاً به رستوران می رویم».

So it's talking about what we generally do,

بنابراین صحبت در مورد کاری است که ما به طور کلی انجام می دهیم،

our general habits.

عادت های عمومی ما.

So we can think about this in terms

بنابراین ما می توانیم در مورد این موضوع از نظر

of our daily routine as well.

برنامه های روزمره خود نیز فکر کنیم.

For example, "when I have a late night,

به عنوان مثال، "وقتی شب دیر وقت

I always feel tired in the morning."

دارم، همیشه صبح ها احساس خستگی می کنم."

"When I have a late night, I feel tired in the morning,"

«وقتی شب دیر وقت دارم ، صبح‌ها احساس خستگی می‌کنم»

or "when my kids aren't in school,

یا «وقتی بچه‌هایم در مدرسه نیستند،

I spend time with them during the day."

در طول روز با آنها وقت می‌گذرانم».

"When my kids aren't in school,

وقتی بچه‌هایم در مدرسه نیستند،

I spend time with them during the day."

در طول روز با آنها وقت می‌گذرانم.»

Now, we also use the zero conditional for facts as well.

در حال حاضر، ما همچنین از شرطی صفر برای حقایق نیز استفاده می کنیم.

A simple one is, "if you heat water, it boils,"

یکی ساده این است: «اگر آب را گرم کنید، می‌جوشد»

or "if you heat water to a hundred degrees, it boils,"

یا «اگر آب را تا صد درجه گرم کنید، می‌جوشد»

or "ice cream melts when you puts it in the sun."

یا «بستنی وقتی آن را در آفتاب می‌گذارید آب می‌شود».

"Ice cream melts when you puts it in the sun."

بستنی وقتی زیر آفتاب می گذارید آب می شود.

So the zero conditional isn't one

بنابراین شرطی صفر چیزی نیست

that people, generally, think about that much,

که مردم، عموماً آنقدر به آن فکر کنند،

but I'm sure you've used this all the time,

اما من مطمئن هستم که شما همیشه از آن استفاده کرده اید،

and your task right now is to think

و وظیفه شما در حال حاضر این است که

of a conditional in the zero conditional.

به یک شرطی در شرطی صفر فکر کنید.

So think about your daily routine

بنابراین به برنامه روزانه خود فکر کنید

and how when one thing happens, another thing happens.

و اینکه چگونه وقتی یک اتفاق می افتد، چیز دیگری اتفاق می افتد.

When you stay up late, what happens in the morning?

وقتی تا دیر وقت بیدار می مانید، صبح چه اتفاقی می افتد؟

You might say, "when I stay up late,

ممکن است بگویید: «وقتی تا دیروقت بیدار می‌مانم،

I drink more coffee the next day."

روز بعد قهوه بیشتری می‌نوشم».

"When I stay up late, I drink more coffee the next day."

وقتی تا دیروقت بیدار می‌مانم، روز بعد قهوه بیشتری می‌نوشم.»

So you're talking about general habits,

بنابراین شما در مورد عادات عمومی صحبت می کنید،

what you normally do.

کاری که معمولا انجام می دهید.

Now, the next one, the first conditional,

حال، مورد بعدی، شرطی اول

is when we're using the if clause

، زمانی است که از بند if

to talk about a real situation or a realistic situation,

برای صحبت در مورد یک موقعیت واقعی یا یک موقعیت واقعی استفاده می کنیم

usually, in the future, in the future,

، معمولاً در آینده، در آینده،

and instead of giving you a will example,

و به جای مثال برای شما،

I'm gonna give you an imperative example.

من من یک مثال ضروری برای شما می زنم.

Okay, so imagine that I have

خوب، پس تصور کنید که من

this really important letter for Matthew.

این نامه واقعا مهم را برای متیو دارم.

Matthew needs to read this letter.

متیو باید این نامه را بخواند.

You can imagine a movie scene here,

شما می توانید یک صحنه فیلم را در اینجا تصور کنید،

where I need this letter to be read by Matthew. (chuckles)

جایی که من باید این نامه را متیو بخواند. (خنده می زند)

I don't know why I put it in the passive,

نمی دانم چرا آن را در حالت غیرفعال قرار دادم،

but you are our only hope

اما تو تنها امید ما

because I'm not gonna see Matthew,

هستی زیرا من متی را نخواهم دید،

but you might see Matthew,

اما ممکن است متی را ببینی،

and I'll say to you, "if you see Matthew,

و من به تو می گویم: "اگر متی را ببینی

give him this letter."

این نامه را به او بدهید."

"If you see Matthew, give him this letter."

"اگر متی را دیدی، این نامه را به او بده."

This is using the imperative form here.

در اینجا از فرم امری استفاده می شود.

"If you see Matthew, give him this letter."

"اگر متی را دیدی، این نامه را به او بده."

Another example is, imagine you have

مثال دیگر این است که تصور کنید

a friend who you quite like.

دوستی دارید که کاملا دوستش دارید.

You want to be more than friends.

شما می خواهید بیشتر از دوستان باشید.

You might say something like, "you know,

ممکن است چیزی شبیه این بگویید: «می‌دانی،

we can do something if you're free later."

اگر بعدا آزاد شدی، می‌توانیم کاری انجام دهیم».

"We can do something if you're free later."

" اگر بعدا آزاد شوید، می توانیم کاری انجام دهیم."

So again, we're use the word come here, not the word will.

بنابراین باز هم از کلمه come اینجا استفاده می کنیم نه از کلمه will.

I'll give you a will example soon,

من به زودی یک مثال برای شما می‌آورم،

but if you free later, we can do something,

اما اگر بعداً آزاد شوید، می‌توانیم کاری انجام دهیم،

if you want to do something.

اگر می‌خواهید کاری انجام دهید.

Now, another example is imagine that your parents are coming

حالا یک مثال دیگر این است که تصور کنید پدر و مادر شما

to visit and your house is a disaster.

برای ملاقات می آیند و خانه شما فاجعه است.

You have just left things everywhere, is dirty.

شما فقط چیزهایی را در همه جا رها کرده اید، کثیف است.

The windows are dirty, everything is so dirty.

پنجره ها کثیف هستند، همه چیز خیلی کثیف است.

You can say to your husband or wife,

می توانید به همسر یا همسرتان بگویید:

"okay, If my parents come, we have to clean the house."

"باشه، اگر پدر و مادرم بیایند، باید خانه را تمیز کنیم."

"If my parents come, we have to clean the house."

اگر پدر و مادرم بیایند، باید خانه را تمیز کنیم».

Again, I've not given you example with will yet,

بازم میگم من هنوز با اراده مثال نزدم

but if my parents come, we have to clean the house.

ولی اگه پدر و مادرم اومدن باید خونه رو تمیز کنیم.

All right, I think you're ready for a will example,

بسیار خوب، من فکر می کنم شما برای یک نمونه اراده آماده هستید،

and it's this.

و این همین است.

If don't clean the house, my parents will go crazy.

اگر خانه را تمیز نکنیم، پدر و مادرم دیوانه می شوند.

If we don't clean the house, my parents will go crazy.

اگر خانه را تمیز نکنیم پدر و مادرم دیوانه می شوند.

Again, it's a realistic situation in the future.

باز هم، این یک وضعیت واقعی در آینده است.

There's an if clause and then a consequence.

یک بند اگر و سپس یک نتیجه وجود دارد.

If we don't clean the house, my parents will go crazy,

اگر خانه را تمیز نکنیم، پدر و مادرم دیوانه می شوند

and I wanna give one more example,

و من می خواهم یک مثال دیگر بزنم،

like a movie example again.

مثل یک فیلم دوباره.

You can imagine this, where in the movie you might say,

می توانید این را تصور کنید، جایی که در فیلم ممکن است بگویید:

"if you ever see her again, tell her that I love her."

"اگر دوباره او را دیدی، به او بگو که دوستش دارم."

"If you ever see her again, tell her that I love her."

"اگر دوباره او را دیدی، به او بگو که دوستش دارم."

That is my American accent.

این لهجه آمریکایی من است.

If anyone is a movie agent in Hollywood,

اگر کسی نماینده فیلم در هالیوود است،

send me an email, [email protected],

به من یک ایمیل بفرستید، [email protected]،

and then I wanna give you one last example

و سپس می‌خواهم آخرین مثال را به شما بزنم،

but using a question.

اما با یک سوال.

So imagine that you have arranged a wedding,

پس تصور کنید که عروسی ترتیب داده اید

and the wedding is outside, and you've paid a lot of money.

و عروسی بیرون است و پول زیادی پرداخت کرده اید.

You have all the things you need.

شما همه چیزهایی را که نیاز دارید دارید.

You have all the food, the photographer,

شما همه غذا را دارید، عکاس،

and then you start thinking, and you ask the question,

و بعد شروع به فکر کردن می کنید و این سوال را می پرسی که

"but what will we do if it rains?"

"اما اگر باران ببارد چه خواهیم کرد؟"

"What will we do if it rains?"

"اگر باران ببارد چه کنیم؟"

So you're asking the question. If it rains, what will we do?

پس شما این سوال را مطرح می کنید. اگر باران ببارد، چه کنیم؟

And as you can notice with these conditionals,

و همانطور که می توانید با این شرط ها متوجه شوید،

you can switch them around.

می توانید آنها را تغییر دهید.

You can have the if or when close at the start,

می توانید if یا when را در ابتدا نزدیک داشته باشید،

or you can have it at the end.

یا می توانید آن را در پایان داشته باشید.

Well, "what will we do if it rains"

خوب، "اگر باران ببارد چه خواهیم کرد"

and your partner says, "oh, haven't thought about that."

و شریک زندگی شما می گوید: "اوه، به این موضوع فکر نکرده اید."

Okay, the second conditional, the fun one.

خوب، شرطی دوم، سرگرم کننده.

This is the one where we talk

این همان جایی است که در

about impossible or improbable situations,

مورد موقعیت های غیرممکن یا غیرمحتمل صحبت می کنیم

and the number one example.

و مثال شماره یک.

Actually, I think there were two.

در واقع، فکر می کنم دو نفر بودند.

There were two big examples.

دو نمونه بزرگ وجود داشت.

One is "if I won the lottery, I would buy."

یکی این است که «اگر در لاتاری برنده می شدم، می خریدم».

And I'm sure you've seen this in every textbook,

و من مطمئن هستم که شما این را در هر کتاب درسی،

English textbook or English course.

کتاب درسی انگلیسی یا دوره انگلیسی دیده اید.

"If I won the lottery, I would buy a new house,"

"اگر در قرعه کشی برنده می شدم ، یک خانه جدید می خریدم"

which, you know, is true, probably, in a lot of cases,

که می دانید ، احتمالاً در بسیاری از موارد درست است،

but we can do better.

اما ما می توانیم بهتر انجام دهیم.

We can think about different things as well

ما می‌توانیم در مورد چیزهای مختلف نیز فکر کنیم

and actually, I do wanna give that lottery example

و در واقع، من می‌خواهم آن مثال قرعه‌کشی را

as a good of when it's impossible versus a real situation,

به‌عنوان مثالی از زمانی که غیرممکن است در مقابل یک موقعیت واقعی،

even if it's improbable,

حتی اگر غیرمحتمل باشد، بیاورم،

because let's say that you have

زیرا فرض کنید

a lottery ticket for tonight.

برای امشب یک بلیت قرعه‌کشی دارید.

Your friend might ask you, "what will you buy if you win?"

دوست شما ممکن است از شما بپرسد "اگر برنده شوید چه چیزی می خرید؟"

"What will you buy if you win?"

"اگر برنده شوید چه خواهید خرید؟"

Whereas, you might just say, if I might ask you, randomly,

در حالی که، اگر ممکن است به طور تصادفی از شما بپرسم، ممکن است فقط بگویید

"what would you buy if you won the lottery?"

" اگر در لاتاری برنده شوید چه چیزی می خرید؟"

Now, the reason we can use the first conditional here is

حالا دلیل اینکه می‌توانیم از شرطی اول در اینجا استفاده کنیم این است

because you have a ticket.

که شما یک بلیط دارید.

You actually have a lottery ticket.

شما در واقع یک بلیط قرعه کشی دارید.

The word realistic doesn't always make sense,

کلمه واقع بینانه همیشه معنا ندارد،

but it's something that is a real situation in the future.

اما چیزی است که در آینده یک موقعیت واقعی است.

You have a lottery ticket.

شما یک بلیط قرعه کشی دارید.

Oh, well, if I win this tonight,

اوه، خوب، اگر امشب این را

I'll buy a new house tomorrow, most likely.

ببرم ، به احتمال زیاد فردا یک خانه جدید می خرم.

Whereas the, "if you won the lottery, what would you buy?"

در حالی که "اگر در لاتاری برنده شوید، چه چیزی می خرید؟"

Is more of a hypothetical.

بیشتر یک فرضیه است

Let's fantasize about this.

بیایید در این مورد خیال پردازی کنیم.

Let's have fun with this situation.

بیایید با این وضعیت خوش بگذرانیم.

The question I like to ask is if you could live

سوالی که دوست دارم بپرسم این است که اگر بتوانید

in any country in the world, which country would you choose?

در هر کشوری در جهان زندگی کنید، کدام کشور را انتخاب می کنید؟

So if you had the ability, if you could.

پس اگر توانایی داشتید، اگر می توانستید.

If you could live in any country in the world,

اگر می توانستید در هر کشوری در جهان زندگی کنید،

which country would you choose?

کدام کشور را انتخاب می کردید؟

Leave your answers below

if there is a comment section below.

اگر بخش نظری در زیر وجود دارد، پاسخ های خود را در زیر بگذارید.

Now, going back to our letter to Matthew,

حالا برگردیم به نامه ما به متیو،

imagine if our friend reads this, and they say to you,

تصور کنید اگر دوستمان این را بخواند و به شما بگویند:

"oh my goodness, I wouldn't give

"خدای من، اگر من بودم

that letter to Matthew if I were you."

آن نامه را به متیو نمی دادم."

"I wouldn't give that letter to Matthew if I were you."

من اگر جای تو بودم آن نامه را به متیو نمی دادم.

So this is like giving advice to somebody.

پس این مثل نصیحت کردن به کسی است.

If I were you, I wouldn't take that job.

من اگر جای شما بودم آن کار را نمی گرفتم.

If I were you. I wouldn't date him.

اگر جای تو بودم. من با او قرار نمی گذارم.

If I were you, I would not.

من اگر جای تو بودم این کار را نمی کردم.

I would never date him if I were you.

من اگر جای شما بودم هرگز با او قرار ملاقات نمی گذاشتم.

I would never date him.

من هرگز با او قرار ملاقات نمی گذارم.

Now, the second conditional reminds me a little bit of the,

حالا، شرط دوم کمی مرا به یاد

"would you rather" questions,

سؤالات «ترجیح می‌دهید» می‌اندازد،

where you give two options, or maybe more options,

که در آن شما دو گزینه یا شاید گزینه‌های بیشتری می‌دهید

and somebody has to choose one of the options.

و کسی باید یکی از گزینه‌ها را انتخاب کند.

Now, sometimes these are strange or rude or something else,

حالا، گاهی اوقات اینها عجیب یا بی ادبانه یا چیز دیگری هستند،

but I'm just gonna give you a couple of fun ones,

اما من فقط چند مورد سرگرم کننده

and I'll send you to a website

به شما می دهم و شما را به وب سایتی می فرستم

where you can read more about it.

که در آن می توانید بیشتر در مورد آن بخوانید.

Would you rather have the ability

آیا ترجیح می دهید

to see 10 minutes into the future

توانایی دیدن 10 دقیقه آینده

or 150 years into the future?

یا 150 سال آینده را داشته باشید؟

I mean, that's easy, isn't it?

منظورم این است که آسان است، اینطور نیست؟

It's definitely 150 years into the future,

قطعاً 150 سال آینده است،

unless you're.

مگر اینکه شما باشید.

I don't know, unless wow.

من نمی دانم، مگر اینکه وای.

Hmm. That no.

هوم اون نه.

Definitely 150 years into the future.

قطعا 150 سال آینده.

So you can see what the world is gonna be like then.

بنابراین شما می توانید ببینید که جهان در آن زمان چگونه خواهد بود.

Whereas, 10 minutes, I suppose you

در حالی که، 10 دقیقه، فکر می کنم شما

could do something like put a bet on,

می توانید کاری مانند شرط بندی انجام دهید،

if there's a soccer game that ends,

اگر یک بازی فوتبال تمام شود،

but it's kind of boring, that one.

اما به نوعی خسته کننده است، آن یکی.

All right, here's another one.

خیلی خب، اینم یکی دیگه

Would you rather labor under a hot sun or extreme cold?

آیا ترجیح می دهید زیر آفتاب داغ یا سرمای شدید کار کنید؟

Probably extreme cold, but with really good clothes on.

احتمالاً سرمای شدید، اما با لباس های واقعاً خوب.

Would you rather wear the same socks for a month

آیا ترجیح می دهید یک ماه جوراب بپوشید

or the same underwear for a week?

یا یک هفته همان لباس زیر را؟

Hm. Ah.

هوم آه

I'd say the same socks from month.

من می گویم همان جوراب های ماه.

No, the same underway for a week.

نه، همین یک هفته در جریان است.

Would you rather have a sing-off

آیا ترجیح می دهید

with Ariana Grande or a dance-off with Rihanna.

با آریانا گرانده آواز بخوانید یا با ریحانا رقصید؟

Now, a sing-off is where you have like a competition

حالا، سین آف جایی است که شما مانند

of singing and a dance-off is where you have a competition

مسابقه خوانندگی دارید و رقص آف جایی است که شما یک

of dancing, and this one is easy for me,

مسابقه رقص دارید، و این یکی برای من آسان است

a dance-off with Rihanna because I would win.

، رقص آف با ریحانا چون من برنده خواهم شد.

Anyway, let's just go back to the second conditional.

به هر حال، اجازه دهید به شرطی دوم برگردیم.

People use this a lot in terms of if I had more time.

مردم از این نظر استفاده می کنند که اگر وقت بیشتری داشتم.

I think time and money. People talk about these two.

فکر می کنم زمان و پول. مردم در مورد این دو صحبت می کنند.

If I have more time, I would do this.

اگر وقت بیشتری داشته باشم این کار را انجام می دهم.

If I had more money, I would do that.

اگر پول بیشتری داشتم این کار را می کردم.

If I had more money, I would have more time.

اگر پول بیشتری داشتم ، زمان بیشتری داشتم.

Hmm, and if I have more time, I think,

هوم، و اگر وقت بیشتری داشته باشم، فکر می‌کنم،

I would spend more time just in nature, outside,

زمان بیشتری را صرفاً در طبیعت، بیرون،

just doing, not doing nothing,

صرف انجام دادن، انجام ندادن هیچ کاری،

but just not feeling like I have to do something,

اما احساس نکردن اینکه باید کاری انجام دهم، صرف می‌کنم،

but that's the second conditional.

اما این شرط دوم است.

The third conditional is used to talk

شرط سوم برای صحبت

about impossible things or, like, hypothetical things,

در مورد چیزهای غیرممکن یا مانند چیزهای فرضی،

similar to the second conditional but in the past.

مشابه شرط دوم اما در گذشته استفاده می شود.

So we can change the past to then change the past,

بنابراین می‌توانیم گذشته را تغییر دهیم و سپس گذشته را تغییر دهیم،

or we can change one part of the past

یا می‌توانیم بخشی از گذشته

or another part of the past,

یا بخشی دیگر از گذشته را تغییر دهیم،

and we often use it to describe things that we regret

و اغلب از آن برای توصیف چیزهایی استفاده می‌کنیم که پشیمان هستیم

or just about how things would be different.

یا فقط در مورد اینکه اوضاع چگونه متفاوت است.

Now, the example I like to give is

حالا مثالی که دوست دارم بزنم این است

that I met my wife in a language school,

که در یک آموزشگاه زبان با همسرم آشنا شدم

and I came out of my hostel and actually asked for.

و از خوابگاهم بیرون آمدم و در واقع درخواست کردم.

I didn't ask for directions,

من مسیر را نپرسیدم،

but this guy just approached me because I had a map,

اما این مرد فقط به من نزدیک شد، زیرا من یک نقشه

and I was, obviously, not from Ecuador,

داشتم، و واضح است که من اهل اکوادور نبودم،

and he said, "oh, wait, where are you going?"

و او گفت: "اوه، صبر کن، کجا می روی؟"

So I told him, "the language school, my first choice,"

بنابراین به او گفتم، "مدرسه زبان ، اولین انتخاب من است"

and he said, "oh, go right, just go right.

و او گفت: "اوه، برو درست، فقط درست برو.

It's down that road,"

همین جاده است"

and I thought, "no, it's not.

و فکر کردم، "نه، اینطور نیست.

I know. I've looking at my map.

من می دانم. به نقشه من نگاه می‌کنم.

It's the other way."

این راه دیگری است."

So when someone gives you directions,

بنابراین وقتی کسی به شما دستور می دهد،

you have to follow what they say

باید از آنچه می گوید پیروی کنید

because it's strange, isn't it?

زیرا عجیب است، اینطور نیست؟

Going off in the other direction.

رفتن در جهت دیگر

So, anyway, I followed his directions

بنابراین، به هر حال، من دستورالعمل های او را دنبال کردم

and yeah, looked to my map a few minutes later,

و بله، چند دقیقه بعد به نقشه

and I said, "look, I'm at option number two.

خود نگاه کردم و گفتم، "ببین، من در گزینه شماره دو

I'm closer to that option. So I might as well."

هستم. من به آن گزینه نزدیک تر هستم. پس ممکن است همینطور."

Great phrase, great phrase. I might as well.

جمله عالی، عبارت عالی . من هم ممکن است.

"Might as well just go to that language school now."

"همچنین ممکن است همین الان به آن مدرسه زبان بروید."

So I did. That's where I met my wife.

من هم همین کار را کردم. آنجا بود که با همسرم آشنا شدم.

So I often say, "if that guy hadn't approached me."

بنابراین من اغلب می گویم، "اگر آن مرد به من نزدیک نشده بود."

So if that guy hadn't approached me,

بنابراین اگر آن مرد به من نزدیک نمی شد،

"I wouldn't have met my wife."

"من همسرم را ملاقات نمی کردم."

So I don't know who he is.

بنابراین من نمی دانم او کیست.

If you're listening to this in Ecuador,

اگر در اکوادور به آن گوش می دهید

and you remember this situation, let me know.

و این وضعیت را به خاطر دارید ، به من اطلاع دهید.

But if that guy hadn't approached me,

اما اگر آن مرد به من نزدیک نمی شد،

I wouldn't have met my wife.

من همسرم را ملاقات نمی کردم.

So we're talking about how you change one situation

بنابراین، ما در مورد این صحبت می‌کنیم که چگونه یک موقعیت را

in the past and what that consequence is in the past as well

در گذشته تغییر می‌دهید و آن پیامد در گذشته

and now, I'm gonna give you the typical example

و اکنون چه بوده است، من مثال معمولی را

that you see in textbooks.

که در کتاب‌های درسی می‌بینید را برای شما بیان می‌کنم.

Are you ready? Are you ready for this?

اماده ای؟ آیا برای این آماده اید؟

"If I had brought my umbrella, I wouldn't have got wet."

"اگر چترم را آورده بودم، خیس نمی شدم."

"If I had brought my umbrella, I wouldn't have got wet."

"اگر چترم را آورده بودم، خیس نمی شدم."

Now, the only way I see people use this is

اکنون، تنها راهی که می‌بینم مردم از آن استفاده می‌کنند،

in a very sarcastic way, like where a parent says

به شیوه‌ای بسیار طعنه‌آمیز است، مانند جایی که والدین

to the kid, "okay, it might rain, take your umbrella,"

به کودک می‌گویند، "باشه، ممکن است باران ببارد، چترت را ببر"

or "it's gonna rain, take an umbrella,"

یا "باران خواهد آمد، یک چتر بردار"

and the child says, "no, no, I don't need an umbrella,"

و کودک می گوید، "نه، نه، من نیازی به چتر ندارم"،

then the mum or the dad says, "come on,

سپس مادر یا بابا می گوید، "بیا،

just take an umbrella with you, just in case.

فقط یک چتر با خودت ببر،

If it doesn't rain, don't use it.

فقط اگر باران نمی بارد، نکن" از آن استفاده نکن.

If it rains, you have your umbrella."

اگر باران می بارد، چتر خودت را داری."

"No, I'm not taking my umbrella.

"نه، من چترم را نمی‌برم.

I don't need my umbrella,"

من به چترم نیازی ندارم"

and then the child comes back 10 minutes later,

و سپس کودک 10 دقیقه بعد،

soaked, soaked, and you say,

خیس شده، خیس شده برمی‌گردد و شما می‌گویید:

"well, if you'd taken an umbrella,

"خب، اگر چتر برداشته بودید،

you wouldn't have got wet."

خیس نمی شد."

I think the second most typical example here is,

من فکر می کنم دومین مثال معمولی در اینجا این است که

"if I had studied harder, I would have passed the exam."

"اگر بیشتر درس می خواندم، امتحان را پس می دادم."

"If I had studied harder, I would have passed the exam."

اگر بیشتر درس می خواندم، امتحان را پس می دادم».

So those are two examples I'm sure you've heard before.

بنابراین این دو نمونه هستند که مطمئنم قبلاً شنیده اید.

They're quite good examples in the sense

آنها نمونه های بسیار خوبی هستند از این نظر

that they really focus in on specific things

که آنها واقعاً روی چیزهای خاصی تمرکز می کنند

that make sense for using the third conditional,

که برای استفاده از شرطی سوم منطقی است،

but I'm gonna give you another movie experience one now

اما من اکنون یک تجربه سینمایی دیگر را به شما می دهم

because imagine your friend gives that letter to Matthew,

زیرا تصور کنید دوست شما آن نامه را به متیو می دهد

and then you never hear from Matthew again

و سپس دیگر هرگز از متیو خبری نخواهید داشت

because that letter was just terrible.

زیرا آن نامه بسیار وحشتناک بود.

It didn't make any sense.

هیچ معنایی نداشت

So you can say, "ugh, if I hadn't given that let to Matthew,

بنابراین می توانید بگویید: "اوه، اگر به متیو اجازه نمی دادم،

maybe he would have forgiven me."

شاید او مرا می بخشید."

"If I hadn't given that letter to Matthew,

"اگر آن نامه را به متیو نمی دادم،

maybe he would have forgiven me."

شاید او مرا می بخشید."

Now, sometimes we are not completely certain

اکنون، گاهی اوقات ما کاملاً مطمئن نیستیم

that changing the past would change the past.

که تغییر گذشته، گذشته را تغییر می دهد.

So you might say something like, "well, if I studied harder,

بنابراین ممکن است چیزی شبیه این بگویید: "خب، اگر بیشتر درس می خواندم،

I might have passed the exam."

ممکن بود امتحان را پس داده باشم."

"If I had studied harder, I might have passed the exam"

"اگر بیشتر درس می خواندم، ممکن بود امتحان را پس داده باشم"

or with more intonation.

یا با لحن بیشتر.

I'll give it to you with more intonation.

من آن را با لحن بیشتری به شما می دهم.

"If I studied harder, I might have passed the exam."

"اگر بیشتر درس می خواندم، شاید در امتحان موفق می شدم."

I might, I might have passed the exam.

شاید، شاید امتحان را پس داده باشم.

Not quite sure.

کاملا مطمئن نیست.

I might have done it but maybe not,

من ممکن است این کار را انجام داده باشم، اما شاید نه

or, "oh, I could have come to the party if you had told me"

، یا "اوه، اگر شما به من می گفتید می توانستم به مهمانی بیایم"

So this person didn't tell me about this party

بنابراین این شخص در مورد این مهمانی به من چیزی نگفته

and I'm. (grunts)

و من هستم. (غرغر می کند)

I don't like to miss parties, but maybe I was unavailable.

من دوست ندارم مهمانی ها را از دست بدهم، اما شاید در دسترس نبودم.

So, "I could have come to the party. If you had told me,"

بنابراین، «می‌توانستم به مهمانی بیایم. اگر به من می‌گفتی»

or, "I would have come to the party, if you would tell me,"

یا «به مهمانی می‌آمدم، اگر به من می‌گفتی»

which is a lot stronger,

که بسیار قوی‌تر است،

and then I wanna give you a question example.

و سپس می‌خواهم از شما سؤالی بکنم. مثال.

You might say, "so would you have passing exam

ممکن است بگویید، "پس

If you had studied harder?"

اگر سخت‌تر درس می‌خواندید، آیا امتحان را قبول می‌کردید؟"

"Would you have passed the exam if you had studied harder?"

« اگر سخت‌تر درس می‌خواندید، امتحان را قبول می‌کردید؟»

Maybe.

شاید.

Okay, so those are the various conditionals

خوب، پس اینها شرط های مختلف

in English but wait, there's more.

در زبان انگلیسی هستند، اما صبر کنید، موارد بیشتری وجود دارد.

There are more conditionals.

مشروط بیشتری وجود دارد.

There are these conditionals called mixed conditionals,

این شرط‌ها به نام شرطی‌های مختلط وجود دارد،

and I'm not gonna go into too much depth here.

و من در اینجا خیلی به عمق آن نمی‌روم.

I'll leave a link to a video I made on this,

من پیوندی به ویدیویی که در این مورد

but I'm just gonna give you a couple of examples,

ساخته‌ام می‌گذارم، اما فقط چند مثال برای شما می‌آورم،

and a great example is, "if I'd bought Bitcoin in 2011,

و یک مثال عالی این است، "اگر در سال 2011 بیت‌کوین می‌خریدم،

I would be rich now."

اکنون ثروتمند بودم."

So this is how the past affects the present.

پس اینگونه است که گذشته بر زمان حال تأثیر می گذارد.

"If I had bought Bitcoin in 2011," the past,

«اگر بیت کوین را در سال 2011 می خریدم»، در گذشته،

"I would be rich now," the present,

«الان ثروتمند بودم»، در حال حاضر

or, "if that guy hadn't have given me

، یا «اگر آن مرد مسیرهای اشتباهی به من نداده بود

the wrong directions", in Ecuador.

» در اکوادور.

"If he hadn't have given me the wrong directions,

اگر او راهنمایی های اشتباهی

then I wouldn't be in America now."

به من نداده بود، الان در آمریکا نبودم.»

So this is a fun one where you can think

بنابراین این یک سرگرمی است که در آن می توانید به این فکر کنید

about how the past affects the present,

که چگونه گذشته بر حال تأثیر می گذارد،

and you can also have ones where the past affects the future

و همچنین می توانید مواردی را داشته باشید که در آن گذشته بر آینده

or your current situation affects the future.

یا وضعیت فعلی شما بر آینده تأثیر می گذارد.

Those types of things,

این نوع چیزها

or your current situation affects the past.

یا وضعیت فعلی شما بر گذشته تأثیر می گذارد.

Again, I'll leave a link to the lesson I made on that.

مجدداً، من پیوندی به درسی که در مورد آن ساخته‌ام می‌گذارم.

So then you can go through that quite slowly

بنابراین می توانید به آرامی از آن عبور

and have a good look at the examples.

کنید و به نمونه ها نگاه کنید.

So the zero, first, second, and third conditionals.

پس شرط صفر، اول، دوم و سوم.

We use these a lot in English, and they're fun to use.

ما از اینها در زبان انگلیسی زیاد استفاده می کنیم و استفاده از آنها سرگرم کننده است.

Like I said before, the zero conditional focuses

همانطور که قبلاً گفتم، شرط صفر بر

on the habits and facts in general, what you normally do.

روی عادات و حقایق به طور کلی تمرکز می کند، آنچه شما معمولاً انجام می دهید.

The first one talks about a future situation,

اولی در مورد یک موقعیت آینده صحبت می کند،

a realistic future situation.

یک موقعیت واقعی آینده.

The second one is more

مورد دوم بیشتر

about hypothetical situations or improbable ones,

در مورد موقعیت‌های فرضی یا غیرمحتمل است

and then the third is about things in the past,

و سومی درباره چیزهای گذشته

which is, again, a fun one to use.

است که باز هم برای استفاده سرگرم‌کننده است.

So again, if you found this useful, here's a conditional,

بنابراین، دوباره، اگر این را مفید یافتید، در اینجا یک شرط وجود دارد،

then please share it with a friend.

لطفاً آن را با یک دوست به اشتراک بگذارید.

So just click that share button, send it by Messenger,

بنابراین فقط روی دکمه اشتراک گذاری کلیک کنید، آن را از طریق مسنجر

send it by iPhone message or post it to a Facebook group.

ارسال کنید، آن را با پیام آیفون ارسال کنید یا آن را به یک گروه فیس بوک ارسال کنید.

Share the love, share this with more people.

عشق را به اشتراک بگذارید، این را با افراد بیشتری به اشتراک بگذارید.

If you're listening on Spotify, hello.

اگر در Spotify گوش می دهید، سلام.

If you're listening on Apple iTunes, hello to you,

اگر در حال گوش دادن در Apple iTunes هستید، سلام بر شما،

and if you're listening on YouTube, hello, YouTubers,

و اگر در YouTube گوش می دهید ، سلام، یوتیوبرها

good to have you here.

، خوشحالم که اینجا هستید.

So again, I hope you found it useful,

پس باز هم، امیدوارم برای شما مفید بوده باشد،

and it's great having you here with me.

و اینکه شما در اینجا با من هستید، بسیار خوب است.

Like I said, we release a lesson about once a week.

همانطور که گفتم، ما هفته ای یک بار درسی را منتشر می کنیم.

I'd say about once a week, every week.

من می گویم حدود یک بار در هفته، هر هفته.

We might start doing it on Tuesday soon.

ممکن است به زودی این کار را از روز سه شنبه شروع کنیم.

Let me know what you think about that

به من بگویید در مورد آن چه فکر می کنید

and yeah, if you're new here, subscribe to these lessons.

و بله، اگر در اینجا تازه کار هستید، در این درس ها مشترک شوید.

Thanks again for being here and I'll speak to you soon.

باز هم از حضورتان متشکرم و به زودی با شما صحبت خواهم کرد.

Bye, bye.

خداحافظ.