4 Ways to Have Healthy Conversations About Race | Afrika Afeni Mills | TED

Çeviri: Mai Mohamed Gözden geçirme: esra kurul

My name is Afrika Afeni.

Benim adım Afrika Afeni.

Afrika, spelled with a K, and Afeni, after Afeni Shakur,

Afrika, bir K ile hecelenmiş, Afeni Shakur’dan sonra

a member of the Black Panther Party and mother of Tupac Shakur.

Kara Panter Partisi üyesi Tupac Shakur’un annesi.

As you might imagine, I grew up talking about race with my family.

Tahmin edebileceğiniz gibi, ailemle ırk hakkında konuşurken büyüdüm

My father built bookshelves

Babam kitaplık yaptı

in the living room of our Brooklyn apartment,

oturma odasında Brooklyn apartmanı,

and my parents filled those shelves with the books of Black authors

ailem o rafları Siyah yazarların kitaplarıyla doldurdu

whose words we were unfortunately unlikely to encounter outside of our home.

ne yazık ki kimin sözleriydik evimizin dışında karşılaşmak pek mümkün değil.

I have Alex Haley's autograph.

Alex Haley imzası bende.

Alex Haley, writer of "Roots,"

Alex Haley, Kökler’in yazarı

and transcriber of "The Autobiography of Malcolm X."

ve “Malcolm X’in Otobiyografisi”nin çevirmeni.

As you can see in the picture,

Resimde gördüğünüz gibi,

Alex Haley referred to me as his “little sister.”

Alex Haley beni tıpkı “küçük kız kardeşi” gibi andı.

Talking and reading with my family about race was commonplace,

Ailemle ırk hakkında okumak ve konuşmak sıradandı

and many of the children in my community

ve topluluğumdaki çocukların çoğu,

and students in my schools look just like me.

okullarımdaki öğrenciler aynı benim gibi.

Even though my parents taught me as much as they could about race,

Ailem bana ırk hakkında ellerinden geldiğince çok şey öğretmiş olsa da

I had not experienced having these conversations

ırksal olarak benden farklı insanlarla

with people who were racially different from me.

bu konuşmaları yapmadım.

When I went away to a predominantly white college,

Ben özellikle beyaz bir üniversiteye gittiğimde

I was not prepared for the emotions that I experienced

bu görüşmeleri yaparken yaşadığım duygular için

when having these conversations.

hazır değildim.

For example, when another student asked,

Örneğin, başka bir öğrenci

“Neden Kara Tarih Aya ihtiyacın var ?“

"Why do you need a Black History Month

and why isn't there a White History Month,"

ve “Beyaz bir Tarih Ayı, neden orada değil” diye sorduğunda

I found myself feeling very frustrated.

hüsrana uğradım.

Learning to have conversations with people about race

İnsanlarla ırk farkı karşısında ırkla ilgili

across racial difference

konuşma yapmayı öğrenmek

has been a part of my own deepening learning journey.

derinleşen öğrenme yolculuğumun bir parçası oldu.

Though it can be hard, let me encourage you.

Zor olabilse de sizi cesaretlendireyim.

Having conversations about race is just another hard thing we can learn to do.

Irk hakkında konuşmalar yapmak, yapmayı öğrenebileceğimiz bir başka zorluk.

I know this because I'm an educator.

Bunu biliyorum çünkü ben eğitimciyim.

I have been for over 20 years.

20 yıldan fazla bir süredir varım.

I have supported teachers and students around the country

Öğretmenleri, öğrenciler ülke çapında destekledim

to teach and learn in ways that honor the dignity and worth of all people.

bütün insanların itibarını ve değerini onurlandıran yöntemleri

öğretmek ve öğrenmeleri için.

In this work, it is clear that having conversations about race,

Bu çalışmada , açık ırkçılıkla ilgili konuşmalar yapmak,

particularly with our students,

özellikle öğrencilerimizle,

is not a luxury but a necessity.

lüks değil ama ihtiyaçtır.

And there's no better place to begin having these conversations

bu konuşmaları yapmaya başlamak için

öğrencilerimizden iyisi yoktur.

than with our students.

It's not that adults can't learn to have healthy conversations about race,

Yetişkinlerin sağlıklı konuşmalar yapmak ırk hakkında öğrenemeyeceğinden değil

but the minds of children are more malleable.

ama çocukların zihinleri daha biçimlendirilebilir.

This is why it's easier to learn to do challenging things

Bu yüzden zorlu şeyleri yapmayı öğrenmek daha kolay

like play an instrument, ride a bike, play a sport

bir enstrüman çalmak, bisiklet sürmek, spor yapmak

or to become fluent in a new language when we're young.

ya da gençken yeni bir dilde akıcı olmak gibi.

If we teach children to be comfortable talking about race from the beginning,

Çocuklara baştan beri ırk hakkında konuşmakta rahat olmayı öğretirsek

they will likely have fewer falls and missteps, less baggage,

muhtemelen daha az düşer ve yanlış adım atarlar, daha az bagaj, unutulacak

less to unlearn, and biased ideas will be less likely to take hold.

daha az şey ve önyargılı fikirlerin tutunma olasılığı daha düşük olacaktır.

We can then imagine a future where we can have productive dialogue

O zaman verimli diyalog kurabileceğimiz

ve farklılıklarımız üzerinden tartışmalar bir gelecek hayal edebiliriz.

and discussions across our differences.

Today, I'm going to share with you four steps you can take

Bugün, sizinle zorlayıcı şeyler yapmanız için

to do challenging things,

dört adım paylaşacağım,

particularly having conversations about race:

özellikle de ırk hakkındaki konuşmalar:

identify your challenge;

Meydan okumanızı tanımlayın;

find your support network; prepare; and begin.

destek ağınızı bulun; hazırlanın ve başlayın.

In my work with educators around the country,

Ülke çapında eğitimcilerle yaptığım çalışmalarda

when we explore what's challenging

öğrencilerle ırk hakkında konuşmanın

about having conversations with students about race,

ne kadar zor olduğunu keşfettiğimizde,

they often say things like,

sık sık şöyle şeyler söylerler

"I don't have the resources to have these conversations."

“bu konuşmaları yapmak için Kaynaklarım yok”

In fact, in EdWeek Research Center's 2020 special report,

Aslında, EdWeek Araştırma Merkezi’nin 2020 özel raporu,

"Big Ideas for Confronting Racism in Education,"

“Eğitimde Irkçılıkla Yüzleşmek İçin Büyük Fikirler”

though 81 percent of the more than 800 educators surveyed

yüzde 81 daha fazla olmasına rağmen 800′den fazla eğitimci ankete katıldı

identified as anti-racist educators,

ırkçılık karşıtı eğitimciler olarak tanımlanan,

only 14 percent of them said that they had both the training and the resources

sadece yüzde 14′ü öğrencilerle bu konuşmaları yapmak için

to have these conversations with students.

hem eğitim hem de kaynaklara sahip olduklarını söyledi.

Though this statistic holds true,

Bu istatistik doğru olsa da

there are several organizations that provide free instructional resources

ücretsiz öğretim kaynakları sağlayan birçok organizasyon var,

that support lessons and dialogue with students about race.

öğrencilerle ırk hakkında dersleri ve diyaloğu destekleyen.

So access to instructional resources isn't the true challenge.

Yani öğretim kaynaklarına erişim gerçek meydan okuma değil.

If we're honest with ourselves,

Kendimize karşı dürüst olursak

it's easier to identify external factors as challenges

dış faktörleri, meydan okuma olarak belirlemek,

than it is for us to accept responsibility

bizim için kontrol odağımız dahilindeki şeyleri

to influence what is within our locus of control.

etkileme sorumluluğunu kabul etmekten daha kolaydır.

When I go deeper with educators,

Eğitimcilerle daha derine indiğimde,

they share that the underlying challenge is actually fear.

altta yatan zorluğun aslında korku olduğunu paylaşıyorlar.

They're afraid of saying the wrong thing

Yanlış bir şey söylemekten korkuyorlar

veya öğrencilerle ırkla ilgili konuşurken zarar vermekten korkuyorlar.

or doing harm when talking with students about race.

This is understandable, especially considering the history

Bu anlaşılabilir, özellikle tarihi göz önünde bulundurarak

and current manifestations

ve bu ülkedeki

of substantial racial harm in this country.

önemli ırksal zararın mevcut belirtileri.

But when we identify the true challenge,

Ama gerçek zorluğu belirlediğimizde

not the school or the lack of resources, but fear,

okul ya da kaynak eksikliliği değil ama korku,

is an essential first step.

önemli bir ilk adımdır.

Once we can name what's at the heart of our challenge,

Zorlukların merkezinde ne olduğunu adlandırabilirsek

bir sonraki adımla üstesinden gelmeye başlayabiliriz:

we can begin to overcome it with the next step:

finding our support network.

destek ağımızı bulmak.

Too often attempts to begin having conversations

Çoğu zaman öğrencilerle

ırk başarısızlığı hakkında konuşmaya başlama girişimlerinde bulunur

with students about race fail

because the fear of making mistakes takes over.

çünkü hata yapma korkusu hakim olur.

When we try to do this work on our own and we face a challenge,

Bu işi yapmaya çalıştığımızda kendi başımıza ve zorlukla karşı karşıyayız

say, for example, a student says something

örneğin bir öğrenci bir şey söylüyor

or asks a question that we're not prepared to address or answer,

veya hazır olmadığımız ya da cevabımızın olmadığı bir soru soruyor,

in our minds, we can say things like, "Oh, this is uncomfortable.

Aklımızda, “Ah, bu rahatsız edici.

Rahatsız olmayı sevmiyorum.

I don't like being uncomfortable.

Artık bunu yapmak istediğimi sanmıyorum” gibi şeyler söyleyebiliriz.

I don't think I want to do this anymore."

It's important for us to be surrounded by a community of people

bu işi yapmaya kararlı olan bir topluluk tarafından

who are committed to doing this work.

kuşatılmış olmak bizim için önemli.

Meslektaşım Jenna Chandler-Ward,

My colleague Jenna Chandler-Ward,

a white woman and cofounder of “Teaching While White,”

“Beyazken öğretin” beyaz bir kadın ve kurucu ortaklarından olan

facilitates racial accountability spaces.

ırksal sorumluluk alanlarını kolaylaştırır.

She regularly hears from white teachers and students

beyaz öğretmenler ve öğrencilerden düzenli olarak haber alıyor

that they are afraid to say the wrong thing.

çünkü onlar yanlış bir şey söylemekten korkuyorlar.

She shares with them that she herself has remained silent

kendisi de çatışmadan ve korkudan işleri

to avoid conflict and for fear of making things worse.

daha kötü yapmaktan kaçınmak için sessiz kaldığını paylaşıyor.

Jenna says if we are not intentionally seeking people

Jenna diyor ki “biz kasıtlı olarak insanlara ayna

to hold up a mirror and hold us accountable,

ve bizi sorumlu tutmak için aramazsak

we'll end up surrounding ourselves with people who affirm our beliefs

kendimizi inançlarımızı doğrulayan insanlarla kuşatmaya devam edeceğiz

instead of challenging us to see something more.

bize meydan okumak yerine daha fazlasını görmek için.

The more perspectives we have, the broader our understanding will be,

Ne kadar çok perspektife sahip olursak anlayışımız o kadar geniş olur,

especially from people who are at different points

özellikle ırksal kimlik gelişiminde

of racial identity development.

farklı noktalarda olan insanlardan.

If we are part of a group of people who are doing this work together,

Eğer bu işi beraber yapan insanlarla bir grubun parçasıysak

we have a place to take that discomfort and work through it.

bu rahatsızlığı alıp üzerinde çalışabileceğimiz bir yerimiz var.

It will help us to remember that we're not alone

Yalnız olmadığımızı hatırlamamıza yardımcı olacak

and help us to feel less isolated.

ve daha az izole hissetmemize yardımcı olacak.

Once we find our support network,

Destek ağımızı bulduğumuzda

we can prepare to have conversations with students about race.

Öğrencilerle ırk hakkında sohbet etmeye hazırlanabiliriz.

When the student I mentioned earlier asked me

Önceden bahsettiğim öğrenci

why there was a Black History Month and not a White History Month,

bana “neden Beyaz Tarih Ayı değil de Siyahi Tarih Ayı vardı” diye sorduğunda

I experienced a whole range of emotions:

Bir dizi duygu yaşadım:

confusion, hurt, anger.

Karışıklık, incinme, öfke.

Similarly, just as I experienced a range of emotions,

Tıpkı benim deneyimlediğim gibi çeşitli duygular,

so will your students and so will you.

öğrencileriniz de siz de öyle.

Expect it so you can be prepared.

Bunu bekleyin, böylece hazırlıklı olabilirsiniz.

For this work to be sustainable,

Bu çalışmanın kalıcı olması için

it is important that we prepare to navigate these conversations

öğrenme topluluklarımızda bu konuşmaları yönlendirmek için

in our learning communities.

hazırlanmamız önemli.

We will want to intentionally envision

bu konuşmaların nasıl görüneceğini ve hissedileceğini

how these conversations will look and feel.

kasıtlı olarak uyarmak isteyeceğiz.

What emotions might the discussions bring up for our students?

Tartışmalar öğrencilerimizde ne tür duygular uyandırabilir?

What agreements might we need to have in place

bu tartışmaları yapmadan önce

hangi anlaşmaları uygulamamız gerekebilir?

before we have these discussions?

How will you respond to questions, comments and resistance?

Sorulara, yorumlara, direnişlere nasıl cevap vereceksiniz?

How will you repair any harm that may be done?

Oluşabilecek herhangi bir zararı nasıl onaracaksınız?

You'll want to feel comfortable responding in the moment

Tepki vermek yerine anında yanıt verirken rahat hissetmek

instead of reacting

isteyeceksiniz,

if the discussion doesn't go the way you hoped.

eğer tartışma umduğunuz gibi gitmezse.

Once you prepare, you'll be ready to begin.

Hazırlandıktan sonra, başlamak için hazır olacaksın.

Just as in starting anything new,

yeni bir şeye başlarken olduğu gibi

it can be messy,

dağınık olabilir

and you'll make mistakes because you're human.

ve hatalar yapacaksın çünkü sen insansın.

Making mistakes can feel scary, especially because our work is so public.

Hata yapmak korkutucu gelebilir, özellikle işimiz çok halka açık olduğu için.

When we push through that fear, however,

Ancak bu korkuyu aştığımızda,

we can teach students to have conversations about race

öğrencilere ırk hakkında sohbet etmeyi öğretebiliriz

ve yanlış anlamalarını çözmelerine yardımcı olabiliriz.

and help them to unpack their misperceptions.

In this work with teachers,

Öğretmenlerle yapılan bu çalışmada,

it feels like some people are waiting for the perfect moment

bu çalışmaya başlamadan önce ırksal olarak

bilinçli bir versiyonlarının ortaya çıkacağı zaman

when a racially conscious version of themselves will appear

bazı insanlar mükemmel anı bekliyor gibi geliyor.

before they begin engaging in this work.

That version of yourself has to be purposely developed and formed,

Kendinizin o versiyonu amaçlı olarak geliştirilmeli ve biçimlendirilmelidir

and that moment is now.

ve o an şimdidir.

Öğrencilerimizle ırk hakkında sohbet ettiğimizde,

When we engage in conversations with our students about race,

we can help to expand their thinking

düşüncelerini genişletmelerine yardımcı olabiliriz

and equip them with the language and tools

kendilerini net bir şekilde görebilmeleri için

that they need to see themselves clearly

ihtiyaç duydukları dil ve araçlarla donatın.

and to recognize and value the histories, perspectives and experiences

ve kendilerine benzemeyen insanların geçmişlerini,

bakış açılarını ve deneyimlerini tanımak

of people who are unlike them.

ve bunlara değer vermek için.

They'll be prepared to help us build and sustain a truly just society

Hepimizin insanlık ailemizdeki herkesin refahına katkıda bulunduğumuz

where we all contribute to the well-being of everyone

gerçekten adil bir toplum kurmamıza ve sürdürmemize

in our human family.

yardım etmeye hazır olacaklar.

Remember, having conversations about race

Unutmayın, ırkla ilgili konuşmalar yapmak

is just another hard thing we can learn to do,

yapmayı öğrenebileceğimiz başka bir zor şey,

one courageous step at a time.

bir seferde cesur bir adım.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Applause)

(Alkış)