Does Your Heartbeat Shape Your Sense of Time? | Irena Arslanova | TED

Translator: Sanntint Tint Reviewer: Moon Thit

I am a cognitive neuroscientist,

ကျွန်မက သိမှတ်မှုဆိုင်ရာ အာရုံကြောသိပ္ပံပညာရှင်ပါ။

and I'm trying to understand how we perceive time

ကျွန်မတို့ အချိန်ကို သိမြင်ပုံနဲ့ အချိန် သိမြင်မှုက

and how our perception of time arises from the workings of our brain.

ဦးနှောက်ရဲ့ လုပ်ဆောင်မှုတွေကနေ ပေါ်လာပုံကို နားလည်ဖို့ ကြိုးစားနေပါတယ်။

Why?

ဘာကြောင့်လဲ။

Why do I want to understand that?

ဘာကြောင့် ကျွန်မတို့ နားလည်ချင်တာလဲ။

Well, time is the ultimate master of our lives.

အချိန်ဟာ ကျွန်မတို့ ဘဝရဲ့ အန္တိမ အရှင်သခင်ပါ။

We are all constantly faced with its fleeting nature.

ကျွန်မတို့အားလုံးဟာ အချိန်ရဲ့ တဒင်္ဂ သဘာဝနဲ့အမြဲမပြတ် ရင်ဆိုင်နေရပေမဲ့၊

Yet how we feel the passing of time

အချိန် ကုန်လွန်တာကို ခံစားရပုံက

can be highly malleable.

အလွန်အမင်း ဆွဲဆန့်နိုင်တယ်။

When we are bored, in pain,

ငြီးငွေ့နေတဲ့အခါ၊နာကျင်နေတဲ့အခါသာမက၊

but also when we encounter something novel or extraordinary,

အသစ်အဆန်း ဒါမှမဟုတ် ထူးခြားတာတစ်ခုခုကို တွေ့ကြုံရတဲ့ အခါမှာလည်း

time feels to be passing much slower

အလုပ်များနေချိန် ဒါမှမဟုတ် ပျော်ရွှင်နေတဲ့အခါထက်

than when we are busy or simply having fun.

အချိန် ကုန်လွန်တာက ပိုနှေးနေတယ်လို့ ခံစားရတယ်။

But what does it mean to feel time?

ဒါပေမဲ့၊ အချိန်ကို ခံစားတာက ဘာကို ဆိုလိုတာလဲ။

And why does the feeling of time distort

အခြေအနေ၊အာရုံစိုက်မှု အဆင့်၊ စိတ်ခံစားမှု

depending on the situation, our level of focus, our emotional state?

အခြေအနေပေါ် မူတည်ပြီး အချိန် ခံစားမှုက ဘာကြောင့် လွဲမှားနေတာလဲ။

Do these distortions serve some function,

ဒီလွဲမှားမှုတွေက လုပ်ဆောင်မှုတချို့ကို လုပ်ဆောင်လား။

and can we gain some level of control over how we feel time?

အချိန်ကို ခံစားရပုံအပေါ် ကျွန်မတို့ ထိန်းချုပ်နိုင်လား။

These are very big questions,

ဒါတွေက အလွန် အရေးပါတဲ့ မေးခွန်းတွေဖြစ်ပြီး

and we do not have the answer to any of them.

ဒါတွေထဲက တစ်ခုမှ ကျွန်မတို့ အဖြေမရဘူး။

Not just yet.

မရသေးပါဘူး။

But I will tell you about a surprising discovery

ဒါပေမဲ့ ကျွန်မ ယုံကြည်တဲ့ အံ့ဩစရာ တွေ့ရှိမှုတစ်ခုက

I believe will take us a step closer

အချိန်ရဲ့ အာရုံကြော အခြေခံကိုဖော်ထုတ်ဖို့

to unlocking the neural basis of time.

ခြေတစ်လှမ်း ပိုနီးလာမယ့်အကြောင်းပြောပြမယ်။

And I will show you that time is not something

အချိန်ဟာ ဦးနှောက်ချည်းသက်သက်က ဖန်တီးတဲ့

that is created solely by the brain,

တစ်စုံတစ်ခုမဟုတ်ဘဲ၊

but it is also intimately shaped

ကျန်တဲ့ ခန္ဓာအတွင်းမှာ

by what is happening inside the rest of the body.

ဖြစ်ပျက်နေတာတွေကလည်း အတွင်းကျကျ ပုံသွင်းပေးတာကို ပြသမှာပါ။

I work in the Lab of Action and Body at Royal Holloway,

ကျွန်မက လန်ဒန် တက္ကသိုလ် Royal Holloway က

University of London,

Lab of Action and Body မှာ အလုပ် လုပ်ပြီး၊

and in our lab we look at the brain

ကျွန်မတို့ရဲ့ ဓာတ်ခွဲခန်းမှာ ဦးနှောက်ကို

from an embodied point of view.

ဖွဲ့စည်းနေတဲ့ ရှုထောင့်တစ်ခုကနေ ကြည့်တယ်။

What this means is that we believe

ဦးနှောက်ကို ကိုယ်ခန္ဓာထဲက ထုတ်လိုက်ရင်၊

we cannot fully understand the workings of the brain

ဦးနှောက် လုပ်ဆောင်မှုတွေကို အပြည့်အဝ နားမလည်နိုင်ဘူးလို့

if we take it out of the body,

ယုံကြည်တယ်လို့ ဆိုလိုတာပါ၊

because after all,

ဘာလို့လဲဆို၊ နောက်ဆုံး၊

the main reason for us to have a brain

ကျွန်မတို့မှာ ဦးနှောက်ရှိတဲ့ အဓိက အကြောင်းရင်းက

is to keep the body alive,

ကမ္ဘာမှာ လုပ်ဆောင်နိုင်အောင်

so that we can act in the world.

ခန္ဓာကိုယ်ကို ဆက်ရှင်သန်စေဖို့ပါ။

And for that,

ဒါကြောင့်၊

it is not enough for the brain to perceive

ဦးနှောက်အတွက် ဝန်းကျင် ကမ္ဘာမှာ

what is happening in the world around us,

ဖြစ်ပျက်တာတွေကို သိမြင်ရုံနဲ့မလုံလောက်ဘဲ၊

but it also needs to perceive what is happening inside of our own body.

ကိုယ်ခန္ဓာအတွင်းမှာ ဖြစ်ပျက်နေတာတွေကိုလည်း သိမြင်ဖို့လိုတယ်။

It needs to understand what our body needs at any moment in time.

အချိန်တိုင်းမှာ ကိုယ်ခန္ဓာက ဘာကို လိုအပ်တာကို ဦးနှောက်က နားလည်ဖို့လိုတာပါ။

That additional internal sense,

ဒီထပ်ဆင့် အတွင်းပိုင်း အာရုံ၊

the perception of the body from within

အတွင်းပိုင်း ခန္ဓာကိုယ် သိမြင်မှုကို

is called interoception.

interoception လို့ ခေါ်တယ်။

And one example of interoception

အတွင်းပိုင်း သိမြင်မှုရဲ့ နမူနာတစ်ခုကတော့

is the perception of our own heart.

ကျွန်မတို့ နှလုံးရဲ့ သိမြင်မှုပါ။

Yes, the heart.

ဟုတ်ပါတယ်၊ နှလုံးပါ။

I think all of us know that the main function of the heart

နှလုံးရဲ့ အဓိက လုပ်ဆောင်မှုက ကိုယ်ခန္ဓာ တစ်လျှောက်လုံးကို

is to transport oxygen-rich blood all through the body,

အောက်ဆီဂျင်ကြွယ်ဝတဲ့ တခြားကိုယ်ခန္ဓာ ၊သွေးကို ပို့ဆောင်ပေးဖို့ဖြစ်ပြီး

and like other bodily functions, it is controlled by the brain.

လုပ်ဆောင်မှုတွေလိုပဲ၊ ဒါကို ဦးနှောက်က ထိန်းချုပ်ထားတာ သိကြတယ် ထင်ပါတယ်။

So when I’m on the move,

ဒါကြောင့် ကျွန်မ ရွေ့လျားတဲ့အခါ၊

the heart should start beating faster to provide more oxygen.

အောက်ဆီဂျင်ပိုပေးဖို့၊ နှလုံးက ပိုမြန်မြန် ခုန်သင့်တယ်။

When I need to slow down and focus,

ကျွန်မ အရှိန်လျှော့ပြီး အာရုံစိုက်ဖို့လိုတဲ့အခါ၊

it will also slow down to preserve the oxygen.

ဒါက အောက်ဆီဂျင်ကို ထိန်းသိမ်းဖို့လည်း နှေးသွားမှာပါ။

But what many of you may not know

ဒါပေမဲ့၊ အများစု မသိနိုင်လောက်တာက၊

is that the activity of the heart itself

နှလုံး လှုပ်ရှားမှုကိုယ်၌က

shapes the activity of the brain.

ဦးနှောက် လုပ်ဆောင်မှုကို ပုံသွင်းပေးတာပါ။

But before I get into that,

ဒါပေမဲ့၊ ဒီအကြောင်း မပြောခင်၊

let me give you some very basic neuroscience.

အခြေခံ အာရုံကြောသိပ္ပံကို ရှင်းပြပါရစေ။

So the brain receives information

ဒီတော့ ဦးနှောက်က မျက်စိကနေ

from the outside world through our eyes, through our ears.

ပြင်ပလောကက သတင်းအချက်အလက်တွေကို ရရှိတယ်။

But to make sense of that information, to perceive,

ဒါပေမဲ့၊ ဒီသတင်းအချက်အလက်တွေကို သဘောပေါက်ဖို့၊ သိမြင်ဖို့၊

it has specialized sensory areas,

ဦးနှောက်မှာ အထူး အာရုံခံ နယ်ပယ်တွေရှိတယ်။

like the visual sensory area

ဥပမာ၊ TEDx အမှတ်အသားရဲ့

that allows us to see the redness of the TEDx sign,

နီမြန်းမှုကို မြင်နိုင်စေတဲ့ အမြင်ပိုင်း အာရုံခံ နယ်ပယ်တွေ

or the auditory-sensory areas

ဒါမှမဟုတ် ကျွန်မရဲ့အသံကို ကြားနိုင်စေတဲ့

that allow us to hear the sound of my voice.

အသံပိုင်း အာရုံခံ နယ်ပယ်တွေလိုမျိုးတွေပါ။

The information can be the same,

အချက်အလက်တွေ တူညီနိုင်ပေမဲ့၊

but our perception can differ very much.

ကျွန်မတို့ရဲ့ အမြင်ကတော့ အတော့ကို ကွာခြားနိုင်ပါတယ်။

But in order to act in response to what we perceive,

ဒါပေမဲ့ ကျွန်မတို့ သိမြင်တာကို တုံ့ပြန်ရာမှာ လုပ်ဆောင်ဖို့၊

the brain has separate movement control centers

ဦးနှောက်မှာ လှုပ်ရှားမှု အစပြုတာနဲ့ ထိန်းချုပ်တာအတွက်

that are responsible for initiating and controlling movement.

တာဝန်ရှိတဲ့ သီးခြား လှုပ်ရှားမှု ထိန်းချုပ်ရေး ဗဟိုတွေ ရှိတယ်။

That's what makes me move my hands constantly as I'm speaking.

ဒါက ကျွန်မ စကားပြောနေစဉ်မှာ၊ လက်တွေကို အဆက်မပြတ် ရွေ့လျားစေတာပါ။

So how does the heart shape the brain then?

ဒီတော့ ဒါဆို နှလုံးက ဦးနှောက်ကို ဘယ်လို ပုံသွင်းပေးတာလဲ။

Well, it turns out

ကျွန်မတို့ရဲ့ နှလုံးထဲမှာ

that there are sensory neurons in our heart

အာရုံခံ နျူရွန်းတွေရှိနေတာက ကိုယ်ခန္ဓာရဲ့

that fire signals to our brain

အခြေအနေအကြောင်း အသိပေးဖို့

to inform it about the state of the body.

ဦးနှောက်ကို နိုးကြွစေတယ်ဆိုတာာပါ။

But they fire only at a time when the heart contracts,

ဒါပေမဲ့၊ နှလုံးက ကျုံ့နေတဲ့အခါမှာပဲ နိုးကြွပြီး

and they remain silent when the heart is relaxed.

နှလုံးက ငြိမ်းအေးနေတဲ့အခါ၊ ငြိမ်သက်နေတယ်။

So the brain and the heart are in a constant rhythmic dance.

ဒီတော့ ဦးနှောက်နဲ့ နှလုံးက အဆက်မပြတ် စည်းချက်ကျတဲ့ ကခုန်မှုတစ်ခုပါ။

Every beat makes the brain step into an active mode,

လုပ်ဆောင်ဖို့ အသင့်ပြင်ပေးရင်း နှလုံးခုန်ချက်တိုင်းက ဦးနှောက်ကို

priming us for action.

တက်ကြွတဲ့ ပုံစံတစ်ခုထဲ လှမ်းဝင်စေတယ်။

And between the beats, the brain steps back into perceptual mode,

အချက်အလက် ယူဖို့ အသင့်ပြင်ပေးရင်း၊ ဦးနှောက်နဲ့ နှလုံးခုန်တာတွေကြားမှာ

priming us to take in information.

ဦးနှောက်က အာရုံသိတဲ့ ပုံစံဆီ ပြန်ဆုတ်သွားတယ်။

Now imagine what happens when the heart starts beating faster.

နှလုံးခုန် ပိုမြန်လာတဲ့အခါ၊ ဖြစ်ပျက်တာတွေကို စိတ်ကူးကြည့်ပါ။

There are more beats,

နှလုံးခုန်တာ ပိုများတော့၊

so the brain is more likely to be in the active mode,

ဦးနှောက်က တက်ကြွတဲ့ ပုံစံမှာ ပိုရှိနေနိုင်ပေမဲ့၊

whereas when the heart slows down,

နှလုံးက နှေးသွားတဲ့အခါမှာတော့၊

there are more periods of time between the beats,

နှလုံးခုန်တာတွေကြားမှာ ပိုကြာတဲ့ ကာလတွေရှိတော့

so the brain is more likely to be in the perceptual mode.

ဦးနှောက်က အာရုံသိတဲ့ ပုံစံမှာ ပိုရှိနေနိုင်တယ်။

This got me thinking.

ဒါက ကျွန်မကို တွေးမိစေတာက၊

If the heart shapes perception in such a way,

နှလုံးက ဒီနည်းနဲ့ အသိအမြင်ကို ပုံသွင်းပေးရင်၊

will it also shape the perception of time?

အချိန်နဲ့ပတ်သက်တဲ့ အသိအမြင်ကိုရော ပုံသွင်းပေးမလားဆိုတာပါ။

Is there a causal relationship

နှလုံးနဲ့ အချိန် တွေ့ကြုံခံစားမှုကြားမှာ

between our heart and how we experience time?

ကြောင်းကျိုးဆက်နွယ်တဲ့ ဆက်စပ်မှုတစ်ခုရှိလား။

Of course, we tested that in our lab.

ရှိပါတယ်၊ ဓာတ်ခွဲခန်းထဲက ဒေတာတွေကို စမ်းသပ်ခဲ့တာပါ။

We invited 67 volunteers to participate in a study

စေတနာ့ဝန်ထမ်း ၆၇ ယောက်ကို လေ့လာမှု တစ်ခုမှာ ပါဝင်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်ခဲ့ပြီး

where we asked them to judge very brief durations of different stimuli.

အဲဒီမှာ လှုံ့ဆော်မှုအမျိုးမျိုးရဲ့ တိုတောင်းတဲ့ ကာလကို ဆုံးဖြတ်ခိုင်းခဲ့တာပါ။

These could be sounds, images of simple shapes,

ဒါတွေက စိတ်ခံစားမှု အမျိုးမျိုးကို ပြသနေတဲ့

images of people showing different emotions.

ရိုးရိုး ပုံသဏ္ဍာန်တွေ၊ လူတွေရဲ့ ပုံရိပ်တွေဖြစ်နိုင်တယ်။

We wanted to systematically determine whether what participants felt and sensed

ပါဝင်သူတွေ ခံစား၊သတိပြုမိတာက အချိန်တွေကို သူတို့ သတိမူမိပုံကို လွှမ်းမိုးလားဆိုတာ

influenced how they perceived durations.

သူတို့ကို စနစ်တကျ ဆုံးဖြတ်စေချင်တာပါ။

But the key part of that study was that we hooked the volunteers

ဒါပေမဲ့၊ အဲဒီလေ့လာမှုရဲ့ အဓိကအပိုင်းက စေတနာ့ဝန်ထမ်းတွေကို

to an ECG machine

အီးစီဂျီစက်နဲ့ ချိတ်ဆက်ထားတော့

so we could see their heart beating in real time

သူတို့ ဒီလေ့လာမှုလုပ်နေချိန်မှာ သူတို့ရဲ့ နှလုံးခုန်နေတာကို

while they were doing this study.

တစ်ချိန်တည်းမှာ မြင်တွေ့နိုင်တယ်။

And this allowed us to flash the stimuli

နှလုံးက တင်းကျပ်တဲ့အချိန် ဒါမှမဟုတ်

precisely at the moment when the heart squeezed tight

ငြိမ်းအေးနေချိန်မှာ ဒါက လှုံ့ဆော်မှုတွေကို

or when it relaxed.

တိကျကျ အချက်ပြနိုင်တယ်။

And what we found

ကျွန်မတို့ တွေ့ ရှိခဲ့တာက၊

was that stimuli that occurred during heart's contraction

နှလုံး ကျုံ့နေချိန်အတွင်း ဖြစ်ပေါ် ခဲ့တဲ့ လှုံ့ဆော်မှုတွေဟာ

were perceived to last shorter

နှလုံးက ငြိမ်းအေးနေချိန်

than stimuli that occurred between the beats,

နှလုံးခုန်တာတွေအကြား ဖြစ်ပေါ်ခဲ့တဲ့ လှုံ့ဆော်မှုတွေထက်

when the heart was relaxed.

ကြာချိန် ပိုတိုတယ်လို့ သတိမူမိတာပါ။

What this means is that the momentary state of the heart

ဆိုလိုတာက နှလုံးရဲ့ တဒင်္ဂ အခြေအနေက နှလုံးခုန်ချက်တိုင်းအတွင်း

caused time to contract and expand within each heartbeat.

ကျုံ့ပြီး ချဲ့ဖို့ အချိန်ကို ဖြစ်စေတယ်ဆိုတာပါ။

Why am I so excited about this finding?

ဒီတွေ့ရှိချက်နဲ့ပတ်သက်ပြီး ကျွန်မ ဘာကြောင့် ဒီလောက် စိတ်လှုပ်ရှားနေတာလဲ။

Well because it shows that perception of time

ဒါက အချိန် သိမြင်မှုက ဖွဲ့စည်းပါဝင်နေတဲ့ အတွေ့အကြုံတစ်ခုလို့

is an embodied experience.

ဖော်ပြတာကြောင့်ပါ၊

It might be constructed in the brain,

ဒါကို ဦးနှောက်ထဲမှာ တည်ဆောက်လောက်ပေမဲ့၊

but it is molded by the body.

ခန္ဓာကိုယ်က ပုံသွင်းပေးတာပါ။

And I'm sure it seems intuitive, you know,

ဒါက အလိုလိုသိပုံရတာ သေချာတယ်၊

that something rhythmic, like the heartbeat,

နှလုံးခုန်တာလို စည်းချက်ကျတာ တစ်ခုခုက

would influence something rhythmic like time perception.

အချိန် သိမြင်မှုလို စည်းချက်ကျတာ တစ်ခုခုကို လွှမ်းမိုးမယ်ဆိုတာပါ၊

But now we have a scientific evidence

ဒါပေမဲ့ ဒီအလိုလိုသိမှုအတွက်

for that intuition.

သိပ္ပံဆိုင်ရာ အထောက်အထားတစ်ခု ရှိပါတယ်။

What's more,

ဒါ့အပြင်၊

I can use these heart-driven time distortions

နှလုံးခုန်တာတစ်ခုစီက အချိန်တာကို မလွဲမှားစေခင်၊

to look at what is happening in the brain

ဦးနှောက်ထဲမှာ ဖြစ်ပျက်နေတာတွေကို ကြည့်ဖို့

just before duration is distorted by each beat.

ဒီနှလုံး-လှုံ့ဆော်ပေးတဲ့ အချိန် လွဲမှားမှုတွေကို အသုံးပြုနိုင်တယ်။

Could it be that distortions in time

နှလုံးခုန်မှုတစ်ခုစီက ဦးနှောက်ရဲ့ အာရုံခံနဲ့

are connected to how each heartbeat

ရွေ့လျားမှု ဗဟိုတွေအပေါ်

affects the sensory and the movement centers of the brain?

သက်ရောက်ပုံကို အချိန်ထဲက ဒီလွဲမှားမှုတွေနဲ့ ဆက်စပ်နိုင်လား။

Remember how I told you that each beat momentarily suppressed perception,

နှလုံးခုန်တာ တစ်ခုစီက သိမြင်မှုကို တဒင်္ဂ ဖိနှိပ်ပေမဲ့၊ နှလုံးခုန်တွေကြားမှာ

but between the beats, suppression was momentarily increased?

ဖိနှိပ်မှုတွေ တဒင်္ဂ တိုးလာတယ်လို့ ကျွန်မ ပြောခဲ့ပုံကို မှတ်မိသေးလား။

So could it be ...

ဒီတော့ ဒါက ဖြစ်နိုင်တာက...

And we showed that time is contracted during the beat,

နှလုံးခုန်ချိန်အတွင်းမှာ အချိန်က ကျုံ့နေပေမဲ့၊

but expanded in between the beats.

နှလုံးခုန်တာတွေကြားမှာ ကျယ်ပြန့်နေတာကို ကျွန်မတို့ ပြသခဲ့တယ်။

So could it be that our experience of time

ဒီတော့ အချိန် အတွေ့အကြုံက နှလုံးက ပုံသွင်းထားတဲ့

arises from the way in which our brain takes in sensory information

အာရုံခံ သတင်းအချက်အလက်ကို ဦးနှောက်နဲ့ ဖမ်းယူတဲ့ နည်းလမ်းကနေ

that is shaped by the heart?

ဖြစ်ပေါ်လာတာ ဖြစ်နိုင်လား။

And if that is true,

ဒါက မှန်တယ်ဆိုရင်၊

could the function

ကျွန်မတို့ရဲ့ အလွန် လွဲမှားနေတဲ့

of our highly distorted sense of time

အချိန် သဘောရဲ့ လုပ်ဆောင်မှုက တက်ကြွပြီး

be to shift us between an active and perceptual mode?

အာရုံသိတဲ့ ပုံစံကြားမှာ ပြောင်းရွှေ့နိုင်လား။

Time could contract when we need to move,

လှုပ်ရှားဖို့ လိုတဲ့အချိန်မှာ အချိန်က ကျုံ့နိုင်ပေမဲ့၊

but it may expand when we want to perceive.

သတိပြုမိချင်တဲ့အခါ ကျယ်ပြန့်လာနိုင်လောက်တယ်။

So maybe that slowing of time you feel when you're bored

ဒီတော့ ဖြစ်နိုင်တာက၊ ငြီးငွေ့နေတဲ့အခါ၊ အချိန်နှေးကွေးမှုကို ခံစားရတာက

is there to actually expand your perception

သင့်ရဲ့ သိမြင်မှုကို တကယ် တိုးချဲ့ဖို့

and allow your mind to wander to something new.

စိတ်ကို အသစ်တစ်ခုခုဆီ လှည့်လည်သွားလာခွင့်ပေးဖို့ပါ။

I hope I've shown you

ကျွန်မတို့ အချိန်ကို တွေ့ကြုံခံစားပုံကို

that one way to shape how we experience time

ပုံသွင်းဖို့ နည်းလမ်းတစ်ခုက ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ အတွင်းပိုင်း အခြေအနေကို

is to work on the internal state

အလုပ် လုပ်ပေးတာကို ကျွန်မ ပြသလိုက်ပြီလို့

of our body.

မျှော်လင့်ပါတယ်။

So the next time

ဒီတော့ နောက်တစ်ကြိမ်၊

time becomes a little bit too fleeting,

အခု ကျွန်မဖြစ်နေသလို၊ အချိန်က

like right now for me --

နည်းနည်း တဒင်္ဂပဲလို့ဖြစ်လာရင်၊

(Laughter)

(ရယ်သံများ)

Let’s maybe try to take a deep breath.

အသက်ပြင်းပြင်းရှူဖို့ ကြိုးစားနိုင်လောက်တယ်။

(Inhales)

(အသက် ရှူသွင်း)

(Exhales)

(အသက် ရှူထုတ်)

Yeah?

ဟုတ်ပြီနော်။

Feel the heart slow down,

နှလုံးက နှေးသွားတာကို ခံစားပြီး

and let the brain expand the moment.

ဦးနှောက်က အခိုက်အတန့် ဆန့်သွားပါစေ၊

And maybe that momentary expansion of time

ဖြစ်နိုင်တာက တဒင်္ဂသာ ကြာတဲ့ အချိန် ဆန့်ထွက်မှုကလည်း

will also broaden our perception.

ကျွန်မတို့ရဲ့အမြင်ကို ကျယ်ပြန့်စေမှာပါ။

Thank you very much for listening. Thank you.

နားထောင်ပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။

(Applause)

(လက်ခုပ်သံများ)