How to Set the Right Goals and Stay Motivated | Ayelet Fishbach | TED

Translator: Simin Kazemi Reviewer: Mahshid Moballegh Nasery

A good friend has recently shared that she's feeling tired.

دوست خوبی اخیراً گفت که احساس می‌کند خسته است.

Like, really tired.

در واقع، واقعاً خسته است.

Not "I did not get enough sleep" tired,

نه از آن خستگی‌های «خوب نخوابیدم و خسته‌ام»

but something deeper than that.

بلکه چیزی از آن عمیق‌تر.

She said she feels, and I'm quoting,

او گفت که احساس می‌کند، و من دارم عین واژه‌های او را می‌گویم،

"As if I have lost my motivation."

«انگار انگیزه‌ام را از دست داده‌ام.»

I call her brave because she's so clearly dedicated to her job

من او را شجاع می‌دانم چون خودش را حسابی وقف کارش کرده است

and conducts herself with professionalism and kindness.

و رفتاری حرفه‌ای و مهربانانه دارد.

She's a wonderful parent who cares for her children,

او والد معرکه‌ای است که مراقب فرزندانش است

and she's very responsible when it gets to her finance and health.

و درباره‌ی امور مالی و سلامتش بسیار مسئولیت‌پذیر است.

She is not alone in feeling unmotivated.

فقط او نیست که احساس بی‌انگیزگی می‌کند.

Millennial and Gen Z employees tell me that they feel uninspired at work.

کارمندانِ نسل هزاره و نسل زِد به من می‌گویند که روحیه‌ی کارکردن ندارند.

Some admit that they just don't care.

برخی‌ها اعتراف می‌کنند که دیگر اهمیتی نمی‌دهند.

Half of American employees are currently looking for a different job.

نیمی از کارمندان آمریکایی در حال حاضر دنبال شغل جدیدی می‌گردند.

Think about that.

به این موضوع فکر کنید.

Older employees tell me that they can't wait to retire.

کارمندان مسن‌تر به من می‌گویند که انتظارِ بازنشستگی را می‌کشند.

And when I ask about life at home,

و وقتی درباره‌ی زندگیشان در خانه می‌پرسم،

people say that they struggle with their finance and health.

می‌گویند که در امور مالی و سلامتشان مشکلاتی دارند.

Do you?

شما هم همین طورید؟

The national data suggests that chronic diseases

داده‌های ملّی نشان می‌دهند که بیماری‌های مزمن

such as diabetes and heart disease

مثل دیابت و بیماری‌های قلبی

are on the rise.

در حال افزایش‌اند.

The median American family has only a bit over 5,000 dollars in savings,

یک خانواده‌ی متوسط آمریکایی فقط کمی بیشتر از ۵هزار دلار پس‌انداز دارد

barely enough to pay next month's rent.

که به‌سختی کفاف اجاره‌ی ماه بعد را می‌دهد.

Did America lose its motivation?

آیا آمریکا انگیزه‌اش را از دست داده است؟

(Audience murmuring)

(صدای پچ‌پچ تماشاچیان)

Well, the answer is no.

خب، پاسخ منفی است.

(Laughter)

(صدای خنده)

Turns out, you cannot lose your motivation

معلوم شده است که شما نمی‌توانید انگیزه‌تان را از دست بدهید

because you never owned it in the first place.

چون از اول هم هیچ‌وقت صاحب آن نبودید.

(Laughter)

(صدای خنده)

Motivation,

انگیزه،

and that shouldn't surprise you,

البته شگفت‌زده هم نباید بشوید،

isn't your car key or wallet.

سویچ ماشین یا کیف پولتان نیست.

So what is it?

پس انگیزه چیست؟

Well, motivation is not about being strong,

خب، انگیزه به‌معنای قوی‌بودن نیست،

it's about being wise.

به‌معنای خردمندبودن است.

Let me explain.

بگذارید توضیح بدهم.

You may think of motivation as a muscle,

شاید به انگیزه به چشم یک عضله نگاه کنید،

thinking some people have strong motivation muscles, others are weak.

فکر کنید بعضی افراد عضلات انگیزه‌ی قوی دارند، بعضی عضلات انگیزه‌ی ضعیفی.

But this is not a good metaphor.

اما این تشبیه خوبی نیست.

Motivation is knowledge.

انگیزه، دانش است.

You learn how to be motivated.

یاد می‌گیرید که چگونه باانگیزه بمانید.

And so today,

و بنابراین امروز،

I would like to help each of you,

می‌خواهم به هر کدام از شما کمک کنم

and America,

و به آمریکا

(Laughter)

(صدای خنده)

become wiser so that you are more motivated

که خردمندتر شوید تا باانگیزه‌تر باشید

and hence better able to achieve your goals,

و بنابراین، بهتر بتوانید به اهدافتان برسید

your dreams, your aspirations.

و به رویاهایتان و آرزوهایتان.

And given what the world has been throwing at you,

و با توجه به بلاهایی که دنیا بر سرتان آورده است،

that might be a good time to refresh your knowledge.

شاید زمان خوبی باشد که اطلاعاتتان را به‌روز کنید.

To be motivated, you either change the situation

برای باانگیزه‌بودن، یا باید شرایط را تغییر دهید

or the way you think about the situation.

یا این که چطور به این شرایط فکر می‌کنید را تغییر دهید.

This is the science in one sentence:

کل این علم در یک جمله می‌شود:

you change the circumstances

اوضاع را تغییر می‌دهید یا این که چطور به آن اوضاع فکر می‌کنید را.

or the way you think about the circumstances.

So if you want to be more physically active,

پس اگر می‌خواهید فعالیت بدنی بیشتری داشته باشید،

there is no point in yelling at yourself.

این که سر خودتان فریاد بزنید هیچ فایده‌ای ندارد.

I yell it, "You should walk more!"

من حقیقت را فریاد می‌زنم: «باید بیشتر راه بروید!»

Instead, I got a puppy.

در عوض یک توله‌سگ خریدم.

(Laughter)

(صدای خنده)

She loves long walks.

او پیاده‌روی‌های طولانی را دوست دارد.

Your journey starts with setting a goal.

سفر شما با تعیین هدف آغاز می‌شود.

My friend wanted to be motivated at work,

دوست من می‌خواست سر کار باانگیزه باشد،

so she identified a project she wanted to complete.

پس یک پروژه تعیین کرد که می‌خواست تمامش کند.

That was a goal and it's a good motivation strategy.

این یک هدف بود و استراتژی خوبی برای انگیزه‌گرفتن است.

Goals pull you.

هدف‌ها شما را به سمت خود می‌کشند.

The problem?

مشکلش چیست؟

My friend identified a project she wished she had already completed,

دوست من پروژه‌ای تعیین کرد که آرزو می‌کرد قبلاً تمامش کرده بود،

not something she was looking forward to doing.

نه پروژه‌ای که مشتاق بود انجامش دهد.

Have you ever set a goal you wish you had already completed

تا به حال هدفی تعیین کرده‌اید که آرزو می‌کردید قبلاً به آن رسیده بودید

but had less interest in actually completing?

اما کمتر علاقه داشتید که واقعاً انجامش بدهید؟

Most goals are abandoned

بیشتر اهداف رها می‌شوند

because we want to be the person who has done it,

چون ما می‌خواهیم کسی باشیم که انجامش داده است،

not the person who is currently doing it.

نه کسی که الان دارد آن را انجام می‌دهد.

When we are excited about doing the work, we are intrinsically motivated.

وقتی برای انجام کاری هیجان‌زده‌ایم، ذاتاً باانگیزه‌ایم.

We care about the way almost as much

همان قدری به مسیر اهمیت می‌دهیم که مشتاقِ رسیدن به مقصدیم.

as we are looking forward to the destination.

In our research, we found that most goals are abandoned,

در پژوهشمان دریافتیم که اکثر اهداف رها می‌شوند،

not because they are not important.

نه به این خاطر که مهم نیستند.

OK, people actually are not more likely to adhere to their important

خب احتمالش بیشتر است که افراد به اهداف مهمشان پایبند بمانند

compared to unimportant goals.

تا به اهداف مهمشان.

Most goals are abandoned because people don't enjoy pursuing them.

بیشتر اهداف رها می‌شوند زیرا افراد از دنبال‌کردنشان لذت نمی‌برند.

Your enjoyment is what predicts whether you will stick with the goal.

لذت‌بردنتان چیزی است که پیش‌بینی می‌کند آیا به هدفتان می‌چسبید یا نه.

So what makes goals exciting?

خب، چه چیزی اهداف را هیجان‌انگیز می‌کند؟

Exciting goals are never a chore or a mean.

اهداف هیجان‌انگیز هیچ‌وقت کار تکراری سخت یا ابزار رسیدن به چیز دیگری نیستند.

Ever wondered why Chicago diners would circle the block for 30 minutes

تابه‌حال فکر کرده‌اید که چرا مشتریانِ رستوران‌های شیکاگو ۳۰ دقیقه دور می‌زنند

looking for free parking,

تا جای پارک رایگان پیدا کنند،

but will not think twice before spending the money

اما بدون این که لحظه‌ای درنگ کنند،

پولی که سر پارکینگ خرج نکرده‌اند، صرف سفارش‌دادن یک نوشیدنی دیگر می‌کنند؟!

they have just saved on parking on ordering another cocktail?

(Laughter)

(صدای خنده)

Why pay for drinks and not for parking?

چرا برای نوشیدنی پول می‌دهند ولی برای پارکینگ نه؟

Well, we don't like to pay for parking or shipping,

خب، ما دوست نداریم برای پارکینگ یا هزینه‌ی ارسال پول بدهیم،

students don't like to study for prerequisite classes

دانش‌آموزان دوست ندارند که برای کلاس‌های پیش‌نیاز درس بخوانند،

because all these are means.

چون همه‌ی این‌ها ابزار هستند.

We don't like to invest in means.

ما دوست نداریم که روی ابزارها سرمایه‌گذاری کنیم.

We did a study that showed us

پژوهشی انجام دادیم که به ما نشان داد

just how much you dislike to invest in means.

چقدر از سرمایه‌گذاری برای ابزارها بدتان می‌آید.

In our study,

در پژوهشمان،

we auctioned a book for some people

برای بعضی افراد کتابی را حراج کردیم

and then we auctioned the University of Chicago tote bag

و بعد برای افراد دیگری، ساک خریدی با آرم دانشگاه شیکاگو را حراج کردیم.

to other people.

The average person was willing to pay 23 dollars for the book,

میانگین افراد حاضر بودند ۲۳ دلار را برای کتاب بپردازند

but only 12 dollars for the tote bag.

اما فقط ۱۲ دلار را برای ساک خرید.

The catch?

نکته‌ی جذابش؟

The tote bag contained the book.

درون ساک خرید هم همان کتاب بود.

(Laughter)

(صدای خنده)

And people knew it.

و افراد این نکته را می‌دانستند.

Why would the people that were bidding on a tote bag that contains a book,

چرا باید کسانی که داشتند برای ساک خریدی حاوی یک کتاب پیشنهاد قیمت می‌دادند،

be willing to pay less?

تمایل داشته باشند کمتر پول بدهند؟

Well, we don't like to invest in means.

خب، ما دوست نداریم روی ابزار سرمایه‌گذاری کنیم.

OK, so you set a goal that is intrinsically motivated,

خب، پس هدفی می‌گذارید که ذاتاً برایش انگیزه دارید،

you are excited about the way just as much

درباره‌ی مسیر هم همان قدر انگیزه دارید که

as you want to reach the destination.

می‌خواهید به مقصد برسید.

A couple of weeks past,

چند هفته‌ای می‌گذرد،

and you have not been doing much lately.

و چندان کاری پیش نبرده‌اید.

It has now been four or six months and your motivation is on the decline.

چهار یا شش ماه گذشته است و انگیزه‌تان رو به افول است.

How do you sustain your motivation?

چطور انگیزه‌تان را حفظ کنید؟

How do you get from here to there?

چگونه از این نقطه به آن نقطه برسید؟

Well, motivation is going to be high when we just start on something

خب، انگیزه وقتی که تازه کاری را شروع می‌کنیم بالا خواهد بود

and toward the end.

و در نزدیکی‌های پایان هم.

But it will decline in the middle.

اما در میانه‌ی راه افول خواهد کرد.

We call it the middle problem.

ما به این موضوع می‌گوییم مسئله‌ی میانه.

My friend might start her project with much enthusiasm,

شاید دوستم پروژه‌اش را با انگیزه‌ی زیادی آغاز کند،

then her motivation will decline.

بعد انگیزه‌اش افت خواهد کرد.

Toward the deadline, it will pick up again.

نزدیکی‌های موعد تحویل، دوباره انگیزه‌اش افزایش خواهد یافت.

She will regain her motivation.

انگیزه‌اش را دوباره به دست خواهد آورد.

A few years ago, we asked people who observe the Hanukkah holiday

چند سال قبل، از کسانی که عید حنوکا را جشن می‌گیرند خواستیم

to let us know whether they were lighting the first candle on the first night,

به ما بگویند آیا به‌ترتیب، شمع اول را در شب اول روشن کرده بودند،

the second on the second night,

شمع دوم را در شب دوم،

the third night, so on,

و همین طور شمع سوم و باقی شمع‌ها را

until the eighth night.

تا شب هشتم.

As you can see,

همان طور که می‌بینید،

most people admitted to only lighting the candles

بیشتر افراد اعتراف کردند که شمع‌ها را فقط در شب اول و آخر روشن کرده بودند.

on the first and last night.

They were procrastinating in the middle.

در میانه‌ی راه، کار را به تعویق می‌انداختند.

The solution?

راهکار؟

Make middles short.

مدت‌زمان میانه‌ها را کوتاه کنید.

A monthly exercise goal, a weekly exercise goal,

هدف ماهانه برای ورزش‌کردن، هدف هفتگی برای ورزش‌کردن،

even a daily exercise goal

حتی هدف روزانه برای ورزش‌کردن

are easier because as the end is near,

آسان‌تر هستند چون از آنجا که پایان نزدیک است،

it is easier to stay motivated.

آسان‌تر می‌توان باانگیزه ماند.

If only Hanukkah was just two nights.

ای کاش جشن حانوکا فقط دو شب بود.

(Laughter)

(صدای خنده)

Another problem with middles

مشکل دیگرِ میانه‌ها

is that you're going to experience setbacks,

این است که در پیشرفتتان وقفه خواهد افتاد

and when experiencing setbacks,

و وقتی وقفه‌ها را تجربه می‌کنید،

it is natural to feel discouraged.

طبیعی است که مایوس شوید.

One wise solution is to remove your ego out of the picture,

یک راهکار خردمندانه این است که خود (ایگو) را از تصویر ذهنیتان حذف کنید،

it's not about it.

این وقفه‌ها به خود شما (ایگوی شما) ربطی ندارد.

When you remove your ego, it is easier to learn.

وقتی خود (ایگو) را حذف کنید، راحت‌تر می‌توانید یاد بگیرید.

When I was helping my ten-year-old son win a video game,

وقتی داشتم به پسر چهارساله‌ام در یک بازی ویدئویی کمک می‌کردم،

he awarded me the title a Failure Expert.

او به من این عنوان را اهدا کرد: متخصص شکست.

I love this title.

من این عنوان را دوست دارم.

Why am I a failure expert?

چرا من متخصص شکست هستم؟

Because I don't mind getting killed by virtual monsters.

چون برایم مهم نیست که هیولاهای مجازی من را بکشند.

He doesn’t mind seeing me getting beaten by virtual monsters,

برای او هم مهم نیست که ببیند هیولاهای مجازی من را کتک می‌زنند،

so we can both learn.

پس هردویمان یاد می‌گیریم.

At work, when you're not quite killing it,

سر کار، وقتی موفقیت چندانی ندارید،

remove your ego and you will be better able to learn.

خودتان (ایگویتان) را حذف کنید و بهتر یاد خواهید گرفت.

Another solution is to seek discomfort,

راهکار دیگر این است که دنبال سختی بگردید،

if only temporarily,

حتی اگر موقتاً،

instead of trying to avoid it.

به‌جای این که از آن دوری کنید.

When you seek discomfort temporarily,

وقتی موقتاً به‌دنبال سختی بگردید،

you realize that you can grow yourself,

متوجه می‌شوید که می‌توانید خودتان را رشد دهید

that discomfort is a sign of growth.

که سختی نشانه‌ای از رشد است.

“No pain, no gain” is not just about the gym.

«نابرده رنج گنج میسر نمی‌شود» فقط درباره‌ی باشگاه‌رفتن نیست.

It's a general wise motivation strategy.

این جمله، استراتژی کلی و خردمندانه‌ای برای انگیزه‌گرفتن است.

Let me tell you about a study that we conducted

بگذارید از پژوهشی برایتان بگویم که انجام دادیم

with Chicago's beloved improvisation club, The Second City.

با همراهی باشگاه بداهه‌پردازی محبوب شیکاگو به نام «شهر دوم».

We worked with their training center,

ما با مرکز آموزشی آن‌ها همکاری کردیم

which is where regular people like you and me go to learn improvisation.

که جایی است که افراد عادی مثل من و شما می‌روند تا بداهه‌پردازی یاد بگیرند.

We were specifically interested in one exercise: Give focus.

مشخصاً از یکی از تمرین‌هایشان خوشمان آمده بود: تمرکز کن.

In this exercise, one person gets the center of stage.

در این تمرین، یک نفر در مرکز صحنه قرار می‌گیرد.

Everybody else is frozen in place.

بقیه همه سر جایشان خشکشان می‌زند.

OK, this person is moving around,

خب، این یک نفر دارد دور صحنه می‌گردد،

everybody else is watching.

بقیه همه دارند تماشا می‌کنند.

We invited some people to feel awkward and uncomfortable

ما بعضی افراد را دعوت کردیم تا وقتی این تمرین را انجام می‌دهند،

احساس کنند سختشان است و معذب شوند.

as they run through the exercise.

Others in the control group were invited to develop their skills.

افراد دیگری هم برای گروه کنترل دعوت شدند تا مهارت‌هایشان را ارتقا دهند.

Who was more daring, taking the stage for longer?

چه کسی جرئت می‌کرد که مدت بیشتری روی صحنه بماند؟

Well, as you can see,

خب، همان طور که می‌بینید،

it was the people that we invited to feel uncomfortable.

کسانی که دعوت شده بودند تا احساس کنند معذب شده‌اند.

In one wave of classes,

در یک دوره از کلاس‌ها،

asking people to feel uncomfortable doubled the time they took focus.

این که از افراد خواستند احساس کنند معذب شده‌اند مدت‌زمان تمرکزشان را دو برابر کرد.

Those people were also more daring.

آن افراد شجاع‌تر هم بودند.

For example, they were dancing a little

مثلاً کمی می‌رقصیدند

instead of just walking around.

به‌جای این که فقط دور صحنه راه بروند.

And they also reported they were growing themselves more

و این افراد گزارش دادند که داشتند خودشان را بیشتر رشد می‌دادند،

compared to those in the control group.

در مقایسه با افراد گروه کنترل.

OK, but here's the problem.

قبول، اما مشکل اینجاست.

You don't only have one goal.

شما فقط یک هدف ندارید.

For my friend,

برای دوست من،

the challenge was balancing between work and family.

چالش این بود که بین کار و خانواده تعادل برقرار کند.

Now, if you have not experienced the work-family conflict,

اگر تجربه‌ی تعارض کار-خانواده را ندارید،

you either don't have a job

یا شغلی ندارید،

or that you forgot that you also have a family.

یا فراموش کرده‌اید که خانواده‌ای هم دارید.

(Laughter)

(صدای خنده)

But it is wiser to think about these goals as balancing each other.

اما خردمندانه‌تر این است که این اهداف را این طور ببینید که

دارند همدیگر را متعادل می‌کنند.

When my friend realized that doing well at work

وقتی دوستم متوجه شد که خوب کارکردن

makes her a better family member,

او را عضو بهتری از خانواده می‌کند،

she was more motivated and happier to do both.

برای انجام هر دو انگیزه‌ی بیشتری گرفت و خوشحال‌تر بود.

Think about your goals

اهدافتان شبیه ظرف‌های دور میز سلف‌سرویس ببینید.

like dishes around the buffet table.

You can create the perfect combination.

می‌توانید بهترین ترکیب را بیافرینید.

It is colorful, delicious, well-balanced.

ترکیبی رنگارنگ و خوشمزه و متعادل.

Maybe you exercise on the way to work

شاید در مسیر رفتن به محل کار ورزش کنید

and maybe you listen to an audiobook while you do that.

و شاید همزمان به کتاب صوتی‌ای هم گوش بدهید.

Other combinations don't work very well.

باقی ترکیب‌ها خیلی خوب جواب نمی‌دهند.

They might feel like a waffle covered with pasta sauce.

شاید شبیه این باشند که روی وافل یک‌عالم سس پاستا ریخته باشند.

(Laughter)

(صدای خنده)

If you try to study for the bar exam

اگر تلاش کنید که برای امتحان وکالت درس بخوانید

while talking to a friend and watching TV,

در حین این که دارید با یک دوست صحبت می‌کنید و تلویزیون می‌بینید،

this is distracting.

حواستان پرت می‌شود.

You need to find the right combination.

باید ترکیب درست را پیدا کنید.

Some people might decide to pursue one goal at a time.

بعضی افراد شاید تصمیم بگیرند که در هر زمانی فقط یک هدف را دنبال کنند.

This is unrealistic.

چنین کاری غیرواقعی است.

At least sometimes,

حداقل گاهی،

you can't wait for retirement to start a family,

نمی‌توانید منتظر بازنشستگی بمانید تا تشکیل خانواده دهید،

so look for the right balance and harmony.

پس دنبال تعادل و تناسب درست باشید.

Some goals, let's call them temptations, should take less room on your plate.

بعضی اهداف، بیایید وسوسه صدایشان کنیم، باید حجم کمتری از بشقاب شما بگیرند.

However, instead of trying to push them out of mind,

با این حال، به‌جای این که تلاش کنید تا آن‌ها را از ذهنتان را بیرون کنید،

it might be wise to anticipate them in advance.

شاید خردمندانه باشد که از قبل، آن‌ها را پیش‌بینی کنید.

When you anticipate all the alcohol that will be served here later today,

وقتی از قبل پیش‌بینی می‌کنید که امروز بعداً چقدر الکل در اینجا سرو خواهد شد،

you can better control your consumption.

بهتر می‌توانید میزان مصرفتان را کنترل کنید.

When I anticipate that my colleague is going to be upset,

من وقتی پیش‌بینی می‌کنم که همکارم ناراحت خواهد شد،

I can better control my emotion in a heated debate at work.

بهتر می‌توانم احساساتم را در بحث داغی که سر کار داریم، کنترل کنم.

When we anticipate temptations, we are less tempted when we get there.

وقتی وسوسه‌ها را پیش‌بینی می‌کنیم، وقتی به آنجا برسیم، کمتر وسوسه می‌شویم.

In one study,

در پژوهشی،

when we reminded employees of all the times

وقتی تمام مواقعی را به یاد کارمندان آوردیم که

they will be tempted to take office supplies for personal use,

وسوسه خواهند شد تا از تجهیزات محل کار برای مصرف شخصیشان استفاده کنند،

they were less likely to do that

انجام چنین کاری احتمال کمتری داشت

compared to those in the control group.

در مقایسه با کسانی که در گروه کنترل بودند.

Anticipating temptations makes you prepared and hence less tempted.

پیش‌بینی‌کردن وسوسه‌ها شما را آماده کرده و در نتیجه کمتر وسوسه خواهید شد.

Alright, what about the person sitting next to you?

خب، درباره‌ی کسی که کنارتان نشسته است چه؟

Look at them for a second.

یک لحظه نگاهش کنید.

I will be waiting here.

من همین جا منتظر می‌مانم.

(Laughter)

(صدای خنده)

How can that person help?

این شخص چگونه می‌تواند کمک کند؟

Your friends, your family and other people that you love

دوستانتان، خانواده‌تان و دیگر افرادی که دوستشان دارید

are critical for your motivation.

نقشی حیاتی در انگیزه‌ی شما دارند.

They are your lighthouse.

آن‌ها فانوس دریایی شما هستند.

And you are also important for them.

و شما هم برای آن‌ها مهم هستید.

Let me tell you a love story that resulted in four Nobel Prizes.

بگذارید داستان عاشقانه‌ای را تعریف کنم که نتیجه‌اش بردنِ چهار جایزه‌ی نوبل بود.

When Marie met Pierre Curie,

وقتی ماری با پیِر کوری دیدار کرد،

she did not only meet the love of her life.

ماری فقط با عشق زندگی‌اش دیدار نکرده بود.

She met the person who pushed her to excel in her work

ماری با کسی دیدار کرده بود که او را به جلو راند تا در کارش پیشرفت کند،

on the theory of radioactivity,

در کارش روی نظریه‌ی رادیواکتیویته،

and who later insisted

و پیِر کسی بود که بعداً اصرار کرد

that she will be named on the joint Nobel Prize.

که نام ماری هم برای جایزه‌ی نوبل مشترکشان بیاید.

That was her first.

این اولین جایزه‌ی نوبل ماری بود.

The second Nobel Prize she won by herself

دومین جایزه‌ی نوبل را ماری به‌تنهایی برنده شد،

with no man by her side.

بدون این که هیچ مردی در کنارش باشد.

(Applause)

(صدای تشویق)

The couple had two daughters and they wanted them to excel.

این زوج، دو دختر داشتند و می‌خواستند آن‌ها هم پیشرفت کنند.

Their oldest, Irene, won a Nobel Prize with her husband,

دختر بزرگشان، ایرِن، با همسرش جایزه‌ی نوبل برد،

as was the tradition in the Curie family.

همان طور که در خانواده‌ی کوری رسم شده بود.

Their youngest, Eve,

دختر کوچکشان، ایو،

and by far the most artistic person in the Curie family,

کسی که با اختلاف، از بقیه‌ی خانواده‌ی کوری هنرمندتر بود،

married someone who won the Nobel Prize

با کسی ازدواج کرد که جایزه‌ی نوبل برد

and excelled in many other ways.

و در بسیاری از دیگر زمینه‌ها پیشرفت کرد.

The Curie family did not only teach us about radioactivity,

خانواده‌ی کوری به ما فقط درباره‌ی رادیواکتیویته یاد ندادند،

they taught us the importance

آن‌ها این موضوع را هم یادمان دادند که مهم است

of feeling supported and supporting others in pursuing goals.

احساس کنی حمایت می‌شوی و از دیگران هم در رسیدن به اهدافشان حمایت کنی.

In your life,

در زندگی شما،

you work with other people,

همراه با دیگران کار می‌کنید،

maybe together you take care of your pet.

شاید با هم مواظب حیوان خانگیتان باشید.

You work in the presence of other people.

در حضور دیگران کار می‌کنید.

Maybe those are the people in your gym class

شاید آن‌ها کسانی باشند که در کلاس باشگاهتان هستند

or in your book club.

یا در باشگاه کتاب‌خوانیتان.

You hold goals for others, they hold goals for you.

شما از اهداف دیگران حفاظت می‌کنید، دیگران از اهداف شما حفاظت می‌کنند.

This might be a good time to say thank you to the person sitting next to you.

شاید وقت خوبی باشد که از کسی که کنارتان نشسته است، تشکر کنید.

I will be waiting here.

من همین جا منتظر می‌مانم.

(Audience murmuring)

(صدای پچ‌پچ تماشاچیان)

Give them a pat on the shoulder.

دستی به شانه‌شان بکشید و نوازششان کنید.

(Laughter)

(صدای خنده)

My friend came to me not only because I am a motivation scientist,

دوستم سراغ من آمد نه فقط به‌خاطر این که دانشمند انگیزه‌شناسی هستم،

but also because I'm her friend,

بلکه به این خاطر که دوستش هستم،

and as such, I wanted her to be successful.

و به‌عنوان دوستش، می‌خواستم موفق باشد.

You may wonder what happened to her.

شاید در این فکر باشید که چه اتفاقی برایش افتاد.

Well, she stayed at her job.

خب، سر کارش ماند.

Last time I saw her, her smile seemed bigger.

آخرین باری که او را دیدم، لبخندش به نظر بزرگتر شده بود.

She did not find her motivation.

انگیزه‌اش را پیدا نکرد.

She learned how to motivate yourself.

یاد گرفت چگونه به خودش انگیزه بدهد.

And so, no, America, you did not lose your motivation.

و در نتیجه، نَه آمریکا، تو انگیزه‌ات را از دست ندادی.

Each of you is working hard, pursuing your dreams,

هر کدام از شما دارید به‌سختی کار می‌کنید، رویاهایتان را دنبال می‌کنید،

balancing the different aspects of your life.

جنبه‌های مختلف زندگیتان را متعادل می‌کنید.

And it is so important,

و این کاری بسیار مهم است،

especially in the world we live in today.

مخصوصاً در دنیایی که ما امروز در آن زندگی می‌کنیم.

So when you feel discouraged, when you feel unmotivated,

پس وقتی احساس می‌کنید مایوس شده‌اید، وقتی احساس می‌کنید انگیزه‌ای ندارید،

remember, motivation is not about being strong,

یادتان باشد که انگیزه به‌معنای قوی‌بودن نیست،

it is about being wise.

به‌معنای خردمندبودن است.

And now we are all wiser.

و حالا همه‌ی ما خردمندتر هستیم.

Thank you.

ممنونم.

(Applause and cheers)

(صدای تشویق و هوراکشیدن)

Thanks.

ممنونم.