Which species would you get rid of? | Ada, Ep. 5

What would the future look like if we got rid of one

Translator: Simin Kazemi Reviewer: Sadegh Vahdati Nia

آینده چه شکلی خواهد شد اگر ما از دست یکی از کُشنده‌ترین گونه‌های زمین خلاص شویم؟

of the deadliest species on Earth?

Hear me out: I think sometimes we need to play God.

حرفم را تا آخر گوش کنید: به نظر من، ما باید گاهی نقش خدا را بازی کنیم.

Good morning!

صبح به‌خیر.

Does this mean you’ve decided to start work again?

آیا این یعنی تصمیم گرفتی که دوباره کار را شروع کنی؟

Well, I was thinking. If I come back, I want to expand my responsibilities.

خب، داشتم فکر می‌کردم. اگر من برگردم، می‌خواهم مسئولیت‌هایم را بیشتر کنم.

Don’t tell me you’re about to ask for a raise after just a few months

نگو که می‌خواهی درخواست افزایش حقوق بدهی بعد از این که فقط چند ماهی کار کردی

of less-than-stellar performance.

و عملکرد درخشانی هم نداشتی.

Actually, I was going to say I want to organize Wilhelmina Heliotrope’s archives—

راستش، می‌خواستم بگویم که می‌خواهم آرشیوهای ویلهلمینا هِلیوتروپ را نظم بدهم--

No.

نه.

...So we can open them to the public?

...تا بتوانیم در دسترس عموم قرارشان دهیم؟

No!

نه!

Um, okay, well, I guess I won’t be coming back then.

اِم، باشد، خب، پس فکر کنم سر کار برنگردم.

I guess not.

من هم همین فکر را می‌کنم.

Right, back to sending resumes it is then.

صحیح، پس برمی‌گردیم سر فرستادن رزومه.

(Slap!)

(شترق!)

Mosquitoes are the worst.

هیچ چیز از پشه‌ها بدتر نیست.

I wish we could just get rid of them.

کاش فقط می‌توانستیم از دستشان خلاص شویم.

I mean, can we?

یعنی، می‌توانیم؟

Clearly, I’m not the first person to think of this.

معلوم است که من اولین نفری نیستم که به این موضوع فکر کرده است.

And yet... all our efforts to get rid of them have failed.

و با این حال... تمام تلاش‌هایمان برای خلاص‌شدن از دستشان شکست خورده است.

And even with vaccines and medicines and bed nets,

و حتی با وجود واکسن‌ها و داروها و پشه‌بند،

they're still infecting tons of people with diseases, especially malaria,

هنوز هم یک‌عالم از مردم را به بیماری‌ها و مخصوصاً مالاریا مبتلا می‌کنند

which still kills well over half a million people every year.

که هنوز هم سالانه راحت بیشتر از نیم‌میلیون نفر را می‌کشد.

Oh! But there is a new approach that would eradicate mosquitoes

اوه! اما روش جدیدی هست که می‌تواند پشه‌ها را کاملاً نابود کند،

by genetically modifying them so their female offspring are infertile.

با دستکاری ژنتیکی تا نسل بعدی پشه‌های ماده نابارور باشند.

But hasn't genetic modification been around for decades?

اما مگر از به‌وجودآمدن دستکاری ژنتیکی دهه‌ها نگذشته است؟

Oh, I see.

آهان، متوجه شدم.

New gene editing tools like CRISPR can dramatically increase the chance

ابزارهای مهندسی ژن مثل کریسپر می‌توانند به‌طرز شگرفی این شانس را افزایش دهند

that the genetic modification gets passed on,

که دستکاری ژنتیکی به نسل‌های بعد منتقل شود

until eventually the mosquito population shrinks down to nothing.

تا این که در نهایت جمعیت پشه تا حد صفر کاهش یابد.

Why haven't we done this?

چرا ما چنین کاری نکرده‌ایم؟

I guess completely getting rid of mosquitoes

شاید هم اگر کامل از دست پشه‌ها خلاص شویم برای دیگر گونه‌ها مشکلاتی ایجاد کند؟

might cause problems for other species?

Ah, sublime!

آه، چه شگفت‌انگیز!

There are thousands of species of mosquitoes,

هزاران گونه پشه وجود دارد

and only a few of them carry the malaria parasite.

و فقط چندتایی از آن‌ها انگل مالاریا را منتقل می‌کنند.

I am not particular about which mosquitoes I eat,

من سختگیری نمی‌کنم که کدام گونه از پشه‌ها را بخورم

and I’ve never met an insect-eater who feels otherwise.

و هیچ حشره‌خواری را هم ندیده‌ام که نظر متفاوتی داشته باشد.

If it’s ecological damage you’re worried about,

اگر نگرانی‌ات آسیب بوم‌شناختی است،

I certainly prefer this gene drive idea

من مطمئناً ترجیح می‌‌دهم که این محرک ژن باعث این نابودی باشد

to those pesticides you humans are always spraying around.

تا آن آفت‌کش‌هایی که شما انسان‌ها مدام دارید این‌ور و آن‌ور اسپری می‌کنید.

But— can we really be sure that the gene drive won’t jump

اما-- آیا می‌توانیم واقعاً مطمئن باشیم که این محرک ژن جهش نمی‌کند

to other mosquito species and kill them off, too?

و به باقی گونه‌های پشه‌ها سرایت نمی‌کند و آن‌ها را هم کامل نمی‌کشد؟

You’re asking me?

داری از من می‌پرسی؟

Oh... I see... It’s not like a virus—

اوه... متوجه شدم... شبیه ویروس نیست--

the gene drive can only spread when a mosquito reproduces

این محرک ژن فقط می‌تواند وقتی منتقل شود که پشه تولیدمثل کند

and only to its offspring.

و فقط هم به نسل همان پشه منتقل می‌شود.

And honestly, given the alternative is hundreds of thousands of people,

و صادقانه، چون در غیر این صورت، سالانه صدها هزار نفر کشته می‌شوند

most of them really little kids dying every year,

که بیشترشان هم بچه‌های خیلی کوچک هستند،

it’s hard to see how it could go wrong in a way that’s worse than the status quo.

حتی تصورش دشوار است که این دستکاری ژنتیکی اشتباه پیش برود و اوضاع از الان بدتر شود.

I think we need to do this. But where to start?

به نظرم باید این کار را بکنیم. اما از کجا شروع کنیم؟

Wherever you start, don’t expect the gene drive to stay there.

از هر جا شروع کردی، انتظار نداشته باش که محرک ژن همان جا بماند.

The rest of us have no regard

باقی ما هیچ توجهی نداریم

for those imaginary walls you humans love so much...

به آن دیوارهای خیالی که شما انسان‌ها حسابی دوستشان دارید...

what are they called?

اسمشان چه بود؟

Ah, yes. Borders.

آهان، بله. مرزها.

Okay, I see your point.

باشد. متوجه منظورت شدم.

So we need a committee with members from every country that would be impacted.

پس ما یک کمیته لازم داریم با اعضایی از همه‌ی کشورهایی که تحت تاثیر قرار می‌گیرند.

And from the teams of scientists working on this...

و اعضایی از تیم‌های دانشمندانی که روی این موضوع کار می‌کنند...

and from the international organizations that should be involved

و اعضایی از سازمان‌های بین‌المللی‌ای که باید به نظارت و قانون‌گذاری مشغول باشند.

in monitoring and regulation.

(Yawns)

(خمیازه می‌کشد)

I mean, I can make that happen.

منظورم این است که از پسش برمی‌آیم.

Once the committee is assembled and everyone’s in agreement,

وقتی کمیته تشکیل شد و همه به توافق رسیدند،

we’re ready to start the gene drive

آماده‌ایم که ژن محرک را راه بیندازیم

by releasing tens of thousands of genetically modified mosquitoes

با آزادکردن ده‌ها هزار پشه در طبیعت وحشی که دستکاری ژنتیکی شده‌اند.

into the wild.

Within five years, almost all malaria-carrying mosquitoes

طی پنج سال، تقریباً همه‌ی پشه‌های ناقل مالاریا در آفریقا ریشه‌کن خواهند شد.

in Africa have been eradicated.

This success gets people excited about other uses for the technology.

این موفقیت، مردم را درباره‌ی باقی استفاده‌های این تکنولوژی هیجان‌زده می‌کند.

Because it spreads through reproduction,

چون با تولیدمثل پخش می‌شود،

it works best in species with short lifespans that reproduce quickly—

در گونه‌هایی بهتر جواب می‌دهد که عمر کوتاه و تولیدمثل زیادی دارند--

so, bugs!

پس یعنی حشرات!

Agricultural pests are the next target.

آفت‌های کشاورزی هدف بعدی هستند.

How do you like Colombia?

نظرت درباره‌ی کلمبیا چیست؟

I can thrive in many different environments

من می‌توانم در محیط‌‌های متنوع بسیاری زندگی کنم

and the local cuisine is delicious.

و غذاهای این منطقه هم خوشمزه است.

Okay, well, don't get too attached to that particular cuisine.

باشد، خب، زیادی هم به آن غذاهای خاص وابسته نشو.

That's a screwworm.

این یک پیچ‌کرم است.

And the committee is considering a gene drive to eliminate them.

و کمیته دارد یک محرک ژن را بررسی می‌کند تا آن‌ها را از بین ببرد.

Screwworms eat mammals like cows and sheep and deer alive.

پیچ‌کرم‌ها پستاندارانی مثل گاو و گوسفند و آهو را زنده‌زنده می‌خورند.

Very well. This looks equally delectable.

خیلی هم خوب.

این هم به همان اندازه لذیذ به نظر می‌رسد.

Screwworms are a huge problem for farmers.

پیچ‌کرم‌ها برای کشاورزان مشکل عظیمی هستند.

Yes, spare a thought for the profit margins!

بله، فکری هم به حال حاشیه‌ی سود کن!

Never mind the suffering of the animals being eaten alive.

رنج حیواناتی که زنده‌زنده خورده می‌شوند هم مهم نیست.

I didn’t say that!

من این را نگفتم!

But the economic considerations are important too, you know.

اما ملاحظات اقتصادی هم مهم‌اند، می‌دانی.

And they're not as separate from suffering as you might think.

و آنقدرها هم که تو فکر می‌کنی از رنج‌کشیدن جدا نیستند.

The screwworm gene drive is another success.

محرک ژن پیچ‌کرم هم موفقیت دیگری است.

As the technology advances,

هرچه تکنولوژی پیشرفت می‌کند،

the committee considers applying it to the notoriously difficult challenge

کمیته استفاده از آن در چالش دشوار و معروف کنترل گونه‌های مهاجم را هم در نظر می‌گیرد.

of controlling invasive species.

Ah, what an agreeable climate.

اوه، چه اقلیم دلپذیری.

So, this is a little awkward,

خب این کمی عجیب‌غریب است،

but we’re here about a gene drive to eradicate invasive chameleons from Maui.

اما برای محرک ژنی اینجاییم که آفتاب-- پرست‌های مهاجم آبخست ماوی را نابود می‌کند.

Excuse me?

ببخشید؟

They’re threatening native snails.

آفتاب‌پرست‌ها حلزون‌های بومی را تهدید می‌کنند.

And who introduced us to Hawaii, hmm? Humans!

و چه کسی ما را با هاوایی آشنا کرد؟ هوم؟ انسان‌ها!

So then don’t humans have an obligation to try to fix things?

خب پس مگر این نیست که انسان‌ها تعهد دارند خطاها را درست کنند؟

I don’t understand why you were fine with getting rid of screwworms,

متوجه نمی‌شم چرا با خلاص‌شدن از دست پیچ‌کرم‌ها مشکلی نداشتی،

but now you need to protect the snails.

اما حالا باید از حلزون‌ها محافظت کنی.

It’s not just about the snails,

موضوع فقط حلزون‌ها نیستند،

it’s about the whole ecosystem.

موضوع کل اکوسیستم است.

We're weighing the benefits and harms to all species

ما داریم منافع و آسیب‌هایش به همه‌ی گونه‌ها را می‌سنجیم

and trying to do what's best for the most living things.

و تلاش می‌کنیم بهترین کار برای اکثریت جانداران را انجام دهیم.

If you care about all living things,

اگر همه‌ی جانداران برایتان مهم است،

then I don’t understand why it matters if species are invasive or not.

پس متوجه نمی‌شوم چرا مهم است که گونه‌ها مهاجم باشند یا نه.

Look at these happy, well-fed chameleons.

این آفتاب‌پرست‌های خوشحال و خوب‌تغذیه‌شده را ببین.

It’s not their fault they need to eat.

تقصیر آن‌ها نیست که باید غذا بخورند.

Okay, I think you’re getting things confused.

باشد، به نظرم داری اشتباه برداشت می‌کنی.

Are you sure you're not confused?

مطمئنی که خودت اشتباه برداشت نمی‌کنی؟

May I suggest getting rid of humans?

می‌شود من پیشنهاد دهم که از دست انسان‌ها خلاص شویم؟

That's what's best for most of us on Earth.

این بهترین کار برای اکثریت ما روی زمین است.

Well, it wouldn’t make any sense to try to use a gene drive to get rid of humans.

اصلاً منطقی نیست که تلاش کنیم از محرک ژن برای خلاص‌شدن از انسان‌ها استفاده کنیم.

It would take thousands of years, and it would be easy to stop.

هزاران سال طول خواهد کشید و راحت می‌شود متوقفش کرد.

The Maui gene drive is such a success that the committee votes

محرک ژن آبخست ماوی چنان موفقیتی حساب می‌شود که کمیته رای می‌دهد

to run a similar one in Florida.

مشابهش را در فلوریدا اجرا کنیم.

It starts out well, but the gene drive spread unintentionally

خوب شروع می‌شود اما محرک ژن، ناخواسته در میان تجارت حیوانات هم گسترش می‌یابد.

through the pet trade.

Then the native chameleon populations in other parts of the world

بعد، جمعیت آفتاب‌پرست‌های بومی در دیگر نقاط جهان هم رو به کاهش می‌رود.

start declining.

The committee decides not to consider any more gene drives

کمیته تصمیم می‌گیرد که دیگر برای کنترل گونه‌های مهاجم، محرک ژن را در نظر نگیرد.

to control invasive species.

But that’s a cop out!

اما این عهدشکنی است.

There are still plenty of invasive species that threaten ecosystem collapse,

هنوز هم گونه‌های مهاجم بسیاری هستند که اکوسیستم را در معرض نابودی قرار داده‌اند،

spread disease, or divert resources that could be used to improve people’s lives.

ناقل بیماری‌اند، یا از منابعی بهره می‌کشند که می‌توانند زندگی مردم را بهبود دهند.

And we haven't been able to get rid of them in other ways.

و ما نتوانسته‌ایم به باقی روش‌ها از دستشان خلاص شویم.

It's good to avoid making mistakes, obviously,

خوب است از خطاکردن دوری کنیم، معلوم است،

but we're not doing that by refusing to even try.

اما اگر از تلاش‌کردن سر باز بزنیم، حتی این کار را هم نکرده‌ایم.

We’re just opening ourselves to the possibility

ما فقط داریم خودمان را در معرض این احتمال قرار می‌دهیم که خطای متفاوتی مرتکب شویم--

of making a different kind of mistake—

mistakes of inaction.

خطای کاری‌نکردن.

The more I think about it,

هرچه بیشتر فکرش را می‌کنم،

the more I'm convinced we're just as responsible for the consequences

بیشتر مطمئن می‌شوم که ما درست همان قدر مسئول پیامدهای کارهایی هستیم

of what we choose not to do as we are for what we do.

که تصمیم می‌گیریم نکنیم، که مسئول کارهایی هستیم که می‌کنیم.

I know you said no to making Wilhelmina’s— Dr. Heliotrope’s—

می‌دانم نه گفتید به این که مقالات ویلهلمینا-- دکتر هِلیوتروپ-- را

papers open to the public.

در دسترس عموم قرار بدهیم.

And I know she didn’t necessarily want her work published, either.

و می‌دانم که او هم لزوماً مایل نبود کارهایش منتشر شوند.

Exactly.

دقیقاً.

But I think she was wrong about keeping her ideas private.

اما به نظرم اشتباه می‌کرد می‌خواست ایده‌هایش محرمانه بمانند.

It’s up to us— I mean up to you— to make those decisions as well as you can.

با ماست-- یعنی با شماست-- که این تصمیم‌ها را به بهترین نحوی که شما می‌توانید بگیرید.

Her work could inspire someone to change the world for the better.

کار او می‌تواند الهام‌بخش باشد تا یکی دنیا را تغییر داده و بهتر کند.

And we can’t know she’d still want to keep them private today.

و ما نمی‌توانیم بدانیم او هنوز می‌خواهد کارهایش محرمانه بمانند یا نه.

You can’t. I actually knew her.

تو نمی‌توانی. من در واقع او را می‌شناختم.

You did?

می‌شناختید؟

Intimately.

از نزدیک.

Oh, well, in that case, don’t you want to keep her legacy alive?

اوه، پس در این صورت، آیا نمی‌خواهید که میراثش را زنده نگه دارید؟

I can tell you mean well,

می‌دانم که قصدت خیر است،

although your demeanor is a bit aggravating.

گرچه طرز رفتارت کمی آزاردهنده است.

If you come back to work and attend to all your main responsibilities,

اگر سر کارت برگردی و همه‌ی مسئولیت‌های اصلی‌ات را انجام دهی،

I will consider your proposal.

پیشنهادت را بررسی خواهم کرد.

Deal!

قبول!

Return this to the shelves for me.

این را برای من به قفسه‌ها برگردان.