The zero conditional in action - English grammar

If you breathe in helium, your voice goes funny.

اگر در هلیوم تنفس کنید، صدایتان خنده دار می شود.

Hello everyone.

سلام به همه.

I'm Vicki.

من ویکی هستم

And I'm Jay and this lesson’s about the zero conditional.

و من جی هستم و این درس در مورد شرطی صفر است.

It’s a really useful and really simple structure.

این یک ساختار واقعا مفید و واقعا ساده است.

You’ll love it.

شما آن را دوست خواهید داشت.

We often use it to talk about scientific facts.

ما اغلب از آن برای صحبت در مورد حقایق علمی استفاده می کنیم.

Let’s see some examples.

بیایید چند نمونه را ببینیم.

If you heat water, it boils.

اگر آب را گرم کنید می جوشد.

If ice gets warm, it melts.

اگر یخ گرم شود، آب می شود.

So it’s really easy.

بنابراین واقعا آسان است.

The sentences have two parts, two clauses.

جملات دارای دو بخش، دو بند هستند.

One is the condition, and one is the result.

یکی شرط است و یکی نتیجه.

The condition, the result.

شرط، نتیجه.

We use the present simple in both clauses.

در هر دو بند از حال ساده استفاده می کنیم.

It’s if with the present simple, and then the present simple again.

اگر با حال ساده، و سپس حال ساده دوباره.

And we can reverse the order of the clauses.

و می توانیم ترتیب بندها را برعکس کنیم.

These sentences mean the same thing.

این جملات به همین معنی است.

But notice the punctuation is different.

اما توجه داشته باشید که نقطه گذاری متفاوت است.

If the sentence starts with ‘if’, we use a comma.

اگر جمله با "if" شروع شود، از کاما استفاده می کنیم.

The comma separates the condition and the result.

کاما شرط و نتیجه را از هم جدا می کند .

But if ‘if’ comes in the middle of the sentence, the comma isn’t necessary.

اما اگر «اگر» در وسط جمله بیاید ، کاما لازم نیست.

That happens in other conditionals too.

در شرایط دیگر نیز این اتفاق می افتد. می

We can change the order of the two clauses.

توانیم ترتیب دو بند را تغییر دهیم.

Yeah, but you know what we need to look at next .

بله، اما شما می دانید که در آینده باید به چه چیزی نگاه کنیم .

What?

چی؟

How to form negatives.

نحوه تشکیل نگاتیو

Let’s see.

اجازه بدید ببینم.

What’s this ice cream doing here?

این بستنی اینجا چیکار میکنه؟

Oh, I might have some later.

اوه، ممکن است بعداً داشته باشم.

If you don’t keep it in the freezer, it melts.

اگر آن را در فریزر نگهداری نکنید، آب می شود.

I forgot about it.

من آن را فراموش کردم.

And the cream?

و کرم؟

What about it?

در مورد آن چطور؟

If you put it in the fridge, it doesn’t go off.

اگر آن را در یخچال بگذارید، خاموش نمی شود.

Well, I’m going to have some now.

خوب، من می خواهم در حال حاضر مقداری داشته باشم.

You heard two examples.

دو تا مثال شنیدی

If you don’t keep it in the freezer, it melts.

اگر آن را در فریزر نگهداری نکنید، آب می شود.

If you put it in the fridge, it doesn’t go off.

اگر آن را در یخچال بگذارید، خاموش نمی شود.

So how do we form the negatives?

پس چگونه منفی ها را تشکیل می دهیم؟

It’s the present simple tense, so we use don’t and doesn’t.

این زمان حال ساده است، بنابراین ما از don و does استفاده می کنیم.

To go off means to go bad so you can’t drink it.

رفتن به معنای بد شدن است تا نتوانید آن را بنوشید.

In American English we’d say spoil.

در انگلیسی آمریکایی می گوییم spoil.

The milk spoiled.

شیر خراب شد

We could say that in British English but it sounds old fashioned to me.

ما می توانیم این را به انگلیسی بریتانیایی بگوییم، اما به نظر من قدیمی است.

We say go off.

ما می گوییم برو.

Say spoil.

بگو اسپویل.

Now there’s something very special about zero conditionals.

اکنون چیز بسیار خاصی در مورد شرطی صفر وجود دارد.

It’s something that only happens in this kind of conditional.

این چیزی است که فقط در این نوع مشروط اتفاق می افتد.

What’s that?

آن چیست؟ می‌توانیم

We can switch the word ‘if’ for ‘when’.

کلمه «اگر» را به «وقتی» تغییر دهیم.

If you breathe in helium, your voice goes funny.

اگر در هلیوم تنفس کنید، صدایتان خنده دار می شود.

When you breathe in helium your voice goes funny.

وقتی هلیوم تنفس می کنید صدایتان خنده دار می شود.

So if, when, they’re both correct here and these sentences mean the same thing.

بنابراین، اگر، چه زمانی، هر دو در اینجا درست هستند و این جملات به یک معنا هستند. این

It’s a special feature of this conditional.

ویژگی خاص این شرطی است.

In other conditionals ‘if’ and ‘when’ mean different things, but in zero conditionals

در سایر شرط‌ها، «اگر» و «وقتی» به معنای چیزهای مختلف هستند، اما در شرط‌های صفر به

they mean the same.

معنای یکسان هستند. به این

It’s because we’re talking about things that always happen.

دلیل است که ما در مورد چیزهایی صحبت می کنیم که همیشه اتفاق می افتد.

If you breathe in helium, the result is always the same.

اگر هلیوم تنفس کنید، نتیجه همیشه یکسان است.

So if you do it, when you do it, it doesn’t matter because the same thing happens every

بنابراین اگر آن را انجام می دهید، وقتی آن را انجام می دهید، مهم نیست زیرا هر بار همان اتفاق می افتد

time.

.

With zero conditionals one thing always leads to another.

با شرط صفر، یک چیز همیشه به چیز دیگری منجر می شود.

I’m back.

من برگشتم

Oh.

اوه

What did you buy?

چه چیزی خریدی؟

Chocolate brownies.

کیک های شکلاتی شکلات.

You’re going to love them Wow.

شما آنها را دوست خواهید داشت وای.

But if we eat too many brownies, we put on weight.

اما اگر مقدار زیادی براونی بخوریم، اضافه وزن پیدا می کنیم.

Oh.

اوه

Do you want me to eat yours then?

اونوقت میخوای مال تو رو بخورم؟

Heck no!

هک نه!

There’s a cause effect relationship here.

در اینجا یک رابطه علت وجود دارد.

Brownies cause weight gain.

براونی باعث افزایش وزن می شود.

Yes, brownies are the cause and the effect is we put on weight.

بله، قهوه ای علت و اثر آن افزایش وزن است.

It’s a sad fact of life.

این یک واقعیت تلخ زندگی است.

And that’s why we use a zero conditional.

و به همین دلیل است که از شرطی صفر استفاده می کنیم.

We use them with facts and in situations where something always happens.

ما از آنها با حقایق و در موقعیت هایی استفاده می کنیم که همیشه اتفاقی می افتد.

That means that we can also use them to talk about habits and routines.

این بدان معنی است که ما همچنین می توانیم از آنها برای صحبت در مورد عادات و روال ها استفاده کنیم.

I read the newspaper every day and if I see a good investment opportunity, I call my broker

من هر روز روزنامه می خوانم و اگر فرصت سرمایه گذاری خوبی دیدم به دلالم زنگ می زنم

and tell her to buy.

و می گویم بخر.

I read the newspaper every day too, but I start at the back and read the sports pages.

من هم هر روز روزنامه می خوانم، اما از عقب شروع می کنم و صفحات ورزشی را می خوانم.

When you snooze, you lose.

وقتی چرت میزنی ضرر میکنی

So here I used the zero conditional to describe a habit, a routine of mine.

بنابراین در اینجا من از شرطی صفر برای توصیف یک عادت، یک روال من استفاده کردم.

And did you notice this one?

و آیا به این یکی توجه کردید؟

‘When you snooze you lose.’

«وقتی چرت می‌زنی، باختی.»

It’s an idiom.

این یک اصطلاح است.

To snooze means to have a short light sleep.

چرت زدن به معنای کوتاهی خواب سبک است.

‘When you snooze you lose’ means you have to act fast to get what you want.

"وقتی چرت میزنی ضرر میکنی" یعنی باید سریع عمل کنی تا به چیزی که میخوای برسی.

It’s another general truth.

این یک حقیقت کلی دیگر است.

A fact of life.

یک واقعیت زندگی

OK, the next thing we need to talk about is the past.

خوب، موضوع بعدی که باید در مورد آن صحبت کنیم، گذشته است.

Ah yes.

آه بله.

We usually use zero conditionals to talk about the present, but we can also use them to talk

ما معمولاً از شرط صفر برای صحبت در مورد زمان حال استفاده می کنیم، اما می توانیم از آنها برای صحبت

about things that were true in the past.

در مورد چیزهایی که در گذشته صادق بودند نیز استفاده کنیم.

When I went to school in England, we had to wear a uniform.

وقتی در انگلستان به مدرسه رفتم، مجبور شدیم لباس فرم بپوشیم.

In my school we could wear whatever we wanted.

در مدرسه من می توانستیم هر چه می خواستیم بپوشیم.

Mmm.

ممم

When we forgot our tie, we were in trouble.

وقتی کراواتمان را فراموش کردیم، به مشکل خوردیم. من

I didn’t wear a tie.

کراوات نبستم

And if our skirt was too short, the teachers sent us home.

و اگر دامنمان خیلی کوتاه بود، معلمان ما را به خانه فرستادند.

And I didn’t wear a skirt either.

و دامن هم نپوشیدم.

So again, these sentences are about general truths, but they’re things that that were

بنابراین، دوباره، این جملات در مورد حقایق کلی هستند ، اما آنها چیزهایی هستند که

always true in the past.

همیشه در گذشته صادق بودند.

The structure is the same as before, but instead of the present simple, we use the past tense.

ساختار مثل قبل است اما به جای حال ساده از زمان گذشته استفاده می کنیم.

And again, we can switch ‘if’ for ‘when’, and ‘when’ for ‘if’.

و دوباره، می‌توانیم «if» را برای «وقتی» و «وقتی» را برای «اگر» تغییر دهیم.

So we’ve looked at the present and the past.

بنابراین ما به حال و گذشته نگاه کرده ایم.

Are we finished now?

الان تموم شدیم؟

No, there’s another very important question.

نه، یک سوال بسیار مهم دیگر وجود دارد.

How is the zero conditional different from the first conditional?

شرط صفر چه تفاوتی با شرط اول دارد؟

They are similar.

شبیه هم هستند.

Let’s look at some examples and see if you can work out the difference.

بیایید به چند نمونه نگاه کنیم و ببینیم که آیا می توانید تفاوت را حل کنید.

If you don’t put ice cream in the freezer, it melts.

اگر بستنی را در فریزر نگذارید، آب می شود.

Was I talking generally about ice cream here?

آیا من اینجا به طور کلی در مورد بستنی صحبت می کردم؟

Yes.

آره.

All ice cream melts if it gets warm.

تمام بستنی ها اگر گرم شوند آب می شوند.

So this is a general truth.

پس این یک حقیقت کلی است.

Now let’s look at a different example?

حالا بیایید به یک مثال متفاوت نگاه کنیم؟

If you don’t put this ice cream in the freezer, it’ll melt.

اگر این بستنی را در فریزر نگذارید، آب می شود.

Was Vicki talking about ice cream in general here?

آیا ویکی اینجا به طور کلی درباره بستنی صحبت می کرد ؟

No.

نه.

This one’s different.

این یکی متفاوت است.

She was talking about a particular carton of ice cream.

او در مورد یک کارتن بستنی خاص صحبت می کرد .

We use the zero conditional to talk about what happens in general, and the first conditional

ما از شرطی صفر برای صحبت در مورد آنچه به طور کلی اتفاق می افتد و شرط اول

to talk about a particular situation.

برای صحبت در مورد یک موقعیت خاص استفاده می کنیم.

So the zero conditional is about what always happens, and the first conditional is about

بنابراین شرطی صفر در مورد آن چیزی است که همیشه اتفاق می افتد، و شرط اول در مورد

what happens in a particular case.

آنچه در یک مورد خاص اتفاق می افتد.

In many situations we might use a zero or first conditional, but there’s a difference in

در بسیاری از موقعیت‌ها ممکن است از صفر یا شرط اول استفاده کنیم ، اما تفاوت در

meaning.

معنا وجود دارد.

General - particular.

عمومی - خاص.

We’re making another video about the first conditional.

ما در حال ساخت یک ویدیوی دیگر در مورد شرطی اول هستیم .

So make sure you subscribe to our channel so you don’t miss it.

پس حتما عضو کانال ما شوید تا آن را از دست ندهید.

I think we should have a review now.

فکر می کنم الان باید یک بررسی داشته باشیم.

Let’s see what you can remember.

بیایید ببینیم چه چیزی را می توانید به خاطر بسپارید.

We use zero conditionals to talk about things that are always true.

ما از شرط صفر برای صحبت در مورد چیزهایی که همیشه درست هستند استفاده می کنیم.

We use them when one action always follows another.

ما زمانی از آنها استفاده می کنیم که یک عمل همیشه به دنبال عمل دیگر باشد.

In zero conditionals 'if' means the same as 'when'.

در شرط صفر، «اگر» به معنای «وقتی» است. می‌توانیم

We can say ‘if’ or ‘when’ and the meaning doesn’t change.

بگوییم «اگر» یا «وقتی» و معنی آن تغییر نمی‌کند.

The word ‘if’ comes at the start or in the middle of a sentence.

کلمه "اگر" در ابتدا یا وسط جمله می آید.

Just remember to use a comma if you start the sentence with 'if'.

فقط به یاد داشته باشید که اگر جمله را با "اگر" شروع می کنید از کاما استفاده کنید.

We use zero conditionals to talk about what’s true in all situations.

ما از شرطی صفر برای صحبت در مورد آنچه در همه شرایط درست است استفاده می کنیم.

They’re general truths. We don’t use them if we’re thinking of specific or particular

آنها حقایق کلی هستند اگر به موقعیت‌های خاص یا خاصی فکر می‌کنیم، از آنها استفاده نمی‌کنیم

situations.

.

We can use zero conditionals to talk about routines and habits in the present and the

ما می توانیم از شرطی صفر برای صحبت در مورد روال ها و عادات در حال و

past.

گذشته استفاده کنیم.

They just have to be things that always happen in the present or always happened in the past.

آنها فقط باید چیزهایی باشند که همیشه در حال اتفاق می افتد یا همیشه در گذشته اتفاق می افتد.

And that’s it!

و بس!

Now you know how we use zero conditionals in English.

اکنون می دانید که چگونه از شرطی صفر در انگلیسی استفاده می کنیم.

If you’ve enjoyed this video, please share it with a friend.

اگر از این ویدیو لذت بردید، لطفاً آن را با یک دوست به اشتراک بگذارید.

And see you next week everyone.

و هفته آینده همه شما را می بینیم.

Bye.

خدا حافظ.

Bye-bye.

خداحافظ.