How to Use Would in English - English Modal Verbs

Hi, I'm Mike.

سلام من مایک هستم

Welcome to Oxford Online English.

به آکسفورد آنلاین انگلیسی خوش آمدید.

In this lesson, you can learn about the modal verb 'would' in English.

در این درس، می توانید با فعل معین 'would' در انگلیسی آشنا شوید.

Would you like to learn more about 'would' and what it means?

آیا مایلید در مورد "ویل" و معنای آن بیشتر بدانید؟

If I asked you to tell me all the meanings and uses of 'would' right now would you be

اگر از شما بخواهم که تمام معانی و کاربردهای "wild" را در حال حاضر به من بگویید، آیا می

able to?

توانید؟

Like all modal verbs, 'would' can have many different meanings.

مانند تمام افعال معین، "wild" می تواند معانی مختلفی داشته باشد.

These different meanings aren't connected to each other, which can make it difficult

این معانی مختلف به یکدیگر مرتبط نیستند، که می‌تواند تشخیص

to work out what 'would' means in different sentences or situations.

معنای «در جملات یا موقعیت‌های مختلف» را دشوار کند.

In this class, you'll see all the uses of 'would' and meanings.

در این کلاس، تمام کاربردهای 'wild' و معانی را خواهید دید.

Let's start with the most important use of 'would'.

بیایید با مهم ترین کاربرد "wild" شروع کنیم.

Imagine your friend asks you:

تصور کنید دوستتان از شما می پرسد:

What would you do if you were attacked by a shark?

اگر مورد حمله یک کوسه قرار می گرفتید چه می کنید ؟

Why does your friend use would in this question?

چرا دوست شما در این سوال از علامت استفاده می کند؟

And how should you answer?

و چگونه باید پاسخ داد؟

Probably, your answer would also include would.

احتمالاً پاسخ شما شامل این خواهد بود.

Maybe something like:

شاید چیزی شبیه این باشد:

I’d probably try to hit it on the nose, or poke it in the eye, or something like that.

احتمالاً سعی می‌کنم آن را به بینی بزنم، یا در چشم فرو کنم، یا چیزی شبیه به آن.

Maybe I’d just try to swim away.

شاید من فقط سعی می کردم شنا کنم.

So, any ideas?

بنابراین، هر ایده؟

Why do we use would here?

چرا در اینجا از und استفاده می کنیم؟

It’s because getting attacked by a shark is very unlikely.

به این دلیل که احتمال حمله یک کوسه بسیار کم است.

We use would when we talk about things which are either very unlikely, or totally impossible.

هنگامی که در مورد چیزهایی صحبت می کنیم که بسیار بعید و یا کاملاً غیرممکن هستند، از علامت استفاده می کنیم.

For example:

به عنوان مثال

What would you do if you could read people’s thoughts?

: اگر بتوانید افکار مردم را بخوانید چه می کنید ؟

Reading people’s thoughts is impossible, so we use would.

خواندن افکار مردم غیرممکن است، بنابراین ما از این استفاده می کنیم.

It’s a question about an imaginary situation.

این یک سوال در مورد یک موقعیت خیالی است.

I would help you if I could.

اگه بتونم کمکت میکنم

I can’t help you, so I use would to show that it’s impossible.

من نمی توانم به شما کمک کنم، بنابراین از علامت استفاده می کنم تا نشان دهم غیرممکن است.

This is like saying, “I can’t help you.”

این مثل این است که بگویید: "نمی توانم کمکت کنم."

She would be here, but he has too much work at the moment.

او اینجا خواهد بود، اما او در حال حاضر کار زیادی دارد .

She’s not here, although she would be if she didn’t have so much work.

او اینجا نیست، اگرچه اگر این همه کار نداشت، می‌شد.

In all of these cases, when you use would, you’re talking about a situation which isn’t

در تمام این موارد، زمانی که شما از این استفاده می کنید، در مورد وضعیتی صحبت می کنید

true, and which you think will never happen.

که درست نیست و فکر می کنید هرگز اتفاق نخواهد افتاد.

That’s what it means when you use would like this.

وقتی از آن استفاده می‌کنید به این معنی است .

You’re saying, “I think this thing will never happen.”

شما می گویید، "من فکر می کنم این اتفاق هرگز رخ نخواهد داد."

If I won the lottery, I would…

اگر من در لاتاری برنده می شدم، ...

You say would because you don’t think you’ll ever win the lottery.

شما می گویید چون فکر نمی کنید هرگز در لاتاری برنده شوید. برای صحبت در مورد گذشته به همان شیوه

You can use would have plus a past participle to talk about the past in the same way.

می توانید از دارای بعلاوه یک ماضی استفاده کنید .

For example:

به عنوان مثال:

What would you have said if she’d seen you?

اگر او شما را می دید چه می گفتید؟

She didn’t see you, so you didn’t say anything to her.

او شما را ندید، بنابراین شما چیزی به او نگفتید.

I’m asking you a question about an imaginary situation.

من از شما یک سوال در مورد یک موقعیت خیالی می پرسم .

I’m saying, “Imagine a different version of the past, where she did see you…”

من می گویم، "نسخه ای متفاوت از گذشته را تصور کنید، جایی که او شما را دید..."

I wouldn’t have come if I’d known it was going to go on so late.

اگر می دانستم قرار است اینقدر دیر ادامه پیدا کند، نمی آمدم.

I didn’t know it was going to go on so late, so I did come, but now I regret it!

نمیدونستم قراره اینقدر دیر ادامه پیدا کنه پس اومدم ولی الان پشیمونم!

Imagine you’re at an event and you have to get up early tomorrow.

تصور کنید در یک رویداد هستید و فردا باید زود بیدار شوید.

The event goes on much later than you expected, so you say this.

این رویداد خیلی دیرتر از آنچه انتظار داشتید ادامه می یابد، بنابراین شما این را می گویید.

He wouldn’t have been much help, anyway.

به هر حال او کمک چندانی نمی کرد.

He wasn’t there, so he couldn’t help, but even if he had been there, he wouldn’t

او آنجا نبود، بنابراین نمی توانست کمک کند، اما حتی اگر آنجا بود، نمی

have been able to help us.

توانست به ما کمک کند.

This is the most common way to use would, and probably the most complicated.

این رایج ترین راه برای استفاده و احتمالاً پیچیده ترین است.

However, would has many other uses.

با این حال، این کاربردهای بسیار دیگری دارد.

Let’s look!

بیایید نگاه کنیم!

If you want to ask someone to do something for you, using would in your request can make

اگر می خواهید از کسی بخواهید کاری برای شما انجام دهد، استفاده از علامت در درخواست شما می تواند

it sound more polite.

آن را مؤدبانه تر به نظر برساند.

For example:

به عنوان مثال: می

Can you tell me the time?

توانید زمان را به من بگویید؟

Will you get me a sandwich?

برام ساندویچ میاری؟

I want something to eat.

من چیزی برای خوردن می خواهم.

All of these requests are quite informal.

همه این درخواست ها کاملا غیر رسمی هستند.

That can be fine, depending on the situation, but sometimes you want to be a bit more formal,

این می تواند خوب باشد، بسته به موقعیت، اما گاهی اوقات شما می خواهید کمی رسمی

so that you sound polite.

تر رفتار کنید تا مودب به نظر برسید.

Would can be useful here.

می تواند در اینجا مفید باشد.

Look at the sentences.

به جملات نگاه کنید.

Can you see how to use would?

آیا می توانید ببینید که چگونه از will استفاده کنید؟

Okay, let’s check your ideas:

خوب، بیایید ایده های شما را بررسی کنیم:

Would you mind telling me the time?

دوست دارید زمان را به من بگویید؟

Would you get me a sandwich?

برای من ساندویچ می گیری؟

I’d like something to eat.

من می خواهم چیزی بخورم.

Using would you mind + -ing is a very polite way to make a request.

استفاده از won you mind + -ing یک راه بسیار مودبانه برای درخواست است.

You can also use would in place of will in a request.

شما همچنین می توانید به جای اراده در یک درخواست استفاده کنید.

This makes it a little more formal and polite.

این باعث می شود کمی رسمی تر و مودبانه تر شود.

Finally, using would like instead of want is better, unless you’re in a very informal

در نهایت، استفاده از like به جای خواستن بهتر است، مگر اینکه در موقعیت بسیار غیررسمی

situation.

قرار داشته باشید.

To be clear, these aren’t the only ways to use would.

برای روشن شدن، اینها تنها راه های استفاده نیستند.

There are other possible answers.

پاسخ های احتمالی دیگری نیز وجود دارد.

For example, you could say:

به عنوان مثال، می توانید بگویید:

Tell me the time, would you?

زمان را به من بگویید، می خواهید؟

Would you mind getting me a sandwich?

دوست داری برام ساندویچ بگیری؟

These are possible, but the first answers I gave you are the most obvious.

اینها ممکن است، اما اولین پاسخ هایی که به شما دادم واضح ترین آنهاست.

Also, let’s get something clear: there’s no connection between these different uses

همچنین، اجازه دهید چیزی را روشن کنیم: هیچ ارتباطی بین این استفاده های مختلف از

of would.

اراده وجود ندارد.

If you use would to make a polite request, like you’re doing here, there’s no connection

اگر برای درخواست مودبانه از دستور استفاده می‌کنید، مانند آنچه در اینجا انجام می‌دهید، هیچ ارتباطی

with the idea of imaginary or unreal situations that you saw in part one.

با ایده موقعیت‌های خیالی یا غیر واقعی که در قسمت اول مشاهده کردید وجود ندارد.

Okay, let’s move on and look at another way to use would.

خوب، بیایید ادامه دهیم و راه دیگری را برای استفاده از آن بررسی کنیم.

Imagine you have a friend who’s always late for everything.

تصور کنید دوستی دارید که همیشه برای همه چیز دیر می کند.

You’re meeting your friend tomorrow, and you’re really annoyed that you always have

فردا با دوستتان ملاقات می کنید و از اینکه همیشه باید منتظر بمانید واقعاً ناراحت هستید

to wait.

.

You tell your friend to be on time, and she replies:

به دوستت می گویی که سر وقت حاضر شود، او پاسخ می دهد

I’ll be on time, I promise!

: به موقع می رسم، قول می دهم!

I’ll get an earlier bus, which will get to the centre by 3.00.

من یک اتوبوس زودتر می گیرم که تا ساعت 3:00 به مرکز می رسد.

Now, imagine that it’s a few days later, and you want to tell me what your friend said

حالا تصور کنید که چند روز بعد است و می خواهید به من بگویید دوستتان به شما چه گفته است

to you.

.

How would you do it?

چگونه آن را انجام می دهید؟

You would say something like:

شما چیزی شبیه این می گویید

My friend promised she’d be on time.

: دوستم قول داده به موقع می آید.

She said she’d get an earlier bus, which she said would arrive by 3.00.

او گفت که یک اتوبوس زودتر دریافت خواهد کرد، که به گفته او تا ساعت 3:00 خواهد رسید.

Of course, when she turned up it was nearly 4.00!

البته وقتی اومد نزدیک 4:00 بود!

Do you see what’s happening here?

میبینی اینجا چه خبره؟

Every time your friend says will, you say would when you’re talking about what your

هر بار که دوستتان می‌گوید اراده می‌کنید ، وقتی در مورد حرف‌های دوستتان صحبت می‌کنید، می‌گویید

friend said.

.

English learners often say something like, “Would is the past tense of will.”

زبان آموزان انگلیسی اغلب چیزی شبیه به "Would is the past time of will" می گویند.

That’s true sometimes, but not generally.

این گاهی اوقات درست است، اما نه به طور کلی.

For example, for the uses of would you saw in parts one and two, it’s not helpful or

به عنوان مثال، برای استفاده هایی که در قسمت های یک و دو دیدید، مفید یا

accurate to say that would is the past tense of will.

دقیق نیست که بگوییم این زمان گذشته اراده است.

However, in reported speech, it’s a good way to think about it.

با این حال، در سخنرانی گزارش شده، راه خوبی برای فکر کردن در مورد آن است.

There’s one more case where would has a past meaning connected to will.

یک مورد دیگر وجود دارد که معنای گذشته مرتبط با اراده دارد.

Do you know what I’m talking about?

میدونی دارم راجع به چی حرف میزنم؟

Both will and would can have the meaning of refusing to do something.

هم اراده و هم اراده می تواند معنای امتناع از انجام کاری را داشته باشد.

For example:

به عنوان مثال:

I’ll ask him, but he won’t help me.

من از او می خواهم، اما او به من کمک نمی کند.

He’ll refuse to help me (in the future).

او از کمک به من (در آینده) امتناع خواهد کرد.

I asked him, but he wouldn’t help me.

از او پرسیدم، اما او به من کمک نکرد.

He refused to help me (in the past).

او از کمک به من (در گذشته) خودداری کرد.

In this case, you can use would as the past version of will.

در این مورد، می توانید از will به عنوان نسخه قبلی اراده استفاده کنید.

You can use this to talk about people:

می‌توانید از این برای صحبت در مورد افراد استفاده کنید:

They wouldn’t give me my money back, even though I had the receipt.

آنها پولم را به من پس نمی‌دادند، حتی اگر رسید آن را داشتم.

They refused to give me my money back.

آنها حاضر نشدند پولم را پس بدهند.

You can also use it to talk about things:

همچنین می‌توانید از آن برای صحبت در مورد مسائل استفاده کنید:

My car wouldn’t start this morning.

ماشین من امروز صبح روشن نمی‌شود.

My car ‘refused’ to start.

ماشین من از روشن شدن خودداری کرد.

Okay, cars can’t literally refuse to start, but we often talk about machines, computers

بسیار خوب، خودروها نمی توانند به معنای واقعی کلمه از راه اندازی امتناع کنند، اما ما اغلب در مورد ماشین ها، رایانه ها

and things like that in this way.

و چیزهایی مانند آن به این شکل صحبت می کنیم.

Here’s a similar example:

در اینجا یک مثال مشابه وجود دارد:

When he tried to show me, the file wouldn’t open.

وقتی او سعی کرد به من نشان دهد، فایل باز نمی‌شود .

So here and in part three—reported speech—the meanings of will and would are connected.

بنابراین در اینجا و در بخش سوم - گفتار گزارش شده - معانی اراده و اراده به هم مرتبط هستند.

When you’re thinking about how to use will and would, it’s important to remember that

هنگامی که به نحوه استفاده از اراده و اراده فکر می کنید، مهم است که به یاد داشته باشید که

sometimes the meanings are connected, and sometimes they’re completely different.

گاهی اوقات معانی به هم مرتبط هستند و گاهی اوقات کاملاً متفاوت هستند.

We’ll come back to this point at the end of the lesson.

در پایان درس به این نقطه باز خواهیم گشت .

There’s one more way to use would that we need to look at:

یک راه دیگر برای استفاده از آن وجود دارد که باید به آن نگاه کنیم:

You can use would to talk about things you did in the past, but don’t do now.

شما می توانید از آن برای صحبت در مورد کارهایی که در گذشته انجام داده اید استفاده کنید، اما اکنون انجام ندهید.

For example:

به عنوان مثال:

My mum would walk us to school when we were little.

وقتی کوچک بودیم، مادرم ما را به مدرسه می‌رفت .

When I was training for the marathon, I would go running for two hours every day after work.

وقتی برای ماراتن تمرین می کردم، هر روز بعد از کار دو ساعت دویدم.

It was exhausting!

طاقت فرسا بود!

Would is similar to used to here, but it’s not exactly the same.

Would شبیه به گذشته است، اما دقیقاً یکسان نیست.

When you use would like this, you can only talk about repeated actions in the past.

هنگامی که از این مورد استفاده می کنید، فقط می توانید در مورد اقدامات تکراری در گذشته صحبت کنید.

You can’t talk about states and situations, like you can with used to.

شما نمی توانید مانند گذشته در مورد وضعیت ها و موقعیت ها صحبت کنید.

So, you can’t say:

بنابراین، نمی توان گفت: زمانی که دانشجو

I would live in a small flat with my friends when I was a student.

بودم در یک آپارتمان کوچک با دوستانم زندگی می کردم.

That’s not correct, because live is a state, not an action.

این درست نیست، زیرا زندگی یک حالت است، نه یک عمل.

However, this sentence is okay:

با این حال، این جمله اشکالی ندارد:

I would go out with my friends most evenings when I was a student.

وقتی دانشجو بودم بیشتر عصرها با دوستانم بیرون می رفتم .

This is fine, because go out is an action.

این خوب است، زیرا بیرون رفتن یک عمل است.

So, now you’ve seen all the different ways you can use would in English.

بنابراین، اکنون همه راه‌های مختلفی را که می‌توانید در زبان انگلیسی استفاده کنید، مشاهده کرده‌اید.

Let’s review what you’ve learned today.

بیایید آنچه را که امروز آموخته‌اید مرور کنیم.

Would has five common uses in English.

پنج کاربرد رایج در انگلیسی دارد.

It can be used:

می توان از آن استفاده کرد:

To talk about imaginary or unreal situations.

برای صحبت در مورد موقعیت های خیالی یا غیر واقعی.

To make polite requests.

برای ارائه درخواست های مودبانه

In reported speech, as the past version of will.

در گفتار گزارش شده، به عنوان نسخه گذشته اراده.

To mean ‘refused to’.

به معنای «امتناع از» است.

To talk about repeated actions in the past.

برای صحبت در مورد اقدامات تکراری در گذشته.

When you’re learning about how to use would, one of the most important things to get clear

هنگامی که در حال یادگیری نحوه استفاده از آن هستید، یکی از مهمترین چیزهایی که باید

in your head is the relationship between will and would.

در ذهن شما روشن شود، رابطه بین اراده و اراده است .

Sometimes will and would are connected: if you’re using reported speech, or using would

گاهی اوقات will و will به هم متصل می‌شوند: اگر از گفتار گزارش‌شده استفاده می‌کنید، یا از will

to mean ‘refused to’, then would behaves like a past version of will.

به معنای «رد کردن» استفاده می‌کنید، مانند نسخه قبلی اراده رفتار می‌کند.

However, in the other uses of would, there is no connection between will and would.

اما در کاربردهای دیگر اراده، بین اراده و اراده ارتباطی وجود ندارد.

In fact, in the most common use of would—talking about imaginary or unreal situations—will

در واقع، در متداول‌ترین کاربرد will - صحبت در مورد موقعیت‌های خیالی یا غیر واقعی -

and would have almost opposite meanings.

معانی تقریباً متضادی خواهد داشت.

For example, if someone says, “I’ll help you,” with will, you can expect them to

به عنوان مثال، اگر کسی با اراده بگوید "من به شما کمک خواهم کرد"، در واقع می توانید انتظار داشته باشید که او به

help you, in reality.

شما کمک کند.

If someone says, “I would help you,” with would, then you shouldn’t expect them to

اگر کسی بگوید: «من به شما کمک می‌کنم »، نباید انتظار داشته باشید که

help you.

به شما کمک کند.

Will and would have completely different meanings here.

Will و will معانی کاملاً متفاوتی در اینجا دارد.

It’s also good to remember that the different uses of would aren’t connected to each other

همچنین خوب است به یاد داشته باشید که استفاده های مختلف از would اصلاً به یکدیگر مرتبط

at all.

نیستند.

The meaning of would depends completely on the sentence and the situation.

معنای will کاملاً به جمله و موقعیت بستگی دارد.

Finally, would can refer to different times depending on how you’re using would.

در نهایت، بسته به نحوه استفاده شما می تواند به زمان های مختلفی اشاره داشته باشد.

For example:

به عنوان مثال:

I would come tomorrow, but I’ve already made other plans.

من فردا می آیم، اما از قبل برنامه ریزی های دیگری انجام داده ام.

Would you pass me that blue bag?

آن کیف آبی را از من رد می کنی؟

I asked them to change my ticket, but they wouldn’t do anything.

از آنها خواستم که بلیط مرا عوض کنند، اما کاری انجام ندادند.

These three sentences are about the future, the present and the past, respectively.

این سه جمله به ترتیب مربوط به آینده ، حال و گذشته است.

So you can’t say what time would refers to by itself.

بنابراین نمی توانید بگویید زمان به خودی خود به چه چیزی اشاره دارد.

It can refer to any time depending on the meaning and the context.

بسته به معنا و زمینه می تواند به هر زمانی اشاره کند.

Most importantly, would doesn’t necessarily have a past meaning.

مهمتر از همه، لزوماً معنای گذشته ندارد.

Sometimes it does, but it can also refer to the present or

گاهی اوقات می شود، اما می تواند به حال

the future.

یا آینده نیز اشاره کند.

Thanks a lot for watching!

با تشکر فراوان برای تماشا!