Learn English Grammar: "to have" in the present tense

Hi. I'm Rebecca from engVid. In the next few minutes you're going to master

سلام. من ربکا از engVid هستم. در چند دقیقه آینده شما به

one of the most important verbs in the English language, and that's the verb "to have".

یکی از مهم ترین افعال زبان انگلیسی تسلط خواهید داشت و آن فعل "to have" است.

Now, not only is it one of the most important verbs because we use it so often for so many different things,

اکنون، نه تنها یکی از مهمترین افعال است زیرا ما اغلب از آن برای چیزهای مختلف استفاده می

it's also, unfortunately, a verb where a lot of students make mistakes, especially at a

کنیم، بلکه متأسفانه، این فعل است که در آن بسیاری از دانش آموزان، به خصوص در سطح پایه، اشتباه می کنند

basic level. And sometimes these basic mistakes can cause problems even down the road when

. و گاهی اوقات این اشتباهات اساسی می تواند باعث ایجاد مشکلاتی حتی در مسیر

you reach advanced levels. So, whether you're a beginner student, or intermediate, or advanced

رسیدن به سطوح پیشرفته شود. بنابراین، چه دانش آموز مبتدی، چه متوسط ​​یا پیشرفته

- please watch and just make sure you know it; and if you're reviewing it, make sure

- لطفا تماشا کنید و فقط مطمئن شوید که آن را می دانید. و اگر در حال بررسی آن هستید، مطمئن

that you review it really, really well. Okay? So, here we go.

شوید که آن را واقعاً بسیار خوب مرور کرده اید. باشه؟ پس بزن که بریم.

So, with the verb "to have", one of the reasons it's so important is because we use it not

بنابراین، در مورد فعل "داشتن"، یکی از دلایل اهمیت آن این است که ما از آن نه

only as a basic verb by itself, but we also use it as a helping verb. All right? When

تنها به عنوان یک فعل پایه به خودی خود استفاده می کنیم، بلکه از آن به عنوان یک فعل کمکی نیز استفاده می کنیم. خیلی خوب؟

we use it as a basic verb by itself, we can use it to show possession; what somebody has,

وقتی از آن به عنوان یک فعل اصلی به تنهایی استفاده می کنیم، می توانیم از آن برای نشان دادن مالکیت استفاده کنیم. آنچه کسی دارد،

what somebody owns. For example, you could talk about an object that you have, a thing

چیزی که کسی دارد. به عنوان مثال، می توانید در مورد یک شی که دارید، چیزی

that you have. You could say: "I have a car." You could talk about somebody's features,

که دارید صحبت کنید. می توانید بگویید: "من یک ماشین دارم." شما می توانید در مورد ویژگی ها، یا ویژگی ها یا ویژگی های فردی صحبت کنید

or qualities, or characteristics. For example: "She has nice hair." Or you could talk about

. به عنوان مثال: "او موهای زیبایی دارد." یا می توانید در مورد

relationships that people have, for example: "They have children." Okay? You can also use

روابطی که مردم دارند صحبت کنید، به عنوان مثال: "آنها بچه دارند." باشه؟ شما همچنین می توانید

the verb "to have" to talk about actions, and we use this a lot. Like:

از فعل "داشتن" برای صحبت در مورد اعمال استفاده کنید و ما از آن بسیار استفاده می کنیم. مثل:

"I... I have a shower every day. I have dinner at 7 o'clock." Or: "He has a lot of meetings today." Right?

"من... من هر روز دوش می گیرم. ساعت 7 شام می خورم ." یا: «امروز جلسات زیادی دارد». درست؟

So, we use it in so many different ways. And, of course, as I said, we also use it in more

بنابراین، ما از آن به روش های مختلف استفاده می کنیم. و البته همانطور که گفتم ما آن را به

advanced ways as a helping verb in our perfect tenses. For example: "I have done my homework."

روش های پیشرفته تر به عنوان فعل کمکی در زمان های کامل خود نیز به کار می بریم. به عنوان مثال: "من تکالیف خود را انجام داده ام."

Okay?

باشه؟

So, let's begin understanding exactly how this simple verb is structured. All right.

بنابراین، بیایید شروع کنیم به درک اینکه این فعل ساده چگونه ساختار یافته است. خیلی خوب.

So, I've divided the board into three sections: positive, negative, and questions. So, you'll

بنابراین، من تخته را به سه بخش تقسیم کردم: مثبت، منفی و سؤال. بنابراین،

learn exactly how to use it in all three situations, and those are the only situations. Okay? So,

دقیقاً یاد خواهید گرفت که چگونه از آن در هر سه موقعیت استفاده کنید، و این تنها موقعیت ها هستند. باشه؟ پس

first: "I have", "You have", "We have", and "They have".

اول: «من دارم»، «تو داری»، «ما داریم» و «آنها دارند».

With these four pronouns, we say: "have",

با این چهار ضمیر می گوییم: «دار»

and that's our base form of the verb, and that's what we use here.

و این شکل پایه فعل ما است و این همان چیزی است که در اینجا استفاده می کنیم.

But where does it change, and where do most of the mistakes happen? They happen, here.

اما کجا تغییر می کند و بیشتر اشتباهات کجا اتفاق می افتد؟ آنها اتفاق می افتد، اینجا.

For: "he", "she", and "it", we don't say "have". We have to say: "has". "He has a car.",

برای: "او"، "او" و "آن" نمی گوییم "دار". باید بگوییم: «دارا». "او ماشین دارد."،

"She has a car.", "It has a camera." Okay? Your cellphone, for example. All right? So, make

"او ماشین دارد."، "دوربین دارد." باشه؟ مثلا تلفن همراه شما خیلی خوب؟ بنابراین،

sure that you remember this, because this part is very important. You will see that

مطمئن شوید که این را به خاطر بسپارید، زیرا این بخش بسیار مهم است. خواهید دید که

actually we don't have "has" in any other section of this entire structure, but we do

در واقع ما در هیچ بخش دیگری از کل ساختار "دارا" نداریم، اما

have it here. Okay? I'll come back to it.

در اینجا آن را داریم. باشه؟ به آن برمی گردم.

Now, what happens when we make the sentence negative? So, instead of saying:

حالا وقتی جمله را منفی می کنیم چه اتفاقی می افتد ؟ بنابراین، به جای گفتن:

"I have a camera", you can say: "I don't have a camera."

«دوربین دارم»، می توانید بگویید: «دوربین ندارم».

What is "don't"? "Don't" is short for "do not",

"نکن" چیست؟ «نرو » مخفف «عدم» است،

but when we're speaking, we just shorten it, we contract it, and it becomes "don't".

اما وقتی صحبت می‌کنیم، آن را کوتاه می‌کنیم، آن را منقبض می‌کنیم و تبدیل به «نکن» می‌شود.

"I don't have a camera, you don't have a camera, we don't have a camera, and they don't have a camera,

من نه دوربین دارم، نه شما دوربین دارید، نه ما دوربین داریم و نه آنها دوربین دارند،

so we're not going to take any pictures." Okay? All right. "Don't have".

بنابراین ما هیچ عکسی نمی گیریم.» باشه؟ خیلی خوب. "نداشتن".

Now, what happens when we're saying: "he", "she", or "it"? Now, two things happen. First

حال، وقتی می گوییم: "او"، "او" یا "آن" چه اتفاقی می افتد؟ حالا دو اتفاق می افتد. اول

of all, we have to use a different word, here. We don't say: "do not", we say:

از همه، اینجا باید از یک کلمه متفاوت استفاده کنیم. نمی گوییم: «نکن»، می گوییم:

"does not".

«نمی کند».

When we shorten it, it becomes: "He doesn't". And then you come back to the base form of

وقتی کوتاهش کنیم می شود: «نمی کند». و سپس به شکل

the verb, so you say: "He doesn't have". Not: "He doesn't has", which is a mistake that

پایه فعل باز می گردید، پس می گویید: "او ندارد". نه: "او ندارد" که اشتباهی است که

many students make, but you're coming back to the base form of the verb. Look at all

بسیاری از دانش آموزان مرتکب می شوند، اما شما به شکل پایه فعل برمی گردید. به

the places where we see the base form of the verb. Okay?

همه جاهایی که شکل پایه فعل را می بینیم نگاه کنید. باشه؟

Here, here, here, here, here.

اینجا، اینجا، اینجا، اینجا، اینجا.

So, where do we not have the base form of the verb? Only with: "he", "she", and "it"

بنابراین، کجا شکل پایه فعل نداریم ؟ فقط با: "او"، "او" و "آن"

in the positive sentence. Okay? So, let's come back: "He doesn't have a car.",

در جمله مثبت. باشه؟ بنابراین، بیایید برگردیم: "او ماشین ندارد."،

"She doesn't have a car.", and "It doesn't have a camera." Okay? That's the negative.

"او ماشین ندارد." و " دوربین ندارد." باشه؟ منفی همین است.

Now, if you want to ask a question, then, again, we're going to use the words: "do"

حال، اگر می‌خواهید سؤالی بپرسید، دوباره از کلمات «انجام»

and "does". So, here: "Do I have...?", "Do you have...?", "Do we have...?",

و «انجام می‌دهد» استفاده می‌کنیم. بنابراین، اینجا: "دارم...؟"، "داری...؟"، "آیا ما داریم...؟"،

"Do they have...?" All right? And with: "he", "she", and "it", you have to use the word "does".

"آیا آنها دارند...؟" خیلی خوب؟ و با: "او"، "او" و "آن" باید از کلمه "does" استفاده کنید.

"Does he have a camera?", "Does she have a cellphone?", "Does it have an air conditioner?"

"دوربین داره؟"، " موبایل داره؟"، "کولر داره؟"

Okay? The... The room. All right? So, what you also have to remember is when you ask

باشه؟ اتاق. خیلی خوب؟ بنابراین، آنچه شما همچنین باید به خاطر بسپارید این است که وقتی

a question with a question word, like "who" or "what": "What do we have to do?" then you

سؤالی را با یک کلمه سؤالی مانند "چه کسی" یا "چه" می‌پرسید: "چه کاری باید انجام دهیم؟" سپس شما

put that here. "What do we have...?", "Who do we have coming for dinner?",

آن را اینجا قرار دهید. "چی داریم...؟"، "چه کسی داریم برای شام بیایم؟"،

"When do we have to be there?" So whatever the question word is, you can put that at the start of

"کی باید آنجا باشیم؟" بنابراین کلمه سوال هر چه باشد، می توانید آن را در

the question, but you still keep this same structure. So whatever you've learned here

ابتدای سوال قرار دهید، اما همچنان همین ساختار را حفظ می کنید . بنابراین هر آنچه در اینجا آموخته اید

is true, even if you have a question word before. All right? "When do we have...?",

درست است، حتی اگر قبلاً یک کلمه سوال داشته باشید. خیلی خوب؟ "کی داریم...؟"،

"Where do we have...?", "Who do we have...?", "How much do we have...?" All right?

"کجا داریم...؟"، "کی داریم...؟"، "چقدر داریم...؟" خیلی خوب؟

So, you're still going to use the same structure. And the same thing here, except we're using "does":

بنابراین، شما همچنان از همان ساختار استفاده خواهید کرد. و همین مورد در اینجا، با این تفاوت که ما از "does" استفاده می کنیم:

"Does he have time?", "Does she have time?" Right? So... And: "Does it have...?" All right?

"آیا او زمان دارد؟"، "آیا او زمان دارد؟" درست؟ بنابراین ... و: "آیا ... دارد؟" خیلی خوب؟

So, this is your basic structure. It's a good idea if you can sort of, you know, write this

بنابراین، این ساختار اصلی شماست. این ایده خوبی است که اگر می توانید این را

down. Don't just look at it. Try to write it down yourself, get an idea of what's going

بنویسید. فقط بهش نگاه نکن سعی کنید خودتان آن را بنویسید، ایده بگیرید که چه چیزی به

where, so then your brain has something to kind of connect to, it has a structure to

کجا می‌رود، بنابراین مغز شما چیزی برای اتصال به آن دارد، ساختاری برای

put this... All this information into. And then, of course, you have to do a lot of practice,

قرار دادن این ... همه این اطلاعات دارد. و سپس ، البته، شما باید تمرین زیادی انجام دهید،

practical practice.

تمرین عملی.

Okay, so let's do that. For example, now:

خوب، پس بیایید این کار را انجام دهیم. به عنوان مثال، اکنون:

"Your brother __________ a cool car."

"برادرت __________ یک ماشین باحال."

First we'll make it positive, then we'll make it negative, and then we'll make it into a

ابتدا آن را مثبت می کنیم، سپس آن را منفی می کنیم و سپس آن را به صورت

question. Because the way that you will know that you really understand this verb and can

سوال در می آوریم. زیرا روشی که شما متوجه خواهید شد که واقعاً این فعل را می‌فهمید و می‌توانید

use it properly is if you can make a positive sentence, a negative sentence, and then make

به درستی از آن استفاده کنید این است که می‌توانید یک جمله مثبت، یک جمله منفی بسازید و سپس

it into a question. So, let's do that here. "Your brother has a cool car." Make it negative:

آن را به صورت سؤال درآورید. بنابراین، بیایید این کار را در اینجا انجام دهیم. " برادرت ماشین باحالی داره." منفی کن:

"Your brother"... Now, your brother is what? It's "he", right? So: "Your brother

«برادرت»... حالا برادرت چیه؟ "او" است، درست است؟ پس: "برادرت

doesn't have a cool car." Or: "Does your brother have a cool car?" Okay?

ماشین باحالی نداره." یا: " برادرت ماشین باحالی داره؟" باشه؟

Now, we're just making this for the sake of the examples, all right?

حالا، ما فقط به خاطر مثال ها این را می سازیم ، خوب است؟

Next: "Mary __________ a new job."

بعدی: "ماری __________ یک شغل جدید."

Now, what do we say? "have" or "has"? Now, what's Mary? Mary is like "she", so: "Mary..."

حالا چی بگیم "داشتن" یا "دارا"؟ حالا مریم چیه؟ مریم مانند «او» است، بنابراین: «مریم...»

We can put that, here. Okay? Well, actually, you know what? I'm not going to put it here

می‌توانیم آن را اینجا بگذاریم. باشه؟ خوب، در واقع، می دانید چیست؟ فعلاً نمی‌خواهم آن را

for now, because later when we change it, then it won't make sense. All right? But you

اینجا بگذارم، زیرا بعداً وقتی آن را تغییر دادیم، معنایی نخواهد داشت. خیلی خوب؟ اما تو

keep it in your mind and you say it aloud with me. All right? So:

آن را در ذهنت نگه می‌داری و با صدای بلند با من می‌گویی. خیلی خوب؟ بنابراین:

"Mary has a new job."

"مریم یک کار جدید دارد."

Correct? Make it negative:

درست؟ آن را منفی کنید:

"Mary doesn't have a new job." Make it a question:

"مری کار جدیدی ندارد." این سوال را مطرح کنید:

"Does Mary have a new job?"

"آیا مریم شغل جدیدی دارد؟"

Good. Okay?

خوب باشه؟

Next: "The cat __________ a black tail."

بعدی: "گربه __________ یک دم سیاه."

Now, what's the cat? Which of these pronouns describes the cat? It would be "it". So:

حالا گربه چیه؟ کدام یک از این ضمایر گربه را توصیف می کند؟ "آن" خواهد بود. بنابراین:

"The cat has a black tail." Make it negative: "The cat doesn't have a black tail." Make it a

"گربه دم سیاه دارد." آن را منفی کنید: "گربه دم سیاه ندارد." این

question: "Does the cat have a black tail?" Okay? Are you getting it? There's a kind of

سوال را مطرح کنید: "آیا گربه دم سیاه دارد؟" باشه؟ آیا آن را دریافت می کنید؟ یک نوع

rhythm to it, and if you start to say all three, you'll get into the rhythm of it. Because

ریتم در آن وجود دارد و اگر شروع به گفتن هر سه کنید، وارد ریتم آن خواهید شد. زیرا

learning to use a language is not just, of course, about learning the grammar. Finally,

یادگیری استفاده از یک زبان البته فقط در مورد یادگیری گرامر نیست. در نهایت،

it's about remembering it, it's about your mouth remembering what to say, it's about

این در مورد به خاطر سپردن آن است، این در مورد این است که دهان شما به یاد بیاورد که چه بگوید،

your brain knowing what to say, and your ears hearing that: "Yes, that's right" or

مغز شما بداند چه باید بگوید، و گوش شما این جمله را بشنود: "بله، درست است" یا

"No, that doesn't sound right." Okay? So there's a lot of things going on when you're using

"نه، درست به نظر نمی رسد." باشه؟ بنابراین وقتی از یک زبان جدید استفاده می کنید، چیزهای زیادی در حال وقوع

a new language.

است.

Let's continue. Number four: "The children __________ their own rooms."

بیا ادامه بدهیم. شماره چهار: " بچه ها __________ اتاق خودشان را دارند."

Now, what's the children? Which pronoun is that?

حالا بچه ها چی؟ کدام ضمیر است؟

"They", okay? "The children

"آنها"، باشه؟ بچه

have their own rooms." Good. Make it negative:

ها اتاق های خودشان را دارند. خوب آن را منفی کنید:

"The children don't have their own rooms." Make it a question:

"بچه ها اتاق خود را ندارند." این سوال را مطرح کنید:

"Do the children have their own rooms?" Good. Very nice.

"آیا بچه ها اتاق خود را دارند؟" خوب بسیار خوب.

Number five: "Mom and I __________ dinner at 7:00."

شماره پنج: "من و مامان __________ شام ساعت 7:00."

Now, what's "mom and I"? That's like "we", good. "Mom and I have dinner at 7:00.",

حالا «من و مامان» چیست؟ این مثل "ما" است، خوب است. "من و مامان ساعت 7:00 شام می خوریم."،

"Mom and I don't have dinner at 7:00." Make it a question:

"من و مامان ساعت 7:00 شام نمی خوریم." این سوال را مطرح کنید:

"Do mom and I have dinner at 7:00?"

"آیا من و مامان ساعت 7 شام می خوریم؟"

I don't remember. Sometimes.

یادم نمیاد گاهی.

Okay, number six: "My laptop __________ a big screen."

خوب، شماره شش: "لپ تاپ من __________ یک صفحه نمایش بزرگ."

What's my laptop, which one is that? That's like "it". Right? So:

لپ تاپ من چیست، آن کدام است؟ این مثل "آن" است. درست؟ بنابراین:

"My laptop has a big screen."

"لپ تاپ من یک صفحه نمایش بزرگ دارد."

Okay. Make it negative: "My laptop doesn't have a big screen." Very good.

باشه. آن را منفی کنید: "لپ تاپ من صفحه نمایش بزرگی ندارد." خیلی خوب.

We're coming back to the base form of the verb, and make it a question: "Does your laptop",

ما به شکل پایه فعل برمی گردیم و آن را به یک سوال تبدیل می کنیم: "Does your laptop"،

shall we say. "Does your laptop have a big screen?" Okay? Very nice. Okay?

باید بگوییم. "آیا لپ تاپ شما صفحه نمایش بزرگی دارد؟" باشه؟ بسیار خوب. باشه؟

So, you did these examples and that's great. Of course, you need to do lots of examples

بنابراین، شما این نمونه ها را انجام دادید و این عالی است. البته باید مثال های زیادی را انجام دهید

so that it comes easily and correctly to you, without too much stress. Okay? You want it

تا بدون استرس زیاد به راحتی و به درستی به دست شما برسد . باشه؟

to be enjoyable. When you enjoy the language, then it's more fun, and you keep learning

می خواهید لذت بخش باشد. وقتی از زبان لذت می برید ، لذت بیشتری می برد، و به یادگیری ادامه می دهید

and you keep practicing and you feel good. All right? So, to practice some more,

و به تمرین ادامه می دهید و احساس خوبی دارید. خیلی خوب؟ بنابراین، برای تمرین بیشتر

go to our website at www.engvid.com. That's one thing you can do. There, you can do a quiz on this.

، به وب سایت ما در www.engvid.com بروید. این یک کاری است که می توانید انجام دهید. در آنجا، می توانید یک مسابقه در این مورد انجام دهید.

And besides that, come up with some of your own examples. This verb "have" is so common,

و علاوه بر آن، چند نمونه از خود را بیاورید. این فعل "داشتن" به قدری رایج است

it's really easy to come up with sentences of your own. So, wherever you are right now,

که به راحتی می توان جملاتی را برای خود در نظر گرفت. بنابراین، هر کجا که هستید،

look around, and just say some sentences. You could say, for example: "I have a desk.

به اطراف نگاه کنید، و فقط چند جمله بگویید. مثلاً می توانید بگویید: "من یک میز کار

I have a carpet. I have some paintings on the wall." Okay? And then take those sentences

دارم، یک فرش دارم، چند نقاشی روی دیوار دارم." باشه؟ و سپس آن جملات

and make them negative, take those sentences and make them questions. Use different pronouns.

را بگیرید و آنها را منفی کنید، آن جملات را بگیرید و آنها را سؤال کنید. از ضمایر مختلف استفاده کنید.

Say: "I have a desk. He has a desk." Okay? That's a really good exercise to do, too.

بگو: من یک میز دارم او یک میز دارد. باشه؟ این یک تمرین واقعاً خوب برای انجام نیز است.

"I have a desk. He has a desk. I have a carpet. She has a carpet." Okay? Because that's the

"من یک میز دارم. او یک میز دارد. من یک فرش دارم. او یک فرش دارد." باشه؟ زیرا این

basic change that you need to make, here. And the same way if it's a negative sentence

تغییر اساسی است که باید در اینجا ایجاد کنید. و به همین ترتیب اگر جمله منفی

or if it's a question. All right?

باشد یا سوالی باشد. خیلی خوب؟

You've done a really good job. I know there's a lot going on-okay?-when you're using these

واقعا کار خوبی کردی وقتی از این جملات استفاده می‌کنید، می‌دانم که چیزهای زیادی در حال انجام است

sentences. You are connecting the words with the pronouns, and the verb, and the negative,

. شما کلمات را با ضمایر و فعل و منفی

and the positive. But take it one step at a time, take it systematically.

و مثبت وصل می کنید. اما آن را یک قدم بردارید، آن را به طور سیستماتیک انجام دهید.

If you get confused doing everything, don't do everything. Just do one thing, just do the positive. First,

اگر در انجام هر کاری گیج می شوید، همه کارها را انجام ندهید. فقط یک کار را انجام دهید، فقط کارهای مثبت را انجام دهید. اول،

just stay here, get those all right. Okay? You don't have to try to do everything and

فقط اینجا بمان، همه چیز را درست کن. باشه؟ لازم نیست سعی کنید همه کارها را انجام دهید

get confused. Just do a little bit really well. When you feel good and confident about

و گیج شوید. فقط کمی واقعا خوب عمل کنید. وقتی در مورد آن احساس خوبی و اعتماد به

that, do the next part, and go forward one step at a time.

نفس دارید، قسمت بعدی را انجام دهید و هر بار یک قدم به جلو بروید.

In order to do that, you could also subscribe to my YouTube channel where I have lots of videos

برای انجام این کار، می‌توانید در کانال یوتیوب من مشترک شوید، جایی که من ویدیوهای زیادی

which I believe could help you along your way. Okay?

دارم که فکر می‌کنم می‌توانند به شما در این راه کمک کنند. باشه؟

Thanks very much for watching, and all the best with your English.

از تماشای شما بسیار متشکرم، و بهترین ها را با انگلیسی شما.

Bye for now.

فعلا خداحافظ.