English Pronunciation: Learn when and how to say the S & Z sound

Hello, I'm Gill at engVid, and today's lesson is on the pronunciation of some words which

سلام، من Gill در engVid هستم، و درس امروز در مورد تلفظ برخی کلمات است که

contain either S or Z sounds.

دارای صداهای S یا Z هستند.

They look the same quite often, or very similar, but the pronunciation is different, depending

آنها اغلب یکسان به نظر می رسند، یا بسیار شبیه هستند ، اما بسته

on various factors.

به عوامل مختلف، تلفظ متفاوت است.

So, let's have a look at some examples.

بنابراین، بیایید به چند نمونه نگاهی بیندازیم.

This - a rule you that you can follow that if it's a verb, an action word, the sound

این - قانونی است که شما می توانید از آن پیروی کنید که اگر یک فعل است، یک کلمه عملی،

is a Z sound, "zuh zuh", as with the word "close", okay.

صدا یک صدای Z است، "زوه زو"، مانند کلمه "بستن"، بسیار خوب.

So if you ask someone to close the window, it's a Z sound, but if you have an S sound,

بنابراین اگر از کسی بخواهید پنجره را ببندد ، صدای Z است، اما اگر صدای S دارید

it will probably be either an adjective, a noun, or an adverb, so that if you have "I

، احتمالاً یا یک صفت، یک اسم یا یک قید خواهد بود، به طوری که اگر دارید "من

like to sit close - close to the window", that's an adverb.

دوست دارم نزدیک بنشینم - نزدیک به پنجره، این یک قید است.

Close to the window, then it's an S sound.

نزدیک به پنجره، سپس صدای S است.

And also, the window looks out onto the close.

و همچنین، پنجره به سمت بسته نگاه می کند.

A close is like a little street or maybe a little enclosed area.

نزدیک مانند یک خیابان کوچک یا شاید یک منطقه کوچک محصور است.

A close, you sometimes hear street names, something Close, like "Clifton Close", something

نزدیک، گاهی اوقات نام خیابان‌ها را می‌شنوید، چیزی Close، مانند "Clifton Close"، چیزی

like that, with capital "C", Close, so it's a sort of small street outside where people

شبیه به آن، با بزرگ "C"، Close، بنابراین یک جور خیابان کوچک بیرونی است که

live in a residential area usually.

معمولاً مردم در یک منطقه مسکونی زندگی می‌کنند.

Okay, so, you can see that the word "close" is spelled the same for all of these, but

خوب، پس، می بینید که کلمه "close" برای همه اینها یکسان است،

the pronunciation for the verb is "cloze" with a Z sound, and for the other two, for

اما تلفظ فعل "cloze" با صدای Z و برای دو مورد دیگر،

the noun and the adverb, it's "close" with an S sound, okay.

برای اسم و قید است. با صدای S "نزدیک" است، خوب.

So, this is a little rule that you can follow for a few other words as well.

بنابراین، این یک قانون کوچک است که می توانید برای چند کلمه دیگر نیز از آن پیروی کنید.

So, let's have a look at those words and I'll explain each one.

بنابراین، بیایید نگاهی به این کلمات بیندازیم و هر کدام را توضیح خواهم داد.

So, here's the word we've just used here, close, for the verb, to close, to "cloze"

بنابراین، این کلمه ای است که ما در اینجا به کار بردیم، بستن، برای فعل، بستن، برای "بستن"

your eyes, "cloze".

چشمان شما، "بستن".

"Cloze" the window, "cloze" the door, okay?

پنجره را ببند، در را ببند، باشه؟

But if you're using this word as an adjective or an adverb, you say "close".

اما اگر از این کلمه به عنوان صفت یا قید استفاده می کنید، می گویید "بستن".

Sitting close to the window, okay?

نزدیک پنجره نشستی، باشه؟

And also, as a noun, the Close, the little street outside.

و همچنین، به عنوان یک اسم، نزدیک، خیابان کوچک بیرون.

Close, with an S. Okay, so, another verb and noun which the same thing happens to is "use",

بستن، با یک S. Okay، بنابراین، یک فعل و اسم دیگر که همان اتفاق می افتد "استفاده" است،

to use, which is the Z sound, what kind of pen do you "uze".

برای استفاده، که صدای Z است، چه نوع قلمی را "uze" می کنید.

I don't think there's an adjective or an adverb for that word, but we have a noun "use".

فکر نمی کنم صفت یا قیدی برای آن کلمه وجود داشته باشد، اما ما یک اسم "استفاده" داریم.

What "use" is a pen when the ink has run out?

وقتی جوهر تمام شده، قلم چه «کاربردی» دارد؟

What use is that pen, and what use is a noun -- "use" with an S sound, okay?

آن قلم چه کاربردی دارد و یک اسم چه کاربردی دارد -- "استفاده" با صدای S، خوب است؟

And similar to "use" we have "excuse", or "excuze" "excuze me", to excuse somebody is

و مشابه "استفاده" داریم "بهانه"، یا "عذر" "مرا معذور"، عذر خواهی برای

the verb, but if you use it as a noun, if I make an excuse why I can't go to somebody's

کسی فعل است، اما اگر آن را به عنوان اسم استفاده کنید، اگر بهانه ای بیاورم چرا نمی توانم به سراغ کسی بروم.

party, I gave them a good excuse, and that's a noun.

مهمانی، من بهانه خوبی به آنها دادم، و این یک اسم است.

Excuse with S. "Excuze" me, I have an excuse, so it depends on what part of speech it is,

Excuse with S. "Excuze" me، من یک بهانه دارم، پس بستگی به قسمتی از گفتار دارد

a verb or a noun, okay.

، فعل یا اسم، باشه.

Then this one, mostly we think of this word as a noun, a house, a house, a building where

سپس این یکی، بیشتر ما این کلمه را به عنوان یک اسم، یک خانه، یک خانه، یک ساختمان که در آن

somebody lives, house, so it's an S sound and it's a noun.

کسی زندگی می کند، خانه فکر می کنیم، بنابراین یک صدای S است و یک اسم است.

But, you can use it as an adjective if you're describing, for example, somebody who paints

اما، می‌توانید از آن به عنوان یک صفت استفاده کنید ، برای مثال، کسی که نقاشی می‌کند

and decorates they are a house painter, so there you're using the word "house" as an

و تزئین می‌کند، نقاش خانه است، بنابراین در آنجا از کلمه «خانه» به عنوان

adjective to describe what kind of painter, so it can be used as an adjective.

صفت برای توصیف نوع نقاش استفاده می‌کنید. بنابراین می توان از آن به عنوان صفت استفاده کرد.

But you can also, as a verb, you can "houze" people, if you have enough rooms to "houze"

اما شما همچنین می توانید، به عنوان یک فعل، می توانید افراد را "houze" کنید، اگر اتاق کافی برای "اسمایش"

100 people, something like that.

100 نفر دارید، چیزی شبیه به آن.

So, house to "houze" as a verb has the Z sound in it, okay.

بنابراین، خانه به "houze" به عنوان یک فعل دارای صدای Z در آن است، بسیار خوب.

Then we have a couple of examples where the spelling actually changes, but the Z and the

سپس چند مثال داریم که در آن املا در واقع تغییر می کند، اما قانون Z و

S rule applies to these as well, and also people often get confused with this one.

S در مورد آنها نیز صدق می کند، و همچنین مردم اغلب با این یکی اشتباه می گیرند.

Loose and lose, so it's useful to see that and clarify when is it a single "o", when

شل و باخت، بنابراین مفید است که آن را ببینید و روشن کنید که چه زمانی یک "o" است، چه زمانی

is it a double "o", okay, as well as how to pronounce it.

"o" دوتایی است، خوب، و همچنین نحوه تلفظ آن.

Okay, so next one, lose, to lose something.

خوب، پس بعدی، از دست دادن، برای از دست دادن چیزی.

I hate it when I "loze" my keys, so that's a Z sound.

من از آن متنفرم وقتی کلیدهایم را "لوله" می کنم، بنابراین صدای Z است.

If something is "loose" though, this a different spelling, double "o" instead of one "o", but

اگر چیزی "گشاد" باشد، املای آن متفاوت است، به جای یک "o" دوتایی "o"، اما

"loose", I'm wearing a loose scarf, it's not tight around my neck so it's loose.

"گشاد"، من یک روسری گشاد می پوشم، آن را دور گردنم تنگ نیست، بنابراین گشاد است.

As an adjective it's an S sound.

به عنوان یک صفت، صدای S است.

And then there is a noun, it's not used very much, but in one context.

و سپس یک اسم وجود دارد، از آن خیلی استفاده نمی شود ، اما در یک زمینه.

If some animal, wild animal has escaped from a zoo, you say "It's on the loose".

اگر یک حیوان، حیوان وحشی از باغ وحش فرار کرده باشد ، می گویید "آن آزاد است".

On the loose, so that's a noun, and it's also double "o" and with the S sound, okay?

در حالت آزاد، پس این یک اسم است، و همچنین دو برابر "o" و با صدای S است، خوب؟

And then finally, another one where the spelling changes and, strangely, the Z sound is spelled

و در نهایت یکی دیگر که املای آن تغییر می کند و به طرز عجیبی صدای Z

with an S and the S sounds are spelled with a "c" just to make it different!

با S و صداهای S با "c" نوشته می شود تا آن را متفاوت کند!

But to advise somebody, I have to "advize" you about something is a Z sound, that's the

اما برای توصیه به کسی، باید به شما در مورد چیزی "توصیه کنم" صدای Z است، این

verb.

فعل است.

If you have an advice session with somebody, that would be this as an adjective, advice

اگر یک جلسه مشاوره با کسی دارید، این جلسه به عنوان صفت، جلسه مشاوره خواهد

session, so that's an S sound, advice, spelled with a "c" but an S sound.

بود، بنابراین صدای S است، نصیحت، که با "c" اما صدای S نوشته می شود.

And to give somebody some advice is a noun.

و نصیحت کردن به کسی یک اسم است.

So, again, advice with an S sound but spelled with a "c".

بنابراین، دوباره، توصیه با صدای S اما با املای "c".

Okay.

باشه.

So, there are not many words that do this.

بنابراین، کلمات زیادی وجود ندارد که این کار را انجام دهد.

I found as many of them as I could, so there are not many, but I hope that helps to clarify

من تا جایی که توانستم تعداد زیادی از آنها را پیدا کردم، بنابراین تعداد زیادی از آنها وجود ندارد، اما امیدوارم که کمی به روشن شدن کمک کند

a little bit and then, in the second part of the lesson, I will give you - we've got

و سپس، در قسمت دوم درس، به شما می دهم - ما در

three example sentences here using "cloze", close, close, I'll give you some more example

اینجا سه ​​جمله مثال داریم. با استفاده از "cloze"، close، close، من چند جمله نمونه دیگر را

sentences using these words in different ways, so that you can hear the different pronunciations,

با استفاده از این کلمات به روش های مختلف به شما می دهم تا بتوانید تلفظ های مختلف را بشنوید، بسیار

okay.

خوب.

Okay, so let's look at some example sentences using these words, and I'll give you the chance

خوب، پس بیایید به چند جمله مثال با استفاده از این کلمات نگاه کنیم، و من به شما این فرصت را می‌دهم که

to decide how to pronounce each one depending on whether it's a verb or a noun or an adjective

تصمیم بگیرید که چگونه هر کدام را بر اساس فعل یا اسم یا صفت

or adverb, okay?

یا قید تلفظ کنید، خوب؟

So, let's look at the first pair of sentences, which are both using this word ___ (use),

بنابراین، بیایید به جفت جملات اول نگاه کنیم، که هر دو از این کلمه ___ (استفاده) استفاده می کنند،

okay?

خوب است؟

So, you have to decide whether to say "uze" or "use", so first of all: "This bicycle is

بنابراین، شما باید تصمیم بگیرید که بگویید "uze" یا "استفاده"، بنابراین اول از همه: "این دوچرخه

broken - it's of no ___ to me."

خراب است - برای من ___ نیست."

And the other sentence: "If you need to get home quickly, you can ___ my bicycle", okay?

و جمله دیگر: "اگر باید سریع به خانه برسی، می توانی ___ دوچرخه من"، باشه؟

So, one is S, one is Z.

بنابراین، یکی S است، یکی Z.

So, which one?

بنابراین، کدام یک؟

Which is the verb?

فعل کدام است؟

If you find the verb, then you know the other one is the S sound.

اگر فعل را پیدا کردید، می‌دانید که فعل دیگر صدای S است.

So, the verb is Z, the other one is the S, so which one is the verb?

بنابراین، فعل Z است، دیگری S است، پس کدام یک فعل است؟

Okay, is it the first sentence using the verb, or the second sentence?

خوب، جمله اول با استفاده از فعل است یا جمله دوم؟

Okay, you can "uze", you can "uze" my bicycle, that's the action word, to use the bicycle,

خوب، شما می توانید "uze"، می توانید "uze" دوچرخه من، این کلمه عمل است، برای استفاده از دوچرخه،

okay?

خوب؟

So that's the Z there, and it's of no use to me, because the "use" the use, that's the

پس آن Z آنجاست، و برای من فایده ای ندارد ، زیرا "استفاده" استفاده است، این

clue, it has the definite article if you reword it, the use of, no use, no use is a noun.

سرنخ است، اگر آن را بازنویسی کنید، حرف معین را دارد، استفاده از، بدون کاربرد، بدون استفاده یک اسم است.

So, that's the S sound, okay?

بنابراین، این صدای S است، خوب؟

Right.

درست.

So, then we have another pair of sentences, and this time the word is that one (excuse).

بنابراین، سپس ما یک جفت جمله دیگر داریم، و این بار کلمه آن یکی (بهانه) است.

So, "He made an _______, as he didn't want to go to the cinema."

بنابراین، "او یک _______ ساخت، زیرا نمی خواست به سینما برود."

And then "Please _______ me, I need to leave now."

و سپس "لطفا _______ من، من باید الان بروم ."

So, which one is the verb, which one is the noun?

بنابراین، کدام یک فعل است، کدام یک اسم است؟

Okay, so you're asking somebody to "excuze" you.

خوب، پس از کسی می خواهید که شما را "عذر" دهد.

"Please excuze me", so that's the Z one, "excuze" me, okay.

"لطفاً من را معذور کنید"، پس این همان Z است، " منو ببخشید"، باشه.

So, this one, he made an "excuse", that's a noun, okay?

خب، این یکی، "بهانه" آورد، این یک اسم است، باشه؟

So, with an S sound.

بنابراین، با صدای S.

He made an excuse.

بهانه آورد.

It has "an" with it, the indefinite article, "an excuse" - noun.

با خود "an" دارد، حرف نامعین، "بهانه" - اسم.

So, he made an excuse.

پس بهانه آورد.

Please "excuze" me.

لطفا مرا "ببخش"

Right.

درست.

Then, we have three sentences together, because we've got this word (house) with three different

سپس، ما سه جمله با هم داریم، زیرا ما این کلمه (خانه) را با سه

parts of speech.

بخش مختلف گفتار داریم.

So, "We don't have enough rooms to _______ all the students."

بنابراین، "ما اتاق کافی برای _______ همه دانش آموزان نداریم."

"Their _____ was designed by a famous architect."

"_____ آنها توسط یک معمار مشهور طراحی شده است."

And "I have a friend who works as a _____ painter."

و "من دوستی دارم که به عنوان نقاش _____ کار می کند ."

So, which one is the verb?

پس فعل کدام یک است؟

Okay, you've got a clue here, to "houze", you've got the infinitive here, to "houze",

بسیار خوب، شما یک سرنخ در اینجا دارید، برای "houze"، شما مصدر را در اینجا دارید، به "houze"،

so that's the verb, to "houze", to find space for all the students, for one room for each

بنابراین این فعل است، "houze"، برای پیدا کردن فضا برای همه دانش آموزان، برای یک اتاق برای هر

student or two students sharing, we don't have enough rooms to "houze", to accommodate,

دانش آموز یا دو دانش آموز به اشتراک می گذارند، ما اتاق کافی برای "خانه" نداریم،

okay?

خوب؟

Then their - noun - their house is a noun, their house was designed by a famous architect,

سپس آنها - اسم - خانه آنها یک اسم است، خانه آنها توسط یک معمار معروف طراحی شده است،

and I have a friend who works as a house painter, so adjective, noun, house painter, so another

و من یک دوست دارم که به عنوان نقاش خانه کار می کند، پس صفت، اسم، نقاش خانه، پس

S sound, okay.

صدای S دیگر، خوب.

Then we have another three sentences for this word (loose/lose) where the spelling changes

سپس سه جمله دیگر برای این کلمه داریم (شل/از دست دادن) که املای آن

as well from one "o" to double "o".

نیز از یک "o" به "o" دو برابر می شود.

So, "An escaped tiger is on the _____ from the local zoo.", "There's a hole in your pocket,

بنابراین، "یک ببر فراری روی _____ از باغ وحش محلی است."، "یک سوراخ در جیب شما وجود دارد،

don't ____ your keys.", and "I prefer to wear _____ clothes - they're more comfortable."

کلیدهای خود را ________ نکنید."، و "من ترجیح می دهم لباس های _____ بپوشم - آنها راحت تر هستند."

So, which is the verb?

پس فعل کدام است؟

So, telling somebody not to do something this time, don't "loze" your keys.

بنابراین، به کسی بگویید که این بار کاری را انجام ندهد، کلیدهای خود را "لمس" نکنید.

So, that's the verb with the Z sound, okay, and you can tell also from the spelling, because

بنابراین، این فعل با صدای Z است، بسیار خوب، و شما می توانید از روی املا نیز متوجه شوید،

the verb has a single "o" and the other two have double "o".

زیرا فعل یک "o" واحد دارد و دو نفر دیگر دارای "o" دوگانه هستند.

So, an escaped tiger is on the loose, that's an unusual expression, I don't know how "the

بنابراین، یک ببر فراری آزاد است، این یک عبارت غیرعادی است، نمی‌دانم چگونه

loose" can be used for anything else except anything -- any wild animal or possibly an

می‌توان از «لست» برای هر چیز دیگری به جز هر چیزی استفاده کرد - هر حیوان وحشی یا احتمالاً یک

escaped prisoner from a prison could be on the loose.

زندانی فراری از زندان می‌تواند در شل

Anybody who is out who shouldn't be out, basically, the loose, okay?

هر کسی که بیرون است و نباید بیرون باشد، اساساً شل، خوب است؟

And I prefer to wear loose clothes - they're more comfortable.

و من ترجیح می دهم لباس های گشاد بپوشم - آنها راحت تر هستند.

Loose as an adjective, loose clothes, S sound, okay?

گشاد به عنوان صفت، لباس گشاد، صدای S، باشه؟

Right.

درست.

Then finally, for this word (advice/advise) which has a change of spelling as well, again.

سپس در نهایت برای این کلمه (توصیه / نصیحت) که تغییر املایی نیز دارد، دوباره.

So, her _____ was very helpful.

بنابراین، _____ او بسیار مفید بود.

I need someone to ______ me.

من به کسی نیاز دارم که مرا ______ کند.

We had an ______ session at college today.

ما امروز یک جلسه ______ در کالج داشتیم.

So, which is the verb, first of all?

بنابراین، اول از همه فعل کدام است؟

And the spelling will give you a clue.

و املا به شما یک سرنخ می دهد.

Again, you've got an infinitive here, to advise, so that gives you a clue.

باز هم، شما یک مصدر در اینجا دارید، برای مشاوره، به طوری که به شما یک سرنخ می دهد.

"Advize", Z sound, to "advize", I need someone to "advize" me.

«نصیحت»، صدای Z، به «نصیحت کردن»، به کسی نیاز دارم که مرا «نصیحت» کند.

Her advice, S sound, noun, her advice, the advice was very helpful.

نصیحتش، صدای S، اسم، نصیحتش، نصیحتش خیلی مفید بود.

And here, it's used as an adjective, an advice session, so that's an S sound again, but spelled

و در اینجا، از آن به عنوان صفت، جلسه مشاوره استفاده می شود، بنابراین دوباره صدای S است، اما

with a "c", so we had an advice session at college today.

با یک "c" نوشته می شود، بنابراین ما امروز یک جلسه مشاوره در کالج داشتیم.

Okay, so, that's a bit complicated but I hope it's helped you to find your way around it

خوب، پس، این کمی پیچیده است، اما امیدوارم به شما کمک کرده باشد که راه خود را پیدا کنید

and work out how to pronounce these words that all look the same based on what parts

و نحوه تلفظ این کلمات را که همه یکسان به نظر می‌رسند، بر اساس

of speech they are.

قسمت‌های گفتارشان بیابید.

So, thank you for watching, please go to the website www.engvid.com where there's a quiz

بنابراین، از تماشای شما متشکرم، لطفاً به وب‌سایت www.engvid.com بروید، جایی که

to test you on this, and see you again next time.

آزمونی برای آزمایش شما در این مورد وجود دارد، و دفعه بعد دوباره شما را می‌بینم .

Bye for now.

فعلا خداحافظ.