How to Use English Modals? Can vs Could! Ask Alisha

Want to speak real English from your first lesson?

آیا می خواهید از اولین درس خود به زبان انگلیسی واقعی صحبت کنید ؟

Sign up for your free lifetime account at EnglishClass101.com.

برای حساب مادام العمر رایگان خود در EnglishClass101.com ثبت نام کنید .

This week we're doing a pronunciation roundup, let's go!

این هفته در حال انجام یک جمع بندی تلفظ هستیم، بیایید برویم!

Hi, everybody, welcome back to Ask Alisha, the weekly series where you ask me questions

سلام به همه خوش آمدید به سریال هفتگی Ask Alisha که از من سوال میپرسید

and I answer them, maybe!

و من جواب میدم شاید!

The first question is from the wrong spreadsheet.

اولین سوال از صفحه گسترده اشتباه است.

Okay, first question this week comes from Danny.

خوب، اولین سوال این هفته از دنی می آید .

Danny says, “How do we say the ‘TH’ sound naturally?

دنی می‌گوید: «چگونه صدای «TH» را به طور طبیعی بگوییم؟

Sometimes I can't stick my tongue out too much when speaking or, for example, when I

گاهی وقت‌ها نمی‌توانم هنگام صحبت کردن یا مثلاً

say something in a long sentence quickly.”

وقتی چیزی را در یک جمله طولانی سریع می‌گویم، زبانم را زیاد بیرون بیاورم.»

A couple things to consider.

چند نکته را در نظر بگیرید

One, there are two ‘TH’ sounds.

یکی، دو صدای "TH" وجود دارد.

There's the “TH” sound, like in “think;” and “this.”

صدای "TH" مانند "فکر کن" وجود دارد. و این."

Whereas Danny's talking about, your tongue kind of sticks out between your teeth, but

در حالی که دنی صحبت می‌کند، زبان شما به نوعی بین دندان‌هایتان می‌چسبد، اما

it's not such a big motion, actually, so it's not like you have to be really dramatic with

در واقع این حرکت آنچنان بزرگ نیست، بنابراین اینطور نیست که مجبور باشید واقعاً دراماتیک باشید

how much you stick your tongue out, like “tha.”

که چقدر زبانتان را بیرون می‌آورید، مثلاً «تا».

It's a bit too much.

این یک مقدار زیاد است.

Maybe when you practice, you can do that to kind of get used to how it feels but when

شاید وقتی تمرین می‌کنید، بتوانید این کار را انجام دهید تا به احساس آن عادت کنید، اما وقتی

I say that sound, when native speakers make that “TH” sound, we're only sticking our

من آن صدا را می‌گویم، وقتی زبان‌های بومی صدای «TH» را می‌سازند، ما فقط زبانمان

tongue out a tiny bit, a really small bit between our teeth.

را کمی بیرون می‌آوریم، بسیار کوچک. ذره بین دندان هایمان

So, “think.”

پس "فکر کن"

It's like the tip of the tongue only, so with practice, that sound will get easier.

این فقط مانند نوک زبان است، بنابراین با تمرین، آن صدا آسان تر می شود.

The other sound, though, with “TH,” is something we hear in a word like, ‘the’,

با این حال، صدای دیگر، با "TH" چیزی است که ما در کلماتی مانند "the"،

‘the’, so the tongue is actually, like, just touching the back of my teeth.

"the" می شنویم، بنابراین زبان در واقع، مانند لمس کردن پشت دندان های من است.

“The,” or maybe like the back of my teeth and the top of my mouth a little bit, the

"The"، یا شاید مانند پشت دندان های من و کمی بالای دهان من،

way that the sound is produced is a little bit different.

نحوه تولید صدا کمی متفاوت است.

So, when I say “think” and “the,” there are a little bit different sounds, so

بنابراین، وقتی می‌گویم «فکر کن» و «تو»، صداهای کمی متفاوت هستند،

keep this in mind.

پس این را در نظر داشته باشید.

If you're trying to say “the,” don't use the motion to pronounce the word “think.”

اگر می‌خواهید بگویید «the»، از این حرکت برای تلفظ کلمه «فکر کن» استفاده نکنید.

If I'm saying “the,” “the,” “the” with a really exaggerated “TH” sound like

اگر من بگویم "the"، "the"، "the" با صدای "TH" واقعا اغراق آمیز

in “think,” it's going to slow me down.

مانند "فکر کن"، سرعتم را کاهش می دهد.

So, think about that.

بنابراین، در مورد آن فکر کنید.

Next question!

سوال بعدی!

Next question comes from Maxim.

سوال بعدی از ماکسیم است.

Hi Maxim!

سلام ماکسیم!

Maxim says, “How do you pronounce, ‘I shouldn't have done it,’ ‘I couldn't have

ماکسیم می‌گوید، «چطور تلفظ می‌کنید، « نباید آن را انجام می‌دادم»، «نمی‌توانستم

done it,’ and ‘I wouldn't have done it,’?”

آن را انجام می‌دادم» و «نمی‌توانستم آن را انجام می‌دادم؟»

So, here, these are negative past perfect statements.

بنابراین، در اینجا، اینها اظهارات گذشته کامل منفی هستند .

I'm using kind of exaggerated pronunciation here, “I should not have” becomes “shouldn't've,”

من در اینجا از نوعی تلفظ اغراق‌آمیز استفاده می‌کنم، «نباید» به «نباید» تبدیل می‌شود،

but a native speaker, a native English speaker, an American English speaker will say “shouldn’t

اما یک فرد بومی، یک انگلیسی زبان مادری، یک انگلیسی زبان آمریکایی می‌گوید «نباید»

a,” “shouldn't have done it,” “couldn't have done it,” and “wouldn't have done

، «باید» «آن را انجام نمی‌دادم»، « نمی‌توانست انجامش دهم» و «نمی‌توانست انجامش

it.”

دهم».

“Wouldn't've” and “couldn't've” have that same “vu” sound, but again, it makes

«نمی‌خواهم» و «نمی‌توانم» همان صدای «vu» را داشته باشند، اما باز هم،

it hard to say all of those sounds clearly in speech if we're focusing a lot on saying

گفتن همه این صداها به وضوح در گفتار دشوار می‌شود، اگر تمرکز زیادی روی گفتن

those sounds clearly in speech, our speaking slows down, so we say “shouldna,” “couldna,”

آن صداها داشته باشیم. به وضوح در گفتار، صحبت کردن ما کند می شود، بنابراین ما می گوییم "shouldna"،

“wouldna.”

"couldna"، "wouldna".

“Shouldn't have,” “couldn't have,” and “wouldn't have.”

«نباید داشت»، «نمی‌توانست» و «نمی‌داشت».

I guess it's sort of the in-between like the medium kind of pronunciation there but when

من حدس می‌زنم که در این میان مانند نوع تلفظ متوسط ​​باشد، اما هنگام

speaking rapidly a very fast like native level speed will say, “shouldna”, “couldna”

صحبت کردن سریع، سرعت بسیار سریعی مانند سرعت سطح بومی می‌گوید: «shouldna»، «couldna»

and “wouldna.”

و «wouldna».

So, give those a try, “shouldna,” “couldna,” “wouldna,” “shouldn’t have,” “couldn’t

بنابراین، آن‌ها را امتحان کنید، «باید»، «می‌توانست» ، «نباید»، «نباید»، «نمی‌توانست»، «نمی‌داشت»، «نباید داشت»، «نمی‌توانست»

have,” “wouldn’t have,” “should not have,” “could not have,” “would

"

not have,” “shouldna,” “couldna,” “wouldna.”

، "نمی‌داشت"، "باید"، "می‌توانست"، "می‌توانست".

Hope that helps.

امیدوارم که کمک کند.

Okay, next follow-up question.

بسیار خوب، سوال بعدی

Now, follow-up question to this question comes from Sunil.

حال، سوال بعدی این سوال از Sunil می آید.

Sunil, hi.

سونیل، سلام.

Sunil asks, “Can we use “could” for the future?”

سونیل می پرسد، "آیا می توانیم از "می تواند" برای آینده استفاده کنیم؟

So, I’m guessing this is talking about future plans, in which case yes you can.

بنابراین، من حدس می‌زنم که این در مورد برنامه‌های آینده صحبت می‌کند ، در این صورت بله، می‌توانید.

When you’re thinking about something you want to do or you’re trying to decide what

وقتی به کاری فکر می‌کنید که می‌خواهید انجام دهید یا می‌خواهید تصمیم بگیرید چه

you might do, you can use “could” just to talk about the possibility of something.

کاری انجام دهید، می‌توانید از «می‌توان» فقط برای صحبت در مورد امکان چیزی استفاده کنید.

We use could to say something is just possible.

ما از can استفاده می کنیم تا بگوییم چیزی فقط ممکن است.

For example, “I could go to the beach this weekend,” or “I could sleep in late tomorrow

به عنوان مثال، "من می توانم این آخر هفته به ساحل بروم" یا "اگر بخواهم فردا دیر بخوابم

if I want to,” or “I could go and visit my parents next week.”

" یا "من می توانم هفته آینده بروم و پدر و مادرم را ملاقات کنم."

So, these are all statements of just simple possibility.

بنابراین، اینها همه اظهارات یک امکان ساده هستند .

We’re not saying, “I’m going to do that,” or, “Maybe I’ll do that.”

ما نمی گوییم "من این کار را انجام خواهم داد" یا "شاید این کار را انجام دهم."

We’re only saying that it is possible so that’s what we use “could” for.

ما فقط می گوییم که امکان پذیر است، بنابراین این همان چیزی است که از "می تواند" استفاده می کنیم.

If we’re talking about future plans, yes, we can use “could” for simple possibility.

اگر در مورد برنامه های آینده صحبت می کنیم، بله، می توانیم از "می تواند" برای امکان ساده استفاده کنیم.

Next question is another follow-up question.

سوال بعدی سوال بعدی است.

Follow-up question to from Bahar.

سوال بعدی از بهار.

Hi Bahar.

سلام بهار.

Bahar says, “My question is about ‘can’ and ‘could.’

بهار می‌گوید: «سؤال من در مورد «می‌توان» و «می‌تواند» است.

When I want to use these when asking for something how do I use can and could in the right situation?”

وقتی می‌خواهم از اینها هنگام درخواست چیزی استفاده کنم، چگونه می‌توانم و می‌توانم را در موقعیت مناسب استفاده کنم؟

When you’re making a request, “can” is going to sound more casual, “could”

وقتی درخواستی می‌کنید، «می‌توان» معمولی‌تر به نظر می‌رسد، «می‌تواند

is going to sound a little more polite.

» کمی مؤدبانه‌تر به نظر برسد.

If you’re visiting a friend’s house, you can say, “Can I have something to drink?”

اگر به خانه یکی از دوستانتان می‌روید، می‌توانید بگویید: «می‌توانم چیزی بنوشم؟»

or “Could I have something to drink?”

یا "آیا می توانم چیزی برای نوشیدن داشته باشم؟"

“Could” sounds more polite in that case.

در این مورد "می تواند" مودبانه تر به نظر می رسد.

“Can” is probably a little more natural since they’re your friend.

"Can" احتمالاً کمی طبیعی تر است زیرا آنها دوست شما هستند.

If you are, however, at like someone’s office, you’re visiting a colleague you might instead

با این حال، اگر در دفتر کسی هستید، به ملاقات همکار خود می روید که ممکن است به جای آن

use, “Could I have something to drink?” or “Could I have a glass of water?” that

از «آیا می توانم چیزی برای نوشیدن داشته باشم؟» استفاده کنید. یا "آیا می توانم یک لیوان آب بخورم؟" که

sounds a little more formal.

کمی رسمی تر به نظر می رسد.

If you’re worried, just go with “could” it sounds a little more polite.

اگر نگران هستید، فقط با عبارت «می‌توانست» بروید ، کمی مؤدبانه‌تر به نظر می‌رسد.

It’s always correct.

همیشه درست است

And, Bahar has a second question “Are ‘would’ and ‘might’ similar a little bit and do

و بهار سوال دومی دارد که «آیا «می‌خواهد» و «ممکن است» کمی شبیه به هم هستند و آیا

both of them consist of possibility?”

هر دوی آن‌ها متشکل از امکان هستند؟

Yes and no.

بله و خیر.

“Would” is used to talk about potential situation.

"Would" برای صحبت در مورد وضعیت بالقوه استفاده می شود.

So, we’ve talked about on this series before a pattern like, “if I were blah blah blah,

بنابراین، ما قبلاً در مورد این سریال در مورد الگویی مانند "اگر

I would…” like, “If I were a teacher, I would teach Math,” or “If I were rich,

من بودم بلاهههههههههههههههههههههههههه" صحبت کردیم مثل "اگر معلم بودم ریاضی درس میدادم" یا "اگر پولدار بودم،

I would buy a house.”

من خانه می خرید.»

So, we use “would” to talk about unreal situations.

بنابراین، برای صحبت در مورد موقعیت‌های غیرواقعی از “wild” استفاده می‌کنیم .

In terms of like actual possibility, like future plans, we don’t really use “would”

از نظر امکان واقعی مشابه، مانند برنامه های آینده، ما واقعاً از "wild"

in that way.

به این شکل استفاده نمی کنیم.

“Might,” however, yes, we do use “might” to talk about possibilities.

«ممکن است»، با این حال، بله، ما از «ممکن» برای صحبت در مورد احتمالات استفاده می کنیم.

We use “may” and “might” to talk about something that has a fairly good chance, maybe

ما از «ممکن است» و «ممکن است» برای صحبت در مورد چیزی استفاده می کنیم که شانس نسبتاً خوبی دارد، شاید

like a 30% to 50% chance or so of happening like, “I may study later,” or “I might

مثلاً 30 تا 50 درصد شانس یا اتفاقی مانند، «ممکن است بعداً مطالعه کنم» یا «ممکن است

meet up with my friends for dinner tonight.”

با من ملاقات کنم. دوستان برای شام امشب.»

The difference between “may” and “might” in American English in this usage, in terms

تفاوت بین «می» و «ممکن» در انگلیسی آمریکایی در این کاربرد،

of talking about possibility, is that “might” is more casual.

از نظر صحبت در مورد امکان، این است که «ممکن است» غیررسمی‌تر است.

“Might” is more often used in daily conversation.

"ممکن است" بیشتر در مکالمه روزانه استفاده می شود.

“May” sounds a bit formal, “may” sounds like a little bit too polite in most situations.

"می" کمی رسمی به نظر می رسد، "ممکن است" در بیشتر موقعیت ها کمی بیش از حد مودبانه به نظر می رسد.

“Might is the one we use.

ممکن است همان چیزی است که ما استفاده می کنیم.

So, “might” refers to possibility.

بنابراین، ممکن است به امکان اشاره دارد.

“I might do something,” “He might do something,” “I might not do something

"من ممکن است کاری انجام دهم"، "او ممکن است کاری انجام دهد"، "ممکن است من هم کاری انجام ندهم

as well.”

."

So, in these situations, “might” is used for possibility, yes.

بنابراین، در این شرایط، "ممکن است" برای امکان استفاده می شود ، بله.

So, “would” is used more to talk about potential, potential in an unreal situation.

بنابراین، "wild" بیشتر برای صحبت در مورد بالقوه، بالقوه در یک موقعیت غیر واقعی استفاده می شود.

Next question!

سوال بعدی!

The next question comes from Hung Mai Lyn.

سوال بعدی از هونگ مای لین است.

I hope I pronounced it right.

امیدوارم درست تلفظ کرده باشم

Hung Mai Lyn says, “Hi, how do you pronounce, ‘I’d like’ and ‘I like,’ please.

هونگ مای لین می‌گوید: «سلام، لطفاً «من دوست دارم» و «من دوست دارم» را چگونه تلفظ می‌کنید.

Thank you so much.”

خیلی ممنونم."

Aha!

آها!

This is a very common question.

این یک سوال بسیار رایج است.

“I’d like” versus “I like.”

«دوست دارم» در مقابل «دوست دارم».

Lots of people asked to how do I listen for the difference between these two, “I’d

بسیاری از مردم پرسیدند که چگونه می توانم تفاوت بین این دو، "من می

like” and “I like.”

خواهم" و "من دوست دارم" را گوش کنم.

I’m trying to pronounce it very clearly right now.

در حال حاضر سعی می کنم خیلی واضح آن را تلفظ کنم.

“I’d like” and “I like,” of course, there’s a “D” sound but when native

البته «من می‌خواهم» و «دوست دارم» ، صدای «D» وجود دارد، اما زمانی که

speakers speak quickly, the “D” sound kind of disappears.

گویشوران بومی به سرعت صحبت می‌کنند، صدای «D» ناپدید می‌شود.

“I’d like to,” “I like to.”

"من دوست دارم"، "من دوست دارم."

My tongue touches the top of my mouth when I make the “D” sound.

وقتی صدای "D" را می دهم، زبانم بالای دهانم را لمس می کند .

“I’d like,” I think a better key to help you when you’re listening for this

«من می‌خواهم»، فکر می‌کنم کلید بهتری برای کمک به شما در هنگام گوش دادن به این

sound, and I think that this is something native speakers unconsciously do, is we listen

صدا، و من فکر می‌کنم که این کاری است که افراد بومی ناخودآگاه انجام می‌دهند، این است که

for the grammar in the entire sentence.

به دستور زبان در کل جمله گوش می‌دهیم.

We’re not listening specifically for the “I like” or the “I’d like” there.

ما به طور خاص برای "من دوست دارم" یا "من می خواهم" را در آنجا گوش نمی دهیم.

We’re listening to the grammar in the sentence.

ما در حال گوش دادن به دستور زبان در جمله هستیم.

If, for example, it’s at a restaurant and you say “I’d like a beer, please.”

مثلاً اگر در رستوران باشد و بگویید «لطفاً آبجو می‌خواهم».

That sentence makes sense meaning “I would like a beer, please.”

این جمله به معنای "من یک آبجو می خواهم، لطفا" معنی دارد.

If we say, “I like a beer, please,” it’s grammatically incorrect.

اگر بگوییم «لطفاً آبجو دوست دارم»، از نظر گرامری نادرست است.

“I like beer,” is correct.

"من آبجو دوست دارم" درست است.

“I like beer,” or “I’d like a beer,” “I would like a beer,” those sentences

«من آبجو دوست دارم» یا «من یک آبجو می‌خواهم»، «من یک آبجو می‌خواهم»، این جملات

are correct but they communicate different things.

صحیح هستند، اما چیزهای متفاوتی را بیان می‌کنند.

So, listen for the grammar in the sentence.

بنابراین، به دستور زبان در جمله گوش دهید.

If you can listen to the grammar of the sentence, overall, it can help you identify, “Did

اگر بتوانید به دستور زبان جمله گوش دهید، به طور کلی، می تواند به شما کمک کند که تشخیص دهید: "

the speaker say “I like” or “I’d like?”

آیا گوینده گفت "من دوست دارم" یا "من می خواهم؟"

This is a key point I think.

به نظر من این یک نکته کلیدی است.

Next question comes from Aya, Aya, Hi Aya!

سوال بعدی از Aya, Aya, Hi Aya!

“How do I pronounce words like ‘important,’ ‘written’ and ‘mountain’ in an American

چگونه کلماتی مانند "مهم"، "نوشته شده" و "کوهستان" را با لهجه آمریکایی تلفظ کنم

accent.”

."

Ah!

آه!

“Important,” “written,” and “mountain” all have these “T” sounds in the middle

"مهم"، "نوشته شده" و "کوهستان" همگی این صداهای "T" را در

of the word but native speakers don’t pronounce the “T” sound clearly like I just did.

وسط کلمه دارند اما گویشوران بومی صدای "T" را به وضوح مانند من تلفظ نمی کنند.

Instead, we say, “impor’nt,” “wri’n,” “moun’n.”

در عوض، می‌گوییم: «مهم»، «ورین»، «موون».

This has like an apostrophe sound, almost.

این تقریباً شبیه یک صدای آپاستروف است.

So, “important,” “impor’nt,” we drop the “T” sound or it sounds very soft.

بنابراین، "مهم"، "مهم"، صدای "T" را رها می کنیم یا بسیار نرم به نظر می رسد.

So, this is how these three words are pronounced.

بنابراین، این سه کلمه به این صورت تلفظ می شود.

You might hear this in other words, too.

ممکن است این را به عبارت دیگر نیز بشنوید.

Thanks for the question though.

با این حال بابت سوال متشکرم

Next question!

سوال بعدی!

Next question comes from Kesavarish?

سوال بعدی از کسیواریش است؟

Casavarasch?

کاساواراش؟

Sorry.

“What is the difference between ‘tonight’ and ‘this night’?”

متاسف.

"تفاوت "امشب" و "این شب" چیست؟"

We use “tonight” in everyday conversation.

ما از "امشب" در مکالمه روزمره استفاده می کنیم.

“What are you doing tonight?”

"امشب چه کار میکنی؟"

“Where are you going tonight?”

"امشب کجا می ری؟"

“Tonight, I want to,” “Tonight, I’m going to blah blah blah.”

«امشب، من می‌خواهم»، «امشب، من می‌روم بله‌بله‌بله». برای مثال،

We only use “this night” for like very formal speeches, for example.

ما فقط از «این شب» برای سخنرانی‌های بسیار رسمی استفاده می‌کنیم.

“Tonight” is the one that we use in everyday conversation.

"امشب" همان چیزی است که ما در مکالمات روزمره از آن استفاده می کنیم .

Those are all the questions that I want to answer this week.

اینها تمام سوالاتی هستند که می خواهم در این هفته به آنها پاسخ دهم.

Thank you so much for sending your questions.

خیلی ممنون از ارسال سوالاتتون

Remember, you can send them to me at Englishclass101.com/ask-alisha.

به یاد داشته باشید، می توانید آنها را برای من به آدرس Englishclass101.com/ask-alisha ارسال کنید.

I’ll check them out there.

من آنها را آنجا بررسی خواهم کرد.

If you like the video, please make sure to give it a thumbs up, subscribe to the channel

اگر ویدیو را دوست دارید، لطفاً حتماً آن را تأیید کنید، در کانال مشترک شوید

and check us out at Englishclass101.com for some other good resources, too.

و ما را در Englishclass101.com برای منابع خوب دیگر نیز بررسی کنید.

Thanks very much for watching this episode of Ask Alisha and I will see you again next week.

خیلی ممنون از تماشای این قسمت از علیشاه بپرس و هفته آینده دوباره شما را می بینم.

Bye-bye!

خداحافظ!

Hmm! Pronunciation is hard.

هوم! تلفظش سخته