Correct Use of 'SUPPOSED TO' - With Examples, Exercises and Quiz - English Grammar

Hey there.

سلام.

Many of you have asked me about the correct use of ‘supposed to’.

بسیاری از شما از من در مورد استفاده صحیح از "قرار است" پرسیده اید.

If you’re confused about this phrase, that’s because ‘supposed to’ is actually used

اگر در مورد این عبارت گیج شده اید، به این دلیل است که "قرار است" در واقع

in four different ways.

به چهار روش مختلف استفاده می شود.

So in this lesson, I will teach you all of these uses, and as always there is a quiz

بنابراین در این درس، من تمام این کاربردها را به شما آموزش می‌دهم و مثل همیشه یک مسابقه

at end of the video to check your understanding.

در انتهای ویدیو برای بررسی درک شما وجود دارد.

Alright, let’s get started.

خوب، بیایید شروع کنیم.

Before we talk about the uses, you should first know the basic structure of this phrase.

قبل از اینکه در مورد کاربردها صحبت کنیم، ابتدا باید ساختار اصلی این عبارت را بدانید.

The structure is ‘be’ plus ‘supposed to’ plus the main verb of the sentence in

ساختار "be" به علاوه "supposed to" به اضافه فعل اصلی جمله در

its base form.

شکل پایه آن است.

So you will always have some form of the verb ‘be’ at the beginning of the phrase – am,

بنابراین همیشه شکلی از فعل "be" را در ابتدای عبارت خواهید داشت - am،

is, are, was, or were.

is، are، was یا were.

So you should never say ‘have supposed to’ or ‘did supposed to’ or something like

بنابراین هرگز نباید بگویید "قرار بود" یا "قرار بود" یا چیزی شبیه به

that – you always need ‘be’.

آن - همیشه به "بودن" نیاز دارید.

But which form of ‘be’ you should use depends on the subject and the tense of the

اما اینکه از چه شکلی باید استفاده کنید به موضوع و زمان جمله بستگی دارد

sentence.

.

So let me ask you: what form of ‘be’ do we use with ‘I’ in the present?

بنابراین اجازه دهید از شما بپرسم: چه شکلی از «بودن» با «من» در زمان حال استفاده می‌کنیم؟

We use ‘am’ so we say ‘am’ supposed to.

ما از «am» استفاده می‌کنیم، بنابراین می‌گوییم «ام» قرار است.

For the past, we say ‘was supposed to’.

برای گذشته، ما می گوییم "قرار بود".

What about for ‘he’, ‘she’ and ‘it’?

برای «او»، «او» و «آن» چطور؟

‘Is’ in the present and ‘was’ in the past.

"هست" در حال و "بود" در گذشته.

And for ‘you’, ‘we’ and ‘they’?

و برای «شما»، «ما» و «آنها»؟

‘Are’ in the present and ‘were’ in the past.

"هستند" در حال و "بودند" در گذشته.

When I show you examples, it will be easy to understand these, but just remember that

وقتی مثال هایی را به شما نشان می دهم، درک این موارد آسان خواهد بود، اما فقط به یاد داشته باشید که

you should always put the correct form of ‘be’ at the beginning of this phrase.

همیشه باید شکل صحیح "be" را در ابتدای این عبارت قرار دهید.

So let’s now look at the first use of ‘supposed to’ and it is to talk about duty, responsibility

بنابراین بیایید اکنون به اولین استفاده از "قرار است" نگاه کنیم و آن صحبت در مورد وظیفه، مسئولیت

or obligation, that means, things that you have to do.

یا تعهد است، یعنی کارهایی که باید انجام دهید.

For example, let’s say that I’m giving a lecture to a group of students.

به عنوان مثال، فرض کنید که من برای گروهی از دانشجویان سخنرانی می کنم.

And some of them start talking among themselves.

و برخی از آنها شروع به صحبت در میان خود می کنند.

I might say: “You’re supposed to listen during the lecture, not talk.”

من ممکن است بگویم: "شما قرار است در طول سخنرانی گوش دهید، نه صحبت."

That means – “You have to listen” or “You must listen during the lecture.”

این به این معنی است - "شما باید گوش کنید" یا "شما باید در طول سخنرانی گوش دهید."

“You mustn’t talk.”

"تو نباید حرف بزنی."

This is a present tense sentence, so here’s a past example.

این یک جمله زمان حال است، بنابراین در اینجا یک مثال گذشته است.

Imagine that this gentleman is late to a meeting in his office.

تصور کنید این آقا دیر به جلسه ای در دفترش می آید.

His boss says: “Why are you late?

رئیسش می گوید: «چرا دیر آمدی؟

You were supposed to be here at 9 o’ clock.”

قرار بود ساعت 9 اینجا باشی.»

Notice that ‘you were supposed to’ expresses some responsibility he had in the past.

توجه کنید که «قرار بود» مسئولیتی را که او در گذشته داشته است بیان می کند.

In this case, he failed to fulfil that responsibility – he was late.

در این مورد، او نتوانست این مسئولیت را انجام دهد - او دیر کرد.

Now, you might be thinking: can we use ‘supposed to’ to talk about the future?

اکنون، ممکن است فکر کنید: آیا می‌توانیم از «قرار است» برای صحبت در مورد آینده استفاده کنیم؟

Yes, we can.

بله ما میتوانیم.

But we just use a present tense form.

اما ما فقط از یک فرم زمان حال استفاده می کنیم.

For example: “I’m supposed to give a speech at my best friend’s wedding next week.”

به عنوان مثال: "من قرار است هفته آینده در عروسی بهترین دوستم سخنرانی کنم."

– so this expresses not a duty, but an obligation (something I have agreed to do) in the future

- پس این بیانگر یک وظیفه نیست، بلکه یک تعهد است (کاری که من موافقت کرده ام) در آینده

– give a speech.

- سخنرانی کنید.

Now, these sentences all express some positive duty, responsibility or obligation.

حال این جملات همگی بیانگر نوعی وظیفه، مسئولیت یا تعهد مثبت هستند.

You can use the negative form ‘not supposed to’ to say that something is not allowed.

می توانید از شکل منفی "نباید " برای گفتن اینکه چیزی مجاز نیست استفاده کنید.

As in: “You’re not supposed to smoke in here.”

مانند: "شما قرار نیست اینجا سیگار بکشید ."

That means, “you’re not allowed to smoke in here.”

این بدان معناست که "شما اجازه ندارید در اینجا سیگار بکشید."

Or: “We are not supposed to feed the animals in the zoo.”

یا: "قرار نیست به حیوانات باغ وحش غذا بدهیم."

Again, it means that feeding the animals is against the rules of the zoo.

باز هم به این معنی است که غذا دادن به حیوانات خلاف قوانین باغ وحش است.

It can also be used in question forms.

همچنین می توان از آن در فرم های سوال استفاده کرد.

For example: “When are we supposed to submit this assignment?”

به عنوان مثال: "چه زمانی قرار است این تکلیف را ارائه دهیم؟"

Meaning, when do we have to or when do we need to submit this assignment?

یعنی چه زمانی باید یا چه زمانی باید این تکلیف را ارائه کنیم؟

A very common question that you will hear, especially when people are annoyed or irritated

یک سوال بسیار متداول که می شنوید، به خصوص زمانی که مردم عصبانی یا عصبانی هستند

is “What am I supposed to do?”

، این است که "من باید چه کار کنم؟"

Now, imagine that I’m working in an office and a colleague of mine comes to me and says,

حالا تصور کنید که من در یک دفتر کار می کنم و یکی از همکارانم پیش من می آید و می گوید:

“Look at the printer.

«به چاپگر نگاه کن.

It never works when I need to print something!”

وقتی نیاز به چاپ چیزی داشته باشم، هرگز کار نمی کند!»

So I say “What am I supposed to do?”

بنابراین من می گویم "من باید چه کار کنم؟"

Right, I mean it’s not my fault; I didn’t make the printer, so why are you asking me?

درست است، منظورم این است که تقصیر من نیست. من چاپگر را درست نکردم، پس چرا از من می پرسی؟

Now, at this point, I want to alert you against a common error.

اکنون، در این مرحله، می‌خواهم شما را از یک خطای رایج آگاه کنم.

Many learners of English write ‘suppose to’ without the ‘d’ at the end of ‘supposed’.

بسیاری از زبان آموزان انگلیسی "suppose to" را بدون "d" در انتهای "supposed" می نویسند.

When we talk, it’s difficult to say ‘supposed to’ so we drop that ‘d’ sound in natural

وقتی صحبت می‌کنیم، گفتن «قرار است» دشوار است ، بنابراین صدای «d» را در گفتار طبیعی حذف

speech and we say it like ‘suppose to’.

می‌کنیم و آن را مانند «فرض کنید» می‌گوییم.

But when you write, you should always write ‘supposed’ with the ‘d’.

اما وقتی می نویسید، همیشه باید "supposed" را با "d" بنویسید.

Alright, so this is the first use.

بسیار خوب، پس این اولین استفاده است.

Let’s turn to the second use – to talk about the intention or purpose of something.

اجازه دهید به کاربرد دوم بپردازیم - صحبت در مورد قصد یا هدف چیزی.

For example: “What is a calculator supposed to do?”

به عنوان مثال: "یک ماشین حساب قرار است چه کاری انجام دهد؟"

That means, “What is a calculator meant to do?”

این به این معنی است که "ماشین حساب قرار است چه کاری انجام دهد؟"

or “What is a calculator intended to do?”

یا "ماشین حساب در نظر گرفته شده چه کاری انجام دهد؟"

or “What is the purpose of a calculator?”

یا "هدف از ماشین حساب چیست؟"

– all of these mean the same thing.

- همه اینها به یک معنا هستند.

So, can you answer that question –“What’s a calculator supposed to do?”

بنابراین، می توانید به این سوال پاسخ دهید - " ماشین حساب قرار است چه کاری انجام دهد؟"

Well here’s my answer: “It’s supposed to help you do mathematical calculations quickly.”

خوب اینجا پاسخ من است: "قرار است به شما کمک کند محاسبات ریاضی را سریع انجام دهید."

“What are ATMs supposed to do?”

"خودپردازها باید چه کار کنند؟"

“They’re supposed to let a bank’s customers withdraw cash when they need it.”

آنها قرار است به مشتریان بانک اجازه دهند در صورت نیاز پول نقد خود را برداشت کنند.»

“A company’s logo is supposed to help people easily identify its products.”

لوگوی یک شرکت قرار است به مردم کمک کند تا محصولات آن را به راحتی شناسایی کنند.

You can also talk about intention or purpose in the past: “The government’s new e-filing

شما همچنین می توانید در مورد قصد یا هدف در گذشته صحبت کنید: "وب سایت جدید پرونده الکترونیکی دولت

website was supposed to make income tax payment simpler for citizens.”

قرار بود پرداخت مالیات بر درآمد را برای شهروندان ساده تر کند."

That is, the purpose was to make it easier for people to pay their taxes.

یعنی هدف این بود که مردم بتوانند مالیات خود را راحت تر بپردازند.

“But many people say it has made the process more difficult!”

"اما بسیاری از مردم می گویند که این روند را دشوارتر کرده است!"

The important thing with this second use is that, here, we’re not talking about any

نکته مهم در مورد استفاده دوم این است که، در اینجا، ما در مورد هیچ وظیفه ای صحبت نمی کنیم

duty.

.

A calculator, for example, is a not a person – it has no sense of responsibility.

به عنوان مثال، یک ماشین حساب یک شخص نیست - هیچ احساس مسئولیتی ندارد.

Instead, these sentences express the purposes of the various things.

در عوض، این جملات اهداف چیزهای مختلف را بیان می کنند.

And now, let’s move on to use number three: to talk about expectations and arrangements.

و اکنون، بیایید به استفاده از شماره سه برویم : صحبت در مورد انتظارات و ترتیبات.

Here’s an example: “What am I supposed to write in a cover letter?”

در اینجا یک مثال آورده شده است: "چه چیزی باید در یک جلد نامه بنویسم؟"

That’s the letter you attach with your resume or CV when you apply for a job.

این نامه ای است که هنگام درخواست شغل با رزومه یا CV خود پیوست می کنید.

So the question means – “What am I expected to write in a cover letter?”

بنابراین این سوال به این معنی است که "از من انتظار می رود در یک نامه نامه چه بنویسم؟"

What does the recruiter expect?

استخدام کننده چه انتظاری دارد؟

“You’re supposed to say what job you want to apply for, and what relevant skills you

"شما باید بگویید برای چه شغلی می خواهید درخواست دهید و چه مهارت های مرتبطی

have.”

دارید."

That’s what you are expected to write.

این چیزی است که از شما انتظار می رود بنویسید.

Here’s a past sentence: “The match was supposed to start at p.m. but it has been

این یک جمله گذشته است: «مسابقه قرار بود ساعت بعد از ظهر شروع شود. اما

delayed due to rain.”

به دلیل بارش باران به تاخیر افتاده است.

That is, the arrangement was for match to begin at 5, so people expected that it would

یعنی ترتیب این بود که بازی ساعت 5 شروع شود، بنابراین مردم انتظار داشتند که در

start at that time, but it’s been delayed.”

آن ساعت شروع شود، اما به تعویق افتاد.

We often use the negative form ‘not supposed to’ when something unexpected happens.

ما اغلب زمانی که اتفاق غیرمنتظره‌ای رخ می‌دهد از شکل منفی «نباید» استفاده می‌کنیم.

One of the fans in the stadium might say: “It wasn’t supposed to rain today!”

یکی از هواداران در استادیوم ممکن است بگوید: "قرار نبود امروز باران بیاید!"

– that means: I saw the weather forecast last night on TV and weatherman said it would

- یعنی: من دیشب پیش بینی آب و هوا را در تلویزیون دیدم و هواشناس گفت

be bright and sunny today, so I’m shocked and I’m disappointed that it’s raining.

امروز روشن و آفتابی خواهد بود، بنابراین من شوکه شده ام و از اینکه باران می بارد ناامید هستم.

So that’s the third use.

پس این سومین کاربرد است.

The fourth and final use of ‘supposed to’ is to talk about popular belief – that is,

چهارمین و آخرین کاربرد «فکر می‌شود»، صحبت درباره باور عمومی است - یعنی

what many people say, think or believe.

آنچه بسیاری از مردم می‌گویند، فکر می‌کنند یا باور دارند.

Here’s an example: “Harvard Business School is supposed to have the best MBA program in

در اینجا یک مثال آورده شده است: "مدرسه بازرگانی هاروارد قرار است بهترین برنامه MBA را

the world.”

در جهان داشته باشد."

What does it mean?

چه مفهومی داره؟

It means the same thing as saying “Many people say or many people believe that Harvard

این همان معنایی است که بگوییم "بسیاری از مردم می گویند یا بسیاری از مردم معتقدند که

Business School has the best MBA program in the world.”

مدرسه بازرگانی هاروارد بهترین برنامه MBA در جهان را دارد."

Another example: “This restaurant is supposed to serve fantastic sushi.”

مثال دیگر: "این رستوران قرار است سوشی فوق العاده سرو کند."

That means a lot people say that the sushi is very good at this particular restaurant.

این بدان معناست که بسیاری از مردم می گویند که سوشی در این رستوران خاص بسیار خوب است.

We also sometimes use this form when we want to express anger or frustration because the

ما همچنین گاهی اوقات از این شکل استفاده می‌کنیم که می‌خواهیم عصبانیت یا ناامیدی را ابراز کنیم، زیرا

popular belief happened to be wrong: “I got robbed in broad daylight in Canada once.

باور عمومی اشتباه است: «یک بار در روز روشن در کانادا از من دزدی شد.

And it’s supposed to be one of the safest countries in the world!”

و قرار است یکی از امن ترین کشورهای جهان باشد!»

‘in broad daylight’ means ‘during the daytime’.

«در روز روشن» به معنای «در طول روز» است.

So I’m saying, “Many people think Canada is a really safe country, but look at what

بنابراین من می گویم: "بسیاری از مردم فکر می کنند کانادا یک کشور واقعاً امن است، اما ببینید چه

happened to me – I got robbed.”

اتفاقی برای من افتاد - من سرقت شدم."

Alright, those are the four uses of ‘supposed to’ or ‘be supposed to’ which the complete

بسیار خوب، اینها چهار کاربرد "قرار است" یا "قرار است" هستند که ساختار کامل

structure.

آنهاست.

And, now, if you are ready, it’s time for the quiz.

و اکنون، اگر آماده هستید، زمان مسابقه است.

There are eight sentences on the screen.

هشت جمله روی صفحه نمایش وجود دارد.

I want you to rewrite each sentence using ‘supposed to’.

من از شما می خواهم که هر جمله را با استفاده از "قرار است" بازنویسی کنید.

Stop the video, write out your answers, then play the video again and check.

ویدیو را متوقف کنید، پاسخ های خود را بنویسید، سپس دوباره ویدیو را پخش کنید و بررسی کنید.

Alright, here are the answers.

خوب، در اینجا پاسخ ها هستند.

How many did you get right?

چند تا درست فهمیدی؟

Let me know in the comments.

در نظرات به من اطلاع دهید.

If you liked this lesson, give it a thumbs up by hitting the like button.

اگر این درس را دوست داشتید، با زدن دکمه لایک به آن کمک کنید.

If you’re new to my channel, click that subscribe button and that little bell icon

اگر تازه وارد کانال من هستید، روی دکمه اشتراک و نماد زنگ کوچک

next to it to get my latest lessons right here on YouTube.

کنار آن کلیک کنید تا آخرین درس‌هایم را همین‌جا در YouTube دریافت کنید.

Happy learning and I will see you in another lesson soon.

یادگیری مبارک و به زودی شما را در یک درس دیگر خواهم دید .