PUNCTUATION MASTERCLASS - Learn Punctuation Easily in 30 Minutes - Comma, Semicolon, Period, Etc.

Hello, and welcome back.

سلام و خوش آمدید.

In this lesson, I’m going to teach you the rules for using the seven most important punctuation

در این درس قصد دارم قوانین استفاده از هفت علامت نگارشی مهم را به شما آموزش

marks, so that you can write correct English without making mistakes.

دهم تا بتوانید بدون اشتباه انگلیسی صحیح بنویسید .

There are exercises within the lesson to help you practice, and as always there is a final

تمرین‌هایی در داخل درس وجود دارد که به شما کمک می‌کند تمرین کنید، و مثل همیشه یک

quiz at the end of the video.

مسابقه نهایی در انتهای ویدیو وجود دارد.

So, if you’re ready, let’s begin.

بنابراین، اگر آماده هستید، بیایید شروع کنیم.

We’re going to start with terminal punctuation.

ما با نقطه گذاری پایانی شروع می کنیم.

‘Terminal’ means the end, so terminal punctuation marks are what we use to end a

"ترمینال" به معنای پایان است، بنابراین علائم نقطه گذاری پایانی همان چیزی است که ما برای پایان یک جمله استفاده می کنیم

sentence.

.

There are three of these: the period or the full stop, the exclamation mark, and the question

سه مورد از این موارد وجود دارد: نقطه یا نقطه، علامت تعجب و علامت سوال

mark.

.

Let’s look at the period first.

بیایید ابتدا به دوره نگاه کنیم.

This mark is called the period in American English (AmE means American English), and

این علامت در انگلیسی آمریکایی دوره نامیده می شود (AmE به معنای انگلیسی آمریکایی)

it’s called the full stop in British English.

و در انگلیسی بریتانیایی به آن نقطه پایان می گویند.

It is used to mark the end of declarative and imperative sentences.

برای علامت گذاری پایان جملات قاطعی و دستوری استفاده می شود.

I’ll explain.

توضیح خواهم داد

Here are some examples: “I teach English.”

در اینجا چند نمونه آورده شده است: "من انگلیسی تدریس می کنم."

“We had pizza for dinner last night.”

"دیشب برای شام پیتزا خوردیم."

“If it rains tomorrow, I’ll bring my umbrella.”

"اگر فردا باران ببارد، من چترم را خواهم آورد."

These sentences are called declarative sentences because they declare something; they give

این جملات را جملات اعلامی می نامند زیرا چیزی را بیان می کنند; اطلاعاتی به

us some information.

ما می دهند

And at the end of each sentence, you see a period or full stop.

و در پایان هر جمله نقطه یا نقطه را مشاهده می کنید .

Imperative sentences are commands or requests: “Please don’t feed the animals.”

جملات ضروری دستور یا درخواست هستند: "لطفا به حیوانات غذا ندهید."

You might see this on a sign in a zoo.

ممکن است این را روی تابلویی در باغ وحش ببینید.

“Let me know what time your flight arrives.”

"به من اطلاع دهید که پرواز شما چه ساعتی می رسد."

“If it rains tomorrow, bring your umbrella.”

"اگر فردا باران آمد، چتر خود را بیاورید."

Let’s now turn to the exclamation mark.

اکنون به علامت تعجب می پردازیم.

It is used to convey strong emotion or feeling.

برای انتقال احساسات یا احساسات قوی استفاده می شود.

Have a look at these two sentences: Both of them mean the same thing.

به این دو جمله نگاهی بیندازید: هر دو به یک معنا هستند.

The first sentence, which ends in a period, has no special feeling or emotion; it’s

جمله اول که به نقطه ختم می شود ، هیچ احساس و عاطفه خاصی ندارد;

like saying “I’m really excited about my new job.”

مثل این است که بگویید "من واقعاً در مورد شغل جدیدم هیجان زده هستم."

Doesn’t sound like I’m very excited, does it?

به نظر نمی رسد که من خیلی هیجان زده هستم، اینطور نیست؟

That’s why we use the exclamation mark: “I’m really excited about my new job!”

به همین دلیل است که از علامت تعجب استفاده می کنیم: "من واقعاً در مورد شغل جدیدم هیجان زده هستم!"

– it tells our reader to read the sentence with emotion – in this sentence, the emotion

– به خواننده ما می گوید جمله را با احساس بخوان – در این جمله

is excitement.

هیجان هیجان است.

This next sentence: “If you come to work late tomorrow, you’re fired!”

این جمله بعدی: "اگر فردا دیر سر کار بیای، اخراج شده ای!"

Imagine a manger saying this to an employee.

تصور کنید یک مدیر این را به یک کارمند می گوید.

So, this expresses anger.

بنابراین، این نشان دهنده خشم است.

In the same way, you can show many other feelings including surprise, joy, fear etc. using the

به همین ترتیب، می توانید بسیاری از احساسات دیگر از جمله تعجب، شادی، ترس و غیره را با استفاده از

exclamation mark.

علامت تعجب نشان دهید.

Now, both of these sentences are declarative, but you can also use the exclamation mark

حالا هر دوی این جملات اعلانی هستند، اما می‌توانید از علامت تعجب

in an imperative sentence like this one: “Johnny, don’t play with your food!”

در یک جمله ضروری مانند این استفاده کنید: "جانی، با غذای خود بازی نکن!"

You can imagine a mother saying that angrily to her son.

می توانید تصور کنید مادری با عصبانیت این حرف را به پسرش می زند.

So, it’s a strong or strict command.

بنابراین، این یک فرمان قوی یا سخت است.

Another place where we use the exclamation mark is after interjections.

یکی دیگر از جاهایی که ما از علامت تعجب استفاده می کنیم ، بعد از الفاظ است.

Here are a couple of sentences: “Ouch!

در اینجا چند جمله وجود دارد: "اوه!

You just stepped on my foot!”

تو همین الان پا به من گذاشتی!»

“Wow!

"وای!

What a beautiful house!”

چه خانه زیبایی!»

Interjections are words like “ouch” and “wow” which are used to express feelings.

الفاظ کلماتی مانند "اوخ" و "وای" هستند که برای بیان احساسات استفاده می شوند.

So, remember: if you want to convey strong emotion in a sentence, put an exclamation

بنابراین، به یاد داشته باشید: اگر می خواهید احساسات قوی را در یک جمله منتقل کنید،

mark at the end of it.

در انتهای آن علامت تعجب قرار دهید.

If there’s no special feeling, just end the sentence with a period.

اگر احساس خاصی وجود ندارد، جمله را با نقطه پایان دهید.

OK, let’s turn now to the third terminal punctuation symbol: the question mark.

خوب، بیایید اکنون به سومین نماد نقطه گذاری پایانه بپردازیم: علامت سوال.

It is used to mark the end of a question.

برای علامت گذاری پایان یک سوال استفاده می شود.

So, it’s very straightforward: if a sentence is a question, then put a question mark at

بنابراین، بسیار ساده است: اگر یک جمله سؤالی است، در انتهای آن علامت سؤال

the end of it.

بگذارید.

Here are some examples: “What do you do?”

در اینجا چند مثال آورده شده است: "چه کار می کنی؟"

“Are we allowed to feed the animals?”

"آیا اجازه داریم به حیوانات غذا بدهیم؟"

“If it rains tomorrow, should I bring my umbrella?”

"اگر فردا باران ببارد، باید چترم را بیاورم ؟"

“Are you excited about your new job?”

"آیا در مورد شغل جدید خود هیجان زده اید؟"

“Who lives in that house?”

"چه کسی در آن خانه زندگی می کند؟"

So, the rule is: if a sentence is a question, it must end with a question mark.

پس قاعده این است: اگر جمله ای سؤالی است باید با علامت سؤال ختم شود.

Alright, let’s do a small exercise now.

خوب، حالا بیایید یک تمرین کوچک انجام دهیم.

There are four sentences on the screen.

چهار جمله روی صفحه نمایش وجود دارد.

I want you to add periods or full stops, exclamation marks and question marks where necessary.

می خواهم نقطه یا نقطه، علامت تعجب و علامت سوال را در صورت لزوم اضافه کنید.

Stop the video, think about your answers, then play the video and check.

ویدیو را متوقف کنید، به پاسخ های خود فکر کنید، سپس ویدیو را پخش کنید و بررسی کنید.

OK, here are the answers.

خوب، در اینجا پاسخ ها هستند.

If you want, stop the video again, check your answers, then play the video and continue.

اگر می خواهید، دوباره ویدیو را متوقف کنید، پاسخ های خود را بررسی کنید ، سپس ویدیو را پخش کنید و ادامه دهید.

Before we move on to the next topic, a quick note on spacing.

قبل از اینکه به مبحث بعدی برویم، یک یادداشت سریع در مورد فاصله.

Notice that there is no space between the last letter of a sentence and the terminal

توجه داشته باشید که هیچ فاصله ای بین حرف آخر جمله و

punctuation mark.

علامت نقطه گذاری پایانی وجود ندارد.

If you put a space there, it’s wrong.

اگر فضایی را در آنجا قرار دهید، اشتباه است.

But, when you begin a new sentence, you should leave a space after the terminal mark, and

اما، زمانی که یک جمله جدید را شروع می کنید، باید بعد از علامت پایانی یک فاصله بگذارید و

you should start the new sentence with a capital letter.

جمله جدید را با یک حرف بزرگ شروع کنید.

Capital letters are called uppercase letters and small letters are called lowercase letters.

حروف بزرگ را حروف بزرگ و حروف کوچک را حروف کوچک می گویند.

OK, now let’s move on to the next topic – pauses.

خوب، حالا بیایید به موضوع بعدی برویم - مکث.

There are, again, three marks that fall under this category: the comma, the semicolon, and

باز هم سه علامت وجود دارد که در این دسته قرار می گیرند: کاما، نقطه

the colon.

ویرگول و دو نقطه.

These are called pauses because they are used to tell the reader to stop briefly (for a

اینها مکث نامیده می شوند زیرا برای اینکه به خواننده می گویند برای مدت کوتاهی توقف

moment), and then continue reading.

کند و سپس به خواندن ادامه دهد.

Let’s start with the comma.

بیایید با کاما شروع کنیم.

Yes, it’s pronounced /ˈkɑː.mə/, not /ˈkə.mə/ or /ˈkoʊ.mə/, /ˈkɑː.mə/.

بله، /ˈkɑː.mə/ تلفظ می شود، نه /ˈkə.mə/ یا /ˈkoʊ.mə/، /ˈkɑː.mə/.

This mark has four main uses.

این علامت چهار کاربرد اصلی دارد.

The first is to separate items in a list.

اولین مورد این است که موارد را در یک لیست جدا کنید.

For example: “We need to buy milk, eggs, flour, and sugar for the cake.”

به عنوان مثال: "برای کیک باید شیر، تخم مرغ ، آرد و شکر بخریم."

There are four items in this list separated by commas.

چهار مورد در این لیست وجود دارد که با کاما از هم جدا شده اند.

Notice how when we read the sentence, we naturally pause after each item in the list – “milk,

توجه کنید که چگونه وقتی جمله را می خوانیم، به طور طبیعی پس از هر مورد در لیست - "شیر،

eggs, flour, and sugar”.

تخم مرغ، آرد و شکر" مکث می کنیم.

The job of the commas is to show these pauses.

کار کاما نشان دادن این مکث هاست.

Now, your English teacher in school may have taught you that it’s wrong to put that last

اکنون، ممکن است معلم انگلیسی شما در مدرسه به شما یاد داده باشد که گذاشتن

comma before ‘and’.

کاما آخر قبل از «و» اشتباه است.

But there’s no rule about it – it’s really your choice.

اما هیچ قانونی در مورد آن وجود ندارد - این واقعاً انتخاب شماست.

You can include that comma, or you can leave it out if you wish.

می توانید آن کاما را وارد کنید یا در صورت تمایل می توانید آن را کنار بگذارید.

I like to always put it there to avoid confusion.

من دوست دارم همیشه آن را در آنجا قرار دهم تا از سردرگمی جلوگیری کنم.

Now, if you only have two items, don’t use a comma: “We need to buy eggs and flour

حالا، اگر فقط دو مورد دارید، از کاما استفاده نکنید: "ما باید تخم مرغ و آرد

for the cake.”

برای کیک بخریم."

But if you have more than two, put a comma after every list item except the last.

اما اگر بیش از دو مورد دارید، بعد از هر مورد لیست به جز آخرین مورد، یک کاما قرار دهید.

Also, notice that there is no space before the commas but there is a space after each

همچنین توجه داشته باشید که قبل از کاما فاصله وجود ندارد اما بعد از هر یک فاصله وجود دارد

one.

.

This is the correct formatting.

این قالب بندی صحیح است.

Please remember that.

لطفاً این را به خاطر بسپارید.

Here are two more examples: “The car is spacious, stylish, and affordable.”

در اینجا دو مثال دیگر وجود دارد: "ماشین جادار، شیک و مقرون به صرفه است."

“Why don’t you go upstairs, take a shower, and get ready to leave?”

"چرا نمیری طبقه بالا، دوش نمیگیری و آماده رفتن نمیشی؟"

In this last sentence, the list items are not just single words; they’re verb phrases.

در این جمله آخر، آیتم های لیست فقط تک کلمات نیستند. آنها عبارات فعل هستند

So, this is the first use.

بنابراین، این اولین استفاده است.

The second use of the comma is to separate words that are not part of the sentence.

دومین کاربرد کاما برای جدا کردن کلماتی است که جزء جمله نیستند.

Take this example: “Unfortunately, he missed his flight.”

این مثال را در نظر بگیرید: "متاسفانه او پرواز خود را از دست داد."

Here, the main sentence is “He missed his flight.”

در اینجا جمله اصلی «او پروازش را از دست داد» است.

The word “unfortunately” is an extra – it just expresses my opinion about the sentence.

کلمه "متاسفانه" یک چیز اضافی است - فقط نظر من را در مورد جمله بیان می کند.

This type of word is called a sentence adverb.

به این نوع کلمه قید جمله می گویند.

Words like “frankly”, “hopefully”, “sadly” etc. are some more examples.

کلماتی مانند "صادقانه"، "امیدوارم"، "متاسفانه" و غیره چند نمونه دیگر هستند.

One more sentence: “Frankly, I don’t care whether she agrees with my decision or not.”

یک جمله دیگر: "صادقانه بگویم، برای من مهم نیست که آیا او با تصمیم من موافق است یا نه."

Here, “frankly” is the opinion word – the sentence adverb.

در اینجا، "صراحتا" کلمه نظر است - قید جمله.

In both of these examples, the comma helps to set the sentence adverb apart from the

در هر دوی این مثال ها، کاما به جدا کردن قید جمله از

main sentence.

جمله اصلی کمک می کند.

Another form of extra information is forms of address, like names: “Emma, can you come

شکل دیگری از اطلاعات اضافی، اشکال آدرس است، مانند نام: "اما، می‌توانی به

here and help me with this?”

اینجا بیایی و در این مورد به من کمک کنی؟"

Emma is a name.

اما یک اسم است.

The words sir or madam are also forms of address: “Sir, please have a seat.”

کلمات آقا یا خانم نیز اشکال خطاب هستند: "آقا، لطفاً یک صندلی داشته باشید."

“Ma’am, can I get you something to drink?”

"خانم، می توانم برای شما چیزی بنوشم؟"

Notice the commas after the name and after “sir” and “ma’am.”

به کاماهای بعد از نام و بعد از "آقا" و "خانم" توجه کنید.

This brings me to an important point about formal letters and emails.

این من را به یک نکته مهم در مورد نامه ها و ایمیل های رسمی می رساند.

In the salutation, that is, in the greeting, we use “Dear”; we say “Dear sir”,

در سلام، یعنی در سلام از «عزیز» استفاده می کنیم. می گوییم «آقای عزیز»،

“Dear madam”, or “Dear sir or madam” or the name of a person like “Dear Sita”.

«خانم عزیز» یا «آقا یا خانم عزیز» یا نام فردی مثل «سیتای عزیز».

Should you put a comma at the end?

آیا باید در پایان کاما قرار دهید؟

Well, the answer is different for American and British English.

خوب، پاسخ برای انگلیسی آمریکایی و انگلیسی متفاوت است.

In British English, you should always put a comma at the end.

در انگلیسی بریتانیایی، همیشه باید در آخر کاما قرار دهید.

In American English, a colon should be used instead.

در انگلیسی آمریکایی، به جای آن باید از دو نقطه استفاده شود.

In the closing, the most common formal expressions are “Yours faithfully”, “Yours sincerely”

در پایان، رایج‌ترین عبارات رسمی عبارتند از: «با وفاداری شما»، «با احترام شما»

and “Yours truly” (which is a little less formal), but after all of these, you must

و «راستی شما» (که کمی کمتر رسمی است)، اما بعد از همه اینها،

always put a comma.

همیشه باید یک کاما قرار دهید.

This is true for both American and British English.

این برای هر دو انگلیسی آمریکایی و انگلیسی صادق است .

The third use of the comma is to separate linking words like however, therefore, for

سومین استفاده از کاما برای جدا کردن کلمات پیوند دهنده مانند اما، بنابراین، برای

example, in fact, of course etc.

مثال، در واقع، البته و غیره است.

These words connect one sentence to another sentence.

این کلمات یک جمله را به جمله دیگر متصل می کنند .

Here are some examples: “Her parents wanted her to be a doctor.

در اینجا چند نمونه آورده شده است: «والدینش می‌خواستند او پزشک شود.

However, she had other plans.”

با این حال، او برنامه های دیگری داشت.»

“This is a great book.

"این یک کتاب عالی است.

In fact, it is one of the best I have ever read.”

در واقع یکی از بهترین آثاری است که تا به حال خوانده ام.»

In these sentences, the linking words “however” and “in fact” are at the beginning of

در این جملات کلمات پیوند دهنده «اما» و «در واقع» در

the sentence, and there is a comma after them.

ابتدای جمله قرار دارند و بعد از آنها یک کاما وجود دارد.

But they can also occur in the middle of the sentence like this, and the meaning is the

اما آنها می توانند در وسط جمله نیز به این صورت اتفاق بیفتند و معنی

same.

همان است.

Now, you see that we use two commas to clearly separate the linking words from the rest of

حالا می بینید که از دو کاما استفاده می کنیم تا کلمات پیوند دهنده را به وضوح از

the sentence.

بقیه جمله جدا کنیم.

Sometimes, the linking words can also occur at the end.

گاهی اوقات، کلمات پیوند دهنده نیز ممکن است در پایان ظاهر شوند.

In that case, one comma is enough because the sentence then ends with the period.

در این صورت یک کاما کافی است زیرا جمله با نقطه پایان می یابد.

The fourth and final use of the comma is with clauses.

چهارمین و آخرین استفاده از کاما با بند است.

What is a clause?

بند چیست؟

A clause is just like a sentence.

یک بند درست مثل یک جمله است.

Here are two examples: “We went to the beach last weekend.”

در اینجا دو مثال وجود دارد: " آخر هفته گذشته به ساحل رفتیم."

“When Rahul gets home from work” Notice that the first one is a full, complete sentence.

«وقتی راهول از سر کار به خانه برمی‌گردد» توجه کنید که جمله اول یک جمله کامل و کامل است.

So, this is called an independent clause.

بنابراین، این یک بند مستقل نامیده می شود.

But the second one is not complete.

اما مورد دوم کامل نیست.

If I say, “When Rahul gets home from work,” you will ask, “OK, what does he do?”

اگر بگویم، "وقتی راهول از سر کار به خانه می رسد"، می پرسید: "خوب، او چه کار می کند؟"

So, this is called a dependent clause.

بنابراین، به این یک بند وابسته می گویند.

We need to finish the sentence by adding an independent clause, so “When Rahul gets

باید جمله را با اضافه کردن یک بند مستقل به پایان برسانیم ، بنابراین "وقتی راهول

home from work, he watches TV for an hour.”

از سر کار به خانه می رسد، یک ساعت تلویزیون تماشا می کند."

That first clause “When Rahul gets home from work” is called dependent because it

اولین بند «وقتی راهول از سر کار به خانه برمی‌گردد» وابسته نامیده می‌شود، زیرا

depends on the independent clause (“he watches TV for an hour”) to be a complete sentence.

به بند مستقل (« یک ساعت تلویزیون تماشا می‌کند») بستگی دارد که یک جمله کامل باشد.

The dependent clause is sometimes also called a subordinate clause, but it means the same

بند وابسته را گاهی اوقات بند فرعی نیز می گویند، اما به همان معناست

thing.

.

Remember: an independent clause is a complete sentence, and a dependent or subordinate clause

به یاد داشته باشید: یک جمله مستقل یک جمله کامل است و یک جمله وابسته یا فرعی

is not complete; it needs to be connected to an independent clause to be a full sentence.

کامل نیست. باید به یک بند مستقل متصل شود تا یک جمله کامل باشد.

So, now that you know the basics of clauses, let’s talk about the correct use of commas

بنابراین، اکنون که اصول اولیه بندها را می دانید، بیایید در مورد استفاده صحیح از کاما

with them.

با آنها صحبت کنیم.

There are six sentences on the screen.

شش جمله روی صفحه وجود دارد.

Each sentence has two clauses but there are no commas.

هر جمله دو بند دارد اما کاما وجود ندارد.

I want you to just try the exercise – put commas where you think they are needed.

من از شما می خواهم تمرین را امتحان کنید - کاما را در جایی که فکر می کنید لازم است قرار دهید.

Stop the video, think about your answers, then play the video again and check.

ویدیو را متوقف کنید، به پاسخ های خود فکر کنید، سپس دوباره ویدیو را پخش کنید و بررسی کنید.

Alright, let’s discuss the answers.

خوب، بیایید در مورد پاسخ ها بحث کنیم.

In the first sentence, there are two independent clauses – “They offered him a promotion”

در جمله اول، دو بند مستقل وجود دارد - "آنها به او پیشنهاد ارتقا دادند

is the first one.

" اولین مورد است.

“He accepted it immediately” is the second one.

"او بلافاصله آن را پذیرفت" دومین مورد است.

These clauses are independent because each one can be a complete sentence.

این بندها مستقل هستند زیرا هر یک می تواند یک جمله کامل باشد.

Whenever you connect two independent clauses in the same sentence, you must put a comma

هر گاه دو بند مستقل را در یک جمله به هم وصل کردید، باید

after the first one.

بعد از جمله اول یک کاما قرار دهید.

But that’s not enough.

اما این کافی نیست.

You must use a word like ‘and’, ‘but’, ‘or’, or ‘so’ to connect the clauses

برای اتصال جمله ها باید از کلمه ای مانند «و»، «اما»، «یا» یا «بنابراین» استفاده کنید

– these words are called coordinating conjunctions (coordinating just means connecting).

- به این کلمات ربط هماهنگ کننده می گویند (هماهنگی فقط به معنای اتصال است).

In this sentence, I’ve used ‘and’.

در این جمله از «and» استفاده کرده ام.

Now if you don’t use a conjunction, it’s wrong.

حالا اگر از ربط استفاده نکنید، اشتباه است.

It’s actually a common error and it’s called a comma splice – that’s when you

این در واقع یک خطای رایج است و به آن یک کاما اسپلایس می گویند - این زمانی است که شما

use just a comma to connect two independent clauses.

فقط از یک کاما برای اتصال دو بند مستقل استفاده می کنید.

So, the rule is when you want to connect two independent clauses using a comma, write the

بنابراین، قانون این است که وقتی می خواهید دو بند مستقل را با استفاده از کاما به هم وصل کنید،

first clause, put a comma after it and put the correct coordinating conjunction, then

بند اول را بنویسید، بعد از آن یک کاما قرار دهید و ربط هماهنگ کننده صحیح را قرار دهید، سپس

write the second clause.

بند دوم را بنویسید.

Here are some more examples: “I waited for the doctor for over two hours, but she never

در اینجا چند نمونه دیگر وجود دارد: " بیش از دو ساعت منتظر دکتر بودم، اما او هرگز

came.”

نیامد."

“We can go out for dinner, or we can just order in some Chinese.”

ما می‌توانیم برای شام بیرون برویم یا فقط می‌توانیم به چینی سفارش دهیم.»

“They’ve never been to Vietnam, so they’re going there on vacation this year.”

آنها هرگز به ویتنام نرفته‌اند، بنابراین امسال برای تعطیلات به آنجا می‌روند.»

In all of these, we have two independent clauses connected by a comma and then a conjunction.

در تمام این موارد، دو بند مستقل داریم که با کاما و سپس یک حرف ربط به هم متصل می شوند.

Exercise sentences number two and three deal with connecting a dependent clause to an independent

جملات تمرین شماره دو و سه مربوط به اتصال یک بند وابسته به یک جمله مستقل است

clause.

.

In number two, we have a dependent clause first – “If you study more,” – this

در شماره دو، ابتدا یک بند وابسته داریم - "اگر بیشتر مطالعه کنید" - این

clause is dependent because it is not complete.

بند به دلیل کامل نبودن وابسته است.

The second clause – “your grades might improve” is independent.

بند دوم - "نمرات شما ممکن است بهبود یابد" مستقل است.

So, here’s the rule: if the dependent or subordinate clause comes first, put a comma

بنابراین، این قانون است: اگر بند وابسته یا فرعی اول شد،

after it.

بعد از آن یک کاما قرار دهید.

In number three, the first clause is independent – “I was so happy” and the second clause

در شماره سه، بند اول مستقل است - «خیلی خوشحال شدم» و بند دوم

is dependent – “when I heard the news.”

وابسته است - «وقتی خبر را شنیدم».

So, now, the order is reversed.

بنابراین، اکنون، ترتیب برعکس شده است.

If the subordinate or dependent clause comes second, then you don’t use a comma.

اگر بند فرعی یا وابسته دوم شود، از کاما استفاده نمی کنید.

So, this sentence is correct as it is – no comma should be used here.

بنابراین، این جمله همانطور که هست صحیح است - در اینجا نباید از کاما استفاده شود.

Let’s move on to the next three sentences.

بریم سراغ سه جمله بعدی.

In these, we have a special type of subordinate clause – the relative clause, also called

در اینها، ما یک نوع خاص از جمله فرعی داریم - جمله نسبی که به آن بند صفت نیز گفته می شود

the adjective clause because it gives information about a noun.

زیرا اطلاعاتی در مورد یک اسم می دهد.

A relative clause is introduced by a relative pronoun – who, which, whom, that or a relative

یک جمله نسبی با یک ضمیر نسبی معرفی می شود - who, which, who, that یا یک

adverb like when, where or why.

قید نسبی مانند When, Where یا Why.

In sentence number four, the relative clause is “who won the Nobel Prize in Physics this

در جمله شماره چهار، بند نسبی این است که "چه کسی جایزه نوبل فیزیک

year.”

امسال را برد".

It gives information about the noun “scientist” – that is, it tells who that scientist is.

اطلاعاتی در مورد اسم "دانشمند" می دهد - یعنی می گوید آن دانشمند کیست.

Now, what happens when we remove this clause?

حالا وقتی این بند را حذف می کنیم چه اتفاقی می افتد؟

“That lady is the scientist.”

"آن خانم دانشمند است."

That lady is what scientist?

آن خانم چه دانشمندی است؟

I don’t understand.

من نمی فهمم

So, this relative clause cannot be removed from the sentence, and it is called an essential

بنابراین، این بند نسبی را نمی توان از جمله حذف کرد و به آن

relative clause (‘essential’ means it’s very important).

بند نسبی ضروری می گویند («ضروری» یعنی بسیار مهم است).

The rule is that we don’t use commas with essential relative clauses.

قانون این است که ما از کاما با بندهای نسبی ضروری استفاده نمی کنیم.

But, in number five, we have something different.

اما، در شماره پنج، ما چیز متفاوتی داریم.

There is a relative clause – “which is the last day of the year” – it gives information

یک بند نسبی وجود دارد - " که آخرین روز سال است" - اطلاعاتی

about New Year’s Eve.

در مورد شب سال نو می دهد.

But this clause can be removed.

اما این بند قابل حذف است.

“People love to celebrate New Year’s Eve.”

"مردم عاشق جشن گرفتن شب سال نو هستند."

The meaning is still clear.

معنی هنوز روشن است.

So, the clause is called non-essential.

بنابراین، بند غیر ضروری نامیده می شود.

It’s not so important – it just gives some extra information.

این خیلی مهم نیست - فقط اطلاعات اضافی می دهد.

We separate non-essential relative clauses with a comma.

بندهای نسبی غیر ضروری را با کاما جدا می کنیم.

OK, what about number six?

خوب، شماره شش چطور؟

Here, we find a relative clause in the middle of the sentence – “whom you met at the

در اینجا، یک بند نسبی در وسط جمله پیدا می کنیم - "چه کسی در مهمانی ملاقات کردید

party”.

".

It gives information about Oliver.

اطلاعاتی در مورد الیور می دهد.

So, let me ask you: is this essential or non-essential?

بنابراین، اجازه دهید از شما بپرسم: آیا این ضروری است یا غیر ضروری؟

It’s non-essential because you can remove it and the sentence still makes sense – “My

این غیر ضروری است زیرا می توانید آن را حذف کنید و این جمله هنوز منطقی است - "

friend Oliver just got a job at Apple.”

دوست من الیور به تازگی در اپل شغل پیدا کرده است."

So, we separate it from the rest of the sentence, but we use two commas this time because the

بنابراین، آن را از بقیه جمله جدا می کنیم، اما این بار از دو کاما استفاده می کنیم زیرا

relative clause is in the middle.

بند نسبی در وسط است.

So, these are all the rules for punctuating clauses correctly.

بنابراین، اینها همه قوانین برای نقطه گذاری درست بند ها هستند.

Let’s do another exercise now.

حالا بیایید یک تمرین دیگر انجام دهیم.

This time, it’s for all the uses of the comma.

این بار، برای همه موارد استفاده از کاما است.

Stop the video, put commas in the correct places in these sentences, then play the video

ویدیو را متوقف کنید، کاما را در مکان های صحیح این جملات قرار دهید، سپس ویدیو را

again and check.

دوباره پخش کنید و بررسی کنید.

OK, here are the answers.

خوب، در اینجا پاسخ ها هستند.

If you want, stop the video again, check your answers, then play the video and continue.

اگر می خواهید، دوباره ویدیو را متوقف کنید، پاسخ های خود را بررسی کنید ، سپس ویدیو را پخش کنید و ادامه دهید.

Alright, the next mark in the category of pauses is the semicolon.

بسیار خوب، علامت بعدی در دسته مکث ها نقطه ویرگول است.

This mark is used to combine closely related sentences.

این علامت برای ترکیب جملات نزدیک به هم استفاده می شود .

Here’s an example: “I went to see a movie with my wife.

این یک مثال است: «من با همسرم برای دیدن یک فیلم رفتم.

I thought it was amazing.

فکر کردم عالیه.

She thought it was terrible.”

او فکر می کرد وحشتناک است.»

These two sentences are very closely related – “I thought it was amazing” (that’s

این دو جمله بسیار نزدیک به هم مرتبط هستند - "من فکر کردم شگفت انگیز بود" (این

my opinion); “she thought it was terrible” – that’s her opinion.

نظر من است). "او فکر می کرد وحشتناک است" - این نظر او است.

So, instead of ending a sentence and starting a new one, we can do two things: we can either

بنابراین، به جای پایان دادن به یک جمله و شروع یک جمله جدید، می‌توانیم دو کار انجام دهیم: می‌توانیم

use the conjunction “but” – “I thought it was amazing, but she thought it was terrible.”

از ربط "اما" استفاده کنیم - "من فکر می‌کردم شگفت‌انگیز بود، اما او فکر می‌کرد وحشتناک بود."

In that case, we have two independent clauses, so remember that we need a comma between them.

در آن صورت، ما دو بند مستقل داریم، پس به یاد داشته باشید که بین آنها یک کاما لازم است.

Or we can just use a semicolon – “I thought it was amazing; she thought it was terrible”.

یا فقط می توانیم از نقطه ویرگول استفاده کنیم - "من فکر کردم شگفت انگیز بود. او فکر می کرد وحشتناک است.

So, we have combined the two clauses into a single sentence without a conjunction.

بنابراین، ما این دو بند را در یک جمله واحد بدون ربط ترکیب کرده ایم.

But, there are some types of linking words which we can use with a semicolon.

اما، انواع مختلفی از کلمات پیوند دهنده وجود دارد که می توانیم با نقطه ویرگول استفاده کنیم.

These are called conjunctive adverbs – words like however, therefore, for example, in fact,

اینها قیدهای ربط نامیده می شوند - کلماتی مانند اما، بنابراین، برای مثال، در واقع

of course etc.

، البته و غیره.

We discussed them in the section on commas.

ما آنها را در بخش کاما مورد بحث قرار دادیم.

Do you remember these two sentences: “Her parents wanted her to be a doctor.

این دو جمله را به خاطر دارید: « والدینش می‌خواستند او پزشک شود.

However, she had other plans.”

با این حال، او برنامه های دیگری داشت.»

“This is a great book.

"این یک کتاب عالی است.

In fact, it is one of the best I have ever read.”

در واقع یکی از بهترین آثاری است که تا به حال خوانده ام.»

In both, we first have one sentence which ends with a period.

در هر دو، ابتدا یک جمله داریم که با نقطه پایان می یابد.

Then, a new sentence begins with the linking words “however” and “in fact.”

سپس، یک جمله جدید با کلمات پیوند دهنده "اما" و "در واقع" آغاز می شود.

But there’s another way to write these sentences.

اما راه دیگری برای نوشتن این جملات وجود دارد.

Instead of the period or the full-stop, you can also use a semicolon.

به جای نقطه یا نقطه، می توانید از نقطه ویرگول نیز استفاده کنید.

If you do that, the second clause should begin with a lowercase letter because it’s now

اگر این کار را انجام دهید، بند دوم باید با یک حرف کوچک شروع شود زیرا اکنون

part of the same sentence.

بخشی از همان جمله است.

The meaning is still the same, but the semicolon makes the clauses look more connected.

معنی همچنان یکسان است، اما نقطه ویرگول باعث می شود که بندها به هم مرتبط تر به نظر برسند.

So, remember that with conjunctive adverbs, you can either use a period to end the first

بنابراین، به یاد داشته باشید که با قیدهای ربط، می توانید از نقطه برای پایان دادن به

sentence and start the next one, or you can use a semicolon to combine the two clauses

جمله اول و شروع جمله بعدی استفاده کنید یا می توانید از نقطه ویرگول برای ترکیب دو جمله

into one single sentence.

در یک جمله استفاده کنید.

As with the other punctuation marks we’ve discussed so far, we leave no space before

مانند سایر علائم نگارشی که تاکنون در مورد آن صحبت کردیم، قبل از نقطه ویرگول هیچ فاصله ای باقی نمی

the semicolon, but we leave a single space after it.

گذاریم، اما بعد از آن یک فاصله می گذاریم .

OK, now we move on to the last punctuation mark in the category of pauses, and that is

خوب، اکنون به آخرین علامت نگارشی در دسته مکث ها می رویم، و آن دو

the colon.

نقطه است.

The colon has one purpose: to introduce information after an independent clause.

کولون یک هدف دارد: معرفی اطلاعات پس از یک بند مستقل.

Here are two lists introduced by colons: “Danny’s seafood restaurant specializes in four items:

در اینجا دو لیست معرفی شده توسط کولون وجود دارد: " رستوران غذاهای دریایی Danny در چهار مورد تخصص دارد:

prawn, shrimp, crab, and lobster.”

میگو، میگو، خرچنگ و خرچنگ."

“Whenever you drive, you must do the following: wear your seat belt, obey traffic laws, and

"هر زمان که رانندگی می کنید، باید موارد زیر را انجام دهید: کمربند ایمنی خود را ببندید، قوانین راهنمایی و رانندگی را

keep your eyes on the road.”

رعایت کنید و چشم خود را به جاده نگاه دارید."

The information that comes after the colon can also be a clause rather than list items:

اطلاعاتی که بعد از کولون می‌آید نیز می‌تواند یک بند باشد نه فهرست موارد:

“Let me make this very clear: if you fail another test, I’m taking away all your video

«اجازه دهید این را خیلی واضح بگویم: اگر در آزمون دیگری مردود شوید، تمام بازی‌های ویدیویی شما را از بین می‌برم

games.”

».

“I’d love to move to Japan, but there’s one big problem: I don’t speak any Japanese!”

"من دوست دارم به ژاپن نقل مکان کنم، اما یک مشکل بزرگ وجود دارد: من هیچ ژاپنی صحبت نمی کنم!"

In all of these examples, I want you to notice that before the colon, there is an independent

در تمام این مثال ها، می خواهم توجه داشته باشید که قبل از دو نقطه، یک

clause or a complete sentence.

بند مستقل یا یک جمله کامل وجود دارد.

This is very important.

این بسیار مهم است.

But notice what happens when we rewrite the first sentence like this: “Danny’s seafood

اما توجه کنید که چه اتفاقی می‌افتد وقتی اولین جمله را اینگونه بازنویسی می‌کنیم: «رستوران غذاهای دریایی دنی

restaurant specializes in prawn, shrimp, crab, and lobster.”

در میگو، میگو، خرچنگ و خرچنگ تخصص دارد.»

Now, we cannot use a colon after ‘in’ because up to that word, “Danny’s seafood

اکنون، ما نمی‌توانیم از علامت دونقطه بعد از «in» استفاده کنیم، زیرا تا آن کلمه، «رستوران غذاهای دریایی دنی

restaurant specializes in”, is not a full, complete sentence – it’s not an independent

تخصص دارد» یک جمله کامل و کامل نیست - یک بند مستقل نیست

clause.

.

We can rewrite other sentences as well: you see these on the screen now.

می‌توانیم جملات دیگری را نیز بازنویسی کنیم: اکنون اینها را روی صفحه می‌بینید.

If you want, stop the video and read them.

اگر می خواهید، ویدیو را متوقف کنید و آنها را بخوانید.

So, remember that we only use a colon after a complete sentence, also known as an independent

بنابراین، به یاد داشته باشید که ما فقط بعد از یک جمله کامل از دو نقطه استفاده می کنیم ، که به عنوان یک بند مستقل نیز شناخته می

clause.

شود.

There is an exception though, and that is in titles and headings, where we want to save

با این حال یک استثنا وجود دارد و آن در عناوین و سرفصل‌ها است که می‌خواهیم در فضا صرفه‌جویی کنیم

space.

.

In those places, you will see colons used after single words or phrases (you will see

در آن مکان‌ها می‌بینید که بعد از کلمات یا عبارات تکی استفاده می‌شود (

that in the headings of this lesson as well), but, in general, use a colon only after an

این را در سرفصل‌های این درس نیز خواهید دید) ، اما به طور کلی، تنها بعد از یک بند مستقل از دو نقطه استفاده کنید

independent clause.

.

When you use a colon, don’t leave a space before it, but do leave a space after it.

وقتی از کولون استفاده می کنید، قبل از آن فاصله نگذارید، اما بعد از آن فاصله بگذارید.

Alright, it’s time for another exercise now.

خوب، اکنون زمان تمرین دیگری است .

There are five sentences; in each one, I want you to add commas, semicolons and colons wherever

پنج جمله وجود دارد؛ در هر یک، من از شما می خواهم هر جا که لازم است کاما، نقطه ویرگول و دو نقطه اضافه کنید

necessary.

.

Stop the video, think about your answers, then play the video again and check.

ویدیو را متوقف کنید، به پاسخ های خود فکر کنید، سپس دوباره ویدیو را پخش کنید و بررسی کنید.

OK, here are the answers.

خوب، در اینجا پاسخ ها هستند.

If you want, stop the video again, check your answers, then play the video and continue.

اگر می خواهید، دوباره ویدیو را متوقف کنید، پاسخ های خود را بررسی کنید ، سپس ویدیو را پخش کنید و ادامه دهید.

And, finally, we move on to the last punctuation mark in our lesson – the apostrophe.

و در نهایت، ما به آخرین علامت نگارشی در درس خود می رویم - آپستروف.

This is used for two purposes: the first is to mark contraction.

این برای دو منظور استفاده می شود: اولی علامت گذاری انقباض است.

Contraction is when we combine two words into a single word as in these examples: “I’m

انقباض زمانی است که ما دو کلمه را در یک کلمه واحد ترکیب می کنیم مانند این مثال ها: "من

a teacher.”

یک معلم هستم."

“She’s waiting at the bus stop.”

"او در ایستگاه اتوبوس منتظر است."

“He’d never take a bribe.”

او هرگز رشوه نمی‌گرفت.»

Here, we see “I am” shortened to “I’m” – that’s the contraction.

در اینجا، "من هستم" را می بینیم که به "من" کوتاه شده است - این انقباض است.

And then, we have “She’s” which is “She is” (it can also be ‘she has’ in a different

و سپس، "او" را داریم که "او هست" است (همچنین می تواند "او دارد" در موقعیت دیگری

situation) and “He’d” which is “He would” here (but it can also be “he had”).

باشد) و "او" که "او می کرد" در اینجا (اما همچنین می تواند "او داشت" باشد. ”).

And there are many other contractions in English.

و بسیاری از انقباضات دیگر در زبان انگلیسی وجود دارد.

The apostrophe is used to indicate that certain letters have been omitted or removed to make

آپاستروف برای نشان دادن اینکه حروف خاصی برای ایجاد انقباض حذف یا حذف شده اند استفاده

the contraction.

می شود.

So, always check to make sure that you are putting the apostrophe in the correct place.

بنابراین، همیشه بررسی کنید که آیا آپاستروف را در جای درست قرار می دهید.

For example: “Pedro does not like the idea.”

به عنوان مثال: "پدرو این ایده را دوست ندارد."

We can shorten “does not” to “doesn’t” by removing the “o” in not.

می‌توانیم «does» را با حذف «o» در not به «does» کوتاه کنیم.

So, we put the apostrophe in the place of the “o.”

بنابراین، ما آپستروف را به جای "o" قرار می دهیم.

You cannot put it anywhere else.

شما نمی توانید آن را در جای دیگری قرار دهید.

Another important thing with contractions is that you can only shorten and combine two

نکته مهم دیگر در مورد انقباضات این است که شما فقط می توانید دو

words at a time, not more than that.

کلمه را در یک زمان کوتاه و ترکیب کنید، نه بیشتر از آن.

Take this sentence: “They are not coming to the party.”

این جمله را در نظر بگیرید: "آنها به مهمانی نمی آیند ."

So, “They aren’t coming to the party.”

بنابراین، "آنها به مهمانی نمی آیند."

is correct.

درست است.

The contraction is “aren’t” – “are” plus “not.”

انقباض "هستند" است - "هستند" به اضافه "نه".

“They’re not coming to the party.”

"آنها به مهمانی نمی آیند."

is also correct.

نیز صحیح است.

The contraction is “They’re” – “they” plus “are.”

انقباض "آنها" است - "آنها" به اضافه "هستند".

But you cannot write “They’re’nt coming to the party.”

اما شما نمی توانید بنویسید "آنها به مهمانی نمی آیند ."

That’s not possible.

امکان نداره.

In fact, it’s wrong in speech as well.

در واقع در گفتار هم اشتباه است.

So, remember: you can only contract two words at a time.

بنابراین، به یاد داشته باشید: شما فقط می توانید دو کلمه را در یک زمان منقبض کنید.

This is the first use.

این اولین استفاده است.

The second use of apostrophes is to mark possession.

دومین کاربرد آپستروف ها برای علامت گذاری مالکیت است.

Possession refers to ownership or relationship.

تملک به مالکیت یا رابطه اشاره دارد.

For example: “Have you seen Anita’s new car?”

به عنوان مثال: "آیا ماشین جدید آنیتا را دیده اید؟"

“It is my brother’s birthday today.”

"امروز تولد برادرم است."

“Forbes Magazine publishes a list of the world’s most powerful people.”

مجله فوربس فهرستی از قدرتمندترین افراد جهان را منتشر می کند.

In these sentences, we have used apostrophes with the nouns “Anita”, “my brother

در این جملات از آپستروف با اسم های «آنیتا»، «برادر من

and “the world.”

و «دنیا» استفاده کرده ایم.

But what do we do when a word ends in “s” already?

اما وقتی یک کلمه قبلا به "s" ختم می شود، چه کار می کنیم؟

Like “Thomas”, “boss”, “girls” or “years” in these sentences?

مانند «توماس»، «رئیس»، «دختران» یا «سال‌ها» در این جملات؟

In each sentence, there are two options – which option is correct?

در هر جمله دو گزینه وجود دارد - کدام گزینه صحیح است؟

Stop the video, and think about it, then play the video again and check.

ویدیو را متوقف کنید و در مورد آن فکر کنید، سپس دوباره ویدیو را پخش کنید و بررسی کنید.

OK, notice that in the first two sentences, the nouns “Thomas” and “boss” are

خوب، توجه کنید که در دو جمله اول ، اسم های "توماس" و "رئیس"

singular.

مفرد هستند.

In sentences three and four, the nouns are plural: “girls” and “years.”

در جمله‌های سه و چهار اسم‌ها جمع می‌شوند: دختران و سال‌ها.

In these last two sentences, it’s pretty easy: don’t use the “s”.

در این دو جمله آخر، بسیار آسان است: از "s" استفاده نکنید.

With plural nouns that end in “s”, only put an apostrophe.

با اسامی جمع که به "s" ختم می شوند، فقط یک آپستروف قرار دهید.

But in the first two sentences, both options are correct.

اما در دو جمله اول هر دو گزینه صحیح است.

This is because some writing guides say that with a singular noun that ends in “s”,

این به این دلیل است که برخی از راهنماهای نوشتن می‌گویند که با اسم مفرد که به «s» ختم می‌شود

you should write “apostrophe s” to make the possessive; others say you shouldn’t

، باید «آپوستروف s» را بنویسید تا ملکیت ایجاد شود . دیگران می گویند که شما نباید

use the “s” – just an apostrophe.

از "s" استفاده کنید - فقط یک آپستروف.

So, there’s no strict rule.

بنابراین، هیچ قانون دقیقی وجود ندارد.

It’s up to you to choose which method you want to follow, but make sure that you pick

این به شما بستگی دارد که روشی را که می‌خواهید دنبال کنید، انتخاب کنید، اما مطمئن شوید که

one method and use the same thing throughout your writing.

یک روش را انتخاب کرده و از همان چیزی در سراسر نوشتن خود استفاده می‌کنید.

Now, another quick note on spacing.

اکنون، یک یادداشت سریع دیگر در مورد فاصله.

With the apostrophe, we don’t leave a space before or after it.

با آپستروف، قبل یا بعد از آن فاصله نمی گذاریم.

But if it comes at the end of a word, that is, if it’s the last character in a word,

اما اگر در آخر کلمه بیاید، یعنی اگر آخرین کاراکتر در یک کلمه باشد

we leave a space and then begin the next word.

، یک فاصله گذاشته و سپس کلمه بعدی را شروع می کنیم.

OK, I want to alert you now to a common error with the possessive use apostrophes.

خوب، می‌خواهم به شما هشدار بدهم که یک خطای رایج در استفاده از آپستروف‌های مالکیتی وجود دارد.

And it is with the possessive pronouns yours, hers, ours, theirs and its.

و با ضمایر ملکی تو، او، ما، آنها و آن است.

For example: “That room is hers.”

به عنوان مثال: "آن اتاق مال اوست."

“Is this book yours?”

"این کتاب مال شماست؟"

“He is a friend of ours.”

"او دوست ماست."

“Our car is more spacious than theirs.”

ماشین ما جادارتر از ماشین آنهاست.

In these words, you must never use an apostrophe.

در این کلمات هرگز نباید از آپستروف استفاده کرد.

The case of ‘its’ is interesting.

مورد «آن» جالب است.

Because there are actually two words that sound the same.

زیرا در واقع دو کلمه وجود دارد که صداهای مشابهی دارند.

“Its” without an apostrophe and “It’s” with an apostrophe.

«این» بدون آپستروف و «این» با آپستروف.

The word “Its” without an apostrophe is the possessive pronoun.

کلمه Its بدون آپستروف ضمیر ملکی است.

For example: “The dog wagged its tail.”

به عنوان مثال: "سگ دم خود را تکان داد."

– meaning the tail of the dog.

- یعنی دم سگ.

“The company is planning to expand its operations in Asia.” – that means the operations

این شرکت در حال برنامه ریزی برای گسترش فعالیت های خود در آسیا است. - این به معنای

of the company.

عملیات شرکت است.

“It’s ” with the apostrophe is a contraction of either “it is” or “it has”.

"این است" با آپاستروف انقباض "آن است" یا "داراست".

As in: “It’s time to start the meeting.”

مانند: "زمان شروع جلسه است."

That means “It is time to start the meeting.”

این به این معنی است که "زمان شروع جلسه است."

“It’s been a while since we spoke.”

"مدتی از صحبت ما گذشته است."

Meaning “It has been a while since we spoke.”

به این معنی که "مدتی از صحبت ما گذشته است."

So, make sure to remember this difference between them to avoid mistakes.

بنابراین، حتما این تفاوت بین آنها را به خاطر بسپارید تا اشتباه نکنید.

Alright, that is the end of apostrophes, and now, if you’re ready, it’s time for the

بسیار خوب، این پایان آپاستروف ها است، و اکنون، اگر آماده هستید، وقت آن است که

final quiz to test if you can use all of the seven punctuation marks that we have discussed

آزمون نهایی آزمایش شود که آیا می توانید از تمام هفت علامت نگارشی که در مورد آنها صحبت کردیم به

correctly.

درستی استفاده کنید یا خیر.

There are eight sentences on the screen, and there are many punctuation mistakes in them.

هشت جمله روی صفحه وجود دارد که اشتباهات نقطه گذاری زیادی در آنها دیده می شود.

In each one, I want you to identify and correct the punctuation errors.

در هر یک از شما می خواهم خطاهای نقطه گذاری را شناسایی و تصحیح کنید.

Stop the video, think about your answers, then play the video again and check.

ویدیو را متوقف کنید، به پاسخ های خود فکر کنید، سپس دوباره ویدیو را پخش کنید و بررسی کنید.

Alright, here are the answers.

خوب، در اینجا پاسخ ها هستند.

How many did you get right?

چند تا درست فهمیدی؟

Let me know in the comments below.

با گذاشتن کامنت در ادامه به من اطلاع دهید.

If you liked this lesson, give it a thumbs-up by hitting the like button.

اگر این درس را دوست داشتید، با زدن دکمه لایک به آن پاسخ مثبت دهید.

If you’re new to my channel, click that subscribe button and the little bell icon

اگر تازه وارد کانال من هستید، روی دکمه اشتراک و نماد زنگ کوچک

next to it to get my latest lessons right here on YouTube.

کنار آن کلیک کنید تا آخرین درس‌هایم را همین‌جا در YouTube دریافت کنید.

Happy learning, and I will see you in another lesson soon.

یادگیری مبارک، و به زودی شما را در یک درس دیگر خواهم دید .