The 4 Secrets of PERFECT PRONUNCIATION | Sound Like a Native Speaker

Hi and welcome back.

سلام و خوش آمدید.

In this lesson, I will teach you the four secrets to speak English with perfect pronunciation.

در این درس چهار راز صحبت کردن به انگلیسی با تلفظ عالی را به شما آموزش می دهم.

These are the same techniques that I have used to improve my own pronunciation, and

اینها همان تکنیک هایی هستند که من برای بهبود تلفظ خود استفاده کرده ام و

I have seen them work for many of my students as well.

دیده ام که برای بسیاری از شاگردانم نیز کار می کنند.

So what are these four secrets?

پس این چهار راز چیست؟

They are sound, stress, tone and rhythm.

آنها صدا، استرس، لحن و ریتم هستند.

I will explain to you what these are and how you can master all of them to sound more like

من به شما توضیح خواهم داد که اینها چیست و چگونه می توانید به همه آنها تسلط داشته باشید تا بیشتر شبیه

a native speaker.

یک زبان مادری به نظر برسید.

So number one is sound.

بنابراین شماره یک صدا است.

When we write a word in English, we write it using letters.

وقتی کلمه ای را به زبان انگلیسی می نویسیم، آن را با حروف می نویسیم.

Take this word, for example – we write it with six letters.

به عنوان مثال این کلمه را در نظر بگیرید - ما آن را با شش حرف می نویسیم.

In the same way, when we pronounce a word, we do it using sounds.

به همین ترتیب، وقتی یک کلمه را تلفظ می کنیم، آن را با استفاده از صداها انجام می دهیم.

This word is pronounced /sku:l/.

این کلمه /sku:l/ تلفظ می شود.

You see that the written form has six letters – ‘s’, ‘c’, ‘h’, ‘o’, ‘o’,

می بینید که شکل نوشتاری شش حرف دارد - 's'، 'c'، 'h'، 'o', 'o', '

‘l’ but the spoken form has four sounds /s/, /k/, /u:/ and /l/.

l' اما شکل گفتاری دارای چهار صدا /s/، /k/، /u است. :/ و من/.

Every word in English has both consonant sounds like /g/, /l/, /t/, /s/ etc. and vowel sounds

هر کلمه در زبان انگلیسی هم صداهای همخوان مانند /g/، /l/، /t/، /s/ و غیره دارد و صداهای صدادار

like /a:/, /ei/, /i:/, /ʊ/ and so on.

مانند /a:/، /ei/، /i:/، /ʊ/ و غیره. .

Here’s another example: ‘women’.

در اینجا مثال دیگری وجود دارد: "زنان".

This word is written with five letters and it’s spoken with five sounds, but notice

این کلمه با پنج حرف نوشته می‌شود و با پنج صدا گفته می‌شود، اما توجه کنید

that both the ‘o’ and the ‘e’ are pronounced as short /i/ sounds - /wim.in/.

که هر دو "o" و "e" به صورت صداهای کوتاه /i/ - /wim.in/ تلفظ می‌شوند.

This is because in English, the spelling and pronunciation of a word can be very different,

دلیلش این است که در زبان انگلیسی املا و تلفظ یک کلمه می تواند بسیار متفاوت باشد

and for this reason, whenever you say a word, you need to get the sounds right.

و به همین دلیل هر زمان که کلمه ای را بیان می کنید باید صداها را درست دریافت کنید.

If you try to simply read the spelling, you might go wrong.

اگر سعی کنید به سادگی املا را بخوانید، ممکن است اشتباه کنید.

So you must use a dictionary to learn the correct pronunciation of words.

بنابراین برای یادگیری تلفظ صحیح کلمات باید از دیکشنری استفاده کنید .

I suggest that you use an online dictionary like Cambridge, Oxford or Merriam-Webster

پیشنهاد می کنم از یک دیکشنری آنلاین مانند کمبریج، آکسفورد یا مریام وبستر استفاده کنید

because that way, when you search for a word, you can see the pronunciation in phonetic

زیرا به این ترتیب وقتی کلمه ای را جستجو می کنید، تلفظ آن را در نمادهای آوایی مشاهده

symbols, and you can also click a button to hear the correct pronunciation.

می کنید و همچنین می توانید برای شنیدن تلفظ صحیح روی دکمه کلیک کنید .

So here’s an action point for you: every day, learn the pronunciation of at least 5

بنابراین در اینجا یک نقطه عمل برای شما وجود دارد: هر روز، تلفظ حداقل 5

words.

کلمه را یاد بگیرید.

Pick words that you’re not sure how to pronounce, look them up in an online dictionary.

کلماتی را انتخاب کنید که مطمئن نیستید چگونه تلفظ کنید ، آنها را در یک فرهنگ لغت آنلاین جستجو کنید.

Play the audio on the website or app, and practice along with it.

صدا را در وب سایت یا برنامه پخش کنید و همراه با آن تمرین کنید.

For each word, practice saying it correctly at least 5 times.

برای هر کلمه حداقل 5 بار درست گفتن آن را تمرین کنید.

This is my 5x5 method – practice the correct pronunciation of 5 words, 5 times every day.

این روش 5x5 من است - تلفظ صحیح 5 کلمه را هر روز 5 بار تمرین کنید.

Secret number two is stress.

راز شماره دو استرس است.

What does it mean to stress something?

استرس دادن به چیزی به چه معناست؟

Well it means to give it emphasis or importance.

خوب به معنای تأکید یا اهمیت دادن به آن است.

When we do this in pronunciation, it’s called word stress or syllable stress.

وقتی این کار را در تلفظ انجام می دهیم، استرس کلمه یا استرس هجا نامیده می شود.

Take the word ‘school’.

کلمه "مدرسه" را در نظر بگیرید.

You know there are four sounds but we don’t say /s/, /k/, /u:/, /l/.

شما می دانید چهار صدا وجود دارد اما ما /s/، /k/، /u:/، /l/ را نمی گوییم.

We say all the sounds together as one group – ‘school’.

ما همه صداها را با هم به عنوان یک گروه می گوییم - "مدرسه".

This grouping of sounds is called a syllable.

این دسته بندی صداها را هجا می نامند.

In the word /’wim.in/ there are two syllables because there are two groups of sounds – /wim/

در کلمه /’wim.in/ دو هجا وجود دارد زیرا دو گروه صدا وجود دارد – /wim/

and /in/.

و /in/.

If a word has two or more syllables, one syllable will always be stressed – that is, it will

اگر کلمه ای دو یا چند هجا داشته باشد، یک هجا همیشه تاکید می شود - یعنی به

be given more importance than the others.

آن اهمیت بیشتری نسبت به بقیه داده می شود.

In this word, notice that we stress the first syllable – /WIM-in/ – the apostrophe (the

در این کلمه توجه کنید که روی هجای اول تاکید می کنیم – /WIM-in/ – آپستروف (

little mark before /wim/) indicates this.

علامت کوچک قبل از /wim/) این را نشان می دهد.

Here’s another word – ‘correct’.

در اینجا یک کلمه دیگر وجود دارد - "درست".

There are again two syllables – ‘ka’ and ‘rekt’ but in this word, we stress

دوباره دو هجا وجود دارد - "ka" و "rekt" اما در این کلمه، ما

the second syllable - /rekt/.

بر هجای دوم - /rekt/ تاکید می کنیم.

So /ka-REKT/.

بنابراین /ka-REKT/.

Notice how that stressed syllable is said with a slightly louder volume and it also

توجه کنید که چگونه آن هجای تاکید شده با صدای کمی بلندتر گفته می شود و همچنین

sounds longer - /ka’rekt/.

بلندتر به نظر می رسد - /ka’rekt/.

In this next word - how many syllables are there?

در این کلمه بعدی - چند هجا وجود دارد؟

There are three – ba-nan-a.

سه تا هستند - بان نان.

Which is stressed –the second – ba-NAN-a.

که تاکید شده است – دومی – ba-NAN-a.

Here’s one final example.

در اینجا یک مثال نهایی است.

Three syllables again – af-ter-noon.

دوباره سه هجا - بعد از ظهر.

This time, the third syllable is stressed, so /af-ter-NOON/.

این بار هجای سوم تاکید می شود، پس /af-ter-NOON/.

Like when we say Good afternoon.

مثل وقتی که می گوییم عصر بخیر.

It is very important to stress words correctly, because otherwise your pronunciation will

بسیار مهم است که کلمات را به درستی تاکید کنید، زیرا در غیر این صورت تلفظ شما

sound awkward and strange.

ناهنجار و عجیب به نظر می رسد.

But if you can do this well, then it will show your listeners that you have good English

اما اگر بتوانید این کار را به خوبی انجام دهید، به شنوندگان خود نشان می دهد که تلفظ انگلیسی خوبی دارید

pronunciation.

.

Now generally, it’s difficult for us to guess which syllable in a word is stressed.

اکنون به طور کلی، حدس زدن کدام هجا در یک کلمه برای ما دشوار است.

But there’s good news – when you look up a word in a dictionary, you will find that

اما یک خبر خوب وجود دارد - وقتی کلمه ای را در فرهنگ لغت جستجو می کنید، متوجه می شوید

the stressed syllable is marked.

که هجای تاکید شده مشخص شده است.

Some dictionaries will show this as an apostrophe.

برخی از لغت نامه ها این را به عنوان آپستروف نشان می دهند.

Others will capitalize the stressed syllable.

دیگران هجای تاکید شده را با حروف بزرگ می‌نویسند.

So when you learn the pronunciation of a word, you should learn to say the sounds correctly,

بنابراین وقتی تلفظ یک کلمه را یاد می گیرید، باید یاد بگیرید که صداها را به درستی بیان کنید،

but you also learn which syllable to stress.

اما همچنین یاد می گیرید که روی کدام هجا تاکید کنید.

Number three is tone.

شماره سه تن است.

Another name for this is intonation.

نام دیگر این لحن است.

This means the way our voices go up and down when we speak.

این بدان معناست که صدای ما هنگام صحبت کردن بالا و پایین می شود.

So it refers to the changes in the pitch of our voice.

بنابراین به تغییرات زیر و بمی صدای ما اشاره دارد.

Intonation exists in all the languages of the world but different languages use different

لحن در همه زبان های دنیا وجود دارد اما زبان های مختلف از آهنگ های متفاوتی استفاده می

tones.

کنند.

So this means that when you speak English, you might be using the intonation of your

بنابراین این بدان معناست که وقتی انگلیسی صحبت می کنید ، ممکن است از لحن زبان خود استفاده کنید

language.

.

But to sound natural, you need to learn the tones of English.

اما برای طبیعی به نظر رسیدن، باید لحن انگلیسی را یاد بگیرید.

Thankfully, English has just two major tones – these are called a rising tone and a falling

خوشبختانه، زبان انگلیسی فقط دو لحن اصلی دارد که به آن‌ها لحن افزایشی و نزولی می‌گویند

tone.

.

Have a look at this example: “I work as a teacher.”

به این مثال نگاه کنید: "من به عنوان یک معلم کار می کنم ."

– this is a falling tone because notice how my voice goes down in pitch at the end

- این یک لحن در حال سقوط است زیرا توجه کنید که چگونه صدای من در پایان پایین می آید

– “I work as a teacher.”

- "من به عنوان یک معلم کار می کنم."

Here’s another example: “Do you like ice-cream?”

در اینجا مثال دیگری وجود دارد: "آیا بستنی دوست دارید؟"

This sentence has a rising tone because my voice goes up at the end.

این جمله لحن صعودی دارد چون صدای من در آخر بالا می رود.

“Do you like ice-cream?”

"آیا بستنی دوست داری؟"

And this one - “What’s your favorite color?” has a falling tone.

و این یکی - "رنگ مورد علاقه شما چیست؟" لحن سقوطی دارد

“What’s your favorite color?”

"رنگ مورد علاقه شما چیست؟"

These three sentences show us the three main rules for intonation in English – statements

این سه جمله سه قاعده اصلی برای لحن در زبان انگلیسی را به ما نشان می‌دهند - عبارات

(or affirmative sentences) are usually said with a falling tone.

(یا جملات تأییدی) معمولاً با لحن سقوطی گفته می‌شوند.

Yes or no questions are said with a rising tone, and questions that ask for information

سؤالات بله یا خیر با لحن افزایشی گفته می‌شوند و سؤالاتی که

with question words like ‘who’, ‘what’, ‘when’, ‘where’, ‘why’ and ‘how’

با کلمات سؤالی مانند «چه کسی»، «چه»، «چه موقع»، «کجا»، «چرا» و «چگونه» اطلاعات

normally have a falling tone.

می‌خواهند، معمولاً لحن نزولی دارند.

This is important because if you use the wrong tone, your listener can misunderstand your

این مهم است زیرا اگر از لحن اشتباه استفاده کنید، شنونده شما ممکن است معنای شما را اشتباه

meaning, or they can be confused.

متوجه شود یا ممکن است گیج شود.

But an even bigger problem is that wrong intonation can show bad attitude.

اما مشکل بزرگتر این است که لحن نادرست می تواند نگرش بد را نشان دهد.

Take this sentence for example: what is the purpose of it?

این جمله را برای مثال در نظر بگیرید: هدف از آن چیست؟

Well, imagine that I’m saying this to my boss because I want a day’s holiday from

خوب، تصور کنید که من این را به رئیسم می گویم زیرا فردا یک روز تعطیل از سر کار می خواهم

work tomorrow.

.

So I’m asking for permission.

بنابراین من اجازه می خواهم.

This type of sentence, should be said with a falling tone to show politeness.

این نوع جملات را باید با لحن سقوطی برای نشان دادن ادب گفت.

But let me do the opposite – let me say it with a rising tone – “Would it be OK

اما اجازه دهید من برعکس عمل کنم - اجازه دهید با لحنی افزایشی بگویم - "آیا

if I took the day off tomorrow?”

اگر فردا روز مرخصی بگیرم خوب است؟"

How does that sound?

این صدا چگونه است؟

It sounds like I’m rude or maybe even disrespectful.

به نظر می رسد که من بی ادب هستم یا حتی ممکن است بی احترامی کنم.

But notice how it sounds when I use the correct, falling tone – “Would it be OK if I took

اما توجه داشته باشید که وقتی از لحن صحیح و در حال سقوط استفاده می کنم، چگونه به نظر می رسد - "آیا اگر

the day off tomorrow?”

فردا روز مرخصی را بگیرم خوب است؟"

Isn’t that more polite?

این مودبانه تر نیست؟

And here’s one last example – you see this is an offer.

و در اینجا آخرین مثال است - می بینید که این یک پیشنهاد است.

Maybe you’re a guest at my home, and I’m offering you coffee.

شاید شما در خانه من مهمان باشید و من به شما قهوه تعارف کنم.

This should be said with a rising tone – but here’s the opposite, a falling tone – “Do

این را باید با لحن افزایشی گفت – اما در اینجا برعکس است، لحن نزولی – «آیا

you want some coffee?”

قهوه می‌خواهی؟»

Sounds terrible, right?

وحشتناک به نظر می رسد، درست است؟

It sounds like I’m uninterested, bored, like I don’t want you as my guest.

به نظر می رسد که من بی علاقه هستم، بی حوصله هستم، مثل اینکه نمی خواهم شما را مهمان من باشید.

Here’s the same sentence with my voice going up – “Do you want some coffee?”

در اینجا همان جمله ای است که صدای من بالا می رود - "آیا قهوه می خواهی؟"

Much better.

خیلی بهتر.

I’m sure that you see the importance of tone now.

من مطمئن هستم که اکنون اهمیت لحن را می بینید.

A great way to improve your own intonation is to practice with English-language movies

یک راه عالی برای بهبود لحن خود این است که با فیلم ها

and TV shows.

و برنامه های تلویزیونی انگلیسی زبان تمرین کنید.

As you listen to the dialogue, notice the tones the speakers are using.

همانطور که به دیالوگ گوش می دهید، به آهنگ هایی که بلندگوها استفاده می کنند توجه کنید.

Practice along with them – it will be very helpful to have subtitles when you do this

با آنها تمرین کنید - داشتن زیرنویس هنگام انجام این کار بسیار مفید خواهد بود

because you can find out where the tone goes up or down.

زیرا می توانید بفهمید که آهنگ کجا بالا یا پایین می شود.

If you’re watching on your computer or smartphone, you can even rewind and practice saying the

اگر با رایانه یا تلفن هوشمند خود تماشا می کنید، حتی می توانید به عقب برگردید و

same sentences again and again until you get the tone right.

تکرار کنید و تکرار کنید که جملات مشابه را تکرار کنید تا زمانی که لحن درست را دریافت کنید.

And finally, number four is the most important aspect of pronunciation - rhythm.

و در نهایت، شماره چهار مهم ترین جنبه تلفظ - ریتم است.

Rhythm relates to music, and we’re talking about it here because every language has a

ریتم به موسیقی مربوط می شود، و ما در اینجا در مورد آن صحبت می کنیم زیرا هر زبانی

kind of musical flow when native speakers speak it.

زمانی که زبان مادری به آن صحبت می کند، نوعی جریان موسیقی دارد.

This is called the rhythm of the language.

به این می گویند ریتم زبان.

English, of course, has its own rhythm.

انگلیسی البته ریتم خاص خودش را دارد.

And if you want great pronunciation, you need to understand and copy this rhythm.

و اگر می خواهید تلفظ عالی داشته باشید، باید این ریتم را درک کرده و کپی کنید.

Take this sentence for example: “HE lives WITH his wife ON A farm in THE VILLAGE.”

برای مثال این جمله را در نظر بگیرید: "او با همسرش در مزرعه ای در روستا زندگی می کند."

Did that sound right?

درست به نظر می رسید؟

You could tell that there was something wrong with it.

می توان گفت که مشکلی در آن وجود دارد.

Maybe I sounded like a robot.

شاید صدایم شبیه ربات بود.

That was because my rhythm was completely wrong.

دلیلش این بود که ریتم من کاملا اشتباه بود.

So what is the right way to say this sentence?

پس راه درست بیان این جمله چیست؟

Here it is – “He LIVES with his WIFE on a FARM in the VILLAGE.”

اینجاست - "او با همسرش در مزرعه ای در روستا زندگی می کند."

That sounded correct because I gave importance to some words in the sentence.

درست به نظر می رسید زیرا من به برخی از کلمات در جمله اهمیت می دادم.

Notice that lives, wife, farm, and village stand out - if I take away these words, the

توجه کنید که زندگی، همسر، مزرعه و روستا برجسته است - اگر این کلمات را حذف کنم،

sentence has no meaning – That’s because these words have all the meaning or content

جمله معنی ندارد - به این دلیل است که این کلمات تمام معنی یا

in the sentence, and they’re called content words – they’re usually nouns, verbs,

محتوای جمله را دارند و به آنها کلمات محتوایی می گویند - آنها. معمولاً اسم ها، افعال،

adjectives and adverbs – and they are emphasized (that is, stressed) in a sentence.

صفت ها و قیدها را تکرار می کنند - و در جمله بر آنها تأکید می شود (یعنی تأکید می شود).

All the other words are grammar words – that is, they just give grammatical information

همه کلمات دیگر کلمات دستوری هستند - یعنی فقط اطلاعات دستوری

– pronouns, prepositions and conjunctions – we don’t stress them, instead we say

- ضمایر، حرف اضافه و حروف ربط می دهند - ما به آنها تاکید نمی کنیم، در عوض

them quickly and softly - /he/, /widhiz/, /ona/, /indha/ – “He lives with wife on

آنها را سریع و آرام می گوییم - /he/، /widhiz/، /ona/، /indha/ – "او با همسرش

a farm in the village”.

در مزرعه ای در روستا زندگی می کند".

When you stress the content words, and un-stress the grammar words, you produce the correct

وقتی روی کلمات محتوا تاکید می‌کنید و کلمات دستوری را بدون تاکید می‌کنید،

rhythm of English.

ریتم درست انگلیسی را تولید می‌کنید.

To speak with proper rhythm, there are three techniques you can use.

برای صحبت با ریتم مناسب، سه تکنیک وجود دارد که می توانید استفاده کنید.

The first is to use weak forms of grammar words.

اولین مورد استفاده از اشکال ضعیف کلمات دستوری است .

For example, this word is ‘can’.

به عنوان مثال، این کلمه "می توان" است.

This pronunciation is called the strong form.

این تلفظ را شکل قوی می نامند.

But when we say it in a sentence, we say /cən/.

اما وقتی آن را در یک جمله می گوییم، می گوییم /cən/.

That’s the weak form.

این شکل ضعیف است.

‘And ’ become /ən/.

«و» به /ən/ می شود.

‘For’ becomes /fər/.

«For» به /fər/ تبدیل می شود.

Weak forms help us to say grammar words quickly and easily.

اشکال ضعیف به ما کمک می کنند تا کلمات دستوری را سریع و آسان بیان کنیم.

Here’s a sentence.

در اینجا یک جمله است.

How would you say it?

چگونه آن را می گویید؟

Here it is: “We can meet tomorrow and discuss arrangements for the conference.”

در اینجا این است: "ما می توانیم فردا ملاقات کنیم و در مورد ترتیبات کنفرانس بحث کنیم."

– ‘We can meet’ ‘tomorrow and discuss’ ‘arrangements for the conference.”

- «ما می توانیم فردا ملاقات کنیم و درباره ترتیبات کنفرانس بحث کنیم».

“We can meet tomorrow and discuss arrangements for the conference.”

ما می‌توانیم فردا ملاقات کنیم و در مورد ترتیبات کنفرانس گفتگو کنیم.»

The second technique is to use contractions.

تکنیک دوم استفاده از انقباضات است.

We do this a lot with pronouns – instead of saying ‘I am’, we just say “I’m”,

ما این کار را با ضمایر زیاد انجام می دهیم - به جای گفتن "من هستم"، فقط می گوییم "I'm"

and instead of “She is” we say ‘she’s’.

و به جای "او هست" می گوییم "او هست".

Here’s a sentence: “I’m trying to call her but she’s not answering her phone.”

این یک جمله است: "من سعی می کنم با او تماس بگیرم اما او به تلفن او پاسخ نمی دهد."

“I’m trying to call her but she’s not answering her phone.”

"من سعی می کنم با او تماس بگیرم اما او به تلفن او پاسخ نمی دهد."

The third technique is combinations – that is, to crush and combine grammar words together.

تکنیک سوم ترکیبات است – یعنی خرد کردن و ترکیب کلمات دستوری با هم.

For example, the phrase ‘going to’ often becomes ‘goingta’ or even ‘gonna’

به عنوان مثال، عبارت "going to" اغلب در گفتار غیررسمی به "goingta" یا حتی "gonna" تبدیل می شود

in informal speech.

.

I’m sure you’ve also heard ‘wanta’ or ‘wanna’ and ‘hafta’.

مطمئنم شما هم "خواستن" یا "خواستن" و "هفتا" را شنیده اید.

The phrases ‘should have’ ‘could have’ and ‘would have’ become ‘should’ve’,

عبارات «باید» «می‌توانست» و «می‌توانست» به «باید»،

could’ve’ and ‘would’ve’ or even ‘shoulda’ ‘coulda’ and ‘woulda’.

می‌توانست و «می‌توانست» یا حتی «باید» «می‌توانست» و «باید» تبدیل می‌شود.

For example: “I’m going to visit my parents tomorrow.”

به عنوان مثال: "من فردا به دیدن والدینم خواهم رفت ."

or “I’m gonna visit my parents tomorrow.”

یا "من فردا به دیدن والدینم خواهم رفت."

“Do you want to have lunch with me?”

"میخوای با من ناهار بخوری؟"

Notice I said “d-you-wanna”.

توجه کنید که گفتم "د-تو میخواهی".

“If I had studied more, I would’ve passed the exam.”

"اگر بیشتر مطالعه می کردم، در امتحان قبول می شدم ."

We can contract “I had” to “I’d” and would’ve to woulda – “If I’d studied

ما می‌توانیم «من داشتم» را به «من» ببندیم و باید این کار را بکنیم - «اگر

more, I woulda passed the exam.”

بیشتر مطالعه می‌کردم، امتحان را پس می‌دادم».

There are many more weak forms, contractions, and combinations.

اشکال، انقباضات و ترکیبات ضعیف بسیار بیشتری وجود دارد .

You should study and practice them in your own time.

شما باید آنها را در زمان خود مطالعه و تمرین کنید .

The biggest pronunciation mistake that learners of English make is to stress all the words

بزرگترین اشتباه تلفظی که زبان آموزان انگلیسی مرتکب می شوند این است که تمام

in a sentence equally.

کلمات یک جمله را به یک اندازه تاکید می کنند.

This is WRONG.

این اشتباه است.

You should learn to stress only the content words and un-stress the grammar words.

باید یاد بگیرید که فقط روی کلمات محتوا تاکید کنید و روی کلمات دستوری تاکید نکنید.

Rhythm is also sometimes called sentence stress for this reason.

به همین دلیل گاهی اوقات ریتم را استرس جمله نیز می نامند .

You should work on your rhythm when you watch English-language movies and TV shows.

هنگام تماشای فیلم ها و برنامه های تلویزیونی انگلیسی زبان باید روی ریتم خود کار کنید.

A great technique is to stop a scene and look at the subtitles.

یک تکنیک عالی این است که یک صحنه را متوقف کنید و به زیرنویس نگاه کنید.

Before you hear the dialogue, think about which are the content words that will be stressed.

قبل از شنیدن دیالوگ، به این فکر کنید که کدام کلمات محتوایی مورد تاکید قرار می گیرند.

Try to say it on your own with the right rhythm.

سعی کنید آن را به تنهایی با ریتم مناسب بیان کنید.

Then play the scene and see if you got the rhythm correct.

سپس صحنه را پخش کنید و ببینید که آیا ریتم را درست دریافت کرده اید یا خیر .

Watch for the three techniques – weak forms, contractions and combinations.

مراقب سه تکنیک باشید - اشکال ضعیف، انقباضات و ترکیبات.

Then practice speaking along with the actors.

سپس همراه با بازیگران صحبت کردن را تمرین کنید.

This will give you the ability to both identify the rhythm of English and to be able to use

این به شما این توانایی را می دهد که هم ریتم زبان انگلیسی را تشخیص دهید و هم بتوانید از

it correctly.

آن به درستی استفاده کنید.

Alright, those are the four secrets to PERFECT English pronunciation – Sound, Stress, Tone,

بسیار خوب، این چهار راز برای تلفظ کامل انگلیسی هستند - صدا، استرس، لحن

and Rhythm.

و ریتم.

Remember to keep practicing the exercises I shared with you in this video.

به یاد داشته باشید که تمریناتی را که در این ویدیو با شما به اشتراک گذاشتم، ادامه دهید.

And if you liked this lesson, give it a thumbs up by hitting the like button.

و اگر این درس را دوست داشتید، با زدن دکمه لایک به آن کمک کنید.

Also subscribe to this channel by clicking the subscribe button to get my latest lessons

همچنین با کلیک بر روی دکمه اشتراک در این کانال مشترک شوید تا آخرین درس های من

right here on YouTube.

را در اینجا در YouTube دریافت کنید.

Happy learning and I will see you in another lesson soon.

یادگیری مبارک و به زودی شما را در یک درس دیگر خواهم دید .