To Sound Professional & Confident, Avoid Speaking Like This. | 7 Tips

You want to sound professional and  confident when you speak in English.

وقتی به زبان انگلیسی صحبت می کنید، می خواهید حرفه ای و با اعتماد به نفس به نظر برسید.

To do that, avoid these seven bad habits that  make you sound unprofessional and not confident.

برای انجام این کار، از این هفت عادت بد که باعث می‌شود شما غیرحرفه‌ای به نظر برسید و اعتماد به نفس نداشته باشید، اجتناب کنید.

Number one, stop apologizing.

شماره یک، عذرخواهی را متوقف کنید.

Of course, if you spill your coffee  on someone, you should apologize.

البته، اگر قهوه‌تان را روی کسی ریختید، باید عذرخواهی کنید.

There are many times in your  life when you should apologize.

بسیاری از مواقع در زندگی شما وجود دارد که باید عذرخواهی کنید.

You do not have to apologize before you  ask a question or before you share an idea.

لازم نیست قبل از پرسیدن سوال یا قبل از به اشتراک گذاشتن یک ایده عذرخواهی کنید.

Sorry, I just have one question.

ببخشید من فقط یک سوال دارم

This shows that you're not that  confident in your ideas or in  

این نشان می‌دهد که شما به ایده‌هایتان یا به

yourself and you're not sure if you  deserve the time or attention you do.

خودتان اعتماد ندارید و مطمئن نیستید که سزاوار وقت یا توجهی که می‌کنید یا خیر.

You do deserve it and I understand  you might want to sound polite when  

شما سزاوار آن هستید و می‌دانم شاید بخواهید وقتی می‌گویید

you say I'm sorry but and then you ask a question.

متاسفم اما سؤالی می‌پرسید، مودبانه به نظر برسید.

But there's a better way to sound polite and  still sound confident, still sound assured.

اما راه بهتری برای مؤدبانه به نظر رسیدن و با اعتماد به‌نفس به نظر رسیدن، همچنان مطمئن به نظر می‌رسد.

You can say excuse me but  and then ask your question.

می‌توانید ببخشید اما و سپس سؤال خود را بپرسید.

Or if this is a good time,  I'd like to share an idea.

یا اگر زمان خوبی است، می‌خواهم ایده‌ای را به اشتراک بگذارم.

You can still add phrases that sound polite,  but when you say sorry but I have a question,  

هنوز هم می‌توانید عباراتی را اضافه کنید که مؤدبانه به نظر می‌رسند، اما وقتی می‌گویید متاسفم، اما سؤالی دارم،   باعث می‌شود که

it makes you sound not very  confident #2 and the upspeak?

خیلی مطمئن به نظر نرسید شماره ۲

Upspeak is when you have a rising  intonation at the end of your sentence.

بالا گفتن زمانی است که در انتهای جمله خود یک لحن رو به افزایش دارید. می

You know, where everything has a  question mark at the end of it,  

دانید، جایی که همه چیز دارای یک علامت سوال در انتهای آن است،

with an upward inflection at  the end of every sentence.

با یک عطف به سمت بالا در پایان هر جمله.

You may be familiar with this because this is how  

ممکن است با این موضوع آشنایی داشته باشید زیرا به این صورت   وقتی سؤال بله، خیر است،

we ask questions in English  when it's a yes, no question.

به زبان انگلیسی سؤال می‌کنیم .

Do you have time?

وقت داری؟ آیا

Can you complete that today?

می توانید آن را امروز تکمیل کنید؟

Notice you end by rising up.

توجه کنید که با بلند شدن به پایان می‌رسید. آیا

Can you complete that today?

می توانید آن را امروز تکمیل کنید؟

Because it's a yes, no question.

چون این یک سوال بله است.

But if you're saying this as a statement, I can  complete that today and you rise at the end,  

اما اگر این را به‌عنوان یک بیانیه می‌گویید، می‌توانم آن را امروز تکمیل کنم و شما در پایان بلند شوید، به نظر می‌رسد

it sounds like you're not sure that you can  complete it because it sounds like a question.

مطمئن نیستید که بتوانید آن را تکمیل کنید، زیرا مانند یک سؤال به نظر می‌رسد.

I can complete that.

من می توانم آن را تکمیل کنم.

Can you?

میتوانی؟

Are you sure you can to add  confidence in your statement?

آیا مطمئن هستید که می توانید به بیانیه خود اعتماد کنید؟

Make sure you have a lowering intonation  when you're making a statement.

مطمئن شوید که هنگام بیان بیانیه، لحن پایین‌تری دارید.

So let's practice that.

پس بیایید آن را تمرین کنیم.

Let's practice purposely adding that upspeak  

بیایید تمرین عمدی آن را اضافه کنیم

so you know what it sounds  like and what it feels like.

تا بدانید چه صدایی دارد و چه حسی دارد.

I can complete that.

من می توانم آن را تکمیل کنم.

So that come up on add.

به طوری که می آیند در اضافه کردن.

I can complete that.

من می توانم آن را تکمیل کنم.

You try.

تو سعی کن.

I can complete that.

من می توانم آن را تکمیل کنم.

Now we don't want to do that.

حالا ما نمی خواهیم این کار را بکنیم.

We want to come down.

می خواهیم بیاییم پایین.

I can complete that.

من می توانم آن را تکمیل کنم.

So your tone comes down and your volume can  come down as well because your tone comes down.

بنابراین صدای شما پایین می‌آید و صدای شما نیز می‌تواند پایین بیاید زیرا صدای شما پایین می‌آید.

I can complete that practice.

من می توانم آن تمرین را کامل کنم.

I can complete that.

من می توانم آن را تکمیل کنم.

So you can practice this record yourself.

بنابراین می توانید خودتان این رکورد را تمرین کنید.

See if you are using upspeak  at the end of sentences.

ببینید آیا از upspeak در انتهای جملات استفاده می‌کنید.

Remember you can do this at the  end of questions specifically.

به یاد داشته باشید که می‌توانید این کار را به‌طور خاص در انتهای سؤالات انجام دهید.

Yes, no questions but for statements you want a  lowering intonation #3 stop criticizing yourself.

بله، سؤالی نیست، اما برای جملاتی که می‌خواهید لحن پایین‌تر شماره 3 داشته باشید، از انتقاد کردن خود دست بردارید.

I'm sure you might not even see this as criticism,  but when you make a statement like I'm not very  

من مطمئن هستم که شما حتی ممکن است این را به عنوان انتقاد ندانید، اما وقتی اظهاراتی می‌کنید مانند اینکه من

good at public speaking, I don't know how  to use Excel, I've never done that before.

در سخنرانی عمومی خیلی خوب نیستم، نمی‌دانم چگونه از اکسل استفاده کنم، من قبلاً این کار را نکرده‌ام.

These, you might think, are just  truths and you're telling the truth.

ممکن است فکر کنید اینها فقط حقایق هستند و شما حقیقت را می گویید.

But there's a time and a place  to reveal this information.

اما زمان و مکانی برای افشای این اطلاعات وجود دارد.

And sharing this with your boss, your colleagues,  your clients is not the time or place.

و به اشتراک گذاشتن این موضوع با رئیس، همکاران و مشتریانتان زمان و مکان مناسبی نیست.

You can tell your friend, I'm  not very good at public speaking.

می‌توانید به دوستتان بگویید، من در سخنرانی عمومی خیلی خوب نیستم.

I'm terrified of sharing my ideas in public.

من از به اشتراک گذاشتن ایده هایم در انظار عمومی می ترسم.

But this is not information that you want to  reveal when you're in a professional situation,  

اما این اطلاعاتی نیست که بخواهید وقتی در یک موقعیت حرفه‌ای هستید، آن را فاش کنید،

because if you don't have confidence in  your abilities, why would anybody else?

زیرا اگر به توانایی‌های خود اعتماد ندارید، چرا دیگران این کار را انجام می‌دهند؟

So you have to first have confidence in yourself  before other people will have confidence in you.

پس ابتدا باید به خودتان اعتماد داشته باشید قبل از اینکه دیگران به شما اعتماد کنند.

So instead of saying I'm terrible  at public speaking, simply stay.

بنابراین به جای اینکه بگویید من در سخنرانی عمومی وحشتناک هستم، به سادگی بمانید.

Although I haven't had a lot  of experience public speaking,  

اگرچه من تجربه زیادی در سخنرانی عمومی نداشته‌ام،

this is an area I'm committed to improving.

این زمینه‌ای است که متعهد به بهبود آن هستم.

So you can still acknowledge the truth in  the situation but turn it into a positive.

بنابراین هنوز هم می‌توانید حقیقت را در موقعیت تصدیق کنید، اما آن را به مثبت تبدیل کنید.

I haven't used Excel in the past, but  I'm confident I can learn it quickly.

من در گذشته از Excel استفاده نکرده‌ام، اما مطمئن هستم که می‌توانم آن را به سرعت یاد بگیرم.

These are the types of statements you  want to share in a professional situation.

اینها انواع اظهاراتی هستند که می‌خواهید در یک موقعیت حرفه‌ای به اشتراک بگذارید.

And of course, you can tell  your friends, your family,  

و البته، می‌توانید به دوستان، خانواده‌تان بگویید،

that you're in fact terrified of speaking  in public #4 keep qualifiers to a minimum.

که در واقع از صحبت کردن در جمع وحشت دارید شماره 4 را به حداقل برسانید.

What's a qualifier?

واجد شرایط چیست؟

There are words like kind of sort of  probably maybe they add some doubt.

کلماتی مانند نوعی وجود دارد که احتمالاً ممکن است شک و تردیدی را اضافه کنند.

So if you say I'm kind of ready, I'm  sort of prepared, I can probably do it.

بنابراین اگر بگویید من تا حدودی آماده‌ام، به نوعی آماده‌ام، احتمالاً می‌توانم این کار را انجام دهم.

These add doubt and they make the  person you're talking to feel like  

اینها باعث شک و تردید می شود و باعث می شود فردی که با او صحبت می کنید احساس کند

you're not that confident in your own abilities.

به توانایی های خود اعتماد ندارید.

And again, like we just talked about, if  you're not confident in your abilities,  

و دوباره، همانطور که قبلاً در مورد آن صحبت کردیم، اگر به توانایی‌های خود اطمینان ندارید،

other people will also not be confident.

سایر افراد نیز مطمئن نخواهند بود.

So instead of saying I'm kind of prepared,  just drop the qualifier drop kind of.

بنابراین به‌جای اینکه بگویید من به نوعی آماده‌ام، فقط به نوعی قطره واجد شرایط را رها کنید.

I'm prepared, I'm well prepared.

من آماده ام، به خوبی آماده ام.

I spent the time preparing #5 slow down.

من زمان را صرف آماده کردن سرعت شماره 5 کردم.

This one might be hard for you because there  are a lot of videos, I have them myself,  

این یکی ممکن است برای شما سخت باشد زیرا ویدیوهای زیادی وجود دارد، من خودم آنها را دارم،

that teach you how to speak faster  because native speakers speak fast.

که به شما یاد می‌دهند چگونه سریع‌تر صحبت کنید، زیرا افراد بومی سریع صحبت می‌کنند.

The thing is that in those videos, you're  speaking fast by using connected speech.

مسئله این است که در آن ویدیوها، با استفاده از گفتار متصل، سریع صحبت می‌کنید.

You're not necessarily increasing the pace,  the speed that you're talking, but it sounds  

شما لزوماً سرعت، سرعت صحبت کردن را افزایش نمی دهید، اما سریع به نظر می رسد

fast because you're connecting your speech and  you're not adding pauses, which sounds unnatural.

زیرا گفتار خود را به هم متصل می کنید و مکث اضافه نمی کنید، که غیرطبیعی به نظر می رسد.

So that's the purpose of those videos.

پس هدف آن ویدیوها همین است.

Don't confuse this with needing to increase  your speed so you speak really, really fast.

این را با نیاز به افزایش سرعت اشتباه نگیرید تا بتوانید خیلی سریع صحبت کنید.

Because as a natural tendency  of our body when we are nervous.

زیرا به عنوان یک تمایل طبیعی بدن ما وقتی عصبی هستیم.

Let's say you were in a situation,  

فرض کنید در موقعیتی قرار داشتید،

you were walking alone at night and you heard  some noises and your heart starts racing.

شب به تنهایی راه می رفتید و صداهایی شنیدید و قلبتان شروع به تپیدن می کند.

And then you call someone to tell them you'll  

و سپس با کسی تماس می‌گیرید تا به او بگویید

probably speak faster than  your normal speaking pace.

احتمالاً سریع‌تر از سرعت صحبت کردن عادی خود صحبت خواهید کرد.

Because when we're nervous, your speech increases.

چون وقتی عصبی هستیم، گفتار شما زیاد می شود.

So if you're giving a presentation  or you're in a job interview,  

بنابراین، اگر در حال ارائه یک سخنرانی هستید یا در یک مصاحبه شغلی هستید،

or you're sharing your ideas in a meeting and  you're speaking really fast, first of all,  

یا ایده‌های خود را در یک جلسه به اشتراک می‌گذارید و بسیار سریع صحبت می‌کنید، اول از همه،

it may be difficult for people to understand  you, especially if you also speak with an accent.

ممکن است درک شما برای مردم سخت باشد، به خصوص اگر با لهجه هم صحبت کنید

But second of all, it sounds like you're nervous.

اما دوم از همه، به نظر می رسد که شما عصبی هستید.

Even though you might not be nervous at all,  but speaking fast is a sign of nervousness.

اگرچه ممکن است اصلاً عصبی نباشید، اما تند صحبت کردن نشانه عصبی بودن است.

There are two things you can do to slow your pace.

دو کار وجود دارد که می توانید برای کاهش سرعت خود انجام دهید.

One, you can add pauses.

یکی، شما می توانید مکث اضافه کنید.

You can do this before introducing  an important point to build suspense.

می‌توانید قبل از معرفی یک نکته مهم برای ایجاد تعلیق این کار را انجام دهید.

You can also do this by shortening your sentences.

شما همچنین می توانید این کار را با کوتاه کردن جملات خود انجام دهید.

So rather than having one sentence with  three different pieces of information,  

بنابراین به جای داشتن یک جمله با سه اطلاعات مختلف،

you can share one idea, pause, share another  idea, pause, and then share a final idea.

می‌توانید یک ایده را به اشتراک بگذارید، مکث کنید، ایده دیگری را به اشتراک بگذارید ، مکث کنید، و سپس یک ایده نهایی را به اشتراک بگذارید.

Number six, stop mumbling.

شماره شش، غر زدن را متوقف کنید.

When you mumble, it means  you don't open your mouth  

وقتی زمزمه می‌کنید، به این معنی است که دهانتان را

wide enough for the sound to be fully produced.

آنقدر باز نمی‌کنید که صدا به طور کامل تولید شود.

When someone Mumbles, it's very  difficult to understand them,  

وقتی کسی زمزمه می‌کند، درک او بسیار سخت است،

and because they mumble, their  volume is automatically quieter.

و چون زمزمه می‌کند، صدای او به‌طور خودکار آرام‌تر می‌شود.

So also, if you speak quietly, it's a sign  that you're nervous and you lack confidence.

همچنین، اگر آرام صحبت کنید، نشانه آن است که عصبی هستید و اعتماد به نفس ندارید.

But you might not be nervous, it's  simply because you're mumbling.

اما ممکن است عصبی نباشید، فقط به این دلیل است که زمزمه می‌کنید.

So right now this is an example of mumbling.

بنابراین در حال حاضر این نمونه ای از غر زدن است.

So notice my mouth isn't opening very wide.

بنابراین توجه کنید که دهان من خیلی باز نیست. در آن زمان

Right then it was probably more  difficult to understand me,  

احتمالاً درک من سخت‌تر بود،

and it was probably slightly quieter as well.

و احتمالاً کمی ساکت‌تر نیز بود.

So simply by opening your mouth, it  forces you to produce more of the sound.

بنابراین به سادگی با باز کردن دهان، شما را مجبور می‌کند که صدای بیشتری تولید کنید.

Your volume will automatically  be louder, but your sounds will  

صدای شما به‌طور خودکار بلندتر می‌شود، اما

be easier to understand because you open  your mouth more #7 Reduce word fillers.

درک صداهایتان آسان‌تر می‌شود زیرا دهانتان را بیشتر باز می‌کنید #7 پرکننده‌های کلمات را کاهش دهید.

Word fillers are those words that have  no meaning like well, but but so well,  

پرکننده‌های کلمه آن دسته از کلماتی هستند که معنای خوبی ندارند، اما خیلی خوب،

you know that we add as we're forming our ideas.

می‌دانید که ما در حال شکل‌گیری ایده‌هایمان اضافه می‌کنیم.

Have you ever had a dreams that that you you  had you you you could you do you you want?

آیا تا به حال رویاهایی داشته‌اید که می‌توانید خودتان را داشته باشید که می‌خواهید انجام دهید؟

You, you could do so You you  do you could you, you want.

تو، تو می‌توانی انجام دهی .

You want so you could be sharing your idea in  a meeting and say, well, you know, if we finish  

می‌خواهید ایده‌تان را در یک جلسه به اشتراک بگذارید و بگویید، خوب، می‌دانید، اگر

the the report by next Thursday, well then the  client, yeah, the client, the client will be OK.

گزارش را تا پنجشنبه آینده به پایان برسانیم، خب، مشتری، بله، مشتری، مشتری مشکلی ندارد.

So you added a lot of word fillers  as you're thinking of your ideas.

بنابراین وقتی به ایده‌های خود فکر می‌کنید، پرکننده‌های کلمه زیادی اضافه کردید.

This is totally normal.

این کاملا طبیعی است.

Native speakers use many, many word fillers.

سخنرانان بومی از پرکننده‌های کلمات بسیار بسیار زیادی استفاده می‌کنند.

You probably use them in your own language.

احتمالاً شما از آنها به زبان خود استفاده می کنید. در

They're actually very easy to reduce.

واقع کاهش آنها بسیار آسان است.

Your goal isn't to eliminate them 100%.

هدف شما حذف 100% آنها نیست.

Simply aim to reduce them.

به سادگی هدف خود را کاهش دهید.

And every month you can try to reduce them more  

و هر ماه می توانید سعی کنید آنها را بیشتر

and more until you use only one  to two word fillers per idea.

و بیشتر کاهش دهید تا زمانی که در هر ایده فقط از یک تا دو کلمه پرکننده استفاده کنید.

And you can do that simply  by adding a silent pause.

و می‌توانید این کار را به سادگی با اضافه کردن یک مکث بی‌صدا انجام دهید.

So as you're thinking of the information,  you just vocalize that you're thinking,  

بنابراین، همانطور که به اطلاعات فکر می کنید، فقط صدا می کنید که دارید فکر می کنید،

so we went to this, oh, this  restaurant called, oh, what's the name?

بنابراین ما به اینجا رفتیم، آه، این رستوران به نام، اوه، اسمش چیست؟

So as you're thinking of the name of the  restaurant, you're just verbalizing your thought.

بنابراین همانطور که به نام رستوران فکر می کنید ، فقط فکر خود را به صورت شفاهی بیان می کنید.

Instead say we went to this restaurant called.

در عوض بگویید ما به این رستوران رفتیم.

What's the name of that restaurant?

اسم اون رستوران چیه؟

Yes, it's called and then you  can eventually find the name.

بله، نامیده می‌شود و در نهایت می‌توانید نام را پیدا کنید.

And sure, there will be pauses,  but would you rather listen to  

و مطمئناً مکث هایی وجود خواهد داشت، اما آیا ترجیح می دهید به

10 seconds of pausing or 10 seconds of  you would rather listen to the pauses?

10 ثانیه مکث گوش دهید یا 10 ثانیه مکث را ترجیح می دهید؟

So adding a silent pause is a very easy solution.

بنابراین اضافه کردن مکث بی صدا راه حل بسیار آسانی است.

The best advice I have for you  is to record yourself speaking  

بهترین توصیه ای که برای شما دارم این است که صحبت کردن خود را ضبط کنید

and look for these areas that you need to improve.

و به دنبال این قسمت هایی باشید که باید آنها را بهبود بخشید. آیا

Do you speak too quickly?

خیلی سریع صحبت می کنید؟

Do you mumble?

زمزمه می کنی؟ آیا از

Do you use too many word fillers?

پرکننده های کلمات زیادی استفاده می کنید؟

Do you use up speak?

آیا از صحبت کردن استفاده می کنید؟

And you can listen to yourself and  then you can identify which areas  

و می‌توانید به حرف‌های خود گوش دهید و سپس می‌توانید تشخیص دهید که کدام حوزه‌ها را

you need to improve and focus  on improving one at a time.

باید بهبود دهید و هربار روی بهبود تمرکز کنید.

Now that you feel confident sharing  your ideas, you need the vocabulary.

اکنون که از اشتراک‌گذاری ایده‌های خود مطمئن هستید، به واژگان نیاز دارید.

Watch this lesson right now  to fill your vocabulary.

همین الان این درس را تماشا کنید تا دایره واژگان خود را پر کنید.