When & when NOT to use “MAKE” in English

Rawr.

راور

Yeah, I'm jumping a lot.

آره، من زیاد می پرم.

So, in English we have a verb called "make", and probably in your language you also have

بنابراین، در زبان انگلیسی ما یک فعل به نام "make" داریم و احتمالاً در زبان شما نیز

a verb that you use as "make", but maybe it's the same verb; like in Portuguese: "fazer".

یک فعل دارید که به عنوان "make" استفاده می کنید، اما شاید همان فعل باشد. مانند در پرتغالی: "fazer".

Oh, I hope I said that right.

اوه امیدوارم درست گفته باشم

So, it's very, very, very, very, very, very confusing about, in English, when to use the

بنابراین ، در مورد اینکه چه زمانی از

verb "make" and when to not use the verb "make".

فعل «ساختن» و چه زمانی از فعل «ساختن» استفاده نکنیم، بسیار گیج کننده است.

So, I've made-oo-a lesson for you with some really easy examples of when not to use the

بنابراین، من یک درسی برای شما با چند مثال بسیار آسان در مورد اینکه چه زمانی از

verb "make" and when to use the verb "make".

فعل "ساختن" استفاده نکنید و چه زمانی از فعل "ساختن" استفاده نکنید، برای شما ساخته ام.

Johnny, this is for you.

جانی، این برای توست.

Thanks for your help.

با تشکر از کمک شما.

Let's do when not to use it, okay?

بیایید انجام دهیم که چه زمانی از آن استفاده نکنیم، خوب؟

So, we don't say: "I made a boyfriend" or "a girlfriend", or: "I want to make a boyfriend"

پس نمی گوییم: «دوست پسر کردم» یا «دوست دختر» یا: «می خواهم دوست پسر پیدا کنم»

or "a girlfriend".

یا «دوست دختر».

This would be the dream of everyone because if you could make a boyfriend or a girlfriend,

این آرزوی همه خواهد بود، زیرا اگر بتوانید یک دوست پسر یا دوست دختر بسازید، به

that means that I would create the perfect specimen of a man.

این معنی است که من نمونه کامل یک مرد را خلق خواهم کرد .

So, I would make a boyfriend and he would be perfect.

بنابراین، من یک دوست پسر خواهم داشت و او عالی خواهد شد.

So, unfortunately, we cannot do this, but we use the verb "get".

بنابراین، متأسفانه، ما نمی توانیم این کار را انجام دهیم، اما از فعل "get" استفاده می کنیم.

So, in your language, maybe naturally you want to say: "I made a boyfriend."

بنابراین، به زبان شما، شاید به طور طبیعی بخواهید بگویید: "دوست پسر درست کردم."

In English, you'd have to say: "I got a boyfriend", in the past tense, or: "I will get a boyfriend"

در زبان انگلیسی، شما باید بگویید: "I got a boyfriend"، در زمان گذشته، یا: "I will get a boyfriend"

or "girlfriend" - maybe both.

یا "girlfriend" - شاید هر دو.

Good.

خوب

Do whatever you do.

هر کاری که میکنی انجام بده

So, don't use "make"; use "get".

بنابراین، از "make" استفاده نکنید. از "دریافت" استفاده کنید.

When you are doing exercise, you do not need to say: "I will make exercise" or "I made

وقتی در حال انجام ورزش هستید، لازم نیست بگویید: "من ورزش خواهم کرد" یا "من

exercise".

ورزش کردم".

"Exercise" is actually a verb - yay.

"ورزش" در واقع یک فعل است - yay.

So, you can say, past tense: "I exercised yesterday" or "I will exercise".

بنابراین، می توانید زمان گذشته بگویید: "دیروز ورزش کردم" یا "ورزش خواهم کرد".

An example of one kind of exercise is called a "push-up".

نمونه ای از یک نوع تمرین "فشار" نامیده می شود.

A "push-up" is when: "Oh, I... no...

"فشار" زمانی است که: "اوه، من... نه...

I'm going to do one."

من می خواهم یکی را انجام دهم."

I just did a hundred.

من فقط صد کار کردم.

Yay.

آری

Did you see them?

آنها را دیدی؟

Yeah, you did.

بله، شما انجام دادید.

Okay.

باشه.

So, "push-ups" are when you push yourself up off the ground.

بنابراین، "فشار" زمانی است که شما خود را از زمین بالا می برید.

So, we don't say: "I made a push-up"; we can use the verb "do".

بنابراین، نمی گوییم: «فَلَکُمَا»؛ می توانیم از فعل "do" استفاده کنیم.

So: "I do push-ups", or past tense: "I did push-ups".

پس: «فشار می کنم»، یا زمان گذشته: « فشار انجام دادم».

You can say: "I do exercise" or "I did exercise", but again, it's not necessary because "exercise"

می توانید بگویید: «ورزش می کنم» یا «ورزش کردم»، اما باز هم لازم نیست زیرا «ورزش

is a verb.

» یک فعل است.

A "push-up" is a noun, so we definitely need a verb with that, so: "I do" or "I did push-ups".

"Push-up" یک اسم است، بنابراین ما قطعاً به یک فعل با آن نیاز داریم، بنابراین: "I do" یا "I did push-ups".

Every year on your birthday you become older.

هر سال در روز تولد شما پیرتر می شوید.

We do not say, for example: "I made 21."

ما مثلاً نمی گوییم: «21 درست کردم».

I'm going to be 22 next year.

من سال آینده 22 ساله خواهم شد.

Yay.

آری

See, that makes more sense, though, doesn't it?

ببینید، این منطقی تر است، اینطور نیست ؟

Because you didn't die so you actually made the year - yeah!

چون تو نمردی و در واقع سال را ساختی - آره!

But we don't say that; English is more confusing.

اما ما این را نمی گوییم. انگلیسی گیج کننده تر است.

We say: "I will turn 22".

می گوییم: «22 ساله می شوم».

Or, past tense: "I turned 22."

یا زمان گذشته: «22 ساله شدم».

We don't say: "I make 22".

ما نمی گوییم: "من 22 می کنم".

Next one: "Makeup".

مورد بعدی: "آرایش".

Now, "makeup" is a noun.

حالا «آرایش» یک اسم است.

"Makeup" is cosmetics.

"آرایش" لوازم آرایشی است.

Okay?

باشه؟

So, I hear a lot of people say: "Today I makeup."

بنابراین، من می شنوم که بسیاری از مردم می گویند: "امروز من آرایش می کنم."

You make up what?

چی رو میسازی؟

What did you make up?

چی درست کردی؟

So, if you said: "I made something up" it means in your brain it was a fantasy.

بنابراین، اگر گفتید: "من چیزی ساختم" به این معنی است که در مغز شما این یک خیال بوده است.

So, if you're talking about cosmetics, you need to use the phrasal verb: "put on".

بنابراین، اگر در مورد لوازم آرایشی صحبت می کنید، باید از فعل عبارتی استفاده کنید: "پوشیدن".

You could say: "applied", but that's very formal.

می توانید بگویید: "کاربردی"، اما این بسیار رسمی است.

So, you... you guys need to say: "I put on makeup."

بنابراین، شما... شما بچه ها باید بگویید: "من آرایش کردم."

You can't just say: "I makeup."

شما نمی توانید فقط بگویید: "من آرایش می کنم."

You are makeup?

شما آرایش هستید؟

Oh my God.

اوه خدای من.

What are you?

تو چی هستی؟

Next one: "homework".

مورد بعدی: "تکالیف".

Oh, do you like homework?

اوه، آیا مشق شب را دوست دارید؟

Yeah, do it.

آره انجامش بده

Okay?

باشه؟

And a test.

و یک تست

You cannot make homework.

شما نمی توانید مشق شب را انجام دهید.

You cannot make a test.

شما نمی توانید یک آزمایش انجام دهید.

If you are a student, you do homework or you do a test.

اگر دانش آموز هستید، تکلیف می کنید یا امتحان می دهید.

Now, because I get to be a teacher, I make homework and I make the tests.

حالا چون معلم می شوم، تکلیف می کنم و تست ها را انجام می دهم.

So, this means that I create the homework and I tell you to do it, or I make the test

بنابراین، این بدان معناست که من تکلیف را ایجاد می کنم و به شما می گویم آن را انجام دهید، یا من تست را

and you do the test.

انجام می دهم و شما تست را انجام دهید.

You can substitute the verb "write" also for a test; but in North America, we say: "I do

می توانید فعل "نوشتن" را نیز جایگزین تست کنید. اما در آمریکای شمالی می گوییم: "من یک تست انجام می دهم

a test" or "I do homework".

" یا "من تکالیف را انجام می دهم".

So, your teacher makes the homework or makes the test, and you do it.

بنابراین، معلم شما تکالیف را انجام می دهد یا تست را انجام می دهد و شما آن را انجام می دهید.

Did you do your homework?

آیا تکالیف خود را انجام دادید؟

Don't do your homework; it's boring.

تکالیف خود را انجام ندهید؛ خسته کننده است.

Sex - woo-hoo.

سکس - وو هو.

Maybe in your language you say: "I made sex".

شاید به زبان شما بگویید: "من سکس کردم".

Well, that's weird.

خوب، این عجیب است.

We say: "I have" or "I had sex".

می گوییم: «دارم» یا «سکس کردم».

"Make", sure.

"حتما"

English, you say: "I made a baby" because you actually created it, but we don't just

انگلیسی، شما می‌گویید: «من بچه‌ساز شدم»، چون در واقع آن را خلق کردی، اما ما فقط

say "sex"; we actually say: "have sex".

«سکس» نمی‌گوییم. ما در واقع می گوییم: "سکس کنید".

And we don't say: "do sex"; that's funny.

و ما نمی گوییم: "سکس کنید"; جالبه.

"I want to do sex" - no, don't say that.

"من می خواهم رابطه جنسی داشته باشم" - نه، این را نگو.

So, we say: "I want to have sex".

بنابراین، ما می گوییم: "من می خواهم رابطه جنسی داشته باشم".

Next one: "Luggage".

مورد بعدی: "چمدان".

So, "luggage" means you put all your crap into a suitcase or a bag, and this becomes

بنابراین، "توشه" به این معنی است که شما تمام مزخرفات خود را در یک چمدان یا یک کیف قرار می دهید و این تبدیل

your luggage.

به چمدان شما می شود.

So, you can say: "luggage" or "baggage".

بنابراین، می توانید بگویید: "توشه" یا "توشه".

You don't say: "I made my luggage".

شما نمی گویید: «توشه ام را درست کردم».

We have a special verb only for "luggage" and other things; we can say: "pack".

فقط برای «توشه» و چیزهای دیگر فعل خاصی داریم. می توان گفت: "بسته".

So, maybe you are going to go on a trip and you say: "Oh, I have to pack my luggage";

بنابراین، شاید قرار است به مسافرت بروید و بگویید: "اوه، من باید چمدانم را جمع کنم".

you don't make the luggage, you don't do the luggage.

تو چمدان را نمی سازی، توشه را انجام نمی دهی .

Do you know what it means if you say: "I do my luggage"?

آیا می دانید اگر بگویید: " توشه ام را انجام می دهم" یعنی چه؟

It means that you have sex with your luggage.

یعنی با چمدان خود رابطه جنسی دارید.

Do you do that?

آیا شما این کار را انجام می دهید؟

If you have sex with your luggage, then that's fine but it's kind of strange; and don't tell

اگر با چمدان خود رابطه جنسی دارید، خوب است، اما به نوعی عجیب است. و به

people, okay?

مردم نگویید، باشه؟

So, we pack our bags or we pack our luggage; we don't make it.

بنابراین، ما چمدان هایمان را می بندیم یا چمدان هایمان را می بندیم. ما به آن نمی رسیم

Everyone clear now?

الان همه روشن شدند؟

We have to be careful with the verb "do" because "do" implies sex.

ما باید مراقب فعل "do" باشیم زیرا "do" به معنای جنسیت است.

If you do some strange things, that's fine.

اگر کارهای عجیب و غریب انجام می دهید، خوب است.

Okay?

باشه؟

Then we have in your language, maybe you don't use the verb "make", but we do.

سپس در زبان شما داریم، شاید شما از فعل «ساختن» استفاده نکنید، اما ما این کار را می کنیم.

English just gets more and more confusing the more you learn it - that's why I'm here

زبان انگلیسی هر چه بیشتر یاد بگیرید بیشتر و بیشتر گیج کننده می شود - به همین دلیل است که من اینجا هستم

to help you.

تا به شما کمک کنم.

So, when we should use "make" or "made" in English.

بنابراین، چه زمانی باید از "make" یا "made" در انگلیسی استفاده کنیم.

Now, in Portuguese, you guys might say: "I take a choice.

حالا، به زبان پرتغالی، شما ممکن است بگویید: " من یک انتخاب می

I take a decision."

کنم. من تصمیم می گیرم."

I like that; that's cute, but we don't say that.

من آن را دوست دارم؛ این زیباست، اما ما این را نمی گوییم.

Portuguese makes more sense.

پرتغالی منطقی تر است.

In English, we make a choice, we make a decision, and we can also make mistakes or a mistake.

در زبان انگلیسی ما انتخاب می کنیم، تصمیم می گیریم و همچنین می توانیم اشتباه یا اشتباه کنیم.

This is how English confuses you because I just told you that you don't make a boyfriend

اینطوری انگلیسی شما را گیج می‌کند، زیرا من به شما گفتم که دوست پسر

or a girlfriend, but for a friend somehow we are able to make friends.

یا دوست دختر نمی‌گیرید، اما برای یک دوست به نحوی می‌توانیم با هم دوست شویم.

Thank you, English, for being super-confusing.

متشکرم، انگلیسی، که فوق العاده گیج کننده است.

So, you can make a friend, you can make a new friend, but you cannot actually make a

بنابراین، شما می توانید یک دوست پیدا کنید، می توانید یک دوست جدید پیدا کنید، اما در واقع نمی توانید یک

boyfriend or girlfriend.

دوست پسر یا دوست دختر پیدا کنید.

I don't know.

من نمی دانم.

I don't know.

من نمی دانم.

We "make a commitment".

ما "تعهد می کنیم".

If you make a commitment, it's like you're making a promise to someone, like: "I promise

اگر تعهدی بپذیری، مثل این است که به کسی قولی می‌دهی، مانند: «قول می‌دهم

to love you forever."

برای همیشه دوستت داشته باشم».

So, we make this; we create this.

بنابراین، ما این را می سازیم. ما این را ایجاد می کنیم.

We can also make your bed.

ما همچنین می توانیم تخت شما را مرتب کنیم.

This doesn't make sense to me.

این برای من منطقی نیست

When you look at the base of the word... the verb "make", it basically means to create

وقتی به پایه کلمه نگاه می کنید ... فعل "ساختن" در اصل به معنای ایجاد

something.

چیزی است.

So, logically, you make a cake.

بنابراین، منطقی، شما یک کیک درست می کنید.

Okay?

باشه؟

You have eggs and flour - put it together-magic; dunh-dunh-dunh-you have made or created a

شما تخم مرغ و آرد دارید - آن را کنار هم بگذارید - جادو. dunh-dunh-dunh-شما کیک درست کرده اید یا درست کرده اید

cake.

.

But we have to say: "I'm going to make my bed."

اما باید بگوییم: من می روم تختم را مرتب می کنم.

Now, you are not constructing a bed.

حالا شما تخت نمی سازید.

To make your bed you're actually taking the covers and putting them back straight.

برای مرتب کردن تخت خود، در واقع روکش ها را برداشته و صاف می گذارید.

Personally, waste of time I think; I'm not going to make my bed in the morning - I'm

به شخصه، اتلاف وقت فکر می کنم؛ قرار نیست صبح رختخوابم را مرتب کنم -

just going to get back into that thing and make it messy again, but it looks nice.

فقط می‌خواهم به آن چیز برگردم و دوباره آن را به هم ریخته‌ام، اما خوب به نظر می‌رسد.

So, we don't do your bed because that would mean you would have sex with your bed; not

بنابراین، ما تخت شما را درست نمی کنیم زیرا این بدان معناست که شما با تخت خود رابطه جنسی خواهید داشت. نه

in, but with your bed.

داخل، بلکه با تختت

So, you actually have to make your bed.

بنابراین، شما در واقع باید تخت خود را مرتب کنید.

So, you make the sheets all nice and beautiful and... okay.

بنابراین، شما ملحفه ها را زیبا و زیبا می کنید و ... باشه.

We can also "make food"; "prepare" and "make".

ما همچنین می توانیم "غذا درست کنیم"؛ «آماده کردن» و «ساختن».

We prepare food, but more naturally we would say: "I make food".

ما غذا درست می کنیم، اما طبیعی تر می گوییم: «من غذا درست می کنم».

"I will make dinner" - this means: I will prepare it or cook it.

"من شام درست می کنم" - این به این معنی است: من آن را آماده می کنم یا آن را می پزم.

And then when we eat it, we use the verb "have": "I will have dinner" or "have lunch".

و بعد هنگام خوردن از فعل "دارم" استفاده می کنیم: "شام خواهم داشت" یا "ناهار می خورم".

So, first we make it, or cook it, or prepare it, and then we eat it - that's the best part.

بنابراین، ابتدا آن را درست می‌کنیم، یا می‌پزیم، یا آماده می‌کنیم و سپس می‌خوریم - این بهترین قسمت است.

You can "make a presentation".

شما می توانید "یک ارائه" ایجاد کنید.

This means you are collecting the information and you're actually writing a presentation.

این بدان معناست که شما در حال جمع آوری اطلاعات هستید و در واقع در حال نوشتن یک ارائه هستید.

So, maybe your friend says: "Hey.

بنابراین، شاید دوست شما بگوید: "هی.

Hey, let's do something tonight", and you say: "No, I can't.

هی، بیا امشب کاری انجام دهیم" و شما بگویید: "نه، نمی توانم.

I have to make a presentation."

باید ارائه کنم."

Then the next day you are going to "do the presentation".

سپس روز بعد شما می خواهید " ارائه ارائه" را انجام دهید.

"Do the presentation" means you actually stand up in front of all those people who are staring

"ارائه ارائه را انجام دهید" به این معنی است که شما در واقع در مقابل همه افرادی که

at you and you - blah; and you speak.

به شما و شما خیره شده اند بایستید. و تو حرف میزنی

You talk about the presentation that you have made.

شما در مورد ارائه ای که انجام داده اید صحبت می کنید .

So: "Make a presentation" means to prepare something; "do the presentation" means to

پس: «ارائه دادن» به معنای تهیه چیزی است; "انجام ارائه" به معنای

actually speak.

واقعی صحبت کردن است.

So, in this for English we can use two verbs.

بنابراین، در این برای انگلیسی می توانیم از دو فعل استفاده کنیم.

And the last one is a phrasal verb: "make out".

و آخرین آن یک فعل عبارتی است: "مکان کردن".

Do you know what "make out" means?

آیا می دانید "بیرون آوردن" یعنی چه؟

"Out".

"خارج".

Out, leave - go; bye.

بیرون، ترک - برو؛ خدا حافظ.

"Make in", "make out".

"ساختن"، "ساخت کردن".

So, "make out" basically means you kiss someone for a long time.

بنابراین، "تشکیل کردن" اساساً به این معنی است که شما کسی را برای مدت طولانی می بوسید.

Hopefully not your mother or your father.

امیدوارم نه مادرت و نه پدرت.

Okay?

باشه؟

That's kind of gross.

این یک جور ناخالص است.

But, again, whatever you do, that's fine.

اما، باز هم، هر کاری انجام دهید، خوب است.

If you "make out with someone", it means you kiss someone, you touch them for a prolonged

اگر "با کسی کنار بیایید"، به این معنی است که کسی را می بوسید، او را برای مدت طولانی لمس می کنید

period of time.

.

And then maybe, maybe, maybe after that you can have sex.

و بعد شاید، شاید، شاید بعد از آن بتوانید رابطه جنسی داشته باشید.

I don't know.

من نمی دانم.

That's your choice, again.

این انتخاب شماست، دوباره

But please don't have sex with your bed.

اما لطفا با تخت خود رابطه جنسی نداشته باشید.

Okay?

باشه؟

Don't do your bed, and don't do other things because that's weird.

تختخواب خود را مرتب نکنید و کارهای دیگر را انجام ندهید زیرا این عجیب است.

"Make" - sometimes we use; sometimes we don't.

"ساخت" - گاهی اوقات ما استفاده می کنیم. گاهی اوقات ما این کار را نمی کنیم.

If you're confused about it, welcome to English language.

اگر در مورد آن سردرگم هستید، به زبان انگلیسی خوش آمدید .

But I want to help you, so if you have questions about when to use "make", when not to use

اما من می‌خواهم به شما کمک کنم، بنابراین اگر سؤالی در مورد زمان استفاده از "ساخت"، زمان استفاده نکردن از

"make", please write them in the comments, subscribe to my channel, and I'll help you

"ساختن" دارید، لطفاً آنها را در نظرات بنویسید، در کانال من عضو شوید و من به شما کمک خواهم کرد.

as long as you make a donation.

کمک مالی کنید

Bye.

خدا حافظ.