Grammar Mistakes - RISE or RAISE?

Hi there. My name is Emma, and today we are going to talk about a very, very common mistake

سلام. نام من اِما است، و امروز می‌خواهیم در مورد یک اشتباه بسیار بسیار رایج

that ESL and native speakers make -- "rise" or "raise". So these two words, which are

که ESL و زبان‌های بومی مرتکب می‌شوند صحبت کنیم -- "rise" یا "raise". بنابراین این دو کلمه، که

very similar -- they look almost the same, except this one has an "a" -- confuse students

بسیار شبیه به هم هستند - تقریباً یکسان به نظر می رسند، با این تفاوت که این کلمه "a" دارد - دانش آموزان را بسیار گیج می

a lot. So this lesson will tell you what the difference between these two words are. Also,

کند. بنابراین این درس به شما می گوید که تفاوت بین این دو کلمه چیست. همچنین

what are the different forms of these verbs, and some tricks to remember the difference.

، اشکال مختلف این افعال چیست و چند ترفند برای یادآوری تفاوت.

So let's get started.

پس بیایید شروع کنیم.

So the first thing I want to show you is that one of the reasons why these verbs are so

بنابراین اولین چیزی که می‌خواهم به شما نشان دهم این است که یکی از دلایلی که باعث می‌شود این افعال خیلی با هم

frequently confused is that "rise" and "raise" -- they're both verbs that mean pretty much

اشتباه گرفته شوند این است که "rise" و "raise" - هر دو افعالی هستند که تقریباً به معنای

to move upward. So both of these words have sort of this meaning -- to move upward.

حرکت به سمت بالا هستند. بنابراین هر دوی این کلمات به نوعی دارای این معنی هستند - حرکت به سمت بالا.

So first we're going to look at "raise". So here I have "raise" in the present form, so

بنابراین ابتدا به «افزایش» نگاه می کنیم. بنابراین در اینجا من "افزایش" را به شکل حال دارم، بنابراین

the present tense. "Raised" in the past tense, just like regular past tense verbs, sorry,

زمان حال. "Raised" در زمان گذشته، درست مانند افعال زمان گذشته معمولی، متاسفم

it just -- you add "ed". And for the present perfect, I have "raised" again. Past participle

، فقط -- شما "ed" را اضافه می کنید. و برای زمان حال کامل، دوباره "پرورش" کرده ام.

is just "ed". So you can repeat this to yourself. "Raise", "raised", "raised". Okay?

ماضی فقط "ed" است. بنابراین می توانید این را با خود تکرار کنید. "بالا بردن"، "برافراشته"، "برآورده شده". باشه؟

So let's look at some examples. "I raise my hand." So this means my hand goes upward.

پس بیایید به چند نمونه نگاه کنیم. "دستم را بالا می برم ." پس این یعنی دست من به سمت بالا می رود.

Just like this, it moves up. So oftentimes in class, the teacher says, "If you have a

درست مثل این، به سمت بالا حرکت می کند. بنابراین اغلب اوقات در کلاس، معلم می گوید: "اگر

question, raise your hand." Okay? And so one of the main things about "raise" is that in

سوالی دارید، دست خود را بالا ببرید." باشه؟ و بنابراین یکی از چیزهای اصلی در مورد "افزایش" این است که در

this sentence we have a subject. "I" is the subject of the sentence. We have the verb,

این جمله ما یک موضوع داریم. «من» موضوع جمله است. ما فعل را داریم

which you know, "raise". We also have what's called an object. So an object is "something".

که می دانید "افزایش". ما همچنین چیزی داریم که به آن شیء می گویند. پس یک شی «چیزی» است.

The verb can't stand alone. I can't say, "I raise." It's always, "What do you raise?"

فعل نمی تواند به تنهایی بایستد. نمی توانم بگویم "من بالا می برم." همیشه این است: "چه چیزی را مطرح می کنی؟"

"I raise what?" "I raise something." So you always need an object with "raise". So "I

"چی رو بلند می کنم؟" "من چیزی را مطرح می کنم." بنابراین شما همیشه به یک شی با "raise" نیاز دارید. بنابراین "

raise my hand." "I raise the marker." "I raise my voice," which means I get louder.

دستم را بالا می برم." "من نشانگر را بالا می برم." « صدایم را بلند می کنم» یعنی بلندتر می شوم.

So second example, "My boss raised my salary." This is something I hope that happens. It

بنابراین مثال دوم، "رئیس من حقوق من را افزایش داد." این چیزی است که امیدوارم اتفاق بیفتد.

means my salary, the amount of money I get paid for work, goes up. It increases. So again,

یعنی حقوقم، مقدار پولی که برای کار می گیرم، بالا می رود. افزایش می یابد. پس

we have the subject, "your boss" or "my boss". We have the verb, "raised", and as always

باز هم موضوع "رئیس شما" یا "رئیس من" را داریم. ما فعل "raised" را داریم و مثل همیشه

with "raised", you need an object. So what is raised? "My salary." There always has to

با "raised" به یک مفعول نیاز دارید. پس چه چیزی مطرح می شود؟ "حقوق من." همیشه

be something after the verb.

باید چیزی بعد از فعل وجود داشته باشد.

Next example, "I have raised my kids well." We often use the word "raised" in this context

مثال بعدی، "من بچه هایم را خوب بزرگ کرده ام." هنگامی که در مورد کودکان صحبت می کنیم، اغلب در این زمینه از کلمه "بزرگ شده" استفاده می

when we're talking about children. It means pretty much, "How have you parented your children?"

کنیم. تقریباً به این معنی است که "چگونه فرزندان خود را تربیت کرده اید؟"

How have you taken care of your children? What have you taught them? "I raised my kids

چگونه از فرزندان خود مراقبت کرده اید؟ چه چیزی به آنها یاد داده اید؟ من بچه هایم را خوب تربیت کردم

well." It's just an example of how you parented them. So again, I can't say, "I have raised."

.» این فقط یک نمونه از نحوه تربیت آنهاست. بنابراین باز هم نمی توانم بگویم "من بزرگ کرده ام."

"I have raised." I need an object. In this case, the object is "someone", "my kids".

"من بزرگ کرده ام." من به یک شی نیاز دارم در این مورد، مفعول "فردی"، "بچه های من" است.

So this is a good example for "raised".

بنابراین این یک مثال خوب برای "پرورش" است.

So next, and remember, present tense, just an "e", past tense, "ed", present perfect

پس بعد، و به یاد داشته باشید، زمان حال، فقط یک "e"، زمان گذشته، "ed"، حال کامل

or the past participle, "ed". So the main thing to remember, you need an object with

یا مضارع، "ed". بنابراین نکته اصلی که باید به خاطر بسپارید، شما به یک شی با

"raised".

"برافراشته" نیاز دارید.

So now let's look at the word, "rise". Okay, so as I said before, "rise" and "raised",

پس حالا بیایید به کلمه "برخاستن" نگاه کنیم. بسیار خوب، پس همانطور که قبلاً گفتم، "قیام" و "بالا"

they both mean to move upward. So now let's look at "rise". In the present tense, "rise".

هر دو به معنای حرکت به سمت بالا هستند. خب حالا بیایید به «قیام» نگاه کنیم. در زمان حال «برخاستن».

Simple. This is when it gets a little bit more difficult. In the past tense, "rose".

ساده. این زمانی است که کار کمی سخت تر می شود. در زمان گذشته "رز".

So we don't add "ed" in the past tense like we do to regular verbs. "Rise" is an irregular

بنابراین ما مانند افعال منظم "ed" را در زمان گذشته اضافه نمی کنیم. "Rise" یک فعل نامنظم است

verb, so this is something you're just going to have to memorize. So "rose" is the past

، بنابراین این چیزی است که شما فقط باید آن را حفظ کنید. پس «رز»

tense, and finally, the past participle, which we would use, for example, in the present

فعل ماضی است و در نهایت فعل ماضی که مثلاً در حال

perfect, "risen". So "rise", "rose", "risen". Okay, so that's the first difference. With

کامل «قیام» استفاده می کنیم. پس «برخاست»، «رز»، «برخاست». خوب، پس این اولین تفاوت است. با

"raise", it's a regular verb, it's easy. In the past tense, all you have to do is add

"افزایش"، این یک فعل منظم است، آسان است. در زمان گذشته، تنها کاری که باید انجام دهید این است که

"ed". For "rise", it's not as simple. You have to memorize "rose" and "risen".

"ed" را اضافه کنید. برای "ظهور"، به همین سادگی نیست. شما باید «رز» و «برخاسته» را حفظ کنید.

So now let's look at some sentences to get a better understanding of the word "rise".

پس حالا بیایید به چند جمله نگاهی بیندازیم تا درک بهتری از کلمه "خیز" پیدا کنیم.

So number one, "The sun", sorry, "The sun rises", means the sun goes up, moves upward.

بنابراین شماره یک، "خورشید"، متاسفم، "خورشید طلوع می کند"، یعنی خورشید بالا می رود، به سمت بالا حرکت می کند.

Now what do you notice about the sentence? Is there an object? So we have the subject,

حالا در مورد جمله چه چیزی را متوجه می شوید؟ آیا شیئی وجود دارد؟ پس فاعل را

which is the sun, at the beginning of the sentence. We have the verb, the action, "rises".

که خورشید است در ابتدای جمله داریم. ما فعل، فعل، «قیام» را داریم.

Is there anything else? Is there an object? No. So this is the main way that "rise" differs.

چیز دیگری هست؟ آیا شیئی وجود دارد؟ نه. بنابراین این راه اصلی است که "ظهور" متفاوت است.

There's no object, whereas in "raise", there is an object. We can also say, "The moon rises".

هیچ شیئی وجود ندارد، در حالی که در "افزایش" یک شی وجود دارد. همچنین می توان گفت: "ماه طلوع می کند".

The sun rises and the moon rises are one of the most common ways you will use this word.

طلوع خورشید و طلوع ماه یکی از رایج ترین روش هایی است که شما از این کلمه استفاده خواهید کرد.

Number two, "I've just risen from my chair." So this means I was seated and I stood up.

شماره دو، "من به تازگی از روی صندلی خود بلند شده ام." پس این یعنی من نشسته بودم و ایستادم.

So I went from a seated position and then I stood up, so I moved upward. Now in this

بنابراین از حالت نشسته رفتم و سپس ایستادم، بنابراین به سمت بالا حرکت کردم. اکنون در این

case, I've used the present perfect, "I've just risen from my chair." So again, we have

مورد، من از حال کامل استفاده کرده ام، « من تازه از صندلی خود برخاستم». بنابراین، ما دوباره

the subject, sorry, the subject is "I". We have the verb, "have just risen". Now do we

موضوع داریم، متأسفم، موضوع "من" است. ما فعل "تازه برخاسته" را داریم. حالا

have an object? Now I know some of you might see "from my chair" and think that's the object,

ما یک شی داریم؟ اکنون می دانم که برخی از شما ممکن است "از روی صندلی من" را ببینید و فکر کنید هدف این است،

but no. "From" is a preposition. It's not a thing. So in this sentence, we don't actually

اما نه. «از» حرف اضافه است. این یک چیز نیست. پس در این جمله ما در واقع

have an object. I can't say, "I've just risen my hand." No. "I've just risen my pen." No.

شی نداریم. نمی توانم بگویم: «تازه دستم را بلند کردم». نه. "من تازه قلمم را بلند کردم."

There's no object. There's no something here. It's just a preposition, "from my chair."

نه. هیچ شیئی وجود ندارد. اینجا چیزی نیست این فقط یک حرف اضافه است، "از صندلی من".

So the only thing that's rising is your whole body. So there's no object.

بنابراین تنها چیزی که در حال افزایش است تمام بدن شماست. بنابراین هیچ شیئی وجود ندارد.

Number three, "The bread rose in the oven." So this means that the bread, before the yeast

شماره سه، «نان در تنور گل شد». پس این به این معنی است که نان قبل از

is cooked, it's flat, and then as it heats, it starts to rise, and it's an upward movement.

پخته شدن مخمر، صاف است و بعد با گرم شدن شروع به بلند شدن می کند و حرکتی رو به بالا است.

So the bread goes from being flat to being thicker and tastier. So, "The bread rose in

بنابراین نان از صافی به غلیظ تر و خوشمزه تر تبدیل می شود. پس «نان در تنور گل شد

the oven." So where's the subject? The bread. The verb, "rose", and so again, this is the

». پس موضوع کجاست؟ نان. فعل "رز" و باز هم این

past tense of "rise". Now do we have an object? Now you see the word "in the oven"? "In",

زمان گذشته "قیام" است. حالا ما یک شی داریم؟ حالا کلمه "در فر" را می بینید؟ «در»

just like "from", is a preposition. It's not a thing. It's not an object. So no, we actually

درست مانند «از» حرف اضافه است. این یک چیز نیست. این یک شی نیست. پس نه، ما

don't have an object in this sentence. I could even say... I could get rid of this whole

در این جمله در واقع مفعولی نداریم. حتی می‌توانستم بگویم... می‌توانستم در هر دو جمله از شر کل این ماجرا خلاص شوم

thing in both these sentences and say, "I've just risen." That's grammatically correct.

و بگویم: « تازه برخاستم». از نظر گرامری درست است.

I could say, "The bread rose." You don't need anything else in this sentence. All you need

می توانم بگویم: "نان گل شد." در این جمله به هیچ چیز دیگری نیاز ندارید. تنها چیزی که نیاز دارید

is a subject and the verb, "rise". So let's do some more practice questions with this,

یک فاعل و فعل "قیام" است. پس بیایید چند سوال تمرینی بیشتری با این کار انجام دهیم و

comparing "raise" and "rise".

«افزایش» و «افزایش» را با هم مقایسه کنیم.

Okay, so time to practice "rise" and "raise". So I have six questions here, and I want you

بسیار خوب، پس وقت آن است که "قیام" و "بالا بردن" را تمرین کنیم. بنابراین من در اینجا شش سوال دارم و از شما می خواهم که در این مورد

to help me out with these. So we're going to go through each of them, and I want you

به من کمک کنید. بنابراین، ما هر یک از آنها را مرور می کنیم، و می خواهم

to tell me if the answer is "rise" or "raise", okay? And don't worry so much about tense.

به من بگویید که آیا پاسخ "افزایش" است یا "افزایش"، باشه؟ و اینقدر نگران تنش نباشید.

Whether you use the past tense, present tense, or present perfect, as long as you use the

چه از زمان گذشته، چه زمان حال یا حال کامل استفاده کنید، تا زمانی که از

right verb, that's what I'm looking for. So let's get started.

فعل درست استفاده کنید، این چیزی است که من به دنبال آن هستم . پس بیایید شروع کنیم.

Number one, "My grandmother, me." "My grandmother, me." So do you think it's "raise" or "rise"?

شماره یک، "مادربزرگ من، من." "مادربزرگ من، من." پس به نظر شما "افزایش" است یا "افزایش"؟

The answer is "raised". So how do I know? Well, again, "raised me" means similar to

پاسخ "برافراشته" است. پس من از کجا بدانم؟ خوب، دوباره، "من را بزرگ کرد" به معنای

"parented you" or "acted like a parent to you". So, "My grandmother was like a parent

مشابه "تو را پدر و مادر کرد" یا "مثل پدر و مادر با تو رفتار کرد". بنابراین، "مادربزرگم برای من مانند یک پدر و مادر

to me. She took care of me and raised me." So what's the subject of the sentence? "Grandmother",

بود، او از من مراقبت کرد و مرا بزرگ کرد." پس موضوع جمله چیست؟ "مادربزرگ"

the verb, "raised". And is there an object? Again, an object can be something or someone.

، فعل، "پرورش". و آیا شیئی وجود دارد؟ باز هم، یک شی می تواند چیزی یا کسی باشد.

Yes, "me" is the object. So therefore, I know it has to be "raised" because there's an object.

بله، «من» مفعول است. بنابراین، من می دانم که باید آن را "بالا" کرد زیرا یک شی وجود دارد.

Number two, "You must rise" or "You must raise"? Which one do you think is the correct answer?

شماره دو، "شما باید بلند شوید" یا "شما باید بلند شوید"؟ به نظر شما کدام یک پاسخ صحیح است؟

"You must rise." Okay, "You must rise." So again, "raise" and "rise", very similar meaning,

"تو باید بلند شوی." خوب، "تو باید بلند شوی." پس باز هم «بالا بردن» و «قیام» به معنای بسیار مشابه

it just means to go up. So if I rise, maybe I'm seated, I'm sitting down in a chair, and

، فقط به معنای بالا رفتن است. پس اگر بلند شوم، شاید نشسته‌ام، روی صندلی می‌نشینم و

I stand up, I rise. So how do I know it's "rise"? Well, here we have the subject. "Must

می‌ایستم، برمی‌خیزم. پس چگونه می توانم بفهمم که "خیز" است؟ خوب، اینجا ما موضوع را داریم. "باید

rise" is the verb. Is there an object, anything after the verb? No. So it has to be "rise".

برخاست" فعل است. آیا بعد از فعل مفعولی وجود دارد؟ نه. پس باید "رشد" باشد.

Number three, "The sun raises" or "The sun rises"? So what do you think it is? "Rises".

شماره سه، "خورشید طلوع می کند" یا "خورشید طلوع می کند"؟ پس به نظر شما چیست؟ "برمی خیزد".

"The sun rises." Again, the sun is the subject, the verb, the action is "rise". Is there an

"خورشید طلوع می کند." باز هم خورشید فاعل است ، فعل، فعل «طلوع» است. آیا شیئی وجود دارد

object? Is there something or someone after the verb? No. There's nothing here, so we

؟ آیا چیزی یا کسی بعد از فعل وجود دارد؟ نه. اینجا چیزی نیست، بنابراین ما

know it's "rises".

می دانیم که "خیز" است.

Number four, "Rise your hand" or "Raise your hand"? What do you think it is? "Raise your

شماره چهار، «دستت را بلند کن» یا «دستت را بلند کن »؟ به نظر شما چیست؟ "دستت را بلند کن

hand." So in this sentence, we actually don't have a subject. This is an imperative, so

." بنابراین در این جمله ما در واقع موضوعی نداریم. این یک امر ضروری است،

it's an order, somebody's giving you a command. Just like what your parents did when you were

بنابراین یک دستور است، کسی به شما دستور می دهد. درست مانند کاری که والدینتان در جوانی انجام می دادند

younger, sometimes they tell you what to do. "Raise your hand." So it's a command. Here

، گاهی اوقات به شما می گویند که چه کار کنید. "دستت را بلند کن." پس این یک فرمان است. در اینجا

we have the verb, "raise", and we still have an object. "You raise something." So in this

ما فعل "raise" را داریم و هنوز یک مفعول داریم. "شما چیزی را مطرح می کنید." بنابراین در این

case, the "something" is your hand. So "Raise your hand." And again, this is one of the

مورد، «چیزی» دست شماست. پس " دستت را بلند کن." و دوباره، این یکی از

most common expressions you will hear with "raise", so this is a very good one to memorize.

رایج ترین عباراتی است که با "افزایش" می شنوید، بنابراین برای حفظ کردن بسیار خوب است.

Number five, "Heat", "heat", "raises" or "rises"? "Heat rises", meaning hotness or heat moves

شماره پنج، «حرارت»، «گرما»، «افزایش» یا «بالا رفتن»؟ «حرارت بالا می‌آید» یعنی گرمی یا گرما به

upward. That's why if you're in a house and you sleep on the top floor of the house, your

سمت بالا حرکت می‌کند. به همین دلیل است که اگر در خانه ای هستید و در طبقه بالای خانه می خوابید،

room is probably going to be hotter because heat rises, it moves up. So in this case,

احتمالاً اتاق شما گرمتر می شود زیرا گرما افزایش می یابد و بالا می رود. بنابراین، در این مورد،

how did I know it was "rises"? Well, we have here a subject, we have a verb, do we have

من از کجا می دانستم که "خیز" است؟ خب ما اینجا فاعل داریم، فعل

an object? Something or someone that comes right after the verb? No object, so we know

داریم مفعول داریم؟ چیزی یا کسی که درست بعد از فعل می آید؟ هیچ شیئی وجود ندارد، بنابراین ما می دانیم که

it's "rise". Okay, I hope you're getting the hang of this.

آن "افزایش" است. بسیار خوب، امیدوارم از این موضوع استفاده کرده باشید.

Number six, "I will rise my glass to you" or "raise my glass to you"? What do you think?

شماره شش، «لیوانم را به سوی تو بلند می کنم» یا «لیوانم را به سوی تو بلند می کنم»؟ شما چی فکر میکنید؟

"I will raise my glass to you." So it's almost like a toast. You lift up your glass, it moves

لیوانم را برایت بلند می کنم. بنابراین تقریباً مانند یک نان تست است. لیوانت را بلند می کنی، به سمت بالا حرکت می کند

upward. So "I will raise my glass to you." How did I know it was "raise"? Well, here's

. پس "من لیوانم را به سوی تو بلند خواهم کرد." از کجا فهمیدم که "افزایش" است؟ خب، اینجا

my subject, "I". "Will raise" is the verb. And is there an object? Is there something

موضوع من، "من" است. "بلند خواهد کرد" فعل است. و آیا شیئی وجود دارد؟ آیا چیزی

or someone that comes right after the verb? Yes. "My glass is the object." So "I will

یا شخصی وجود دارد که درست بعد از فعل می آید؟ آره. "شیشه من شی است." پس "

raise my glass to you."

من لیوانم را به سوی تو بلند خواهم کرد."

So if you want to practice this more, which I highly recommend, I know that these can

بنابراین، اگر می‌خواهید این را بیشتر تمرین کنید، که من به شدت توصیه می‌کنم، می‌دانم که اینها

be very confusing, I hope you'll come visit us at our website at www.engvid.com. We have

می‌توانند بسیار گیج‌کننده باشند، امیدوارم از وب‌سایت ما به آدرس www.engvid.com دیدن کنید. ما

a quiz on this specific topic and it can really help to highlight some of the differences.

یک مسابقه در مورد این موضوع خاص داریم و واقعاً می تواند به برجسته کردن برخی از تفاوت ها کمک کند.

So until next time, take care.

پس تا دفعه بعد مراقب باشید.