How to write numbers in English: 6 common mistakes

Hi there. My name is Emma, and today we are going to look at common mistakes that ESL

سلام. نام من اِما است، و امروز می‌خواهیم اشتباهات رایجی را که

students make when they're talking about numbers. Okay? So in this video, we will look at five

دانش‌آموزان ESL هنگام صحبت درباره اعداد مرتکب می‌شوند، بررسی کنیم. باشه؟ بنابراین در این ویدئو، به پنج

different mistakes I hear my students make often and ways to correct these mistakes.

اشتباه مختلف که اغلب شاگردانم مرتکب می شوند و راه های اصلاح این اشتباهات را بررسی خواهیم کرد.

So let's get started. First we're going to look at pronunciation,

پس بیایید شروع کنیم. ابتدا به تلفظ

the pronunciation of numbers. Okay, so the first mistake I hear often is when students

، تلفظ اعداد می پردازیم. بسیار خوب، بنابراین اولین اشتباهی که اغلب می‌شنوم این است که دانش‌آموزان

are talking about time -- or things in general, but often with time -- they're talking about

در مورد زمان صحبت می‌کنند -- یا به طور کلی چیزهایی، اما اغلب با زمان -- آنها در

the month, the week, the night, the year, the day; they often forget to pronounce the

مورد ماه، هفته، شب، سال ، روز صحبت می‌کنند. آنها اغلب فراموش می کنند که

"s" or they pronounce an "s" when they shouldn't. So what do I mean by this? Well, first I have

"s" را تلفظ کنند یا زمانی که نباید "s" را تلفظ می کنند. پس منظور من از این چیست؟ خوب، اول من

"one month", "two months". So notice in this case: there's no "s" so I don't pronounce

"یک ماه"، "دو ماه" دارم. بنابراین در این مورد توجه کنید: "s" وجود ندارد، بنابراین من "s" را تلفظ نمی

an "s". In this case there is an "s" so I do pronounce an "s". So even though it's a

کنم. در این مورد یک "s" وجود دارد، بنابراین من یک "s" را تلفظ می کنم. بنابراین، اگرچه این یک

pretty simple rule, a lot of people when they speak, they don't do this. I hear students

قانون بسیار ساده است، اما بسیاری از مردم وقتی صحبت می کنند، این کار را انجام نمی دهند. من می شنوم که دانش آموزان

say all the time: "I've been here for one years." Or "I lived there for five year."

همیشه می گویند: "من یک سال است که اینجا هستم ." یا "من پنج سال آنجا زندگی کردم."

Okay? So be very careful when you say numbers, make sure that the noun that comes after,

باشه؟ بنابراین هنگام گفتن اعداد بسیار مراقب باشید، مطمئن شوید که اسمی که بعد از آن آمده است،

if there's more than one: you need an "s" and it's pronounced, the "s" is pronounced.

اگر بیش از یک باشد: به یک "s" نیاز دارید و تلفظ می شود، "s" تلفظ می شود.

So what I'd like to do is I'm going to read to you five sentences and I want you to hear

بنابراین کاری که می‌خواهم انجام دهم این است که پنج جمله را برای شما بخوانم و می‌خواهم بشنوید که

if I'm pronouncing the "s" or not. Okay? Oh, and one other thing I should say. So sometimes

آیا "s" را تلفظ می‌کنم یا نه. باشه؟ اوه و یه چیز دیگه که باید بگم بنابراین گاهی اوقات

"s" are pronounced as "s'" like "sss", other times they're pronounced like "zzz" like a

"s" به صورت "s" مانند "sss" تلفظ می شود، در برخی مواقع مانند "zzz" مانند

"z". So for month: "months", it's pronounced like "sss" like a snake. Week: "weeks". Night:

"z" تلفظ می شود. بنابراین برای ماه: "ماه"، مانند "sss" مانند یک مار تلفظ می شود. هفته: «هفته». شب:

"nights". Okay? Whereas "year" and "day", when we add an "s", the "s" is pronounced

«شب». باشه؟ در حالی که "سال" و "روز"، وقتی "s" را اضافه می کنیم، "s"

like a "z". "Years", "days". Okay? So keep that in mind.

مانند "ز" تلفظ می شود. "سالها"، "روزها". باشه؟ آن را به خاطر بسپار.

Okay, so the first sentence. Listen carefully to see if I pronounce the "s" after the number

خوب، پس جمله اول. با دقت گوش کنید تا ببینید آیا بعد از عدد "s" را تلفظ می کنم

or not. "I've been here for one years." Is that a correct sentence?

یا نه. "من یک سال است که اینجا هستم ." آیا این جمله درستی است؟

No, it's not because I said "one", it should have been: "I've been here for one year."

نه، به خاطر این نیست که «یک» گفتم، باید اینطور می شد: «یک سال است که اینجا هستم».

Okay, number two: "Four day ago I saw my aunt."

باشه، شماره دو: "چهار روز پیش عمه ام را دیدم."

So what's wrong with this? Is there anything wrong? "Four day ago I saw my aunt."

پس این چه اشکالی دارد؟ آیا مشکلی وجود دارد؟ "چهار روز پیش عمه ام را دیدم."

It should be: "Four days ago". There're four of them

باید باشد: «چهار روز پیش». چهار مورد از آنها وجود دارد،

so they need to be plural, so you need to pronounce the "s".

بنابراین باید جمع باشند، بنابراین شما باید "s" را تلفظ کنید.

Next one: "I've worked for two months."

مورد بعدی: "من دو ماه کار کرده ام."

Is there a problem with that? "I've worked for two months."

آیا مشکلی در آن وجود دارد؟ "من دو ماه کار کرده ام."

No, that sentence is okay. I pronounced the "s" because there were two

نه، این جمله اشکالی ندارد. «س» را تلفظ کردم چون دو

months. Okay, number four: "I must study for five month."

ماه بود. باشه، شماره چهار: "من باید پنج ماه درس بخونم."

"I must study for five month." Did you hear an "s"?

"من باید پنج ماه درس بخوانم." آیا شما یک "s" شنیدید؟

So that one was incorrect. It should be: "I must study for five months." Last one: "I went to Cuba for one weeks."

پس اون یکی نادرست بود باید این باشد: «پنج ماه باید درس بخوانم ». مورد آخر: "من برای یک هفته به کوبا رفتم."

What's the problem with this sentence? I pronounced an "s" after "week", but because there's only

مشکل این جمله چیست؟ من یک "s" را بعد از "week" تلفظ کردم، اما چون فقط

one, it shouldn't be "one weeks", it should be "one week". Okay?

یکی است، نباید "یک هفته" باشد ، بلکه باید "یک هفته" باشد. باشه؟

So I know this is a simple pronunciation rule, but it's something that it's very important

بنابراین می دانم که این یک قانون تلفظ ساده است، اما چیزی است که بسیار مهم

to be careful with. So even if you have to practice at home: "One year, one year, one

است که مراقب آن باشیم. بنابراین حتی اگر مجبور باشید در خانه تمرین کنید: "یک سال، یک سال، یک

year. Two years, two years, two years." Keep repeating it until it becomes easy and you

سال، دو سال، دو سال، دو سال." آنقدر آن را تکرار کنید تا آسان شود و

don't make that mistake. Okay. So what's our next pronunciation mistake?

مرتکب آن اشتباه نشوید. باشه. پس اشتباه بعدی ما در تلفظ چیست؟

Well this is sort of a funny one. A lot of ESL students, when they mean "Thirteen (13)"

خوب این یک نوع خنده دار است. بسیاری از دانش‌آموزان ESL، وقتی منظورشان «سیزده (13)» است

they say "Thirty (30)" and vice versa. So I'll ask a student: how many years did they

، می‌گویند «سی (30)» و بالعکس. بنابراین از یک دانشجو می پرسم: چند سال

go to university? Or not university, that would be a bad example. How many years of

به دانشگاه رفتند؟ یا نه دانشگاه، مثال بدی خواهد بود. چند سال

schooling did they have? And I'll hear "Thirty (30)" when what they really mean to say is

تحصیل داشتند؟ و من "سی (30)" را می شنوم وقتی که واقعاً منظور آنها

"Thirteen (13)". Okay? And this is very common when it comes to money. Students, you know,

"سیزده (13)" باشد. باشه؟ و این در مورد پول بسیار رایج است . دانش‌آموزان، می‌دانید،

they'll hear the sum they have to pay incorrectly or they'll say something costs "Thirty (30)"

مبلغی را که باید بپردازند نادرست می‌شنوند یا می‌گویند چیزی "سی (30)" قیمت دارد، در

when it really costs "Thirteen (13)" and vice versa. Same with when you give out your phone

حالی که واقعا "سیزده (13)" است و بالعکس. مانند زمانی که شماره تلفن خود را می دهید

number, this could be a real problem -- or your address.

، این می تواند یک مشکل واقعی باشد -- یا آدرس شما.

So how do I pronounce "thirteen (13)" versus "thirty (30)"? Well the easiest thing to do

بنابراین چگونه می توانم "سیزده (13)" را در مقابل "سی (30)" تلفظ کنم؟ خب ساده ترین کار

-- and this goes for all the teen numbers so 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, it also goes

-- و این برای همه اعداد نوجوان صدق می کند، بنابراین 13، 14، 15، 16، 17، 18، 19، همچنین

for 30, 40, 50, 60, 70, 80, 90 -- it's important to be aware of stress. So what do I mean by

برای 30، 40، 50، 60، 70، 80، 90 کاربرد دارد. مهم است که از استرس آگاه باشید. پس منظور من از

stress? Well, when we stress something, we say it louder and longer. So when you say

استرس چیست؟ خوب، وقتی به چیزی استرس می دهیم، آن را بلندتر و طولانی تر می گوییم. بنابراین وقتی

the number "thirteen", the stress should be on "teen". So I should say: "thir-TEEN." It's

عدد «سیزده» را می گویید، استرس باید روی «نوجوان» باشد. بنابراین باید بگویم: "Thir-TEEN."

very clear if I say "teen" longer and louder. Same with "sevenTEEN", longer and louder.

اگر بلندتر و بلندتر بگویم «نوجوان» خیلی واضح است. همان "sevenTEEN"، طولانی تر و بلندتر.

So the stress, again, is on "teen", that's what you say louder and longer. Whereas with

پس استرس دوباره روی "نوجوان" است، این همان چیزی است که شما بلندتر و طولانی تر می گویید. در حالی که با

"thirty", the stress is on the first part. "THIR-ty", so I say the first part very loud

«سی»، استرس روی قسمت اول است. "THIR-ty"، بنابراین قسمت اول را خیلی بلند و بلند می گویم

and long, the second part very short. "SEVENty, SEVENty", again, stress is on the first part

، قسمت دوم را بسیار کوتاه. "SEVENTY, SEVENTty" باز هم استرس روی قسمت اول است

and I say the second part quick. Now one thing you may have noticed is that

و قسمت دوم را سریع می گویم. حالا یک چیزی که ممکن است متوجه شده باشید این است که

when I say the "ty", it's pronounced like a "dy". This happens a lot when we speak.

وقتی من "ty" را می گویم، مانند "dy" تلفظ می شود. وقتی صحبت می کنیم این اتفاق زیاد می افتد.

Instead of saying "seventy", it changes to "sevendy" with a "dy". So that's something

به جای گفتن "هفتاد " با "dy" به "sevendy" تغییر می کند. پس این چیز

else to be aware of. Let's look at some other common number mistakes.

دیگری است که باید از آن آگاه بود. بیایید به برخی از اشتباهات رایج اعداد دیگر نگاه کنیم.

So the next mistake we're going to look at, I see often in student writing. Okay? So we're

بنابراین اشتباه بعدی که می خواهیم به آن نگاه کنیم، اغلب در نوشتن دانش آموزان می بینم. باشه؟ بنابراین

going to look at "hundreds", "thousands", "millions", and "billions". These are all

ما به «صدها»، «هزاران»، «میلیون‌ها» و «میلیاردها» نگاه می‌کنیم. اینها همه

large numbers. Okay? Notice for example: "He stole millions of dollars." So I don't have

اعداد بزرگ هستند. باشه؟ به عنوان مثال توجه کنید: "او میلیون ها دلار دزدید." بنابراین من

a specific amount and I have an "s" here. I don't say: "He stole million of dollars."

مقدار خاصی ندارم و در اینجا یک "s" دارم. من نمی گویم: او یک میلیون دلار دزدید.

"He stole millions of dollars.", "He stole hundreds of dollars.", "He has hundreds of

"او میلیون ها دلار دزدید."، "او صدها دلار دزدید."، "او صدها

friends on facebook." So notice there's no specific number here, it's just hundreds in

دوست در فیس بوک دارد." بنابراین توجه کنید که در اینجا عدد خاصی وجود ندارد، به طور کلی فقط صدهاست

general? We don't know how many hundreds, we just know somewhere in the hundreds. Same

؟ ما نمی دانیم چند صد، ما فقط جایی در صدها می دانیم.

with millions, we don't know how many millions, we just know he stole millions of dollars.

همینطور میلیون ها، ما نمی دانیم چند میلیون ، فقط می دانیم که او میلیون ها دلار دزدیده است.

And in both of these cases, again, they're plural. Same with if we use thousands, billions,

و در هر دوی این موارد، دوباره، آنها جمع هستند. اگر از هزاران، میلیاردها، تریلیون ها استفاده کنیم، همین طور

trillions. But "I have 25 million dollars." So what I

. اما من 25 میلیون دلار دارم. بنابراین آنچه که من می

see a lot of ESL students do is I see them write an "s" here. "I have 25 millions dollars."

بینم بسیاری از دانش آموزان ESL انجام می دهند این است که می بینم آنها یک "s" را در اینجا می نویسند. من 25 میلیون دلار دارم.

This is incorrect. "I have 25 million dollars." Okay? So if you have a number here, a specific

این نادرست است. من 25 میلیون دلار دارم. باشه؟ بنابراین، اگر در اینجا یک عدد،

amount of money and you're talking -- it doesn't really matter what you're talking about -- there

مقدار مشخصی پول دارید و در حال صحبت کردن هستید - واقعاً مهم نیست که در مورد چه چیزی صحبت می کنید -

shouldn't be an "s" even though there's more than one. Same with here: "I have two hundred

نباید یک "s" وجود داشته باشد، حتی اگر بیش از یک عدد باشد. همینطور اینجا: "من دویست

friends." This is correct. I have seen ESL students... Well I've never seen an ESL student

دوست دارم." این درست است. من دانش‌آموزان ESL را دیده‌ام... خب من هرگز ندیده‌ام که یک دانش‌آموز ESL

actually write this specific sentence, but "I have two hundreds friends." It's wrong.

واقعاً این جمله خاص را بنویسد، اما "من دو صد دوست دارم." این اشتباه است.

"I have two hundred friends." So keep in mind: if you see a number before billions, millions,

من دویست دوست دارم. بنابراین به خاطر داشته باشید: اگر عددی را قبل از میلیاردها، میلیون‌ها،

thousands, hundreds - make sure you don't add an "s" to million or hundred.

هزاران، صدها می‌بینید - مطمئن شوید که "s" را به میلیون یا صد اضافه نکنید.

So the fourth mistake I see very, very frequently is writing numbers. So, a lot of students

بنابراین چهارمین اشتباهی که خیلی خیلی زیاد می بینم نوشتن اعداد است. بنابراین، بسیاری از دانش آموزان

and a lot of native speakers get confused when they have to write numbers out. So I

و بسیاری از زبان مادری زمانی که مجبور به نوشتن اعداد هستند گیج می شوند. بنابراین

have four example sentences. We'll read them together, and I want you to tell me if these

من چهار جمله مثال دارم. ما آنها را با هم می خوانیم و می خواهم به من بگویید که آیا این

sentences are correct or incorrect; are they right or are they wrong?

جملات صحیح هستند یا نادرست. آیا آنها درست هستند یا اشتباه می کنند؟

So the first sentence: "I have 9 cats." This isn't true; I'm not a crazy cat lady, but

بنابراین اولین جمله: "من 9 گربه دارم." این درست نیست؛ من یک خانم گربه دیوانه نیستم،

the sentence is "I have 9 cats." which I think is against the law or the bylaw in my city.

اما جمله این است: "من 9 گربه دارم." که فکر می کنم خلاف قانون یا آئین نامه شهر من است.

So do you think this sentence is correct or incorrect?

پس به نظر شما این جمله صحیح است یا نادرست؟

Okay, if you said "incorrect", that's right. So we'll explain the rule in a second.

خوب، اگر گفتید "نادرست"، درست است. بنابراین در یک ثانیه قانون را توضیح خواهیم داد.

"I have 125 cats." Okay, so before I had nine, now I'm at 125. I'm starting to lose my mind.

"من 125 گربه دارم." خوب، پس قبل از 9 سالگی، الان در 125 هستم. دارم عقلم را از دست می دهم.

"I have 125 cats." Is this sentence correct?

"من 125 گربه دارم." آیا این جمله صحیح است؟

Yeah, it is. Next one: "5 cats live at the shelter." I didn't realize that it seems like most of

آره آن است. مورد بعدی: "5 گربه در پناهگاه زندگی می کنند." من متوجه نشدم که به نظر می رسد بیشتر

my examples have cats in them. "5 cats live at the shelter." Is this correct?

نمونه های من گربه دارند. "5 گربه در پناهگاه زندگی می کنند." آیا این درست است؟

Nope, this one is incorrect. Last sentence: "I have two sisters."

نه، این یکی نادرست است. جمله آخر: من دو خواهر دارم.

Okay, is this sentence correct?

باشه این جمله درسته؟

Yup, this one's okay.

بله، این یکی اشکالی ندارد.

So we have two correct sentences here, and two incorrect sentences.

بنابراین ما در اینجا دو جمله صحیح و دو جمله نادرست داریم.

So why is this sentence incorrect? Well, so we have the number "9". If a number is a single

پس چرا این جمله نادرست است؟ خوب، بنابراین ما عدد "9" را داریم. اگر یک عدد یک عدد است

number... So what are single numbers? So 1 to... Well they're pretty much one, two, continue.

... پس اعداد مجرد چیست؟ بنابراین 1 به... خوب آنها تقریباً یک، دو هستند، ادامه دهید.

Thirty is a single number, forty. These are considered single numbers, so there's only

سی یک عدد واحد است، چهل. اینها اعداد واحد در نظر گرفته می شوند، بنابراین فقط

one word that's written. Okay? So if you have a number where it's just one word that you

یک کلمه نوشته شده است. باشه؟ بنابراین اگر عددی دارید که فقط یک کلمه است

need to write, you don't write it like this. You would write "nine". "I have nine cats."

که باید بنویسید، آن را به این صورت ننویسید. شما می نویسید "نه". "من نه گربه دارم."

Okay? In this case: "125" is not a single number.

باشه؟ در این مورد: «125» یک عدد واحد نیست.

If we wrote it, it would be very long: "one hundred and twenty-five". We wouldn't write

اگر می نوشتیم خیلی طولانی می شد: « صد و بیست و پنج». ما این را نمی نویسیم

this out because it's just too long. So, "nine" is a single number, "125", it's not a single

زیرا خیلی طولانی است. بنابراین، "نه " یک عدد است، "125"، آن یک

number. If it was just "one", that would be fine, if it was just "twenty", that would

عدد نیست. اگر فقط «یک» بود، خوب بود، اگر فقط «بیست» بود،

be fine. But "25", "21", "35" - these are not single numbers; you can write them like

خوب بود. اما "25"، "21"، "35" - اینها اعداد واحد نیستند. می توانید آنها را

this. Okay, what about this one, what's wrong with

اینگونه بنویسید خوب، این یکی چطور، این یکی چه اشکالی دارد

this one? "5 cats live at the shelter." You shouldn't begin a sentence with a numeral.

؟ "5 گربه در پناهگاه زندگی می کنند." شما نباید یک جمله را با یک عدد شروع کنید.

This should be changed to "five". It should be written out. And if you have a really long

این باید به "پنج" تغییر کند. باید نوشته شود. و اگر یک عدد واقعا طولانی

number like: "125 cats live at the shelter", I can't write: "One hundred and twenty-five

دارید مانند: "125 گربه در پناهگاه زندگی می کنند"، من نمی توانم اینجا بنویسم: "صد و بیست و پنج

cats" here and it's just so long and awkward to write, it's better to change the sentence.

گربه" و نوشتن آن بسیار طولانی و ناخوشایند است، بهتر است آن را تغییر دهید. جمله.

So instead of saying: "125 cats live at the shelter", I could say: "There are 125 cats

بنابراین به جای اینکه بگویم: "125 گربه در پناهگاه زندگی می کنند "، می توانم بگویم: "125 گربه

at the shelter." Okay? And so for d): "I have two sisters." This

در پناهگاه وجود دارد." باشه؟ و برای د): «من دو خواهر دارم». این

one's correct. 'Two' is a single number, so this is a correct sentence. So again, don't

یکی درسته "دو" یک عدد واحد است، بنابراین این یک جمله صحیح است. پس باز هم

start a sentence with a numeral, and in terms of single numbers: write with letters.

جمله را با عدد شروع نکنید و از نظر تک اعداد: با حروف بنویسید.

Okay, so our final number mistake that I see often, this is another one that has to do

بسیار خوب، بنابراین اشتباه شماره نهایی ما که اغلب می بینم، این یکی دیگر از مواردی است که از نظر تلفظ

with writing and also grammar in terms of pronunciation.

به نوشتن و همچنین دستور زبان مربوط می شود.

Okay, so I want you to look at the first two sentences. "I have an eight-year-old (son)."

خوب، پس من از شما می خواهم به دو جمله اول نگاه کنید. "من یک (پسر) هشت ساله دارم."

So there're two ways I could say this. I could say: "I have an eight-year-old." and people

بنابراین دو راه وجود دارد که می توانم این را بگویم. می توانم بگویم: "من یک بچه هشت ساله دارم." و مردم

will know I'm talking either about a son or a daughter or I could say: "I have an eight-year-old

خواهند فهمید که من در مورد یک پسر یا یک دختر صحبت می کنم یا می توانم بگویم: "من یک پسر هشت ساله دارم

son." Both are correct. Now compare this to: "I am eight years old." What do you notice?

." هر دو درست هستند. حالا این را با "من هشت ساله هستم" مقایسه کنید. چه چیزی را متوجه می شوید؟

Well first of all, in "b)", there are no hyphens. What else do you notice? Well, in "eight-year-old"

خوب اول از همه، در "ب)"، هیچ خط فاصله وجود ندارد. چه چیز دیگری را متوجه می شوید؟ خوب، در "هشت ساله"

there's no "s" whereas "eight years old" there is an "s". So why is this?

"s" وجود ندارد در حالی که "هشت ساله" یک "s" وجود دارد. پس چرا این است؟

Well let's look at another example. "I went for four days." So what do you notice? No

خوب بیایید به مثال دیگری نگاه کنیم. چهار روز رفتم. پس به چه چیزی توجه می کنید؟ بدون

hyphen and an "s". "I went on a four-day hike." Okay. So what's the rule that we're looking

خط فاصله و "s". "من به یک پیاده روی چهار روزه رفتم." باشه. بنابراین، قانونی که ما در اینجا به آن نگاه می

at here? Why is it that sometimes we have hyphens with age or with time, and sometimes

کنیم چیست؟ چرا گاهی با سن یا با زمان خط تیره داریم و گاهی

we don't, and why sometimes an "s", why sometimes do we not have an "s"? Well, we have to think

نداریم و چرا گاهی «س» نداریم، چرا گاهی «س» نداریم؟ خوب، ما باید فکر کنیم

about whether or not we're talking about an adjective. So in the first case: "eight-year-old"

که آیا در مورد یک صفت صحبت می کنیم یا نه. پس در مورد اول: «هشت ساله

is describing something; it's describing the noun "son". And although sometimes we don't

» وصف چیزی است; این اسم "پسر" را توصیف می کند. و اگرچه گاهی اوقات

use the word "son", it's still an adjective which is why we use "eight-year-old" with

از کلمه "پسر" استفاده نمی کنیم، اما همچنان یک صفت است، به همین دلیل است که "هشت ساله" را با

hyphens. So first rule: if you're using time, either age or number of something as an adjective,

خط فاصله به کار می بریم. بنابراین قانون اول: اگر از زمان، سن یا تعداد چیزی به عنوان صفت

use a hyphen. Okay? Second rule: when you're using time or age

استفاده می کنید، از خط فاصله استفاده کنید. باشه؟ قانون دوم: وقتی از زمان یا سن

as an adjective, don't add an "s". So there's no "s" on days, no "s" on year. So in d):

به عنوان صفت استفاده می کنید، یک "s" اضافه نکنید. بنابراین هیچ "s" در روز، هیچ "s" در سال وجود ندارد. پس در د):

"I went on a four-day hike.", "four-day" is the adjective and what is it describing?

«چهار روزه رفتم.»، «چهار روزه » صفت است و چه چیزی را توصیف می کند؟

The noun "hike" -- or, yeah, sorry --, the noun "hike". So that's a noun. So if it's an adjective:

اسم "hike" -- یا، بله، متاسفم --، اسم "hike". پس این یک اسم است. بنابراین اگر صفت است:

use the hyphen and don't use an "s". So let's look at two more sentences.

از خط فاصله استفاده کنید و از "s" استفاده نکنید. پس بیایید به دو جمله دیگر نگاه کنیم.

"The twenty-year-old man.", "The man is twenty years old.

«مرد بیست ساله.»، «مرد بیست ساله است.

" So again, here we have a noun.

» پس دوباره اینجا یک اسم داریم.

"Twenty-year-old" is an adjective; it's describing the man. We could also talk about a ten-year-mortgage.

«بیست ساله» صفت است; این مرد را توصیف می کند ما همچنین می توانیم در مورد وام مسکن ده ساله صحبت کنیم.

In this case we would, again, have the hyphens and no "s" after years. Okay? Well what about

در این مورد، ما پس از سال ها دوباره خط تیره را خواهیم داشت و هیچ "s" نداریم. باشه؟ خوب

for: "I am eight years old"? Any time you're talking about your age or any time you're

برای: "من هشت ساله هستم"؟ هر زمان که در مورد سن خود صحبت می کنید یا هر زمانی که

not using the adjective, you need the "s". So any time somebody says: "How old are you?"

از صفت استفاده نمی کنید، به "s" نیاز دارید. بنابراین هر زمان که کسی می گوید: "چند سالته؟"

use the "s". "I am 26 years old.", "I am 14 years old." Okay? So the difference, again,

از "s" استفاده کنید. "من 26 ساله هستم."، "من 14 سال دارم." باشه؟ بنابراین، تفاوت، دوباره،

is whether the number is an adjective or not. Okay, so I want to invite you to come visit

این است که آیا عدد صفت است یا نه. خوب، بنابراین می خواهم از شما دعوت کنم که از

our website at www.engvid.com. Here you'll find a quiz and you can practice all these

وب سایت ما به آدرس www.engvid.com دیدن کنید. در اینجا یک مسابقه پیدا خواهید کرد و می توانید تمام این

different number rules, you can figure out if you make any types of these mistakes, any

قوانین اعداد مختلف را تمرین کنید، می توانید بفهمید که آیا هر نوع از این اشتباهات، هر یک

of these common mistakes. So I invite you to come visit our website. Until next time,

از این اشتباهات رایج را مرتکب می شوید. بنابراین از شما دعوت می کنم که از وب سایت ما دیدن کنید. تا دفعه بعد،

take care.

مراقب خودت باش.