Easy English Conversation: REGRETS

Hello.

سلام.

My name is Emma, and in today's video, I'm going to teach you some vocabulary and some

اسم من اِما است و در ویدیوی امروز به شما لغات و مقداری گرامر آموزش میدهم

grammar.

.

Today, we are going to talk about the word "regrets".

امروز قصد داریم در مورد کلمه "حسرت" صحبت کنیم. می

We're going to find out what it means and how to use it, and how to talk about regrets

خواهیم بدانیم معنی آن چیست و چگونه از آن استفاده کنیم و به طور کلی چگونه در مورد پشیمانی صحبت کنیم

in general.

.

So, let's get started.

بنابراین، بیایید شروع کنیم.

So, what is a "regret"?

بنابراین، "حسرت" چیست؟

When we talk about regrets, what we are really talking about is a feeling we have, and it's

وقتی در مورد پشیمانی صحبت می کنیم، چیزی که واقعاً در مورد آن صحبت می کنیم احساسی است که داریم، و این

a feeling of being sad or disappointed because of something that happened; so, a sadness

احساس غمگینی یا ناامیدی به خاطر اتفاقی است که اتفاق افتاده است. بنابراین، یک غم

or disappointment over something that has happened.

یا ناامیدی از چیزی که اتفاق افتاده است.

And it's when we regret something, we feel bad or we feel sad or disappointed, often

و زمانی است که از چیزی پشیمان می شویم، احساس بدی می کنیم یا احساس غمگینی یا ناامیدی می کنیم، اغلب به دلیل

because of how we behaved or because of what we did in a situation.

رفتارمان یا کاری که در یک موقعیت انجام دادیم.

So that's kind of confusing, maybe, so I'm going to give you a real-life example to help

بنابراین، شاید یک جورهایی گیج کننده است، بنابراین من قصد دارم یک مثال واقعی به شما بزنم تا به

you understand this better.

شما در درک بهتر این موضوع کمک کند. ازت

I want you to pay attention to my dress for a second.

میخوام یه لحظه به لباسم توجه کنی.

I don't know if you can see this, but it's covered in dinosaurs.

نمی‌دانم می‌توانید این را ببینید یا نه، اما پوشیده از دایناسورها است.

I have, like, a stegosaurus, a brontosaurus, a whole bunch of dinosaurs.

من یک استگوزاروس، یک برونتوزاروس، یک دسته کامل دایناسور دارم.

So, today, I actually regret wearing this dress.

بنابراین، امروز از پوشیدن این لباس واقعا پشیمانم.

So, I regret wearing this dress.

پس از پوشیدن این لباس پشیمانم.

So this means I feel a little sad or disappointed that I wore this dress today.

بنابراین این بدان معنی است که من از اینکه امروز این لباس را پوشیدم کمی ناراحت یا ناامید هستم.

So, I feel bad that I did this action.

بنابراین، احساس بدی دارم که این عمل را انجام دادم.

Why?

چرا؟

Well, I'm making a video about vocabulary and grammar, and I'm not really dressed that

خوب، من یک ویدیو در مورد واژگان و گرامر درست می کنم، و واقعاً آنقدر

professionally, so I should have worn something different.

حرفه ای لباس نمی پوشم، بنابراین باید چیز متفاوتی می پوشیدم.

So, let's go back to English for a second.

بنابراین، اجازه دهید برای یک ثانیه به انگلیسی برگردیم. از

I regret wearing this dress.

پوشیدن این لباس پشیمانم

I should have worn something different.

باید یه چیز متفاوت می پوشیدم

So, notice the grammar here, okay?

بنابراین، به دستور زبان اینجا توجه کنید، خوب؟

We have the word "regret", and in this case, we're using it as a verb, "I regret", and

ما کلمه "پشیمان" را داریم و در این مورد از آن به عنوان فعل "پشیمانم" استفاده می کنیم و

then we have the action or the behavior we regret.

سپس عمل یا رفتاری را داریم که پشیمان هستیم.

In this case, for me, it's wearing this dress.

در این مورد، برای من، پوشیدن این لباس است.

We also have another sentence afterwards, "I should have worn something different."

بعد از آن یک جمله دیگر هم داریم، «باید چیز دیگری می پوشیدم».

When we use "should have", what we're talking about is what we wish we had done instead.

وقتی از «باید باید» استفاده می‌کنیم، آنچه در مورد آن صحبت می‌کنیم چیزی است که آرزو می‌کنیم به جای آن انجام می‌دادیم.

So, this is what I did do.

بنابراین، این کاری است که من انجام دادم.

I wore this dress, and now I'm thinking, "Ugh, I shouldn't have worn this dress.

من این لباس را پوشیدم و الان دارم فکر می کنم "اوه، من نباید این لباس را می پوشیدم.

I wish I had done something different."

کاش کار دیگری انجام می دادم."

So, we're going to look at the grammar of both of these sentences in a moment, but I

بنابراین، ما در یک لحظه به گرامر هر دوی این جملات نگاه می کنیم، اما من از

want you to take a moment and think about, is there something in your life that maybe

شما می خواهم که لحظه ای وقت بگذارید و به این فکر کنید، آیا چیزی در زندگی شما وجود دارد که شاید

you regret?

پشیمان شوید؟

Okay?

باشه؟

It could be something funny, something big, something small, something serious, but a

این می تواند یک چیز خنده دار، یک چیز بزرگ، یک چیز کوچک، یک چیز جدی باشد، اما

lot of us have things we regret in life.

بسیاری از ما چیزهایی داریم که در زندگی از آنها پشیمان هستیم.

I'll give you one example, and then we'll move on to looking at the grammar.

من یک مثال برای شما می زنم و سپس به بررسی دستور زبان می پردازیم.

I have some friends who got tattoos of their ex-boyfriend's name.

چند دوست دارم که اسم دوست پسر سابقشان را خالکوبی کردند.

When they broke up, my friend regretted her tattoo.

وقتی از هم جدا شدند، دوستم از خالکوبی اش پشیمان شد.

She wished she had done something different because now they're broken up and she has

او آرزو می کرد که ای کاش کار متفاوتی انجام می داد زیرا اکنون آنها از هم جدا شده اند و او

this tattoo of the guy's name, so that's an example of a regret.

این خالکوبی را با نام آن پسر دارد، بنابراین این نمونه ای از پشیمانی است.

She should have done something different.

او باید کار متفاوتی انجام می داد. ای

She wishes she had done something different.

کاش کار متفاوتی انجام می داد.

So, now let's look at some examples.

بنابراین، اکنون به چند نمونه نگاه می کنیم.

Hopefully you don't have that situation for you, but let's look at some other examples

امیدواریم چنین شرایطی را برای شما نداشته باشید، اما بیایید به چند نمونه دیگر

of regrets.

از پشیمانی نگاه کنیم.

Okay, so I talked about how I regret wearing this dress today.

خوب، پس من در مورد اینکه چگونه امروز از پوشیدن این لباس پشیمان هستم صحبت کردم.

What's another regret that I have?

حسرت دیگری که دارم چیست؟

So, what's something else that I wish I didn't do, but I did do?

بنابراین، چه چیز دیگری است که آرزو می کردم انجام نمی دادم، اما انجام دادم؟

Well, last night I was watching Netflix and I stayed up very late.

خب دیشب داشتم نتفلیکس می دیدم و خیلی دیر بیدار بودم.

I stayed up until 2am watching Netflix.

من تا ساعت 2 صبح بیدار ماندم و نتفلیکس را تماشا کردم.

I regret this.

من از این کار پشیمانم

I wish I hadn't done this because now I'm a little bit tired.

کاش این کار را نمی کردم چون الان کمی خسته هستم.

So, how can we make this into a sentence?

بنابراین، چگونه می توانیم این را به یک جمله تبدیل کنیم؟

So here is the real situation.

بنابراین وضعیت واقعی اینجاست.

I really regret - so here we have our verb "regret" - staying up until 2am.

من واقعاً متأسفم - بنابراین اینجا فعل "پشیمان" خود را داریم - بیدار ماندن تا ساعت 2 بامداد.

If you are like me, you love sleep, and this is - this can be a very big regret, especially

اگر شما هم مثل من هستید، عاشق خواب هستید، و این می تواند یک پشیمانی بسیار بزرگ باشد، به خصوص

if you have something important to do the next day.

اگر روز بعد کاری مهم برای انجام دادن داشته باشید.

So, I really regret staying up until 2am.

بنابراین، من واقعا پشیمانم که تا ساعت 2 صبح بیدار ماندم.

So notice, after the verb "regret", we have a second verb, "staying up".

پس توجه کنید، بعد از فعل پشیمان، فعل دومی داریم، «بیدار ماندن».

Now notice, we have the second verb and it ends in -ing.

حالا توجه کنید، فعل دوم را داریم و به -ing ختم می شود.

So when we use the verb "regret" and we have a verb afterwards, the second verb ends in

بنابراین زمانی که از فعل پشیمان استفاده می کنیم و بعد از آن فعل داریم، فعل دوم به

-ing.

-ing ختم می شود.

I really regret staying up until 2am.

واقعا از بیدار ماندن تا ساعت 2 بامداد پشیمانم.

So let's make another sentence.

پس بیایید یک جمله دیگر بسازیم.

We'll just focus on this for a moment.

ما فقط برای یک لحظه روی این موضوع تمرکز می کنیم.

I really regret staying up until 2am.

واقعا از بیدار ماندن تا ساعت 2 بامداد پشیمانم.

I told you about my friend Chloe who got a tattoo of her ex-boyfriend's name.

من در مورد دوستم کلویی به شما گفتم که نام دوست پسر سابقش را خالکوبی کرده بود.

So let's make up a sentence about that, and let's pay attention to these two verbs.

پس بیایید یک جمله در مورد آن بسازیم و به این دو فعل توجه کنیم.

Chloe regrets her tattoo.

کلویی از خالکوبی خود پشیمان است.

So let's put a verb after "regrets".

پس بیایید یک فعل بعد از «پشیمان» قرار دهیم.

What can we say?

چه بگوییم؟

Chloe regrets - let's use the verb "get".

کلوئه پشیمان است - بیایید از فعل "دریافت" استفاده کنیم.

Chloe regrets get her tattoo.

کلوئه از خالکوبی خود پشیمان است.

Now if you look up here, remember we need an -ing on the verb after "regret".

حالا اگر اینجا را نگاه کنید، به یاد داشته باشید که ما به یک -ing روی فعل بعد از "حسرت" نیاز داریم.

So let's do the same thing down here.

پس بیایید همین کار را اینجا انجام دهیم.

Chloe regrets - I need to double up the "t" and add -ing.

Chloe پشیمان است - من باید "t" را دو برابر کنم و -ing را اضافه کنم.

Chloe regrets getting her tattoo.

کلویی از خالکوبی خود پشیمان است.

Okay?

باشه؟

So both of these situations, I really regret staying up until 2am, and Chloe regrets getting

بنابراین هر دوی این موقعیت ها، من واقعاً از بیدار ماندن تا ساعت 2 بامداد پشیمان هستم و کلویی از

her tattoo.

خالکوبی خود پشیمان است.

Note that these are real situations.

توجه داشته باشید که این شرایط واقعی هستند.

They're things that we feel bad about.

آنها چیزهایی هستند که ما نسبت به آنها احساس بدی داریم.

Now if I want to talk about a wish or what should have happened instead, what I wish

حالا اگر بخواهم در مورد آرزویی صحبت کنم یا به جای آن چیزی که باید اتفاق می افتاد، چیزی که آرزو می کردم

happened, I can use "should have".

اتفاق بیفتد، می توانم از «باید» استفاده کنم.

So this is not what actually happened, but in my head I think this would have been better.

بنابراین این چیزی نیست که در واقع اتفاق افتاده است، اما در ذهن من فکر می کنم این بهتر بود.

I should have slept instead.

به جایش باید می خوابیدم

This is what I wish had happened.

این همان چیزی است که ای کاش اتفاق می افتاد.

I should have slept instead.

به جایش باید می خوابیدم

Notice how the grammar of this, we have our word "should", we have our word "have", and

توجه داشته باشید که چگونه دستور زبان این، ما کلمه خود را "باید"، ما کلمه خود را "دارند"، و

then afterwards we have our verb in the past participle form.

پس از آن ما فعل خود را به شکل ماضی داریم.

In this case, "slept" is the past participle of "sleep".

در این صورت «خواب» ماضی «خواب» است.

I should have slept instead.

به جایش باید می خوابیدم

So "should have" plus past participle, I'll call that V3 for short.

بنابراین "باید" به علاوه ماضی، من آن را به اختصار V3 می نامم.

So now let's make a similar sentence for Chloe.

خب حالا بیایید یک جمله مشابه برای Chloe بسازیم.

So we know that Chloe's reality is she regrets getting her tattoo.

بنابراین ما می دانیم که واقعیت کلویی این است که او از انجام خالکوبی خود پشیمان است.

What would have been better for Chloe to do?

چه کاری برای کلویی بهتر بود؟

Well, we can say "she", so we need "should", and notice we don't do anything to "should",

خوب، می‌توانیم بگوییم «او»، پس به «باید» نیاز داریم، و توجه داشته باشید که کاری به «باید» انجام نمی‌دهیم، «

we don't add an "s", it just stays the same, whether you have "I", "her", I'm sorry, "she",

s» اضافه نمی‌کنیم، فقط یکسان می‌ماند، چه «من» داشته باشید. "، "او"، متاسفم، "او"، "

"you", it doesn't matter what the pronoun is, "should" stays the same.

تو"، مهم نیست ضمیر چیست، "باید" ثابت می ماند.

She should, so now we need "have", okay, so she should have.

او باید، پس اکنون ما به "داشتن" نیاز داریم، خوب، پس او باید داشته باشد.

Now I have a verb here, "think".

حالا من اینجا یک فعل دارم، "فکر کردن".

What's the past participle of "think"?

فعل ماضی «فکر کن» چیست؟

The past participle of "think" is "thought".

فعل ماضی «فکر» «فکر» است.

She should have thought about it more.

او باید بیشتر در مورد آن فکر می کرد.

So she didn't think about it, that's the problem, this is what she wishes had happened instead,

بنابراین او در مورد آن فکر نمی کرد، مشکل این است، این همان چیزی است که او آرزو می کرد در عوض اتفاق می افتاد،

so the reality and the wish.

بنابراین واقعیت و آرزو.

So now let's look at some other examples of how we talk about regrets and the grammar

بنابراین اکنون به چند نمونه دیگر از نحوه صحبت در مورد پشیمانی و دستور زبانی که

we use when we do that.

هنگام انجام این کار استفاده می کنیم نگاه می کنیم.

Okay, so we've talked about situations where I regret my behaviour, or something I did.

خوب، پس ما در مورد موقعیت هایی صحبت کرده ایم که از رفتارم پشیمان می شوم یا کاری که انجام داده ام.

So for example, this dress.

به عنوان مثال، این لباس.

We talked about my friend who got a tattoo, and she regretted it, she wished she hadn't

در مورد دوستم که خالکوبی کرده بود صحبت کردیم و او پشیمان شد، کاش این کار را نمی کرد

done it.

.

So what about times when I am happy with my decision?

پس در مورد مواقعی که از تصمیمم راضی هستم چطور؟

How can I say that?

چگونه می توانم این را بگویم؟

Well, I'll give you an example.

خوب، من برای شما یک مثال می زنم.

In the past, I used to study archaeology.

در گذشته باستان شناسی می خواندم.

I really liked archaeology, but I decided to change careers.

باستان شناسی را خیلی دوست داشتم، اما تصمیم گرفتم شغلم را تغییر دهم. من

I became an English teacher.

معلم زبان انگلیسی شدم.

I am really happy I became an English teacher.

من واقعا خوشحالم که معلم زبان انگلیسی شدم.

So how can I express this?

پس چگونه می توانم این را بیان کنم؟

Well, I can say, "I don't regret changing careers."

خوب، می توانم بگویم، "من از تغییر شغل پشیمان نیستم."

This means that I am very happy with my career, I'm happy with my decision.

این بدان معناست که من از حرفه ام بسیار راضی هستم ، از تصمیمم راضی هستم.

I don't have any regrets with this.

من از این موضوع پشیمان نیستم

So look, happy with my decision, and I even made a smiley face because it was a good decision.

پس ببین، از تصمیمم راضی هستم، و من حتی یک چهره لبخند زدم، زیرا تصمیم خوبی بود.

So I don't regret my decision.

پس از تصمیمم پشیمان نیستم.

And again, notice that we use the same grammar as we did before.

و دوباره، توجه کنید که ما از همان دستور زبان قبلی استفاده می کنیم.

After our first verb, "regret", the second verb needs "ing".

بعد از فعل اول ما، «حسرت»، فعل دوم به «ing» نیاز دارد.

I don't regret changing careers.

من از تغییر شغل پشیمان نیستم.

Okay?

باشه؟

So, there are also times - and this might get a little bit confusing - we might use

بنابراین، مواقعی هم وجود دارد - و این ممکن است کمی گیج کننده باشد - ممکن است

a different negative when we're talking about regrets.

وقتی در مورد پشیمانی صحبت می کنیم از یک منفی متفاوت استفاده کنیم.

So here we use "don't".

بنابراین در اینجا ما از "نباید" استفاده می کنیم.

Sometimes you'll also notice people use "not".

گاهی اوقات متوجه خواهید شد که مردم از "نه" استفاده می کنند. وقتی در مورد پشیمانی صحبت می کنیم،

"Not" and "don't" have very different meanings when we're talking about regret.

"نه" و "نباید" معانی بسیار متفاوتی دارند .

So these do not mean the same thing.

پس اینها معنی یکسانی ندارند.

Let me explain.

بگذار توضیح بدهم.

There are times when we don't make a decision, or we don't make the right decision, and we

مواقعی هست که تصمیمی نمی گیریم یا تصمیم درستی نمی گیریم و از

regret not doing something.

انجام ندادن کاری پشیمان می شویم.

So before I talked about when we regret doing something, there's also times where we regret

بنابراین قبل از اینکه در مورد زمانی که از انجام کاری پشیمان می شویم صحبت کنم، مواقعی نیز وجود دارد که از

not acting or not taking an action.

انجام ندادن یا انجام ندادن کاری پشیمان می شویم.

So that's confusing, so let's look at some examples to help you understand that better.

بنابراین این گیج کننده است، بنابراین بیایید به چند نمونه نگاه کنیم تا به شما در درک بهتر آن کمک کند.

So here is the real situation.

بنابراین وضعیت واقعی اینجاست.

This is what happened.

این چیزی است که اتفاق افتاد.

"Sam really liked Mary.

"سام واقعاً مری را دوست داشت.

He thought she's the perfect woman for me, but Sam was very shy."

او فکر می کرد که او برای من زن مناسبی است، اما سم بسیار خجالتی بود."

So what happened?

پس چه اتفاقی افتاد؟

"Sam never told Mary he liked her.

سام هرگز به مری نگفت که او را دوست دارد

He never asked her out on a date."

.

So 10 years later, Sam still thinks, "Wow, I wonder if Mary would have said yes.

بنابراین 10 سال بعد، سم هنوز فکر می‌کند، "وای، نمی‌دانم که آیا مری می‌گفت بله.

Maybe we would have a perfect family right now if only I had asked her out."

شاید اگر من از او درخواست می‌کردم همین الان خانواده‌ای عالی داشته باشیم."

So this is a regret because Sam didn't do this.

بنابراین این باعث تاسف است زیرا سام این کار را انجام نداد.

He didn't ask Mary out.

او از مریم درخواست نکرد.

So how do we explain Sam's regret at not taking an action?

پس چگونه پشیمانی سام از اقدام نکردن را توضیح دهیم؟

Well, we can say, "Sam regrets", so again we have our regret verb, "not asking out Mary

خب، می‌توانیم بگوییم، "سام پشیمان است"، پس دوباره فعل پشیمانی خود را داریم، "نخواستن از مریم

for Sam".

برای سام".

So this is an example of when we really wish we had done something, but we didn't.

بنابراین این نمونه‌ای از زمانی است که ما واقعاً آرزو می‌کردیم کاری انجام می‌دادیم، اما انجام ندادیم.

And notice where "not" is located.

و توجه کنید که "نه" در کجا قرار دارد.

We have our word "regret", we have our second verb "ask", "not" goes between them, okay?

ما کلمه "پشیمان" خودمان را داریم، فعل دوم خود را "پرسیدن" داریم، "نه" بین آنها می رود، خوب؟

So it's almost like a sandwich.

بنابراین تقریباً مانند یک ساندویچ است.

You got your one hamburger bun here, the meat, and the other hamburger bun, if it helps you

شما یک نان همبرگر خود را اینجا دریافت کردید، گوشت، و نان همبرگر دیگر، اگر به شما کمک کند

remember it that way.

آن را به این شکل به خاطر بسپارید.

And notice also, just like in the above, after the first verb "regret", the second verb "ask"

و همچنین توجه کنید، درست مانند موارد بالا، پس از فعل اول "پشیمان"، فعل دوم "پرسیدن"

ends in -ing.

به -ing ختم می شود.

"Sam regrets not asking out Mary."

"سام پشیمان است که مری را درخواست نکرده است."

So this is the real situation.

پس این وضعیت واقعی است.

I have another example of a real situation.

من مثال دیگری از یک موقعیت واقعی دارم.

"Chelsea regrets", so we have our regret verb, "not moving to England."

"چلسی پشیمان است"، بنابراین ما فعل پشیمانی خود را داریم، "نرفتن به انگلیس".

Okay, so let's highlight the "not".

خوب، پس بیایید «نه» را برجسته کنیم.

So what does this mean?

خوب این به چه معنا است؟

"Chelsea always wanted to go to England, but she got really nervous and scared about leaving

چلسی همیشه می‌خواست به انگلیس برود، اما او از اینکه خانواده‌اش را پشت سر بگذارد بسیار عصبی و می‌ترسید

her family behind, so she decided, 'I'm not going to go', and she regrets it."

، بنابراین تصمیم گرفت «من نمی‌روم» و از این کار پشیمان شد.»

It means she feels sad and disappointed.

یعنی احساس غمگینی و ناامیدی می کند.

She wished she had gone, but she didn't, so she didn't go to England.

او آرزو داشت که می رفت، اما نرفت، بنابراین به انگلیس نرفت.

So we can say, "Chelsea regrets not moving to England."

بنابراین می توان گفت: "چلسی از نقل مکان نکردن به انگلیس پشیمان است."

She wishes she was in England, but she's not.

او آرزو دارد که در انگلیس باشد، اما نیست.

And again, notice we have "not" between our two verbs, "regret" and "moving", and our

و دوباره، توجه کنید که ما بین دو فعل خود، "حسرت" و "حرکت"، "not" داریم و

second verb ends in -ing.

فعل دوم ما به -ing ختم می شود.

So, remember, sometimes when we talk about regrets, we talk about what could have happened

بنابراین، به یاد داشته باشید، گاهی اوقات وقتی در مورد پشیمانی صحبت می کنیم ، در عوض در مورد آنچه ممکن است اتفاق بیفتد صحبت می کنیم

instead.

.

We talk about the alternative that we think would have been the better decision.

ما در مورد جایگزینی صحبت می کنیم که فکر می کنیم تصمیم بهتری بود.

So in this case, for Sam, remember, "Sam regrets not asking out Mary", we could say, "Sam should

بنابراین در این مورد، برای سام، به یاد داشته باشید، "سام پشیمان است که از مری درخواست نکرده است"، می توانیم بگوییم، "سام باید از

have asked Mary out."

مری درخواست می کرد."

So we have our "should have" and we have our verb, the past participle of "asked", so this

پس ما «باید» خود را داریم و فعل خود را داریم، فعل ماضی «پرسید» پس این

is verb.

فعل است.

So did Sam ask Mary out?

پس سام از مریم درخواست کرد؟

No.

نه.

But did he wish he did?

اما آیا او آرزو می کرد؟

Yes.

آره.

He regrets not asking her out.

او پشیمان است که از او خواسته نشده است.

Sam should have asked Mary out.

سام باید از مری درخواست می کرد.

What about with Chelsea?

در مورد چلسی چطور؟

What does Chelsea wish?

چلسی چه آرزویی دارد؟

What does she think about at night?

او در شب به چه چیزی فکر می کند؟

Chelsea thinks, "I wish I was in England."

چلسی فکر می کند، "کاش در انگلیس بودم."

So that's her regret, so she can say, "Chelsea shouldn't have moved to England."

بنابراین پشیمانی اوست، بنابراین می تواند بگوید: "چلسی نباید به انگلیس می رفت."

Oh, sorry, I just realized I made a mistake here.

اوه، ببخشید، تازه متوجه شدم که اینجا اشتباه کردم.

"Chelsea should have moved to England."

چلسی باید به انگلیس می رفت.

She didn't, this is the wish, "Chelsea should have moved to England."

او این کار را نکرد، این آرزو بود، "چلسی باید به انگلیس می رفت."

But she stayed here.

اما او اینجا ماند.

So we've covered some examples of what happens when we should have taken an action but we

بنابراین ما چند نمونه از اتفاقاتی را که می‌بایست اقدامی می‌کردیم، اما انجام ندادیم، رخ می‌دهد، پوشش داده‌ایم

didn't.

.

Now, we're going to look at one more example to wrap this up.

اکنون، برای جمع بندی این موضوع به یک مثال دیگر نگاه می کنیم.

All right, so let's look at our final example today.

بسیار خوب، پس بیایید به مثال نهایی امروز خود نگاه کنیم.

I have a sister, Audra.

من یک خواهر دارم، آئودرا.

Audra loves sweet desserts.

آئودرا عاشق دسرهای شیرین است.

She likes to eat a lot of cake.

او دوست دارد کیک زیادی بخورد.

So let's make a sentence about something I know Audra really regrets from last week.

پس بیایید در مورد چیزی که می دانم آئودرا از هفته گذشته واقعا پشیمان است جمله ای بسازیم.

So we were at a birthday party and everybody was given a piece of cake.

بنابراین ما در یک جشن تولد بودیم و به همه یک تکه کیک داده شد.

Audra didn't eat lunch, so she was really hungry, so she ate three slices of cake.

آئودرا ناهار نخورد، بنابراین واقعا گرسنه بود، بنابراین سه تکه کیک خورد.

That's a lot of cake.

این مقدار زیادی کیک است.

So how did Audra feel after?

پس آئودرا چه احساسی داشت؟

She was not happy, she felt full, she felt uncomfortable, she really regretted eating

او خوشحال نبود، احساس سیری می کرد، احساس ناراحتی می کرد، از خوردن

the three slices of cake.

آن سه تکه کیک واقعا پشیمان بود.

So how can we say this?

پس چگونه می توانیم این را بگوییم؟

Audra regrets, and notice I add the "s" because we're talking about Audra, so that's a third

آئودرا پشیمان است، و توجه داشته باشید که من "s" را اضافه می کنم، زیرا ما در مورد آدرا صحبت می کنیم، بنابراین

person, it's like "she".

آن شخص سوم است، مانند "او".

Audra regrets, and I use the verb "eat", what do we need to do to the verb "eat"?

آئودرا پشیمان است و من از فعل "خوردن" استفاده می کنم، برای فعل "خوردن" چه کنیم؟

You know, we need to add "ing".

می دانید، ما باید "ing" را اضافه کنیم.

Audra regrets eating three slices of cake.

آئودرا از خوردن سه تکه کیک پشیمان است.

I will probably regret telling you that, because when Audra finds out, I don't know if she'll

احتمالاً از گفتن این موضوع به شما پشیمان خواهم شد، زیرا وقتی آئودرا متوجه می شود، نمی دانم

be happy.

خوشحال می شود یا نه.

So, Audra regrets eating three slices of cake, I regret telling you that information.

بنابراین، آئودرا از خوردن سه تکه کیک پشیمان است، من پشیمانم که این اطلاعات را به شما گفتم.

So what should have happened instead?

پس در عوض چه اتفاقی باید می افتاد؟

Well, this is what Audra wish...

خب، این همان چیزی است که آئودرا آرزو می کند...

This is her wish, this is what she wishes happened in the past.

این آرزوی اوست، این همان چیزی است که او آرزو می کند در گذشته اتفاق بیفتد.

It didn't happen, but this is her wish.

این اتفاق نیفتاد، اما این آرزوی اوست.

Audra should have...

آئودرا باید داشته باشد...

So let's use the same verb, remember we put it in the past participle, or verb 3, so Audra

پس بیایید از همان فعل استفاده کنیم، به یاد داشته باشید که آن را در فعل گذشته یا فعل 3 قرار دادیم، بنابراین آئودرا

should have eaten one slice of cake.

باید یک تکه کیک می خورد.

So this is what she wished happened, and this is what actually happened, okay?

پس این همان چیزی است که او آرزو داشت اتفاق بیفتد، و این همان چیزی است که در واقع اتفاق افتاد، خوب؟

So in the comments, I want you to explain something you regret.

بنابراین در نظرات می خواهم چیزی را توضیح دهید که پشیمان هستید.

Maybe it's staying up late, maybe it's missing the bus, maybe it's something more serious,

شاید تا دیروقت بیدار ماندن باشد، شاید اتوبوس را از دست داده باشد ، شاید چیز جدی تری باشد،

like breaking up with someone, maybe you have a really romantic story you'd like to share.

مثل قطع رابطه با کسی، شاید یک داستان واقعا عاشقانه دارید که دوست دارید آن را به اشتراک بگذارید.

What I want is for you to write in the comments something you regret, and I want you to try

چیزی که من می خواهم این است که شما در نظرات چیزی بنویسید که پشیمان هستید، و می خواهم سعی کنید

to use the grammar from this lesson, okay?

از دستور زبان این درس استفاده کنید، باشه؟

So I want you to use "regret", verb "ing", and then what you wish happened instead.

بنابراین از شما می خواهم که به جای آن از "پشیمانی"، فعل "ing" و سپس آنچه می خواهید اتفاق بیفتد استفاده کنید.

So remember, "should have" and the verb in the past participle.

بنابراین به یاد داشته باشید، "باید" و فعل در فعل ماضی.

You can also check out our quiz at www.engvid.com.

همچنین می توانید آزمون ما را در www.engvid.com بررسی کنید.

There you can actually practice the grammar that you've learned in this video more, as

در آنجا می توانید گرامری را که در این ویدیو یاد گرفته اید و

well as the vocabulary.

همچنین واژگان را بیشتر تمرین کنید. می

You can subscribe to my channel, I have a lot of different English videos, and I'm constantly

توانید در کانال من عضو شوید، من کلیپ های مختلف انگلیسی دارم و دائماً در حال

creating new ones, so don't forget to ring the bell.

ساختن ویدیوهای جدید هستم، پس فراموش نکنید که زنگ را بزنید.

If you ring the bell and subscribe, you can actually get the new videos.

اگر زنگ را بزنید و مشترک شوید، در واقع می توانید ویدیوهای جدید را دریافت کنید.

I'd also like to invite you to check out my website at www.teacheremma.com.

همچنین می‌خواهم از شما دعوت کنم که از وب‌سایت من در www.teacheremma.com دیدن کنید.

I have an English club there that is a lot of fun, as well as a lot of English resources.

من یک باشگاه انگلیسی در آنجا دارم که بسیار سرگرم کننده است و همچنین منابع انگلیسی زیادی دارد.

So thank you for watching, I hope you didn't regret it, and until next time, take care.

پس ممنون از تماشای شما، امیدوارم پشیمان نشده باشید و تا دفعه بعد مراقب باشید.