Speaking English - Tag Questions - How to express assumptions or comment on a situation

Hey, this is Alex, and welcome to this lesson on tag questions.

سلام، این الکس است، و به این درس در مورد سوالات برچسب خوش آمدید.

Now, this lesson is particularly useful if you're, you know, trying to improve your English speaking ability,

اکنون، این درس به ویژه در صورتی مفید است که می‌دانید، می‌خواهید توانایی صحبت کردن به زبان انگلیسی خود را بهبود ببخشید،

but there's also a fair bit of grammar involved in it.

اما مقداری گرامر نیز در آن دخیل است.

So, let's look.

بنابراین، بیایید نگاه کنیم.

So, first of all, what is a tag question?

بنابراین، اول از همه، سوال برچسب چیست؟

We use it, essentially, for three different reasons.

ما اساساً به سه دلیل مختلف از آن استفاده می کنیم .

First of all, if you want to comment on a situation.

اول از همه، اگر می خواهید در مورد یک موقعیت نظر دهید.

Secondly, if you want to get more information from someone,

ثانیاً، اگر می‌خواهید اطلاعات بیشتری از شخصی دریافت کنید،

or if you want to check information that you already believe to be true.

یا اگر می‌خواهید اطلاعاتی را که قبلاً به صحت آنها معتقدید، بررسی کنید.

So, for example, we have a statement.

بنابراین، برای مثال، ما یک بیانیه داریم.

First of all, a tag question is composed of two parts as well.

اول از همه، یک سوال برچسب نیز از دو بخش تشکیل شده است.

A full statement, so that is Henry's car, which is a full sentence.

یک بیانیه کامل، بنابراین ماشین هنری است که یک جمله کامل است.

And the tag.

و برچسب.

So, how you make the tag is, you look at the form of the verb "to be" here.

بنابراین، نحوه ساختن برچسب به این صورت است ، به شکل فعل "بودن" در اینجا نگاه می کنید.

That is Henry's car.

این ماشین هنری است.

Now, since this is in the affirmative and the positive, the tag switches to negative.

اکنون، از آنجایی که این در مثبت و مثبت است، برچسب به منفی تغییر می کند.

So, the negative of "is" is "isn't", right?

بنابراین، منفی "است" "نیست" است، درست است؟

So, that is Henry's car, isn't it?

خب، این ماشین هنری است ، اینطور نیست؟

Okay, so, in this case, what we're doing is we're either checking the information that we believe to be true.

خوب، بنابراین، در این مورد، کاری که ما انجام می دهیم این است که یا در حال بررسی اطلاعاتی هستیم که معتقدیم درست است.

So, we think that is Henry's car.

بنابراین، ما فکر می کنیم که ماشین هنری است.

But to check that, we would say, "That's Henry's car, isn't it?"

اما برای بررسی آن، می‌گوییم: "این ماشین هنری است، اینطور نیست؟"

We're not 100% certain that it is.

ما 100٪ مطمئن نیستیم که اینطور است.

We're checking the information or trying to get the information.

ما در حال بررسی اطلاعات یا تلاش برای دریافت اطلاعات هستیم.

Okay, versus the second example here is, "It wasn't a nice day yesterday."

خوب، در مقابل مثال دوم اینجاست، "دیروز روز خوبی نبود."

So, we have "wasn't", first of all, which is past, and it's also negative.

پس اولاً «نبود» داریم که گذشته است و منفی هم هست.

Okay, so, the positive, since we have the negative first, the tag has to be positive.

خوب، پس، مثبت، از آنجایی که ما ابتدا منفی را داریم، برچسب باید مثبت باشد.

"It wasn't a nice day yesterday, was it?"

"دیروز روز خوبی نبود ، نه؟"

"Wasn't", "was".

"نبود"، "بود".

Okay, so, in this case, are we checking information?

خوب، در این مورد، آیا ما اطلاعات را بررسی می کنیم؟

Are we getting information?

آیا ما اطلاعات می گیریم؟

Or are we just commenting on a situation?

یا فقط در مورد یک موقعیت اظهار نظر می کنیم؟

Well, this would be more of a comment on a situation.

خوب، این بیشتر یک اظهار نظر در مورد یک موقعیت است.

Now, how we differentiate when we're commenting on a situation versus when we're trying to get information

حال، اینکه چگونه زمانی که در حال اظهار نظر در مورد یک موقعیت هستیم با زمانی که در تلاش برای به دست آوردن اطلاعات

is where we put the emphasis or the stress on the last word or on the last part of the tag question.

هستیم، تفاوت قائل می‌شویم، جایی است که بر آخرین کلمه یا قسمت آخر سؤال برچسب تأکید یا تأکید می‌کنیم.

So, for example, "That is Henry's car, isn't it?"

بنابراین، برای مثال، "این ماشین هنری است، اینطور نیست؟"

So, you see my voice rises at the end as if I'm asking a question, I'm checking information, or I'm getting information.

بنابراین، می بینید که صدای من در آخر بلند می شود، انگار که دارم سوال می پرسم ، اطلاعات را بررسی می کنم یا اطلاعات می گیرم.

Versus this example, "Listen to how I say this."

در مقابل این مثال، "به این که چگونه می گویم گوش کن."

"It wasn't a nice day yesterday, was it?"

"دیروز روز خوبی نبود ، نه؟"

My voice went down at the end.

در آخر صدایم پایین آمد.

"Was it", "It wasn't", "Was it?"

"این بود"، "نبود"، "آیا بود؟"

"It wasn't a nice day yesterday, was it?"

"دیروز روز خوبی نبود ، نه؟"

It means that you're not sure, you don't know if it was a nice day, right?

یعنی مطمئن نیستی، نمیدونی روز خوبی بوده یا نه؟

So, what you want to do, if you just want to comment that it was a nice day, or, sorry, it wasn't a nice day,

بنابراین، کاری که می خواهید انجام دهید، اگر فقط می خواهید نظر بدهید که روز خوبی بود، یا ببخشید، روز خوبی نبود،

your voice would go down at the end.

در پایان صدای شما پایین می آمد.

"It wasn't a nice day yesterday, was it?"

"دیروز روز خوبی نبود ، نه؟"

Okay, so let's do the last two here.

خوب، پس بیایید دو مورد آخر را اینجا انجام دهیم.

"You haven't seen my keys."

"شما کلیدهای من را ندیده اید."

So, we have "haven't", again, negative, past participle, "my keys", "You haven't seen my keys, have you?"

بنابراین، "دارم نیست"، دوباره، منفی، ماضی، "کلیدهای من"، "شما کلیدهای من را ندیده اید، نه؟" داریم.

Okay, here you're trying to get information, right?

خوب، در اینجا شما در حال تلاش برای به دست آوردن اطلاعات هستید، درست است؟

So, your voice would go up at the end.

بنابراین، صدای شما در پایان بالا می رود.

"You haven't seen my keys, have you?"

"تو کلیدهای من را ندیده ای ، نه؟"

Versus "You haven't seen my keys, have you?"

در مقابل "شما کلیدهای من را ندیده اید، نه؟"

I guess you could do it that way as well, but, again, that's more, you're trying to check, sorry, not check the information,

حدس می‌زنم شما هم می‌توانید این کار را انجام دهید، اما، دوباره، این بیشتر است، شما سعی می‌کنید اطلاعات را بررسی کنید، متأسفم، اطلاعات را بررسی نکنید،

but, yes, you're trying to check the information.

اما، بله، شما سعی می‌کنید اطلاعات را بررسی کنید.

I apologize, I stumbled there.

عذرخواهی می کنم، من در آنجا تصادف کردم.

Okay, so the last one, "You're from Vietnam, aren't you?"

خوب، پس آخرین، "شما اهل ویتنام هستید، نه؟"

Or, "Aren't you?"

یا "مگه نه؟"

Depends how you put the emphasis.

بستگی دارد که چگونه تأکید کنید.

Okay, I apologize, it's a little scrunched in there.

بسیار خوب، من معذرت می خواهم، آن را در آن کمی خرد شده است.

Okay, so, again, if you're trying to just comment on the situation, make sure your voice goes down at the end.

خوب، پس، دوباره، اگر می‌خواهید فقط در مورد وضعیت نظر بدهید، مطمئن شوید که صدایتان در پایان پایین می‌آید.

If you're trying to make a comment on the situation or get information from someone, make sure your voice goes up at the end.

اگر می‌خواهید درباره موقعیت نظر بدهید یا از کسی اطلاعاتی دریافت کنید، مطمئن شوید که صدایتان در پایان بالا می‌رود.

So, this example, "You're from Vietnam, aren't you?"

بنابراین، این مثال، "شما اهل ویتنام هستید، نه؟"

If I say, "You're from Vietnam, aren't you?"

اگر بگویم "شما اهل ویتنام هستید، نه؟"

I'm trying to get information from the person, right?

من سعی می کنم اطلاعاتی را از شخص دریافت کنم، درست است؟

Versus if I say, "You're from Vietnam, aren't you?"

در مقابل اگر بگویم "شما اهل ویتنام هستید، نه؟"

At the end, you're kind of just trying to confirm something that you already believe to be true.

در پایان، شما فقط سعی می کنید چیزی را تأیید کنید که قبلاً به درستی آن اعتقاد دارید.

You're commenting that they are from Vietnam.

شما اظهار نظر می کنید که آنها اهل ویتنام هستند.

Okay?

باشه؟

Now, I'll be right back with an exception that actually deals with this.

اکنون، با استثنایی که در واقع به این موضوع می پردازد، به سرعت برمی گردم.

Okay, so let's look at one more rule that involves the verbs "do" and "have."

خوب، پس بیایید به یک قانون دیگر نگاه کنیم که شامل افعال "do" و "have" است.

So, you notice I have two sentences up here.

بنابراین، متوجه شدید که من در اینجا دو جمله دارم.

The first one says, "You have driven here before, haven't you?"

اولی می گوید: «تو قبلاً اینجا رانندگی کرده ای، نه؟»

The second one says, "He has a car, doesn't he?"

دومی میگه ماشین داره مگه نه؟

So, you might be thinking, okay, this one has "have."

بنابراین، شما ممکن است فکر کنید، خوب، این یکی دارای "داشتن" است.

It ends with "haven't you," right?

با «مگه نه» به پایان می رسد، درست است؟

So, you have the affirmative, meaning the tag has to be negative.

بنابراین، شما مثبت است، به این معنی که برچسب باید منفی باشد.

The negative form of the verb, which is "have."

شکل منفی فعل که «داشتن» است.

"Have," "haven't," makes sense.

"داشتن"، "نداشتن" منطقی است.

Here, you have, "He has a car, doesn't he?"

در اینجا، شما دارید، "او یک ماشین دارد، نه؟"

Okay, you have "has," "he has."

خوب، شما "دارا" دارید، "او دارد."

The negative should be "hasn't," right?

منفی باید «نداشته» باشد، درست است؟

So, you might be thinking, "He has a car, hasn't he?"

بنابراین، ممکن است فکر کنید، "او ماشین دارد، نه؟"

Isn't that what it's supposed to be?

آیا این چیزی نیست که قرار است باشد؟

No, you use the verb "do," and I'll tell you why.

نه، شما از فعل "do" استفاده می کنید و من به شما می گویم چرا.

Here, you're using the present perfect tense.

در اینجا، شما از زمان حال کامل استفاده می کنید.

"You have driven."

"تو رانندگی کرده ای."

So, you have "have" plus the past participle, "have driven."

بنابراین، شما "دارند" به اضافه مضارع "دارند" دارید.

When you're using the present perfect, you keep the rules that I told you guys,

وقتی از حال کامل استفاده می کنید، قوانینی را که به شما گفتم حفظ می کنید

which is, if it's affirmative, change it to the negative.

، یعنی اگر مثبت است ، آن را به منفی تغییر دهید.

Whereas, if it is said, "You haven't driven here before," it would be "have you," right?

در حالی که اگر گفته شود: «تو قبلاً اینجا رانندگی نکرده‌ای »، «داشتی»، درست است؟

So, if you have the present perfect, "haven't."

بنابراین، اگر حال کامل دارید، «نداشته‌اید».

If you have simply the simple present, "He has," "He has a car."

اگر شما فقط یک هدیه ساده دارید، "او دارد"، "او ماشین دارد."

There's no past participle here.

در اینجا ماضی وجود ندارد.

"He has a car," the tag has to be the verb "do," okay?

"او ماشین دارد "، برچسب باید فعل "do" باشد، خوب؟

"Doesn't he," "He has a car, doesn't he?"

"مگه نه"، "او ماشین داره، نه؟"

Okay, if you'd like to test your knowledge of these rules,

بسیار خوب، اگر می خواهید دانش خود را در مورد این قوانین آزمایش کنید،

and these two in particular actually might seem a little tricky if you haven't used tag questions before,

و این دو به طور خاص ممکن است کمی مشکل به نظر برسند اگر قبلاً از سؤالات برچسب استفاده نکرده اید،

but if you'd like to check your own knowledge, please go to www.engvid.com to check out a quiz.

اما اگر می خواهید دانش خود را بررسی کنید، لطفاً بروید به www.engvid.com برای بررسی یک مسابقه.

My name is Alex McCarr. Take care.

اسم من الکس مک کار است. مراقب باش.