Writing - Relative Clauses overview

Hey guys, this is Alex, thanks for clicking, and welcome to this lesson on relative clauses.

سلام بچه ها، این الکس است، با تشکر از کلیک کردن، و به این درس در مورد بندهای نسبی خوش آمدید.

Now relative clauses are largely useful for English writing.

اکنون بندهای نسبی تا حد زیادی برای نوشتن انگلیسی مفید هستند.

They are used in spoken English as well, but most of the time the examples that you're

آنها در زبان انگلیسی گفتاری نیز استفاده می شوند، اما بیشتر اوقات نمونه هایی که

going to see today are very useful for writing.

امروز خواهید دید برای نوشتن بسیار مفید هستند.

So if you're doing your TOEFL exam, if you're writing an essay for university, these are

بنابراین اگر امتحان تافل خود را انجام می دهید، اگر برای دانشگاه مقاله می نویسید،

some tips on how to use relative clauses.

اینها نکاتی در مورد نحوه استفاده از بندهای نسبی هستند.

Now on the board we have two sentences, and these are the two kinds of relative clauses.

حالا روی تابلو دو جمله داریم و اینها دو نوع بند نسبی هستند.

So the first example says, "My sister, who is from Chicago, visited me last weekend."

بنابراین مثال اول می گوید: "خواهرم که اهل شیکاگو است، آخر هفته گذشته به ملاقات من آمد."

And the second one says, "My sister, who is from Chicago, visited me last weekend."

و دومی می گوید: "خواهرم، که اهل شیکاگو است، آخر هفته گذشته به دیدن من آمد."

Now you see that the only difference between these two sentences is the comma, right?

حالا می بینید که تنها تفاوت این دو جمله کاما است، درست است؟

Is there a difference in meaning between these two sentences when we put commas in this relative

آیا وقتی در این بند نسبی کاما می گذاریم بین این دو جمله تفاوت معنا وجود دارد

clause?

؟

This is the relative clause, "My sister, who is from Chicago," you are giving more information

این بند نسبی است، "خواهر من، که اهل شیکاگو است"، شما اطلاعات بیشتری

about your sister, just like you're giving more information about your sister here.

در مورد خواهر خود می دهید، درست مانند اینکه در اینجا اطلاعات بیشتری در مورد خواهر خود می دهید.

What is the difference in meaning between these two sentences?

تفاوت معنی بین این دو جمله چیست؟

In this one, do I have one sister, or do I have many sisters?

در این یکی من یک خواهر دارم یا خواهران زیادی دارم؟

Well, in this case, this actually means that I have many sisters, and you are referring

خوب، در این مورد، این در واقع به این معنی است که من خواهران زیادی دارم، و شما

to, or I am referring to, the one who is from Chicago.

به کسی که اهل شیکاگو است اشاره می کنم، یا من به آن اشاره می کنم .

"My sister, who is from Chicago, visited me last weekend," okay?

"خواهرم، که اهل شیکاگو است، آخر هفته گذشته به دیدن من آمد،" باشه؟

So this is called an identifying clause.

بنابراین به این بند شناسایی می گویند.

In some grammar books, in some writing books, this will also be called a restrictive clause.

در برخی از کتاب های دستور زبان، در برخی از کتاب های نوشتاری، به این بند محدود کننده نیز گفته می شود.

So it all means the same thing, it's just a different way of calling it identifying

بنابراین همه به یک معنا هستند، فقط یک روش متفاوت برای شناسایی یا محدود کننده نامیدن آن است

or restrictive.

.

The reason we call this an identifying clause is because it identifies the subject.

دلیل اینکه ما آن را یک بند شناسایی می نامیم این است که موضوع را مشخص می کند.

So "My sister" is the subject, I am giving more information about my sister, and I am

بنابراین موضوع "خواهرم" است، من اطلاعات بیشتری در مورد خواهرم می دهم و می

saying, "Well, my sister, who is from Chicago, visited me last weekend."

گویم: "خب خواهرم که اهل شیکاگو است، آخر هفته گذشته به من سر زد."

So this is actually the complete subject, okay?

پس این در واقع موضوع کامل است، خوب؟

In this case, do I have one sister, or do I have more than one sister?

در این صورت آیا من یک خواهر دارم یا بیش از یک خواهر دارم؟

"My sister, who is from Chicago, visited me last weekend."

خواهرم که اهل شیکاگو است، آخر هفته گذشته به دیدن من آمد.

In this situation, I only have one sister.

در این شرایط فقط یک خواهر دارم.

The reason we have "who is from Chicago," well, there is no reason.

دلیلی که ما داریم "چه کسی اهل شیکاگو است" ، خوب، دلیلی ندارد.

We don't have to put this in this sentence for this sentence to make sense.

لازم نیست این را در این جمله قرار دهیم تا این جمله معنا پیدا کند.

You could say, "My sister visited me last weekend," and the meaning would be the same.

می توانید بگویید "خواهرم آخر هفته گذشته به دیدن من آمد" و معنی همان خواهد بود.

So this is just extra information, okay?

پس این فقط اطلاعات اضافی است، خوب؟

So this is an identifying clause, this is a non-identifying clause, okay?

پس این یک بند شناسایی است، این یک بند غیر شناسایی است، خوب؟

So just to review what we've done so far, we have "My sister, who is from Chicago, visited

بنابراین، فقط برای مرور کارهایی که تاکنون انجام داده‌ایم، "خواهرم، که اهل شیکاگو است،

me last weekend."

آخر هفته گذشته از من دیدن کرد."

I am providing direct information about which sister I'm talking about.

من در مورد اینکه در مورد کدام خواهر صحبت می کنم اطلاعات مستقیم ارائه می دهم.

This is the complete subject, "My sister, who is from Chicago," identifies which sister

این موضوع کامل است، "خواهر من، که اهل شیکاگو است"، مشخص می کند که

I'm talking about.

در مورد کدام خواهر صحبت می کنم.

I have more than one sister, I am talking about the one from Chicago.

من بیش از یک خواهر دارم، من در مورد یکی از شیکاگو صحبت می کنم.

In this case, I said, "My sister," and I'm giving more information.

در این مورد گفتم خواهرم و اطلاعات بیشتری می دهم.

So this is a non-identifying clause.

بنابراین این یک بند غیر شناسایی است.

This is not essential information.

این اطلاعات ضروری نیست.

It's extra information about my sister, my one sister, right?

این اطلاعات اضافی در مورد خواهر من، یک خواهر من است، درست است؟

And I'm putting it in between the full sentence here, "My sister visited me last weekend,"

و من آن را بین جمله کامل اینجا قرار می دهم ، "خواهرم آخر هفته گذشته از من دیدن کرد"،

but I want to give you more information about my sister, so I put comma, use a non-identifying

اما می خواهم اطلاعات بیشتری در مورد خواهرم به شما بدهم، بنابراین کاما می گذارم، از یک بند غیر شناسایی استفاده

clause, "Who is from Chicago," and complete the sentence with, "Visited me last weekend."

می کنم، "چه کسی از آن است". شیکاگو» و جمله را با «آخر هفته از من بازدید کردید» کامل کنید.

The commas are very important in non-identifying clauses.

کاما در عبارات غیر شناسایی بسیار مهم است.

Now let's look at the relative pronouns that we use with different types of relative clauses.

حال بیایید نگاهی به ضمایر نسبی که با انواع مختلف جملات نسبی استفاده می کنیم، بیاندازیم.

Now we're going to look at the relative pronouns that we use in relative clauses.

حال به بررسی ضمایر نسبی می‌پردازیم که در بندهای نسبی استفاده می‌کنیم.

So here we have some sentences.

بنابراین در اینجا چند جمله داریم.

We're going to go through them and underline the relative pronouns.

ما آنها را مرور می کنیم و زیر ضمایر نسبی خط می کشیم.

So here, "The girl who won the lottery was on TV."

بنابراین اینجا، "دختری که برنده لاتاری شد در تلویزیون بود."

Easy enough to identify the relative pronoun, "Who," "The girl who won the lottery was on

تشخیص ضمیر نسبی «چه کسی»، «دختری که در لاتاری برنده شد

TV."

» به اندازه کافی آسان است.

"The teacher whom I spoke to didn't like me."

معلمی که با او صحبت کردم، مرا دوست نداشت.»

"Whom."

"چه کسی."

"The movie which I saw last weekend was excellent."

"فیلمی که آخر هفته گذشته دیدم عالی بود."

"Which."

"کدام."

And "The car that I bought is red."

و "ماشینی که خریدم قرمز است."

"The car that I bought is red."

ماشینی که خریدم قرمز است.

"James Cameron, whose movies are popular, is a great action director."

جیمز کامرون که فیلم‌هایش پرطرفدار است ، کارگردان اکشن فوق‌العاده‌ای است.

Okay, so these relative pronouns, these ones specifically, "Who," "Whom," and "Whose,"

بسیار خوب، پس این ضمایر نسبی، این ضمایر به طور خاص، "Who"، "Whom" و "Whose"،

when we want to give more information about people, okay, we use "Who," "Whom," and "Whose."

وقتی می خواهیم اطلاعات بیشتری در مورد افراد ارائه دهیم، بسیار خوب، از "Who"، "Whom" و "Whose" استفاده می کنیم. "

We use "Who" when the subject does the action, okay, the girl who won the lottery, she won

وقتی سوژه عمل را انجام می دهد از "چه کسی" استفاده می کنیم، خوب، دختری که در لاتاری برنده شد، او

the lottery, she played it.

در لاتاری برنده شد، او آن را بازی کرد.

So we use "Who" for person doing the action.

بنابراین ما از "Who" برای شخصی که اقدام را انجام می دهد استفاده می کنیم.

We use "Whom," "The teacher whom I spoke to didn't like me."

ما از "چه کسی"، "معلمی که با او صحبت کردم از من خوشش نمی آمد" استفاده می کنیم.

"I spoke to the teacher," "The teacher received the action," person receiving the action.

"من با معلم صحبت کردم"، "معلم عمل را دریافت کرد"، فرد دریافت کننده عمل.

At the bottom here we have "Whose movies are popular," "The movies of James Cameron," right?

در پایین اینجا ما "فیلم های محبوب کیست"، "فیلم های جیمز کامرون" را داریم، درست است؟

So we use "Whose" for possessive, okay?

بنابراین ما از "Whose" برای مالکیت استفاده می کنیم، خوب؟

"Which" and "That" we use for things, okay?

"کدام" و "آن" را برای چیزهایی استفاده می کنیم، خوب؟

So "The movie," "The car," you can say "The table," okay, "The school."

بنابراین «فیلم»، «ماشین»، می‌توانید بگویید «میز»، خوب، «مدرسه».

Anytime you're talking about things, we use "Which" or "That."

هر زمان که در مورد چیزهایی صحبت می کنید ، از "Which" یا "That" استفاده می کنیم.

So these are used for things.

بنابراین اینها برای چیزها استفاده می شود.

Now, the funny thing about "Whose" is that we also use it to talk about possessives for

حالا، چیز خنده دار در مورد "Whose" این است که ما از آن برای صحبت در مورد مالکیت برای چیزها نیز استفاده می کنیم

things, okay?

، خوب؟

We don't have a possessive for things like "Witches," okay?

ما برای چیزهایی مانند "جادوگران" مالکیت نداریم، خوب؟

So for example, if you want to say that a movie had a lot of excellent actors and you

به عنوان مثال، اگر می خواهید بگویید که یک فیلم بازیگران بسیار خوبی داشت و می

want to say that the movie made 50 billion dollars, which is a lot of money, actually

خواهید بگویید که فیلم 50 میلیارد دلار درآمد داشته است که پول زیادی است، در واقع

that's not realistic.

این واقع بینانه نیست.

Let's say 50 million dollars, okay?

فرض کنید 50 میلیون دلار، باشه؟

You can say "The movie whose actors were all excellent made 50 million dollars."

می توان گفت فیلمی که همه بازیگرانش عالی بودند 50 میلیون دلار درآمد.

Now I know it doesn't really sound comfortable, and this is why I said that relative clauses

حالا می‌دانم که واقعاً راحت به نظر نمی‌رسد، و به همین دلیل است که گفتم بند‌های

are largely used in the written word, okay?

نسبی تا حد زیادی در نوشتار استفاده می‌شوند، باشه؟

There's one more quick thing that I have to talk about with you in regards to "Which"

یک چیز سریع دیگر وجود دارد که باید در مورد "کدام"

and "That" and identifying and non-identifying clauses.

و "آن" و بندهای شناسایی و غیرشناسایی با شما صحبت کنم.

Okay, so for "Which" and "That," specifically with identifying and non-identifying clauses,

بسیار خوب، بنابراین برای "Which" و "That"، به ویژه در مورد بندهای شناسایی و غیر شناسایی،

there are a couple of things you need to be aware of.

چند چیز وجود دارد که باید از آنها آگاه باشید.

The first sentence, "I saw a car which was white," or "I saw a car that was white."

جمله اول، "من ماشینی را دیدم که سفید بود" یا "من ماشینی را دیدم که سفید بود."

For an identifying clause, you can use "Which" or "That," okay?

برای یک بند شناسایی، می توانید از "Which" یا "That" استفاده کنید، خوب است؟

Both are okay.

هر دو خوبن

However, if you are adding a non-identifying clause where you are giving extra information

با این حال، اگر در حال اضافه کردن یک بند غیر شناسایی هستید که در آن اطلاعات اضافی را

that is not necessary after a comma, you must use "Which."

که پس از کاما ضروری نیست، می دهید، باید از "Which" استفاده کنید.

So for example, "She went into the apartment," this is the sentence, "I want to give more

به عنوان مثال، "او به آپارتمان رفت"، این جمله است، "من می خواهم

information about the apartment.

اطلاعات بیشتری در مورد آپارتمان بدهم.

She went into the apartment, which had blue walls," okay?

او به آپارتمانی رفت که دیوارهای آبی داشت"، خوب؟

So if you are using a non-identifying clause, you must use "Which" when you are giving more

بنابراین، اگر از یک بند غیر شناسایی استفاده می‌کنید، وقتی اطلاعات بیشتری در مورد چیزی می‌دهید، باید از «Which» استفاده کنید

information about a thing, okay?

، خوب؟

I know this is a lot of information, so please check out www.engvid.com and do the quiz under

من می دانم که این اطلاعات زیادی است، بنابراین لطفاً www.engvid.com را بررسی کنید و امتحان زیر

this video.

این ویدیو را انجام دهید.

Good luck, guys, and take care.

بچه ها موفق باشید و مراقب باشید