English Grammar: How to use TO with transitive verbs

Hello, everyone. I'm Jade. What we're looking at today is "verb" + "to". These are... You

سلام به همه من جید هستم. آنچه امروز به آن نگاه می کنیم "فعل" + "به" است. اینها هستند... شما

could call them a group of verbs, and they always need to have "to" after them, plus

می توانید آنها را گروهی از افعال بنامید، و آنها همیشه باید بعد از آنها "to" داشته باشند، به علاوه

they always need to have an object. And the reason they need to have an object is because

آنها همیشه باید یک مفعول داشته باشند. و دلیل اینکه آنها باید مفعول داشته باشند این است

they're transitive verbs. And that's a grammar word that means: this verb needs to have an

که افعال متعدی هستند. و این یک کلمه دستور زبان است که به این معنی است: این فعل باید مفعول داشته

object, otherwise it's incorrect and it's not good English.

باشد، در غیر این صورت نادرست است و انگلیسی خوبی نیست.

So we're looking at some of the verbs that I come across a lot that people get wrong.

بنابراین ما در حال بررسی برخی از افعالی هستیم که من زیاد به آنها برخورد می کنم که مردم اشتباه می کنند.

So they're using... They're not using a "to" when they use that verb, and we're looking

بنابراین آنها در حال استفاده از ... آنها وقتی از آن فعل استفاده می کنند از "to" استفاده نمی کنند، و ما به آن نگاه

at that. So, let's start and check how much you actually know with a couple of sentences.

می کنیم. بنابراین، بیایید شروع کنیم و با چند جمله بررسی کنیم که واقعا چقدر می دانید.

So, our first sentence: "He phoned to me." What do you think about that one? Is that

بنابراین، اولین جمله ما: "او با من تماس گرفت." نظرت در مورد اون یکی چیه؟

right? Is that one wrong? Well, "phone" is not in this group of verbs. It's not a transitive

درست است؟ اون یکی اشتباهه؟ خب «تلفن» در این دسته از افعال نیست. این یک

verb. We don't need "to" with that one. Now it's correct. "He phoned me."

فعل متعدی نیست. ما با آن یکی نیازی به "به" نداریم. حالا درست شد "او با من تماس گرفت."

What about this one? "I need to speak to him." How is that one? Is that one good English?

در مورد این یکی چی؟ "من باید با او صحبت کنم." اون یکی چطوره؟ اون یکی انگلیسی خوبه؟

"I need to speak..." This one... This bit's okay. This is not "verb" + "to" here. This

"من باید صحبت کنم..." این یکی... این کمی اشکالی ندارد. اینجا "فعل" + "به" نیست.

is just the infinitive. When we have one verb, and then we're following it with another verb

این فقط مصدر است. وقتی یک فعل داریم، و سپس آن را با فعل دیگری

in the present simple, that's why that "to" is there. That's not what we're talking about.

در زمان حال ساده دنبال می کنیم، به همین دلیل است که "to" وجود دارد. این چیزی نیست که ما در مورد آن صحبت می کنیم.

But after "speak", is it right here? Yes. In this example it's right. But I'm a very

اما بعد از "صحبت"، اینجا درست است؟ آره. در این مثال درست است. اما من خیلی

naughty person, because I didn't put a full stop there. There should be a full stop there.

آدم بدجنسی هستم، چون در اینجا نقطه پایانی نگذاشتم. باید یک نقطه در آنجا وجود داشته باشد.

And let's look at this example: "Who am I speaking to?" Or sometimes: "Whom am I speaking

و بیایید به این مثال نگاه کنیم: "من با چه کسی صحبت می کنم؟" یا گاهی اوقات: "من با چه کسی صحبت

to?" What about this one? Is this one correct? Yeah, they're both correct. In speech, you'll

می کنم؟" در مورد این یکی چی؟ این یکی درسته؟ آره هردو درست میگن در سخنرانی،

probably hear: "Who am I speaking to?" But formally, it would be: "Whom" with an "m"

احتمالاً خواهید شنید: "من با چه کسی صحبت می کنم؟" اما به طور رسمی، این خواهد بود: "Whom" با "م"

written out, or sometimes said in speech that way.

نوشته شده، یا گاهی اوقات در گفتار به این شکل گفته می شود.

So now, let's look at examples of "verb" + "to". These are all verbs that you should

خب حالا بیایید به مثال هایی از "فعل" + "به" نگاه کنیم. اینها همه افعالی هستند که

be using with "to" after them. And what I usually observe is people using these verbs,

باید بعد از آنها با "to" استفاده کنید. و چیزی که من معمولا مشاهده می کنم این است که مردم از این افعال استفاده می کنند،

but without the "to", and it doesn't sound right then. So let's look at some example sentences.

اما بدون "to"، و درست در آن زمان به نظر نمی رسد . پس بیایید به چند جمله مثال نگاه کنیم.

"Speak to": "I don't speak to Sarah." And notice how the "to" doesn't sound like "to"

"صحبت کن": "من با سارا صحبت نمی کنم." و توجه کنید که چگونه "به" دیگر مانند "به" به نظر

anymore. "I don't speak to Sarah." It just becomes a schwa. We don't... We don't say

نمی رسد. "من با سارا صحبت نمی کنم." فقط یک شوا می شود. ما نمی کنیم... ما

it like the individual word itself.

آن را مانند خود کلمه فردی نمی گوییم.

Next example. "Talk to": "Talk to them for me." Don't know what accent that was; it just

مثال بعدی «تَقَلُواً»: «با آنها به جای من صحبت کن». نمی دانم چه لهجه ای بود. فقط یه

kind of came out. Yeah, we talk to someone, we need an object.

جورایی بیرون اومد بله، ما با کسی صحبت می کنیم، به یک شی نیاز داریم.

"Listen to", this is very good advice for all people: "You should listen to me." It'd

"گوش کن"، این توصیه بسیار خوبی برای همه مردم است: "شما باید به من گوش دهید."

be worth it. Trust me. Here's a gap. Nothing to learn here.

ارزشش را دارد به من اعتماد کن. اینجا یک شکاف است. اینجا چیزی برای یادگیری نیست

But now we've got "reply to": "I'm sure he'll reply to us." I almost put: "I'm sure he'll

اما اکنون "پاسخ به" داریم: "مطمئنم که او به ما پاسخ خواهد داد." تقریباً گذاشتم: "مطمئنم که او

reply to me", and then it felt a bit personal, so I put "us" there.

به من پاسخ خواهد داد" و بعد کمی شخصی به نظر رسید، بنابراین "ما" را آنجا گذاشتم.

Next example, "write to", you always write to someone, but what I commonly hear people

مثال بعدی، "نوشتن به"، شما همیشه برای کسی می نویسید، اما چیزی که من معمولا می شنوم که

not using "to" with this one. "I'll write to them a.s.a.p." Clever points for you if

مردم از "به" با این یکی استفاده نمی کنند. "من به آنها نامه مینویسم a.s.a.p." اگر

you know what that means. That means "as soon as possible".

می دانید معنی آن چیست، برای شما امتیاز هوشمندانه ای دارد. یعنی "در اسرع وقت".

And "belong to": "Excuse me, does this belong to you?" You don't want to have someone come

و «متعلق»: ببخشید این مال شماست؟ شما نمی خواهید کسی

up to you and ask you that at the train station. You get in trouble in England for that.

به سراغ شما بیاید و در ایستگاه قطار از شما بپرسد. برای آن در انگلیس به مشکل می خورید.

When we come back, we're going to look at some more examples of "verb" + "to".

وقتی برگشتیم، چند نمونه دیگر از "فعل" + "به" را بررسی خواهیم کرد.

Let's take a look at common errors with "verb" + "to". So with these... These verbs here,

بیایید نگاهی به خطاهای رایج با "فعل" + "به" بیاندازیم. بنابراین با اینها... این افعال در اینجا،

even though they feel like or seem like they're similar to the verbs that we looked at before

حتی اگر احساس می کنند شبیه افعالی هستند یا به نظر می رسند شبیه افعالی هستند که قبلاً

because they're to do with communication, these ones don't take "to". So sometimes I'm

به آنها نگاه کردیم زیرا مربوط به ارتباط هستند، این افعال "به" را نمی گیرند. بنابراین گاهی اوقات من

observing mistakes with these verbs, and that's what I want you to know.

اشتباهاتی را با این افعال مشاهده می کنم، و این چیزی است که می خواهم شما بدانید.

So in our example sentences, these are all wrong. We need to make changes.

بنابراین در جملات مثال ما، همه اینها اشتباه است. ما باید تغییراتی ایجاد کنیم.

"I phone to him." No "to". We don't need "to".

"من با او تلفن می کنم." نه "به". ما نیازی به "به" نداریم.

"She called to me." No "to". You're starting to get it now - no "to".

"او به من زنگ زد." نه "به". شما اکنون شروع به دریافت آن کرده اید - نه "به".

"We emailed to them." No "to".

ما به آنها ایمیل زدیم.» نه "به".

"They won't answer to us." Again, no "to".

"آنها به ما پاسخ نمی دهند." باز هم نه "به".

"Will you ask to Sarah?" Again, no "to". We don't need "to" with these verbs.

"از سارا میپرسی؟" باز هم نه "به". ما با این افعال نیازی به "to" نداریم.

What else is there to know? Well, if you... If you want to speak American English, know

چه چیز دیگری برای دانستن وجود دارد؟ خوب، اگر شما... اگر می خواهید انگلیسی آمریکایی صحبت کنید، بدانید

that there's an exception. In British English, we can't say this. "He wrote me." Can't say

که یک استثنا وجود دارد. در انگلیسی بریتانیایی، ما نمی توانیم این را بگوییم. "او برای من نوشت." نمی توان گفت

that; doesn't work in British English. But in colloquial/informal American English, it's

که؛ در انگلیسی بریتانیایی کار نمی کند. اما در زبان انگلیسی محاوره ای/غیررسمی آمریکایی،

okay. And I just want to point out one that I'm hearing a lot: "They replied me." It's

اشکالی ندارد. و من فقط می خواهم به یکی از آنها اشاره کنم که زیاد می شنوم: "آنها به من پاسخ دادند."

not okay in British English and it's not okay in American English either. Maybe... Maybe

در انگلیسی بریتانیایی و در انگلیسی آمریکایی هم اشکالی ندارد. شاید... شاید

language is evolving a bit, and that's why people are saying it, but as it stands - not

زبان کمی در حال تکامل است، و به همین دلیل است که مردم آن را می گویند، اما همانطور که هست -

okay. I hear this one quite a lot.

خوب نیست. من این یکی را خیلی زیاد می شنوم

When we come back, we're taking a look at making questions with "verb" + "to".

وقتی برمی گردیم، نگاهی به ایجاد سؤال با «فعل» + «به» می اندازیم.

One issue you should know about "verb" + "to" is that when we do questions, some people

یکی از مسائلی که باید در مورد "فعل" + "به" بدانید این است که وقتی سؤال می کنیم، برخی افراد

don't like it. Some people don't like it to say: "Who is he speaking to?" For them, it's

آن را دوست ندارند. بعضی ها دوست ندارند بگویند: با کی صحبت می کند؟ برای آنها

really ugly. They don't like it. But there's a way to avoid it. If you want to avoid it,

واقعاً زشت است. آنها آن را دوست ندارند. اما راهی برای اجتناب از آن وجود دارد. اگر می خواهید از آن اجتناب کنید

you have to change the position of your sentence. So, "to" goes from the end to the beginning,

، باید جایگاه جمله خود را تغییر دهید. بنابراین، "to" از انتها به ابتدا می رود،

and importantly, then you need to change your pronoun. So "who" has to change to be "whom".

و مهمتر از آن، شما باید ضمیر خود را تغییر دهید . پس «چه کسی» باید تغییر کند تا «چه کسی» باشد.

When this pronoun is in the object position of a sentence, that's when we add the "m".

وقتی این ضمیر در جایگاه مفعول جمله قرار می گیرد، آن وقت است که «m» را اضافه می کنیم.

Anyway, you don't really need to worry about the grammar, the why, because it's confusing

به هر حال، شما واقعاً نیازی به نگرانی در مورد دستور زبان، چرایی آن ندارید، زیرا

when I talk about object and subject for a lot of people who don't know about grammar.

زمانی که من در مورد مفعول و موضوع صحبت می کنم برای بسیاری از افرادی که در مورد گرامر نمی دانند، گیج کننده است.

All you need to do is just learn how to rearrange it. So you move "to" to the beginning, and

تنها کاری که باید انجام دهید این است که یاد بگیرید چگونه آن را دوباره مرتب کنید. بنابراین شما "به" را به ابتدا منتقل می کنید، و

then it's always "To whom", and then you finish the rest of the words. And that way, you don't

سپس همیشه "به چه کسی" است، و سپس بقیه کلمات را تمام می کنید. و به این ترتیب،

have "to" at the end. In informal or neutral speech, this is really common. People will

در انتها نیازی به "به" ندارید. در گفتار غیر رسمی یا خنثی ، این واقعاً رایج است. مردم این را خواهند

say this, but it can be seen as inelegant or not very sophisticated if you write it.

گفت، اما اگر آن را بنویسید، می توان آن را بی ظرافت یا نه چندان پیچیده دید.

I probably wouldn't write it myself. Yeah, maybe in chat or something, but not in...

شاید خودم ننویسمش بله، شاید در چت یا چیزی، اما نه در...

Not in a proper letter or something.

نه در یک نامه مناسب یا چیزی.

Here's another. Here's another example. Let's see here: "Who did you write to?" Well, we

اینم یکی دیگه در اینجا یک مثال دیگر است. بیایید اینجا ببینیم: "به چه کسی نامه نوشتی؟" خوب، ما

don't want to finish with "to", so we need to rearrange. Again, it comes to be "To whom",

نمی خواهیم با "به" تمام کنیم، بنابراین باید دوباره ترتیب دهیم. باز هم، آن را به "به چه کسی"،

that's easy; we just did the same. "To whom did you write?" And the verb, the main verb

که آسان است. ما فقط همین کار را کردیم "برای کی نوشتی؟" و فعل، فعل اصلی

goes at the end. The auxiliary verb is next to "whom", so we just change the order like that.

در آخر می رود. فعل کمکی در کنار "whom" است، بنابراین ما فقط ترتیب را به این صورت تغییر می دهیم.

That's all I'm going to tell you about "verb" + "to". If you want to do more practice, please

این تمام چیزی است که می خواهم در مورد "فعل" + "به" به شما بگویم. اگر می خواهید تمرین بیشتری انجام دهید، لطفاً

go to the EngVid website. You can do a quiz, 10 questions in a quiz, and that way, you

به وب سایت EngVid بروید. شما می توانید یک مسابقه، 10 سوال در یک مسابقه انجام دهید، و به این ترتیب، می

know next time you need to use these verbs-"speak to", "talk to", all those verbs-you know that

دانید دفعه بعد باید از این افعال استفاده کنید - "صحبت کنید"، "صحبت کنید"، همه آن افعال -

you're saying them in the right way; you're using "to" when it's needed, and in those

می دانید که آنها را در آن بیان می کنید. راه درست؛ شما در مواقع لزوم از "to" استفاده می کنید، و در آن

exceptions that I mentioned to you, you know you're not using "to" where it doesn't belong.

استثناهایی که به شما اشاره کردم، می دانید که از "to" در جایی که به آن تعلق ندارد استفاده نمی کنید.

If you like this lesson, I'd really appreciate it if you subscribe to the channel. And have

اگر این درس را دوست دارید، اگر در کانال مشترک شوید واقعاً ممنون می شوم. و آیا

I mentioned everything? I think I mentioned everything. So that's all I'm going to talk about today.

همه چیز را ذکر کرده ام؟ فکر می کنم همه چیز را ذکر کردم. پس این تمام چیزی است که امروز در مورد آن صحبت خواهم کرد.

Please come back and watch me again. And yeah, until next time. Bye.

لطفا برگرد و دوباره به من نگاه کن. و بله، تا دفعه بعد. خدا حافظ.