How to Use Auxiliary Verbs in Conversations

Tell me when it's on. This stuff is weird, man. It's wet.

وقتی روشن شد به من بگو این چیزا عجیبه مرد خیس است.

Hi, James from engVid. Just reading a book. She called it a book. In fact, is it a book?

سلام، جیمز از engVid. فقط کتاب خوندن اسمش را گذاشت کتاب در واقع آیا این یک کتاب است؟

Why don't we look at helper verbs? Usually when you study auxiliary verbs, you're told

چرا به افعال کمکی نگاه نمی کنیم؟ معمولاً وقتی افعال کمکی را مطالعه می کنید، به شما می گویند

the auxiliary verbs have a function in grammar, and you're given these things like "I am running,"

که افعال کمکی در گرامر کارکردی دارند و به شما مواردی مانند "من می دوم"،

"I am eating," "Have you gone?" or "Have you eaten?" And you're told that these have

"دارم می خورم"، "رفتی؟" یا " آیا خوردی؟" و به شما گفته می شود که اینها

specific meaning. This is true. However, sometimes you can have fun with grammar. In fact, many

معنای خاصی دارند. درست است. با این حال، گاهی اوقات می توانید با گرامر سرگرم شوید. در واقع، بسیاری از

students often ask, "Why is it Canadians speak like this? Why don't they say, 'I haven't

دانش آموزان اغلب می پرسند، "چرا کانادایی ها اینگونه صحبت می کنند؟ چرا آنها نمی گویند "من

had dinner yet'?" Right? "Why don't they say, 'I haven't'?" It seems wrong because at school

هنوز شام نخورده ام"؟ درست؟ "چرا نمی گویند "نگفتم"؟ اشتباه به نظر می رسد زیرا در مدرسه

they're taught one thing, and then they see the Canadians breaking the rules. Well, I'm

یک چیز به آنها آموزش داده می شود و سپس می بینند که کانادایی ها قوانین را زیر پا می گذارند. خب، من

going to show you two ways today that auxiliary verbs are used that you may not have thought

امروز دو راه را به شما نشان می دهم که از افعال کمکی استفاده می شود که شاید فکرش را نکرده باشید

of, but are valid. Completely valid. I'll give you an example. Let's first look at the

، اما معتبر هستند. کاملا معتبره من برای شما یک مثال می زنم. بیایید ابتدا به

general rules. I'm not going to go deeply into it, but what most of you know. If you

قوانین کلی نگاه کنیم. من قصد ندارم عمیقاً به آن بپردازم، اما آنچه که بیشتر شما می دانید. اگر

need more, of course you're on engVid, so you know, go check out the videos. There are

به موارد بیشتری نیاز دارید، مطمئناً در engVid هستید، بنابراین می دانید، به ویدیوها مراجعه کنید.

going to be things on the present perfect, the past, and the future. Okay?

چیزهایی در زمان حال کامل ، گذشته و آینده وجود خواهند داشت. باشه؟

So, what are some examples of auxiliary verbs? Well, you've seen them. The verb "to be."

بنابراین، چند مثال از افعال کمکی چیست؟ خوب، شما آنها را دیده اید. فعل «بودن».

"Be" is "am" and "are." They're auxiliary verbs. "I am happy." But usually when you say an

«بودن» «ام» و «هست» است. آنها افعال کمکی هستند. "من خوشحالم." اما معمولا وقتی می گویید

auxiliary, it's a helper verb, meaning there are two verbs. So, "I am happy" is just the

کمکی، فعل کمکی است، یعنی دو فعل وجود دارد. بنابراین، "من خوشحالم" فقط

verb "to be" doing its job. When it's an auxiliary, it might say, "I am going to the store." "Am"

فعل "بودن" است که کار خود را انجام می دهد. وقتی یک وسیله کمکی است، ممکن است بگوید "من به فروشگاه می روم." "Am"

plus "going" gives you the idea of movement. So, in this case, "ing" verb "to be" equals

به علاوه "going" به شما ایده حرکت می دهد. بنابراین، در این مورد، "ing" فعل "بودن" برابر با

action. So, it helps to tell us action is happening now, as we call it the present continuous.

عمل است. بنابراین، به ما کمک می کند که به ما بگوییم که عمل در حال انجام است، همانطور که ما آن را حال استمراری می نامیم.

How about here? We also use auxiliary verbs to tell us time. In English, we only really

اینجا چطور؟ ما همچنین از افعال کمکی برای اعلام زمان استفاده می کنیم. در زبان انگلیسی، ما

have two different times, right? We have the past, which is with the past participle or

فقط دو زمان متفاوت داریم، درست است؟ ما گذشته داریم که با فعل ماضی یا

a past ending, and then we have the present with "ing," and how we make future is with

یک پایان گذشته است و سپس حال را با "ing" داریم و نحوه ساختن آینده با

an auxiliary verb. So, let's go. You'll notice here, the past "did." So, we use "I did go"

فعل کمکی است. پس بزن بریم. در اینجا متوجه خواهید شد ، گذشته "کرد". بنابراین، ما از "من رفتم"

or "It did work." We put them together, two verbs, "It did work." We use it for emphasis

یا "کار کرد" استفاده می کنیم. ما آنها را با هم قرار دادیم، دو فعل "این کار کرد." ما از آن برای تاکید

and to tell us past, right? Now, future, we use "will." We use this one modal type verb

و بیان گذشته استفاده می کنیم، درست است؟ اکنون، آینده، ما از "اراده" استفاده می کنیم. ما از این یک نوع فعل مدال استفاده می

and we add it to another verb, like "I will go," "I will be," and it tells me future.

کنیم و آن را به فعل دیگری اضافه می کنیم، مانند "من می روم"، "من خواهم بود" و به من می گوید آینده.

And then, finally, we use the perfect "have" to show there's a connection. "I have gone,"

و سپس، در نهایت، برای نشان دادن وجود یک ارتباط، از "دارا" کامل استفاده می کنیم . "من رفته ام"،

"I will have been." There's a connection with the past to some other time, past, present

"من بوده ام." ارتباطی با گذشته به زمان دیگری، گذشته، حال

or future. General auxiliary verb, helping to give us an idea of time and action. So,

یا آینده وجود دارد. فعل کمکی عمومی، به ما کمک می کند تا تصوری از زمان و عمل به ما بدهد. خب

what do I have to teach you? You know this already. Fun stuff. Now, "I'm lazy." "I don't

من چی باید بهت یاد بدم؟ شما قبلاً این را می دانید . چیزهای سرگرم کننده. حالا "من تنبل هستم." "من شما را نمی

know about you, but I don't use a tissue. I pick my nose." Faster, quicker. I'm joking.

دانم، اما من از دستمال کاغذی استفاده نمی کنم. بینی ام را می چینم." سریعتر، سریعتر من شوخی میکنم.

Don't do that. It's disgusting. So, sometimes when people ask me a question, I don't want

این کار را نکن آن نفرت انگیز است. بنابراین، گاهی اوقات وقتی مردم از من سوالی می پرسند، نمی خواهم

to repeat everything. You're often taught in English, the answer to the question is

همه چیز را تکرار کنم. شما اغلب به زبان انگلیسی تدریس می کنید ، پاسخ سوال

in the question. "Do you like ice cream?" "Yes, I do like ice cream." Reverse it, right?

در سوال است. "آیا بستنی دوست داری؟" "بله، من بستنی دوست دارم." برعکسش کن، درسته؟

Cool. I don't want to do that. So, I simply say, "I do." Huh? Yeah. I use an auxiliary

سرد. من نمی خواهم این کار را انجام دهم. بنابراین، من به سادگی می گویم، "من". متعجب؟ آره من از فعل کمکی

verb plus a subject. It's done. It's a short answer. You see it in many grammar books.

به اضافه فاعل استفاده می کنم. انجام شد. این یک پاسخ کوتاه است . آن را در بسیاری از کتاب های دستور زبان می بینید.

You didn't know why? Well, this tells me this is true. I am using part of the sentence,

نمیدونستی چرا؟ خوب، این به من می گوید که این درست است. من از بخشی از جمله استفاده

so I'm just saying, "I have," and you know what the rest is, so I don't have to say this.

می کنم، بنابراین فقط می گویم "دارم" و شما می دانید که بقیه چیست، بنابراین مجبور نیستم این را بگویم.

I know for myself as an English teacher, I always tell students to say the whole sentence,

من خودم به عنوان یک معلم انگلیسی می دانم، من همیشه به دانش آموزان می گویم که تمام جمله را بگویند،

but that's when they're beginning, so they get to understand the structure, but Canadians,

اما آن موقع است که شروع می کنند، بنابراین ساختار را درک می کنند، اما کانادایی ها،

Americans, Brits don't do this, so you don't have to once you understand, right? So, "Have

آمریکایی ها، بریتانیایی ها این کار را نمی کنند، بنابراین شما انجام دهید. وقتی فهمیدی، مجبور نیستی، درست است؟ بنابراین، "

you had dinner?" "Yes, I have." I'm affirming I've had dinner, and I just have to say, "What

شام خوردی؟" "بله دارم." من تأیید می کنم که شام ​​خورده ام و فقط باید بگویم "به چه چیزی

am I saying yes to?" "Had dinner." That's it. Cool. Like that? You can do that for anything.

بله می گویم؟" "شام خوردم." خودشه. سرد. مثل اون؟ شما می توانید این کار را برای هر کاری انجام دهید.

"Do you like ice cream?" "Yes," affirmation. "I do." "I do like ice cream." You don't need

"آیا بستنی دوست داری؟" "بله" تأیید. "انجام میدهم." "من بستنی دوست دارم." نیازی نیست

to say the whole sentence. Cool? Great. How about we look at another example? Here's a

کل جمله را بگویید. سرد؟ عالی. چطور به مثال دیگری نگاه کنیم؟ در اینجا یک

word for you, "feign." "Feign" is to pretend. If you feign interest in something, you pretend

کلمه برای شما وجود دارد، "تظاهر". «تظاهر» تظاهر کردن است. اگر به چیزی وانمود کنید که علاقه دارید، وانمود

to be interested, or you might be interested, and you want to show you're polite, you have

می کنید که علاقه دارید، یا ممکن است علاقه مند باشید، و می خواهید نشان دهید که مؤدب هستید،

manners. So, how we do this, again, we use an auxiliary verb, right? We add the auxiliary

اخلاق دارید. بنابراین، چگونه این کار را انجام دهیم، دوباره از یک فعل کمکی استفاده می کنیم ، درست است؟ ما فعل کمکی را اضافه می کنیم

verb, and, well, for instance, why don't we do this? We'll use a pronoun. One of my favorite

، و خوب، برای مثال، چرا این کار را انجام نمی دهیم؟ ما از یک ضمیر استفاده می کنیم. یکی از

programs is Star Trek. Oh, no. Before we get that one, that's good, so don't look yet.

برنامه های مورد علاقه من Star Trek است. وای نه. قبل از اینکه آن یکی را دریافت کنیم، خوب است، پس هنوز نگاه نکنید.

But you can say, "Is Tom coming to the party?" No. Let's just say, "Josh and Rachel are getting

اما می توانید بگویید: "آیا تام به مهمانی می آید؟" نه. فقط بگوییم، "جاش و ریچل در حال

married." And you can say, "Are they?" Wow, that's so cool. Now, you could say, "That's

ازدواج هستند." و می توانید بگویید "آیا آنها هستند؟" وای خیلی باحاله حالا، می‌توانید بگویید: «

so cool," or, "That's nice," and it's matter of fact. Matter of fact can be what we say,

خیلی باحاله» یا «خیلی خوبه»، و این یک واقعیت است. موضوع واقعی می تواند چیزی باشد که ما می گوییم

"Are they?" or just, "Hm." But by saying, "Are they?" it's, "I am so interested in this."

"آیا آنها هستند؟" یا فقط "هوم" اما با گفتن "آیا آنها هستند؟" این است، "من خیلی به این علاقه دارم."

So a lot of times, we take a pronoun, plus we take the auxiliary verb, and verb to be

بنابراین بسیاری از اوقات، ما یک ضمیر می گیریم، به علاوه فعل کمکی را می گیریم، و فعل to

is an auxiliary verb. We add them together and put them at the beginning of a statement

be یک فعل کمکی است. آنها را با هم جمع می کنیم و آنها را در ابتدای عبارتی

we're going to say, and it shows interest, like, "I'm very interested in what you have

که قرار است بگوییم قرار می دهیم، و این نشان دهنده علاقه است ، مانند "من به آنچه شما باید بگویید بسیار علاقه مند هستم

to say." So in this case, "Captain Kirk is gay, gay, gay, gay." Please, Star Trek people,

." بنابراین در این مورد، "کاپیتان کرک همجنسگرا، همجنسگرا، همجنسگرا، همجنسگرا است." لطفا، دوستان پیشتازان فضا،

don't send me e-mails, okay? We know who it is. And in fact, you Star Trek people who

برای من ایمیل نفرستید، باشه؟ می دانیم کیست . و در واقع، شما افرادی که

are learning English can go, "He is, dun-dun-dun-dun, shock and surprise and polite interest. He

در حال یادگیری زبان انگلیسی هستید، می توانید بگویید: "او، دان-دان-دان-دان، شوک و شگفت زده و علاقه مودبانه ای دارد. او

is, I thought it was Sulu who was gay." Sorry, Sulu, I just outed you. Okay? By the way,

است، فکر می کردم سولو همجنس گرا است." متاسفم سولو، من همین الان ازت بیرون زدم. باشه؟

there is nothing wrong with that. It's not to be anything about homosexuals, just the

اتفاقاً ایرادی ندارد. این نیست که چیزی در مورد همجنسگرایان باشد، فقط

idea you can show interest. People who like Star Trek might be surprised, but they go,

ایده ای است که می توانید به آن علاقه نشان دهید. افرادی که پیشتازان فضا را دوست دارند ممکن است تعجب کنند، اما می گویند:

"He is, I'm interested, and I want to show a polite interest." So there you go. You have

"او است، من علاقه مند هستم، و می خواهم علاقه ای مودبانه نشان دهم." بنابراین شما بروید. شما به

just learned to show polite interest, and also answer questions quickly without repeating

تازگی یاد گرفته اید که علاقه مودبانه نشان دهید و همچنین بدون تکرار خود به سرعت به سؤالات پاسخ

yourself, and elevated yourself from a beginner position in grammar to a higher one, and much

دهید و خود را از یک موقعیت مبتدی در گرامر به یک سخنرانی بالاتر و بسیار

more natural speech. Hope you enjoyed this lesson, and you can go to, well, do you know

طبیعی تر رسانده اید. امیدوارم از این درس لذت برده باشید و بتوانید به آدرس زیر بروید، آیا آدرس آن را می

the address? Yes, I do. See? You just used it. Yes, I do. You don't have to say, "Yes,

دانید؟ بله، من انجام می دهم. دیدن؟ فقط استفاده کردی بله، من انجام می دهم. لازم نیست بگویید: "بله،

I do know the address." But let's just help you. You can go to www.engvid.com. You can

من آدرس را می دانم." اما بیایید فقط به شما کمک کنیم. می توانید به www.engvid.com مراجعه کنید. می‌توانید

pick up more of these lessons, do the quizzes, and have some fun on our channel. Are you?

تعداد بیشتری از این درس‌ها را انتخاب کنید، آزمون‌ها را انجام دهید و از کانال ما لذت ببرید. شما هستید؟

You are happy you learned from us. Good. Quick review. You know the general ones, action

خوشحالید که از ما یاد گرفتید. خوب بررسی سریع. کلیات، عمل

and time, and now you know two new ones, short answers and polite interest. See you.

و زمان را می شناسید و اکنون دو مورد جدید، پاسخ های کوتاه و علاقه مودبانه را می شناسید. به امید دیدار.