How do modals work?

I'll see that when it comes out, that's pretty good.

من می بینم که وقتی منتشر شد ، خیلی خوب است.

Hi, James Ingrid.

سلام، جیمز اینگرید.

I was just saying I'll see a movie when it comes out.

فقط می‌گفتم وقتی یک فیلم منتشر شود، می‌بینم.

I'm looking forward to the movie.

من بی صبرانه منتظر فیلم هستم.

As you know, will is a future term.

همانطور که می دانید، اراده یک اصطلاح آینده است.

Will is very versatile.

ویل بسیار متنوع است.

It's so versatile that I'm going to use a future term to teach you models.

آنقدر همه کاره است که من از یک اصطلاح آینده برای آموزش مدل ها به شما استفاده خواهم کرد.

One thing we know about will, which is different than going to, is that I can change the strength of it.

چیزی که ما در مورد اراده می دانیم، که با رفتن به آن متفاوت است ، این است که می توانم قدرت آن را تغییر دهم.

I can modify it.

من می توانم آن را اصلاح کنم.

It has different ideas.

ایده های متفاوتی دارد.

The structure that's used is similar to models.

ساختار استفاده شده مشابه مدل ها است.

So I'm going to use this in here with Mr. E. Obama.

بنابراین من می خواهم از این در اینجا با آقای ای. اوباما استفاده کنم.

You know Barack Obama.

شما باراک اوباما را می شناسید.

This is his cousin.

این پسر عمویش است.

Hi, Barack.

سلام باراک

Say hi.

سلام کن.

Okay.

باشه.

Barack says, "Yes, I can."

باراک می گوید: "بله، می توانم."

Model, right?

مدل، درسته؟

Model, I can.

مدل، من می توانم.

I have the ability.

من توانایی دارم

Mr. E says, "Yes, we will."

آقای E می گوید: "بله، خواهیم کرد."

Because he doesn't know if he can do it, but he knows in the future maybe he can.

چون نمی‌داند می‌تواند این کار را انجام دهد یا نه، اما می‌داند در آینده شاید بتواند.

So how do we change this will to a can with Mr. Obama?

پس چگونه این اراده را با آقای اوباما به قوطی تغییر دهیم؟

Okay?

باشه؟

All right, Obama.

باشه اوباما

I hope you're watching.

امیدوارم نگاه میکنی

Congratulations.

تبریک می گویم.

You won.

تو بردی

All right.

خیلی خوب.

First, when we say, "Yes, I will do something," or "I will do this," right?

اول، وقتی می گوییم "بله، من کاری انجام خواهم داد" یا "من این کار را انجام خواهم داد"، درست است؟

I will go to the party.

من به مهمانی خواهم رفت.

I keep the next verb in the base.

فعل بعدی را در پایه نگه می دارم .

Okay?

باشه؟

It's not "goes."

"می رود" نیست.

It's not "gonna."

"می‌خواهم" نیست.

It's just, "I will go."

فقط "من میرم."

The verb stays in the base.

فعل در پایه می ماند.

Now, I can use models and do the exact same thing because I can use the verb in the base

حالا می‌توانم از مدل‌ها استفاده کنم و دقیقاً همین کار را انجام دهم زیرا می‌توانم از فعل در فرمول پایه

formula with a model.

با یک مدل استفاده کنم.

Let me give you an example.

بگذارید برای شما مثالی بزنم.

So I can say this, "I..."

بنابراین می توانم این را بگویم، "من..."

Why?

چرا؟

Well, "will" shows us possibility.

خب، "اراده" امکان را به ما نشان می دهد.

What I mean by that is it's future possibility.

منظور من از آن احتمال آینده است.

When we say, "will," what we're saying is, "I've decided to do something, but I've decided

وقتی می گوییم «خواهد شد»، آنچه می گوییم این است که «تصمیم گرفته ام کاری انجام دهم، اما در این لحظه تصمیم گرفته ام

in this moment."

».

It's not planned or arranged prior to.

از قبل برنامه ریزی یا ترتیب داده نشده است.

So instead of saying, "decided," why don't we speak properly and say, "You decide," present

پس چرا به جای اینکه بگوییم «تصمیم گرفتیم» درست صحبت نکنیم و بگوییم «تو تصمیم

tense, "in the moment."

بگیر»، زمان حال، «در لحظه».

And that's why we keep it in the base form to say, "I have decided now," in the present

و به همین دلیل است که ما آن را به شکل پایه نگه می داریم تا بگوییم: «الان تصمیم گرفتم»، در زمان حال

tense, "to do something."

، «کاری انجام دهم».

See?

دیدن؟

Present tense.

زمان حال.

So you know now.

پس الان میدونی

So the model is also talking about possibility because, well, we've got a lesson.

بنابراین مدل نیز در مورد امکان صحبت می کند ، زیرا، خوب، ما درسی داریم.

You should check out the SEAM method for models.

شما باید روش SEAM را برای مدل ها بررسی کنید.

Cool.

سرد.

When we look at this, what we're expressing is a future, a possible future, because models

وقتی به این نگاه می‌کنیم، چیزی که بیان می‌کنیم آینده است، آینده‌ای ممکن، زیرا

can be used for possibility, which are the future.

می‌توان از مدل‌ها برای امکان استفاده کرد که همان آینده است.

So this is a form of the future, and we use the same formula.

بنابراین این شکلی از آینده است و ما از همان فرمول استفاده می کنیم.

So we looked at, if you see here, "I will go to the party," "I might go to the party,"

بنابراین، اگر در اینجا ببینید، «من به مهمانی خواهم رفت»، «ممکن است به مهمانی بروم»،

both future events.

هر دو رویداد آینده را بررسی کردیم.

This is saying, "Yeah, I'm pretty sure," as in 70%.

این می گوید: "آره، من کاملاً مطمئن هستم" مانند 70٪.

This is saying, "Might."

این می گوید: "ممکن است."

It's possible.

ممکن است.

So why don't we write out a structure for that so it'll make it easy to remember?

پس چرا ساختاری برای آن نمی نویسیم تا به خاطر سپردن آن آسان شود؟

So when we did future with will, okay, we did subject plus will, right, plus verb, base.

بنابراین وقتی آینده را با اراده انجام دادیم، خوب، فاعل به اضافه اراده، راست، به علاوه فعل، پایه را انجام دادیم.

Now when we do the modal, we'll do the same thing.

حالا وقتی مودال را انجام می دهیم، همان کار را انجام می دهیم.

We'll put subject plus modal, right, plus verb in the base.

فاعل به اضافه مدال ، راست و فعل را در پایه قرار می دهیم.

See, we're using will to show us how to do modals.

ببینید، ما از اراده استفاده می کنیم تا به ما نشان دهیم که چگونه مدال را انجام دهیم.

That's the first thing.

این اولین چیز است.

The structure is similar.

ساختار مشابه است.

That's why we're using this one.

به همین دلیل است که ما از این یکی استفاده می کنیم.

The next thing.

مورد بعدی.

Will can be modified, right?

آیا می توان اصلاح کرد، درست است؟

Will, I told you, I think, will is 70% true because you decide in the moment.

ویل، من به شما گفتم، فکر می کنم اراده 70 درصد درست است، زیرا شما در لحظه تصمیم می گیرید.

Well, maybe I want to make it 100%.

خوب، شاید من می خواهم آن را 100٪ بسازم.

I want it stronger than that.

من قوی تر از اون میخوام

But I still want to talk about the future.

اما من هنوز می خواهم در مورد آینده صحبت کنم.

I don't want it to be so uncertain.

من نمی خواهم آنقدر نامشخص باشد.

Because, by the way, will means the future is uncertain.

زیرا اتفاقاً اراده به معنای نامشخص بودن آینده است.

I'm talking to you now.

الان دارم باهات حرف میزنم

It's uncertain if I'll be talking to you tomorrow.

معلوم نیست فردا با شما صحبت کنم یا نه.

Maybe you'll look at one of the other teachers and go and check it out, okay?

شاید شما به یکی از معلمان دیگر نگاه کنید و بروید و آن را بررسی کنید، باشه؟

But I'm pretty certain you'll come back later on.

ولی مطمئنم بعدا برمیگردی

But will means uncertain.

اما اراده به معنای نامشخص است.

Modals are uncertain because we talk about modification.

مدال ها نامشخص هستند زیرا ما در مورد اصلاح صحبت می کنیم.

Modal, it modifies itself depending on the tense.

معین، بسته به زمان، خود را اصلاح می کند.

So let's look here when we talk about how does it modify.

پس بیایید وقتی در مورد چگونگی اصلاح آن صحبت می کنیم، اینجا را نگاه کنیم.

Well, if I want will to be stronger, I can actually say--

خوب، اگر می‌خواهم اراده قوی‌تری داشته باشم، در واقع می‌توانم بگویم -

[pause]

[مکث]

Okay?

باشه؟

So, Ezekiel, you're saying, "I'm sure I will be president."

بنابراین، حزقیال، شما می گویید، "من مطمئن هستم که من رئیس جمهور خواهم شد."

Yes, I will.

بله، خواهم کرد.

Okay?

باشه؟

I'm sure I will.

من مطمئن هستم که خواهم کرد.

He's pretty proud of that.

او به این موضوع بسیار افتخار می کند.

He's like, "100%, that's going to happen."

او می گوید: "100% این اتفاق خواهد افتاد."

Then the American government whispers in his ear.

سپس دولت آمریکا در گوش او زمزمه می کند.

He doesn't have ears.

او گوش ندارد.

[whispering]

[با زمزمه]

He goes, "Okay, okay, I'm a worm.

او می گوید: "باشه، باشه، من یک کرم هستم.

I know I don't have arms and legs, but I still think I will be president."

می دانم که دست و پا ندارم، اما هنوز فکر می کنم رئیس جمهور خواهم شد."

This time he thinks, "Eh, 50% to 60%.

این بار او فکر می کند: "اوه، 50٪ تا 60٪".

But don't count the worm out yet."

اما هنوز کرم را حساب نکنید.

Then Ezekiel sees a bird come flying down,

سپس حزقیال می بیند که پرنده ای در حال پرواز است

and he realizes he's got no arms and legs so he can't run away.

و متوجه می شود که دست و پا ندارد بنابراین نمی تواند فرار کند.

And the bird is getting closer.

و پرنده نزدیک تر می شود.

George Bush bird, going to eat him.

پرنده جورج بوش، می خواهد او را بخورد.

So he says, "I doubt I will be president."

بنابراین او می گوید: من شک دارم که رئیس جمهور شوم.

So now we've gone from 100% to 50% to 60% to 10%.

بنابراین اکنون از 100 درصد به 50 درصد به 60 درصد به 10 درصد رسیده ایم.

We've noticed how I still use the future term "will" to talk about the future,

ما متوجه شده ایم که چگونه من هنوز از اصطلاح آینده "اراده" برای صحبت در مورد آینده استفاده می کنم،

but the percentage of strength has changed.

اما درصد قدرت تغییر کرده است.

Well, with modals we don't just do that.

خوب، با مدال ما فقط این کار را نمی کنیم.

We're not going to use the same word over and over again.

قرار نیست بارها و بارها از یک کلمه استفاده کنیم.

But what we can do is, instead of that, we can use with modals something like this.

اما کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که به جای آن، می‌توانیم با مدال‌ها از چیزی شبیه به این استفاده کنیم.

Cool?

سرد؟

"I can be president."

"من می توانم رئیس جمهور شوم."

100% ability, modified.

100% توانایی، اصلاح شده.

"I could be president."

من می توانم رئیس جمهور شوم.

60% to 70%, modified.

60% تا 70% اصلاح شده است.

"If the bird doesn't eat me, I might be president."

"اگر پرنده مرا نخورد ، ممکن است رئیس جمهور شوم."

Let's say 40%.

فرض کنید 40 درصد است.

See how we modified this?

ببینید چگونه این را اصلاح کردیم؟

We used "will."

ما از "اراده" استفاده کردیم.

We just got rid of "will" and put these instead.

ما فقط از شر "اراده" خلاص شدیم و اینها را به جای آنها گذاشتیم.

Cool, right?

باحال، درسته؟

So we showed how "will" and modals go together.

بنابراین ما نشان دادیم که چگونه "اراده" و مدال با هم همراه هستند.

We talked about the verb and the base, the basic structure, and how we modify.

ما در مورد فعل و پایه، ساختار اصلی و نحوه اصلاح صحبت کردیم.

We can use it for modification, so you get the idea.

ما می توانیم از آن برای اصلاح استفاده کنیم، بنابراین شما این ایده را دریافت می کنید.

Alright?

بسيار خوب؟

I'm going to teach you how to understand this.

من به شما یاد می دهم که چگونه این را بفهمید.

Now, "will," I told you, is a future word.

حالا به شما گفتم «اراده » یک کلمه آینده است.

I've shown you how these things are using possibilities for the future.

من به شما نشان داده ام که چگونه این چیزها از امکانات آینده استفاده می کنند.

How do I talk about the past?

چگونه در مورد گذشته صحبت کنم؟

Because what is possible now...

چون الان چیزی که ممکنه...

Oh, I don't want to say it, because I'll give it away.

آخه نمیخوام بگم چون میذارمش.

It's a Mr. E.

این یک آقای E است.

I want you to think now.

می‌خواهم الان فکر کنید.

We talked about future.

در مورد آینده صحبت کردیم

How do we talk about the past?

چگونه در مورد گذشته صحبت کنیم؟

I have this word up here.

من این کلمه را اینجا دارم

Perfect.

کامل.

Future perfect.

آینده کامل.

Well, the future perfect is generally this, right?

خوب، آینده کامل به طور کلی این است، درست است؟

It will have rained by 12 p.m.

تا ساعت 12 بعد از ظهر باران خواهد بارید.

What does that mean?

معنی آن چیست؟

It's not raining right now.

الان بارون نمیاد

It is not raining right now, because I have a future word right here.

در حال حاضر باران نمی بارد، زیرا من در اینجا یک کلمه آینده دارم.

So I know it's the future.

بنابراین می دانم که این آینده است.

By 12 p.m. tells me something will be completed by 12 p.m.

تا ساعت 12 شب به من می گوید چیزی تا ساعت 12 تکمیل می شود.

So I'm not talking about one event.

بنابراین من در مورد یک رویداد صحبت نمی کنم.

I'm talking about two events.

من در مورد دو رویداد صحبت می کنم.

So really, this sentence, and that's why I broke it into two parts, is two parts.

بنابراین واقعاً این جمله و به همین دلیل آن را به دو قسمت تقسیم کردم، دو قسمت است.

This is the first part, and this is the second part.

این قسمت اول است و این قسمت دوم.

The second part is the later time.

قسمت دوم زمان بعد است.

It will have rained by 2 p.m.

تا ساعت 2 بعد از ظهر باران خواهد بارید.

So the rain would have already started, and completed started, then 12 p.m.

بنابراین باران از قبل شروع شده بود، و شروع شده بود، سپس ساعت 12 بعد از ظهر.

So I'm showing, if you look really carefully, this is a past.

بنابراین من نشان می دهم، اگر واقعاً با دقت نگاه کنید، این یک گذشته است.

Something will be not really past, but completed.

چیزی واقعا گذشته نیست، بلکه تکمیل خواهد شد.

And when something's completed, you say it's past.

و وقتی چیزی کامل شد، می گویید که گذشته است.

It's finished, right?

تمام شد، درست است؟

I finished my dinner.

شامم تموم شد

You're not going to eat it tomorrow.

قرار نیست فردا بخوری

You finished it.

تمومش کردی

It's gone.

آن رفته.

That's it.

خودشه.

Done.

انجام شده.

Past.

گذشته.

So when we use a past participle, which is what this is, we are talking about the past.

بنابراین وقتی از یک فعل ماضی استفاده می کنیم که این همان چیزی است، در مورد گذشته صحبت می کنیم.

Now, what's this for?

حالا این برای چیست؟

Well, have actually means connection.

خوب، در واقع به معنای اتصال است.

Two things are connected.

دو چیز به هم مرتبط است.

In this case, the future is connected to something that will be completed.

در این صورت، آینده به چیزی متصل است که تکمیل خواهد شد.

That's the connection.

این ارتباط است.

So we've used the past participle to show you how they are connected.

بنابراین ما از فعل گذشته استفاده کرده ایم تا نحوه اتصال آنها را به شما نشان دهیم.

Do you understand?

آیا می فهمی؟

Am I getting the point?

آیا من متوجه موضوع هستم؟

Good.

خوب

Are you getting the point?

متوجه موضوع می شوید؟

That's most important.

این از همه مهمتر است.

Good.

خوب

Don't make me come that close again.

مجبورم نکن دوباره اینقدر نزدیک بشم

I'm ugly up close.

من از نزدیک زشتم

Okay, so I scared Ezekiel.

خوب، پس من حزقیال را ترساندم.

He was like, "Ugh!"

او مانند "اوه!"

Okay, so we have this connection between the past and the future.

خوب، پس ما این ارتباط را بین گذشته و آینده داریم.

How is this going to work for modals?

این چگونه برای مدال کار می کند؟

Well, I told you "could," "can," and "might."

خوب، من به شما گفتم "می تواند"، "می تواند" و "ممکن است".

This step won't apply to "can," because "can" doesn't have a past tense.

این مرحله برای "can" اعمال نمی شود، زیرا "can" زمان گذشته ندارد.

Please remember that.

لطفاً این را به خاطر بسپارید.

See?

دیدن؟

Look at this.

به این نگاه کن

"Can" does not have a past tense.

«می توانم» زمان گذشته ندارد.

Its past tense is "could."

زمان گذشته آن «می تواند» است.

But when we talk about "could," "might," and "would," we can do something a little different.

اما وقتی در مورد «می‌تواند»، «ممکن است» و «می‌شود» صحبت می‌کنیم، می‌توانیم کاری کمی متفاوت انجام دهیم.

So let's look at this.

پس بیایید به این نگاه کنیم.

See the structure here?

ساختار را اینجا ببینید؟

Let me get rid of Opa for a second here.

اجازه دهید اوپا را برای یک لحظه در اینجا خلاص کنم.

Coming back to Opa.

به اوپا برمی گردم.

Well, here's what we do.

خوب، این چیزی است که ما انجام می دهیم.

If I have a modal, I could say, "I could," right?

اگر مودال داشته باشم، می‌توانم بگویم «می‌توانم»، درست است؟

Could help you tomorrow.

فردا میتونه کمکت کنه

What about yesterday?

دیروز چطور؟

Why are we copying the structure from the future?

چرا ساختار را از آینده کپی می کنیم؟

If I can make the future connect to the past, I can make a modal connect to the past.

اگر بتوانم آینده را به گذشته متصل کنم، می توانم یک اتصال مودال به گذشته ایجاد کنم.

Okay, so "could" is here.

خوب، پس "می تواند" اینجاست.

I'll put "have."

من "داشتن" را قرار می دهم.

Right?

درست؟

"Could have."

"می توانست."

That's a PP.

این یک PP است.

So why don't I put, not "help," because that's present, but "helped."

پس چرا من "کمک" را قرار ندهم، زیرا آن موجود است، بلکه "کمک کرد".

I could have helped you.

میتونستم کمکت کنم

Now let's look at what I've done here.

حالا بیایید به کارهایی که اینجا انجام داده ام نگاه کنیم.

"Could" is possible.

"می تواند" ممکن است.

That's what it means.

معنی آن همین است.

"Could" means possible in the present.

"می تواند" به معنای ممکن در زمان حال است.

Plus "have" is connection.

به علاوه "داشتن" اتصال است.

And this is past.

و این گذشته است.

Yes, I'm a genius.

بله، من یک نابغه هستم.

Well, no, I'm not, but I like to put that on business cards.

خوب، نه، من نیستم، اما دوست دارم آن را روی کارت های ویزیت بگذارم.

I am a genius.

من یک نابغه هستم.

I really am.

من واقعا هستم.

Possible connection to the past.

ارتباط احتمالی با گذشته

So what I'm saying is the possibility is past.

بنابراین آنچه من می گویم این است که این احتمال گذشته است.

They're connected, only that it was possible at one time, yesterday, it was possible.

آنها به هم متصل هستند، فقط این امکان وجود داشت که در یک زمان، دیروز، ممکن بود.

But now, that is past.

اما اکنون، آن گذشته است.

So we use a "have" to show, just as we did here, how it's connected to the past.

بنابراین ما از یک "حساب" استفاده می کنیم تا نشان دهیم، همانطور که در اینجا انجام دادیم، چگونه با گذشته مرتبط است.

Cool.

سرد.

So modals, whenever you want to make a modal past, you actually do this.

بنابراین مدال ها، هر زمان که بخواهید یک گذشته مودال بسازید، در واقع این کار را انجام می دهید.

You put "could have" together, plus a verb in the past participle.

شما "could have" را به اضافه یک فعل در حالت گذشته کنار هم قرار می دهید.

And that's how you get it.

و اینگونه است که آن را دریافت می کنید.

"I could have helped."

"من می توانستم کمک کنم."

"It might have helped."

"شاید کمک کرده باشد."

Right?

درست؟

"It would have helped."

"این کمک می کرد."

"You should have."

"شما باید داشته."

"Should have done your homework."

"باید تکالیف خود را انجام می داد."

Cool.

سرد.

Now, finally, we've got all this.

حالا، بالاخره، همه اینها را داریم.

The last one I want to do is "opa."

آخرین کاری که می خواهم انجام دهم "اوپا" است.

"Opa."

"اوپا."

Why?

چرا؟

I told you we can modify the strength of "will."

من به شما گفتم ما می توانیم قدرت "اراده" را اصلاح کنیم.

We can make it stronger or weaker.

ما می توانیم آن را قوی تر یا ضعیف تر کنیم.

I told you the basic verb tense is this.

من به شما گفتم زمان اصلی فعل این است.

We just put a verb in the base.

ما فقط یک فعل را در پایه قرار می دهیم.

Notice the verb in the base here is the present tense.

توجه کنید که فعل در پایه در اینجا زمان حال است.

Here, when we want to make it past, we use the perfect tense here.

در اینجا، وقتی می خواهیم آن را گذشته کنیم، در اینجا از زمان کامل استفاده می کنیم.

Right?

درست؟

With the past participle and "have."

با فعل ماضی و «داشتن».

The last thing is this.

آخرین مورد این است.

Modals are called modals because they're modified.

مدال ها را مدال می نامند زیرا اصلاح شده اند.

They change.

آنها تغییر می کنند.

They change their meaning depending on context.

آنها معنای خود را بسته به زمینه تغییر می دهند.

And I want to show to you how "will" does that.

و من می خواهم به شما نشان دهم که چگونه "ویل" این کار را انجام می دهد.

Okay?

باشه؟

So, here what we had here was, if you noticed, "opa."

بنابراین، آنچه ما در اینجا داشتیم، اگر متوجه شدید، "اوپا" بود.

"Opa," too.

"اوپا" نیز.

And you might have said, "What the heck is 'opa'?"

و ممکن است گفته باشید، "اوپا" چیست؟

Well, with "will," we can use "will" to offer something.

خوب، با "اراده" می توانیم از "اراده" برای ارائه چیزی استفاده کنیم.

We can use "will" to promise something.

ما می توانیم از "اراده" برای قول دادن به چیزی استفاده کنیم.

And we can use "will" to ask for something and agree to something.

و برای درخواست چیزی و موافقت با چیزی می توانیم از "اراده" استفاده کنیم.

"Opa."

"اوپا."

Give you an example.

یک مثال بزن.

Offer.

پیشنهاد.

Your bags look really heavy.

کیف های شما واقعا سنگین به نظر می رسند.

I'll help you.

من به شما کمک خواهم کرد.

I will help you.

من به شما کمک خواهم کرد.

I'm offering my help to you.

من به شما کمک می کنم.

Okay?

باشه؟

Now, I'm not doing it in the moment.

در حال حاضر، من این کار را انجام نمی دهم.

First, I offer, and in the future, which is five seconds, you can say yes or no to that offer.

ابتدا پیشنهاد می کنم و در آینده که پنج ثانیه است، می توانید به آن پیشنهاد بله یا خیر بگویید.

Okay?

باشه؟

So, you can say, "Yeah, help me," or "No."

بنابراین، می‌توانید بگویید: «آره ، کمکم کن» یا «نه».

So, I'm offering help.

بنابراین، من پیشنهاد کمک می کنم.

Promise.

وعده.

Will you do your homework tonight?

آیا امشب تکالیف خود را انجام می دهید ؟

Yes, I will.

بله، خواهم کرد.

I promise I'll do my homework.

قول می دهم تکالیفم را انجام دهم.

I make a promise to you.

من به شما قول می دهم.

Okay?

باشه؟

Agree.

موافق.

Agree.

موافق.

You could say, "James, look, why don't you come to my house about twelve o'clock?"

می توانید بگویید: "جیمز، ببین، چرا ساعت دوازده شب به خانه من نمی آیی؟"

I go, "Okay, I'll, yeah, I'll come to your house then."

من می روم، "باشه، من، بله، پس از آن به خانه شما می آیم."

I'm agreeing with meeting you at a certain time.

من با ملاقات شما در یک زمان خاص موافقم.

We have an agreement.

ما توافق داریم.

You make a proposal.

شما پیشنهاد بدهید

I say yes to that proposal.

من به آن پیشنهاد بله می گویم.

And ask.

و بپرس.

Will I be able to teach you more?

آیا می توانم بیشتر به شما یاد بدهم؟

Of course I will.

البته این کار را خواهم کرد.

That's why you came to EngVid, right?

به همین دلیل به EngVid آمدید، درست است؟

You saw the other forty-five videos.

چهل و پنج ویدیوی دیگر را دیدید.

Alright?

بسيار خوب؟

So, we've noticed how we took will to, and we've modified the meeting with Opa, showing

بنابراین، ما متوجه شده ایم که چگونه اراده کرده ایم، و جلسه با Opa را اصلاح کرده ایم، و نشان

how we could offer, promise, agree, and ask.

می دهیم که چگونه می توانیم پیشنهاد بدهیم، قول بدهیم، موافقت کنیم و درخواست کنیم.

Can we do this with models?

آیا می توانیم این کار را با مدل ها انجام دهیم؟

Well, of course we can.

خوب، البته ما می توانیم.

See?

دیدن؟

Yes, we will.

بله ما اینکار و انجام می دیم، بله ما می خواهیم.

Yes, we can.

بله ما میتوانیم.

We're going to show can again.

ما دوباره می خواهیم قوطی را نشان دهیم.

Can is very funny.

کن خیلی بامزه است

Because as we have can here, let me use red.

از آنجا که ما می توانیم در اینجا، اجازه دهید من از قرمز استفاده کنید.

I like red.

من قرمز رو دوست دارم.

When we use can, can can be used to demonstrate ability.

وقتی از can استفاده می کنیم، can می تواند برای نشان دادن توانایی استفاده شود.

I can see.

من میتوانم ببینم.

General ability.

توانایی عمومی.

We can talk about acquired skills.

می توانیم در مورد مهارت های اکتسابی صحبت کنیم.

I can speak five languages.

من می توانم به پنج زبان صحبت کنم.

Actually, I can't.

در واقع، من نمی توانم.

Unless you include burping.

مگر اینکه آروغ زدن را در نظر بگیرید.

Like, "Brrr!"

مثل "بررر!"

That's a language for me.

این برای من یک زبان است.

Okay?

باشه؟

Okay, so we can talk about ability.

خوب، پس می توانیم در مورد توانایی صحبت کنیم.

We can talk about possibility.

ما می توانیم در مورد امکان صحبت کنیم.

Remember possibility?

احتمال را به خاطر دارید؟

Leads to future meaning.

منجر به معنای آینده می شود.

Like, I can help you tomorrow.

مثلا فردا میتونم کمکت کنم

It's possible for me.

برای من امکان پذیر است.

100% possible.

100% امکان پذیر است.

Alright?

بسيار خوب؟

We can use can for permission.

ما می توانیم از can برای اجازه استفاده کنیم.

Asking for permission or expressing permission.

اجازه خواستن یا اظهار اجازه.

Can I go to the washroom?

آیا می توانم به دستشویی بروم؟

Can you have my babies?

آیا می توانید بچه های من را به دنیا بیاورید؟

Or, yes, you can have my babies.

یا، بله، شما می توانید بچه های من را به دنیا بیاورید.

Yes.

آره.

Go to eBay.

به eBay بروید.

I sell them.

من آنها را می فروشم.

Very cheap.

خیلی ارزان.

Okay?

باشه؟

So, I've shown you how we can take will and use it differently.

بنابراین، من به شما نشان داده‌ام که چگونه می‌توانیم اراده داشته باشیم و متفاوت از آن استفاده کنیم.

How we can take can and use it differently.

چگونه می توانیم قوطی را بگیریم و از آن متفاوت استفاده کنیم.

I've shown you how we use the perfects.

من به شما نشان داده ام که چگونه از ایده آل ها استفاده می کنیم.

Okay?

باشه؟

The structure of the perfect to show, or future perfects, to show modal past.

ساختار کامل برای نشان دادن، یا کمال های آینده، برای نشان دادن گذشته مودال.

I've shown you how the basic form of the modal is the same as will.

من به شما نشان دادم که چگونه شکل اصلی مدال همان اراده است.

And I've shown you how it can be modified to get greater strength.

و من به شما نشان داده ام که چگونه می توان آن را تغییر داد تا قدرت بیشتری به دست آورد.

Alright?

بسيار خوب؟

So, if you've looked at all four of these cases, we've just taken will, from "Yes, we will,"

بنابراین، اگر به هر چهار مورد از این موارد نگاه کرده باشید، ما فقط اراده را از "بله، ما انجام می دهیم" گرفته ایم

to...

تا...

Mr. Ezekiel Obama says, "Yes, we can."

آقای ازکیل اوباما می گوید: "بله، ما می توانیم."

And now how you do it from will to can.

و حالا چگونه از اراده تا می توانید آن را انجام می دهید.

And that's how Obama won the election.

و اینگونه بود که اوباما در انتخابات پیروز شد.

Or, Mr. Ezekiel has won your hearts.

یا آقای حزقیال قلب شما را برده است.

Okay.

باشه.

But, what I want you to do, and I know you will do it, and you're going to promise me, right?

اما، کاری که من از شما می خواهم انجام دهید، و می دانم که آن را انجام خواهید داد، و به من قول می دهید، درست است؟

You're going to do it?

میخوای انجامش بدی؟

Okay.

باشه.

So, I know you can do it.

بنابراین، من می دانم که شما می توانید آن را انجام دهید.

Alright?

بسيار خوب؟

I want you to go here.

من می خواهم شما به اینجا بروید.

I don't want you to modify anything.

من نمی خواهم چیزی را اصلاح کنید.

Alright?

بسيار خوب؟

Please go to www.eng, as in English, vid, as in video, dot com.

لطفاً به www.eng بروید، مانند انگلیسی، vid، مانند ویدیو، دات کام.

Where you can learn more about modals, grammar tenses, vocabulary, idioms, what Batman thinks.

جایی که می‌توانید درباره مدال‌ها، زمان‌های دستور زبان ، واژگان، اصطلاحات، آنچه که بتمن فکر می‌کند بیشتر بدانید.

That was a really good one.

این واقعاً خوب بود.

Only if you're 18, please.

فقط اگر 18 ساله هستید لطفا.

Okay?

باشه؟

And other subjects.

و موضوعات دیگر.

Alright?

بسيار خوب؟

Hope you enjoyed the lesson.

امیدوارم از درس لذت برده باشید.

Look forward to seeing you soon.

منتظر دیدار شما هستیم.

Okay?

باشه؟

I'm sure I will.

من مطمئن هستم که خواهم کرد.

Alright?

بسيار خوب؟

You can do it.

شما می توانید آن را انجام دهید.

Bye-bye.

خداحافظ.