A quieter world - 6 Minute English

Hello. This is 6 Minute English from BBC Learning English. I’m Neil.

سلام. این 6 دقیقه انگلیسی از BBC Learning English است. من نیل هستم

And I’m Georgina.

و من جورجینا هستم.

In this programme, we’re talking about something that

در این برنامه، ما در مورد چیزی صحبت می کنیم که

always surrounds us – noise.

همیشه ما را احاطه کرده است - سر و صدا.

Yes, whether it’s the natural sounds of birdsong,

بله، صداهای طبیعی آواز پرندگان

the wind blowing, or man-made noise, like traffic or music –

، وزش باد، یا سر و صدای انسان‌ساز، مانند ترافیک یا موسیقی –

there’s always something we can hear.

همیشه چیزی وجود دارد که می‌توانیم بشنویم.

Of course, there are sounds that we like to hear

البته، صداهایی وجود دارد که ما دوست داریم بشنویم

and then there are those sounds that really grate –

و سپس صداهایی هستند که واقعاً صدا می کنند -

annoy or irritate…

آزاردهنده یا تحریک کننده ...

… like the beeping sound on a reversing lorry or

... مانند صدای بوق در کامیون در حال حرکت یا

someone drilling a hole in the road.

کسی که سوراخی در جاده ایجاد می کند.

Indeed. Soon we’ll be looking at the language of noise and

در واقع. به زودی به زبان سر و صدا نگاه خواهیم کرد و

hearing about ideas for making the world a quieter place.

در مورد ایده هایی برای تبدیل جهان به مکانی ساکت تر خواهیم شنید.

But let’s kick off with a question about the measurement of sound,

اما اجازه دهید با یک سوال در مورد اندازه گیری صدا

which is in units called decibels.

که بر حسب واحدی به نام دسی بل است شروع کنیم.

According to a guide by the World Health Organisation,

طبق راهنمای سازمان بهداشت جهانی

what is considered the highest level we can be safely

، بالاترین سطحی که می‌توانیم

exposed to for a maximum of eight hours?

حداکثر هشت ساعت در معرض آن قرار بگیریم، چیست؟

Is it… a) 55 decibels, b) 85 decibels,

آیا این ... الف) 55 دسی بل، ب) 85 دسی بل،

or c) 125 decibels?

یا ج) 125 دسی بل؟

I imagine it’s quite low, so I’ll go for a) 55 decibels.

من تصور می کنم که بسیار کم است، بنابراین من برای الف) 55 دسی بل می روم.

Well, as always, I’ll reveal the correct answer later.

خوب، مثل همیشه، پاسخ صحیح را بعداً فاش خواهم کرد.

Now, let’s sound out what people know about sound!

حالا، بیایید آنچه را که مردم در مورد صدا می‌دانند، به زبان بیاوریم!

Starting with Julian Treasure, the founder of The Sound Agency.

شروع با جولیان تریزور، بنیانگذار آژانس صدا.

He spoke to the BBC World Service programme, People Fixing the World.

او با برنامه سرویس جهانی بی‌بی‌سی، مردمی که دنیا را درست می‌کنند، صحبت کرد.

He discussed why noise is a form of pollution.

او بحث کرد که چرا سر و صدا نوعی آلودگی است.

And it’s bad for our health, but we don’t always realise…

و این برای سلامتی ما مضر است، اما ما همیشه متوجه نمی‌شویم...

Sound has powerful effects on us all the time, even though most

صدا همیشه تأثیرات قدرتمندی روی ما می‌گذارد، حتی اگر

of the time we’re not conscious of it because we’ve kind of got into

بیشتر اوقات ما از آن آگاه نیستیم زیرا

the habit of suppressing our listening.

عادت به سرکوب کردن داریم. گوش دادن ما

There’s so much noise around us in cities that we get

در شهرها سر و صدای زیادی در اطراف ما وجود دارد

into the habit of ignoring it.

که عادت می کنیم آن را نادیده بگیریم.

Now that’s not a great thing when the noise is having a bad effect on us.

حالا وقتی سروصدا روی ما تأثیر بدی دارد، این چیز خوبی نیست.

Julian makes a good point – that sounds affect us all the time,

جولیان به نکته خوبی اشاره می کند - اینکه صداها همیشه بر ما تأثیر می گذارند،

even when we don’t realise.

حتی زمانی که متوجه نمی شویم.

We’re not conscious of it – so we’re not aware of it, but it is there.

ما از آن آگاه نیستیم - بنابراین از آن آگاه نیستیم، اما وجود دارد.

It may be irritating us, but we don’t stop to think what it is that’s annoying us.

ممکن است ما را آزار دهد، اما از این فکر نمی‌کنیم که چه چیزی ما را آزار می‌دهد.

As Julian also said, we get into the habit of ignoring sounds.

همانطور که جولیان نیز گفت، ما عادت داریم که صداها را نادیده بگیریم.

When you get into the habit of something, you start

وقتی به چیزی عادت می کنید،

doing something regularly without even thinking about it.

بدون اینکه به آن فکر کنید، مرتب شروع به انجام کاری می کنید.

And another habit we get into is suppressing our listening –

و عادت دیگری که ما به آن دچار می‌شویم، سرکوب گوش دادن است –

so, preventing or stopping ourselves from hearing the noises.

بنابراین، از شنیدن صداها جلوگیری می‌کنیم یا از شنیدن آن جلوگیری می‌کنیم.

But experts have found this isn’t good for us.

اما کارشناسان دریافته اند که این برای ما خوب نیست.

That noise in the background can lead to stress and mental health issues.

این صدا در پس زمینه می تواند منجر به استرس و مشکلات سلامت روان شود.

Yes, we all need some peace and quiet.

بله، همه ما به آرامش و آرامش نیاز داریم.

Of course, there are many techniques for reducing and absorbing noise.

البته تکنیک های زیادی برای کاهش و جذب صدا وجود دارد.

For example, trees are grown by motorways to absorb the traffic noise.

به عنوان مثال، درختان توسط بزرگراه ها رشد می کنند تا صدای ترافیک را جذب کنند.

At a large rock concert, acoustic screens are put up to stop

در یک کنسرت بزرگ راک، صفحه‌های آکوستیک برای جلوگیری

the sound being heard too far away.

از شنیدن صدا در دوردست‌ها نصب می‌شوند.

All sound ideas – I mean good ideas.

همه ایده های سالم - منظورم ایده های خوب است.

But let’s head to the world’s noisiest city – Mumbai in India -

اما بیایید به پر سر و صداترین شهر جهان - بمبئی در هند -

where honking car horns are a big problem.

برویم، جایی که بوق زدن خودروها مشکل بزرگی است.

I love the sound of that word honk – a short, loud sound –

من صدای آن کلمه بوق را دوست دارم - صدایی کوتاه و بلند -

but I don’t like the actual noise.

اما صدای واقعی را دوست ندارم.

The People Fixing the World programme discussed this problem

برنامه People Fixing the World این مشکل را مورد بحث قرار داد

and met a woman who’s been working for years to try and reduce

و با زنی ملاقات کرد که سال‌ها برای کاهش

noise levels and create quiet zones.

سطح سر و صدا و ایجاد مناطق آرام کار می‌کرد.

She’s Sumaira Abdul Ali from the Awaaz Foundation,

او سومیرا عبدالعلی از بنیاد آواز است،

and she explained why honking horns was a hard thing to control…

و توضیح داد که چرا بوق زدن کار سختی برای کنترل است... بوق زدن

Honking and noise in general in India is a medium of expression,

و به طور کلی سر و صدا در هند وسیله ای برای بیان،

of sadness, of happiness, of every kind.

غم و اندوه، شادی و از هر نوع است.

This is what I was told when I started working, that

این همان چیزی است که وقتی شروع به کار کردم به من گفتند که

these are all Western ideas to want to control noise –

همه اینها ایده های غربی است که بخواهیم سر و صدا را کنترل کنیم -

Indians love noise!

هندی ها عاشق صدا هستند!

And it’s about the noise, it’s about the colour, it’s about the laughter and

و این درباره سر و صدا است، درباره رنگ است، درباره خنده و

happiness, we don’t want to be like the West – you know, those

شادی است، ما نمی خواهیم مانند غرب باشیم - می دانید، آن دسته

kind of dull, boring people, who don’t express themselves the way we do!

از آدم های کسل کننده و کسل کننده ای هستند که خودشان را آنطور که ما بیان می کنیم بیان نمی کنند. !

I like how honking a horn isn’t just for road safety –

من دوست دارم بوق زدن فقط برای ایمنی جاده نیست

it’s almost another language.

- تقریباً زبان دیگری است.

People express themselves – or show how they feel –

مردم با به صدا درآوردن بوق ماشین خود، خود را بیان می کنند – یا احساس خود را نشان می

by sounding their car horn.

دهند.

To control this noise – to be quieter - is considered a Western idea.

کنترل این سر و صدا - ساکت تر بودن - یک ایده غربی در نظر گرفته می شود.

But Samairu is trying to change drivers’ behaviour,

اما سامایرو در تلاش است تا رفتار رانندگان را تغییر دهد

and after much effort, even got the police to run a campaign.

و پس از تلاش زیاد، حتی پلیس را مجبور به اجرای کمپینی کرد.

If noise levels at traffic lights went over 85 decibels,

اگر سطح سر و صدا در چراغ های راهنمایی بیشتر از 85 دسی بل می شد

the lights would remain on red for longer!

، چراغ ها برای مدت بیشتری قرمز می ماندند!

Sounds like a good idea!

به نظر فکر خوبی میاد!

There’s much more about this on the BBC’s Fixing the World webpage.

در صفحه وب بی بی سی Fixing the World مطالب بیشتری در مورد این موضوع وجود دارد.

So, Neil you just mentioned 85 decibels.

بنابراین، نیل شما فقط به 85 دسی بل اشاره کردید.

Is that the answer to the question you asked earlier?

آیا این پاسخ سوالی است که قبلا پرسیدید؟

Earlier I asked, according to a guide by the World Health Organisation,

قبلاً پرسیدم، طبق راهنمای سازمان بهداشت جهانی

what is considered the highest level we can be safely exposed to

، بالاترین سطحی که می‌توانیم حداکثر هشت ساعت در معرض آن قرار

for a maximum of eight hours?

بگیریم، چیست؟

I said 55 decibels.

گفتم 55 دسی بل.

Ah Well, it is actually 85 decibels, Georgina. Bad luck.

آه خوب، در واقع 85 دسی بل است، جورجینا. بد شانسی.

The permissible time for safe listening decreases as sound levels increase.

زمان مجاز برای گوش دادن ایمن با افزایش سطح صدا کاهش می یابد.

So, for example, a sound as high as 100 decibels –

بنابراین، برای مثال، صدایی به بلندای 100 دسی بل

the level produced by a subway train – can be safely

- سطح تولید شده توسط قطار مترو - را می توان با خیال راحت

listened to for only 15 minutes each day.

تنها به مدت 15 دقیقه در هر روز گوش داد.

Well, that’s good to know.

خوب، دانستن آن خوب است.

Now, let’s recap on some of the vocabulary we’ve been discussing,

اکنون، بیایید برخی از واژگانی را که در مورد آن بحث کرده‌ایم،

starting with grate – spelt G-R-A-T-E – it means annoy or irritate.

با رنده شروع کنیم - املای G-R-A-T-E - به معنای آزار دادن یا تحریک کردن است.

When we are conscious of something, we are aware of it.

وقتی از چیزی آگاه هستیم، از آن آگاه هستیم.

And when we get into the habit of something, we start doing

و وقتی به چیزی عادت می کنیم، شروع به انجام

something regularly, often without even thinking about it.

کاری به طور منظم می کنیم، اغلب بدون اینکه به آن فکر کنیم.

Suppressing describes preventing, stopping or reducing something.

سرکوب کردن، پیشگیری، توقف یا کاهش چیزی را توصیف می کند.

Honk is the short, loud sound a car horn makes. Like this – honk.

بوق صدای کوتاه و بلندی است که بوق ماشین ایجاد می کند. مانند این - بوق.

I can hear you coming, Neil!

می شنوم که آمدی، نیل!

Finally, to express yourself, means to show how you feel.

در نهایت، ابراز وجود به معنای نشان دادن احساس خود است.

Well, I must express my sadness because we’re out of time now.

خوب، من باید ناراحتی خود را ابراز کنم زیرا اکنون وقت ما تمام شده است.

But there are lots more 6 Minute English programmes to

اما تعداد زیادی برنامه 6 دقیقه ای انگلیسی برای

enjoy on our website at bbclearningenglish.com.

لذت بردن در وب سایت ما در bbclearningenglish.com وجود دارد.

We also have an app that you can download for free from the app stores

ما همچنین یک برنامه داریم که می توانید آن را به صورت رایگان از فروشگاه های برنامه

and where you can download this programme.

دانلود کنید و از آنجا می توانید این برنامه را دانلود کنید.

And of course, we are all over social media.

و البته، همه ما در شبکه های اجتماعی حضور داریم.

Thanks for listening and goodbye.

ممنون که گوش دادید و خداحافظ.

Goodbye.

خداحافظ.