Get & Become | English Vocabulary Lesson

Welcome everyone, let's get started with today's  presentation, which is about a question Elke has  

به همه خوش آمدید، بیایید با ارائه امروز شروع کنیم ، که درباره سؤالی است که الکه برای

sent us, and it's a very good question. It's about  the two verbs 'become' and 'get', because they  

ما ارسال کرده است، و این سؤال بسیار خوبی است. این مربوط به دو فعل "شدن" و "به دست آوردن" است، زیرا آنها

can get confused with each other very easily. The  question is: how to use become and get correctly?  

می توانند به راحتی با یکدیگر اشتباه گرفته شوند. سؤال این است: چگونه از be و get درست استفاده کنیم؟

Let's have a look at what I have prepared for you.  Right, the main thing we use these verbs for are  

بیایید نگاهی به آنچه برای شما آماده کرده ام بیاندازیم. درست است، اصلی‌ترین چیزی که از این افعال استفاده می‌کنیم

when we want to show a change of state. So, that's  why very often after the verbs 'get' and 'become',  

زمانی است که می‌خواهیم تغییر حالت را نشان دهیم. بنابراین، به همین دلیل است که اغلب بعد از افعال «به دست آوردن» و «شدن»،

you have an adjective. And in this situation, you  can use them interchangeably most of the time. So,  

یک صفت دارید. و در این شرایط، می‌توانید در بیشتر مواقع به جای یکدیگر از آنها استفاده کنید. بنابراین،

you can say: he gets tired or he becomes tired  easily. I got or I became angry last night. These  

می‌توانید بگویید: او خسته می‌شود یا به راحتی خسته می‌شود. دیشب گرفتم یا عصبانی شدم. این

stories are getting interesting or these stories  are becoming interesting. Or, I'm sure this road  

داستان‌ها جالب می‌شوند یا این داستان‌ها جالب می‌شوند. یا، مطمئن هستم که این جاده

will get busier or this road will become busier.  So, as you can see you can use them for regular  

شلوغ‌تر می‌شود یا این جاده شلوغ‌تر می‌شود. بنابراین، همانطور که می‌بینید، می‌توانید از آنها برای

adjectives 'tired', 'angry', 'interesting', and  also for comparative adjectives like 'busier' is  

صفت‌های معمولی «خسته»، «عصبانی»، «جالب» استفاده کنید، و همچنین برای صفت‌های مقایسه‌ای مانند «مشغول‌تر»

the example we have here. So, so far so good!  But of course with English, there are always  

مثالی است که در اینجا داریم. بنابراین، تا اینجا خیلی خوب است! اما مطمئناً در مورد انگلیسی، همیشه

exceptions and things to remember. The first thing  that I need to mention to you here is there are  

استثنائات و چیزهایی وجود دارد که باید به خاطر بسپارید. اولین چیزی که در اینجا لازم است به شما اشاره کنم این است که

some expressions, some adjectives, that are only  possible with 'get'. For example, we cannot say:  

برخی از عبارات، برخی صفت ها وجود دارد که فقط با «به دست آوردن» امکان پذیر است. مثلاً نمی‌توانیم بگوییم:

become married. We have to say: get married, or  get dressed, get fired, get caught. Now, if you  

ازدواج کن. باید بگوییم: ازدواج کن، یا لباس بپوش، اخراج شو، گرفتار شو. اکنون، اگر

look at these adjectives 'married', 'dressed',  'fired', 'caught', you notice that they are all  

به این صفت‌ها «متاهل»، «پوشیده»، «اخراج»، «گرفتار» نگاه کنید، متوجه می‌شوید که همه آنها

past participle adjectives. Just to remind you,  a past participle adjectives comes from the past  

صفت‌های ماضی هستند. فقط برای یادآوری، یک صفت ماضی از فعل ماضی می آید

participle of the verb. So, we have marry -  married - married. Or catch - caught caught.  

. بنابراین، ما ازدواج کردیم - متاهل - متاهل. یا گرفتن - گرفتار گرفتار شد.

This is the third part that becomes, what we call,  a participle adjective. So with these adjectives,  

این قسمت سومی است که به صفت مضارع تبدیل می‌شود. بنابراین با این صفت‌ها،

you should only use 'get'. It is it's very strange  to say like: I became married last year. Only  

باید فقط از «get» استفاده کنید. خیلی عجیب است که بگوییم: پارسال ازدواج کردم. فقط

'get'. Right, now of course there is always a  little further exception, and I could find one  

'دریافت'. درست است، البته اکنون همیشه یک استثنا وجود دارد، و من می‌توانم یکی را

with the word 'ready'. Although with the adjective  'ready' although it is not a participle adjective,  

با کلمه «آماده» پیدا کنم. اگرچه با صفت «آماده» اگرچه صفت مضارع نیست،

don't say: become ready. Always say: get ready.  Okay, so so far this is how we use 'get' and  

نگویید: آماده شوید. همیشه بگو: آماده باش. بسیار خوب، تا اینجا به این صورت است که ما از "get" و

'become' with adjectives. So really, if you think  oh how am I going to remember or decide as I'm  

"become" با صفت ها استفاده می کنیم. بنابراین واقعاً، اگر فکر می‌کنید اوه چگونه می‌خواهم به یاد بیاورم یا تصمیم بگیرم که دارم

speaking this is a participle adjective this is  not? Just use 'get', because it always works. So,  

صحبت می‌کنم، این یک صفت جزئی است، این نیست؟ فقط از "get" استفاده کنید، زیرا همیشه کار می کند. بنابراین،

you can more or less drop 'become' to show  a change of state. Okay, now when do we use  

می‌توانید برای نشان دادن تغییر حالت، کم و بیش «bebe» را رها کنید. خوب، حالا چه زمانی از

'become' and not 'get'? That's the other side of  the coin, and that is coming up in the next slide.  

«شدن» و نه «به دست آوردن» استفاده کنیم؟ این روی دیگر سکه است و در اسلاید بعدی مطرح می شود.

That is when we follow with a noun. There's a noun  involved in what we say after become. For example  

آن وقت است که با یک اسم دنبال می کنیم. اسمی در چیزی که بعد از تبدیل می گوییم دخیل است. به عنوان مثال

'a nurse'. You can never say: I got a nurse 5  years ago. It's always I become or I became,  

«یک پرستار». شما هرگز نمی توانید بگویید: من 5 سال پیش یک پرستار گرفتم .

in this case, a nurse five years ago. There  is a noun. There is no change of state. There  

در این مورد، همیشه پنج سال پیش پرستار شدم یا شدم. یک اسم وجود دارد. تغییر حالت وجود ندارد.

is only maybe a change of status we can say.  Or: she has become a competent leader. Now,  

فقط شاید بتوانیم بگوییم تغییر وضعیت وجود دارد. یا: او به یک رهبر شایسته تبدیل شده است. اکنون،

here you notice that we have an adjective  'competent' but it's part of the noun phrase:  

اینجا متوجه می‌شوید که ما یک صفت «صاحب‌دار» داریم، اما بخشی از عبارت اسمی است:

a competent leader. Leader is the one that decides  you should use 'become'. We can also have plural  

یک رهبر شایسته. رهبر کسی است که تصمیم می‌گیرد باید از «شدن» استفاده کنید. همچنین می‌توانیم اسامی جمع داشته باشیم

nouns like: these are becoming interesting  stories. Again, we have the word 'stories',  

مانند: اینها داستان‌های جالبی می‌شوند. دوباره، ما کلمه "داستان" را داریم،

we have a noun. So, it's not the adjective that  works here, it's the noun. And the last example,  

یک اسم داریم. بنابراین، این صفت نیست که در اینجا کار می‌کند، بلکه اسم است. و آخرین مثال،

again we have here a comparative adjective like we  had before 'busier'. But now, it's talking about  

دوباره در اینجا یک صفت مقایسه ای داریم که قبل از «مشغول تر» داشتیم. اما اکنون، درباره

the road. We have a noun in the sentence, again  'get' doesn't work. You have to say: I'm sure this  

جاده صحبت می‌کند. ما یک اسم در جمله داریم، دوباره «دریافت» کار نمی کند. باید بگویید: من مطمئن هستم که این جاده به

will become a busier road. Okay, so far so good I  hope. And of course, one last thing to mention is  

جاده شلوغ تری تبدیل خواهد شد. بسیار خوب، تا اینجا خیلی خوب است، امیدوارم. و البته، آخرین موردی که باید به آن اشاره کرد این است

that the verb 'get' also has a second very common  meaning, which is to receive. And obviously,  

که فعل 'get' یک معنای بسیار رایج دوم نیز دارد که دریافت کردن است. و بدیهی است،

in that case we do not use 'become'. I can't say:  I became a message. So: I got a message from Joe.  

در آن صورت ما از «شدن» استفاده نمی‌کنیم. نمی توانم بگویم: پیام شدم. بنابراین: من یک پیام از جو دریافت کردم.

And: what did you get for your birthday. I know  Elke has asked this question, because for some  

و: برای تولدت چی گرفتی؟ می‌دانم که الکه این سؤال را پرسیده است، زیرا برای برخی از

Germanic language speakers, 'become' is 'receive'  if they translate directly become means receive.  

سخنرانان آلمانی زبان، «شدن» به معنای «دریافت» است، اگر مستقیماً ترجمه کنند به معنای دریافت می‌شود.

For the rest of us, this doesn't pose a problem.  And of course, the last thing I'd like to mention  

برای بقیه ما، این مشکلی ایجاد نمی کند. و البته، آخرین چیزی که می‌خواهم به آن اشاره کنم

is that the verb 'get' as you know is used in many  many phrasal verbs and expressions. For example:  

این است که فعل 'get' همانطور که می‌دانید در بسیاری از افعال و عبارات عبارتی استفاده می‌شود. برای مثال:   از

get on get off a plane or any public transport.  A good expression: get off to a good start,  

هواپیما یا هر وسیله نقلیه عمومی پیاده شوید. یک بیان خوب: شروع خوبی داشته باشید،

we use that a lot. Another very common expression:  get down to business or get over an illness. So,  

ما از آن بسیار استفاده می کنیم. یک عبارت بسیار رایج دیگر:  دست به کار شوید یا بیماری را پشت سر بگذارید. بنابراین،

you see the verb 'get' in many many different  contexts. 'Become' never creates a phrasal verb,  

فعل "get" را در بسیاری از زمینه‌های مختلف می‌بینید . «شدن» هرگز فعل عبارتی ایجاد نمی‌کند،

and its usage is a lot less. If I recap, if you  have a noun like become a nurse, become a mother,  

و استفاده از آن بسیار کمتر است. اگر خلاصه کنم، اگر اسمی مانند تبدیل شدن به یک پرستار، تبدیل شدن به یک مادر

etc. that's where you can limit your usage to.  And for change of state just use 'get'. I think  

و غیره دارید، اینجاست که می توانید استفاده خود را به آن محدود کنید. و برای تغییر حالت فقط از "get" استفاده کنید. فکر می‌کنم

that facilitates. Okay, that's the end of the  presentation. I hope you liked it, and that there  

این کار تسهیل می‌کند. بسیار خوب، این پایان ارائه است. امیدوارم دوست داشته باشید، و

is some clarity now about the difference of usage  between 'get' and 'become'. I hope you've enjoyed  

اکنون   در مورد تفاوت استفاده بین «دریافت» و «شدن» شفافیت وجود دارد. امیدوارم از این درس لذت برده باشید

this lesson. For more on this topic, click here.  Remember to also check out my complete online  

. برای اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع، اینجا را کلیک کنید. فراموش نکنید که دوره کامل آنلاین من را نیز بررسی کنید

course, and don't forget to like and subscribe.  Thank you for watching, and happy studies!

، و فراموش نکنید که لایک کنید و مشترک شوید. از تماشای شما متشکریم، و مطالعه مبارک!