Passive Voice | English Grammar Lesson | C1-Advanced

Hello and welcome everyone to this presentation,  which is about the passive voice. So let me share  

سلام و به همه خوش آمد می گویم به این ارائه که درباره صدای منفعل است. بنابراین اجازه دهید   ارائه خود را به اشتراک بگذارم

my presentation so that you can see what we're  going to discuss regarding the passive voice.  

تا بتوانید ببینید در مورد صدای غیرفعال در مورد چه چیزی بحث خواهیم کرد.

There are two common questions I get. The first  one is 'when should we use the passive voice'? And  

دو سوال متداول برای من وجود دارد. اولین مورد این است که "چه زمانی باید از صدای غیرفعال استفاده کنیم"؟ و

the answer is very simple to that. It's when we  don't know or don't need to mention who performs  

پاسخ به آن بسیار ساده است. زمانی است که نمی دانیم یا نیازی به ذکر نیستیم که چه کسی یک عمل را انجام می دهد

an action. So, let's look at the example. If your  active sentence is: 'Someone left the window open  

. بنابراین، بیایید به مثال نگاه کنیم. اگر جمله فعال شما این است: «شب یک نفر پنجره را باز گذاشت.»

last night'. When we don't know who that someone  is, it's more appropriate to use the passive voice  

وقتی نمی‌دانیم آن شخص کیست ، بهتر است از صدای غیرفعال استفاده کنیم

and say: 'The window was left open last night'.  And the second question about the passive voice  

و بگوییم: "پنجره دیشب باز بود". و سوال دوم در مورد صدای غیرفعال

always is: 'What are the common mistakes because  it's kind of a tricky structure to formulate'? So,  

همیشه این است: "اشتباهات رایج چیست زیرا ساختار پیچیده ای برای فرمول بندی است"؟ بنابراین،

you've got the answer to the first question.  Now, for the answer to the second question,  

شما پاسخ سؤال اول را دارید. اکنون، برای پاسخ به سوال دوم،

let's review briefly how we formulate the passive  voice. Right, there are five steps really. Let's  

اجازه دهید به طور خلاصه نحوه فرمول بندی صدای غیرفعال را مرور کنیم . درست است، واقعاً پنج مرحله وجود دارد. بیایید از

go through them. So, our active sentence was:  'Someone left the window open last night'. The  

آنها عبور کنیم. بنابراین، جمله فعال ما این بود: «شب یک نفر پنجره را باز گذاشت».

first thing to do is to remove the subject, which  is either unimportant or unknown. Things like  

اولین کاری که باید انجام دهید این است که موضوع را حذف کنید، که یا مهم نیست یا ناشناخته است. چیزهایی مانند

'someone', 'they', 'we'. Not knowing exactly  who we're referring to. So, we remove that,  

«یک نفر»، «آنها»، «ما». نمی‌دانیم دقیقاً به چه کسی اشاره می‌کنیم. بنابراین، آن را حذف می‌کنیم،

replace that. So, step two is replace that  by the object of your sentence. In this case,  

آن را جایگزین می‌کنیم. بنابراین، مرحله دوم آن را با هدف جمله خود جایگزین کنید. در این مورد،

the window (the action was performed on the  window), and that's why it's called the object  

پنجره (عمل روی پنجره انجام شد )، و به همین دلیل به آن مفعول

of the sentence. So, you put the window at the  beginning. You replace someone by the window.  

جمله می‌گویند. بنابراین، شما پنجره را در ابتدا قرار می دهید . شما در کنار پنجره یک نفر را جایگزین می کنید.

The third step, important very important step, is  to conjugate the verb 'be' in the same tense. So,  

مرحله سوم، مرحله مهم و بسیار مهم، این است که فعل «be» را در زمان یکسان به هم پیوند دهید. بنابراین،

we look at our active sentence, and the verb is  left. So it's past simple, and therefore you must  

به جمله فعال خود نگاه می کنیم و فعل باقی می ماند. بنابراین ماضی ساده است، و بنابراین باید

put the verb 'to be' in the past simple tense.  In this case, 'was'. Why 'was'? Because it's the  

فعل «to be» را در زمان گذشته ساده قرار دهید. در این مورد، "بود". چرا بود'؟ چون این

window. It's it, so we need 'was' not 'where'. And  then the fourth step, now we have to add the past  

پنجره است. همین است، بنابراین ما به «بود» نیاز داریم نه «کجا». و سپس مرحله چهارم، اکنون باید

participle of the original verb. So, the verb  was 'left'. So, we go leave, left, left. Okay,  

فاعل گذشته فعل اصلی را اضافه کنیم. بنابراین، فعل «لفت» بود. بنابراین، ما می رویم ترک، چپ، چپ. بسیار خوب،

the past participle is the same. Looks the same  as the past simple. So, we keep put that in there,  

حرف ماضی یکسان است. به نظر شبیه گذشته ساده است. بنابراین، ما آن را در آنجا قرار می دهیم،

and then we add the remaining information. So,  we end up with: 'The window was left open last  

و سپس اطلاعات باقیمانده را اضافه می کنیم. بنابراین،  به این نتیجه می‌رسیم : «پنجره شب گذشته باز بود

night'. Now, I'm sure you have reviewed these  steps many many times. It's just about remembering  

». اکنون، مطمئن هستم که این مراحل را بارها مرور کرده‌اید. فقط باید به خاطر بسپارید که

not to miss one of those steps. And we will look  at the common mistakes soon. But before we do,  

یکی از آن مراحل را از دست ندهید. و به زودی به اشتباهات رایج نگاه خواهیم کرد. اما قبل از اینکه انجام دهیم،

I have three notes on the formulation of  the passive sentence. First of all, you can  

من سه نکته در مورد فرمول بندی جمله مفعول دارم. اول از همه،

mention the subject if you want. Remember, we have  eliminated the subject because it was unimportant.  

در صورت تمایل می‌توانید موضوع را ذکر کنید. به یاد داشته باشید، ما موضوع را حذف کرده‌ایم زیرا مهم نبود.

Now, if you absolutely want to mention it,  you can. And in this case, you have to use the  

اکنون، اگر می‌خواهید کاملاً به آن اشاره کنید، می‌توانید. و در این مورد، باید از

preposition 'by'. So, you can say: 'The window  was left open by someone last night. However,  

حرف اضافه «by» استفاده کنید. بنابراین، می‌توانید بگویید: «پنجره را شخصی دیشب باز گذاشت. با این حال،

if the actor is really unknown, like someone or  unimportant like in this example, it is usually  

اگر بازیگر واقعاً ناشناخته باشد، مانند شخصی یا بی‌اهمیت مانند این مثال، معمولاً

dropped from the sentence. So, my recommendation  is that you only add the actor if it is still a  

از جمله حذف می‌شود. بنابراین، توصیه من این است که بازیگر را فقط در صورتی اضافه کنید که هنوز

little important. If it's still an important  piece of information you want to convey. But,  

کمی مهم است. اگر هنوز اطلاعات مهمی است که می‌خواهید منتقل کنید. اما،

it is less important than the action. But, don't  go saying things like: 'This was done by me'. If  

اهمیت کمتری نسبت به عمل دارد. اما، جملاتی از این قبیل نگویید: "این کار توسط من انجام شد". اگر

you're going to mention yourself, 'me' the actor  and it's important, then just stay with the active  

می‌خواهید از خودتان نام ببرید، «من» بازیگر و مهم است، پس فقط با جمله فعال بمانید

sentence: 'I did this'. Okay, note two. Sometimes,  I get a question: 'Why can't we put this into a  

: «من این کار را کردم». باشه، یادداشت دو گاهی اوقات،  برای من یک سؤال پیش می آید: "چرا نمی توانیم این را در یک

passive sentence'? And it's usually because the  verb of that active sentence is an intransitive  

جمله غیرفعال قرار دهیم"؟ و معمولاً به این دلیل است که فعل آن جمله فعال یک فعل غیر گذرا است

verb. An intransitive verb is a verb that  doesn't need an object. Its meaning is complete  

. فعل ناگذر فعل‌ای است که به مفعول نیاز ندارد. معنای آن

without an object. Like 'sleep', 'happen',  'arrive'. So, if you have a sentence like:  

بدون شیء کامل است. مانند «خواب»، «اتفاق»، «رسیدن». بنابراین، اگر جمله ای دارید مانند:

'I arrived at work at 8 A.M'. There is no object  here to use to create a passive sentence. So,  

«ساعت 8 صبح به محل کارم رسیدم». در اینجا هیچ شیئی وجود ندارد که بتوان از آن برای ایجاد یک جمله غیرفعال استفاده کرد. بنابراین،

be careful that only transitive verbs can be  put into the passive form. And finally, number  

مراقب باشید که فقط افعال متعدی را می‌توان به شکل مفعول قرار داد. و در نهایت، شماره

three. Avoid putting perfect continuous tenses  into the passive voice. So, don't say things like:  

سه. از قرار دادن زمان‌های استمراری کامل در صدای منفعل خودداری کنید. بنابراین، جملاتی از این قبیل نگویید:

'The road has been being repaired for 3 days.  The reason is it's phonetically very awkward to  

«جاده 3 روز است که در حال تعمیر است. دلیل آن این است که از نظر آوایی بسیار ناخوشایند است که

have two similar sounds like 'been' and 'being'  next to each other. Or 'be' and 'being'. So,  

دو صدای مشابه مانند "بودن" و "بودن" در کنار یکدیگر داشته باشیم. یا «بودن» و «بودن». بنابراین،  از

avoid putting these sounds together. In the case  of the example here, present continuous tense,  

کنار هم قرار دادن این صداها خودداری کنید. در مورد مثال اینجا، زمان حال استمراری،

just use the active form. Even if you don't know  the actor or it's unimportant. So, it's always  

فقط از فرم فعال استفاده کنید. حتی اگر بازیگر را نمی‌شناسید یا بی‌اهمیت است. بنابراین، همیشه

things like: 'They have been repairing the road  for three days'. The other two perfect continuous  

مواردی مانند: « سه روز است که جاده را تعمیر می‌کنند». دو زمان استمراری کامل دیگر

tenses, past and future, are very uncommon even  in the active form. So, don't worry about those.  

، گذشته و آینده، حتی در حالت فعال بسیار غیرمعمول هستند. بنابراین، در مورد آنها نگران نباشید.

Just make sure that you don't formulate the  present perfect continuous passive sentences.  

فقط مطمئن شوید که جملات غیرفعال پیوسته کامل فعلی را فرموله نکنید.

Alright, these are the three notes. So now,  what are the common formulation mistakes? Let's  

خوب، این سه یادداشت هستند. خب حالا، اشتباهات رایج فرمول‌بندی چیست؟ بیایید

have a look. I've got six of those to mention to  you. The first one, very simple but very common,  

نگاهی بیندازیم. من شش مورد از آنها را دارم که باید به شما اشاره کنم. اولین مورد، بسیار ساده اما بسیار متداول،

I come across this quite a lot, is forgetting  the verb 'to be'. Every passive sentence needs  

من بسیار با آن برخورد می‌کنم، فراموش کردن فعل «بودن» است. هر جمله مفعولی باید

to have the verb 'to be' conjugated in one  tense or other. So, let's look at the example:  

فعل 'to be' را در یک زمان یا زمان دیگر مزد داشته باشد. بنابراین، بیایید به مثال نگاه کنیم:

'Someone took the car to the garage'. The mistake  would be saying: 'The car taken to the garage'.  

'شخصی ماشین را به گاراژ برد'. اشتباه  این است که بگویید: «ماشین به گاراژ برده شد».

You must have the verb 'to be'. Which one,  which tense? You look at the first sentence,  

شما باید فعل "بودن" را داشته باشید. کدام یک، کدام زمان؟ شما به اولین جمله،

the active sentence. Someone took (past simple).  So, the verb 'to be' in the past simple. 'The car  

جمله فعال نگاه می کنید. کسی گرفت (گذشته ساده). بنابراین، فعل "بودن" در گذشته ساده. «ماشین

was taken to the garage'. That's an easy one to  forget. It's usually just a slip. Now number two,  

به گاراژ برده شد». فراموش کردن آن آسان است . معمولاً فقط یک لغزش است. اکنون شماره دو،

common also, is changing the tense to a similar  tense. For example, if the active sentence is:  

رایج نیز، تغییر زمان به زمان مشابه است . برای مثال، اگر جمله فعال این باشد:

'They've cancelled tomorrow's webinar'. I often  hear people using, just now, the past simple:  

«آنها وبینار فردا را لغو کردند». اغلب می‌شنوم که مردم همین حالا از گذشته ساده استفاده می‌کنند:

'Tomorrow's webinar was cancelled'. Because it's  a finished action, you've got to stay exactly the  

«وبینار فردا لغو شد». از آنجا که این یک عمل تمام شده است، باید دقیقاً

same tense as the original active sentence. So,  we need not 'was' here, which is the past simple,  

همان زمان جمله فعال اصلی را حفظ کنید. بنابراین، در اینجا نیازی به «بود» نیست، که ماضی ساده است،

but 'has been', which is the present perfect of  the verb 'to be'. 'Tomorrow's webinar has been  

بلکه به «بوده» نیاز نیست که فعلی کامل فعل «بودن» است. "وبینار فردا

cancelled'. So, stick to the tense, the original  tense. Number three is forgetting the preposition  

لغو شد". بنابراین، به زمان، زمان اصلی پایبند باشید . شماره سه فراموش کردن حرف اضافه

in a prepositional or phrasal verb. If the verb  has a preposition, make sure you keep it in the  

در فعل اضافه یا عبارتی است. اگر فعل دارای حرف اضافه است، مطمئن شوید که آن را در

passive sentence. I often see this dropped. So, we  have examples of prepositional verbs: 'listen to',  

جمله مفعول نگه دارید. من اغلب می بینم که این کاهش یافته است. بنابراین، نمونه‌هایی از افعال اضافه داریم: «گوش دادن»،

'rely on', etc. Or phrasal verbs: 'pick up', 'look  after', etc. And the preposition must stay. So,  

«تکیه بر»، و غیره. یا افعال عبارتی: «انتخاب»، « مراقبت» و غیره. و حرف اضافه باید بماند. بنابراین،

examples (active): 'We can't rely on public  transport'. 'Public transport can't be relied  

مثال‌ها (فعال): «ما نمی‌توانیم به حمل‌ونقل عمومی تکیه کنیم» . «نمی توان به حمل و نقل عمومی اعتماد کرد

on'. You finish with 'on'. Phrasal example: 'The  Gardener is looking after the garden'. 'The garden  

». شما با "روشن" تمام می کنید. مثال عبارتی: « باغبان از باغ مراقبت می‌کند». "باغ   تحت

is being looked after.' The preposition  stays right next to the verb, okay. Now,  

مراقبت است." حرف اضافه درست در کنار فعل، باشه. اکنون،

three more. Number four. It's not respecting  subject verb agreement. For example, if it's:  

سه مورد دیگر. شماره چهار. این به توافق فعل فاعل احترام نمی گذارد. برای مثال، اگر اینطور باشد:

'One of the mums is picking up the children at  two'. And now you put the children as the object  

«یکی از مادران در ساعت دو بچه‌ها را می‌برد». و حالا بچه ها را به عنوان مفعول

at the beginning of your sentence, and forgetting  that the children is plural. So and you might say:  

در ابتدای جمله خود قرار می دهید و فراموش می کنید که بچه ها جمع هستند. بنابراین و می‌توانید بگویید:

'The children is being picked up at two'. Make  sure, every time you check that the object that  

«بچه‌ها را در دو ساعت می‌برند». مطمئن شوید، هر بار که بررسی می‌کنید مفعولی که

you've started your sentence with is plural or  singular. And maybe you need to adjust. So in this  

جمله خود را با آن شروع کرده‌اید، جمع یا مفرد است. و شاید شما نیاز به تنظیم داشته باشید. بنابراین در این

case: 'The children are being picked up at two'.  Next one, it's avoiding using a person or people  

مورد: «کودکان در دو ساعت جمع‌آوری می‌شوند». مورد بعدی، اجتناب از استفاده از شخص یا افراد

as the object. Because you think oh we can't  have a person in the object position in a passive  

به عنوان شیء است. چون فکر می‌کنید آه، نمی‌توانیم فردی را در موقعیت مفعول در یک جمله مفعول داشته باشیم

sentence. Yes you can, and it's actually very  common. Like in the previous example 'children'.  

. بله، می توانید، و در واقع بسیار رایج است. مانند مثال قبلی 'کودکان'.

So the object of a verb can be a person or people.  And in English, it's really common actually to  

بنابراین مفعول یک فعل می تواند یک شخص یا افراد باشد. و در انگلیسی، در واقع

create a passive sentence with a person or people  as the object. For example: 'Someone told John'.  

ایجاد یک جمله غیرفعال با شخص یا افراد به عنوان مفعول، واقعاً رایج است. به عنوان مثال: "یکی به جان گفت".

John here is the object of the verb 'tell' that he  had won a prize.' So, a very common sentence would  

جان در اینجا مفعول فعل "گفتن" است که او جایزه ای برده بود. بنابراین، یک جمله بسیار رایج می‌تواند این

be: 'John was told that he had won a prize'.  A little note on this topic, on this mistake,  

باشد: «به جان گفته شد که او جایزه‌ای برده است». یک نکته کوچک در مورد این موضوع، درباره این اشتباه،

is that a sentence, an active sentence, may have  two objects. A person and a thing. And in this  

این است که یک جمله، یک جمله فعال، ممکن است دارای دو مفعول باشد. یک شخص و یک چیز. و در این

case, you have a choice. You can use either the  object or the person. But again, the person is  

مورد، شما یک انتخاب دارید. می‌توانید از شی یا شخص استفاده کنید. اما باز هم، این شخص به

more common, interestingly. For example, if the  sentence is: 'They offered Mary a promotion'. So,  

طور جالبی رایج تر است. برای مثال، اگر جمله این باشد: «آنها به مریم پیشنهاد ارتقاء دادند». بنابراین،

you have Mary as the object, and a promotion as  the object. The better sentence, passive sentence,  

شما مریم را به عنوان هدف دارید و ارتقای شغلی را به عنوان هدف دارید. جمله بهتر، جمله مفعول،   این

would be: 'Mary was offered a promotion'. The  alternative: 'A promotion was offered to Mary',  

خواهد بود: «به مریم ترفیع پیشنهاد شد». گزینه جایگزین: «به مریم ارتقاء داده شد»،

is not that common. It's correct, but not that  common. Particularly because now you have to bring  

آنقدرها هم رایج نیست. درست است، اما نه آنقدرها. به خصوص به این دلیل که اکنون باید

in a proposition 'to'. So, it's more complicated.  So, feel comfortable putting people in the object  

یک گزاره «به» را وارد کنید. بنابراین، پیچیده تر است. بنابراین، با قرار دادن افراد در

position in a passive sentence. And finally,  sometimes we may lose the negation. For example,  

موقعیت مفعول در یک جمله غیرفعال، احساس راحتی کنید. و در نهایت، گاهی ممکن است نفی را از دست بدهیم. برای مثال،

if your sentence begins with a negative word,  like 'nobody': 'Nobody is going to water the  

اگر جمله شما با یک کلمه منفی شروع می‌شود، مانند «هیچ‌کس»: «هیچ‌کس قرار نیست

plants'. You see the verb is positive, and you  may forget that you have to make it negative. So  

گیاهان را آبیاری کند». می بینید که فعل مثبت است، و ممکن است فراموش کنید که باید آن را منفی کنید. بنابراین

in this case, we need to use a negative verb:  'The plants are not going to be watered.' You  

در این مورد، باید از یک فعل منفی استفاده کنیم: «گیاهان آبیاری نمی‌شوند.» شما

must keep that negative sense in your passive  sentence. But another time, for example: 'No one  

باید آن معنای منفی را در جمله ی غیرفعال خود حفظ کنید . اما بار دیگر، برای مثال: «هیچکس   نمی‌توانست

could do anything'. 'Anything' is the object of  this sentence. If you only put 'anything' at the  

کاری انجام دهد». «هر چیزی» موضوع این جمله است. اگر فقط «هر چیزی» را در ابتدا قرار دهید

beginning, and say: 'Anything could be done',  you are not creating a negative sentence. You  

و بگویید: «هر کاری می‌توان انجام داد»، جمله منفی ایجاد نمی‌کنید.

need to change it to a complete full negative  word. So in this case, your passive sentence is:  

باید آن را به یک کلمه کاملاً منفی تغییر دهید . بنابراین در این مورد، جمله منفعل شما این است:

'Nothing could be done'. Right, so that's the end  of the presentation. I hope it has answered your  

«هیچ کاری نمی‌توان انجام داد». درست است، پس این پایان ارائه است. امیدوارم به دو سوال شما پاسخ داده باشد که

two questions when to use the passive voice.  Only if the actor is unknown or unimportant.  

چه زمانی از صدای غیرفعال استفاده کنید. فقط در صورتی که بازیگر ناشناخته یا بی اهمیت باشد.

And how to avoid the common mistakes, which I hope  you are now familiar with. I hope you've enjoyed  

و نحوه اجتناب از اشتباهات رایج که امیدوارم اکنون با آنها آشنا شده باشید. امیدوارم از این درس لذت برده باشید

this lesson. For more on this topic, click here.  Remember to also check out my complete online  

. برای اطلاعات بیشتر در مورد این موضوع، اینجا را کلیک کنید. فراموش نکنید که دوره کامل آنلاین من را نیز بررسی کنید

course, and don't forget to like and subscribe.  Thank you for watching, and happy studies!

، و فراموش نکنید که لایک کنید و مشترک شوید. از تماشای شما متشکریم، و مطالعه مبارک!