English Grammar - Inversion: "Had I known...", "Should you need..."

Hi. Welcome again to www.engvid.com. I'm Adam. Today's lesson is about inversion. Now, what

سلام. دوباره به www.engvid.com خوش آمدید. من آدام هستم. درس امروز در مورد وارونگی است. حال،

does "inversion" mean? "Inversion" is when you change the order of something. Right?

«وارونگی» به چه معناست؟ «وارونگی» زمانی است که ترتیب چیزی را تغییر می دهید. درست؟

So we're looking at grammar. Usually, you know in a sentence a subject comes first and

بنابراین ما به گرامر نگاه می کنیم. معمولاً می‌دانید که در جمله ابتدا یک فاعل و

then a verb. Today we're going to look at situations where that is reversed. Now, of

سپس یک فعل می‌آید. امروز می‌خواهیم موقعیت‌هایی را بررسی کنیم که برعکس است. حالا

course, I'm sure that you know that in questions: "Are you sure?" the verb comes before the

البته مطمئنم که در سوال ها می دانید: "مطمئنی؟" در تمام سوالات فعل قبل از

subject in all questions. That's what makes a question structure a question structure.

فاعل قرار می گیرد. این چیزی است که ساختار سوال را به ساختار سوال تبدیل می کند.

However, there are other situations where we have this inversion, but we're looking

با این حال، موقعیت‌های دیگری وجود دارد که ما این وارونگی را داریم، اما ما به

at a sentence; we're not looking at a question.

یک جمله نگاه می‌کنیم. ما به یک سوال نگاه نمی کنیم

Now, the thing to understand about inversions is that they are very particular. There are

حال، چیزی که باید در مورد وارونگی درک کرد این است که آنها بسیار خاص هستند.

only a few expressions that you're going to use inversion with. You can't put them in

فقط چند عبارت وجود دارد که می خواهید از وارونگی با آنها استفاده کنید. شما نمی توانید آنها را

just about... In just any sentence that you want. The examples that I've written on the

فقط در هر جمله ای که بخواهید قرار دهید. نمونه هایی که من روی تخته نوشته ام، نمونه

board are the ones that you might read or that you might want to write. There are other

هایی هستند که ممکن است بخوانید یا بخواهید بنویسید. موقعیت‌های دیگری نیز وجود دارد

situations that use this, but unless you're writing poetry or artistic, creative novels

که از آن استفاده می‌کنند، اما مگر اینکه شعر یا رمان‌های هنری و خلاقانه بنویسید

- you don't need them and you don't really need to worry about them either. They're very

- نه به آن‌ها نیاز دارید و نه واقعاً لازم نیست نگران آن‌ها باشید. آنها بسیار

rare. It's very rare you'll see them. It's very, very formal language style. And you'll

نادر هستند. بسیار نادر است که آنها را ببینید. این یک سبک زبان بسیار بسیار رسمی است. و شما

recognize them, hopefully, when you do see them.

آنها را خواهید شناخت، امیدواریم، زمانی که آنها را ببینید.

So let's start here. When we have "not only". Generally speaking, when we have a sentence

پس بیایید از اینجا شروع کنیم. وقتی «نه تنها» داریم. به طور کلی، وقتی جمله‌ای داریم

that begins with a negative, we're going to have inversion, but especially when you have

که با منفی شروع می‌شود ، وارونگی خواهیم داشت، اما به خصوص وقتی

"not only", you're going to have inversion. Okay?

"نه تنها" داشته باشید ، وارونگی خواهید داشت. باشه؟

"Not only did he", so there's your verb, there's your subject, there's your verb. Okay? We

«نه تنها او»، پس فعل شما، فاعل شما ، فعل شما وجود دارد. باشه؟ ما

have the helping verb, the auxiliary verb to start. "Not only did he win", and then

فعل کمکی داریم، فعل کمکی برای شروع. "نه تنها او پیروز شد"، و سپس

we have the "but", "also" to go with "not only". This is like an expression that's fixed;

ما "اما"، "همچنین" را داریم که با "نه تنها" برویم. این مانند یک عبارت است که ثابت شده است.

you're always going to be looking at the same thing. "Not only did he win, but he also broke

شما همیشه به یک چیز نگاه خواهید کرد. او نه تنها برنده شد، بلکه رکورد را هم

the record." Whatever. "Not only", inversion, "but also".

شکست.» هر چه. "نه تنها"، وارونگی، "بلکه".

"Under no circumstances", this is another expression that you'll see regularly. And

"تحت هیچ شرایطی" این عبارت دیگری است که به طور منظم خواهید دید. و

again, we're looking at the negative construction which is why we're looking at the inversion.

دوباره، ما به ساختار منفی نگاه می کنیم، به همین دلیل است که ما به وارونگی نگاه می کنیم.

"Under no circumstances should you call her/call him."

تحت هیچ شرایطی با او تماس نگیرید.

Okay? Whatever you do, don't call. "Under no circumstances". "Circumstances", basically

باشه؟ هرکاری میکنی زنگ نزن "تحت هیچ شرایطی". «شرایط»، اساساً

situation. In no situation should you call. In no situation, same idea. Okay?

وضعیت. در هیچ شرایطی نباید تماس بگیرید. در هیچ شرایطی، همان ایده. باشه؟

Another negative: "nor". What is "nor"? Is the negative of "or". Okay? "Or", "nor". Again,

منفی دیگر: "نه". "نه" چیست؟ منفی "یا" است. باشه؟ "یا"، "نه". باز هم،

many people don't use this word anymore; it's a little bit old-fashioned, a little bit high

بسیاری از مردم دیگر از این کلمه استفاده نمی کنند. کمی از مد افتاده است، کمی

formality level. But... "The mayor of Toronto refused to resign, nor

سطح رسمی بالا. اما... " شهردار تورنتو حاضر به استعفا نشد و

do we expect him to." Okay? So after "nor", we still have the inversion.

ما هم از او انتظار نداریم." باشه؟ بنابراین پس از "نه"، ما هنوز وارونگی را داریم.

Verb, subject, verb. Verb, subject. Okay? I'm not sure if you know the mayor of Toronto,

فعل، فاعل، فعل. فعل، فاعل باشه؟ من مطمئن نیستم که شهردار تورنتو را می شناسید،

he's very famous now. We're not very proud, but that's a whole other story.

او اکنون بسیار مشهور است. ما خیلی مغرور نیستیم، اما این داستان کاملاً دیگری است.

Next, so these are the three negatives. These two are also very similar. Again, very formal

بعد، بنابراین این سه منفی هستند. این دو هم خیلی شبیه هم هستند. باز هم، سبک بسیار رسمی

style, but you might see it, you might want to use it in your essays or whatever.

، اما ممکن است آن را ببینید، ممکن است بخواهید از آن در مقالات خود یا هر چیز دیگری استفاده کنید.

"Should you need any help, don't hesitate to call."

"اگر به کمک نیاز دارید، دریغ نکنید که تماس بگیرید."

What does this mean? "Should you need", if you need. "Should" is just a more formal way

این یعنی چی؟ در صورت نیاز، "در صورت نیاز". "باید" فقط یک روش رسمی تر

to say: "if". "If you need any help, don't hesitate to call.", "Should you need any help,

برای گفتن "اگر" است. "اگر به کمک نیاز دارید، در تماس نباشید."، "اگر به کمک نیاز دارید، در

don't hesitate to call." Now, this is a verb, subject, verb. If we use: "if", then there's

تماس نباشید." حالا این یک فعل، فاعل، فعل است. اگر از "اگر" استفاده کنیم،

no issue. Then you have "if" which is a conjunction, adverb, clause, conjunction, subject, verb.

مشکلی وجود ندارد. سپس شما "اگر" را دارید که یک حرف ربط، قید، بند، ربط، فاعل، فعل است.

"Should" makes it verb, subject, verb.

«باید» آن را فعل، فاعل، فعل می کند.

"Had" is the same thing with the "if", but a different structure of the conditional,

«داشت» با «اگر» یکسان است، اما ساختار مشروط،

a different "if" structure. "Had I known you were coming, I would have

ساختار «اگر» متفاوت است. "اگر می دانستم می آیی،

changed." "If I had known", "If I had known you were

تغییر می کردم." "اگر می دانستم"، "اگر می دانستم که می

coming", "Had I known", it's basically you're making the sentence a little bit shorter,

آیی"، "آیا می دانستم"، اساساً این جمله را کمی کوتاه تر

a little more formal. You're starting with a verb, a subject, and another verb. Okay?

، کمی رسمی تر می کنی. شما با یک فعل، یک فاعل و یک فعل دیگر شروع می کنید. باشه؟

Past perfect, of course. So these are the conditionals, these are the no's.

گذشته کامل، البته. پس اینها مشروط هستند، اینها نه.

Now, we have the comparatives, when you're comparing something. When you're comparing

حالا، وقتی چیزی را مقایسه می‌کنید، مقایسه‌ها را داریم . هنگامی که شما در حال مقایسه

an action, so you're using the clause marker: "as", not the preposition: "like". So:

یک عمل هستید، بنابراین از نشانگر عبارت استفاده می کنید: "as"، نه حرف اضافه: "like". بنابراین:

"John speaks Chinese, as does Lucy." Okay? "Lucy" is actually the subject, here's

"جان چینی صحبت می کند، همانطور که لوسی". باشه؟ "لوسی" در واقع فاعل است،

the verb, here's a subject. Now, I could put a period and put a new sentence. "So does

اینجا فعل است، اینجا یک فاعل است. حالا می تونستم نقطه بگذارم و جمله جدید بگذارم. "

Lucy." Same idea. "Lucy does as well." If I want the subject, verb order. But when you

لوسی هم همینطور." همین ایده "لوسی همینطور." اگر فاعل را می خواهم، فعل را ترتیب دهید. اما وقتی

start with "as", you're going to invert the order. This is a clause marker, adverb clause

با "as" شروع می‌کنید، ترتیب را معکوس می‌کنید. این یک نشانگر بند، نشانگر بند قید

marker to compare.

برای مقایسه است.

"More important than love is money." Now, you're thinking: "Well, isn't love the

"مهمتر از عشق پول است." اکنون، شما فکر می کنید: "خب، عشق

subject?" No, "money" is the subject. "Money is more important than love." But again, style,

موضوع نیست؟" نه، موضوع «پول» است. "پول مهمتر از عشق است." اما دوباره، سبک،

you want to have it a little bit different... Different structure to impress the reader,

شما می خواهید آن را کمی متفاوت داشته باشید... ساختار متفاوت برای تحت تاثیر قرار دادن خواننده،

to make it a little bit different - you start with the comparative, and then the verb, and

برای اینکه کمی متفاوت باشد - شما با مقایسه شروع می کنید و سپس فعل و

then the subject. Okay. Because then "love", this is an object in this situation.

سپس موضوع. باشه. زیرا پس از آن "عشق"، این یک شی در این موقعیت است.

Then we have a few expressions. "Here comes Jane."

سپس چند عبارت داریم. "اینجا جین می آید."

Now, "here" is not a subject; "here" is here. Right? It's an... It's an adverb in this situation.

حال، «اینجا» موضوع نیست; "اینجا" اینجاست. درست؟ این یک ... در این موقعیت یک قید است.

"Jane comes here." Sounds a little strange, doesn't it? That's why we invert everything

"جین میاد اینجا." کمی عجیب به نظر می رسد، اینطور نیست؟ به همین دلیل است که ما همه چیز را برعکس می

to make it a little bit more natural. "Here comes Jane." Here comes Jane.

کنیم تا کمی طبیعی تر شود. "اینجا جین می آید." اینجا جین می آید.

Then we have some expressions. Now, it looks like a question but we make it look like a

سپس چند عبارت داریم. در حال حاضر، به نظر می رسد یک سوال است، اما ما آن را مانند یک

question to give it more emphasis, to give it more strength.

سوال برای تاکید بیشتر، برای تقویت بیشتر آن می کنیم.

"Man, is it cold out!" I'm not asking you: "Is it cold out?" No,

"مرد، آیا هوا سرد است!" من از شما نمی پرسم: "آیا بیرون سرد است؟" نه،

I know it's cold out. I'm telling you it's cold out and I'm telling you very strongly.

می دانم که هوا سرد است. من به شما می گویم بیرون سرد است و به شدت به شما می گویم.

"Is it cold out.", "Man, am I hungry." It means: I am really hungry, but making it very

"آیا بیرون سرد است."، "ای مرد، آیا من گرسنه هستم." یعنی: من واقعا گرسنه ام، اما آن را بسیار

strong; we're making a point of emphasizing which is why we invert the subject and the

قوی می کنم. ما تاکید می کنیم به همین دلیل است که فاعل و فعل را وارونه می کنیم

verb. Okay?

. باشه؟

And, of course, you have your question. "Are you sure?"

و، البته، شما سوال خود را دارید. "مطمئنی؟"

"Are you happy?", "Did he come?", "Did you see that?" Whatever the situation is.

"خوشحالی؟"، "اون اومد؟"، "تو دیدی؟" هر شرایطی که هست.

So there you... You have it: inversion. It's not complicated. You have to just remember

بنابراین شما ... شما آن را دارید: وارونگی. این پیچیده نیست. فقط

the particular structures that use inversion. When you see it, you'll understand what's

باید ساختارهای خاصی را که از وارونگی استفاده می کنند به خاطر بسپارید. وقتی آن را ببینید، متوجه خواهید شد که چه خبر

going on; when you want to use it, here's your list. Pick one, write your sentence,

است. وقتی می خواهید از آن استفاده کنید، لیست شما در اینجا آمده است. یکی را انتخاب کنید، جمله خود را بنویسید،

make it work.

آن را عملی کنید.

Of course, go to www.engvid.com. We have a quiz there that you can practice these a little

البته به www.engvid.com مراجعه کنید. ما در آنجا یک مسابقه داریم که می توانید اینها را

bit more. And we'll see you again soon.

کمی بیشتر تمرین کنید. و به زودی دوباره شما را خواهیم دید.