Contractions in English - How to Sound More Natural and effortless

Hey, it's Hadar.

هی، هادر است.

Welcome to my channel.

به کانال من خوش آمدید

And today we're going to talk about contractions.

و امروز در مورد انقباضات صحبت خواهیم کرد.

'We're' gonna to talk about contractions.

"ما" در مورد انقباضات صحبت خواهیم کرد.

Contractions are often used in the language, especially spoken language.

انقباضات اغلب در زبان، به ویژه زبان گفتاری استفاده می شود.

So it is very likely for you to hear people saying something like, "We're super

بنابراین بسیار محتمل است که مردم را بشنوید که چیزی مانند "ما

thrilled about that", rather than "We are super thrilled about that".

در مورد آن فوق العاده هیجان زده ایم" به جای "ما در مورد آن فوق العاده هیجان زده هستیم" را بشنوید.

Or "Dan's not serious", instead of "Dan is not serious".

یا «دن جدی نیست»، به جای «دن جدی نیست».

Or "they aren't satisfied, instead of "they are not satisfied".

یا "آنها راضی نیستند، به جای "راضی نیستند".

Both options are great, okay?

هر دو گزینه عالی هستند، خوب؟ می

I want you to remember that, if you tend to say "they are not tired" instead of

خواهم به خاطر داشته باشید که اگر تمایل دارید به جای " خسته نیستند" بگویید

"they aren't tired", that's okay.

"آنها خسته نیستند" "، اشکالی ندارد.

You're clear, you're communicating, more power to you.

شما واضح هستید، در حال برقراری ارتباط هستید، و قدرت بیشتری برای شما وجود دارد.

But what I'm sharing here today with you is a way to reduce those words.

اما چیزی که امروز در اینجا با شما به اشتراک می گذارم راهی برای کاهش این کلمات است.

Because these parts are a little less important in English.

زیرا این بخش ها در انگلیسی کمی اهمیت کمتری دارند.

I mean, you don't really have to fully pronounce those words because they only

یعنی واقعاً مجبور نیستید آن کلمات را به طور کامل تلفظ کنید زیرا آنها فقط

get you to what you really want to say, which is the verb and the noun and the

شما را به آنچه واقعاً می خواهید بگویید ، یعنی فعل و اسم و

actual message.

پیام واقعی می رساند.

And parts that are less important in English are totally reduced.

و قسمت هایی که در انگلیسی اهمیت کمتری دارند کاملاً کاهش می یابد.

"What do you want?"

«چه می‌خواهی؟» «تو

"What do you": 'whaddya', 'whaddya', 'whaddya', 'whaddya want'?

چه می‌خواهی»: «وحدیا»، «وحدیا»، « وحدیا»، «وحدیا می‌خواهی»؟

So, contractions are a form of reductions where we reduce a word, and then we also

پس، انقباض‌ها نوعی کاهش هستند که در آن یک کلمه را کاهش می‌دهیم و سپس

connect it to another word.

آن را به هم متصل می‌کنیم.

It is very prevalent in spoken English, but you can also see it in writing.

در زبان انگلیسی گفتاری بسیار رایج است، اما شما می توانید آن را به صورت نوشتاری هم ببینید.

You see the apostrophe that connects two words together: "I'll do it", and you

آپستروفی را می بینید که دو کلمه را به هم متصل می کند: "I'll do it" و

don't say "I will do it".

نمی گویید "I w" من انجامش میدهم".

Now.

اکنون.

What's the most challenging part about contractions?

چالش برانگیزترین بخش در مورد انقباضات چیست؟

Well, there are a few.

خوب، چند تا هستند.

One, is that we learn English through reading and writing, and we are usually

یکی، این است که ما انگلیسی را از طریق خواندن و نوشتن یاد می گیریم و معمولاً

used to seeing words written out separately.

عادت داریم کلمات را جداگانه ببینیم.

Right?

درست؟

"I am happy".

"من خوشحالم".

So, we're used to seeing these three words separately.

بنابراین، ما عادت کرده ایم که این سه کلمه را جداگانه ببینیم.

And all of a sudden, to switch that into two words, that's confusing.

و به طور ناگهانی، تبدیل آن به دو کلمه، گیج کننده است.

Right?

درست؟

It kinda like messes up our brain, "Wait, there are two words there.

انگار مغز ما را به هم می زند، "صبر کن، دو کلمه وجود دارد.

How is it possible that it has become one?"

چطور ممکن است یکی شده باشد؟"

So that's one of the reasons.

پس یکی از دلایلش همینه

Another reason is that non-native speakers tend to separate it because they think

دلیل دیگر این است که سخنرانان غیر بومی تمایل دارند آن را از هم جدا کنند، زیرا فکر می‌کنند

they sound clearer - or more clear cause that's more clear - when speaking, when

هنگام صحبت کردن، زمانی که

they separated into two.

به دو قسمت تقسیم می‌شوند، واضح‌تر به نظر می‌رسند - یا دلیل واضح‌تر که واضح‌تر است.

Cause something like "I'll", "we'll", "she'd" sounds to them unclear, like

چرا که چیزی مانند "من"، "ما"، "او" برای آنها نامشخص به نظر می رسد، مانند آن که

they're mumbling.

دارند زیر و رو می کنند.

Because such things don't happen in their native tongue.

زیرا چنین چیزهایی در زبان مادری آنها اتفاق نمی افتد.

So this is something that they avoid because they feel, "Oh, it's just wrong",

بنابراین این چیزی است که آنها از آن اجتناب می کنند زیرا احساس می کنند "اوه، این اشتباه است"

or "It's a slang, it's street language", and then they avoid it.

یا "این یک زبان عامیانه است، این زبان خیابانی است " و سپس از آن اجتناب می کنند.

Instead of understanding that that's how people actually communicate.

به جای درک این که مردم واقعاً اینگونه با هم ارتباط برقرار می کنند.

And you become more clear when you reduce the less important parts.

و وقتی بخش های کم اهمیت تر را کاهش دهید، واضح تر می شوید.

It's not like that you start mumbling.

اینطور نیست که شروع کنی به زمزمه کردن.

It's just that it helps you focus on what really matters.

فقط به شما کمک می کند تا روی آنچه واقعاً مهم است تمرکز کنید.

"She's really happy".

"او واقعا خوشحال است".

"She's really happy".

"او واقعا خوشحال است".

"happy", that's a stressed word.

"خوشحال"، این یک کلمه تاکیدی است.

"She is really happy" doesn't have the same impact as "she's really happy".

«او واقعاً خوشحال است» تأثیری مشابه «او واقعاً خوشحال است» ندارد.

"We're grateful for that" instead of "we are grateful for that".

"ما برای آن سپاسگزاریم" به جای "ما برای آن سپاسگزاریم".

Right?

درست؟

Where are you kind of emphasize every single word and break it down.

کجا هستی یه جورایی تک تک کلمه ها رو تاکید کنی و بشکنی.

So, people think that they become unclear, but in fact it helps you sound more clear.

بنابراین، مردم فکر می کنند که نامشخص می شوند، اما در واقع به شما کمک می کند واضح تر به نظر برسید.

Now, there is one thing that I want you to take into consideration here.

اکنون، یک نکته وجود دارد که می خواهم در اینجا به آن توجه کنید.

If, because of the patterns of your native tongue, when you reduce, you swallow

اگر به خاطر الگوهای زبان مادری تان ، وقتی کم می کنید، کلمات را قورت می دهید

words, and then you swallow consonants.

و سپس صامت ها را می بلعید.

So for example, instead of saying, "I'll" you say "I", because you're not used to

بنابراین، به‌عنوان مثال، به‌جای گفتن «من»، «من » می‌گویید، زیرا عادت به

putting two continents together, then you first need to focus on pronouncing those

کنار هم قرار دادن دو قاره ندارید، ابتدا باید بر تلفظ آن

constantly clusters - in words and phrases and then in contractions.

دسته‌ها تمرکز کنید - در کلمات و عبارات و سپس در انقباضات

But avoid using contractions if it causes you to reduce words.

اما اگر باعث کاهش کلمات می شود از انقباضات استفاده نکنید.

First, make sure that you don't reduce continents because that would definitely

اول، مطمئن شوید که قاره‌ها را کاهش نمی‌دهید، زیرا این کار قطعاً باعث می‌شود

make you sound unclear and it's not worth it.

شما نامشخص به نظر برسید و ارزشش را ندارد.

Right?

It's not worth investing time into learning those contractions if it doesn't

درست؟

ارزش آن را ندارد که برای یادگیری آن انقباضات وقت بگذارید، اگر به

serve you well.

شما کمکی نکند.

So, a way to do that is just to record yourself and to see if you actually

بنابراین، راهی برای انجام این کار این است که خودتان را ضبط کنید و ببینید که آیا واقعاً

pronounce all of those consonants, or you drop some of the consonants.

همه آن صامت‌ها را تلفظ می‌کنید یا برخی از صامت‌ها را حذف می‌کنید.

Because when it comes to contractions, we usually reduce the vowels and keep the

چون در مورد انقباضات معمولا مصوت ها را کم می کنیم و صامت ها را حفظ می کنیم

consonants.

.

Not always, but for the most part, we'll look into all of the examples really,

نه همیشه، اما در بیشتر موارد، به‌زودی همه نمونه‌ها را بررسی خواهیم کرد

really soon.

.

Sometimes non-native speakers tend to avoid contractions because they want to

گاهی اوقات افراد غیر بومی از انقباضات اجتناب می کنند زیرا می خواهند

buy time before having to say the important words in the phrase or in the

قبل از بیان کلمات مهم در عبارت یا

sentence.

جمله، زمان بخرند.

"I will...

"من...

what's the verb, what's the verb ...think about it".

فعل چیست، فعل چیست ... درباره آن فکر کنم".

But here's the thing.

اما موضوع اینجاست.

Whether you say "I will", taking your time here, or "I'll [pause] think about it", it

فرقی نمی‌کند که بگویید «من می‌کنم»، وقتتان را اینجا بگذارید، یا «مکث خواهم کرد درباره آن فکر کنم»

doesn't really matter.

.

It's better if you get used to using those contractions cause that sounds natural,

بهتر است به استفاده از این انقباضات عادت کنید که طبیعی به نظر می‌رسد

and that helps you put the focus on what really matters.

و به شما کمک می‌کند تا بر آنچه واقعاً مهم است تمرکز کنید.

It really isn't about sounding all American because you don't have to sound

این واقعاً این نیست که کاملاً آمریکایی به نظر برسد، زیرا مجبور نیستید

American.

You can sound like yourself.

آمریکایی به نظر برسید.

شما می توانید مانند خودتان صدا کنید.

But by reducing parts that are a little less important, you really help yourself

اما با کاهش بخش هایی که کمی اهمیت کمتری دارند، واقعاً به خود کمک می کنید

sound more clear.

واضح تر به نظر برسید.

And that's what matters, right?

و این چیزی است که اهمیت دارد، درست است؟

So remember that taking a pause after a contraction, after you reduce two words

بنابراین به یاد داشته باشید که مکث بعد از انقباض، پس از کاهش دو کلمه

together, is okay.

با هم، اشکالی ندارد.

Don't worry about buying time or like, stretching out the sentence or pausing

نگران خرید زمان یا لایک کردن، طولانی کردن جمله یا مکث

between each word, so you'll be able to come up with the right word without

بین هر کلمه نباشید، بنابراین می‌توانید بدون

getting stuck.

گیر کردن کلمه مناسب را پیدا کنید.

Getting stuck is no big deal.

گیر افتادن چیز مهمی نیست.

I mean, the more you speak, the better it is.

منظورم این است که هر چه بیشتر صحبت کنید بهتر است.

The more fluent you are, the less you get stuck.

هر چه مسلط تر باشید کمتر گیر می افتید.

You need to address it differently rather than, you know, elongating words that need

شما باید به طور متفاوتی به آن بپردازید تا، می دانید، کلمات طولانی که نیاز

to be contracted and reduced.

به انقباض و کاهش دارند.

I hope that makes sense.

امیدوارم منطقی باشد.

Anyway, let's dive deep into understanding how to use contractions.

به هر حال، بیایید در درک نحوه استفاده از انقباضات عمیق شویم.

What we're going to do is we're going to look at the verbs, like all the 'am',

کاری که می‌خواهیم انجام دهیم این است که به افعال نگاه می‌کنیم، مانند تمام «am»، «

'is', 'are', 'will',

is»، « are»، «will»،

'would', et cetera, et cetera.

«would»، و غیره، و غیره.

And then we'll see how we reduce them, and how we connect them to different pronouns

و سپس خواهیم دید که چگونه آنها را کاهش می دهیم، و چگونه آنها را به ضمایر

or nouns.

یا اسم های مختلف متصل می کنیم.

And how it sounds when it's contracted.

و وقتی منقبض می شود چگونه به نظر می رسد.

So I'm going to try and give you a system to practice and to follow.

بنابراین من سعی می کنم سیستمی را به شما ارائه دهم تا تمرین کنید و از آن پیروی کنید.

Once you understand how to reduce the second word, it doesn't matter what the

وقتی فهمیدید که چگونه کلمه دوم را کاهش دهید، مهم نیست

first word is, you'll be able to apply it onto pretty much everything.

کلمه اول چیست، تقریباً می توانید آن را روی همه چیز اعمال کنید.

And that's what we're going to see together.

و این چیزی است که با هم خواهیم دید.

By the way, I've prepared for you a practice sheet with all of the

ضمنا من برای شما یک برگه تمرین با تمام

contractions I've discussed in this video, along with an audio file where you can

انقباضاتی که در این ویدیو گفته ام به همراه فایل صوتی که می توانید

practice it with me.

با من تمرین کنید آماده کرده ام.

So if you want to take it even further into practice even more, make sure you

بنابراین، اگر می‌خواهید آن را حتی بیشتر در عمل انجام دهید، مطمئن شوید که

download the practice sheet on how to pronounce all of those contractions.

برگه تمرین نحوه تلفظ همه آن انقباضات را دانلود کرده‌اید.

So what are we waiting for?

پس منتظر چه هستیم؟ بیا

Let's get started.

شروع کنیم.

First, we're going to talk about the only form that has 'am', and that's 'I am'.

ابتدا، ما در مورد تنها شکلی صحبت خواهیم کرد که "am" دارد و آن "من هستم".

And

و

the 'am' reduces to 'm'.

"am" به "m" کاهش می یابد.

Basically, you reduce the vowel before.

در اصل، شما مصوت قبل را کاهش می دهید.

"I'm", "I'm", "I'm really happy about it".

"من"، "من هستم"، "من واقعاً از این بابت خوشحالم".

"I'm".

"من هستم".

So, what I'm doing here is I'm pronouncing it as 'aym'.

بنابراین، کاری که من در اینجا انجام می دهم این است که آن را به عنوان "aym" تلفظ می کنم.

'aym really happy about it'.

من واقعا در مورد آن خوشحالم.

I think that that's the stressed form, "aym happy about it", if you speak a

من فکر می‌کنم که اگر کمی آهسته‌تر صحبت کنید، این شکل تاکیدی است، «خوشحالم»

little slower.

.

But a lot of times I hear people, and I pronounced that myself as 'am'.

اما خیلی وقت‌ها صدای مردم را می‌شنوم و خودم آن را «هستم» تلفظ می‌کنم.

'am', 'am happy about it'.

"ام"، "از این بابت خوشحالم".

If it's really reduced, then I want to stress the word "happy", am, am, am, am.

اگر واقعاً کاهش یافته است، پس می خواهم روی کلمه "خوشحال" تاکید کنم، هستم، هستم، هستم، هستم.

That's how it's reduced.

اینطوری کم شده

"I'm happy about it".

"از این بابت خوشحالم".

I think it's even easier to think about it without that long diphthong in it.

من فکر می کنم حتی راحت تر است که در مورد آن بدون آن دیفتونگ طولانی در آن فکر کنید.

It's not 'aym', it's much easier to just treat it as 'am'.

این "aym" نیست، خیلی ساده تر است که با آن فقط به عنوان "am" رفتار کنید.

And even though you may think that there is an 'ai' there, if you just pronounce it

و حتی اگر ممکن است فکر کنید که یک "ai" در آنجا وجود دارد، اگر فقط آن را

as 'am', am', then you'll still be super clear.

به عنوان "am"، am" تلفظ کنید، باز هم کاملا واضح خواهید بود.

It's easy to pronounce and you'll deliver your message perfectly.

تلفظ آن آسان است و پیام خود را کاملاً ارائه خواهید کرد.

"I'm happy about it".

"از این بابت خوشحالم".

I'm honest.

من راست گو هستم.

I am!

من هستم!

Now, 'is' reduces to 'zzz'.

اکنون، 'is' به 'zzz' کاهش می یابد.

Notice it's a Z sound, it's not an S.

توجه داشته باشید که صدای Z است، S نیست.

Except for one exception, but the word "is" ends with a Z sound, even though it's

به جز یک استثنا، اما کلمه "is" با صدای Z به پایان می رسد، حتی اگر

spelled with an S.

با S املا شود.

So is comes after "he", "she", and "it".

So است بعد از "او"، "او" و " آی تی".

After "he": "he’s"

بعد از "او": "او"

- 'heez', "he's great", "he's working so hard".

- "هیز"، "او عالی است"، "او خیلی سخت کار می کند".

"She is"

"او است"

- "she's" - 'sheez'.

- "او است" - "شیز".

"She's crazy about it".

"او در مورد آن دیوانه است".

"She's", "she's".

"او"، "او هست".

"It is" - "it's".

"این است" - "این است".

What happened here?

اینجا چه اتفاقی افتاد؟

The Z sound became an S because the T is voiceless, so it affected the Z sound of

صدای Z به دلیل اینکه T بی صدا است، به S تبدیل شد ، بنابراین بر صدای Z

the "is".

"است" تاثیر گذاشت.

So the Z became an S.

بنابراین Z تبدیل به یک S شد

"It's", "it's", "it's", "it's awful".

.

"It's horrible news.

"این یک خبر وحشتناک است.

It's wonderful news".

این یک خبر فوق العاده است".

Why be negative?

چرا منفی باشی؟

"It's wonderful news!"

"خبر فوق العاده ای است!"

So, pay attention.

بنابراین، توجه کنید.

Don't go like this.

اینجوری نرو

Even though I say that "it is" is always, "it's", you'll hear a lot of times people

با وجود اینکه می گویم "این است" همیشه است، "این است"، بارها می شنوید که مردم می

saying "it-is", "it is one of the best restaurants in town".

گویند "این است"، "این یکی از بهترین رستوران های شهر است".

"It is one of the best restaurants in town", especially if you emphasize something.

"این یکی از بهترین رستوران های شهر است"، به خصوص اگر روی چیزی تاکید کنید.

So, "he's", "she's", "it's".

بنابراین، "او است"، "او است"، "این است".

That's the reductions with "is".

این کاهش با "است".

Now, let's move on to "are'.

اکنون، بیایید به " هستند" برویم.

"are" reduces to 'ir', 'ir'.

" are" به "ir"، "ir" کاهش می یابد. "

"you are"- 'you're', 'you're', 'y'r'.

شما هستید" - "شما هستید"، "شما هستید"، "y'r".

So, "you" reduces this to 'ya', "are" reduces to 'ur', together - 'y'r', 'y'r'.

"این را به "ya" کاهش می دهد، "آیا" به "ur" کاهش می یابد، با هم -

"They are" - 'they're', 'they're', 'their'.

"y'r"، "y'r". ".

And yes, it sounds like "their" as in "their company" or "over there".

و بله، مانند "آنها" مانند "شرکت آنها" یا "آنجا" به نظر می رسد.

All three words are pronounced the same.

هر سه کلمه یکسان تلفظ می شوند.

"They are" - 'they're', 'they're'.

"آنها هستند" - "آنها هستند"، "آنها هستند".

"They're over there".

"آنجا

"They're".

هستند". "

"We are" - 'we're', 'we're', 'weer/w'r'.

So, basically it's a high E of the "we", and then you reduce it to an R: "we're",

آنها". و سپس آن را به یک R کاهش می دهید: "ما هستیم"، "

"we're".

ما هستیم". "

"We're going to go there next year".

سال آینده به آنجا خواهیم رفت".

"We're going to go there next year".

"سال آینده به آنجا خواهیم رفت".

However, when people speak fast and if you want to reduce it even more - "w'r going

با این حال، وقتی مردم صحبت می کنند سریع و اگر می خواهید آن را حتی بیشتر کاهش دهید - "w'r going

to go there".

to go آنجا".

'w'r', 'w'r', 'w'r',

And then it sounds just like the word "were", as in "we were".

همانطور که در "ما بودیم".

So "we are", and the word "were" may sound the same.

بنابراین "ما هستیم" و کلمه " بودند" ممکن است یکسان به نظر برسد. جای

No wonder English is confusing, and it's hard to understand.

تعجب نیست که انگلیسی گیج کننده است و درک آن دشوار است.

This lesson is really good for comprehension as well.

این درس برای درک مطلب نیز واقعاً خوب است.

Listening comprehension.

درک شنیداری.

Again, "we are" - 'w'r', 'w'r', or 'we're',

باز هم "ما هستیم" -' w'r'، 'w'r'، یا 'we're'

depends on the emphasis in the sentence.

بستگی به تاکید در جمله دارد.

By the way, up until now, we only talked about pronouns, but the same reductions

اتفاقاً تا به حال فقط در مورد ضمایر صحبت می کردیم، اما در

happen when we talk about nouns.

مورد اسم ها نیز همین کاهش ها اتفاق می افتد.

For example, I can say "he's a really good student", "he's a really good student".

به عنوان مثال، می توانم بگویم "او دانش آموز بسیار خوبی است "، "او دانش آموز بسیار خوبی است".

Or "Dan's a really good student".

یا "دن دانش آموز واقعا خوبی است".

Instead of "he", I put "Dan" and then I still added the Z.

به جای "او"، "Dan" را گذاشتم و سپس Z را اضافه کردم.

"Dan's a really good student".

"Dan's a very good student".

"Martha's an awesome teacher".

"مارتا معلم فوق العاده ای است".

"Martha's an awesome teacher", instead of "Martha is an awesome teacher".

"مارتا معلم عالی است"، به جای "مارتا معلم عالی است".

"Martha's", "Martha's".

"مارتا"، "مارتا".

And yes, it does sound something like that belongs to Martha.

و بله، به نظر می رسد چیزی شبیه به آن متعلق به مارتا است.

#englishisconfusing.

#انگلیسی گیج کننده.

"Martha's an awesome teacher" - "Martha's students are really happy".

"مارتا یک معلم عالی است" - "شاگردان مارتا واقعا خوشحال هستند".

"Dan's the student" - "Dan's students are happy".

"دان دانش آموز" - "دانش آموزان دان خوشحال هستند".

I hope that makes sense.

امیدوارم منطقی باشد.

Let's look at the verb "will".

بیایید به فعل "ویل" نگاه کنیم. ویل به

Will becomes /'ll/.

/'ll/ می شود.

So, it's a schwa and a dark L.

بنابراین، این یک schwa و یک L تیره است.

Make sure you kinda like create some tension here in the back: /'ll/.

مطمئن شوید که می‌خواهید مقداری تنش در اینجا در پشت ایجاد کنید: /'ll/.

"I will" - "I'll", "I'll" - 'ayl'.

"من" - "من"، "من" - "آیل".

But same with "I'm", a lot of times you'll hear people just saying 'al', 'al', 'al

اما در مورد «من هستم»، بسیاری از اوقات می‌شنوید که مردم فقط می‌گویند «ال»، «ال»، «آل

call you later'.

بعداً با شما تماس می‌گیرند».

'al'.

Back open 'ah' sound for the "father", create some tension for the L: 'al', 'al',

'ال'

صدای باز «آه» برای «پدر»، ایجاد تنش برای L: «ال»، «ال»،

'al think about it'.

«الفکر کن».

'al call you later'.

"بعداً به شما زنگ می زنم".

'al do it'.

"آل انجامش بده".

'al'.

'ال'

"She will" - "she'll", "she'll", 'sheel'.

"او خواهد شد" - "او خواهد کرد"، "او خواهد کرد"، "شیل".

High E and then just the dark L - "she'll", "she'll".

E بالا و سپس فقط L تاریک - "او خواهد شد"، "او خواهد شد".

"She'll pay you back", "she'll pay you back".

"او به تو پس خواهد داد"، "او به تو پس خواهد داد".

But even here, you may hear people reducing it to 'sh'l', 'sh'l'.

اما حتی در اینجا، ممکن است بشنوید که مردم آن را به «شل»، «شل» تقلیل می دهند.

'sh'l pay you back'.

"به شما پول پس خواهد داد".

It really depends on how fast people speak or where they put the emphasis on.

این واقعاً بستگی به این دارد که افراد چقدر سریع صحبت می کنند یا روی کجا تأکید می کنند.

'she'll' - 'sh'l'.

'او' - 'شل'.

But you're less likely to hear "she will" - "she will pay you back", unless I'm

اما کمتر احتمال دارد که "او خواهد شد" - "او به شما پس خواهد داد" را بشنوید، مگر اینکه

really like saying that explicitly: "she will pay you back, stop bugging her!

واقعاً بخواهم به صراحت بگویم: "او به شما پس خواهد داد، دست از ایراد گرفتن او بردارید!

She will!"

او خواهد کرد!"

By the way, when these words, "will", "have", "is", are used as the actual verb,

به هر حال، وقتی این کلمات، «ویل»، « داشتن»، «هست» به عنوان فعل واقعی استفاده می شود،

not as an auxiliary verb - auxiliary verb is when we use these words in addition to

نه به عنوان فعل کمکی - فعل کمکی زمانی است که از این کلمات علاوه بر

another verb: "I will go", so "go" is the verb and "will" is the auxiliary verb.

فعل دیگر استفاده می کنیم: «من خواهم کرد. برو، پس «رفتن» فعل و «ویل» فعل کمکی است.

But when they function as a verb - "I will", "Will you be there?"

اما وقتی آنها به عنوان یک فعل عمل می کنند - "I will"، "Will you be there?"

"I will" - then we can't use contractions here.

"من" - پس ما نمی توانیم از انقباضات در اینجا استفاده کنیم.

"Will you be there?"

"انجا خواهی بود؟"

"I'll" - not possible, okay?

"من" - ممکن نیست، باشه؟

So you can only use contractions with auxiliary verbs.

بنابراین شما فقط می توانید از انقباضات با افعال کمکی استفاده کنید.

You can't use them, especially when you respond to something with those contractions.

شما نمی توانید از آنها استفاده کنید، به خصوص زمانی که به چیزی با آن انقباضات پاسخ می دهید.

Make sure that that's when they're separated.

مطمئن شوید که آن زمان از هم جدا می شوند.

Okay.

High five.

باشه.

بزن قدش.

Let's move on.

بیایید ادامه دهیم.

So we had "will", "I'll", "she'll", "we'll".

بنابراین ما "اراده"، "من"، "او"، "ما" داشتیم.

"They'll" - 'thell', 'thell', I can also reduce it to 'thell'.

«آنها خواهند کرد» - «دختر»، «دختر»، من همچنین می‌توانم آن را به «دختر» کاهش دهم.

Or "they'll", put the full diphthong in, choose whatever works for you.

یا "آنها"، دیفتونگ کامل را در آن قرار دهند، هر چیزی که برای شما کار می کند را انتخاب کنید.

"We'll" - 'W'l', also, reduced.

"ما" - "W'l" نیز کاهش یافته است.

But the most important thing here is that you need to remember that the "will"

اما مهمترین چیز در اینجا این است که شما باید به یاد داشته باشید که "will"

becomes /'ll/, and then we add it to the pronoun, and then the pronoun can also

تبدیل به /'ll/ می شود و سپس آن را به ضمیر اضافه می کنیم و سپس ضمیر نیز می تواند

reduce a bit.

کمی کاهش یابد.

Okay.

باشه.

If it's a full noun, "Amy will" - "Amy'll do it for you", "Amy'll do it for you".

اگر یک اسم کامل است، "امی خواهد" - "Amy'll do it for you"، "Amy'll do it for you".

Then we can't reduce the noun itself, only the auxiliary verb.

سپس نمی توانیم خود اسم را کاهش دهیم ، فقط فعل کمکی را کاهش دهیم.

Okay.

باشه.

Only the second word that is reduced.

فقط کلمه دوم که کاهش یافته است.

"Would".

"خواهد".

Just turn it into a 'd', baby.

فقط آن را به "d" تبدیل کن عزیزم.

'd'.

'd'.

"I would" - "I'd", "I'd".

"من" - "من"، "من".

"She would" - "she'd", "he would"- "he'd", "we would" - "we'd".

"او می کرد" - "او می کرد"، "او می کرد" - "او می کرد"، "ما می کردیم" - "می کردیم".

"We’d do it, for sure".

"ما این کار را انجام خواهیم داد، مطمئنا".

"We'd", "We'd".

"ما"، "ما"

Or 'w'd', 'w'd', sometimes.

یا "w'd"، "w'd"، گاهی اوقات.

"W'd go there every single week".

"ما هر هفته به آنجا می رفتیم".

Totally reduced it.

کلا کمش کرد

"They would" - "they'd", "they'd", or 'thied', 'thied', 'thied'

"آنها" - "آنها"، "آنها"، یا "دزد"، "دزد"، "دزد"

- ''thied be there', 'thied be there'.

- "آنجا بودند"، "آن‌ها آنجا بودند".

Instead of, "they would be there".

به جای "آنها آنجا خواهند بود".

Now, the secret to practicing it is to understand it, first of all.

حال، راز تمرین آن، اول از همه درک آن است.

To understand the resistance and the rejection, why you wouldn't want to use it.

برای درک مقاومت و رد، چرا نمی خواهید از آن استفاده کنید.

"Wait, I feel like I'm unclear, but Hadar says you're clear, so maybe I should do it, still".

"صبر کن، احساس می‌کنم معلوم نیست، اما هادار می‌گوید تو واضح هستی، پس شاید باید این کار را انجام دهم، هنوز هم".

Just make sure that you record yourself, and that you don't drop any consonants.

فقط مطمئن شوید که خودتان را ضبط کنید و هیچ صامتی را رها نکنید.

So you've recognized the resistance, and you kind of like resolve it.

بنابراین شما مقاومت را تشخیص داده اید و دوست دارید آن را حل کنید.

And then you need to practice it.

و سپس باید آن را تمرین کنید.

The way to practice it is through repetition.

راه تمرین آن از طریق تکرار است.

So take one of those contractions and then say it over and over and over and over

بنابراین یکی از آن انقباضات را بردارید و سپس آن را بارها و بارها و بارها و بارها

again separately.

جداگانه بگویید.

Then within context, so start inventing a bunch of sentences.

سپس در چارچوب، بنابراین شروع به اختراع یک سری جملات کنید.

These are usually simple sentences, so this shouldn't be too challenging for you.

اینها معمولاً جملات ساده ای هستند، بنابراین نباید برای شما خیلی چالش برانگیز باشد.

And then just use it in context over and over again.

و سپس فقط آن را در زمینه بارها و بارها استفاده کنید.

Then you can be innovative and creative and look it up "YouGlish", or just google

سپس می‌توانید مبتکر و خلاق باشید و آن را «YouGlish» جستجو کنید، یا فقط

phrases with "she'd", right?

عبارت‌های «she'd» را در گوگل جستجو کنید، درست است؟

And then you have thousands and thousands of examples.

و سپس شما هزاران و هزاران مثال دارید.

Or you can download the practice sheet that I've prepared for you with examples.

یا می توانید برگه تمرینی را که با مثال برای شما آماده کرده ام دانلود کنید.

But you need more than that, and these are great ways and methods to do that on your own

اما شما به بیش از این نیاز دارید، و اینها راه ها و روش های عالی برای انجام این کار به تنهایی هستند،

because you can do so much on your own.

زیرا می توانید کارهای زیادی را به تنهایی انجام دهید.

Okay, so we talked about what, what about "have", "have".

خوب، پس ما در مورد چیست، چه در مورد "داشتن"، "داشتن" صحبت کردیم.

"I have" - "I've", so "have" turns into 'v' - "I've", "I've" [ayv/av].

"دارم" - "دارم"، بنابراین "داشتن" به "v" تبدیل می شود - "دارم"، "دارم" [ayv/av].

"We have" - "we've", or 'w'v' - 'w'v been thinking about it for years'.

"ما داریم" - "ما"، یا "w'v" - " سالها در مورد آن فکر می کنیم".

'w'v', 'w'v' - 'we've', 'we've'.

'w'v'، 'w'v' - 'ما داریم'، 'ما داریم'.

"They have"- "they've", "they've".

"آنها دارند" - "آنها دارند"، "آنها دارند".

"They've visited New York".

"آنها از نیویورک بازدید کرده اند".

"You've been so kind to me".

"تو به من خیلی لطف کردی"

"You've", "you've", or 'y'v', 'y'v'.

"تو"، "تو" یا "y'v"، "y'v".

'y'v' been so kind to me', right?

"تو" خیلی با من مهربان بودی، درست است؟

Notice how I emphasize the "so kind", and then the "you have" became nothing

توجه کنید که چگونه روی "خیلی مهربان" تاکید می کنم و سپس "تو داری" به هیچ تبدیل می شود

- 'y'v', 'y'v'. 'y'v been so kind to me'.

- "y'v"، "y'v". "تو خیلی با من مهربان بودی"

Thank you for being here watching my videos.

ممنون که اینجا هستید و ویدیوهای من را تماشا می کنید.

I'm grateful - 'am'.

من سپاسگزارم - "هستم".

By the way, when we discussed the word "have", "have" could also reduce to just a schwa.

به هر حال، وقتی کلمه "دارا" را مورد بحث قرار دادیم، "داشتن" نیز می تواند به یک schwa کاهش یابد.

So actually, without the V, just a schwa.

بنابراین در واقع، بدون V، فقط یک schwa.

'I'v been there', 'I've been there so many times'.

'من آنجا بوده ام'، 'من بارها آنجا بوده ام'.

'I'v been there'.

"من آنجا بوده ام".

'I'v', 'uh', 'uh' - that was the word "have".

"من"، "اوه"، "آه" - این کلمه "داشتن" بود. تازه

I just swallowed it completely.

کاملا قورتش دادم جای

No wonder English is confusing.

تعجب نیست که انگلیسی گیج کننده است.

Hashtag.

هشتگ.

I mean, it's a word that you don't even hear.

منظورم این است که این کلمه ای است که شما حتی نمی شنوید.

It's just an 'uh' sound, and you are supposed to assume that it's the word

این فقط یک صدای "اوه" است، و شما قرار است فرض کنید که این کلمه

"have"?

"دارم" است؟

Well, yes.

خب بله.

Okay.

باشه.

I hope this helps.

امیدوارم کمک کند.

"Has" becomes 'zzz', and yes, it does sound like "is".

"دارا" به "zzz" تبدیل می شود، و بله، مانند "is" به نظر می رسد.

"She has" - "she's", "he has" - "he's".

"او دارد" - "او است"، "او دارد" - "او است".

"is" and "has", when it's contracted, sound the same.

"هست" و "دارا"، هنگامی که منقبض می شود، یکسان به نظر می رسد.

Okay.

باشه.

So this is why you have to see it in context, always.

بنابراین به همین دلیل است که شما باید همیشه آن را در زمینه ببینید.

I know it's frustrating.

می دانم که ناامید کننده است.

"It is", "it's".

"این است"، "این است".

Let's talk about "was" and "were".

بیایید در مورد "بود" و "بود" صحبت کنیم.

When it comes to "was" the W needs to stay, thank God.

وقتی صحبت از "بود" می شود که W باید بماند، خدا را شکر.

So, all I do is reduce the vowel in the middle to a schwa" w'z, 'w'z. 'she w'z', 'he w'z', 'it w'z'.

بنابراین، تنها کاری که می‌کنم این است که مصوت وسط را به schwa" w'z، "w'z. "she w'z"، "he w'z"، "it w'z" کاهش می‌دهم.

When it comes to "were", the W stays - 'w'r', 'w'r', 'w'r'.

"wee"، W باقی می ماند - "w'r"، "w'r"، "w'r".

Yes, it does sound like "we are", we discussed it.

بله، به نظر می رسد "ما هستیم"، ما در مورد آن بحث کردیم.

Very good, you remember it.

بسیار خوب، شما آن را به یاد دارید.

So, here 'were' remains 'were'.

بنابراین، در اینجا "were" باقی می ماند "were".

By the way, to pronounce it, start with the W, make sure that there is no vowel

به هر حال، برای تلفظ آن، با W شروع کنید، مطمئن شوید که هیچ مصوتی

in-between, and you pull the tongue in for the R. 'w'r', 'w'r'. Not 'wear'.

در این بین وجود ندارد، و زبان را برای R. "w'r"، "به داخل بکشید. w'r. نه "پوشیدن".

Very important to remember cause "wear" is "to wear clothes", or "where are you",

بسیار مهم است که به خاطر داشته باشید زیرا "پوشیدن" این است که "لباس بپوشید" یا "کجا هستید"،

but here we are talking about 'w'r'. 'w'r', okay.

اما در اینجا ما در مورد "w'r" صحبت می کنیم. خوب.

"We were", "we were", you just need to say it really fast.

"ما بودیم"، "ما بودیم"، فقط باید آن را خیلی سریع بگویید.

I mean, I don't know how a person can reduce it even more. "they were", "they were", "they were",

یعنی من نمی دانم چگونه یک نفر می تواند آن را بیشتر از این کاهش دهد. "آنها بودند"، "آنها بودند"، "آنها بودند" بودند،

just swallow it and say it really queitly.

فقط آن را قورت دهید و واقعاً آرام بگویید.

"You were", " you were there?". 'You were, were, were'. "You were there?".

«تو بودی»، «تو آنجا بودی؟» «تو بودی، بودی، بودی». «تو آنجا بودی؟»

So, there is nothing really interesting about this. Except for the fact that you need to say it fast and softly.

بنابراین، هیچ چیز واقعاً جالبی در این مورد وجود ندارد. به جز این واقعیت که باید آن را سریع و آرام بگویید.

Let's talk about the really interesting part.

بیایید در مورد بخش واقعا جالب صحبت کنیم.

What happens when we add to those auxiliary verbs the word "not".

هنگامی که به آن افعال کمکی کلمه "نه" را اضافه می کنیم اضافه می شود.

For example, let's take the sentence "she is not ready".

مثلاً جمله «او آماده نیست» را در نظر بگیریم.

I could say "she's not ready" or "she isn't ready".

می توانم بگویم "او آماده نیست" یا "او آماده نیست".

Both are okay, but when I choose the first option, "she's not ready", then it feels

هر دو مشکلی ندارند، اما وقتی گزینه اول "او آماده نیست" را انتخاب می کنم، آن وقت احساس می کنم

like I'm emphasizing the word "not" a bit more.

که دارم روی کلمه "نه" کمی بیشتر تاکید می کنم.

When I say "she isn't ready", I think the emphasis is more on the "ready".

وقتی می گویم "او آماده نیست"، فکر می کنم بیشتر روی "آماده" تاکید می شود.

"Isn't".

"نه".

So let's talk about "isn't".

پس بیایید در مورد "نیست" صحبت کنیم.

"Not" basically becomes /'n/.

"نه" اساساً به /'n/ تبدیل می شود.

It's an N sound, and then you stop it abruptly.

این یک صدای N است و سپس ناگهان آن را متوقف می کنید.

I want to say with a T, but it's not really a T.

من می خواهم با یک T بگویم، اما در واقع یک T نیست.

You just stop it abruptly and that suggests that there is a T there.

شما فقط آن را ناگهانی متوقف می کنید و این نشان می دهد که یک T وجود دارد.

It's totally fine if you pop your T here - /'nt/.

خیلی خوب است اگر T خود را اینجا - /'nt/- کنید.

if it's easier for you, just do it.

اگر برای شما راحت تر است، آن را انجام دهید.

It doesn't really matter, you don't have to hold the T here.

واقعاً مهم نیست، لازم نیست T را در اینجا نگه دارید.

And there are a lot of native speakers who actually pronounce it like that, "isn't".

و بسیاری از زبان مادری وجود دارند که در واقع آن را اینطور تلفظ می کنند، "نمی شود".

Totally fine.

کاملا خوبه

But if you want to challenge yourself, try using a held T after an N, which is

اما اگر می‌خواهید خودتان را به چالش بکشید، سعی کنید از یک T نگه‌داشته‌شده بعد از یک N استفاده کنید که

basically 'nnn'.

در اصل «nnn» است.

You're releasing air through the nose, the tip of the tongue is touching the upper

شما هوا را از طریق بینی آزاد می کنید، نوک زبان کام بالایی را لمس می کند

palate: 'nnn'.

: 'nnn'.

And then you're blocking it abruptly, you're no longer releasing air.

و سپس به طور ناگهانی آن را مسدود می کنید، دیگر هوا را آزاد نمی کنید.

And that is the T.

و آن T.

I know.

من می دانم.

'nnn' - 'isn',

'nnn' - 'هست'،

or 'isn't'.

یا 'نیست'.

"are not" - 'aren', I held it here, or 'aren't'.

"هستند" - "هستند"، من آن را اینجا نگه داشتم، یا "هستند".

Both are fine.

هر دو خوبن

Don't psych yourself out trying to pronounce that nasal T.

خودتان را روانی نکنید که سعی می کنید آن T بینی را تلفظ کنید.

Do not, please, do not.

لطفاً این کار را نکنید.

I'm going to show both examples for those that that's easy for them.

من قصد دارم هر دو مثال را برای آنهایی که برای آنها آسان است نشان دهم.

But truly, choose one that works for you, and that's more than enough, if you are

اما واقعاً، یکی را انتخاب کنید که برای شما مناسب باشد، و این بیش از حد کافی است، اگر

changing from "are not" to "aren't", with a pop T, okay.

از «می‌باشند» به « نمی‌شود» با یک T پاپ، بسیار خوب است.

"Isn'", "aren'",

"آیا"، "هستند"، "

"weren'" - "were not", "weren'",

بود" - "نبودند"، "بودند"،

"wasn'".

"نبود".

"weren't" or "wasn't" - with a release T, that's okay too.

"نبود" یا "نبود" - با انتشار T، این نیز اشکالی ندارد.

"Have not" - "haven't", "has not" - "hasn't".

"نداشته" - "نداشته"، "نداشته" - "نداشته است".

Right.

So, it's the same pattern.

درست.

بنابراین، این همان الگوی است.

Once you recognize how to pronounce the "not" - /n'/ or /n't/, then it doesn't

هنگامی که تشخیص دادید چگونه "not" - /n'/ یا /n't/ را تلفظ کنید،

matter what comes first.

مهم نیست که چه چیزی اول می آید.

Okay. As long as you reduce it.

باشه. به شرطی که کمش کنی

But the secret is to practice it repetitively, over and over again cause

اما راز این است که آن را به طور مکرر تمرین کنید، چرا که

practice makes better.

تمرین باعث بهتر شدن آن می شود.

Okay.

باشه.

Then we have "will not".

آن وقت «نخواه» داریم.

That's a different story.

این یک داستان متفاوت است.

Because we don't say 'willn't'.

چون نمی گوییم "نخواهم کرد".

I know you know that.

میدونم که میدونی

We say "won't", "won't".

ما می گوییم "نخواهد"، "نخواهد شد".

A lot of times people avoid saying "won't", raise your hand if that's you,

خیلی از مواقع مردم از گفتن «نمی‌خواهم» اجتناب می‌کنند، اگر این شما هستید، دستتان را بالا ببرید،

because it sounds to them like "want" - WANT.

زیرا به نظر آنها «می‌خواهم» - می‌خواهم.

"Want", "I want something".

"می خواهم"، "من چیزی می خواهم".

"I won't do it".

"من این کار را نمی کنم".

The secret is to put the W in.

راز این است که W را وارد کنید.

In the word "won't" we have the long O is in "go".

در کلمه "نخواهد"، O طولانی در "go" است.

In the O as in "go" there is a W at the end - 'ow', right.

در O مانند "go" یک W در انتها وجود دارد - "اوو"، درست است.

If you don't add in that W: 'wown't',

اگر به آن W اضافه نکنید: "wown't"،

with or without the T, it's going to sound like "want".

با یا بدون T، مانند "خواستن" به نظر می رسد.

And "want" already sounds like, you know, I desire, I want that.

و "خواستن" از قبل به نظر می رسد، می دانید، من آرزو دارم، من آن را می خواهم.

"Won't".

"نخواهد".

So that's the exception.

پس این استثناست.

Practice it separately, and this one is important.

آن را جداگانه تمرین کنید و این مهم است.

So I do encourage you to practice it.

بنابراین من شما را به تمرین آن تشویق می کنم.

And I have a video about "want versus won't" that you can check out.

و من یک ویدیو در مورد "خواستن در مقابل نخواهم" دارم که می توانید آن را ببینید.

I'm going to put it in the show notes.

من می خواهم آن را در یادداشت های نمایش بگذارم.

Then we have "did not" - "didn't", "didn't".

سپس "نکردم" - "نکردم"، "نکردم".

"didn't" - we have 'di' and then 'dn't', it's a D and then you release the air

"نکردم" - ما "di" و سپس "dn't" داریم، یک D است و سپس شما هوا را

through the nose.

از طریق بینی آزاد می کنید.

That's technically the N.

این از نظر فنی N است.

And then you stop it abruptly - that's the T at the end.

و سپس شما آن را به طور ناگهانی متوقف می کنید - این T در پایان است.

'didn'.

"کرد".

But it's totally fine to say, "didn't" or even "didn't".

اما این کاملاً خوب است که بگوییم "نکردم" یا حتی "نکردم".

You'll be clear.

شما روشن خواهید شد.

Okay.

So, totally cool.

باشه.

بنابراین، کاملا باحال.

Here are a few more.

در اینجا چند مورد دیگر وجود دارد.

"Must not" - "musn't", I dropped the T of the "must" - "musn't".

"نباید" - "ممکن است"، T را از "باید" - "باید" انداختم.

And "can not" - "can't", or "cannot".

و "نمی توانم" - "نمی توانم" یا "نمی توانم".

So "cannot" is easy.

بنابراین "نمی توان" آسان است.

People usually don't struggle with this one.

مردم معمولا با این یکی مبارزه نمی کنند.

People do struggle with "can't" because the T is barely noticeable.

مردم با "نمی توانم" مبارزه می کنند زیرا T به سختی قابل توجه است.

And then it sounds like you're saying "can".

و سپس به نظر می رسد که شما می گویید "می توانم".

So if you are confronted with such situation, just say, "cannot".

پس اگر با چنین موقعیتی مواجه شدید، فقط بگویید «نمی توانم».

Okay.

باشه.

"I cannot take this in longer".

"من نمی توانم این را بیشتر تحمل کنم".

But, if you want to practice it, I have a video about it, remember that "can't"

اما، اگر می خواهید آن را تمرین کنید، من یک ویدیو در مورد آن دارم، به یاد داشته باشید که "can't"

always has the full vowel - the 'a' as in cat.

همیشه مصوت کامل دارد - "a" مانند گربه.

"can".

"می توان".

Even though the T is barely noticeable.

حتی اگر T به سختی قابل توجه است.

Because the word "can", the positive form, is usually reduced to 'c'n'.

زیرا کلمه "can"، شکل مثبت، معمولا به "c'n" کاهش می یابد.

'I c'n do it', 'c'n'.

'من نمی توانم آن را انجام دهم'، 'c'n'.

And "can't" is never reduced.

و "نمی توانم" هرگز کاهش نمی یابد.

So you can either say "cannot" or pop the T - "can't", if you feel that you are

بنابراین می‌توانید بگویید «نمی‌توانم» یا «نمی‌توانم» T را بزنید، اگر احساس می‌کنید که

unclear when you're saying "can't".

هنگام گفتن «نمی‌توانم» واضح نیستید.

But trust the fact that if you pronounce the 'a' sound fully, you'll be understood.

اما به این واقعیت اعتماد کنید که اگر صدای "a" را به طور کامل تلفظ کنید، متوجه خواهید شد.

And if not, you'll just say it again.

و اگر نه، شما فقط آن را دوباره بگویید.

Okay, that's it.

باشه همین.

I think I went through many contractions for you to practice, so that's enough for today.

فکر می کنم انقباضات زیادی را پشت سر گذاشتم تا شما تمرین کنید، پس برای امروز کافی است.

Remember, first repetition makes all the difference.

به یاد داشته باشید، تکرار اول همه چیز را تغییر می دهد.

So repeat the contractions and then use it in context cause you got to use it

بنابراین انقباضات را تکرار کنید و سپس از آن در زمینه استفاده کنید زیرا مجبورید

yourself in context.

خودتان از آن در زمینه استفاده کنید.

Don't just repeat other people's sentences.

فقط جملات دیگران را تکرار نکنید .

That's the first thing.

این اولین چیز است.

Second thing, identify your priorities.

نکته دوم، اولویت های خود را مشخص کنید.

If this is a big struggle, think if it's really important for you right now to

اگر این یک مبارزه بزرگ است، فکر کنید که آیا تمرکز کردن روی آن برای شما واقعاً مهم است

focus on it, even though I would love for you to watch my video over and over and

، حتی اگر دوست دارم بارها و بارها ویدیوی من را تماشا کنید

over again.

.

If you have more important things to deal with in terms of pronunciation, like your

اگر چیزهای مهم تری از نظر تلفظ دارید، مانند

R is completely unclear.

R شما کاملاً نامشخص است.

Or you're still reducing consonants when you're

یا وقتی که در حال

speaking whenever there is a consonant cluster, that's more important.

صحبت کردن هستید، هر زمان که یک خوشه صامت وجود دارد، هنوز هم صامت ها را کاهش می دهید، این مهم تر است.

You've got to put your focus there.

شما باید تمرکز خود را در آنجا قرار دهید.

This is like, these are luxury problems, not using contractions.

این مثل این است که اینها مشکلات تجملی هستند نه استفاده از انقباضات.

But if that's the case for you, use whatever I taught you here to improve your

اما اگر برای شما اینطور است، از هر آنچه که در اینجا به شما یاد دادم برای بهبود

listening skills, your listening comprehension.

مهارت های شنیداری و درک شنیداری خود استفاده کنید.

Because when you understand those contractions, it's so much easier to

زیرا وقتی آن انقباضات را درک می کنید،

understand phrases and sentences, and how people speak.

درک عبارات و جملات و نحوه صحبت افراد بسیار آسان تر می شود.

Because it can get confusing.

زیرا ممکن است گیج کننده باشد.

English is confusing.

انگلیسی گیج کننده است.

But English is also awesome, and we love English.

اما انگلیسی نیز عالی است و ما عاشق انگلیسی هستیم. به

This is why we're here.

همین دلیل است که ما اینجا هستیم.

And the fact that something is challenging is only a better reason for us to actually

و این واقعیت که چیزی چالش برانگیز است، دلیل بهتری است برای اینکه ما واقعاً از

go through it and master it.

آن عبور کرده و بر آن مسلط شویم.

Am I right or ...what?

راست میگم یا...چی؟

Okay.

Let me know in the comments below, which one of all of the contractions that I've

باشه.

در نظرات زیر به من اطلاع دهید که کدام یک از همه انقباضاتی که در مورد آنها

discussed is the most challenging one for you.

صحبت کردم برای شما چالش برانگیزترین است.

And if you have any other questions for me, please, please, please let me know in

و اگر سوال دیگری در مورد من دارید، لطفا، لطفا، لطفا در

the comments below.

Okay, that's it.

نظرات زیر به من بگویید.

باشه همین.

Thank you so much for watching.

از اینکه تماشا کردید خیلی متشکریم.

Please share this video with your friends if you liked it.

لطفا اگر این ویدیو را دوست داشتید با دوستان خود به اشتراک بگذارید.

And don't forget to subscribe to my YouTube channel so you'll get notified

و فراموش نکنید که در کانال یوتیوب من مشترک شوید تا

whenever I share a new video with you.

هر زمان که ویدیوی جدیدی را با شما به اشتراک می‌گذارم مطلع شوید.

Have a beautiful week, have a beautiful day, and I'll - contraction - see you in

هفته زیبایی داشته باشید، روز زیبایی داشته باشید ، و من - انقباض - شما را در

the next video.

ویدیوی بعدی می بینم.

Bye.

خدا حافظ.