The Billion-Dollar Problem in Education | Tanishia Lavette Williams | TED

Çeviri: Elif Usta Gözden geçirme: Eren Gokce

We have a very expensive habit

Standartlaştırılmış değerlendirmeler oluşturmak ve uygulamak gibi

of creating and administering standardized assessments.

çok pahalı bir alışkanlığımız var.

Do you remember taking tests in school?

Okulda sınavlara girdiğinizi hatırlıyor musunuz?

Yeah, yeah you do.

Evet, evet hatırlıyorsunuz.

Chances are, you may have been one of those people who said,

Muhtemelen siz de şöyle söyleyenlerden biriydiniz:

"I'm going to stay up all night, I'm going to study.

“Bütün gece hiç uyumadan çalışacağım.

I'm going to read all these things.

Bunların hepsini okuyacağım.

And if I can just remember 25 more of these vocabulary words,

Ve eğer bu kelimelerden sadece 25 tane daha hatırlayabilirsem,

the probability of my score goes up 2.3 percent."

notumun yükselme olasılığı yüzde 2,3′tür.”

Or maybe, maybe you were one of those ones who said,

Ya da belki de, şunu söyleyenlerden biri de sizdiniz:

"If I just lay this book on my head,

“Bu kitabı kafama koyarsam,

the words will automatically seep into my brain."

kelimeler otomatik olarak beynime sızacak.”

No matter either situation,

Her iki durumda da,

you knew that the outcome of those assessments

bu değerlendirmelerin sonucunun

would play a very important role in your future.

geleceğinizde çok önemli bir rol oynayacağını biliyordunuz.

So chances are,

Yani,

if you grew up in any of the 50 states in America,

Amerika’daki 50 eyaletten herhangi birinde büyüdüyseniz,

you participated in standardized assessments.

standart değerlendirmelere katıldınız.

In fact, depending on where you live,

Aslında, yaşadığınız yere bağlı olarak,

you may have started in third grade

üçüncü sınıfta başlamış

and then tested every year until you graduated.

ve mezun olana kadar her yıl sınava girmiş olabilirsiniz.

Now, as a nation,

Şimdi, bir ulus olarak,

even though we didn't really embrace this notion of written assessments

1845 yılına kadar bu yazılı değerlendirme kavramını

until around 1845,

gerçekten benimsememiş olsak da,

Dr. William Reese teaches us that this process,

Dr. William Reese bize bu sürecin,

this notion of labeling and compartmentalizing children,

bu çocukları etiketleme ve bölümlere ayırma kavramının

started long before that, something like 150 years.

bundan çok önce, yaklaşık 150 yıl önce başladığını öğretiyor.

And I did the math.

Ve hesapladım.

Think about it.

Bunu düşünün.

We were testing and labeling children before we were a country.

Ülke olmadan önce çocukları test edip etiketliyorduk.

It's a process that has always been embedded in our cycle

Bu, her zaman öğretme ve öğrenme döngümüzün içinde

of teaching and learning.

yer alan bir süreçtir.

It's as American as apple pie.

Elmalı turta kadar Amerikan.

And that's some expensive pie, because let me tell you,

Ve bu pahalı bir turta, çünkü size söyleyeyim,

the standardized testing industry is a billion-dollar industry.

standartlaştırılmış test endüstrisi milyar dolarlık bir endüstridir.

It's used as a mechanism to define racialized achievement gaps,

Irksal başarı farklarını tanımlamak,

öğrenci gelişimini dikte etmek,

to dictate student promotion,

okul kaynaklarını yaymak

to disseminate school resources

ve bazen “iyi” bir okul mu yoksa “kötü” bir okul mu olduğuna karar vermek için

and sometimes decide if it’s a “good” school or a “bad” school.

bir mekanizma olarak kullanılır.

Now, once upon a time,

Bir zamanlar

I was a school and district leader, and I did the back-of-the-envelope math.

okul ve bölge lideriydim ve üstünkörü bir hesaplama yaptım.

And I've got to tell you, in my career,

Ve size söylemeliyim ki,

I've interfaced with, I've participated

meslek hayatım boyunca

in something like 203,760 standardized assessments.

203.760 civarında standart değerlendirmeye katıldım.

And that's a low-ball count.

Ve bu düşük sayılan bir sayı.

I was working, listen, I was working, and one thing I learned,

Çalışıyordum, dinleyin, çalışıyordum ve öğrendiğim tek şey,

one thing I learned from my teachers and from my students,

öğretmenlerimden ve öğrencilerimden öğrendiğim tek şey, aslında

is that my students actually learned more and performed better,

öğrencilerimin daha çok öğrendikleri ve daha iyi performans gösterdikleri

and my teachers were actually much better pedagogues in times of non-testing

ve öğretmenlerimin yüksek riskli testlerin aksine test yapılmayan zamanlarda

as opposed to high-stakes testing.

aslında çok daha iyi pedagoglar olduklarıydı.

Right?

Doğru mu?

So here's the reality.

İşte gerçek.

Here's some of what I faced.

İşte karşılaştığım şeylerden bazıları.

Have you ever seen a student collapse into tears

Hiç bir öğrencinin “Hiçbir Şey Yapmayan Başkanları”

because she could not remember the “Do-Nothing Presidents?”

hatırlayamadığı için gözyaşlarına boğulduğunu gördünüz mü?

Or what about the student who --

Ya da öğrenciye ne dersin --

this is what I'm saying, you've seen it?

Söylediğim şey bu, onu gördünüz mü?

I’ve seen it, I seen’t ’em.

Gördüm, görmedim.

Or have you ever interfaced with a student who literally broke into hives?

Kelimenin tam anlamıyla kurdeşen çıkaran bir öğrenciyle hiç bağlantı kurdunuz mu?

And, I mean, we had to call in the nurse to put ice packs on this baby's chest

Demek istediğim, bu bebeğin göğsüne buz torbaları koyması için

hemşireyi çağırmak zorunda kaldık

because he could not participate in that makeup exam

çünkü o bütünleme sınavına giremedi

because he had to go to college,

çünkü üniversiteye gitmek zorundaydı

and he needed that test score by that date.

ve o tarihe kadar o sınav puanına ihtiyacı vardı.

I've also had students

Ayrıca

who were more willing to punch each other in the face,

oturup bir kâğıt-kalem testine katılmak yerine

to literally get into a fight,

kelimenin tam anlamıyla kavga etmeye

rather than to sit down and participate in a paper-pencil test.

birbirlerinin yüzlerine yumruk atmaya daha istekli olan öğrencilerim oldu.

It ain't right.

Bu doğru değil.

Now people say that money is the root of all evil.

Şimdi insanlar paranın tüm kötülüklerin anası olduğunu söylüyor.

But I've got to be honest, as an educator,

Ama dürüst olmalıyım, bir eğitimci olarak,

I don't think that standardized assessments are too far off.

standartlaştırılmış değerlendirmelerin çok uzak olduğunu düşünmüyorum.

Audience: Mhm.

Seyirci: Mhm.

TW: Mhm.

TW: Mhm.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Standardized assessments, as a form of accountability,

Standartlaştırılmış değerlendirmeler, bir hesap verebilirlik biçimi olarak

do not improve teacher practice.

öğretmen uygulamalarını iyileştirmez.

They don't build thinkers and creators in students.

Öğrencilerde düşünürler ve yaratıcılar oluşturmazlar.

Now, what if I told you

Şimdi, öğrencilere sunduğumuz eğitim kalitesinin

that the quality of education that we offer to students

bir hesap verebilirlik biçimi olarak

can be improved through a strategic disinvestment in standardized testing

standartlaştırılmış testlere stratejik olarak yatırımı azaltarak

iyileştirilebileceğini söylesem ne olur?

as a form of accountability?

Now, in one of my roles,

Şimdi, rollerimden birinde,

I serve as the Education Stratification fellow

Irk, Güç ve Politik Ekonomi Enstitüsü’nde

at the Institute on Race, Power, and Political Economy.

Eğitim Tabakalaşması Uzmanı olarak görev yapıyorum.

I know, you like my title, I like it too.

Biliyorum, unvanımı beğendiniz, ben de beğeniyorum.

Tell somebody.

Birine söyle.

(Laughter)

(Kahkahalar)

I study the construct of race.

Irkın yapısını inceliyorum.

I look at rankings and status and distributions of power.

Sıralamalara, statülere ve güç dağılımlarına bakıyorum.

I examine political economies.

Politik ekonomileri inceliyorum.

And all that's really, really fancy.

Ve tüm bunlar gerçekten çok havalı.

But what it really means is that I look at income and wealth

Ama bunu asıl anlamı, gelir ve servete

as pertaining to education and its outcomes.

eğitim ve sonuçlarıyla ilgili olarak bakmamdır.

So for the last 10 years or so,

Son 10 yıldır,

I've worked in and researched New York City schools.

New York City okullarında çalışıyorum ve bu okulları araştırıyorum.

Now, with the understanding that history class is the place

Şimdi, tarih dersinin öğrencilerin dünya ve kültürleriyle

where students most often come into contact

en sık temas ettikleri yer olduğu anlayışıyla,

with the world and its cultures,

I thought, well, let's start there.

düşündüm ki, iyi, oradan başlayalım.

United States history and all of its accompanying exams.

Amerika Birleşik Devletleri tarihi ve beraberindeki tüm sınavlar.

So in New York, like in most places,

Yani New York'ta, çoğu yerde olduğu gibi,

there are standards that dictate all of the skills

öğrencilerin edinmesini istediğimiz

tüm becerileri belirleyen standartlar vardır.

that we want students to acquire.

There's a curriculum that lays out the who, what, when, where, why,

Kimi, neyi, ne zaman, nerede, neden, insanları, yerleri, öğrencileri

the people, the places, the things that we want to expose students to.

maruz bırakmak istediğimiz şeyleri ortaya koyan bir müfredat var.

And there’s an assessment that says:

Ve şunu söyleyen bir değerlendirme var:

these are all the important things

Bunlar, bu çocukların

that we've got to make sure these kids know by the end of the year.

yıl sonuna kadar öğrendiğinden emin olmamız gereken önemli şeylerdir.

These three documents serve as the foundation

Bu üç belge, New York’ta ABD tarih müfredatının

upon which the US history curriculum has been curated in New York.

üzerine inşa edildiği temelleri oluşturmaktadır.

Now this, this is a visual depiction

Şimdi bu, öğrencilerimizin bu derse katıldıklarında gördüğü

of some of the imagery that our students see

bazı görüntülerin görsel bir tasviridir.

when they participate in this class.

Ve bu görüntülerden bazılarını biliyor olabilirsiniz

And you may know some of these images

çünkü doğrudan ders kitaplarından alındılar.

because they were pulled directly from textbooks.

We don't have time to go through the entire curriculum in this format,

Tüm müfredatı bu formatta incelemek için zamanımız yok,

so I've organized the data a little differently for you.

bu yüzden verileri sizin için biraz farklı düzenledim.

This data visualization uses squares to represent males,

Bu veri görselleştirmesi, erkekleri temsil etmek için kareler,

circles to represent females,

kadınları temsil etmek için daireler,

triangles to represent our non-binary

ikili olmayanlarımızı temsil etmek için üçgenler

and diamonds for everything that doesn't fit in a gendered category.

ve cinsiyete dayalı bir kategoriye uymayan her şey için elmaslar kullanır.

Now, in terms of color,

Şimdi, renk açısından,

we've used a spectrum of skin hues.

bir cilt tonu yelpazesi kullandık.

We've also used our census denotation,

Ayrıca nüfus sayımı göstergelerimizi de kullandık,

so our white folks are represented by that lightest pigmentation.

beyazlarımız en açık pigmentasyon ile temsil ediliyor.

And then when we get all the way to the other end,

Ve sonra diğer uca vardığımızda,

the richest, the most melanated, the darkest of the colors

siyah ve Afrikalı Amerikalılarımızla ilişkilendirilen

that's associated with our Black and African Americans.

renklerin en zengini, en melanini, en koyusu.

This visualization shows you each and every topic

Bu görselleştirme, öğrencileri yıl boyunca maruz bırakmak istediğimiz

that we want to expose students to over the course of the year,

her konuyu kronolojik sırayla gösterir.

in chronological order.

So we're going to dig a little deeper,

Bu yüzden biraz daha derine ineceğiz

and I want to zero in on the people.

ve insanlara odaklanmak istiyorum.

But the beat I want to take here

Ama burada ele almak istediğim şey,

is that it's not just people that we randomly stumble across,

sadece rastgele karşılaştığımız insanlar değil,

kim oldukları,

it's who they were,

what their contribution was to the story of US history,

ABD tarihine katkılarının ne olduğu,

what their narrative is and how it fits with this history course.

anlatılarının ne olduğu ve bu tarih dersiyle nasıl uyuştuğu.

So these are the people that we actually study in this course,

Yani bunlar aslında bu derste incelediğimiz insanlar,

sorted by race and gender.

ırk ve cinsiyete göre sıralanmış.

Now we've got a good concept of what we teach in that class

Şimdi o sınıfta ne öğrettiğimize veya öğrencileri neye maruz bıraktığımıza dair

or what we expose students to.

iyi bir fikrimiz var.

We have a good concept of the people who surface in that class.

Bu sınıfta ortaya çıkan insanlar hakkında iyi bir fikrimiz var.

Now I want to look at assessments

Şimdi değerlendirmelere bakmak istiyorum

and remember, assessments pull out the most important information

ve unutmayın, değerlendirmeler öğrencilerimizin bilmesini istediğimiz

that we want our students to know.

en önemli bilgileri çıkarıyor.

So this visualization shows us the people

Yani bu görselleştirme bize

Ağustos 2023′te yapılan çoktan seçmeli sınavdaki

who are of most importance

on that multiple-choice exam in August 2023.

en önemli kişileri gösteriyor.

This is June 2023,

Bu Haziran 2023,

this is January 2020,

bu Ocak 2020

and this is 2019.

ve bu 2019.

So when we look at all of this data set together,

Tüm bu veri setine birlikte baktığımızda

and the significance of looking at all four years

ve dört yıla bakmanın önemi,

is that this is that last cohort.

bunun son grup olmasıdır.

These are the students that we pushed out into the world.

Bunlar dünyaya attığımız öğrenciler.

And this is what we most wanted them to remember regarding US history.

Ve ABD tarihi hakkında en çok hatırlamalarını istediğimiz şey bu.

The people, the people whose narratives really told the tale.

İnsanlar, anlattıkları hikâyeyi gerçekten anlatan insanlar.

And I have a wondering,

Ve merak ediyorum,

might some narratives be missing?

bazı anlatılar eksik olabilir mi?

Because I've got to be honest,

Çünkü dürüst olmak zorundayım,

there's a distinguishable amount of white squares.

belirgin miktarda beyaz kare var.

So when we look into the curriculum,

Yani müfredata baktığımızda,

when we dig a little deeper and we look at that in a bar graph format,

biraz daha derine indiğimizde ve buna bir çubuk grafik biçiminde baktığımızda

we can see where some of that inequity actually begins.

bu eşitsizliğin bir kısmının tam olarak nerede başladığını görebiliriz.

Can you see it now?

Şimdi görebiliyor musunuz?

So this is the part, this is the part that's easy.

Yani bu kısım, bu kolay olan kısım.

You look at my data set, you can see that.

Veri kümesine bakın, bunu görebilirsiniz.

There are also parts that you can't see as closely.

O kadar yakından göremeyeceğiniz kısımlar da var.

These pieces that have become rituals of normalcy.

Bu parçalar normalliğin ritüelleri hâline geldi.

Zekânın ırksallaştırılmış hiyerarşileri,

They manifest themselves in pieces

like racialized hierarchies of intelligence,

öğrencilerin neyi okuyup neyi okumaması gerektiğine dair yasama savaşları,

like legislative wars over what students should and should not read,

Amerika Birleşik Devletleri’nin hikâyesini oluştururken

like millions of dollars in and out of curriculum companies

müfredat şirketlerine giren ve çıkan milyonlarca dolar,

as they curate a story of the United States.

beyaz olmayan insanlar arasındaki servet ve gelir eşitsizlikleri

Like wealth and income inequities amongst people of color.

gibi parçalarda kendilerini gösterirler.

Now, an irony of these assessments,

Şimdi, bu değerlendirmelerin

veya öğrencilerden topladığımız bu verilerin ironisi,

or the data that we glean from these students,

is that it actually feeds more into a political economy

aslında sınıf eğitiminden çok

than it does classroom instruction.

politik ekonomiyi beslemesidir.

It's like the whole utility,

Sanki tüm fayda,

the whole function of those standardized assessments gets lost.

bu standartlaştırılmış değerlendirmelerin tüm işlevi kayboluyor.

Reason being, we are not forefronting building teacher capacity

Bunun nedeni, kullandığımız süreçte öğretmen kapasitesini geliştirmeye

veya öğrencilerin bilgilerini derinleştirmeye öncülük etmiyoruz.

or deepening students' knowledge

in the process that we’re using.

And we are spending billions of dollars to do that.

Ve bunu yapmak için milyarlarca dolar harcıyoruz.

Now I used to say,

Eskiden derdim ki, başarının rengini görebiliriz ve

I used to say that the color of achievement,

we can look and we can associate it with hues classified by race.

ırka göre sınıflandırılan tonlarla ilişkilendirebiliriz.

But maybe,

Ama belki,

maybe the color of achievement is green.

belki başarının rengi yeşildir.

Now, the way that we are currently rolling out these assessments

Şu anda bu değerlendirmeleri uygulamaya koyma şeklimiz,

results in an inadvertent focus on a very specific,

öğrencilerimizi değişmeye devam eden bu çılgın toplumda

a very laser-point focused point of view

sürekli gelişen vatandaşlar olmaları için donatmayacak

that will not equip our students to be ever-evolving citizens

çok spesifik, çok keskin bir bakış açısına

in this crazy society that continues to change.

istemeden odaklanmamıza neden oluyor.

We have created a memorization test

Bir ezberleme testi oluşturduk,

where the most likely answer is the white male.

en olası cevabın beyaz erkek olduğu.

Bu yüzden bunu başlangıçta söyledim

So I said it at the onset,

and I feel compelled to say it again:

ve tekrar söylemek zorunda hissediyorum:

I believe that the quality of education that we offer to children

Çocuklara sunduğumuz eğitim kalitesinin, bir hesap verebilirlik biçimi olarak

can be improved through a strategic disinvestment

standartlaştırılmış değerlendirmelerden yararlanmaya yönelik stratejik bir

in leveraging standardized assessments as a form of accountability.

yatırım yapmama yoluyla iyileştirilebileceğine inanıyorum.

What we're doing right now does not build thinkers.

Şu anda yaptığımız şey düşünürler yetiştirmiyor.

We need tinker thinkers.

Düşünürlere ihtiyacımız var.

What we're doing right now does not build creators,

Şu anda yaptığımız şey mucitler yetiştirmiyor.

and we need creators.

Mucitlere ihtiyacımız var.

So imagine,

Öyleyse hayal edin,

imagine a world where all of the minutes of the instructional day

eğitim gününün tüm dakikalarının

are used in service of creating the people who are going to run society.

toplumu yönetecek insanları eğitmek için kullanıldığı bir dünya hayal edin.

The radical solution is an economic one.

Radikal çözüm ekonomik bir çözümdür.

Shift the focus of assessments back into the classroom,

Değerlendirmelerin odağını,

öğretmenlerin pedagojik kararlar almak için kullanabilecekleri

where the teachers can use it to make pedagogical decisions,

ve öğrencilerin bildikleri ve bilmedikleri

and where the students can be informed

about what they know and what they don't know.

hakkında bilgilendirilebilecekleri sınıfa geri kaydırın.

So for my federal and my state policymakers,

Yani federal ve eyalet politika yapıcılarım için,

sample test.

örnek test.

(Laughter)

(Kahkahalar)

Understandably, you would love a mathematical equation

Anlaşılır bir şekilde,

bu elektronik tabloya her bir ondalık nokta koymanıza izin veren

that allows you to put every single decimal point

bir matematiksel denklemi seversiniz,

on that spreadsheet,

but I assure you,

ama sizi temin ederim,

you do not have to test every single American child

sokaktaki okulun daha fazla kitaba ihtiyacı olduğuna karar vermeniz için

112 times in their compulsory school years

her bir Amerikalı çocuğu zorunlu okul yıllarında

for you to decide that the school up the street needs more books.

112 kez test etmek zorunda değilsiniz.

Sample test.

Örnek test.

It's easier, it's cheaper, it's faster,

Daha kolay, daha ucuz, daha hızlı

and it gives way more instructional hours back into the instructional day.

ve eğitim gününe daha fazla eğitim saati kazandırıyor.

For my local districts and my school boards,

Yerel bölgelerim ve okul kurullarım için

it's OK to have standards.

standartlara sahip olmak sorun değil.

I have standards,

Benim de standartlarım var,

but I need you to prioritize standards over standardization.

ama sizden standartlaştırma yerine standartlara öncelik vermenizi istiyorum.

We do not need to test every single child the same exact way,

Her çocuğu aynı şekilde test etmemize gerek yok,

particularly if that way does not bring out that child's gifts or skills.

özellikle de bu yol çocuğun yeteneklerini veya becerilerini ortaya çıkarmıyorsa.

Say it after me.

Benden sonra tekrar et.

Standards.

Standartlar.

Audience: Standards.

Seyirci: Standartlar.

TW: Üzerinde.

TW: Over.

Seyirci: Üzerinde.

Audience: Over.

TW: Standardizasyon. İzleyici: Standardizasyon.

TW: Standardization. Audience: Standardization.

It sounds like a button, right?

Kulağa bir düğme gibi geliyor, değil mi?

I should get some buttons made.

Birkaç düğme yaptırmalıyım.

I should get some buttons made.

Birkaç düğme yaptırmalıyım.

Now for my principals,

Şimdi müdürlerim için,

oh, this is fun because I had this gig.

oh, bu eğlenceli çünkü bu işi ben yaptım.

Müdürler, öğretmenlerinize kaynak sağlamalısınız.

Principals, you need to resource your teachers.

There are a lot of things in the building that you cannot control,

Binada kontrol edemeyeceğiniz pek çok şey var,

but one thing you can control is ensuring that your teachers, your staff,

ancak kontrol edebileceğiniz bir şey öğretmenlerinizin, personelinizin,

ekibinizin işlerini etkili bir şekilde yapmak için

your crew have every single resource

and skill that they need to do their job effectively

ihtiyaç duydukları her kaynağa ve beceriye sahip olmalarını

and that they're making good on that,

ve bu konuda başarılı olduklarını,

işlerini etkili bir şekilde yapmalarını sağlamaktır.

that they are doing their jobs effectively.

And know that every time you interact with a teacher,

Ve bilin ki, bir öğretmenle her etkileşime girdiğinizde,

every time you build that teacher's capacity

o öğretmenin kapasitesini her geliştirdiğinizde

and give that teacher what he, she or they need,

ve öğretmene ihtiyaç duyduğu şeyi verdiğinizde,

they are working with a child,

bir çocukla çalışıyorlar

and that child will go out to solve the problems of the world.

ve o çocuk dünyanın sorunlarını çözmek için dışarı çıkacak.

Now for my teachers,

Şimdi öğretmenlerim için,

you actually have a really fun job as well.

aslında gerçekten eğlenceli bir işin var.

You get to ask the questions that no one knows the answers to.

Kimsenin cevaplarını bilmediği soruları soracaksın.

And here's the thing, you can't be wrong because nobody knows the answer, right?

Ve olay şu, yanılamazsın çünkü kimse cevabı bilmiyor, değil mi?

You get to pose unfathomable scenarios,

Yarının düşünürlerini yetiştirmek için

all in pursuit of cultivating those thinkers of tomorrow.

akıl almaz senaryolar ortaya koyabilirsiniz.

Because the problems, the questions

Çünkü bugün cevabını bulamadığımız

for which we don't have answers today

sorunlar ve sorular,

become the catalyst to the solutions that we need for tomorrow.

yarın için ihtiyaç duyduğumuz çözümlerin katalizörü hâline geliyor.

I'm going to say it again.

Tekrar söyleyeceğim.

The questions that are unanswered today

Bugün cevaplanmamış sorular,

serve as the catalyst for the solutions that we need for tomorrow.

yarın için ihtiyaç duyduğumuz çözümlerin katalizörü görevi görüyor.

That's how we cultivate a growing society.

Büyüyen bir toplumu böyle geliştiririz.

That's how we build thinker tinkers.

Mucitleri böyle yetiştiririz.

The innovations that we need for tomorrow have yet to be conceived,

Yarın için ihtiyacımız olan yenilikler henüz tasarlanmadı,

but they can start, my teachers, in your classroom, under your watch.

ama öğretmenlerim, sizin sınıfınızda, sizin gözetiminiz altında başlayabilirler.

Now for my students, my families,

Şimdi öğrencilerim, ailelerim

my community members and everybody else,

toplum üyelerim ve diğer herkes için,

I need you to hold folks accountable.

insanları sorumlu tutmanıza ihtiyacım var.

One thing history teaches us

Tarihin bize öğrettiği bir şey,

is that we cannot sit back and wait for those empowered to make policy

arkamıza yaslanıp kapsayıcı bir politika yapma yetkisine sahip olanları

that is inclusive.

bekleyemeyeceğimizdir.

Policy changes, curriculum changes,

Politika değişiklikleri, müfredat ve insan değişiklikleri

people changes can come from the people

insanlardan gelebilir ve insanlar için olabilir.

and be for the people.

And people work.

Ve insanlar çalışıyor.

People work, that's good work.

İnsanlar çalışıyor, bu iyi bir iş.

So let's do some of that people work together.

Öyleyse bazı insanların birlikte çalışmasını sağlayalım.

Divest in standardized assessments

Standartlaştırılmış değerlendirmelerden vazgeçin

and invest in humanity.

ve insanlığa yatırım yapın.

Thank you.

Teşekkür ederim.

(Cheers and applause)

(Tezahüratlar ve alkışlar)