The Billion-Dollar Problem in Education | Tanishia Lavette Williams | TED

Translator: Mohammad Badsar Reviewer: Masoud Motamedifar

We have a very expensive habit

ما یک عادت بسیار گران داریم:

of creating and administering standardized assessments.

خلق و ثبت ارزیابی‌های استانداردشده.

Do you remember taking tests in school?

آیا امتحانات مدرسه را به یاد دارید؟

Yeah, yeah you do.

بله، یادتان هست.

Chances are, you may have been one of those people who said,

شانس نقش دارد، ممکن است یکی از افرادی باشید که می‌گفت:

"I'm going to stay up all night, I'm going to study.

«می‌خواهم تمام شب بیدار بمانم، می‌خواهم مطالعه کنم.

I'm going to read all these things.

همه این چیزها را می‌خواهم بخوانم.

And if I can just remember 25 more of these vocabulary words,

و اگر فقط ۲۵ لغت بیشتر می‌توانستم حفظ کنم

the probability of my score goes up 2.3 percent."

احتمال افزایش نمره من۲/۳ درصد بیشتر بود.»

Or maybe, maybe you were one of those ones who said,

یا شاید، یکی از آنهایی بودید که می‌گفت:

"If I just lay this book on my head,

«اگر فقط این کتاب را بالای سر می‌گذاشتم،

the words will automatically seep into my brain."

کلمات به طور اتوماتیک وارد ذهنم می‌شد.»

No matter either situation,

فارغ از هر موقعیت

you knew that the outcome of those assessments

می‌دانستید که نتیجه این ارزیابی‌ها

would play a very important role in your future.

نقش بسیار مهمی در آینده شما بازی می‌کند.

So chances are,

خوب شانس نقش دارد،

if you grew up in any of the 50 states in America,

اگر شما در یکی از ۵۰ ایالت آمریکا بزرگ شده باشید،

you participated in standardized assessments.

در ارزیابی‌های استاندارد شرکت کرده‌اید.

In fact, depending on where you live,

در حقیقت، بسته به محل زندگی،

you may have started in third grade

ممکن است از کلاس سوم شروع کرده باشید

and then tested every year until you graduated.

و سپس هر سال تا فارغ‌التحصیلی ارزیابی شده باشید.

Now, as a nation,

حالا به عنوان یک ملت،

even though we didn't really embrace this notion of written assessments

حتی اگر این آزمون کتبی بدنام را در واقع تا حدود سال ۱۸۴۵

until around 1845,

نپذیرفته بودیم،

Dr. William Reese teaches us that this process,

دکتر ویلیام ریس به ما می‌آموزد که این فرآیند،

this notion of labeling and compartmentalizing children,

این برچسب‌زنی و دسته‌بندی کردن کودکان،

started long before that, something like 150 years.

بسیار قبل از آن و چیزی حدود ۱۵۰ سال قبلتر آغاز شده بود.

And I did the math.

من محاسبه کردم.

Think about it.

به این فکر کنید.

We were testing and labeling children before we were a country.

قبل از اینکه کشوری داشته باشیم کودکان را ارزیابی و برچسب‌زنی می‌کردیم.

It's a process that has always been embedded in our cycle

فرآیندی است که همواره در چرخه تدریس و آموزش ما

of teaching and learning.

حضور داشته است.

It's as American as apple pie.

به اندازه پای سیب آمریکایی است.

And that's some expensive pie, because let me tell you,

و یک پای گران‌قیمت است، زیرا بگذارید بگویم،

the standardized testing industry is a billion-dollar industry.

چون صنعت آزمون استاندارد یک صنعت میلیارد دلاری است.

It's used as a mechanism to define racialized achievement gaps,

به عنوان مکانیزمی برای تعریف شکاف‌های دستاوردی نژادپرستانه،

to dictate student promotion,

برای دیکته ارتقای دانش‌آموز،

to disseminate school resources

برای تبعیض منابع مدرسه،

and sometimes decide if it’s a “good” school or a “bad” school.

و گاهی برای تصمیم‌گیری در مورد یک مدرسه «خوب» یا یک مدرسه «بد».

Now, once upon a time,

حالا، روزی از روزها،

I was a school and district leader, and I did the back-of-the-envelope math.

من در جایگاه رهبری مدرسه و ناحیه بودم، و روی کاغذ یک محاسبه تخمینی انجام دادم.

And I've got to tell you, in my career,

بگذارید به شما بگویم،

I've interfaced with, I've participated

در طول دوران کاری‌ام،

in something like 203,760 standardized assessments.

با حدود ۲۰۳/۷۶۰ آزمون استاندارد برخورد داشته‌ام.

And that's a low-ball count.

و این عدد کمترین حد است.

I was working, listen, I was working, and one thing I learned,

من کار می‌کردم، گوش کنید، من کار می‌کردم، و یک چیز یاد گرفتم،

one thing I learned from my teachers and from my students,

یک چیز از معلمان و از دانش‌آموزان آموختم،

is that my students actually learned more and performed better,

اینکه دانش‌آموزان من در واقع بیشتر می‌آموختند و بهتر عمل می‌کردند،

and my teachers were actually much better pedagogues in times of non-testing

معلمان در دورانی که آزمون‌های مهم و سرنوشت‌ساز وجود نداشتند، از لحاظ روش‌های

as opposed to high-stakes testing.

تدریس بسیار بهتر عمل می‌کردند.

Right?

درست است؟

So here's the reality.

خوب واقعیت این است.

Here's some of what I faced.

اینها بخشی از چیزهایی است

Have you ever seen a student collapse into tears

که تجربه کردم. آیا تا به حال اشک و خرد شدن یک دانش‌آموز را دیده‌اید

because she could not remember the “Do-Nothing Presidents?”

چون او نمی‌توانست روسای جمهور «کارنکن» را به خاطر بیاورد؟

Or what about the student who --

یا در مورد آن دانش‌آموز که --

this is what I'm saying, you've seen it?

این حرف من است، این را دیده‌اید؟

I’ve seen it, I seen’t ’em.

من این را دیده‌ام، اینها را دیده‌ام.

Or have you ever interfaced with a student who literally broke into hives?

آیا تا به حال دانش آموزی دیده‌اید که به خاطر فشار زیاد دچار استرس شدید شده باشد؟

And, I mean, we had to call in the nurse to put ice packs on this baby's chest

و مجبور بودیم یک پرستار خبر کنیم تا بسته‌های یخ را روی سینه این فرزند بگذارد

because he could not participate in that makeup exam

چون نتوانسته بود در آن آزمون شرکت کند

because he had to go to college,

چون باید به دانشگاه می‌رفت،

and he needed that test score by that date.

و در آن تاریخ به امتیاز این آزمون نیاز داشت.

I've also had students

همچنین دانش‌آموزانی داشته‌ام

who were more willing to punch each other in the face,

که بیشتر تمایل داشتن به صورت هم مشت بزنند،

to literally get into a fight,

یا به زبان ساده بجنگند،

rather than to sit down and participate in a paper-pencil test.

به جای اینکه بنشینند و در یک آزمون کتبی شرکت کنند.

It ain't right.

این درست نیست.

Now people say that money is the root of all evil.

حالا مردم می‌گویند که پول ریشه همه بدی‌هاست.

But I've got to be honest, as an educator,

اما اگر صادق باشم و به عنوان یک معلم،

I don't think that standardized assessments are too far off.

باور ندارم که آزمون‌های استاندارد ارزش زیادی داشته باشند.

Audience: Mhm.

مخاطبین: درست است.

TW: Mhm.

تی‌دبلیو: درست است.

(Laughter)

(خنده)

Standardized assessments, as a form of accountability,

آزمون‌های استاندارد به عنوان شکلی از مسئولیت،

do not improve teacher practice.

کار معلم را بهبود نمی‌بخشد.

They don't build thinkers and creators in students.

این معلمان نمی‌توانند از دانش‌آموزان خلاق و متفکر بسازند.

Now, what if I told you

حالا چه می‌شود اگر به شما بگویم

that the quality of education that we offer to students

که کیفیت آموزشی که ما به دانش‌آموزان عرضه می‌کنیم

can be improved through a strategic disinvestment in standardized testing

می‌تواند از طریق کاهش وابستگی به آزمون‌های استاندارد

as a form of accountability?

به عنوان معیار ارزیابی بهبود یابد؟

Now, in one of my roles,

حالا در یکی از مسئولیت‌های خود،

I serve as the Education Stratification fellow

به عنوان همیار عدالت آموزشی

at the Institute on Race, Power, and Political Economy.

در موسسه نژاد، قدرت و اقتصاد سیاسی خدمت می‌کردم.

I know, you like my title, I like it too.

می‌دانم این عنوان را دوست دارید، من هم دوست دارم.

Tell somebody.

به یکی بگویید.

(Laughter)

(خنده)

I study the construct of race.

من ساختار نژاد را مطالعه می‌کنم.

I look at rankings and status and distributions of power.

من به رتبه‌ها و وضعیت و توزیع قدرت نگاه می‌کنم.

I examine political economies.

اقتصادهای سیاسی را بررسی می‌کنم.

And all that's really, really fancy.

و همه اینها واقعاً واقعاً شیک هستند.

But what it really means is that I look at income and wealth

اما چیزی که واقعاً معنا دارد این است که به درآمد و ثروت

as pertaining to education and its outcomes.

به عنوان شاخصی موثر در آموزش و عواقب آن می‌نگرم.

So for the last 10 years or so,

خوب تقریباً در ده سال اخیر،

I've worked in and researched New York City schools.

من در مدارس نیویورک هم مشغول بوده‌ام و هم در موردشان پژوهش کرده‌ام.

Now, with the understanding that history class is the place

خوب با فهم اینکه کلاس تاریخ محلی است

where students most often come into contact

که در آن دانش‌آموزان بیشتر با جهان و فرهنگ‌های آن

with the world and its cultures,

سروکار دارند،

I thought, well, let's start there.

به خودم گفتم از همین کلاس شروع کنم.

United States history and all of its accompanying exams.

تاریخ ایالات متحده و همه آزمون‌های مربوطه.

So in New York, like in most places,

خوب در نیویورک، مثل بیشتر جاها

there are standards that dictate all of the skills

استانداردهایی وجود دارد که همه مهارت‌هایی که لازم است

that we want students to acquire.

دانش‌آموز بدست آورد را دیکته می‌کند.

There's a curriculum that lays out the who, what, when, where, why,

یک برنامه وجود دارد که بیان می‌دارد دانش‌آموز با چه کسی،

the people, the places, the things that we want to expose students to.

چه چیزی، چه زمانی، چه جایی، چه چراهایی، چه مکان‌هایی و چه مواردی مواجه شود.

And there’s an assessment that says:

و یک ارزیابی وجود دارد که می‌گوید:

these are all the important things

اینها تمام موارد مهمی هستند

that we've got to make sure these kids know by the end of the year.

که باید مطمئن شویم این بچه‌ها در پایان سال آموخته‌اند.

These three documents serve as the foundation

این سه سند به عنوان زیربنایی محسوب می‌شوند

upon which the US history curriculum has been curated in New York.

که برنامه درسی تاریخ ایالات متحده در نیویورک بر آن بنا شده است.

Now this, this is a visual depiction

خوب این یک تصویر است

of some of the imagery that our students see

از میان تصاویری که دانش‌آموزان ما می‌بینند

when they participate in this class.

هنگامی که در کلاس شرکت می‌کنند.

And you may know some of these images

ممکن است برخی از این تصاویر را بشناسید

because they were pulled directly from textbooks.

زیرا مستقیماً از کتب درسی گرفته شده است.

We don't have time to go through the entire curriculum in this format,

وقت نداریم تا تمام برنامه درسی را به این شکل مرور کنیم،

so I've organized the data a little differently for you.

بنابراین داده‌ها را به شکل متفاوتی برایتان سامان داده‌ام.

This data visualization uses squares to represent males,

این تصویرسازی داده‌ای از مربع برای نمایش مذکر،

circles to represent females,

و دایره برای مونث بهره برده است،

triangles to represent our non-binary

مثلث برای نمایش خارج از دو جنس

and diamonds for everything that doesn't fit in a gendered category.

و لوزی برای هر چیزی که در طبقه‌بندی جنسی نمی‌گنجد.

Now, in terms of color,

خوب از لحاظ رنگ،

we've used a spectrum of skin hues.

ما از طیف رنگ پوست بهره برده‌ایم،

We've also used our census denotation,

همچنین از نشان سرشماری استفاده کرده‌ایم،

so our white folks are represented by that lightest pigmentation.

خوب مردم سفید با روشن‌ترین رنگ نشان داده شده‌اند.

And then when we get all the way to the other end,

و به همین شکل هنگامی که به انتهای دیگر می‌رسیم،

the richest, the most melanated, the darkest of the colors

پررنگ‌ترین، تیره‌ترین و سیاه‌ترین رنگ‌ها

that's associated with our Black and African Americans.

به آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار ارتباط دارند.

This visualization shows you each and every topic

این تصویرسازی هر موضوع را به شما نشان می‌دهد

that we want to expose students to over the course of the year,

که ما دوست داریم دانش‌آموزان‌مان در طول سال و به ترتیب زمانی

in chronological order.

با آن مواجه شوند.

So we're going to dig a little deeper,

خوب می‌خواهیم کمی عمیق‌تر شویم،

and I want to zero in on the people.

و می‌خواهم روی افراد تمرکز کنم.

But the beat I want to take here

اما نکته‌ای که می‌خواهم اینجا به آن

is that it's not just people that we randomly stumble across,

اشاره کنم این است که فقط با افراد تصادفی روبرو نمی‌شویم،

it's who they were,

این است که چه کسانی بوده‌اند،

what their contribution was to the story of US history,

نقش آن‌ها در تاریخ آمریکا چه بوده است،

what their narrative is and how it fits with this history course.

حکایت آن‌ها چیست و چگونه در این درس تاریخ جا می‌گیرند.

So these are the people that we actually study in this course,

خوب اینها افرادی هستند که ما در این درس مطالعه می‌کنیم،

sorted by race and gender.

که بر اساس نژاد و جنسیت مرتب شده‌اند.

Now we've got a good concept of what we teach in that class

حالا ایده خوبی از چیزی که در این کلاس تدریس می‌کنیم یا آنچه دانش‌آموزان با آن

or what we expose students to.

مواجه می‌شوند را گرفته‌ایم.

We have a good concept of the people who surface in that class.

ایده خوبی از افرادی که در این کلاس مطرح می‌شوند را گرفته‌ایم.

Now I want to look at assessments

حالا می‌خواهم به ارزیابی‌ها

and remember, assessments pull out the most important information

نگاهی بکنم و به یاد داشته باشید که ارزیابی‌ها مهمترین اطلاعاتی که دانش‌آموزان

that we want our students to know.

باید بدانند را مطالبه می‌کنند.

So this visualization shows us the people

خوب این تصویر به ما افرادی را نشان می‌دهد

who are of most importance

که بیشترین اهمیت را داشته‌اند

on that multiple-choice exam in August 2023.

در آن آزمون چند گزینه‌ای در آگوست ۲۰۲۳،

This is June 2023,

این مربوط به ژوئن ۲۰۲۳ است،

this is January 2020,

این مربوط به ژانویه ۲۰۲۳ است،

and this is 2019.

این مربوط به ۲۰۱۹ است.

So when we look at all of this data set together,

هنگامی که به همه این داده‌ها یکجا نگاه می‎‌کنیم،

and the significance of looking at all four years

و اهمیت نگاه کردن به هر چهار سال

is that this is that last cohort.

این است که این آخرین گروه است.

These are the students that we pushed out into the world.

اینها دانش‌آموزانی هستند که تحویل جامعه می‌دهیم.

And this is what we most wanted them to remember regarding US history.

و این مهمترین چیزهایی است که می‌خواهیم دانش‌آموزان در مورد تاریخ آمریکا بدانند.

The people, the people whose narratives really told the tale.

افراد، افرادی که روایت آن‌ها واقعاً داستان را بیان می‌دارد.

And I have a wondering,

و یک سوال دارم،

might some narratives be missing?

شاید برخی روایت‌ها از دست رفته باشند؟

Because I've got to be honest,

چون قرار است صادق باشم،

there's a distinguishable amount of white squares.

میزان مربع‌های سفید چشمگیر است.

So when we look into the curriculum,

خوب وقتی به برنامه درسی می‌نگریم،

when we dig a little deeper and we look at that in a bar graph format,

وقتی کمی عمیق‌تر می‌شویم و آن را به شکل نمودار ستونی می‌نگریم،

we can see where some of that inequity actually begins.

می‌توانیم ببینیم که این نابرابری دقیقاً از کجا شروع می‌شود.

Can you see it now?

آیا الان می‌توانید ببینید؟

So this is the part, this is the part that's easy.

خوب همین بخش است، این بخش ساده قضیه است.

You look at my data set, you can see that.

به داده‌ها می‌نگرید، می‌توانید آن را ببینید.

There are also parts that you can't see as closely.

بخش‌هایی هم هستند که از نزدیک نمی‌توانید ببینید.

These pieces that have become rituals of normalcy.

این قطعاتی که به رسوم معمول مبدل شده‌اند.

They manifest themselves in pieces

آن‌ها خود را به شکل قطعات بروز می‌دهند

like racialized hierarchies of intelligence,

مثل طبقات نژادی هوش،

like legislative wars over what students should and should not read,

مثل جنگ‌های قانونی در مورد چیزی که دانش‌آموزان باید بخوانند یا نخوانند،

like millions of dollars in and out of curriculum companies

مثل میلیون‌ها دولار پول ورودی و خروجی شرکت‌های برنامه‌های درسی

as they curate a story of the United States.

که خود داستانی از آمریکا را ترتیب داده‌اند.

Like wealth and income inequities amongst people of color.

مثل نابرابری‌های ثروت و درآمد در میان افراد رنگین‌پوست.

Now, an irony of these assessments,

اینک یکی از آشکارترین تناقض‌های این ارزیابی‌ها

or the data that we glean from these students,

یا داده‌هایی که از این دانش‌آموزان حاصل می‌کنیم

is that it actually feeds more into a political economy

این است که در واقع بیشتر به اقتصاد سیاسی دامن می‌زند

than it does classroom instruction.

نسبت به دستورالعمل کلاس.

It's like the whole utility,

انگار کل مفهوم، اقتصاد سیاسی است،

the whole function of those standardized assessments gets lost.

کل کارکرد این آزمون‌های استاندارد از دست رفته است.

Reason being, we are not forefronting building teacher capacity

دلیلش این است که ما در این فرآیند ظرفیت معلم را بالا نمی‌بریم

or deepening students' knowledge

یا دانایی دانش‌آموزان را

in the process that we’re using.

تعمیق نمی‌بخشیم.

And we are spending billions of dollars to do that.

و برای این کار میلیاردها دلار خرج می‌کنیم.

Now I used to say,

خوب من معمولا می‌گویم،

I used to say that the color of achievement,

من معمولا به آن رنگ موفقیت می‌گویم،

we can look and we can associate it with hues classified by race.

می‌توانیم نگاه کنیم و رنگ‌ها را با نژاد ارتباط دهیم.

But maybe,

اما شاید،

maybe the color of achievement is green.

شاید رنگ موفقیت سبز باشد.

Now, the way that we are currently rolling out these assessments

حالا روشی که ما فعلاً این آزمون‌ها را ترتیب می‌دهیم

results in an inadvertent focus on a very specific,

به یک تمرکز خطا منتج شده است،

a very laser-point focused point of view

یک زاویه دید نقطه‌ای بسیار محدود

that will not equip our students to be ever-evolving citizens

که دانش‌آموزان را برای تبدیل شدن به مردمی همیشه در حال رشد تجهیز نخواهد کرد

in this crazy society that continues to change.

آن هم در این جامعه دیوانه‌وار که همواره در حال تغییر است.

We have created a memorization test

ما یک تست قوه حافظه را خلق کرده‌ایم

where the most likely answer is the white male.

که به احتمال زیاد پاسخ یک مرد سفیدپوست است.

So I said it at the onset,

خوب این را بدون ملاحظه گفتم،

and I feel compelled to say it again:

و فکر می‌کنم باید دوباره بگویم:

I believe that the quality of education that we offer to children

فکر می‌کنم کیفیت آموزشی که به فرزندان عرضه می‌کنیم

can be improved through a strategic disinvestment

می‌تواند بهبود یابد از طریق یک کاهش سرمایه راهبردی

in leveraging standardized assessments as a form of accountability.

در تعدیل آزمون‌های استاندارد به شکلی از پاسخگویی.

What we're doing right now does not build thinkers.

کاری که الان می‌کنیم متفکر تربیت نمی‌کند.

We need tinker thinkers.

باید متفکر بسازیم.

What we're doing right now does not build creators,

کاری که الان می‌کنیم خلاق تربیت نمی‌کند،

and we need creators.

و ما نیازمند خلاقان هستیم.

So imagine,

خوب تصور کنید،

imagine a world where all of the minutes of the instructional day

جهانی را تصور کنید که در آن همه دقایق یک روز آموزشی

are used in service of creating the people who are going to run society.

صرف ساخت افرادی می‌شود که می‌خواهند جامعه را بچرخانند.

The radical solution is an economic one.

یک راه حل افراطی از زاویه اقتصادی است.

Shift the focus of assessments back into the classroom,

تمرکز ارزیابی‌ها را دوباره به کلاس برگردانیم،

where the teachers can use it to make pedagogical decisions,

جایی که معلمین می‌توانند تصمیمات آموزشی بگیرند،

and where the students can be informed

و جایی که دانش‌آموزان مطلع می‌شوند

about what they know and what they don't know.

از چیزی که می‌دانند و نمی‌دانند.

So for my federal and my state policymakers,

خوب برای سیاست‌گذاران دولتی و فدرال،

sample test.

آزمون ساده.

(Laughter)

(خنده)

Understandably, you would love a mathematical equation

قابل فهم است که شما یک معادله ریاضی را دوست داشته باشید

that allows you to put every single decimal point

که به شما اجازه دهد هر نمره را

on that spreadsheet,

در این جدول جای دهد.

but I assure you,

ولی به شما اطمینان می‌دهم،

you do not have to test every single American child

نیاز ندارید از هر کودک آمریکایی

112 times in their compulsory school years

در دوران دبستان ۱۱۲ بار آزمون بگیرید

for you to decide that the school up the street needs more books.

برای اینکه تصمیم بگیرید که مدرسه آن طرف خیابان کتاب بیشتری نیاز دارد.

Sample test.

آزمون ساده.

It's easier, it's cheaper, it's faster,

ساده‌تر، ارزان‌تر و سریع‌تر است،

and it gives way more instructional hours back into the instructional day.

و به شما ساعات آموزشی بیشتری می‌دهد در زمان روزهای تربیتی.

For my local districts and my school boards,

برای ناحیه‌های محلی و هیئت مدیره مدرسه خودم خوب است

it's OK to have standards.

که استانداردهایی داشته باشم.

I have standards,

من استانداردهایی دارم،

but I need you to prioritize standards over standardization.

اما نیاز دارید استانداردها را اولویت‌بندی کنید.

We do not need to test every single child the same exact way,

نیاز نداریم هر کودک منفرد را دقیقاً به یک شکل ارزیابی کنیم،

particularly if that way does not bring out that child's gifts or skills.

به ویژه زمانی که این روش مهارت‌ها و استعدادهای کودک را بروز نمی‌دهد.

Say it after me.

این را پس از من تکرار کنید.

Standards.

استانداردها.

Audience: Standards.

مخاطبین: استانداردها.

TW: Over.

تی‌دابلیو: روی.

Audience: Over.

مخاطبین: روی.

TW: Standardization. Audience: Standardization.

تی‌دابلیو: استانداردسازی. مخاطبین: استانداردسازی.

It sounds like a button, right?

مثل یک دکمه است، درست است؟

I should get some buttons made.

باید چند دکمه بسازم.

I should get some buttons made.

باید چند دکمه بسازم.

Now for my principals,

حالا برای مدیران،

oh, this is fun because I had this gig.

اوه جالب است چون من این چالش را داشته‌ام.

Principals, you need to resource your teachers.

مدیران شما باید معلمین خود را تأمین کنید.

There are a lot of things in the building that you cannot control,

چیزهای زیادی در این ساختمان هست که تحت کنترل شما نیست.

but one thing you can control is ensuring that your teachers, your staff,

اما چیزی که می‌توانید کنترل کنید این است که مطمئن شوید معلمین شما، کارمندان شما،

your crew have every single resource

کارکنان شما همه منابع و مهارت لازم را

and skill that they need to do their job effectively

برای انجام موثر وظایف خود در اختیار دارند

and that they're making good on that,

و به درستی آن را انجام می‌دهند،

that they are doing their jobs effectively.

به گونه‌ای که کارشان به درستی و موثر انجام می‌شود.

And know that every time you interact with a teacher,

و بدانید که هر زمانی که با یک معلم تعامل می‌کنید،

every time you build that teacher's capacity

هر زمانی که ظرفیت آن معلم را تأمین می‌کنید

and give that teacher what he, she or they need,

و به آن معلم موارد مورد نیاز را می‌دهید،

they are working with a child,

آن‌ها دارند با کودکان کار می‌کنند،

and that child will go out to solve the problems of the world.

و آن کودک بیرون خواهد آمد تا مشکلات جهان را حل کند.

Now for my teachers,

حالا برای معلمین من،

you actually have a really fun job as well.

شما واقعاً یک کار جالب دارید.

You get to ask the questions that no one knows the answers to.

شما باید سوالاتی بپرسید که هیچ کس قادر به پاسخ دادن نیست.

And here's the thing, you can't be wrong because nobody knows the answer, right?

و اینجاست که شما نباید اشتباه کنید چون هیچ کس پاسخ را نمی‌داند، درست است؟

You get to pose unfathomable scenarios,

باید برای مواجه شدن با سناریوهایی عمیق آماده شوید،

all in pursuit of cultivating those thinkers of tomorrow.

همه برای کاشت نهال متفکرین فردا.

Because the problems, the questions

چون مسائل و سوالاتی

for which we don't have answers today

که امروز پاسخ آن‌ها را نداریم

become the catalyst to the solutions that we need for tomorrow.

تسهیل‌کننده راه‌حل‌هایی است که فردا به آن نیاز داریم.

I'm going to say it again.

می‌خواهم دوباره بگویم.

The questions that are unanswered today

سوالاتی که امروز بی‌پاسخ هستند

serve as the catalyst for the solutions that we need for tomorrow.

می‌تواند تسریع‌کننده راه‌حل‌هایی باشد که برای فردا نیاز داریم.

That's how we cultivate a growing society.

اینگونه یک جامعه در حال رشد را نهادینه می‌کنیم.

That's how we build thinker tinkers.

اینگونه نخبگان متفکر خلق می‌شوند.

The innovations that we need for tomorrow have yet to be conceived,

ابتکارهایی که برای فردا نیاز داریم هنوز درست درک نشده‌اند،

but they can start, my teachers, in your classroom, under your watch.

اما می‌تواند آغاز شود، معلمین من، در کلاس شما و تحت نظر شما.

Now for my students, my families,

حالا برای دانش‌آموزان من، خانواده‌های من،

my community members and everybody else,

اعضای جامعه من و هر کس دیگری،

I need you to hold folks accountable.

از شما می‌خواهم مردم را پاسخگو نگه دارید.

One thing history teaches us

یک چیز که تاریخ به ما می‌آموزد

is that we cannot sit back and wait for those empowered to make policy

این است که ما نمی‌توانیم عقب بایستیم تا کسانی که قدرت دارند برای ما سیاستی

that is inclusive.

تدوین کنند که جامع و شامل باشد.

Policy changes, curriculum changes,

سیاست عوض می‌شود، برنامه درسی عوض می‌شود،

people changes can come from the people

مردم عوض می‌شوند و تغییر مردم از سمت مردم

and be for the people.

و برای مردم است.

And people work.

و مردم کار می‌کنند.

People work, that's good work.

مردم کار می‌کنند، خوب کار می‌کنند.

So let's do some of that people work together.

پس بیایید با کمک مردم یکدست شویم.

Divest in standardized assessments

آزمون‌های استاندارد را رها کنیم

and invest in humanity.

و در انسانیت سرمایه‌گذاری کنیم.

Thank you.

متشکرم.

(Cheers and applause)

(هورا و تشویق)