Can Nanoparticles Help Fight Hunger? | Christy L. Haynes | TED

Translator: alireza masoum Reviewer: mohammad ali masoum

Imagine you're a farmer

تصور کنید مزرعه دار هستید

and you've planted enough crops to feed your family for the coming year.

و به اندازه کافی محصول برای تغذیه خانواده خود برای سال آینده کاشته‌اید.

The weather is surprisingly good at the beginning of the growing season,

آب و هوا در ابتدای فصل رشد به طرز شگفت انگیزی خوب است،

but after those seeds are in the ground

اما پس از اینکه آن دانه‌ها در زمین قرار گرفتند

and the stalks start to peek up from the soil,

و ساقه‌ها شروع به بیرون زدن از خاک کردند،

a disease that you cannot see cuts your expected yield in half.

بیماری که نمی‌توانید آن را ببینید عملکرد مورد انتظار شما را به نصف کاهش می‌دهد.

You think to yourself,

با خود فکر می کنید،

"What will my family eat?"

«خانواده من چه خواهند خورد؟

In the coming year,

در سال آینده،

perhaps you'll fumigate your soil, maybe you'll add extra fertilizer.

شاید خاک خود را ضدعفونی کنید، شاید کود اضافی اضافه کنید.

Maybe you'll apply a fungicide or a pesticide

شاید از قارچ کش یا آفت کش استفاده کنید

hoping to decrease crop loss.

تا از دست دادن محصول را کاهش دهید

You know that these traditional technologies work,

می‌دانید که این فناوری‌های سنتی کار می‌کنند،

but you also know they have some negative implications for our ecosystem.

همچنین می‌دانید که پیامدهای منفی برای اکوسیستم ما دارند.

This, of course, is not an imaginary scenario.

البته، این، یک سناریوی خیالی نیست.

We could feed every person on this planet if we didn't lose so much to disease,

اگر در اثر بیماری، آفات و شرایط نامناسب خاک،

pest and poor soil conditions.

چیزهای زیادی را از دست ندهیم، می‌توانیم به همه افراد روی این سیاره غذا بدهیم.

It's estimated that we lose between 20 and 40 percent of crop productivity

تخمین زده می شود که ما بین ۲۰ تا ۴۰ درصد از بهره وری محصول را

due to preventable disease and pest attack,

به دلیل بیماری های قابل پیشگیری و حمله آفات از دست می‌دهیم،

and climate change is only making this worse.

و تغییرات آب و هوایی فقط این وضعیت را بدتر می‌کند.

I stand here in front of you,

من اینجا در مقابل شما ایستاده‌ام،

a very unlikely person to help solve an agricultural crisis.

فردی بسیار بعید که به حل بحران کشاورزی کمک کند.

I'm a chemistry professor who studies nanoparticles in sterile laboratories,

من یک استاد شیمی هستم که نانوذرات را در آزمایشگاه‌های استریل مطالعه می‌کنم،

I grew up in the desert,

من در صحرا بزرگ شدم،

and I don't even keep houseplants, much less crops, alive.

و حتی گیاهان آپارتمانی و حتی محصولات، زراعی را زنده نگه نمی‌دارم

But I know that some of the best solutions to big problems

اما می‌دانم که برخی از بهترین راه‌حل‌ها

come when folks from different or even opposing fields

برای مشکلات بزرگ زمانی به دست می‌آیند که افرادی از حوزه‌های مختلف یا حتی متضاد

bring some of their simplest concepts together.

برخی از ساده‌ترین مفاهیم خود را کنار هم بیاورند.

And that is exactly what I think is possible here.

و این دقیقاً همان چیزی است که فکر می‌کنم در اینجا امکان پذیر است.

As I tell you that nanoparticles may be a critical part

همانطور که به شما می‌گویم که نانوذرات ممکن است بخش مهمی

of the solution to our global food crisis.

از راه حل بحران جهانی غذایی ما باشد.

Let me tell you why I'm so intent on using nanoscience to fight hunger.

اجازه دهید بگویم چرا اینقدر قصد استفاده از علم نانو را برای مبارزه با گرسنگی دارم.

We all have the issues that touch us deepest,

همه ما مسائلی را داریم که عمیق‌تر ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد،

and for me, it has always been hunger.

و برای من، همیشه گرسنگی بوده است.

I find it intolerable that there are hungry people

وجود مردم گرسنه در این

on this life-giving planet of ours.

سیاره حیات بخش ما غیرقابل تحمل است.

I can trace this, at least in part, to some of my own experience growing up.

می‌توانم این را، حداقل تا حدی، در برخی از تجربیات خودم در دوران رشد دنبال کنم.

For a period of my childhood, I lived in a food-insecure household.

برای دوره‌ای از کودکی‌ام در یک خانواده، نا امن از نظر غذایی زندگی کردم.

We benefited from food shelf donations,

ما از کمک‌های قفسه‌های غذایی سود می‌بردیم،

and we only ate what my mom could get with her hard work

و فقط در روز دو کوپن در سوپرمارکت محلی،

on double coupon day at the local supermarket.

چیزی را می‌خوردیم که مادرم با کار سختش می‌توانست به دست آورد.

I loved the one day a month I was allowed to buy school lunch.

من عاشق یک روز در ماه بودم که اجازه داشتم ناهار مدرسه بخرم.

Now, I don't know why my parents didn't apply for free school lunch

حالا، نمی‌دانم چرا پدر و مادرم برای ناهار رایگان مدرسه

or food stamps,

یا کوپن غذا درخواست نکردند،

but the end situation was one where sometimes the refrigerator

اما آخرش وضعیتی بود که گاهی اوقات

and the cupboards were empty.

یخچال و کمدها خالی بود.

Now, it's been a long time since I have worried about food for myself,

حالا خیلی وقت است که نگران غذا برای خودم نیستم،

but that feeling of being hungry is etched deep within me.

اما این احساس گرسنگی در اعماق وجودم نقش بسته است.

I am driven to do something about hunger.

من راه افتادم تا کاری در مورد گرسنگی انجام دهم.

And the unusual talent that I bring to the task

و استعداد غیرمعمولی که من در این کار به ارمغان می‌آورم

is my deep knowledge of designing and synthesizing nanomaterials

دانش عمیق من در طراحی و سنتز نانوموادی است

that can carry molecular cargo

که می‌توانند محموله‌های مولکولی را حمل کنند

and transform into specific chemical species.

و به گونه‌های شیمیایی خاصی تبدیل شوند.

Let me stop and give a little bit of background about nanoscience.

اجازه دهید توقف کنم و کمی پیش زمینه در مورد علم نانو ارائه کنم.

The prefix “nano” signifies a billionth,

پیشوند «نانو» به معنای یک میلیاردم است،

so a nanometer is a billionth of a meter.

بنابراین یک نانومتر یک میلیاردم متر است.

In other words, nanoparticles are extremely small.

به عبارت دیگر، نانوذرات بسیار کوچک هستند.

You cannot see them with your naked eye or even a high-powered light microscope.

شما نمی‌توانید آنها را با چشم غیر مسلح یا حتی یک میکروسکوپ نوری پرقدرت ببینید.

In fact, you need a specialized instrument

در واقع، شما به یک ابزار تخصصی

like the one you see here, called a transmission electron microscope,

مانند آنچه در اینجا می‌بینید، به نام میکروسکوپ الکترونی عبوری، نیاز دارید،

to even see nanoparticles.

تا حتی نانوذرات را ببینید.

Nanoparticles have actually been around forever.

نانوذرات در واقع برای همیشه وجود داشته اند.

You can find naturally occurring nanoparticles in geological formations

شما می‌توانید نانوذرات طبیعی را در سازندهای زمین شناسی

or in the aerosol particles that we breathe.

یا در ذرات آئروسل که تنفس می‌کنیم پیدا کنید.

But in the last few decades,

اما در چند دهه اخیر،

scientists and engineers have gotten very excited about nanomaterials

دانشمندان و مهندسان در مورد نانومواد بسیار هیجان زده شده‌اند،

because we realized that as you shrink things down to the nanoscale,

زیرا ما متوجه شدیم که با کاهش مواد به مقیاس نانو،

their chemical and physical properties can change drastically.

خواص شیمیایی و فیزیکی آنها می‌تواند به شدت تغییر کند.

For example, a material that's usually unreactive

برای مثال، ماده‌ای که معمولاً وقتی آن را

when you shrink it down to the nanoscale

تا مقیاس نانو کوچک می‌کنید واکنش‌پذیر نیست

can suddenly catalyze a whole host of chemical reactions.

می‌تواند ناگهان مجموعه‌ای از واکنش‌های شیمیایی را کاتالیز کند.

Or a material that doesn’t usually conduct electricity, suddenly does.

یا ماده ای که معمولاً الکتریسیته را رسانا نمی‌کند ناگهان این کار را انجام می‌دهد.

As scientists tune the size, shape and chemical composition of a material,

همانطور که دانشمندان اندازه، شکل و ترکیب شیمیایی یک ماده را تنظیم می‌کنند،

they can tune those chemical and physical properties.

می‌توانند آن خواص شیمیایی و فیزیکی را تنظیم کنند.

Nanoscience gives us a seemingly unlimited palette of accessible chemical

علم نانو یک پالت به ظاهر نامحدود از خواص

شیمیایی و فیزیکی قابل دسترس را به ما می‌دهد.

and physical properties.

I’m sure you can imagine how useful that can be.

مطمئن هستم که می‌توانید تصور کنید که چقدر می‌تواند مفید باشد.

And scientists have gotten very good

و دانشمندان در دانستن دقیق

at knowing exactly how to design nanomaterials

چگونگی طراحی نانومواد برای داشتن خواصی

to have the properties they want.

که می‌خواهند بسیار خوب شده‌اند.

We are in a perfect moment to take advantage

ما در یک لحظه عالی برای استفاده از

of all of the hard-won knowledge

تمام دانش به دست آمده که

that has been systematically gained in laboratories around the world.

به طور سیستماتیک در آزمایشگاه های سراسر جهان به دست آمده است هستیم.

And that’s already happening.

و این در حال حاضر اتفاق می‌افتد.

You can find engineered nanoparticles in a range of products and applications,

شما می‌توانید نانوذرات مهندسی شده را در طیف وسیعی از محصولات و کاربردها بیابید،

many of which are focused on some of our biggest sustainability challenges.

که بسیاری از آنها بر روی برخی از بزرگترین چالش‌های پایداری ما متمرکز هستند.

Personally, I like to work on the nanomaterials

من، شخصاً دوست دارم روی نانو موادی کار کنم

that make up the core of lithium-ion batteries for electric vehicles,

که هسته باتری‌های لیتیوم یونی برای وسایل نقلیه الکتریکی را تشکیل می‌دهند،

but you'll also find nanomaterials in water filtration technology,

اما شما همچنین نانومواد را در فناوری تصفیه آب،

solar cells and even in clinical applications.

سلول‌های خورشیدی و حتی در کاربردهای بالینی خواهید یافت.

With all of that background,

با تمام این پیشینه،

now let me tell you about some of the nanomaterials

حالا اجازه دهید در مورد برخی از نانوموادها

my research group is developing for agricultural applications.

که گروه تحقیقاتی من در حال توسعه برای کاربردهای کشاورزی هستند به شما بگویم.

In some ways, the nanoparticles seem very simple.

از برخی جهات، نانوذرات بسیار ساده به نظر می‌رسند.

They're made of silica or SiO2 in chemistry language.

آنها به زبان شیمی از سیلیس یا SiO2 ساخته شده‌اند.

This is the same chemical composition that describes glass or sand.

این همان ترکیب شیمیایی است که شیشه یا ماسه را توصیف می‌کند.

And the simple choice was not an accident.

و انتخاب ساده تصادفی نبود.

We wanted to work with Earth-abundant elements,

ما می‌خواستیم با عناصر فراوان زمین کار کنیم،

and you can't do much better than silicon and oxygen on that front.

و شما نمی‌توانید بهتر از سیلیکون و اکسیژن در آن جبهه کار کنید.

The researchers in my lab are very skilled at designing silica nanoparticles

محققان آزمایشگاه من در طراحی نانوذرات سیلیکا

with controlled size and surface chemistry.

با اندازه و سطح شیمی کنترل شده بسیار ماهر هستند.

We also work hard to control the pore structure,

ما همچنین سخت کار می‌کنیم تا ساختار منافذ را کنترل کنیم،

because that determines the total surface area,

زیرا آن سطح کل،

as well as the strength of the bonds that hold the nanomaterials together.

همچنین استحکام پیوندهایی که نانومواد را در کنار هم نگه می دارند تعیین می‌کند.

That's because all of those factors are critically important for our end goal,

این به این دلیل است که همه این عوامل برای هدف نهایی ما،

which is to get these nanoparticles inside plants,

یعنی وارد کردن این نانوذرات به داخل گیاهان،

either by infiltrating seeds

یا از طریق نفوذ به دانه‌ها

or by allowing them to pass through pores on the leaf surface,

یا اجازه عبور آنها از منافذ روی سطح برگ،

and then, once they're internalized,

و پس از درونی شدن، اهمیت حیاتی دارند،

having them transformed to release a molecule

آنها تبدیل شدند تا مولکولی آزاد کنند که گیاه می‌تواند

that the plant can use to protect itself from viruses, fungi or pest attacks.

از آن برای محافظت خود دربرابر ویروس ها، قارچ‌ها یا حملات آفات استفاده کند.

In technical terms,

از نظر فنی،

we want our silica nanoparticles to react with water in the environment

می‌خواهیم نانوذرات سیلیس ما با آب موجود در محیط واکنش داده و حل شوند

and dissolve to release a molecule called silicic acid.

و مولکولی به نام اسید سیلیسیک آزاد کنند.

You can think of silicic acid for plants

می‌توانید اسید سیلیسیک را برای گیاهان

like the multivitamin that you take every morning.

مانند مولتی ویتامینی که هر روز صبح مصرف می‌کنید در نظر بگیرید.

Plants already contain silicic acid,

گیاهان از قبل حاوی اسید سیلیسیک هستند،

they use it to build their cell walls.

و از آن برای ساختن دیواره سلولی خود استفاده می‌کنند.

We want to deliver an extra boost of silicic acid,

ما می‌خواهیم با این فرضیه که آنها دیواره‌های سلولی قوی تری می‌سازند،

with the hypothesis that they'll build stronger cell walls

و پاسخ ایمنی خود را تقویت می‌کنند

and boost their own immune response.

با اسید سیلیسیک تقویت کنیم.

So now, hopefully you can see the whole picture.

پس حالا،امیدوارم بتوانید کل تصویر را ببینید.

We design silica nanoparticles with the right size,

ما نانوذرات سیلیکا را با اندازه،

shape and surface chemistry to be taken up into a plant.

شکل و شیمی سطح مناسب طراحی می کنیم تا در یک گیاه قرار گیرند.

We also design them so that once they're internalized,

ما همچنین آنها را طوری طراحی می کنیم که وقتی درونی شدند حل شوند،

they dissolve to release enough silicic acid

تا اسید سیلیسیک کافی آزاد شود

that the plants live healthier and longer,

تا گیاهان سالم‌تر و طولانی‌تر زندگی کنند،

producing more food.

غذای بیشتری تولید کنند.

With all of that background,

با تمام این پیشینه،

now, let me actually show you some of the nanoparticles that we're making

اکنون اجازه دهید برخی از نانوذراتی را که در حال ساخت هستیم به شما نشان دهم

and tell you about some of the early,

و در مورد برخی از نتایج،

exciting results from greenhouse and field studies.

هیجان‌انگیز اولیه مطالعات گلخانه‌ای و میدانی به شما بگویم.

We've made many variations on the silica nanoparticle theme.

ما تغییرات زیادی در موضوع نانوذرات سیلیکا ایجاد کرده‌ایم.

Here you can see five electron microscope images

در اینجا می‌توانید پنج تصویر میکروسکوپ الکترونی

of silica nanoparticles we've made.

از نانوذرات سیلیکا را که ساخته‌ایم مشاهده کنید.

All of them have the same scale bar, that’s just 100 nanometers.

همه آنها نوار مقیاس یکسانی دارند، یعنی فقط ۱۰۰ نانومتر.

And all of them are small enough to go into the pores on a leaf’s surface.

همه آنها به اندازه کافی کوچک هستند که به داخل منافذ روی سطح برگ بروند.

Here you can see some of the silica nanoparticles we’ve designed

در اینجا می‌توانید برخی از نانوذرات سیلیکا را که با

with various pore structures.

ساختارهای منفذی مختلف طراحی کرده‌ایم مشاهده کنید.

The pore structure ends up being very important

ساختار منافذ در نهایت بسیار مهم است

because the more water can react with the surface of the nanoparticle,

زیرا هرچه آب بیشتری بتواند با سطح نانوذره واکنش نشان دهد،

the better it dissolves and the more silicic acid is released.

بهتر حل می شود و اسید سیلیسیک بیشتری آزاد می‌شود.

Here you can see some nanoparticles we've designed

در اینجا می‌توانید برخی از نانوذرات را که ما

to dissolve at different rates.

برای حل شدن با سرعت‌های مختلف طراحی کرده‌ایم مشاهده کنید.

And what you're looking at is a nice, solid nanoparticle at the beginning,

و آنچه شما به آن نگاه می‌کنید، یک نانوذره خوب و جامد در ابتدا،

before it's been exposed to water.

قبل از قرار گرفتن در معرض آب است.

And then after eight, 16 and 24 hours,

و سپس پس از هشت، ۱۶ و ۲۴ ساعت،

you can see those nanoparticles hollowing out,

می‌توانید آن نانوذرات را در حال توخالی شدن ببینید،

releasing lots of useful silicic acid.

که مقدار زیادی اسید سیلیسیک مفید را آزاد می‌کند.

With all of these nanoparticles in hand,

با در دست داشتن همه این نانوذرات،

we started working with colleagues

ما با همکاران مرکز NSF برای

within the NSF Center for Sustainable Nanotechnology

نانوتکنولوژی پایدار شروع به کار کردیم

to start our first plant studies.

تا اولین مطالعات گیاهی خود را آغاز کنیم.

The initial studies were very simple,

مطالعات اولیه با استفاده از،

using watermelon seedlings in a greenhouse.

نهال هندوانه در گلخانه بسیار ساده بود.

Here's the experimental setup.

در اینجا تنظیمات آزمایشی است.

We had watermelon seedlings that were going to be planted

ما نهال‌های هندوانه‌ای داشتیم که قرار بود

either in healthy soil

در خاک سالم

or soil infested with Fusarium, a fungal soil-borne pathogen.

یا خاک آلوده به فوزاریوم، یک پاتوژن قارچی، کاشته شوند.

Before planting them, we dipped them in our silica nanoparticles,

قبل از کاشت، آنها را در نانو ذرات سیلیسی خود فرو بردیم،

and then we allowed them to grow in the greenhouse.

و سپس اجازه دادیم در گلخانه رشد کنند.

Of course, we also had a parallel set of plants

البته، مجموعه‌ای از گیاهان موازی نیز داشتیم

that received no nanoparticles, growing in both healthy and diseased soil.

که هیچ نانوذره‌ای دریافت نکردند و هم در خاک سالم و هم در خاک بیمار رشد می‌کردند.

So the goal was to figure out

بنابراین هدف این بود که بفهمیم

how that single application of silica nanoparticles

آن کاربرد واحد نانوذرات سیلیس

impacted the plants growing in both healthy and diseased soil.

چگونه روی گیاهانی که در خاک سالم و بیمار رشد می‌کنند تأثیر می‌گذارند.

And the results that we saw were really exciting.

و نتایجی که دیدیم واقعا هیجان انگیز بودند.

We found that the plants that were growing in infected soil,

ما دریافتیم که گیاهانی که در خاک آلوده رشد می‌کردند،

that had received that one dose of silica nanoparticles

و یک دوز نانوذرات سیلیس دریافت کرده بودند

were 30 to 40 percent healthier than the ones that had not.

۳۰ تا ۴۰ درصد سالم‌تر از گیاهانی بودند که نداشتند.

With this exciting result,

با این نتیجه هیجان انگیز،

we decided to try some field studies using the same soil conditions

تصمیم گرفتیم مطالعات میدانی را با استفاده از شرایط خاکی مشابه

and the same nanoparticle conditions.

و شرایط نانوذرات مشابه انجام دهیم.

So we planted watermelon, either in healthy or infected soil,

بنابراین هندوانه را، هم در خاک سالم و هم در خاک آلوده کاشتیم،

and we allowed them to grow for 100 days.

و اجازه دادیم ۱۰۰ روز رشد کند.

We tracked the fungal disease,

ما بیماری قارچی را ردیابی کردیم،

and we also measured the amount of fruit that was produced after 100 days.

و همچنین میزان میوه تولید شده پس از ۱۰۰ روز را اندازه گیری کردیم.

And what we found

و آنچه ما دریافتیم

is that that one application of one to two milliliters of silica nanoparticles

این است که استفاده از یک تا دو میلی لیتر نانوذرات سیلیس در مرحله نهال،

way back at the seedling stage,

ما را به افزایش ۷۰ درصدی

led us to a 70 percent increase in watermelon yield.

در عملکرد هندوانه سوق داد،

Ideally, none of the nanoparticles would end up in the fruit

در حالت ایده آل، هیچ یک از نانوذرات به میوه ای که

that people are going to eat.

مردم می‌خواهند بخورند ختم نمی شود.

So we analyzed the roots and the above-ground tissue

بنابراین ما ریشه‌ها و بافت بالای زمین و میوه خوراکی را

and the edible fruit for any sign of silica nanoparticles.

برای هر گونه نشانه‌ای از نانوذرات سیلیس تجزیه و تحلیل کردیم.

We saw no increased silicon in the edible watermelon fruit,

ما شاهد افزایش سیلیکون در میوه‌های خوراکی هندوانه نبودیم،

meaning that these nanoparticles did exactly what we designed them to do.

یعنی که این نانوذرات دقیقاً همان کاری را می‌کند که ما برای آن طراحی کرده‌ایم.

Given the small amount of nanomaterials

با توجه به مقدار کمی نانومواد

that we applied to each one of those plants,

که برای هر یک از آن گیاهان استفاده کردیم،

the cost per plant is only about two cents

هزینه هر بوته تنها حدود دو سنت

or 19 dollars for an acre.

یا ۱۹ دلار برای هر هکتار است.

This is a cost-effective treatment.

این یک درمان مقرون به صرفه است.

By adding 19 dollar's worth of nanoparticles

با افزودن ۱۹ دلار نانوذرات

to the average fertilizer cost of 250 dollars,

به میانگین هزینه کود ۲۵۰ دلاری،

a farmer would yield thousands of dollars increase in fruit production.

یک کشاورز هزاران دلار افزایش تولید میوه را به همراه خواهد داشت.

With these exciting results in hand,

با در دست داشتن این نتایج هیجان‌انگیز،

we have a lot of other experiments planned and in progress.

آزمایش‌های زیادی برنامه‌ریزی شده و در حال انجام هستیم.

We want to do multiple applications of nanoparticles

می‌خواهیم کاربردهای متعددی از نانوذرات

and applications later in the growth process

و کاربردهای بعدی در فرآیند رشد انجام دهیم

to see if that further increases our yield.

تا ببینیم که آیا این کار باعث افزایش عملکرد ما می‌شود.

We want to do studies on soybean and wheat,

می‌خواهیم مطالعاتی را روی سویا و گندم،

critical crops here in the Midwest and around the world.

محصولات حیاتی در اینجا در غرب میانه و در سراسر جهان انجام دهیم.

Two researchers in my lab recently applied silica nanoparticles

دو محقق در آزمایشگاه من اخیراً نانوذرات سیلیکا را

to potato plants in the field.

در گیاهان سیب زمینی در مزرعه استفاده کردند.

They're going to help harvest and analyze the results this fall.

آنها در پاییز امسال به برداشت و تجزیه و تحلیل نتایج کمک خواهند کرد.

I hope that what you see is that this data is really compelling,

امیدوارم آنچه می‌بینید این باشد که این داده‌ها واقعا قانع‌کننده هستند،

and that nanoparticles have tons of potential to help decrease crop loss.

و نانوذرات پتانسیل زیادی برای کمک به کاهش تلفات محصول دارند.

And I only told you about silica nanoparticles.

و من فقط در مورد نانو ذرات سیلیکا به شما گفتم.

I can imagine other important chemical compositions

می‌توانم سایر ترکیبات شیمیایی مهم

and even parallel application like remediation of soil pollutants.

و حتی کاربرد موازی مانند پاکسازی آلاینده‌های خاک را تصور کنم.

I ask you all to be open-minded about nanotechnology,

من از همه شما می‌خواهم که در مورد نانوتکنولوژی ذهنی باز داشته باشید،

encouraging funding agencies worldwide to invest.

و آژانس‌های تامین مالی در سراسر جهان را به سرمایه‌گذاری تشویق کنید.

In the US,

در ایالات متحد،

ask your senators and representatives

از سناتورها و نمایندگان خود بخواهید

to invest in the National Science Foundation,

که در بنیاد ملی علوم،

the National Institutes of Health and the US Department of Agriculture

مؤسسه ملی بهداشت و وزارت کشاورزی ایالات متحده

for both basic and translational research.

برای تحقیقات پایه و ترجمه سرمایه گذاری کنند.

I know farmers are already embracing advanced technology

من می دانم که کشاورزان در حال حاضر از فناوری پیشرفته

in terms of robots and drones and implant sensors.

از نظر روبات‌ها و پهپادها و حسگرهای ایمپلنت استقبال می‌کنند.

I encourage them to embrace this advance as well.

من آنها را تشویق می‌کنم که از این پیشرفت نیز استقبال کنند.

Now go back to imagining that you're that farmer

حالا برگردید و تصور کنید که شما آن کشاورز هستید

and you've planted enough crops to feed your family for the coming year.

و به اندازه کافی محصول برای تغذیه خانواده خود برای سال آینده کاشته‌اید.

You do all of the normal things, except this time,

شما همه کارهای عادی را انجام می‌دهید، به جز این بار،

maybe you use seeds that were infiltrated with silica nanoparticles.

شاید از دانه‌هایی استفاده کنید که با نانوذرات سیلیس نفوذ کرده‌اند.

Or maybe you go through once

یا شاید یک بار از آن عبور کرده

and you spray silica nanoparticles onto your crops.

و نانوذرات سیلیس را روی محصولات خود اسپری کنید.

As these tiny nanoparticles deliver a big boost of silicic acid

از آنجایی که این نانوذرات ریز مقدار زیادی اسید سیلیسیک

from the inside,

را از داخل می‌رسانند،

your plants overcome disease, and your family is fed.

گیاهان شما بر بیماری غلبه می‌کنند، و خانواده شما تغذیه می‌شوند

Let's use all of the hard work

بیایید از تمام کارهای سختی که

that has been done on basic nanotechnology research

در زمینه تحقیقات پایه نانوتکنولوژی انجام شده است

to feed our global family for years to come.

برای تغذیه خانواده جهانی خود در سال‌های آینده استفاده کنیم.

Thank you.

سپاسگزارم.

(Applause)

(تشویق حضار)