Grammar Checkup #2 This, That, These, Those Possessive Adjectives + Pronouns | Basic English Grammar

This is a checkup for ‘this’, ‘that’, ‘these’, ‘those’,

این یک بررسی برای «این»، «آن»، «اینها»، «آنها»،

possessive adjectives, and possessive pronouns.

صفت های ملکی و ضمایر ملکی است.

Okay.

باشه.

Now here, I want you to focus on ‘this’, ‘that’, ‘these’, and ‘those’.

اکنون اینجا، می‌خواهم روی «این»، «آن»، «اینها» و «آنها» تمرکز کنید.

Okay, so here’s the first example.

خوب، پس این اولین مثال است.

We have a dog.

ما یک سگ داریم.

One dog.

یک سگ

So we have to use ‘this’ or ‘that’.

بنابراین باید از «این» یا «آن» استفاده کنیم.

Okay.

باشه.

If it’s close, I say, “This is a dog.”

اگر نزدیک باشد، می گویم: "این یک سگ است."

If it’s far away, I say, “That is a dog.”

اگر دور باشد، می گویم: "این یک سگ است."

So, I’m going to write ‘this’.

بنابراین، من قصد دارم "این" را بنویسم.

Okay.

باشه.

The next one says, “…are balloons.”

نفر بعدی می گوید: "...بالن هستند."

“…are balloons.” With an ‘s’.

"...بالن هستند." با یک 's'.

There’s more than one.

بیش از یک وجود دارد.

So can we use ‘this’ or ‘that’?

پس آیا می توانیم از «این» یا «آن» استفاده کنیم؟

No.

نه.

We have to use ‘these’ or ‘those’.

ما باید از «اینها» یا «آنها» استفاده کنیم.

So, if it’s close, I say “These are balloons.”

بنابراین، اگر نزدیک باشد، می گویم "اینها بالن هستند."

If they are far, “Those are balloons.”

اگر دور هستند، "آنها بالن هستند."

Okay.

باشه.

So let’s write ‘those’.

پس بیایید «آنها» را بنویسیم.

“Those are balloons.”

"اینها بادکنک هستند."

Okay.

باشه.

Now when we ask the question,

حال وقتی این سوال را مطرح می کنیم

“Are these pens?”

که آیا این ها خودکار هستند؟

we have more than one.

ما بیش از یکی داریم

“These pens.” With an ‘s’.

"این خودکارها." با یک 's'.

Okay.

باشه.

I can put two answers here.

من می توانم دو پاسخ را در اینجا قرار دهم.

“No, ___ aren’t.”

"نه، ___ نیستند."

I can say “No, these aren’t.”

می توانم بگویم "نه، اینها نیستند."

Or… I can say “No, they..." more than one "... they aren’t.”

یا... می توانم بگویم "نه، آنها..." بیش از یک "... نیستند."

Okay.

باشه.

The next one. “These ____ eyes.”

بعدی. "این چشم ها."

We need a ‘be’ verb.

ما به یک فعل 'be' نیاز داریم.

Okay.

باشه.

There’s more than one, right.

بیش از یک وجود دارد، درست است.

There are two eyes.

دو چشم هست

So, “These are eyes.”

بنابراین، "اینها چشم هستند."

Okay.

باشه.

And here “…is a nose.”

و اینجا "...یک بینی است."

One.

یکی

A nose.

یک بینی

And it’s close.

و نزدیک است.

So, I have to say, “This is a nose.”

بنابراین، باید بگویم، "این یک بینی است."

Okay, let’s move on to the next part.

باشه بریم سراغ قسمت بعدی

We’re going to do some more checkup.

ما چند چکاپ بیشتر انجام می دهیم.

Now here, I want you to focus on possessive adjectives and possessive pronouns.

اکنون در اینجا، می خواهم روی صفت های ملکی و ضمایر ملکی تمرکز کنید.

Let’s look at the first example.

بیایید به مثال اول نگاه کنیم.

“These are my pen.”

"اینها قلم من هستند."

Okay.

باشه.

We have ‘these…are’.

ما "اینها... هستند" داریم.

This means we need more than one.

این بدان معناست که ما به بیش از یک مورد نیاز داریم.

Right…

درست…

More than one pen.

بیش از یک خودکار.

So, we have to put ‘s’.

بنابراین، ما باید "s" را قرار دهیم.

“These are my pens.”

"اینها خودکارهای من هستند."

Okay.

باشه.

Let’s look at these two together.

بیایید این دو را با هم ببینیم.

“Those aren’t her children.”

"اینها فرزندان او نیستند."

Okay.

باشه.

So we can also say, “Those aren’t ____.”

بنابراین ما همچنین می توانیم بگوییم: "آنها ____ نیستند."

What do we put?

چی بذاریم؟

“… her children.”

"… بچه های او."

We can always say, “Those aren’t hers.”

ما همیشه می‌توانیم بگوییم، "آنها مال او نیستند."

Okay.

باشه.

We don’t need a noun here.

ما اینجا نیازی به اسم نداریم.

We do need a noun over here, though.

با این حال، ما در اینجا به یک اسم نیاز داریم.

Okay.

باشه.

Then, “Is it yours?”

سپس، "آیا مال شماست؟"

“Is it yours?”

"آیا مال شماست؟"

“Yes, it’s _____.”

"بله آن است _____."

There’s no noun.

هیچ اسمی وجود ندارد

We have to say…

ما باید بگوییم ...

“mine”.

"مال من".

“Is it yours?”

"آیا مال شماست؟"

“Yes, it’s mine.”

"بله این مال من است."

Okay.

باشه.

And the last two…

و دو تای آخر…

” _____ these his shoes?”

” _____ این کفش هایش؟”

We need a ‘be’ verb here.

ما در اینجا به یک فعل 'be' نیاز داریم.

” _____ these his shoes?”

_____ این کفش هایش است؟

We have ‘these’, and we have ‘shoes’ with an ‘s’.

ما "اینها" را داریم و "کفش"هایی با "s" داریم.

So we need the plural ‘be’ verb.

بنابراین ما به فعل جمع 'be' نیاز داریم.

“Are”. “Are these his shoes?”

"هستند". "این کفش های اوست؟"

Okay.

باشه.

And the answer. “No, they…”

و جواب. "نه، آنها..."

Plural.

جمع.

“…are.”

"…هستند."

We have ‘no’. “No, they aren’t”

ما "نه" داریم. "نه، آنها نیستند"

Okay.

بسیار خوب.

“Are not, aren’t”.

"نه، نیست".

Okay.

Let’s move on to the next part.

باشه.

بریم سراغ قسمت بعدی.

For this last part, we’re going to look at these sentences.

برای این قسمت آخر، این جملات را بررسی می کنیم.

But they’re all wrong.

اما همه آنها اشتباه می کنند.

They all have mistakes.

همه آنها اشتباهاتی دارند.

So you have to find the mistakes for me.

پس باید اشتباهات را برای من پیدا کنید.

Okay.

باشه.

So, the first one says, “That are chairs.”

بنابراین، نفر اول می گوید: "اینها صندلی هستند."

Hmmmm, we know that’s wrong.

هوم، ما می دانیم که این اشتباه است.

‘That’ is used for singular nouns.

"That" برای اسم های مفرد استفاده می شود.

One.

یکی

But it says “are” and it says “chairs” with an ‘s’.

اما می گوید "are" و می گوید "صندلی" با "s".

So, we have to change this word.

بنابراین، ما باید این کلمه را تغییر دهیم.

We can say, “These are chairs.”

می توانیم بگوییم: "اینها صندلی هستند."

or “Those are chairs.”

یا "آنها صندلی هستند."

Okay.

باشه.

“This book is my.”

"این کتاب متعلق به من است."

Hmm.

هوم

We have the possessive pronoun ‘my’.

ما ضمیر ملکی "my" را داریم.

But remember, you have to have a noun after,

اما به یاد داشته باشید، شما باید یک اسم بعد از آن داشته باشید،

but there’s no noun.

اما هیچ اسمی وجود ندارد.

So, we can change this to the possessive adjective ‘mine’.

بنابراین، می‌توانیم این را به صفت ملکی «من» تغییر دهیم.

Okay.

باشه.

You don’t need a noun if you say ‘mine’.

اگر بگویید "مال من" به اسم نیاز ندارید.

Okay.

باشه.

“That is he house.”

"این خانه اوست."

Hmm.

هوم

We want to show that this house belongs to this man or boy.

ما می خواهیم نشان دهیم که این خانه متعلق به این مرد یا پسر است.

“That is he house.”

"این خانه اوست."

But this word ‘he’, does not show possession.

اما این کلمه "او" نشان دهنده مالکیت نیست.

Okay.

باشه.

So, we say, “This is his house.”

پس می گوییم: «این خانه اوست».

‘His’, then the noun ‘house’.

«او»، سپس اسم «خانه».

Similarly, for the next one.

به همین ترتیب، برای بعدی.

“She name is Jenny.”

"اسم او جنی است."

We want to show that this name belongs to Jenny.

می خواهیم نشان دهیم که این نام متعلق به جنی است.

So, we say…

بنابراین، ما می گوییم ...

“her”.

"او".

“Her name is Jenny.”

"اسم او جنی است."

Okay, and the last one is also similar.

بسیار خوب، و مورد آخر نیز مشابه است.

“It’s ours house.”

"این خانه ماست."

Now, if we don’t have ‘house’, “It’s ours.”

حالا، اگر «خانه» نداریم، «این مال ماست».

We can say that.

می توانیم بگوییم که.

But since we have a noun, …

اما از آنجایی که ما یک اسم داریم، ...

we use the possessive pronoun,

از ضمیر ملکی استفاده می کنیم،

“It’s ‘our’ house.”

"این خانه "ما" است.

Okay.

باشه.

That was the checkup for possessive pronouns, possessive adjectives,

این بررسی برای ضمایر ملکی، صفت های ملکی،

‘this’, ‘that’, ‘these’, and ‘those’.

"این"، "آن"، "اینها" و "آنها" بود.

I hope you understood, and I’ll see you in the next video.

امیدوارم متوجه شده باشید و در ویدیوی بعدی شما را می بینم.

Bye.

خدا حافظ.