How to Use The - Articles in English Grammar

Hi, I’m Justin.

سلام، من جاستین هستم.

Welcome to Oxford Online English!

به آکسفورد آنلاین انگلیسی خوش آمدید!

In this lesson, you can learn about using the.

در این درس می توانید با استفاده از.

What language do you speak?

به چه زبانی صحبت می کنید؟

If your language has a word like the, then the isn’t too difficult.

اگر زبان شما کلمه‌ای مانند کلمه دارد ، خیلی سخت نیست.

There are some small differences, but you don’t have to think about it too much.

تفاوت های کوچکی وجود دارد، اما لازم نیست زیاد به آن فکر کنید.

However, if you speak a language which doesn’t have a word like the, then learning how to

با این حال، اگر به زبانی صحبت می کنید که کلمه ای مانند کلمه ندارد، یادگیری نحوه

use the is a nightmare!

استفاده از آن یک کابوس است!

This lesson is made more for people whose native language doesn’t have a word like

این درس بیشتر برای افرادی ساخته شده است که زبان مادری آنها کلمه ای مانند

the, although we hope that speakers of all languages will find it helpful.

the ندارد، اگرچه امیدواریم که گویندگان همه زبان ها آن را مفید بدانند.

Learning about articles and the is the only grammar topic I’ve seen which regularly

یادگیری در مورد مقالات و تنها موضوع گرامری است که من دیده ام که به طور مرتب

makes students angry.

دانش آموزان را عصبانی می کند.

Any time I have to teach someone about articles, I know they’re going to go through an angry

هر زمان که باید به کسی در مورد مقاله‌ها آموزش دهم، می‌دانم که او مرحله‌ای عصبانی را پشت سر خواهد

stage.

گذاشت.

Why is this?

چرا این هست؟

It’s because there are hundreds of rules about using the.

به این دلیل است که صدها قانون در مورد استفاده از آن وجود دارد.

Every rule has exceptions (of course, it’s English!)

هر قانون استثنایی دارد (البته انگلیسی است!)

Sometimes, the rules overlap and you don’t know which one to use.

گاهی اوقات قوانین با هم تداخل دارند و شما نمی دانید از کدام یک استفاده کنید.

We’re not going to try to cover all of the rules in this class.

ما قصد نداریم تمام قوانین این کلاس را پوشش دهیم.

If you really want a headache, you can find a grammar book and try to read and learn all

اگر واقعاً می خواهید سردرد داشته باشید، می توانید یک کتاب گرامر پیدا کنید و سعی کنید همه آنها را بخوانید و یاد بگیرید

of them.

.

Instead of giving you rules which you can read in a grammar book, we’re going to give

به‌جای ارائه قوانینی که می‌توانید در یک کتاب دستور زبان بخوانید، می‌خواهیم

you some practical tips that we’ve used with students and which work.

نکات عملی را به شما ارائه دهیم که برای دانش‌آموزان استفاده کرده‌ایم و کارآمد هستند.

You’ll see six tips and one simple technique you can use in your written English.

شش نکته و یک تکنیک ساده را می بینید که می توانید در زبان انگلیسی نوشتاری خود استفاده کنید.

These tips and tricks are easy to remember and use; you won’t need to study for hours

یادآوری و استفاده از این نکات و ترفندها آسان است . نیازی نیست ساعت ها مطالعه کنید

or memorise lots of complex rules.

یا قوانین پیچیده زیادی را به خاطر بسپارید.

Watch the video to the end, and you can start using these ideas today.

ویدیو را تا انتها تماشا کنید و می توانید از همین امروز شروع به استفاده از این ایده ها کنید.

Let’s start with a general question: what does the mean?

بیایید با یک سوال کلی شروع کنیم: یعنی چه؟

Have you ever thought about this?

آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده اید؟

What does the mean?

یعنی چی؟

What does it do?

چه کار میکند؟

If I say to you:

اگر به شما بگویم:

Show me the book.

کتاب را به من نشان دهید.

What does the mean?

یعنی چی؟

Why do I say the book and not a book?

چرا من می گویم کتاب و نه کتاب؟

The in this sentence shows that you—the listener—know which book I’m talking about.

در این جمله نشان می دهد که شما - شنونده - می دانید در مورد کدام کتاب صحبت می کنم.

It shows that I’m talking about a specific book, and I know you know which one I mean.

این نشان می‌دهد که من در مورد یک کتاب خاص صحبت می‌کنم و می‌دانم که منظورم کدام یک است.

That’s what the means: it shows that you’re talking about something specific.

معنی آن این است: نشان می دهد که شما در مورد چیزی خاص صحبت می کنید.

You can think of the as a ‘pointing’ word, like this or that.

شما می توانید کلمه را به عنوان یک کلمه "اشاره گر" در نظر بگیرید، مانند این یا آن.

When you use the before a noun, you’re ‘pointing’ to a specific thing and saying, ‘that one’.

وقتی از قبل از یک اسم استفاده می‌کنید، به یک چیز خاص اشاره می‌کنید و می‌گویید: «آن یکی».

So that’s the basic meaning of the.

بنابراین این معنای اصلی است.

Keep this in mind, because it’s useful to remember these basic points if things get

این را در نظر داشته باشید، زیرا در صورت گیج‌کننده شدن، یادآوری این نکات اساسی مفید است

confusing.

.

Let’s see how you can use these ideas.

بیایید ببینیم چگونه می توانید از این ایده ها استفاده کنید.

Let’s start with some examples:

بیایید با چند مثال شروع کنیم:

Can you open the window, please?

لطفاً می توانید پنجره را باز کنید؟

Is that the woman you were telling me about?

آیا آن زنی است که در موردش به من می گفتی؟

The Taj Mahal is really worth going to see.

تاج محل واقعا ارزش دیدن را دارد.

When you look at these sentences, they look completely different, right?

وقتی به این جملات نگاه می کنید، کاملاً متفاوت به نظر می رسند، درست است؟

But there is a connection.

اما یک ارتباط وجود دارد.

Can you see the connection?

آیا می توانید اتصال را ببینید؟

Think about why you use the in these sentences.

به این فکر کنید که چرا در این جملات از کلمه استفاده می کنید.

If I’m talking to you, in all of these three situations, you know which one I mean.

اگر من با شما صحبت می کنم، در هر سه موقعیت، می دانید که منظورم کدام است.

For example, if you say, Can you open the window, please, then we’re in the same room,

برای مثال، اگر بگویید، لطفاً می‌توانید پنجره را باز کنید، ما در یک اتاق هستیم

and it will be obvious which window you mean.

و مشخص می‌شود که منظور شما کدام پنجره است.

Sure, there are many windows in the world, but if we’re in the same room, then we know

مطمئناً، پنجره‌های زیادی در دنیا وجود دارد، اما اگر در یک اتاق باشیم، می‌دانیم در مورد

which window you’re talking about.

کدام پنجره صحبت می‌کنید.

You can see the same idea in these sentences:

می توانید همین ایده را در این جملات ببینید:

Where’s the bathroom?

حمام کجاست؟

I’m going to the shop.

من به مغازه می روم

In both of these cases, we use the because it’s obvious which one you mean.

در هر دوی این موارد، ما از این استفاده می کنیم زیرا واضح است که منظور شما کدام است.

If you’re at someone’s house, and you ask, Where’s the bathroom, we know which

اگر در خانه کسی باشی و بپرسی حمام کجاست، می دانیم

bathroom you mean: the bathroom in the house where you are/

منظورت کدام حمام است: حمام در خانه ای که تو هستی/

If you say, I’m going to the shop, again you mean that whoever you’re talking to

اگر بگوئی، من می روم مغازه، بازم منظورت این است که هر که هستی با صحبت کردن

will understand which shop you mean.

متوجه خواهد شد که منظور شما کدام مغازه است.

Probably, you mean the local shop—one you go to often.

احتمالاً منظور شما فروشگاه محلی است - مغازه ای که اغلب به آن می روید.

Let’s look at our second sentence.

بیایید به جمله دوم خود نگاه کنیم.

If I ask you, Is that the woman you were telling me about, you know who I mean.

اگر از شما بپرسم آیا این زنی است که در موردش به من می گفتید، می دانید که منظورم کیست.

But here, the reason is different.

اما در اینجا دلیل متفاوت است.

You know who I mean because we were talking about her before.

میدونی منظورم کیه چون قبلا راجع بهش حرف میزدیم.

You were telling me about her.

داشتی در موردش به من میگفتی

So, this is our second idea.

بنابراین، این ایده دوم ما است.

You can use the if the person you’re talking to will remember which one you mean.

می‌توانید از گزینه اگر شخصی که با او صحبت می‌کنید به خاطر بیاورد که منظور شماست، استفاده کنید.

Here are a couple more examples of this:

در اینجا چند نمونه دیگر از این موضوع وجود دارد

What did you think of the film?

: نظر شما در مورد فیلم چیست؟

Do you remember the hotel we stayed at in Berlin?

آیا هتلی که در برلین در آن اقامت داشتیم را به خاطر دارید ؟

In both of these examples, you’re referring to some kind of shared experience.

در هر دوی این مثال ها، شما به نوعی تجربه مشترک اشاره می کنید.

What did you think of the film?

نظر شما در مورد فیلم چیست؟

--> Why do you use the?

--> چرا از آن استفاده می کنید؟

Because you’re either talking about a film we saw together, or a film we’ve talked

زیرا شما یا در مورد فیلمی صحبت می کنید که با هم دیدیم، یا فیلمی که قبلاً درباره آن صحبت

about before.

کرده ایم.

Either way, when you ask this, you use the because the person you’re talking to will

در هر صورت، وقتی این را می‌پرسید، از آن استفاده می‌کنید، زیرا شخصی که با او صحبت

know which film you mean.

می‌کنید می‌داند منظور شما کدام فیلم است.

Do you remember the hotel we stayed at in Berlin?

آیا هتلی که در برلین در آن اقامت داشتیم را به خاطر دارید ؟

--> We both stayed at the same hotel, so you know which hotel I mean.

--> ما هر دو در یک هتل اقامت داشتیم، بنابراین می دانید که منظورم کدام هتل است.

Okay, let’s come back to our third original sentence.

خوب، بیایید به سومین جمله اصلی خود برگردیم .

If you say, The Taj Mahal is really worth going to see, why do you use the?

اگر می گویید تاج محل واقعا ارزش دیدن دارد، چرا از آن استفاده می کنید؟

It’s because there’s only one Taj Mahal.

به این دلیل که فقط یک تاج محل وجود دارد.

We know which one you mean, because there’s only one!

ما می دانیم که منظور شما کدام است، زیرا فقط یکی وجود دارد!

Let’s see some more examples of this idea:

بیایید چند نمونه دیگر از این ایده را ببینیم

The moon is so beautiful tonight!

: ماه امشب بسیار زیباست!

It was the happiest day of my life.

آن روز شادترین روز زندگی من بود.

In both of these examples, you use the because you’re talking about one of something.

در هر دوی این مثال ها، شما از این استفاده می کنید زیرا در مورد یکی از چیزی صحبت می کنید.

The person you’re talking to will know which one you mean, because the thing you’re talking

شخصی که با او صحبت می کنید متوجه خواهد شد که منظور شما کدام است، زیرا چیزی که در

about is unique.

مورد آن صحبت می کنید منحصر به فرد است.

The Earth only has one moon, so we say the moon.

زمین فقط یک قمر دارد پس می گوییم ماه.

You can have many happy days in your life, but only one can be the happiest, so you say

شما می توانید روزهای شاد زیادی را در زندگی خود داشته باشید، اما فقط یکی می تواند شادترین باشد، پس می

the happiest day of my life.

گویید شادترین روز زندگی من است.

So, you’ve seen three important ideas about using the in this section:

بنابراین، شما سه ایده مهم در مورد استفاده از آن را در این بخش مشاهده کرده‌اید:

Use the for things around you, where it’s obvious which thing you mean.

از آن برای چیزهای اطراف خود استفاده کنید، جایی که مشخص است منظور شما چیست.

Use the to refer to shared experiences—things you’ve talked about before or done together.

برای اشاره به تجربیات مشترک - چیزهایی که قبلاً در مورد آنها صحبت کرده اید یا با هم انجام داده اید، از علامت استفاده کنید.

Use the when something is unique.

از زمانی که چیزی منحصر به فرد است استفاده کنید.

These are practical, general ideas which will help you to use the correctly in English.

اینها ایده های عملی و کلی هستند که به شما کمک می کنند تا در زبان انگلیسی به درستی از آن استفاده کنید.

Next, let’s look at another simple rule that can help you.

در مرحله بعد، اجازه دهید به قانون ساده دیگری که می تواند به شما کمک کند نگاه کنیم.

Here’s a good rule you can use, especially in your written English.

در اینجا یک قانون خوب وجود دارد که می توانید از آن استفاده کنید، به خصوص در زبان انگلیسی نوشتاری خود.

If a noun is singular and countable, it needs some kind of determiner.

اگر اسمی مفرد و قابل شمارش باشد، به نوعی تعیین کننده نیاز دارد.

A singular, countable noun can’t stand by itself.

یک اسم مفرد و قابل شمارش نمی تواند به تنهایی بایستد .

Okay, this isn’t specifically about using the, because a determiner could be something

بسیار خوب، این به طور خاص در مورد استفاده از آن نیست، زیرا یک تعیین کننده می تواند چیز

else, maybe a or this or that, or something else.

دیگری باشد، شاید یک یا این یا آن، یا چیز دیگری باشد.

But, it’s often helpful if you’re trying to decide whether to use the or not.

اما، اگر می خواهید تصمیم بگیرید که آیا از آن استفاده کنید یا نه، اغلب مفید است.

Let’s look at an example:

بیایید به یک مثال نگاه کنیم:

Manager told us more about plan for New Year’s party.

مدیر درباره برنامه جشن سال نو بیشتر به ما گفت .

Maybe you can already see that this sentence doesn’t look right.

شاید شما می توانید ببینید که این جمله درست به نظر نمی رسد.

Let’s apply our rule.

بیایید قانون خود را اعمال کنیم.

Can you remember it?

آیا می توانید آن را به خاطر بسپارید؟

If a noun is singular and countable, then it needs some kind of determiner, like the,

اگر اسمی مفرد و قابل شمارش باشد، به نوعی تعیین کننده نیاز دارد، مانند

a, this, that, and so on.

a، a، this، that و غیره.

So, look at our sentence.

بنابراین، به جمله ما نگاه کنید.

How many nouns are there?

چند اسم وجود دارد؟

The first noun is manager.

اسم اول مدیر است.

Is this singular?

آیا این مفرد است؟

Yes.

آره.

Is it countable?

آیا قابل شمارش است؟

Let’s see: one manager, two managers, three managers…

بیایید ببینیم: یک مدیر، دو مدیر، سه مدیر ...

Yes, it’s countable.

بله، قابل شمارش است.

So, it needs a determiner.

بنابراین، به یک تعیین کننده نیاز دارد.

It can’t stand by itself.

نمی تواند به تنهایی بایستد.

Probably, whoever says this sentence knows which manager they’re talking about.

احتمالاً هر کس این جمله را می‌گوید می‌داند در مورد کدام مدیر صحبت می‌کند.

That means we can use the.

یعنی می توانیم از آن استفاده کنیم.

What about plan?

در مورد طرح چطور؟

Is it singular?

مفرد است؟

Is it countable?

آیا قابل شمارش است؟

Yes, and yes, so again, it can’t stay like it is.

بله، و بله، پس باز هم، نمی تواند مانند قبل بماند.

Here, we say that the manager told us more.

در اینجا می گوییم که مدیر بیشتر به ما گفته است.

That means you already knew something about this plan.

این بدان معناست که شما قبلاً چیزی در مورد این طرح می دانستید.

That means you can use the.

یعنی می توانید از آن استفاده کنید.

You know which plan the manager is talking about.

شما می دانید که مدیر در مورد کدام برنامه صحبت می کند.

What about New Year’s party?

جشن سال نو چطور؟

Is it singular?

مفرد است؟

Is it countable?

آیا قابل شمارش است؟

Yes, and yes.

بله، و بله.

So, you need something.

بنابراین، شما به چیزی نیاز دارید. هر سال

How many New Year’s parties can there be each year?

چند مهمانی سال نو می تواند برگزار شود؟

I mean, technically, you could have more than one.

منظورم این است که از نظر فنی، شما می توانید بیش از یک مورد داشته باشید.

But generally, one company will just have one New Year’s party.

اما به طور کلی، یک شرکت فقط یک جشن سال نو خواهد داشت.

If there’s just one, then you know which one the manager’s talking about.

اگر فقط یکی وجود دارد، پس می دانید که مدیر در مورد کدام یک صحبت می کند.

So again, you can use the.

بنابراین دوباره می توانید از آن استفاده کنید.

The manager told us more about the plan for the New Year's party.

مدیر برنامه بیشتر در مورد جشن سال نو به ما گفت.

Let’s do one more example:

بیایید یک مثال دیگر انجام دهیم:

Government should do more to help elderly people.

دولت باید بیشتر برای کمک به افراد مسن انجام دهد.

Think about this sentence.

به این جمله فکر کن

Where are the nouns?

اسم ها کجا هستند؟

Do they need determiners or articles?

آیا آنها به تعیین کننده یا مقاله نیاز دارند؟

Let’s use our test.

بیایید از آزمون خود استفاده کنیم.

The first noun is government.

اسم اول حکومت است.

Is it singular?

مفرد است؟

Yes.

آره.

Is it countable?

آیا قابل شمارش است؟

One government, two governments…

یک دولت، دو دولت...

Yes, it is.

بله، همینطور است.

So it needs a determiner.

بنابراین نیاز به تعیین کننده دارد.

Should we use the, or something else?

آیا باید از آن استفاده کنیم یا چیز دیگری؟

There are many governments in the world, but whenever you talk about the government, you

دولت‌های زیادی در دنیا وجود دارند، اما هر وقت در مورد دولت صحبت می‌کنید،

mean ‘the government in your country.’

منظورتان «دولت در کشور شما» است.

So, it’s clear which government you mean.

بنابراین، مشخص است که منظور شما کدام دولت است.

That means you can use the: There’s one more noun: elderly people.

این بدان معناست که شما می توانید از عبارت استفاده کنید : یک اسم دیگر وجود دارد: افراد مسن.

Is it singular?

مفرد است؟

No.

نه.

So, it doesn’t need a determiner.

بنابراین، نیازی به تعیین کننده ندارد.

It can stand by itself.

می تواند به تنهایی بایستد.

However, just because it doesn’t need one doesn’t mean it shouldn’t have one.

با این حال، فقط به این دلیل که به یکی نیاز ندارد به این معنی نیست که نباید یکی داشته باشد.

You still need to think: should you say the elderly people?

شما هنوز باید فکر کنید: آیا باید بگویید افراد مسن؟

Here, you’re talking about elderly people in general.

در اینجا، شما به طور کلی در مورد افراد مسن صحبت می کنید .

When you talk about things in general, you don’t use the.

وقتی در مورد چیزها به طور کلی صحبت می کنید، از آن استفاده نمی کنید.

So the sentence is now correct.

بنابراین جمله اکنون صحیح است.

The government should do more to help elderly people.

دولت باید برای کمک به سالمندان بیشتر تلاش کند .

The test that you’ve seen in this section isn’t a magic spell.

تستی که در این بخش مشاهده کردید یک طلسم جادویی نیست.

You still need to think about where to use the or not.

هنوز باید به این فکر کنید که کجا از آن استفاده کنید یا نه.

However, it’s simple and it does help.

با این حال، ساده است و کمک می کند.

Use this in your written English and you will make fewer mistakes with the.

از این در زبان انگلیسی نوشتاری خود استفاده کنید و با آن اشتباهات کمتری خواهید داشت.

Trust me—we’ve seen this work for many students.

به من اعتماد کنید - ما این کار را برای بسیاری از دانش آموزان دیده ایم.

Okay, so now you’ve seen some simple but important ideas to help you decide when to

خوب، بنابراین اکنون چند ایده ساده اما مهم را مشاهده کرده اید که به شما کمک می کند تصمیم بگیرید چه زمانی

use the.

از آن استفاده کنید.

But, part of using the correctly is knowing when not to use the.

اما، بخشی از استفاده صحیح از آن، دانستن زمان استفاده نکردن از آن است.

So, let’s talk about that!

بنابراین، بیایید در مورد آن صحبت کنیم!

We just mentioned one case where you shouldn’t use the.

ما فقط به یک مورد اشاره کردیم که در آن شما نباید از آن استفاده کنید.

Do you remember?

یادت میاد؟

Don’t use the if you’re talking about things in general.

اگر به طور کلی در مورد چیزهایی صحبت می کنید از آن استفاده نکنید .

For example:

به عنوان مثال:

Greek food is both healthy and tasty.

غذاهای یونانی هم سالم و هم خوشمزه هستند.

--> You’re talking about all Greek food, in general.

--> شما به طور کلی در مورد همه غذاهای یونانی صحبت می کنید .

I hate shopping for clothes.

از خرید لباس متنفرم

--> I hate shopping for all clothes, all the time.

--> من همیشه از خرید همه لباس ها متنفرم .

I’m not talking about some specific clothes.

من در مورد برخی لباس های خاص صحبت نمی کنم.

Football is more popular than basketball in most countries.

فوتبال در اکثر کشورها از بسکتبال محبوبتر است.

--> Again, everything here is general.

--> باز هم اینجا همه چیز کلی است.

You’re talking about football in general, basketball in general, and countries in general.

شما در مورد فوتبال به طور کلی، بسکتبال به طور کلی و کشورها به طور کلی صحبت می کنید.

Nothing is specific here.

اینجا هیچ چیز مشخص نیست.

So that’s your first important rule.

پس این اولین قانون مهم شماست.

Don’t use the if you’re talking about things in general.

اگر به طور کلی در مورد چیزهایی صحبت می کنید از آن استفاده نکنید .

This is a really solid rule.

این یک قانون واقعا محکم است.

It works well, so you should definitely remember it.

به خوبی کار می کند، بنابراین باید حتما آن را به خاطر بسپارید.

There’s another useful point here: don’t use the with most names.

یک نکته مفید دیگر در اینجا وجود دارد: از نام ها با اکثر نام ها استفاده نکنید.

When we say ‘names’, we mean nouns that you’d write with a capital letter.

وقتی می‌گوییم «اسم‌ها»، منظور اسم‌هایی است که با حرف بزرگ می‌نویسید.

This works most of the time.

این بیشتر اوقات کار می کند.

There are a lot of exceptions, but if you remember, ‘don’t use the with names’,

استثناهای زیادی وجود دارد، اما اگر به یاد داشته باشید، «از نام با نام استفاده نکنید»،

you’ll be right more often than not.

بیشتر اوقات حق با شماست.

Obviously, if you know the detailed rules, then that’s better.

بدیهی است که اگر قوانین دقیق را بدانید ، بهتر است.

However, if you’re in a situation where you don’t know whether to use the or not,

با این حال، اگر در موقعیتی هستید که نمی دانید از آن استفاده کنید یا نه

then use this rule.

، از این قانون استفاده کنید.

It works most of the time.

بیشتر اوقات کار می کند.

So, this means: don’t use the with people’s names:

بنابراین، این به این معنی است: با نام افراد استفاده نکنید :

I met Jamie.

من با جیمی آشنا شدم.

Don’t use the with names of cities or countries:

از نام شهرها یا کشورها استفاده نکنید:

Stockholm is the capital of Sweden.

استکهلم پایتخت سوئد است.

Don’t use the with names of streets or other city features:

از نام خیابان ها یا سایر ویژگی های شهر استفاده نکنید:

Queen’s Park is near Broad Street.

پارک کوئینز در نزدیکی خیابان براد است.

Don’t use the with the names of schools, companies, universities or other institutions:

با نام مدارس، شرکت‌ها، دانشگاه‌ها یا مؤسسات دیگر استفاده نکنید:

Bill Gates dropped out of Harvard to start Microsoft.

بیل گیتس برای راه‌اندازی مایکروسافت از دانشگاه هاروارد انصراف داد .

I know what some of you are thinking…

من می دانم که برخی از شما به چه فکر می کنید

What about The United States?

... در مورد ایالات متحده چطور؟

What about the Hilton?

هیلتون چطور؟

What about…?

در مورد…؟

Yes, of course there are exceptions.

بله، البته استثناهایی وجود دارد.

There are exceptions to everything!

در همه چیز استثنا وجود دارد!

That’s not the point.

مساله این نیست.

Remember what we’re trying to do here: this is a simple trick that you can carry in your

آنچه را که ما در اینجا می‌خواهیم انجام دهیم به یاد داشته باشید: این یک ترفند ساده است که می‌توانید در ذهن خود حمل

head and which is easy to use.

کنید و استفاده از آن آسان است.

It will work most of the time.

بیشتر اوقات کار خواهد کرد.

There’s one more simple tip here: don’t use the with another determiner.

یک نکته ساده دیگر در اینجا وجود دارد: از تعیین کننده دیگر استفاده نکنید.

Determiners include this, that, these, those, possessive adjectives like my, your, his,

تعیین‌کننده‌ها شامل این، آن، این، آن‌ها، صفت‌های ملکی مانند my, your, his,

or her as well as quantifiers like many, much, a lot of, each, every, and so on.

or her و همچنین کمیت‌کننده‌هایی مانند many, much, a lot of, every, every و غیره هستند.

So you can’t use the in examples like:

بنابراین نمی‌توانید در مثال‌هایی

I like this one more than that one.

مانند: این یکی را بیشتر از آن یکی دوست دارم استفاده کنید.

Is this your bag or is it hers?

این کیف شماست یا مال اوست؟

I want to spend lots of time with every person here.

من می خواهم زمان زیادی را با هر فردی در اینجا بگذرانم.

Okay, quick review:

بسیار خوب، بررسی سریع:

- Don’t use the if you’re talking about things in general.

- اگر به طور کلی در مورد چیزهایی صحبت می کنید، از آن استفاده نکنید .

- Don’t use the with most names (but remember there are many exceptions to this).

- با اکثر نام ها استفاده نکنید (اما به یاد داشته باشید که استثنائات زیادی در این مورد وجود دارد).

- Don’t use the with another determiner.

- با تعیین کننده دیگری استفاده نکنید.

From this lesson, you’ve got six rules: three rules about when to use the, and three

از این درس، شما شش قانون دارید: سه قانون درباره زمان استفاده از آن، و سه

rules about when not to use the.

قانون در مورد زمان استفاده نکردن از آن.

You also saw a simple test to check if a noun needs an article or not: is the noun singular?

شما همچنین یک تست ساده برای بررسی اینکه آیا یک اسم نیاز به مقاله دارد یا خیر دیدید: آیا اسم مفرد است؟

Is it countable?

آیا قابل شمارش است؟

If yes and yes, it needs a determiner, possibly the.

اگر بله و بله، به یک تعیین کننده نیاز دارد، احتمالاً.

If you find it difficult to use the correctly, take these six rules and this test, and try

اگر استفاده صحیح از آن برای شما دشوار است ، این شش قانون و این تست را انجام دهید و سعی کنید

using them.

از آنها استفاده کنید.

We hope these tips are simple enough that you can remember them and start using them

امیدواریم این نکات به اندازه کافی ساده باشند که بتوانید آنها را به خاطر بسپارید و همین الان شروع به استفاده از آنها

right now.

کنید.

If you do, you will use the more accurately, and you will make fewer mistakes.

اگر این کار را انجام دهید، با دقت بیشتری از آن استفاده خواهید کرد و اشتباهات کمتری خواهید داشت.

Remember, these tips have helped many of our students, and they can help you, too!

به یاد داشته باشید، این نکات به بسیاری از دانش آموزان ما کمک کرده است ، و آنها می توانند به شما نیز کمک کنند!

Also, if you want more practice, check out the full version of this lesson on our website:

همچنین، اگر می خواهید تمرین بیشتری داشته باشید ، نسخه کامل این درس را در وب سایت ما بررسی کنید:

Oxford Online English dot com.

Oxford Online English dot com.

There’s also a quiz to help you practice using the.

همچنین یک مسابقه برای کمک به شما در تمرین با استفاده از آن وجود دارد.

Thanks for watching!

ممنون از ملاحظه تان!