English Contractions - Improve Your Pronunciation of Contractions in English

Hi, I’m Maria. Welcome to Oxford Online English! In this lesson, you can learn about

سلام من ماریا هستم به آکسفورد آنلاین انگلیسی خوش آمدید ! در این درس می توانید

the pronunciation of contractions. You’ll see how to make contractions, how to pronounce

با تلفظ انقباضات آشنا شوید. نحوه ایجاد انقباضات، نحوه تلفظ

them, and when to use contractions in English.

آنها و زمان استفاده از انقباضات در زبان انگلیسی را خواهید دید.

What are contractions?

انقباضات چیست؟

Contractions are when we put two words together by making one word shorter.

انقباض زمانی است که ما دو کلمه را با کوتاه کردن یک کلمه کنار هم قرار می دهیم .

For example:

برای مثال:

He is --> He’s They will --> They’ll

He is --> He's They will --> They'll

Do not --> Don’t

Do not --> Don't

But which words can you make contractions from?

اما از کدام کلمات می توانید انقباض ایجاد کنید؟

Here are the words that can make contractions in English:

در اینجا کلماتی وجود دارد که می توانند در انگلیسی انقباض ایجاد کنند :

am, are,

am, are,

is, will,

is, will,

would, have,

would, have,

has, had.

has, had.

Let’s see an example in a sentence:

بیایید مثالی را در یک جمله ببینیم:

You are the nicest person I have ever met.

تو خوب ترین کسی هستی که تا به حال دیدم.

We can make two contractions here. Can you see where?

در اینجا می توانیم دو انقباض ایجاد کنیم. می توانید ببینید کجا؟

You can contract you are to you’re, and I have to I’ve.

شما می توانید قرارداد ببندید که شما هستید، و من مجبور هستم.

You’re the nicest person I’ve ever met. The pronunciation of contractions can change depending

تو خوب ترین کسی هستی که من تا به حال دیدم تلفظ انقباضات بسته

on how fast you’re speaking. The pronunciation can be quite clear and ‘textbook’:

به سرعت صحبت شما می تواند تغییر کند. تلفظ می تواند کاملاً واضح و «کتاب درسی» باشد:

You’re the nicest person I’ve met.

شما بهترین فردی هستید که من ملاقات کردم.

Or, the pronunciation can be faster and weaker:

یا، تلفظ می‌تواند سریع‌تر و ضعیف‌تر باشد:

You’re the nicest person I’ve met.

شما خوب‌ترین فردی هستید که من ملاقات کرده‌ام.

This fast, weak pronunciation is very common.

این تلفظ سریع و ضعیف بسیار رایج است.

Let’s do another example:

بیایید مثال دیگری بزنیم:

They will think he has gone completely mad!

آنها فکر خواهند کرد که او کاملاً دیوانه شده است!

Can you see where we can make contractions? Here’s the answer:

آیا می توانید ببینید کجا می توانیم انقباض ایجاد کنیم؟ پاسخ

They’ll think he’s gone completely mad! Many English learners find contractions with

این است: آنها فکر می کنند که او کاملاً دیوانه شده است! بسیاری از زبان آموزان انگلیسی تلفظ انقباضات با

will difficult to pronounce.

اراده را دشوار می دانند.

Let’s practice quickly: say they’ll.

بیایید سریع تمرین کنیم: بگوییم که خواهند کرد.

As you pronounce the vowel, /eɪ/, slide your tongue forward to add the /l/ sound.

همانطور که واکه /eɪ/ را تلفظ می کنید، زبان خود را به جلو بکشید تا صدای /l/ را اضافه کنید.

They’ll They’ll Now, try the full sentence:

They’ll They’ll Now، جمله کامل را امتحان کنید:

They’ll think he’s gone completely mad! Let’s try one more time: they’ll think he’s

آنها فکر خواهند کرد که او کاملاً دیوانه شده است! بیایید یک بار دیگر تلاش کنیم: آنها فکر می کنند که

gone completely mad! Again, this time at natural speed: they’ll think he’s gone completely

او کاملاً دیوانه شده است! باز هم، این بار با سرعت طبیعی: آنها فکر می کنند که او کاملاً

mad! Let’s do one more example:

دیوانه شده است! بیایید یک مثال دیگر انجام دهیم:

I am sure she would call if anything had happened.

من مطمئن هستم که اگر اتفاقی افتاده بود او تماس می گرفت.

Here, you can make three contractions. Can you see them?

در اینجا می توانید سه انقباض ایجاد کنید. آیا می توانی آنها را ببینی؟

We can make contractions with am, would and had:

ما می‌توانیم با am، will و had انقباض ایجاد کنیم :

I’m sure she’d call if anything’d happened. Try saying the sentence. Let’s do it together,

مطمئنم اگر اتفاقی بیفتد او تماس می‌گیرد. سعی کنید جمله را بگویید. بیایید با هم، به آرامی این کار را انجام دهیم

slowly: I’m sure she’d call if anything’d happened. Let’s try it once more, at natural

: مطمئن هستم که اگر اتفاقی بیفتد، او تماس می گیرد . بیایید یک بار دیگر با سرعت طبیعی آن را امتحان کنیم

speed: I’m sure she’d call if anything’d happened. Do you notice anything here? There

: مطمئن هستم که اگر اتفاقی بیفتد تماس می گیرد . آیا در اینجا متوجه چیزی می شوید؟

are two things which we need to pay attention to.

دو نکته وجود دارد که باید به آنها توجه کنیم.

Firstly, different words (had and would), can have the same contraction: ‘d.

اولاً کلمات مختلف ( had and will) می توانند انقباض یکسانی داشته باشند: «d.

Secondly, the pronunciation of the ‘d contraction is different in she’d and anything’d.

ثانیاً، تلفظ «d contraction» در she’d و any’d متفاوت است.

Do you know why?

میدونی چرا؟

Let’s find out!

بیایید دریابیم!

Most contractions have two different pronunciations.

اکثر انقباضات دو تلفظ متفاوت دارند.

The only contractions which never change are will and am. Contractions of will are always

تنها انقباضاتی که هرگز تغییر نمی کنند اراده و هستم هستند. انقباضات اراده همیشه

pronounced ‘ll. Am is always ‘m.

"ll" تلفظ می شوند. Am همیشه m است.

Contractions of are, is, would, have, has and had can have different pronunciations.

انقباضات are، is، will، have، has و had می توانند تلفظ های مختلفی داشته باشند.

Why does the pronunciation change? It mostly depends on the sound before the contraction.

چرا تلفظ تغییر می کند؟ بیشتر به صدای قبل از انقباض بستگی دارد.

Sometimes, it depends on the sound after the contraction.

گاهی اوقات بستگی به صدای بعد از انقباض دارد.

For would, have, and had, it depends whether the sound before the contraction is a vowel

برای will, have و had بستگی دارد که صدای قبل از انقباض مصوت باشد

or a consonant.

یا صامت.

The contraction of have is pronounced /v/ after a vowel sound:

انقباض have بعد از صدای مصوت /v/ تلفظ می شود:

I’ve, we’ve,

I’ve, we’ve,

they’ve.

they’ve.

After a consonant, the contraction of have is pronounced /əv/:

بعد از یک حرف صامت، انقباض have /əv/ تلفظ

could’ve, would’ve,

می شود: could’ve، would’ve،

might’ve.

might’ve.

The same rule is true for would and had. The contraction is pronounced /d/ after a vowel,

همین قاعده برای will and had نیز صادق است. انقباض /d/ بعد از مصوت

and /əd/ after a consonant:

و /əd/ بعد از صامت تلفظ می شود:

I’d, she’d,

I’d, she’d,

But:

But:

it’d, Tom’d.

it’d, Tom’d.

There’s one exception to this: if someone’s name ends with a vowel sound, we usually treat

یک استثنا در این مورد وجود دارد: اگر نام کسی با صدای مصوت ختم شود، معمولاً

it like a consonant for contractions. So, if you want to say:

آن را مانند یک صامت برای انقباضات در نظر می گیریم. بنابراین، اگر می خواهید بگویید:

Sophie’d help you if you asked her. Even though Sophie ends with a vowel sound,

اگر از او بخواهید سوفی به شما کمک می کند. حتی اگر سوفی با صدای مصوت به پایان می رسد،

we generally pronounce the contraction as /əd/, because it’s a name.

ما معمولاً انقباض را به صورت /əd/ تلفظ می کنیم، زیرا یک نام است.

Notice how I said ‘usually’ and ‘generally’? It’s because this isn’t exactly a rule.

توجه کنید که چگونه گفتم "معمولا" و "به طور کلی"؟ به این دلیل است که این دقیقاً یک قانون نیست.

It’s more common, and I advise you to follow it, but not all native speakers speak this

رایج‌تر است، و من به شما توصیه می‌کنم آن را دنبال کنید، اما همه افراد بومی همیشه به این

way all the time.

شکل صحبت نمی‌کنند.

Next, let’s look at is and has.

بعد، بیایید به است و دارد نگاه کنیم.

The contraction of is and has is pronounced /z/ after most sounds:

انقباض is و has بعد از اکثر صداها /z/ تلفظ می شود:

he’s, there’s,

he’s, there’s,

Dave’s.

Dave’s.

However, after /t/, /p/, /k/, /f/ or /θ/, the contraction of is or has is pronounced

اما پس از /t/، /p/، /k/، /f/ یا /θ/ ، انقباض is یا has

/s/.

/s/ تلفظ می شود.

it’s, Seth’s,

این است، ست،

top’s.

تاپ.

We don’t contract is or has after the sounds /tʃ/, /ʃ/, /dʒ/, /ʒ/, /s/ or /z/, because

ما بعد از صداهای /tʃ/، /ʃ/، /dʒ/، /ʒ/، /s/ یا /z/ است یا دارد،

the contraction would be impossible to pronounce clearly.

زیرا انقباض تلفظ واضح غیرممکن است .

That leaves are. Are is a bit different, because the pronunciation depends on the sound after,

که برگ است. Are کمی متفاوت است، زیرا تلفظ به صدای بعد بستگی دارد،

not before. Look at an example:

نه قبل از آن. به یک مثال نگاه کنید:

We’re a good team. We’re the best team.

ما تیم خوبی هستیم. ما بهترین تیم هستیم

Before a vowel sound, the contraction of are has a /r/ sound. Before a consonant sound,

قبل از صدای مصوت، انقباض are یک صدای /r/ دارد. قبل از صدای صامت

the contraction is pronounced as a schwa sound: /ə/.

، انقباض به صورت صدای شوا تلفظ می شود: /ə/.

Now, you’ve seen common contractions and how to pronounce them.

اکنون، انقباضات رایج و نحوه تلفظ آنها را مشاهده کرده اید.

Next, let’s look at the pronunciation of negative contractions.

در مرحله بعد، بیایید به تلفظ انقباضات منفی نگاه کنیم.

If you have an auxiliary verb plus not, you can put the words together and contract not

اگر فعل کمکی به اضافه not دارید، می‌توانید کلمات را کنار هم قرار دهید و به n’t قرارداد دهید

to n’t.

.

For example:

به عنوان مثال:

do not --> don’t is not --> isn’t

do not --> don't is not --> isn't

have not --> haven’t would not --> wouldn’t

have not --> haven't would not --> would

This isn’t a full list.

n't این یک لیست کامل نیست.

There’s one which is a bit strange: will not contracts to won’t.

موردی وجود دارد که کمی عجیب است: منعقد نمی‌شود و نمی‌خواهد.

Also, you can’t make a negative contraction with am not. You can’t say amn’t. Why

همچنین، شما نمی توانید با am not انقباض منفی ایجاد کنید . شما نمی توانید بگویید من نیستم. چرا

not? I can’t even say amn’t. Saying amn’t is really difficult. That’s why.

که نه؟ حتی نمی توانم بگویم نیستم. گفتن amn't واقعا سخت است. از همین رو.

Let’s try a few examples. Look at this sentence. Where can you make contractions?

بیایید چند مثال را امتحان کنیم. به این جمله نگاه کن کجا می توانید انقباض ایجاد کنید؟

He does not understand why they did not help him.

نمی فهمد چرا به او کمک نکردند .

We can contract this to:

ما می‌توانیم این را به این قرارداد ببندیم:

He doesn’t understand why they didn’t help him.

او نمی‌فهمد چرا به او کمک نکردند.

Let’s practice together. Say the sentence after me, slowly: He doesn’t understand

با هم تمرین کنیم این جمله را بعد از من به آرامی بگو: او نمی فهمد

why they didn’t help him. Now, let’s try again, at natural speed: He doesn’t understand

چرا به او کمک نکردند. حالا، بیایید دوباره تلاش کنیم ، با سرعت طبیعی: او نمی‌فهمد

why they didn’t help him. Let’s do another:

چرا به او کمک نکردند. بیایید کار دیگری انجام دهیم:

They are not happy that the company has not told them anything.

آنها خوشحال نیستند که شرکت چیزی به آنها نگفته است.

There are two contractions here. Can you see them?

در اینجا دو انقباض وجود دارد. آیا می توانی آنها را ببینی؟

They aren’t happy that the company hasn’t told them anything. Repeat the sentence after

آنها از اینکه شرکت چیزی به آنها نگفته است خوشحال نیستند . این جمله را بعد از من تکرار کنید

me: They aren’t happy that the company hasn’t told them anything. Try once more: They aren’t

: آنها خوشحال نیستند که شرکت چیزی به آنها نگفته است. یک بار دیگر امتحان کنید: آنها

happy that the company hasn’t told them anything.

از اینکه شرکت چیزی به آنها نگفته است خوشحال نیستند .

We’ll do one more example:

ما یک مثال دیگر انجام می دهیم

You should not have said yes if you could not do it.

: اگر نمی توانستید این کار را انجام دهید، نباید بله می گفتید.

Where are the possible contractions here?

انقباضات احتمالی در اینجا کجاست؟

You shouldn’t have said yes if you couldn’t do it.

اگر نمی توانستی این کار را انجام دهی، نباید می گفتی بله.

Repeat the sentence after me: You shouldn’t have said yes if you couldn’t do it.

این جمله را بعد از من تکرار کنید: اگر نمی توانستی این کار را انجام بدهی نباید بله می گفتی.

Try once more: You shouldn’t have said yes if you couldn’t do it. Sometimes with negative

یک بار دیگر تلاش کنید: اگر نمی توانستید این کار را انجام دهید، نباید بله می گفتید. گاهی اوقات با

contractions, there are two possible contractions. For example:

انقباضات منفی، دو انقباض احتمالی وجود دارد. به عنوان مثال:

They are not here yet.

آنها هنوز اینجا نیستند.

You could contract this to:

شما می توانید این را با این قرارداد ببندید:

They aren’t here yet.

آنها هنوز اینجا نیستند.

Or:

یا:

They’re not here yet.

آنها هنوز اینجا نیستند.

In most places, the first option is more common. That means you contract not.

در اکثر جاها، گزینه اول رایج تر است. یعنی قرارداد نداری

However, both are correct, and it doesn’t matter which one you use.

با این حال، هر دو صحیح هستند، و مهم نیست که از کدام یک استفاده می کنید.

So now you know how to form and pronounce common contractions, but when should you use them?

بنابراین اکنون می دانید که چگونه انقباضات رایج را تشکیل داده و تلفظ کنید ، اما چه زمانی باید از آنها استفاده کنید؟

Generally, you should use contractions when

به طور کلی، هنگام صحبت کردن باید از انقباضات استفاده

you speak. Using contractions sounds more natural in spoken English.

کنید. استفاده از انقباضات در گفتار انگلیسی طبیعی تر به نظر می رسد .

Look at an example from earlier:

به مثال قبلی نگاه کنید:

He does not understand why they did not help him.

او نمی فهمد چرا به او کمک نکردند .

If you’re speaking to someone, and you say this sentence without the contractions, it

اگر با کسی صحبت می کنید و این جمله را بدون انقباض می گویید،

sounds a bit robotic and unnatural. Try it—say the sentence out loud with no contractions.

کمی روباتیک و غیرطبیعی به نظر می رسد. آن را امتحان کنید - جمله را با صدای بلند و بدون انقباض بگویید.

Doesn’t it sound a bit strange? Pronouncing the contractions makes it sound

کمی عجیب به نظر نمی رسد؟ تلفظ انقباضات آن را

much more natural:

بسیار طبیعی تر می کند:

He doesn’t understand why they didn’t help him.

او نمی داند که چرا آنها به او کمک نکردند.

So, are there any cases where you shouldn’t use contractions?

بنابراین، آیا مواردی وجود دارد که نباید از انقباضات استفاده کنید؟

If you’re speaking more formally, you might use fewer contractions.

اگر رسمی تر صحبت می کنید، ممکن است از انقباضات کمتری استفاده کنید.

If you want to emphasise something, you shouldn’t use contractions. For example:

اگر می خواهید بر چیزی تأکید کنید، نباید از انقباضات استفاده کنید. به عنوان مثال:

That is not what I said. He is the best player.

این چیزی نیست که من گفتم. او بهترین بازیکن است.

I have called several times.

من چندین بار تماس گرفته ام.

You need to use the full, uncontracted form if you need to emphasise the verb or negative.

اگر نیاز به تأکید بر فعل یا منفی دارید، باید از فرم کامل و بدون انقباض استفاده کنید.

There’s one more case where you can’t use contractions: don’t use positive contractions

یک مورد دیگر وجود دارد که نمی توانید از انقباضات استفاده کنید: از انقباضات مثبت

at the end of a sentence or clause.

در پایان جمله یا بند استفاده نکنید.

For example, if someone asks you:

به عنوان مثال، اگر کسی از شما بپرسد:

Is he ready?

آیا او آماده است؟

You should answer:

شما باید پاسخ دهید:

Yes, he is.

بله، او است.

And not:

و نه:

Yes, he’s.

بله، او است.

However, negative contractions can go at the end of a sentence or clause, so it’s fine

با این حال، انقباضات منفی می توانند در پایان یک جمله یا بند بروند، بنابراین خوب

to say:

No, he isn’t.

است که بگویید:

نه، او نیست.

What about written English?

در مورد انگلیسی نوشتاری چطور؟

You can use contractions in informal writing; you probably shouldn’t use contractions

می توانید از انقباضات در نوشتن غیر رسمی استفاده کنید. احتمالاً نباید از انقباضات

in formal writing, like an essay.

در نوشتار رسمی، مانند یک مقاله استفاده کنید.

Also, many contractions are used in speech but not generally in writing. For example,

همچنین، بسیاری از انقباضات در گفتار استفاده می شود اما نه به طور کلی در نوشتار. به عنوان مثال،

you can say:

می توانید بگویید:

These’re the chocolates that your friends’ve sent us.

این ها شکلات هایی هستند که دوستان شما برای ما ارسال کرده اند.

This’d be a good time to think about it.

این زمان خوبی برای فکر کردن در مورد آن خواهد بود.

Contractions like these’re, friends’ve and this’d aren’t often used in written

انقباضاتی مانند اینها، دوستان و اینها اغلب در نوشتار

English, even in very informal writing.

انگلیسی، حتی در نوشتارهای بسیار غیررسمی استفاده نمی‌شوند.

If you’re not sure if you can use a contraction or not when you’re writing, then just use

اگر مطمئن نیستید که هنگام نوشتن می توانید از انقباض استفاده کنید یا نه، فقط از

the full form.

فرم کامل استفاده کنید.

There are some more contractions like this, which are common in spoken language, but which

انقباضات دیگری مانند این وجود دارد که در زبان گفتاری رایج است،

aren’t written down.

اما یادداشت نمی شود.

Let’s take a look:

بیایید نگاهی بیندازیم:

Here’s a sentence:

این یک جمله است:

They would have enjoyed it, but they would not have stayed long.

آنها از آن لذت می بردند، اما مدت زیادی نمی ماندند.

What contractions can you make here?

چه انقباضاتی می توانید در اینجا ایجاد کنید؟

Well, would contracts to ‘d, and have contracts to ‘ve. What does that give us? In the first

خوب، آیا قراردادها به "d" و قراردادهایی برای "ve" خواهد بود. چه چیزی به ما می دهد؟ در

part, you should say:

قسمت اول باید بگویید:

They’d’ve enjoyed it… Listen once more: They’d’ve enjoyed it...

آنها از آن لذت می بردند… یک بار دیگر گوش کنید: آنها از آن لذت می بردند...

Try one more time, a little faster: They’d’ve

یک بار دیگر، کمی سریعتر امتحان کنید: آنها

enjoyed it… What about the second part of the sentence?

از آن لذت می بردند… قسمت دوم جمله؟

Not contracts to n’t. Have contracts to ‘ve. So, you say:

نه قراردادهایی که نباید. قراردادهایی برای "داشتن" داشته باشید. بنابراین، شما می گویید:

…but they wouldn’t’ve stayed long. Try saying the whole sentence with the contractions:

... اما آنها مدت زیادی نمی ماندند. سعی کنید کل جمله را با انقباضات

They’d’ve enjoyed it, but they wouldn’t’ve stayed long. Try once more, at natural speed:

بگویید: آنها از آن لذت می‌بردند، اما مدت زیادی نمی‌ماندند. یک بار دیگر با سرعت طبیعی امتحان کنید:

They’d’ve enjoyed it, but they wouldn’t’ve stayed long. Do these contractions look weird?

آنها از آن لذت می بردند، اما مدت زیادی نمی ماندند. آیا این انقباضات عجیب به نظر می رسند؟

If so, it’s because we almost never write them.

اگر چنین است، به این دلیل است که ما تقریباً هرگز آنها را نمی نویسیم.

What other contractions are like this?

چه انقباضات دیگری اینگونه است؟

You can contract did to ‘d in speaking, but not in writing:

شما می توانید در صحبت کردن به 'd' بپردازید، اما نه به صورت نوشتاری:

Why did you tell her? --> Why’d you tell her?

چرا به او گفتید؟ --> چرا به او گفتی؟

When did you get here? --> When’d you get here?

کی به اینجا رسیدی؟ --> کی به اینجا رسیدید؟

How did you like it? --> How’d you like it?

شما از چه نظر دوستش داشتین؟ --> چگونه آن را دوست داشتید؟

You can contract will have to ‘ll’ve and would have to ‘d’ve:

شما می‌توانید قرارداد ببندید، باید "می‌خواهد و باید" می‌دهید:

They will have left by now. --> They’ll’ve left by now.

آنها تا الان رفته‌اند. --> آنها تا کنون رفته اند.

We would have been late anyway. --> We’d’ve been late anyway.

به هر حال ما دیر می آمدیم. --> به هر حال ما دیر آمده بودیم.

You can contract not have after a modal verb to n’t’ve:

می‌توانید بعد از یک فعل معین به n’ve قرارداد کنید:

They could not have helped. --> They couldn’t’ve helped.

They couldn't have helped. --> آنها نتوانستند کمکی کنند .

I would not have said anything. --> I wouldn’t’ve said anything.

هیچی نمیگفتم --> من چیزی نگفتم.

Remember: use these contractions when you speak, but not in writing!

به یاد داشته باشید: هنگام صحبت از این انقباضات استفاده کنید ، اما نه در نوشتن!

You can find more free English lessons on our site: Oxford Online English dot com.

می توانید دروس رایگان بیشتر انگلیسی را در سایت ما بیابید: Oxford Online English dot com.

Thanks for watching!

ممنون از ملاحظه تان!

See you next time!

بعدا می بینمت!