Learn English Tenses: FUTURE – “will” or “going to”?

In this lesson, you will learn the difference between using "will" and "going to".

در این درس با تفاوت استفاده از «اراده» و «رفتن به» آشنا می شوید.

Both of these are used to talk about the future, but they have slightly different meanings.

هر دوی اینها برای صحبت در مورد آینده استفاده می شود، اما معانی کمی متفاوت دارند.

Now, this lesson is part of the series on English verb tenses created by www.engvid.com

اکنون، این درس بخشی از مجموعه زمان‌های افعال انگلیسی است که توسط www.engvid.com ایجاد شده است

to help you improve your English fluency.

تا به شما در بهبود تسلط به زبان انگلیسی کمک کند.

Now, I have created lessons, separate individual lessons on "will", which is the future simple,

در حال حاضر، من درس هایی ایجاد کرده ام، درس های جداگانه ای در مورد "اراده"، که آینده ساده است،

and on "going to", and maybe you have watched these, and if you have, that's great.

و در مورد "رفتن به"، و شاید شما این ها را تماشا کرده باشید ، و اگر دارید، عالی است.

This will be a wonderful review and a way for you to understand the differences more

این یک مرور فوق‌العاده خواهد بود و راهی برای شما برای درک واضح‌تر تفاوت‌ها

clearly, and if you have not watched the individual lessons, that's also absolutely fine, you

، و اگر درس‌های فردی را تماشا نکرده‌اید، این نیز کاملاً خوب است،

have watch this lesson now and this will give you a wonderful overview and then you can

اکنون این درس را تماشا کرده‌اید و این یک نمای کلی فوق‌العاده به شما می‌دهد و سپس شما آیا می توانم

go and watch the individual lessons, alright?

بروم و دروس انفرادی را تماشا کنم، خوب؟

So, let's get started.

بنابراین، بیایید شروع کنیم.

So, when we're talking about the future, we're talking about any time after now, right?

بنابراین، وقتی در مورد آینده صحبت می کنیم، در مورد هر زمانی بعد از الان صحبت می کنیم، درست است؟

Not the past, not the present, anytime after now.

نه گذشته، نه حال، هیچ وقت بعد از این.

And we can think about the future in many different ways in English and we have many

و ما می‌توانیم در مورد آینده به روش‌های مختلف در انگلیسی فکر کنیم و

different tenses and expressions that we use to talk about the future, but let's focus

زمان‌ها و عبارات مختلفی داریم که برای صحبت در مورد آینده استفاده می‌کنیم، اما بیایید

on these basic ways.

روی این راه‌های اساسی تمرکز کنیم.

So, how do you know which one to use?

بنابراین، چگونه می دانید که از کدام یک استفاده کنید؟

You can think about it in a few days.

چند روز دیگر می توانید به آن فکر کنید.

First, think, is the situation formal or informal?

ابتدا فکر کنید وضعیت رسمی است یا غیر رسمی؟

Because when you separate it like that, it will help you to understand which one to use.

زیرا وقتی آن را به این صورت جدا می کنید، به شما کمک می کند تا بفهمید از کدام یک استفاده کنید.

So, if the situation is formal, it's a formal, official, business situation or academic situation,

بنابراین، اگر وضعیت رسمی است، وضعیت رسمی ، رسمی، تجاری یا دانشگاهی

or even a social situation, alright?

یا حتی یک موقعیت اجتماعی است، خوب است؟

Formal and official means that you don't know the people at all, or you know the people

رسمی و رسمی یعنی شما اصلاً مردم را نمی شناسید یا افرادی را

very well that you're speaking to, or you don't know them very well, the ones you're

که با آنها صحبت می کنید به خوبی می شناسید یا آنها را خیلی خوب نمی شناسید، کسانی که با آنها

speaking to, or the ones you're writing to, that would be more formal.

صحبت می کنید یا آنها که با آنها صحبت می کنید. شما در حال نوشتن برای شما هستید، این امر رسمی تر خواهد بود.

If that's the case, then you should always use "will", alright?

اگر اینطور است، پس باید همیشه از "اراده" استفاده کنید، خوب؟

It's easy.

آسان است.

It doesn't matter about anything else, if it's more formal, use "will" which is, in

در مورد هیچ چیز دیگری مهم نیست، اگر رسمی تر است، از "will" استفاده کنید که در

fact, our future simple, it's also called the future simple tense.

واقع ساده آینده ما است، به آن زمان ساده آینده نیز می گویند.

Now, if it's informal, you have a few choices.

حالا، اگر غیر رسمی است، چند انتخاب دارید.

So, let's understand what that is.

بنابراین، بیایید بفهمیم که چیست.

So, if it's an informal situation, more casual, more friendly, with people that you know,

بنابراین، اگر این یک موقعیت غیررسمی، معمولی تر، دوستانه تر، با افرادی است که می شناسید،

alright?

خوب است؟

Then you have to think a little bit further.

سپس باید کمی بیشتر فکر کنید.

Is the situation that you're talking about something that you planned in advance, or

آیا موقعیتی که در مورد چیزی صحبت می کنید که از قبل برنامه ریزی کرده اید، یا

something that is not planned, that is unplanned?

چیزی که برنامه ریزی نشده است، برنامه ریزی نشده است؟

What does that mean?

معنی آن چیست؟

You know, for example, if I need to see the doctor, I usually can't just walk in, I need

می دانید، مثلاً اگر من نیاز به دیدن دکتر داشته باشم، معمولاً نمی توانم وارد شوم،

to make an appointment, and something like that, right?

باید یک قرار ملاقات بگذارم، و چیزی شبیه به آن، درست است؟

So, this is something that's planned.

بنابراین، این چیزی است که برنامه ریزی شده است.

Or, if I'm going to travel somewhere, I need to make the travel arrangements, make a reservation,

یا اگر قرار است به جایی سفر کنم، باید مقدمات سفر را انجام دهم، رزرو کنم،

buy the ticket, these are things that are planned in advance, right?

بلیط بخرم، اینها چیزهایی هستند که از قبل برنامه ریزی شده اند، درست است؟

And unplanned just means that you didn't plan it before, you just sort of decided at that

و برنامه ریزی نشده فقط به این معنی است که شما قبلاً برای آن برنامه ریزی نکرده اید، فقط در آن

moment to do something.

لحظه تصمیم گرفته اید کاری را انجام دهید.

Let's look at an example.

بیایید به یک مثال نگاه کنیم.

So, if it's planned, first of all, you're going to use "going to", and if it's unplanned,

بنابراین، اگر برنامه ریزی شده است، اول از همه، از «رفتن به» استفاده می کنید، و اگر برنامه ریزی نشده باشد،

you will use "will", or you'll use a contraction with "will".

از «اراده» یا انقباض با «اراده» استفاده می کنید.

So, our example is this: let's say you're at work and you see your colleague getting

بنابراین، مثال ما این است: فرض کنید شما سر کار هستید و می بینید که همکارتان بلند می

up and he's going somewhere and you say "Hey, John, where are you going?" and he says "I'm

شود و او دارد به جایی می رود و شما می گویید "هی جان، کجا می روی؟" و او می گوید: "

going to get some coffee."

من می روم قهوه بیارم."

Now, John has a plan.

حالا جان یک برنامه دارد.

He got up for a reason.

او به دلیلی بلند شد.

Why?

چرا؟

To go and get some coffee.

برم یه قهوه بخورم

So, it was planned.

بنابراین، برنامه ریزی شده بود.

So, he says "I'm going to get", right?

بنابراین، او می گوید "من می روم، درست است؟"

Going to, this is our planned option, right?

این گزینه برنامه ریزی شده ماست، درست است؟

And then you say "Oh, you know what?

و سپس می گویید "اوه، می دانید چیست؟

I'll get some too.".

من هم مقداری می گیرم.".

So, you say "Okay, I'll get some too."

بنابراین، شما می گویید "باشه، من هم می گیرم."

Was your decision planned in advance?

آیا تصمیم شما از قبل برنامه ریزی شده بود؟

No, you just, you asked him, he was going to get coffee and you say "Oh, okay, I'll

نه، فقط، از او پرسیدی، قرار بود قهوه بیاورد و تو می گویی: "اوه، باشه، من هم می خورم

get some too."

."

So, this is an example of the unplanned one, alright?

بنابراین، این نمونه ای از برنامه ریزی نشده است، خوب؟

Now, to understand a little more clearly the formal one, okay, let's look at this example:

اکنون، برای درک بهتر موضوع رسمی، خوب، اجازه دهید به این مثال نگاه کنیم:

it's an announcement, for example, at a conference.

برای مثال، یک اعلامیه در یک کنفرانس است.

"Ladies and gentlemen, we will begin the conference at 9:00."

خانم ها و آقایان، ما کنفرانس را ساعت 9 آغاز می کنیم .

"We will".

"ما خواهیم کرد".

We will begin, right?

ما شروع خواهیم کرد، درست است؟

It's very official and they're talking to maybe hundreds of people or thousands of people,

این خیلی رسمی است و آنها با صدها نفر یا هزاران نفر صحبت می کنند

it's a little more formal.

، کمی رسمی تر است.

So, that's the formal one, but here, we used either "going to" or we used "will" for planned

بنابراین، این حالت رسمی است، اما در اینجا، ما یا از «رفتن به» یا از «اراده» برای رویدادهای برنامه ریزی شده

or unplanned events.

یا برنامه ریزی نشده استفاده کردیم.

Now, let's take a quick look at the structure of "will" and "going to".

حال بیایید نگاهی گذرا به ساختار «اراده» و «رفتن به» بیندازیم.

So, basically here, we're taking the subject, I, you, we, they, etc., we're taking the word

بنابراین، اساساً در اینجا، ما موضوع را می گیریم، من، شما، ما، آنها و غیره، کلمه

"will" and then the base form of the verb.

"will" و سپس شکل پایه فعل را می گیریم.

That's it.

خودشه.

For example: I will work, You will work, We will work, They will work, He will work, She

به عنوان مثال: من کار خواهم کرد، شما کار خواهید کرد، ما کار خواهیم کرد، آنها کار خواهند کرد، او کار خواهد کرد، او

will work, and It will work.

کار خواهد کرد و این کار خواهد کرد.

Okay?

باشه؟

That's when it's formal and you're using the full form, but most of the time, if it's informal,

این زمانی است که رسمی است و شما از فرم کامل استفاده می کنید، اما اکثر اوقات، اگر غیررسمی باشد

then we don't say all of that.

، ما همه اینها را نمی گوییم.

We use a contraction.

ما از انقباض استفاده می کنیم.

We say "I'll" instead of "I will".

ما به جای «من می‌خواهم» می‌گوییم «می‌خواهم».

I'll work.

من کار می کنم.

You'll work.

شما کار خواهید کرد.

We'll work.

ما کار خواهیم کرد.

They'll work.

آنها کار خواهند کرد.

He'll work.

او کار خواهد کرد.

She'll work, and It'll work, alright?

او کار خواهد کرد، و این کار خواهد کرد، خوب؟

Now, if we want to make it negative, like any negative, we usually add the word "not".

حالا اگر بخواهیم آن را منفی کنیم، مثل هر منفی، معمولا کلمه «نه» را اضافه می کنیم.

I will not work tomorrow.

من فردا کار نمی کنم.

Or, if you want to shorten it, what would it become?

یا اگه بخوای کوتاهش کنی چی میشه؟

Won't.

نمی خواهد.

Not "will not", "I will not" is the full form, okay?

نه "نخواهم"، "نخواهم کرد" فرم کامل است، خوب؟

I will not, you will not work, etc., but when you shorten it, you use this key word: won't.

من نمی کنم، شما کار نمی کنید و غیره، اما وقتی آن را کوتاه می کنید، از این کلمه کلیدی استفاده می کنید: نمی شود.

So, "will not" becomes "won't".

بنابراین، "نخواهد" تبدیل به "نخواهد شد".

For example, "He won't work", alright?

به عنوان مثال، "او کار نمی کند"، خوب؟

She won't work.

او کار نخواهد کرد

Make sure you're pronouncing it correctly also.

مطمئن شوید که آن را نیز به درستی تلفظ می کنید.

And a question in this, in this future simple tense, right, with "will", we would say "Will

و یک سوال در این، در این زمان ساده آینده، درست، با "ویل"، می گوییم "آیا

he work?"

او کار می کند؟"

Will they work?

آیا آنها کار خواهند کرد؟

Will she work?

آیا او کار خواهد کرد؟

Alright?

بسیار خوب؟

We're changing the order.

ما ترتیب را تغییر می دهیم.

And, of course, this is just a quick overview.

و البته این فقط یک مرور سریع است.

In the lesson that I have, which is all about future simple, it's a full class on that,

در درسی که من دارم، که همه چیز در مورد آینده ساده است، یک کلاس کامل در مورد آن است،

and you'll learn exactly in the positive sentence, in the negative sentence, in the question,

و شما دقیقاً در جمله مثبت، در جمله منفی، در سوال،

and all of the forms, you'll also have more time to practice pronouncing each of these,

و همه اشکال، خواهید آموخت. همچنین زمان بیشتری برای تمرین تلفظ هر یک از اینها دارید،

okay?

خوب؟

But this is the quick overview.

اما این یک مرور سریع است.

Now, if we're using "going to", then what do we do?

حال، اگر از "going to" استفاده می کنیم، پس چه کنیم؟

We have the subject, I, you, we, they, we have the verb "to be", I am, you are, then

ما فاعل داریم، من، تو، ما، آنها، فعل «بودن» را داریم، من هستم، تو هستی،

we have "going to", just as an expression, just put in there, you don't have to change

سپس «رفتن» را داریم، فقط به عنوان یک عبارت، فقط در آنجا قرار بده، تو نیست باید

it, and then last, we have the verb in its base form, okay?

آن را تغییر داد، و سپس آخرین، ما فعل را در شکل پایه آن داریم، خوب؟

So, in real - in reality, it will sound like this: I'm going to.

بنابراین، در واقع - در واقعیت، اینگونه به نظر می رسد: من می روم.

Now here, because "going to" is the informal version, you don't really need to say "I am

حالا اینجا، چون «رفتن به» نسخه غیررسمی است ، واقعاً نیازی نیست که بگویید «

going to work tomorrow", you can just say "I'm going to work", which is the contraction,

فردا می‌روم سر کار»، فقط می‌توانید بگویید «می‌روم سر کار»، که همان انقباض

which is what we use in informal conversation.

است. آنچه در مکالمه غیررسمی استفاده می کنیم

Just like here, we use "I'll", here, we use "I'm", alright?

درست مانند اینجا، ما از "I'll" استفاده می کنیم، در اینجا از "I'm" استفاده می کنیم، خوب؟

So, these would sound like this: I'm going to work.

بنابراین، اینها اینگونه به نظر می رسند: من می روم سر کار.

You're going to work.

داری میری سر کار

We're going to work tomorrow.

فردا میریم سر کار

They're going to work.

می روند سر کار

He's going to work, she's going to work, and It's going to work.

او به کار می رود، او سر کار می رود، و این کار می کند.

Alright?

بسیار خوب؟

That's the basic structure.

این ساختار اساسی است.

Now, if you want to make it negative, again, we're going to add the word "not", but you

حالا، اگر می‌خواهید آن را منفی کنید، دوباره کلمه «نه» را اضافه می‌کنیم، اما

put it - you could do in two ways, okay?

شما آن را قرار می‌دهید - می‌توانید از دو طریق این کار را انجام دهید، خوب؟

With "I'm", it's just "I'm not going to work", that's it, there's nothing else you can do.

با "من"، فقط "من کار نمی کنم"، همین است، کار دیگری نمی توانید انجام دهید.

With these others, you can contract them in different ways.

با این دیگران، می توانید آنها را به روش های مختلف منعقد کنید.

So, one way is to say the "not", right?

بنابراین، یک راه این است که بگویید "نه"، درست است؟

You could say "You're not going to work", or you could say "You aren't going to work",

شما می توانید بگویید "نمی خواهی کار کنی" یا می توانی بگویی "تو کار نمی کنی"،

alright?

خوب؟

So, the easy way is to just put the "not" there, okay, if you're not sure of how this

بنابراین، راه آسان این است که فقط "نه" را در آنجا قرار دهید، بسیار خوب، اگر مطمئن نیستید که چگونه

works, just say: You're not going to work, He's not going to work, They're not going

کار می کند، فقط بگویید: شما کار نمی کنید، او کار نمی کند، آنها نمی روند

to work, alright?

کار کنم، باشه؟

"Not" will always create that negative for you.

"نه" همیشه آن منفی را برای شما ایجاد می کند.

But, be aware that people will be using another form as well, and you can, once you're comfortable

اما، توجه داشته باشید که مردم از فرم دیگری نیز استفاده خواهند کرد، و شما می توانید، زمانی که با آن راحت شدید

with it, and it's like that.

، و اینطور است.

You aren't.

تو نیستی

We aren't.

ما نیستیم

They aren't.

آنها نیستند.

Or, if it's for these three, you could say "He's not going to work", that original form,

یا اگر برای این سه نفر باشد، می‌توانید بگویید «او کار نمی‌کند»، آن شکل اصلی،

or you could say "He isn't going to work", okay?

یا می‌توانید بگویید «او کار نمی‌کند»، باشه؟

So, those are some options that you have when you're speaking.

بنابراین، اینها گزینه هایی هستند که هنگام صحبت کردن دارید.

And then question would be, again, you're reversing the order, so you say, "Is he going

و سپس سوال این است که، دوباره، شما دستور را برعکس می کنید، بنابراین می گویید، "آیا او

to work tomorrow?", okay?

فردا سر کار می رود؟"، خوب؟

So, this is the basic structure that you have to keep in mind.

بنابراین، این ساختار اساسی است که باید در نظر داشته باشید.

If you know it well, that's great.

اگر خوب بلد باشید خیلی خوبه

If you need review, then as I said, watch the individual lessons afterwards so you really

اگر نیاز به مرور دارید، همان‌طور که گفتم، بعداً درس‌های جداگانه را تماشا کنید تا

understand exactly how to use it, how to write it, how to say it, without making any mistakes.

واقعاً بفهمید که چگونه از آن استفاده کنید، چگونه آن را بنویسید، چگونه آن را بگویید، بدون اینکه اشتباهی انجام دهید.

Now, let's look at when to use "going to" and "will" in a little more detail.

اکنون، بیایید با کمی جزئیات بیشتر به زمان استفاده از «رفتن به» و «اراده» نگاه کنیم.

You already know that if it's a formal situation, then of course, we use which one?

شما قبلاً می دانید که اگر وضعیت رسمی باشد ، مطمئناً از کدام یک استفاده می کنیم؟

We use "will".

ما از "اراده" استفاده می کنیم.

But if it's informal, let's look at some of the points to keep in mind.

اما اگر غیر رسمی است، اجازه دهید به برخی از نکاتی که باید در نظر داشته باشید نگاهی بیاندازیم.

The most important point you've already learned: is it something planned or something unplanned,

مهم‌ترین نکته‌ای که قبلاً آموخته‌اید : آیا این چیزی برنامه‌ریزی شده است یا برنامه‌ریزی نشده،

right?

درست است؟

That's the key, but let's look in a little more detail.

این نکته کلیدی است، اما بیایید کمی با جزئیات بیشتر نگاه کنیم.

So, on this side is "going to", and on his side is everything with "will".

پس این طرف «رفتن به» است و طرف او همه چیز با «اراده».

So, just look at the main points.

بنابراین، فقط به نکات اصلی نگاه کنید.

With "going to", we talk about planned things.

با "رفتن به"، ما در مورد چیزهای برنامه ریزی شده صحبت می کنیم.

With "will" - unplanned.

با "اراده" - بی برنامه.

With "going to", something is certain.

با «رفتن به» چیزی مسلم است.

With "will", it's uncertain.

با "اراده"، نامشخص است.

With "going to", something is already decided.

با "رفتن به"، چیزی از قبل تصمیم گرفته شده است.

With "will", you just decided at that moment.

با "اراده" فقط در آن لحظه تصمیم گرفتی.

With "going to", again, it's certain, but with "will", it's possible, okay?

با «رفتن» باز هم مسلم است، اما با «اراده» ممکن است، باشه؟

So, let's understand these first in a little more detail.

بنابراین، اجازه دهید ابتدا این موارد را با جزئیات بیشتر درک کنیم.

So, an example of planned is "I'm going to call Jim at 3:00."

بنابراین، یک نمونه برنامه ریزی شده این است که " ساعت 3:00 با جیم تماس می گیرم."

It's in my - it's on the agenda, it's in my diary, I have to call him at 3:00, it's a

در من است - در دستور کار است، در دفتر خاطرات من است، باید ساعت 3:00 با او تماس بگیرم، این یک

planned activity, okay?

فعالیت برنامه ریزی شده است، باشه؟

But, an example of the unplanned one, let's say somebody tells you "Oh, while you were

اما، مثالی از برنامه‌ریزی نشده، فرض کنید یکی به شما می‌گوید "اوه، وقتی

out, Jim called you.", so you say "Okay, I'll call him in a few minutes."

بیرون بودید، جیم با شما تماس گرفت."، بنابراین شما می‌گویید "باشه، چند دقیقه دیگر با او تماس می‌گیرم."

You just decided that.

تو همین الان تصمیم گرفتی

You didn't have it as part of your plan for the day.

شما آن را به عنوان بخشی از برنامه روزانه خود نداشتید .

It just happened, it was an unplanned thing, okay?

این اتفاق افتاد، یک چیز برنامه ریزی نشده بود، خوب؟

Next, an example of something certain: "We're going to visit Spain next month."

در مرحله بعد، یک مثال از چیزی مشخص: "ما ماه آینده به اسپانیا خواهیم رفت."

If you're going to travel, you need to make reservations, buy your tickets, pay the money,

اگر قصد سفر دارید، باید رزرو کنید، بلیط خود را بخرید، پول را بپردازید،

all that, right?

همه اینها، درست است؟

So, this is certain.

بنابراین، این مسلم است.

We're going to visit Spain next month.

ماه آینده به اسپانیا می رویم.

We've made the necessary arrangements.

ما هماهنگی های لازم را انجام داده ایم.

An example of uncertain: "We'll probably visit Spain next month.", but we're not sure yet,

مثالی از نامشخص: "احتمالاً ماه آینده از اسپانیا دیدن خواهیم کرد ."، اما هنوز مطمئن نیستیم،

okay?

باشه؟

So, you see here, it's "we'll probably", right?

بنابراین، می بینید اینجا، این "احتمالاً خواهیم داشت"، درست است؟

And here, "I'll call him".

و اینجا "بهش زنگ میزنم".

Here: "I'm going to" do this.

در اینجا: "من می خواهم" این کار را انجام دهم.

"We're going to visit Spain", okay?

"ما به اسپانیا می رویم"، باشه؟

You see that "going to" and "will" appearing in each case.

می بینید که «رفتن به» و «اراده» در هر مورد ظاهر می شوند.

Next, if something is already decided, which is really another way of saying what?

بعد، اگر چیزی از قبل تصمیم گرفته شده باشد، واقعاً کدام راه دیگری برای گفتن چیست؟

It's planned, right?

برنامه ریزی شده است، درست است؟

They're just different ways, and in many of the textbooks, you will see sometimes long

آنها فقط راه‌های متفاوتی هستند، و در بسیاری از کتاب‌های درسی، گاهی فهرست‌های طولانی را می‌بینید

lists which explain which one to use when.

که توضیح می‌دهند از کدام یک در چه زمانی استفاده کنید.

I don't think you need to think about it in that much detail, if it helps you, great,

فکر نمی‌کنم لازم باشد به آن جزئیات زیاد فکر کنید، اگر به شما کمک می‌کند، عالی است،

but I've tried to bring it down to the few basic points that you need to understand to

اما من سعی کردم آن را به چند نکته اساسی که برای

make this choice, and really, it's up here in the planned and unplanned, this is just

انجام این انتخاب باید درک کنید، خلاصه کنم، و واقعاً، در اینجا برنامه ریزی شده و برنامه ریزی نشده است، این

a little more detail to help you really get it, okay?

فقط کمی جزئیات بیشتر است تا به شما کمک کند واقعاً آن را دریافت کنید، خوب؟

So, if something is already decided, you could say "I'm going to have lunch at noon."

بنابراین، اگر چیزی از قبل تصمیم گرفته شده است، می توانید بگویید "من ظهر می روم ناهار بخورم."

It's in the diary, you've scheduled it, because after that you have a meeting, okay, so you

این در دفتر خاطرات است، شما آن را برنامه ریزی کرده اید، زیرا بعد از آن جلسه دارید، بسیار خوب، پس

have already decided.

از قبل تصمیم گرفته اید.

But here, just decided, in the sense that, at this moment, so you say "You know what,

اما در اینجا، فقط تصمیم گرفتم، به این معنا که، در این لحظه، بنابراین می گویید "می دانی چیست،

I'm kind of hungry.

من یک جورهایی گرسنه

I think I'll have lunch now."

هستم. فکر می کنم الان ناهار می خورم."

So, you just decided at that moment.

بنابراین، شما فقط در آن لحظه تصمیم گرفتید.

It wasn't part of something you had already decided.

این بخشی از چیزی نبود که قبلاً تصمیم گرفته بودید.

Next, when something is certain, for example: "He's going to get the test results today.",

بعد، وقتی چیزی مشخص است، مثلاً: «امروز می‌خواهد نتایج آزمون را بگیرد.»،

because today is the 15th and they said that all of the Math exam results are expected

چون امروز پانزدهم است و گفتند امروز همه نتایج امتحان ریاضی انتظار می‌رود

today.

.

So, he's going to get the test results today, alright?

بنابراین، او امروز نتایج آزمایش را دریافت می کند، خوب؟

That's something certain.

این یک چیز مسلم است.

Or, on this side with "will", it's possible.

یا این طرف با «اراده» ممکن است.

"I believe he'll pass the test."

"من معتقدم که او در آزمون موفق خواهد شد."

I don't know, he's supposed to get the results, he's a pretty good student, I believe he'll

من نمی دانم، او قرار است نتایج را بگیرد، او دانش آموز نسبتا خوبی است، من معتقدم که او

pass the test, but it's possible, okay, we don't know for sure.

در آزمون موفق می شود، اما ممکن است، باشه، ما مطمئناً نمی دانیم.

Here, we know for sure.

در اینجا، ما با اطمینان می دانیم.

Okay?

باشه؟

So, these are some of the points to keep in mind when you have to choose this one or that

بنابراین، اینها برخی از نکاتی است که باید در هنگام انتخاب این یا آن یکی در نظر داشته باشید

one.

.

But, there is one situation in particular where you can use either one, alright?

اما، یک موقعیت خاص وجود دارد که می توانید از هر یک از آنها استفاده کنید، خوب؟

And that's when you're predicting something.

و این زمانی است که شما چیزی را پیش بینی می کنید.

You're making a prediction.

داری پیش بینی می کنی

You're saying what you think will happen or what someone says will happen.

شما آنچه را که فکر می کنید اتفاق می افتد یا آن چیزی که یکی می گوید اتفاق خواهد افتاد را می گویید.

For example: "The weather channel says it's going to snow tomorrow."

به عنوان مثال: "کانال هواشناسی می گوید فردا برف می بارد."

Right?

درست؟

"It's going to snow", you could say that, or you could just as well say "The weather

می توانید این را بگویید: "برف می بارد" یا می توانید به خوبی بگویید "کانال هواشناسی

channel says it'll snow tomorrow."

می گوید فردا برف خواهد آمد."

"It'll snow" - It will snow tomorrow, okay?

"برف میاد" - فردا برف میاد، باشه؟

So, for predictions, you could actually use either one, and another thing to keep in mind,

بنابراین، برای پیش‌بینی‌ها، می‌توانید از یکی استفاده کنید، و نکته دیگری را که باید در نظر داشته باشید

it's wonderful that you're learning these differences because they can make a big difference,

، فوق‌العاده است که این تفاوت‌ها را یاد می‌گیرید، زیرا آنها می‌توانند تفاوت بزرگی ایجاد کنند،

alright, to exactly communicating the message that you want to communicate about whether

خوب، دقیقاً پیامی را که می‌خواهید در مورد آن ارتباط برقرار کنید. آیا

something is planned or not, but don't panic over it, okay?

چیزی برنامه ریزی شده است یا نه، اما نگران آن نباشید، باشه؟

Take it easy, because whether you say "going to" or whether you say "will", both of them

راحت باشید، زیرا چه بگویید « رفتن» و چه بگویید «خواهد»، هر دو

refer to the future.

به آینده اشاره دارند.

So, definitely nobody's going to think that you're talking about the past, so they will

بنابراین، قطعاً هیچ کس فکر نمی کند که شما در مورد گذشته صحبت می کنید، بنابراین آنها متوجه خواهند شد

understand that you're talking about the future, but of course, if you want to communicate

که شما در مورد آینده صحبت می کنید، اما البته، اگر می خواهید

more fluently and at a more advanced level, for an exam or when you're writing a report

روان تر و در سطح پیشرفته تر ارتباط برقرار کنید، برای یک امتحان. یا زمانی که در حال نوشتن یک گزارش

or making a presentation, then you want to be more precise, and that's why we're going

یا ارائه ارائه هستید، می‌خواهید دقیق‌تر باشید، و به همین دلیل است که ما

into this in a little more detail.

به این موضوع با جزئیات بیشتری می‌پردازیم.

Now, let's look at a special situation where you could actually use both "going to" and

حال، بیایید به یک موقعیت خاص نگاه کنیم که در آن می‌توانید از «رفتن به» و

"will" in the same sentence.

«ویل» در یک جمله استفاده کنید.

Let's see how it works.

بیایید ببینیم چگونه کار می کند.

So, let's suppose that your friend asks you "What are you doing tonight?" and there are

بنابراین، فرض کنید دوستتان از شما می پرسد "امشب چه کار می کنی؟" و

some things that you're going to do tonight when you're sure of.

برخی از کارها وجود دارد که می خواهید امشب انجام دهید، زمانی که از آن مطمئن شوید.

You have plan, you're certain, you've decided, and there are some other thing which you're

شما برنامه دارید، مطمئن هستید، تصمیم گرفته اید، و چیز دیگری وجود دارد که در

unsure about.

مورد آن مطمئن نیستید.

You haven't decided yet, you aren't certain, you don't have the plan yet.

هنوز تصمیم نگرفتی، مطمئن نیستی، هنوز برنامه ای نداری.

It's possible.

ممکن است.

These are certain, right?

اینها قطعی هستند، درست است؟

So, you could say something like this: "I'm going to study for my exam", you know that,

بنابراین، می توانید چیزی شبیه به این بگویید: "من می روم برای امتحانم درس بخوانم"، می دانید که،

you have a plan, "and then maybe", uncertain, "and then maybe I'll watch a show.", okay?

شما یک برنامه دارید، "و سپس شاید"، نامشخص، "و سپس شاید من یک برنامه را تماشا کنم." ، باشه؟

Let's read that again: I'm going to study for my exam and then maybe I'll watch a show.

این را دوباره بخوانیم: من می روم برای امتحانم درس بخوانم و بعد شاید یک برنامه ببینم.

So, this person has something which is sure - studying for the exam, and something which

بنابراین، این شخص چیزی دارد که مطمئن است - درس خواندن برای امتحان، و چیزی

is unsure - and that uncertain part is indicated in two ways, with the word "maybe", right?

که مطمئن نیست - و آن قسمت نامشخص به دو صورت با کلمه "شاید" نشان داده شده است، درست است؟

We don't know for sure, and with "I'll", okay?

ما مطمئن نیستیم، و با "من"، باشه؟

But we see here: I'll watch, and we see here: going to study.

اما ما اینجا را می بینیم: من تماشا خواهم کرد، و ما اینجا می بینیم: رفتن به مطالعه.

I'm going to study.

من میرم درس بخونم

Okay?

باشه؟

So, it's possible that in one sentence that you have both because you have something that's

بنابراین، این امکان وجود دارد که در یک جمله شما هر دو را داشته باشید، زیرا شما چیزی دارید که

planned and something unplanned.

برنامه ریزی شده و چیزی برنامه ریزی نشده است.

It's still comes down to that basic planned/unplanned difference, okay?

هنوز هم به آن تفاوت اساسی برنامه ریزی شده / برنامه ریزی نشده برمی گردد ، خوب؟

Let's look at one more example.

بیایید به یک مثال دیگر نگاه کنیم.

So, let's say you're planning a trip and your friend asks you "So, what are you doing tonight?"

بنابراین، فرض کنید قصد سفر دارید و دوستتان از شما می پرسد "خب، امشب چه کار می کنی؟"

and you have some plans and some things you're not sure about.

و شما برخی برنامه ها و چیزهایی دارید که در مورد آنها مطمئن نیستید.

So, you say "I'm going to pack my suitcases" - this is a plan - "and then maybe I'll meet

بنابراین، شما می گویید "من می خواهم چمدان هایم را ببندم" - این یک برنامه است - "و بعد شاید

some friends for dinner.", okay?

برای شام با دوستانم ملاقات کنم."، باشه؟

So again, we have here "I'll meet", "maybe I'll meet", so we have this combination of

بنابراین دوباره، ما اینجا "من ملاقات خواهم کرد"، "شاید من ملاقات کنم"، بنابراین ما این ترکیب

sure and unsure.

مطمئن و نامطمئن را داریم.

Let's read it one last time: I'm going to pack my suitcases and then maybe I'll meet

بیایید برای آخرین بار آن را بخوانیم: من می خواهم چمدان هایم را ببندم و بعد شاید

some friends for dinner.

برای شام با دوستانم ملاقات کنم.

Okay?

باشه؟

So, again, you could see this combination and maybe right now you can ask yourself or

بنابراین، دوباره، می توانید این ترکیب را ببینید و شاید همین الان بتوانید از خود بپرسید یا

if I ask you "What are you doing tonight?"

اگر از شما بپرسم "امشب چه کار می کنی؟"

Tell me something you know for sure, and tell me something you're not sure about, okay?

چیزی را که مطمئن هستید به من بگویید و چیزی را که در مورد آن مطمئن نیستید بگویید، باشه؟

And one last point: Did you notice that, in this question, I said "What are you doing

و نکته آخر: آیا توجه کردید که در این سوال گفتم "امشب چه کار می

tonight?", so that is the other way that we have using the present continuous for the

کنید؟"، پس این روش دیگری است که ما از حال استمراری برای

future, alright, which is, again, something that I've covered in the individual lesson

آینده استفاده می کنیم، خوب، که باز هم چیزی است. که در درس

on "going to" and present continuous.

انفرادی «رفتن به» و ارائه مداوم به آن پرداخته ام.

Now, let's practice what you've learned.

حالا بیایید آنچه را که یاد گرفته اید تمرین کنیم.

So, remember you're either going to use "going to" or "will".

بنابراین، به یاد داشته باشید که شما یا از "going to" یا "will" استفاده خواهید کرد.

So, the first one is something certain: I __________ work on Friday.

بنابراین، مورد اول چیزی مشخص است: من __________ روز جمعه کار می کنم.

What would you say?

تو چی میگفتی؟

I'm going to work on Friday, because it's certain.

من جمعه میرم سر کار چون مطمئنه.

The second one is uncertain: Maybe I ________ work on Friday.

مورد دوم نامشخص است: شاید من ________ روز جمعه کار کنم.

What should it be?

چه باید باشد؟

Maybe I'll work on Friday.

شاید جمعه کار کنم

Okay?

باشه؟

Alright.

بسیار خوب.

Good.

خوب

Number two - number three.

شماره دو - شماره سه.

Here, something is decided already, so: He ________ study medicine.

در اینجا، چیزی از قبل تعیین شده است، بنابراین: او ________ پزشکی می خواند.

What should it be?

چه باید باشد؟

He's going to study medicine.

میره پزشکی بخونه

And number four, it's not decided yet.

و شماره چهار، هنوز قطعی نشده است.

It's undecided: He __________ study law or medicine.

بلاتکلیف است: او __________ حقوق یا پزشکی می خواند.

What will that be?

آن چه خواهد بود؟

He'll - as in, he will, He will study law or medicine, because it's still undecided.

او - همان طور که خواهد کرد، او حقوق یا پزشکی خواهد خواند، زیرا هنوز تصمیم نگرفته است.

Okay?

باشه؟

Alright, number five, something unplanned: They _________ probably get married.

خوب، شماره پنج، یک چیز برنامه ریزی نشده: آنها احتمالاً _________ ازدواج می کنند.

It's unplanned, not planned yet, so what would we say?

برنامه ریزی نشده است، هنوز برنامه ریزی نشده است، پس چه بگوییم؟

They'll.

آنها خواهند شد.

They'll probably get married.

احتمالا ازدواج خواهند کرد

But now, in number six, it's planned, so what do we say now?

اما الان در شماره شش برنامه ریزی شده است، حالا چه بگوییم؟

They _________ get married.

آنها _________ ازدواج می کنند.

What would it be?

چی میتونه باشه؟

They're going to get married.

قراره ازدواج کنن

Okay?

باشه؟

Very nice.

بسیار خوب.

Number seven, this is formal: The Prime Minister ________ arrive at 8:00pm.

شماره هفت، این رسمی است: نخست وزیر ________ ساعت 20:00 وارد می شود.

Which one will it be?

کدام یک از آنها خواهد بود؟

The Prime Minister will arrive at 8:00pm, because this is formal.

نخست وزیر ساعت 8 شب خواهد آمد، زیرا این رسمی است.

Number eight is informal.

شماره هشت غیر رسمی است.

So, what would we say here?

بنابراین، ما در اینجا چه می گوییم؟

My friend _________ come over at 8:00pm.

دوست من _________ ساعت 8 شب بیاید.

My friend is - or you could say: My friend's going to come over at 8:00pm, okay?

دوست من است - یا می توانید بگویید: دوست من ساعت 8 شب می آید، باشه؟

So, it would be like this, it's one friend, so that would be "friend's".

بنابراین، به این شکل خواهد بود، این یک دوست است، بنابراین آن می تواند "دوست" باشد.

Now, number nine and number ten are both predictions, so what happens there?

حالا، شماره نه و ده هر دو پیش‌بینی هستند، پس در آنجا چه اتفاقی می‌افتد؟

Do you remember?

یادت میاد؟

So, with predictions, we could say either one.

بنابراین، با پیش بینی ها، می توانیم یکی را بگوییم .

So, number nine: She __________ win the election.

بنابراین، شماره نه: او __________ برنده انتخابات است.

So, we could say: She's going to win the election, or here also: She _________ the election.

بنابراین، می‌توان گفت: او در انتخابات پیروز می‌شود، یا در اینجا نیز: او در انتخابات _________ می‌شود.

We could say: She'll win the election, as in, she will win the election.

می‌توانیم بگوییم: او در انتخابات پیروز خواهد شد، همانطور که در انتخابات پیروز خواهد شد.

So, whether it's - if it's a prediction, you can use either "going to" or "will".

بنابراین، اگر این یک پیش‌بینی باشد، می‌توانید از «رفتن به» یا «خواهد» استفاده کنید.

Alright?

بسیار خوب؟

So, I hope this review helped you to reinforce what you've been learning and where can you

بنابراین، امیدوارم این بررسی به شما کمک کرده باشد تا آنچه را که یاد گرفته‌اید تقویت کنید و

go from here?

از اینجا به کجا می‌توانید بروید؟

If you'd like to do a little more review on each of these, on the "going to", on the "will",

اگر می خواهید کمی بیشتر در مورد هر یک از اینها مرور کنید، در مورد "رفتن به"، در مورد "اراده"،

then you can go and watch the individual lessons, okay, the individual classes because this

پس می توانید بروید و درس های فردی را تماشا کنید، خوب، کلاس های فردی، زیرا

is all part of a series of English tenses, alright?

همه اینها بخشی از یک سری زمان انگلیسی، باشه؟

So, watch the individual class on each of these if you feel you want to know it clearly

بنابراین، اگر احساس می‌کنید می‌خواهید آن را

and more in detail, and if you feel comfortable with that, then you can go on whenever you're

واضح‌تر و با جزئیات بیشتر بدانید، کلاس انفرادی هر یک از اینها را تماشا کنید، و اگر با آن احساس راحتی می‌کنید، می‌توانید هر زمان که

ready to the next tense in this series, which is which one?

برای زمان بعدی این مجموعه آماده بودید، ادامه دهید. کدام کدام است؟

The future continuous tense, because here we started with future simple, now we're moving

زمان آینده استمراری، چون در اینجا با آینده ساده شروع کردیم، اکنون

to future continuous.

به آینده استمراری می‌رویم.

And, if you'd like to do a little more practice on this, you can go to www.engvid.com to do

و اگر می‌خواهید کمی بیشتر در این مورد تمرین کنید، می‌توانید برای انجام یک مسابقه به www.engvid.com بروید

a quiz.

.

So, thanks for watching and all the best with your English.

بنابراین، با تشکر از تماشای شما و بهترین ها را با زبان انگلیسی شما.