5 ways to use 'SHOULD' in English

Hello. I'm Gill at engVid, and today we have a lesson on the use of the verb "should",

سلام. من Gill در engVid هستم و امروز درسی داریم در مورد استفاده از فعل "should"

and it's an auxiliary (modal) verb. "Should". So, there are particular ways you can use

و این یک فعل کمکی (وجهی) است. "باید". بنابراین، راه های خاصی وجود دارد که می توانید از

it. Okay? And this lesson links with two other lessons; there's one on "could" and there's

آن استفاده کنید. باشه؟ و این درس با دو درس دیگر پیوند دارد . یکی روی «می‌تواند» و دیگری روی «می‌تواند» وجود دارد

one on "would", so please look out for those as well. Right. So, "should". How do you use

، پس لطفاً مراقب آن‌ها نیز باشید. درست. بنابراین، "باید". چگونه از

"should"?

"باید" استفاده می کنید؟

So, first of all, you can use it in a question. For example: "Should we invite the neighbours

بنابراین، اول از همه، شما می توانید آن را در یک سوال استفاده کنید. مثلا: "آیا همسایه ها را

to our party?" You're having a party, the people who live next door - the neighbours.

به مهمانی خود دعوت کنیم؟" شما در حال برگزاری یک مهمانی هستید، مردمی که در همسایگی زندگی می کنند - همسایه ها.

You might be thinking: "Well, they're nice people; we get on well with them. We don't

ممکن است فکر کنید: "خب، آنها آدم های خوبی هستند، ما با آنها رابطه خوبی داریم. نمی

want them to be disturbed if the party gets noisy, or they may be upset to know that we're

خواهیم اگر مهمانی سروصدا کرد آنها مزاحم شوند، یا ممکن است از دانستن اینکه ما یک مهمانی داریم ناراحت شوند.

having a party and we didn't invite them, so there are all these questions to think

و ما آنها را دعوت نکردیم، بنابراین همه این سوالات برای فکر کردن وجود

about: Should we ask...? Should we invite them?" Or: "Do you think they will like our

دارد: آیا باید بپرسیم ...؟ آیا باید آنها را دعوت کنیم؟" یا: "آیا فکر می کنید آنها

other friends?" So: "Should we...? Should we?" It's like saying: "Ought we". So, there's

دیگر دوستان ما را دوست خواهند داشت؟" بنابراین: "باید...؟ باید؟" مثل این است که بگوییم: "باید ما". بنابراین،

another word: "ought", which is also used in the same way. "Ought we to...?" But "should"

یک کلمه دیگر وجود دارد: "باید"، که آن نیز به همین صورت استفاده می شود. "باید...؟" اما "باید"

is more usual. "Should we invite the neighbours to our party?" And then you have to decide

معمول تر است. "آیا باید همسایه ها را به مهمانی خود دعوت کنیم؟" و سپس باید تصمیم بگیرید که

yes or no. You might invite them and they might say: "Oh, sorry. We're going out that

بله یا خیر. ممکن است آنها را دعوت کنید و آنها بگویند: "اوه، متاسفم. ما در حال حاضر آن شب بیرون می رویم

night already. We have something else." Or they might come; it depends. So: "Should we"

. چیز دیگری داریم." یا ممکن است بیایند. بستگی دارد بنابراین: "باید ما"

used as a question. Okay. Meaning, you know: "Would it be a good idea to?" Okay.

به عنوان یک سوال استفاده می شود. باشه. به این معنی که می دانید: "آیا این ایده خوبی است؟" باشه.

Second sentence is when you're telling someone what is a sensible thing to do; what is a

جمله دوم زمانی است که به کسی می گویید چه کاری معقول است. چه

good idea to do. "You should..." What you ought to do, again. "You ought to... You should

ایده خوبی برای انجام دادن است "شما باید..." کاری که باید انجام دهید، دوباره. "تو باید...

look both ways before crossing the road." You have to look to see: Is...? Is there any

قبل از عبور از جاده باید هر دو طرف را نگاه کنی." باید نگاه کنی تا ببینی: آیا...؟ آیا ترافیک وجود دارد

traffic? Are there cars coming? Buses? To be safe, you have to look both ways. So: "You

؟ آیا ماشین ها می آیند؟ اتوبوس ها؟ برای ایمن بودن، باید به هر دو طرف نگاه کنید. بنابراین: "

should look both ways before crossing the road." It's a sensible thing to do. It's the

قبل از عبور از جاده باید به هر دو طرف نگاه کنید ." این کار معقولی است. این

right thing to do. Okay.

کار درستی است. باشه.

And then this one, this one is a little bit old-fashioned and it sounds rather formal,

و سپس این یکی، این یکی کمی قدیمی است و نسبتاً رسمی به نظر می رسد،

but maybe in a formal situation, like if you're taking an exam and the person organizing it

اما شاید در یک موقعیت رسمی، مثلاً اگر در حال شرکت در امتحان هستید و شخصی که آن را برگزار

is being very formal with everybody; or there may be a notice up on the wall somewhere in

می کند، با همه بسیار رسمی است. یا ممکن است در جایی از اتاق یک اعلان روی دیوار وجود داشته

a room, which might say: "Should you wish to do so, you may go for lunch at 12:30."

باشد که ممکن است بگوید: "اگر می خواهید این کار را انجام دهید، می توانید ساعت 12:30 برای ناهار بروید."

So, "should" here is the same as saying: "if". It's just like "if". "If... If you like, if

پس «باید» در اینجا همان است که بگوییم: «اگر». درست مثل "اگر" است. «اگر... اگر دوست داری، اگر

you want to, if you wish... If you wish to do so" is a little bit formal, again. That's

می خواهی، اگر می خواهی... اگر می خواهی این کار را بکن»، باز هم کمی رسمی است.

a little bit formal, but you might see it written up on a notice. So: "Should you wish

این کمی رسمی است، اما ممکن است مشاهده کنید که در یک اطلاعیه نوشته شده است. بنابراین: "در صورت تمایل

to do so, you may go for lunch at 12:30." That is an acceptable time to go. If you want

به انجام این کار، می توانید ساعت 12:30 برای ناهار بروید." این زمان قابل قبولی برای رفتن است. اگر می خواهید

to go for lunch, 12:30 is the time. So that's instead of "if". Okay. But it's a little bit

برای ناهار بروید، ساعت 12:30 است. بنابراین به جای "اگر" است. باشه. اما سبک آن کمی

old-fashioned in style. Okay.

قدیمی است. باشه.

Another one, this one begins with "if", but it's different from the previous one. So,

یکی دیگر، این یکی با "اگر" شروع می شود، اما با قبلی متفاوت است. بنابراین،

somebody may have been asking: "How long will it take me to get to London from here?" So,

ممکن است کسی بپرسد: "چه مدت طول می کشد تا از اینجا به لندن بروم؟" بنابراین

you may be two hours away by car, so the person would reply: "If... If you take the motorway"-which

، ممکن است دو ساعت با ماشین فاصله داشته باشید، بنابراین فرد پاسخ می دهد: "اگر... اگر از بزرگراه بروید" -

is the quickest way; the motorway-"you should be there in two hours". So, there's a very

سریع ترین راه. بزرگراه - "شما باید دو ساعت دیگر آنجا باشید". بنابراین، احتمال بسیار

good possibility, almost 100% possibility that you will be there. Instead of saying

خوبی وجود دارد، تقریباً 100٪ احتمال وجود دارد که شما آنجا باشید. به جای گفتن

"will"... I mean, that person doesn't know for sure you will be there in two hours; nobody

"اراده"... منظورم این است که آن شخص مطمئناً نمی داند که دو ساعت دیگر آنجا خواهید بود. هیچ کس نمی

can predict. But: "You should be. 99% sure that you... That... That you will be." So,

تواند پیش بینی کند اما: "تو باید باشی. 99% مطمئنی که... این... که خواهی شد." بنابراین،

"should" is 99% sure or certain that you will be there in two hours. It will take you two

"باید" 99٪ مطمئن یا مطمئن است که شما تا دو ساعت دیگر آنجا خواهید بود. با

hours, driving, to arrive in London. Okay. So: "If you take the motorway, you should

رانندگی دو ساعت طول می کشد تا به لندن برسید. باشه. بنابراین: "اگر شما از بزرگراه بروید،

be there." There's every possibility that you will be there in two hours. Okay.

باید آنجا باشید." هر احتمالی وجود دارد که دو ساعت دیگر آنجا باشید. باشه.

And then, finally, the neighbours are back again. We... So, it looks like you didn't

و بالاخره، همسایه ها دوباره برگشتند. ما... پس مثل اینکه شما

invite the neighbours to the party and perhaps they were upset, either because you didn't

همسایه ها را به مهمانی دعوت نکردید و شاید ناراحت شدند، یا به خاطر

invite them or because of the noise that was made at your party with maybe loud music and

دعوت نکردن آنها یا به دلیل سر و صدایی که در مهمانی شما با موسیقی شاید بلند و

so on, going late into the night. So: "We should have invited the neighbours to our

غیره ایجاد شد. در ادامه، رفتن به اواخر شب. بنابراین: " باید همسایه ها را به مهمانی خود دعوت می کردیم

party, but it's too late now." It's 3 o'clock in the morning, 4 o'clock in the morning,

، اما دیگر دیر شده است." ساعت 3 صبح است، ساعت 4 صبح است،

and the neighbours are maybe banging on the wall, trying to get us to stop the noise.

و همسایه ها شاید به دیوار می کوبند و سعی می کنند ما را وادار کنند که سر و صدا را متوقف کنیم.

So: "We should have invited them, then they would be here, enjoying it with us." So: "We

بنابراین: "باید آنها را دعوت می کردیم، سپس آنها اینجا بودند و با ما لذت می بردند." پس: «ما

should have" means it's too late. We should have, but that opportunity has gone; it's

باید داشته باشیم» یعنی خیلی دیر شده است. ما باید داشته باشیم، اما این فرصت از بین رفته است.

in the past. "We should have invited the neighbours to our party, but it's too late now." Okay.

در گذشته است ما باید همسایه ها را به مهمانی خود دعوت می کردیم، اما دیگر دیر شده است.» باشه.

So, just finally for this part of the lesson, to show you the different ways of writing

بنابراین، فقط در نهایت برای این بخش از درس، روش‌های مختلف نوشتن

"should have": This is in full, "should have", like there. And you can abbreviate it or contract

«باید باید» را به شما نشان دهیم: این به طور کامل، «باید باید» است، مانند آنجا. و می توانید آن را مخفف کنید یا

it with "'ve". So, the apostrophe shows that the "h" and "a" are missing, because when

با "'ve" قرارداد دهید. بنابراین، آپاستروف نشان می دهد که «ح» و «الف» گم شده اند، زیرا وقتی

people are speaking, they might say: "should've", "should've". So, you just make a "ve", "ve"

مردم در حال صحبت هستند، ممکن است بگویند: «باید»، «باید». بنابراین، شما فقط یک صدای "ve"، "ve"

sound at the end. "Should've", "should've", like that. "Should've". So, you might also

در پایان ایجاد می کنید. "باید"، "باید"، مانند آن. "باید". بنابراین

see it written like that, if somebody is writing exactly the way somebody spoke, or it's just

، اگر کسی دقیقاً به همان شکلی که کسی صحبت می‌کند می‌نویسد، یا فقط سبک نوشتن است، ممکن است آن را به

the style of the writing; they decided to use an abbreviation. Okay.

این شکل بنویسید. آنها تصمیم گرفتند از یک مخفف استفاده کنند. باشه.

Sometimes just people... People just say: "Shoulda". "I shoulda". "We shoulda invited".

گاهی فقط مردم... مردم فقط می گویند: «باید». "باید". "باید دعوت کنیم"

"Shoulda". So, sometimes you get "should" with an "a" at the end, but the "a" is really

"باید". بنابراین، گاهی اوقات شما با یک "الف" در پایان "باید" دریافت می کنید، اما "الف" واقعاً

this. So, it's not really correct, but people say "shoulda", "we shoulda". "We shoulda done

این است. بنابراین، واقعاً درست نیست، اما مردم می‌گویند «باید»، «باید». "ما باید این کار را می

that." So, people say it and it sounds like that.

کردیم." بنابراین، مردم آن را می گویند و به نظر می رسد.

But there's one, which I definitely will tell you is not correct, so this one. "Should of"

اما یکی وجود دارد که قطعاً به شما خواهم گفت که صحیح نیست، بنابراین این یکی.

is wrong, as I've said in the other two lessons. Sometimes people put: "could of", "should

همانطور که در دو درس دیگر گفتم "باید" اشتباه است. گاهی افراد می گویند: «می توانست»، «

of", "would of". The "of" is completely wrong because it has nothing to do with "have".

باید»، «می شود». «از» کاملاً اشتباه است زیرا ربطی به «داشتن» ندارد.

It's "have"; not "of". Okay. So, "should of" is wrong. So, there we are; I've crossed it

این "داشتن" است. نه "از". باشه. بنابراین، "باید " اشتباه است. بنابراین، ما اینجا هستیم. من آن

out in red because it is not correct. You will... You will see it a lot. People write

را با رنگ قرمز خط زدم زیرا درست نیست. شما... خیلی خواهید دید. مردم

it on Facebook, and so on, they put: "should of". It... But it's not right, so please try

آن را در فیس بوک می نویسند، و به همین ترتیب، می گذارند: " باید". این... اما درست نیست، پس

to avoid that if you can. Okay. Right. So, we'll move on to the second part of the lesson,

اگر می توانید سعی کنید از آن اجتناب کنید. باشه. درست. بنابراین، ما به قسمت دوم درس می رویم

and I have a little test for you.

و من یک تست کوچک برای شما دارم.

Okay. So, here is a little test on using the word "should". And we have four situations.

باشه. بنابراین، در اینجا یک تست کوچک در مورد استفاده از کلمه "باید" وجود دارد. و ما چهار موقعیت داریم.

Okay? So, first of all, this is to advise someone to take an umbrella, as it might rain

باشه؟ بنابراین، اول از همه، این برای توصیه به کسی است که چتر بردارید، زیرا ممکن است بعداً باران ببارد

later. So, how would you say that using the word "should"? Okay. So, you're talking to

. بنابراین، با استفاده از کلمه "باید" چگونه می‌گویید؟ باشه. بنابراین، شما با کسی صحبت می

somebody, you're saying: "You..." Maybe begin with "You". So: "You..." So: "You should take

کنید، می گویید: "تو..." شاید با "تو" شروع شود. بنابراین: «تو...» پس: «باید

an umbrella", and then the rest of the sentence can stay the same. "You should take an umbrella

چتر بردارید» و سپس بقیه جمله می تواند ثابت بماند. "

when you go out, as it might rain later." It could rain later. You should take an umbrella.

وقتی بیرون می روید باید چتر بردارید، زیرا ممکن است بعداً باران ببارد." ممکن است بعداً باران ببارد. باید چتر برداری

If you don't want to get wet, you should take an umbrella. Okay? So, it's advice. Right.

اگر نمی خواهید خیس شوید، باید چتر بردارید. باشه؟ بنابراین، این یک توصیه است. درست.

Next one: You're asking a question... You're asking if you need to buy a ticket before

بعدی: شما یک سوال میپرسید... میپرسید که آیا لازم است قبل از سوار شدن به قطار بلیط بخرید

getting on the train. So, you're not sure. Well, most people do need to do that. But

؟ بنابراین، شما مطمئن نیستید. خوب، بیشتر مردم باید این کار را انجام دهند. اما

this is a different way of asking. So, you're saying... Making it a question, so it's got

این روش دیگری برای پرسیدن است. بنابراین، شما می گویید ... آن را به عنوان یک سوال، بنابراین

to have a question mark at the end, and you have to use "should". So, how would you do

باید یک علامت سوال در پایان، و شما باید از "باید" استفاده کنید. بنابراین، چگونه این کار را انجام می دهید

that? Okay. So, as it's a question, you really need to start the sentence with "Should".

؟ باشه. بنابراین، همانطور که یک سوال است، شما واقعاً باید جمله را با "باید" شروع کنید.

Okay. So: "Should", and then it's about you; what you do, so: "Should I...? Should I buy

باشه. بنابراین: "باید"، و سپس آن را در مورد شما; چه می کنی، بنابراین: "آیا باید...؟ آیا باید

a ticket before getting on the train?" So, all of that stays the same, and then question

قبل از سوار شدن به قطار بلیط بخرم؟" بنابراین، همه آن‌ها ثابت می‌مانند و سپس

mark at the... At the end. So: "Should I...?" If you remember: "Should we invite the neighbours

علامت سؤال در پایان... بنابراین: "آیا باید...؟" اگر به خاطر داشته باشید: "آیا همسایه ها را

to our party?" and "Should I...?" So, it's "Should" first with a question, then the personal

به مهمانی خود دعوت کنیم؟" و "آیا باید...؟" بنابراین، ابتدا با یک سؤال «باید» است، سپس

pronoun. "Should I buy a ticket before getting on the train?" Question mark. Okay? Good.

ضمیر شخصی. "آیا قبل از سوار شدن به قطار بلیط بخرم؟" علامت سوال. باشه؟ خوب

Next one: You're feeling rather bad and sorry because you forgot to send your sister or

مورد بعدی: شما احساس بدی دارید و متاسفید زیرا فراموش کرده اید برای خواهر یا

some family member a birthday card. You missed her birthday. Disaster. You missed somebody's

یکی از اعضای خانواده خود کارت تولد بفرستید. دلتنگ تولدش شدی فاجعه. تولد کسی رو از دست دادی

birthday. So, how do you say...? When it's too late now, it's that: "Too late now" use

خب چطوری میگی...؟ هنگامی که اکنون خیلی دیر است، این است که: «اکنون خیلی دیر» استفاده

of "should". So, what would you say, using "should", about this situation? So, it's you

از «باید». بنابراین، با استفاده از «باید» در مورد این وضعیت چه می‌گویید؟ بنابراین، این شما هستید

that didn't do it, so you start with: "I". Okay? "I"... So then it's "should". "I should..."

که این کار را انجام ندادید، بنابراین با "من" شروع می کنید. باشه؟ «من»... پس «باید» است. «باید...»

and because it's one of those situations where it's too late now to do anything about it:

و چون این یکی از آن موقعیت‌هایی است که اکنون برای انجام کاری در آن دیر است:

"I should have". Okay? "I should have", and then we've got "send" here, but we have to

«باید می‌بودم». باشه؟ «باید داشته باشم» و سپس «ارسال» را در اینجا داریم، اما باید

use the past participle. "I should have sent". "I should have sent", "I should have sent

از فعل ماضی استفاده کنیم. "باید می فرستادم". "باید می فرستادم"، "باید برای

my sister a birthday card, but I forgot. I should have sent my sister", okay, that's

خواهرم کارت تولد می فرستادم، اما یادم رفته بود، باید برای خواهرم می فرستادم"، باشه،

that one.

همین یکی.

And then, finally: Someone in the street, they're looking for the nearest bank. Okay.

و سپس، در نهایت: کسی در خیابان، آنها به دنبال نزدیکترین بانک هستند. باشه.

And they ask you: "Where is the nearest bank, please? Excuse me, could you tell me where

و از شما می پرسند: "لطفا نزدیکترین بانک کجاست؟ ببخشید، می توانید بگویید

the nearest bank is?" And you know that it's only five minutes' walk away, just around

نزدیکترین بانک کجاست؟" و می‌دانید که تنها پنج دقیقه پیاده‌روی با آن فاصله دارد،

the corner. So, you can say: "Oh, it's just around this corner. If you keep walking, you

همین گوشه. بنابراین، می توانید بگویید: "اوه، همین اطراف است. اگر به راه رفتن ادامه دهید،

__________ __________ __________ in five minutes." So: "Keep walking. It's around the corner.

در پنج دقیقه __________ __________ __________ می کنید." بنابراین: "به راه رفتن ادامه بده. این اطراف است.

You __________ __________ __________ in five minutes." Can you remember? "You should be

شما __________ __________ __________ در پنج دقیقه." میتوانی به یاد بیاوری؟

there" you can say. "You should be there". So, you can say: "Just keep walking, around

می توانید بگویید "تو باید آنجا باشی". "تو باید آنجا باشی". بنابراین، می توانید بگویید: "فقط به راه رفتن ادامه بده،

the corner; you should be there in five minutes." It's very unlikely that they... They will

در گوشه ای، باید پنج دقیقه دیگر آنجا باشی." خیلی بعید است که آنها...

take longer or they won't arrive for some reason. "You should be there in five minutes.

بیشتر طول بکشد یا بنا به دلایلی نمی رسند . "پنج دقیقه دیگه باید اونجا باشی

It's not very far." Okay.

. خیلی دور نیست." باشه.

So, I hope that's been a useful lesson on the different ways of using "should". And

بنابراین، امیدوارم که این یک درس مفید در مورد روش های مختلف استفاده از "باید" بوده باشد. و

as I mentioned at the beginning of the lesson, there are two other lessons which are similar

همانطور که در ابتدای درس اشاره کردم ، دو درس دیگر نیز

to this; one on "could" and one on "would", and they're all very similar. So, please look

به این صورت است. یکی روی «می‌تواند» و دیگری روی «می‌تواند»، و همه آنها بسیار شبیه هستند. بنابراین، لطفا

out for those as well. Okay. So, thanks for watching, and see you again soon. Bye for

به آنها نیز توجه کنید. باشه. بنابراین ، از تماشای شما متشکرم و به زودی دوباره شما را می بینیم.

now.

فعلا خداحافظ.